What do you think?
Rate this book
Ο Δαιμονιστής
Δεν μπορώ να σας πω τ' όνομά μου, γιατί δεν έχω όνομα. Είμαι γόνος μιας αρχαίας ράτσας.
Είμαι δαιμονιστής. Κι αυτή είναι η ιστορία μου...
Έτσι ξεκινά η αφήγηση ενός ανθρώπου που δεν είναι ακριβώς άνθρωπος. Ενός πλάσματος που ζει με διάφορες μορφές ανάμεσά μας. Το πρόβλημα και ταυτόχρονα η κόλασή του είναι ο έρωτας.
Γι' αυτόν κλέβει, γι' αυτόν σκοτώνει, γι' αυτόν βυθίζεται διαρκώς στην αθλιότητα. Η ιστορία του διαβάζεται σαν άγριο θρίλερ ή σαν απίστευτο βέβηλο χρονικό. Όμως πίσω από τις συγγραφικές επινοήσεις που υποδαυλίζουν έντεχνα μιαν ατμόσφαιρα μυστηρίου, αγωνίας αλλά και απόγνωσης, O δαιμονιστής αποτιμάται πρώτιστα ως μια βαθιά στοχαστική αναζήτηση των ορίων και των διαστάσεων της ερωτικής επιθυμίας. Ως ένα βιβλίο φαντασίας που φωταγωγεί αδιάκριτα τις σκοτεινές ατραπούς της ηδονής, εκεί όπου θρυμματίζεται αλλά και ανασυντίθεται κάθε φορά η ανθρώπινη υπόσταση.
Είμαι δαιμονιστής. Κι αυτή είναι η ιστορία μου...
Έτσι ξεκινά η αφήγηση ενός ανθρώπου που δεν είναι ακριβώς άνθρωπος. Ενός πλάσματος που ζει με διάφορες μορφές ανάμεσά μας. Το πρόβλημα και ταυτόχρονα η κόλασή του είναι ο έρωτας.
Γι' αυτόν κλέβει, γι' αυτόν σκοτώνει, γι' αυτόν βυθίζεται διαρκώς στην αθλιότητα. Η ιστορία του διαβάζεται σαν άγριο θρίλερ ή σαν απίστευτο βέβηλο χρονικό. Όμως πίσω από τις συγγραφικές επινοήσεις που υποδαυλίζουν έντεχνα μιαν ατμόσφαιρα μυστηρίου, αγωνίας αλλά και απόγνωσης, O δαιμονιστής αποτιμάται πρώτιστα ως μια βαθιά στοχαστική αναζήτηση των ορίων και των διαστάσεων της ερωτικής επιθυμίας. Ως ένα βιβλίο φαντασίας που φωταγωγεί αδιάκριτα τις σκοτεινές ατραπούς της ηδονής, εκεί όπου θρυμματίζεται αλλά και ανασυντίθεται κάθε φορά η ανθρώπινη υπόσταση.
- GenresFiction
327 pages, Paperback
First published January 1, 2007
3 people are currently reading
104 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
March 8, 2016
Διάβασα το συγκεκριμμένο βιβλίο όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2007, γιατί με ιντρίγκαρε πρώτον ο τίτλος και το θέμα του και δεύτερον ότι ο συγγραφέας του ήταν Έλληνας. Αρκετά ωμό και σκληρό στις περιγραφές του, με υπέρ του δέοντος υβρεολόγιο, δύσκολο να επιλεχθεί απο τους αναγνώστες εκείνης της περιόδου, που δεν ήταν συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους αναγνώσματα.
3,5 αστεράκια.
3,5 αστεράκια.
January 15, 2017
Αντιγράφω τα όσα είχα γράψει τότε που διάβασα το βιβλίο.
Σημείωση, που τη θεωρώ βασική για όποιον διαβάζει το βιβλίο: Είμαι αναγνώστης του genre που διάβασε το βιβλίο αυτό ως βιβλίο τρόμου που το έγραψε γνωστος Έλληνας συγγραφέας. Αν είστε αναγνώστες του Κορτώ που πιάσατε το βιβλίο η γνώμη σας ίσως να είναι διαμετρικά αντίθετη.
