'Meester, je moet een verhaal vertellen.' 'Een verhaal? Waarover?' 'Over ons, meester. Een spannend verhaal.' Meester Max begint te vertellen, een geweldig verhaal over eenzame minimonsters die op zoek waren naar een plekje om te wonen. Hij vertelt zó spannend dat het wel lijkt of de kleuters écht minimonsters zijn. En prent na prent verandert het klaslokaal in een diep, donker bos...
Na boek 7 en laatst boek 1 en 2 te hebben gelezen, besloot ik ook de rest van deze serie te lezen. Ze zijn niet echt makkelijk te vinden, maar ik vond uiteindelijk dit deel.
En ik moet zeggen dat het nog steeds leuk was, het verhaal was leuk, maar dat stuk over het plassen had er van mij best uit mogen worden gelaten. Misschien vinden peuters dat leuk, maar ik kan me voorstellen dat ouders/volwassenen zich misschien oncomfortabel voelen. Vooral ook met de plaat die bij dat stuk zat.
Maar zoals ik al zei, het verhaal was leuk. Over minimonsters die een huis zoeken, en heel veel mensen tegen komen, maar niet de juiste. Het einde was schattig en ik vond het leuk toegevoegd.
Alleen heel jammer van de illustraties. Ik moet eerlijk zijn, ze zijn gewoon lelijk en ik heb me voornamelijk gefocust op het verhaal na 2 pagina's met afschuwelijke illustraties waar mensen/minimonsters eruit zien als blobs en de achtergrond eruit ziet als iets wat een kind heeft geprobeerd te tekenen. Heel jammer. Misschien kunnen ze dit boek opnieuw uitbrengen, maar nu met betere illustraties? Ik vind het echt teleurstellend, normaal heb ik niet zo'n probleem met Georgien Overwater's illustraties.