Αγάπη

by Alfred Adler, Herbert Marcuse, J. Krishnamurti

"Αυτός που τίποτα δεν ξέρει, τίποτα δεν αγαπάει. Αυτός που δεν μπορεί να κάνει τίποτα, τίποτα δεν καταλαβαίνει. Αυτός που δεν καταλαβαίνει τίποτα, είν'ανάξιος. Όμως καταλαβαίνει ξέρει ν'αγαπάει, να παρατηρεί, να βλέπει... Όσο περισσότερη γνώση κλείνει ένα πράγμα, τόσο η αγάπη μεγαλώνει... Όποιος φαντάζεται πως όλα τα φρούτα ωριμάζουν ταυτόχρονα, σαν τις φράουλες, δεν ξέρει τίποτα για τα σταφύλια..."

-Παράκελσος

303 pages, Hardcover

First published October 1, 1974

About the author

Austrian psychiatrist Alfred Adler rejected emphasis of Sigmund Freud on sexuality; his theories that personality arises in subconscious efforts and that from overcompensation for perceived inferiority results neurotic behavior and psychological illness base an Adlerian psychological school.

People recognize emphasis of this medical doctor, psychotherapist, and founder of individual on the importance of the complex as isolating an element, which plays a key role in development.

This Viennese of the best-known in the western world held a chair in the United States of America. His special merit made clear the interaction between external influences and internal dispositions. He therefore pioneered a holistic approach.

https://en.wikipedia.org/wiki/Alfred_...

Reviews

[Ypatios Varelas · Rating 4 out of 5]

Κείμενα πέντε φιλοσόφων του 20ου αιώνα σχετικά με την αγάπη, επιλεγμένα και μεταφρασμένα ειδικά για αυτό το βιβλίο. Ένα βιβλίο ηλικίας 40 ετών που όμως προσφέρει ακόμα ενδιαφέρουσες απόψεις, ακόμα και γνώσεις. Τα κείμενα αφορούν στην αγάπη σε διάφορες μορφές της εντός και εκτός οικογένειας, αλλά και παράπλευρα στοιχεία που σχετίζονται με αυτήν.

Το πιο αδύναμο κείμενο από τα πέντε είναι του Μαρκούζε και πραγματικά θα μπορούσε να παραλειφθεί ή να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο και να δώσει στο βιβλίο περισσότερη αξία. Το πιο δυνατό κείμενο (αν και δεν το περίμενα) είναι του Φρομ, όπου διαβάζουμε όμορφα έως και εκπληκτικά πράγματα, όπως π.χ. για τον τρόμο απομόνωσης του ανθρώπου, για το ότι η ανιδιοτέλεια μπορεί να είναι σύμπτωμα νεύρωσης (και όχι σύμπτωμα καλοσύνης ή υγιούς ψυχισμού, όπως νομίζουμε), πώς η εικόνα του ανθρώπου και η αγάπη του για το "Θεό" εξελίχθηκε σύμφωνα με την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους και πολλά άλλα. Και μόνο για αυτό το κείμενο αξίζει αν διαβάσει κάποιος το βιβλίο! Τα κείμενα των Άντλερ, Κρισναμούρτι και Ράσσελ δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο, ιδίως του Άντλερ είναι ξεπερασμένο, ενώ του Ράσσελ δίνει κάποια στοιχεία που χρησιμεύουν στο σύγχρονο άνθρωπο.

Τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο το βιβλίο είναι εξαντλημένο και μπορεί κάποιος να το βρεί μόνο με πολύ ψάξιμο σε παλαιοβιλιοπωλεία, αλλά αν το βρείτε σε καλή τιμή αξίζει (κυρίως για τα γραφόμενα του Φρομ).