-----------
Σίγουρα θα δεχτώ ότι ο συγγραφέας ξέρει να γράφει. Με εντυπωσίασε τόσο η φωνή του αφηγητή, μεγαλόσχημη, πολύπλοκη και ψυχρή, όσο και οι φωνές των διαφόρων χαρακτήρων. Η πένα του Κορτώ είναι δυνατή και για αυτό δε χωράει αμφιβολία. Υπάρχουν σημεία μάλιστα που δείχνει τη στόφα μεγάλου συγγραφέα, κάποιες έξυπνες σκηνές και προτάσεις και έναν ωμό λυρισμό που δίνει ζωή στο βιβλίο.
Αλλά το βιβλίο, σαν βιβλίο, είναι άστα να πάνε.
Για αρχή, όσο πετυχημένη κι αν είναι η φωνή του αφηγητή, άλλο τόσο γυρνάει συνεχώς μπούμερανγκ. Όλο, μα όλο, μα όλο το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, σε βαθμό που οι σκηνές είναι μετρημένες στα δάκτυλα. Του ενός χεριού. Μεγάλες χρονικές αποστάσεις περνούν ως αφηγήσεις, κάτι το οποίο λειτουργεί αρνητικά, αφού λίγες στιγμές είναι αυτές όπου μπαίνουμε στο πετσί του κεντρικού χαρακτήρα. Πόσο μάλλον στο θέμα της κατάρας του, της αιώνιας λαγνείας που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Όταν το βιβλίο φτάνει σε αυτό το κομμάτι και στα όσα κάνει ο ήρωας για να την σβήσει... μπορώ να πω ότι περισσότερο γέλασα με τις πορνογραφικές απαριθμήσεις, παρά ένιωσα τον πόνο του.
Ο κεντρικός χαρακτήρας τώρα δε με έπεισε στιγμή. Καταλαβαίνω ότι μιλάμε για ένα καταραμένο, εξωανθρώπινο πλάσμα, αλλά στιγμή δεν κατάλαβα το χαρακτήρα του. Πόσο μάλλον όταν άρχισα να προσέχω μία σειρά από ασυνέπειες, θες από την τρέλα των αιώνων, θες από αδυναμία του συγγραφέα να μπει στο κεφάλι του πρωταγωνιστή του. Για παράδειγμα και δεδομένης της έμφασης στη σεξουαλικότητα του κεντρικού χαρακτήρα, υποτίθεται ότι ο Δαιμονιστής της ιστορίας μας είναι άφυλλος και αμφιφυλόφιλος, παρόλα αυτά στιγμή δεν τον βλέπουμε να ποθεί θηλυκό ούτε καν ως αναφορά.
Στο θέμα "τρόμος" τώρα, στο οποίο τυπικά ανήκει το βιβλίο, κλαφ' τα Χαράλαμπε. Υπάρχει μία σειρά από πολύ σκληρές σκηνές στο τρίτο μέρος του βιβλίου, που έκανε το στομάχι μου να σφιχτεί. Αυτό, σε συνδυασμό με τις νοσηρές σεξουαλικές σκηνές, βγάζει το βιβλίο από τα όρια πολλών αναγνωστών. Όμως, όσες βλάσφημες και προκλητικές σκηνές και αν βάλει ο Κορτώ, συνεχίζει να μου δίνει την αίσθηση κάποιου που δεν καταλαβαίνει και το πώς γράφεται το είδος του τρόμου και το πώς λειτουργεί. Μου άφησε την εντύπωση κάποιου που διάβασε λίγη Ann Rice, μερικά βιβλία από το Οξύ και που πήγε και έγραψε έτσι, με αχώνευτες επιρροές το βιβλίο του, δημιουργώντας μία συρραφή από σεκάνς που θα έπρεπε να λειτουργούν αλλά δεν το κάνουν πάντα. Ειδικά το εύρημα στο φινάλε κατέστρεψε όποια καλή εντύπωση μου είχε δημιουργήσει το νοσηρό τρίτο μέρος.
Συνολικά, πρόκειται για ένα βιβλίο με δυνατή γραφή και πετυχημένα σημεία, που όμως δε με ικανοποίησε. Ίσως λιγότερο χορροράδες από εμένα να βρουν υπερβολικές τις ενστάσεις μου, αλλά η επίπεδη πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η έλλειψη σκηνών και η μη-ανάπτυξη του κεντρικού χαρακτήρα με χάλασε αρκετά.
Σημείωση, που τη θεωρώ βασική για όποιον διαβάζει το βιβλίο: Είμαι αναγνώστης του genre που διάβασε το βιβλίο αυτό ως βιβλίο τρόμου που το έγραψε γνωστος Έλληνας συγγραφέας. Αν είστε αναγνώστες του Κορτώ που πιάσατε το βιβλίο η γνώμη σας ίσως να είναι διαμετρικά αντίθετη.
-----------
Σίγουρα θα δεχτώ ότι ο συγγραφέας ξέρει να γράφει. Με εντυπωσίασε τόσο η φωνή του αφηγητή, μεγαλόσχημη, πολύπλοκη και ψυχρή, όσο και οι φωνές των διαφόρων χαρακτήρων. Η πένα του Κορτώ είναι δυνατή και για αυτό δε χωράει αμφιβολία. Υπάρχουν σημεία μάλιστα που δείχνει τη στόφα μεγάλου συγγραφέα, κάποιες έξυπνες σκηνές και προτάσεις και έναν ωμό λυρισμό που δίνει ζωή στο βιβλίο.
Αλλά το βιβλίο, σαν βιβλίο, είναι άστα να πάνε.
Για αρχή, όσο πετυχημένη κι αν είναι η φωνή του αφηγητή, άλλο τόσο γυρνάει συνεχώς μπούμερανγκ. Όλο, μα όλο, μα όλο το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, σε βαθμό που οι σκηνές είναι μετρημένες στα δάκτυλα. Του ενός χεριού. Μεγάλες χρονικές αποστάσεις περνούν ως αφηγήσεις, κάτι το οποίο λειτουργεί αρνητικά, αφού λίγες στιγμές είναι αυτές όπου μπαίνουμε στο πετσί του κεντρικού χαρακτήρα. Πόσο μάλλον στο θέμα της κατάρας του, της αιώνιας λαγνείας που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Όταν το βιβλίο φτάνει σε αυτό το κομμάτι και στα όσα κάνει ο ήρωας για να την σβήσει... μπορώ να πω ότι περισσότερο γέλασα με τις πορνογραφικές απαριθμήσεις, παρά ένιωσα τον πόνο του.
Ο κεντρικός χαρακτήρας τώρα δε με έπεισε στιγμή. Καταλαβαίνω ότι μιλάμε για ένα καταραμένο, εξωανθρώπινο πλάσμα, αλλά στιγμή δεν κατάλαβα το χαρακτήρα του. Πόσο μάλλον όταν άρχισα να προσέχω μία σειρά από ασυνέπειες, θες από την τρέλα των αιώνων, θες από αδυναμία του συγγραφέα να μπει στο κεφάλι του πρωταγωνιστή του. Για παράδειγμα και δεδομένης της έμφασης στη σεξουαλικότητα του κεντρικού χαρακτήρα, υποτίθεται ότι ο Δαιμονιστής της ιστορίας μας είναι άφυλλος και αμφιφυλόφιλος, παρόλα αυτά στιγμή δεν τον βλέπουμε να ποθεί θηλυκό ούτε καν ως αναφορά.
Στο θέμα "τρόμος" τώρα, στο οποίο τυπικά ανήκει το βιβλίο, κλαφ' τα Χαράλαμπε. Υπάρχει μία σειρά από πολύ σκληρές σκηνές στο τρίτο μέρος του βιβλίου, που έκανε το στομάχι μου να σφιχτεί. Αυτό, σε συνδυασμό με τις νοσηρές σεξουαλικές σκηνές, βγάζει το βιβλίο από τα όρια πολλών αναγνωστών. Όμως, όσες βλάσφημες και προκλητικές σκηνές και αν βάλει ο Κορτώ, συνεχίζει να μου δίνει την αίσθηση κάποιου που δεν καταλαβαίνει και το πώς γράφεται το είδος του τρόμου και το πώς λειτουργεί. Μου άφησε την εντύπωση κάποιου που διάβασε λίγη Ann Rice, μερικά βιβλία από το Οξύ και που πήγε και έγραψε έτσι, με αχώνευτες επιρροές το βιβλίο του, δημιουργώντας μία συρραφή από σεκάνς που θα έπρεπε να λειτουργούν αλλά δεν το κάνουν πάντα. Ειδικά το εύρημα στο φινάλε κατέστρεψε όποια καλή εντύπωση μου είχε δημιουργήσει το νοσηρό τρίτο μέρος.
Συνολικά, πρόκειται για ένα βιβλίο με δυνατή γραφή και πετυχημένα σημεία, που όμως δε με ικανοποίησε. Ίσως λιγότερο χορροράδες από εμένα να βρουν υπερβολικές τις ενστάσεις μου, αλλά η επίπεδη πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η έλλειψη σκηνών και η μη-ανάπτυξη του κεντρικού χαρακτήρα με χάλασε αρκετά.
May 2, 2013
Μια και μισή ώρα, και άλλα δέκα λεπτά η κριτικές για τα βιβλία του κυρίου Κορτού, που τον ακούω πολύ τελευταία. Η χειρότερη αναγνωστική μου εμπειρία, άνετα, συμπεριλαμβανομένης και της Μαντά που διάβασα. Θα συμφωνήσω με το παιδί παρακάτω, το πε απλά, και έπεσε μέσα διάνα, άτεχνο και επιτηδευμένο, με έμφαση στο πρώτο.
Ομολογώ ότι δεν είμαι φαν της σαδομαζό γραφής, αλλά στα πλαίσια του ότι μ' αρέσει το διάβασμα έχω διαβάσει μπόλικους, μπρικνέρ, το άρωμα, ντε σαντ, μερικές δεκάδες που ούτε που τους θυμάμαι, και αν τους θυμηθώ θα μου πάρει πάνω από τα πέντε λεπτά που έβαλλα όριο στο πόσο θα ασχοληθώ με αυτό το σκουπιδαριό που διάβασα για μια ώρα. Όπως και να χει όμως το ταλέντο ανεξάρτητα του θέματος, και φυσικά και το πνεύμα του συγγραφέα οι προβληματισμοί του, η ευαισθησία του, βγαίνουν, οπότε και να μην είσαι φαν της θεματολογίας αντλείς κάτι. Για αυτή τώρα την εμετική μπούρδα που διάβασα τι να πω; Το άτομο που το γραψε έχει σοβαρά θέματα, το οποίο δεν είναι κάτι κακό κατ' ανάγκη, οι συγγραφείς πρέπει να έχουν τα θέματά τους, έτσι βγαίνει η τέχνη. Βγαίνει όμως άμα έχεις ταλέντο, κι αν έχεις μια επαφή και μια εγρήγορση στο προβληματισμό σου. Όχι άμα βουτάς ένα κομπιούτερ και αναμασάς ότι σκατολογικό και σαδιστικό έχεις διαβάσει, κλοπιραητ και αφιλτράριστο.
Ο βλαχο ντε σαντ εκτοξεύτηκε και αυτός στο καλάθι των αχρήστων όπως καταλαβαίνετε. Προς το τέλος της ανάγνωσης γέλαγα με το τι αρλούμπες διάβαζα, ίσως να γέλαγα και τα νεύρα μου που τη πάτησα και τις διάβαζα.
Ελπίζω τώρα σιγά σιγά με τα reviews και τα suggestion του goodreads να αρχίσει να μου προτείνει το site και η κοινότητα και κανά καλό έλληνα συγγραφέα που να αξίζει γιατί έφαγα μεγάλη νήλα με το ατομάκι αυτό εδώ και μιαμιση ώρα, λόγο των διαφόρων site που (χωρίς καμμία σχέση με εκδότες φυσικά και μάρκετινγκ..κρίση γαρ να πουλήσουμε και κανά βιβλιαράκι στα πιτσιρίκια) το πρότειναν.
Ομολογώ ότι δεν είμαι φαν της σαδομαζό γραφής, αλλά στα πλαίσια του ότι μ' αρέσει το διάβασμα έχω διαβάσει μπόλικους, μπρικνέρ, το άρωμα, ντε σαντ, μερικές δεκάδες που ούτε που τους θυμάμαι, και αν τους θυμηθώ θα μου πάρει πάνω από τα πέντε λεπτά που έβαλλα όριο στο πόσο θα ασχοληθώ με αυτό το σκουπιδαριό που διάβασα για μια ώρα. Όπως και να χει όμως το ταλέντο ανεξάρτητα του θέματος, και φυσικά και το πνεύμα του συγγραφέα οι προβληματισμοί του, η ευαισθησία του, βγαίνουν, οπότε και να μην είσαι φαν της θεματολογίας αντλείς κάτι. Για αυτή τώρα την εμετική μπούρδα που διάβασα τι να πω; Το άτομο που το γραψε έχει σοβαρά θέματα, το οποίο δεν είναι κάτι κακό κατ' ανάγκη, οι συγγραφείς πρέπει να έχουν τα θέματά τους, έτσι βγαίνει η τέχνη. Βγαίνει όμως άμα έχεις ταλέντο, κι αν έχεις μια επαφή και μια εγρήγορση στο προβληματισμό σου. Όχι άμα βουτάς ένα κομπιούτερ και αναμασάς ότι σκατολογικό και σαδιστικό έχεις διαβάσει, κλοπιραητ και αφιλτράριστο.
Ο βλαχο ντε σαντ εκτοξεύτηκε και αυτός στο καλάθι των αχρήστων όπως καταλαβαίνετε. Προς το τέλος της ανάγνωσης γέλαγα με το τι αρλούμπες διάβαζα, ίσως να γέλαγα και τα νεύρα μου που τη πάτησα και τις διάβαζα.
Ελπίζω τώρα σιγά σιγά με τα reviews και τα suggestion του goodreads να αρχίσει να μου προτείνει το site και η κοινότητα και κανά καλό έλληνα συγγραφέα που να αξίζει γιατί έφαγα μεγάλη νήλα με το ατομάκι αυτό εδώ και μιαμιση ώρα, λόγο των διαφόρων site που (χωρίς καμμία σχέση με εκδότες φυσικά και μάρκετινγκ..κρίση γαρ να πουλήσουμε και κανά βιβλιαράκι στα πιτσιρίκια) το πρότειναν.
Read
March 8, 2025Edit 08/03/2025: Μετά τα γεγονότα της επετείου των 2 ετών για το έγκλημα των Τεμπών και βλέποντας την στρατηγική αδιαφορία του συγγραφέα επί του θέματος, επιδιώκοντας να διατηρήσει μια "ουδέτερη" φιλοκυβερνητική στάση, σταματάω πλέον την ανάγνωση βιβλίων του και την συγγραφή κριτικής για αυτά. Δεν θα προχωρήσω σε αγορές νέων βιβλίων του και δεν θα τα αναφέρω σε κανέναν λογαριασμό μου.
July 21, 2014
Ο Κορτώ τοποθετεί τον μύθο του δαιμονιστή, ενός αθάνατου πλάσματος που περιφέρεται ακούσια από σώμα σε σώμα μέσω της ερωτικής επαφής, σε πραγματικό τόπο και χρόνο και συγκεκριμένα το gay scene της σύγχρονης Αθήνας. Μετά από μια σύντομη ερωτική συνεύρεση, ο δαιμονιστής «μετακομίζει» στο σώμα ενός νεαρού ομοφυλόφιλου. Κουρασμένος από τις αιώνιες εναλλαγές από κορμί σε κορμί και θέλοντας να παραμείνει σ’ αυτό το όμορφο και ποθητό σώμα, αποφασίζει να απέχει για πάντα από την σεξουαλική επαφή. Ωστόσο οι έντονες ερωτικές ορμές που τον διακατέχουν σύντομα μετατρέπουν τη ύπαρξη του σε μια βασανιστική κόλαση.
Μέσα από την ιστορία ενός μυθικού πλάσματος που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως απλά δοχεία μίας χρήσεως, ο Κορτώ καταφέρνει να μας προβληματίσει σχετικά με την σχέση του εαυτού (του «εγώ» ή, αν προτιμάτε, της «ψυχής») και του (τόσο ευάλωτου και φθαρτού) ανθρώπινου σώματος, μέσα στο οποίο εμείς οι κοινοί θνητοί είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε την μία και μοναδική ζωή που μας αναλογεί.
Η υπερβολική ωμότητα στις περιγραφές που συχνά αγγίζει τα όρια της πορνογραφίας και της σκατολογίας, ενοχλεί σε κάποια σημεία. Ωστόσο πιστεύω πως όλος αυτός ο λεκτικός οχετός μέσα στον οποίο βαφτίζεται ο αναγνώστης δεν γίνεται καθαρά χάριν εντυπωσιασμού, αλλά εντείνει το συναίσθημα του απόλυτου ξεπεσμού και της απόγνωσης του πρωταγωνιστή που θέλει να μας μεταδώσει ο συγγραφέας.
June 15, 2019
Αυτό που με παρότρυνε να διαβάσω αυτό το βιβλίο ήταν βέβαια ο τίτλος, αλλά αυτό δε με προετοίμασε σχεδόν καθόλου για το περιεχόμενο.
Η ιστορία είναι τρομακτική, επιβαρυντική και σε πολλά σημεία δυσάρεστο. Παρόλα αυτά δε μπόρεσα να ξεχάσω τον πρωταγωνιστή και ήθελα επιτέλους να ξέρω ποιο τέλος βρήκε η ιστορία του.
Γενικώς είναι βιβλίο για ανθρώπους.. με γερό στομάχι.
Η ιστορία είναι τρομακτική, επιβαρυντική και σε πολλά σημεία δυσάρεστο. Παρόλα αυτά δε μπόρεσα να ξεχάσω τον πρωταγωνιστή και ήθελα επιτέλους να ξέρω ποιο τέλος βρήκε η ιστορία του.
Γενικώς είναι βιβλίο για ανθρώπους.. με γερό στομάχι.
April 10, 2013
Συγγνώμη αλλά το βρήκα επιτηδευμένο και άτεχνο. Το τελείωσα μόνο και μόνο επειδή ήταν δώρο απο μια κοπέλα.
January 6, 2021
Θέλει κάποια γερά νεύρα για να το φτάσεις στο τέλος, με δυνατά σημεία στο πρωτο μισό κυριως. Δεν θα επεκταθώ στις βωμολοχίες, τη βία και το πορνογραφικό στοιχείο. Αν στον 21ο αιώνα ενοχλείται κάποιος διαβάζοντας για αυτά απλα ας μην το πιάσει στα χέρια του, άλλες επιλογές υπάρχουν οπότε να λείπουν οι συντηρητισμοί
Κατά τα άλλα, συναισθηματικά βαρύ βιβλίο που σκοτεινιάζει πολυ όσο περνούν οι σελίδες. Το διάβασα σε μία μέρα γιατί ανυπομονούσα να τελειώσει ελπίζοντας σε μια κάθαρση που δεν νομίζω ότι βρήκα τελικά.
Το τέλος δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Το βρήκα κυκλικό και άκρως απαισιόδοξο. Ένας αθάνατος που ξοδεύεται έρμαιο της υπερσεξουαλικης του φύσης, και υποκριτής ας μου επιτραπεί. Γνωρίζει όπως ο σκορπιός του Αισωπειου μύθου ότι δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση του και αντί να ζήσει (ή να πεθάνει) πιστός σε αυτή του τη φύση διαλέγει την καταστροφή σωμάτων και ζωών που δεν είναι δικά του - παίζει το τέρας εκ του ασφαλούς.
Δεν ξέρω επίσης γιατί υπάρχει στην αρχή το disclaimer του αφυλου bisexual όντος που μόνο τέτοιο δεν είναι. Αχρείαστο.
Για να μην επεκταθώ και στο θέμα του χημικού ευνουχισμού που δεν προέκυψε ούτε ως υποσημείωση σε αντίθεση με τον ακρωτηριασμό που ήταν ακραία αβολος.
Με μία φράση; Σα να διάβαζα "Το Πορτρέτο του Ντοριαν Γκ(ρ)έι..."
Κατά τα άλλα, συναισθηματικά βαρύ βιβλίο που σκοτεινιάζει πολυ όσο περνούν οι σελίδες. Το διάβασα σε μία μέρα γιατί ανυπομονούσα να τελειώσει ελπίζοντας σε μια κάθαρση που δεν νομίζω ότι βρήκα τελικά.
Το τέλος δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Το βρήκα κυκλικό και άκρως απαισιόδοξο. Ένας αθάνατος που ξοδεύεται έρμαιο της υπερσεξουαλικης του φύσης, και υποκριτής ας μου επιτραπεί. Γνωρίζει όπως ο σκορπιός του Αισωπειου μύθου ότι δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση του και αντί να ζήσει (ή να πεθάνει) πιστός σε αυτή του τη φύση διαλέγει την καταστροφή σωμάτων και ζωών που δεν είναι δικά του - παίζει το τέρας εκ του ασφαλούς.
Δεν ξέρω επίσης γιατί υπάρχει στην αρχή το disclaimer του αφυλου bisexual όντος που μόνο τέτοιο δεν είναι. Αχρείαστο.
Για να μην επεκταθώ και στο θέμα του χημικού ευνουχισμού που δεν προέκυψε ούτε ως υποσημείωση σε αντίθεση με τον ακρωτηριασμό που ήταν ακραία αβολος.
Με μία φράση; Σα να διάβαζα "Το Πορτρέτο του Ντοριαν Γκ(ρ)έι..."
May 21, 2017
Έχω να φρικάρω τόσο πολύ με βιβλίο από το "Νεκρωταφίο ζώων" του King!!
Σε εκείνο με είχε τρομάξει θάνατος και το άγνωστο που ακολουθεί, εδώ όμως μιλάμε για έναν ακόμα χειρότερο τρόμο. Για τον τρόμο του τι είναι ο άνθρωπος και μέχρι που μπορεί να φτάσει. Γιατί όσο φρικτός και αν σας φανεί ο δαιμονιστής από ένα σημείο και μετά, περιμένετε μέχρι να δείτε τον άνθρωπο...
Προσπαθώ εδώ και ώρα να γράψω κάτι για όλα τα συναισθήματα, τις εικόνες και τους φόβους που μου δημιούργησε αυτό το βιβλίο, αλλά ότι και να πω, θα το αδικήσω. Ο επίλογος είναι σίγουρα ένα απ' τα πιο αγαπημένα μου κλεισίματα σε βιβλίο ever!
Σε εκείνο με είχε τρομάξει θάνατος και το άγνωστο που ακολουθεί, εδώ όμως μιλάμε για έναν ακόμα χειρότερο τρόμο. Για τον τρόμο του τι είναι ο άνθρωπος και μέχρι που μπορεί να φτάσει. Γιατί όσο φρικτός και αν σας φανεί ο δαιμονιστής από ένα σημείο και μετά, περιμένετε μέχρι να δείτε τον άνθρωπο...
Προσπαθώ εδώ και ώρα να γράψω κάτι για όλα τα συναισθήματα, τις εικόνες και τους φόβους που μου δημιούργησε αυτό το βιβλίο, αλλά ότι και να πω, θα το αδικήσω. Ο επίλογος είναι σίγουρα ένα απ' τα πιο αγαπημένα μου κλεισίματα σε βιβλίο ever!
August 29, 2017
Με ξάφνασε, με σόκαρε, αλλά μου άρεσε.
November 30, 2017
Η πρώτη μου επαφή με τη γραφή του Αύγουστου Κορτώ ήταν συναρπαστική εμπειρία. Λάτρεψα το βιβλίο και σαν concept και σαν γραφή. Το τέλειωσα σε 2 μέρες. Πραγματικά ευφάνταστο βιβλίο
June 1, 2022
Έχω διαβάσει και καλύτερα από τον Κορτω.
November 6, 2015
Μου το είχε προτείνει ένα πολύ καλός φίλος το 2009. Το είχα αγοράσει, αλλά ξέρετε τώρα, τα βιβλία στη βιβλιοθήκη μου παίρνουν ειδικό βάρος με την αναμονή. Λοιπόν, αν αυτό πήρε ειδικό βάρος από την αναμονή, αναρωτιέμαι τι βάρος θα είχε αν το διάβαζα επιτόπου.
Καταρχήν ανήκει στο ελληνικό φανταστικό. Δεν το επιθυμεί όμως. Ξεκινάει άγαρμπα, με πολύ tell και συνεχίζει λίγο καλύτερα, με το tell όμως να εξακολουθεί να μας ζαλίζει, όπως σε όλα τα σύγχρονα ελληνικά βιβλία που τα ψυχογραφήματα πρέπει ανυπερθέτως να είναι tell, ή μάλλον TELL. Διαθέτει μια χαριτωμένη ιδέα, κι αυτή άγαρμπα δοσμένη, -πιθανότατα γιατί ο συγγραφέας αγνοεί τις συμβάσεις του φανταστικού- και πολλές σκηνές που οι Άγγλοι θα τις έλεγαν disturbing. Επίσης παραθέτει κι ένα πολύ φιλολογικό-παύλα-φιλοσοφικό κομμάτι όπου εξηγεί την άποψή του ότι μόνο ο έρωτας μεταξύ αντρών μπορεί να είναι αγάπη γιατί (να το διαβάσετε, δε σας λέω γιατί, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο). Και το τέλος είναι πολύ βιαστικό και χωρίς κορύφωση. Πιο "κορυφωμένο" είναι το κομμάτι πριν το τέλος.
Γενική εντύπωση: ένα βιβλίο εύκολο να το διαβάσεις, με κάμποσες σκληρές σκηνές, αλλά χωρίς να αξίζει τον ντόρο που προκάλεσε.
Καταρχήν ανήκει στο ελληνικό φανταστικό. Δεν το επιθυμεί όμως. Ξεκινάει άγαρμπα, με πολύ tell και συνεχίζει λίγο καλύτερα, με το tell όμως να εξακολουθεί να μας ζαλίζει, όπως σε όλα τα σύγχρονα ελληνικά βιβλία που τα ψυχογραφήματα πρέπει ανυπερθέτως να είναι tell, ή μάλλον TELL. Διαθέτει μια χαριτωμένη ιδέα, κι αυτή άγαρμπα δοσμένη, -πιθανότατα γιατί ο συγγραφέας αγνοεί τις συμβάσεις του φανταστικού- και πολλές σκηνές που οι Άγγλοι θα τις έλεγαν disturbing. Επίσης παραθέτει κι ένα πολύ φιλολογικό-παύλα-φιλοσοφικό κομμάτι όπου εξηγεί την άποψή του ότι μόνο ο έρωτας μεταξύ αντρών μπορεί να είναι αγάπη γιατί (να το διαβάσετε, δε σας λέω γιατί, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο). Και το τέλος είναι πολύ βιαστικό και χωρίς κορύφωση. Πιο "κορυφωμένο" είναι το κομμάτι πριν το τέλος.
Γενική εντύπωση: ένα βιβλίο εύκολο να το διαβάσεις, με κάμποσες σκληρές σκηνές, αλλά χωρίς να αξίζει τον ντόρο που προκάλεσε.
March 27, 2022
Ο Αύγουστος Κορτώ, τα τελευταία χρόνια, είναι γνωστός κυρίως για τα αυτοβιογραφικά του βιβλία ή/και γενικότερα βιβλία πιο κοντά στη ρεαλιστική πραγματικότητα. Παρόλα αυτά, παλιότερα έγραφε λογοτεχνία τρόμου, φαντασίας και αστυνομικά, τα οποία σίγουρα είναι πιο κοντά στα γούστα μου (χωρίς βέβαια να θεωρώ υποδεέστερα τα υπόλοιπα έργα του). Ο δαιμονιστής, λοιπόν, είναι το πρώτο βιβλίο του που μου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας το όνομά του. Είναι queer φαντασία τρόμου, η οποία παρουσιάζει έλλειψη παγκοσμίως, πόσο μάλλον στην Ελλαδίτσα. Οπότε ενθουσιάστηκα διαβάζοντάς το και είναι από τα βιβλία που με ενέπνευσαν στο να γράψω και ο ίδιος queer φαντασία. Προκειται για ένα αρχαίο άυλο πλάσμα που χρησιμοποιεί ανθρώπους ξενιστές και μεταφέρεται από σώμα σε σώμα μέσω σεξουαλικών πράξεων. Αν τρομάζετε ή σοκάρεστε εύκολα, αυτό το βιβλίο δεν είναι για σας. Αλλά αν σας αρέσει το φανταστικό και ο τρόμος, εγώ το προτείνω ανεπιφύλακτα. Σαν βιβλίο είναι εξαντλημένο, αλλά διατίθεται πλέον δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή.
August 8, 2019
για κάποιο λόγο, αυτό του κορτώ το λάτρεψα
το ίδιο και το βιβλίο των βίτσιων
ίσως επειδή αυτό θυμίζει μπάρκερ και το άλλο ντεσαντ
είναι φάντασι και τρόμου και καλό παιδιά, μην το προσπεράσετε μόνο και μόνο λόγω ονόματος
το ίδιο και το βιβλίο των βίτσιων
ίσως επειδή αυτό θυμίζει μπάρκερ και το άλλο ντεσαντ
είναι φάντασι και τρόμου και καλό παιδιά, μην το προσπεράσετε μόνο και μόνο λόγω ονόματος
December 19, 2012
Although extremely odd and sexually vicious as a book, I loved it for these exact reasons! Its descriptions may shock or disgust some readers, that's why I consider it more like a fantasy novel.
Displaying 1 - 17 of 17 reviews