Λαξευμένο δίχτυ

Η τριλογία των Λαξευτών #2

by Βάσω Χρήστου

Ενώ τα αστερόπτερα εξακολουθούν να εισβάλουν κάθε χρόνο στις ακτές μετά την αποδυνάμωση της μεγάλης παλίρροιας, και τρεις από τους ισχυρότερους σαμάνους του Ρουμπάν διαφωνούν με την πολιτική των αρχηγών τους κι αποστατούν, η πριγκίπισσα Ράιλς, πεπεισμένη ότι διαθέτει τις κατάλληλες γνώσεις, φτάνει στο Άστραντ με την πρόθεση να φορτίσει το Κλειδί της Παλίρροιας. Πολύ μακρύτερα, στον παγωμένο νότο, ένα πλάσμα της φωτιάς αφυπνίζεται από λήθαργο αιώνων. Αργά και ύπουλα ένα δίχτυ πλέκεται γύρω από τους πόλους δύναμης του Ρουμπάν. Δοκιμασμένες εντολές αποτυγχάνουν καταστροφικά. Θεραπευτές και ιερείς, μάγοι και πρίγκιπες κινδυνεύουν. Οι δυνάμεις που σχηματοποιούνται προετοιμάζουν κάτι παραπάνω από μια άνιση μάχη: μια αόρατη παγίδα.

Genres: Fantasy

538 pages, Paperback

First published March 1, 2008

About the author

Η Βάσω Χρήστου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Σπούδασε πληροφορική. Εργάστηκε ως προγραμματίστρια για αρκετά χρόνια, διδάσκοντας παράλληλα και στο ΤΕΙ Αθήνας. Από το 1995 διδάσκει μόνιμα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Είναι μέλος της Αθηναϊκής Επιστημονικής Φαντασίας από το 1998. Έχει δημοσιεύσει διηγήματα στα περιοδικά "Big Bang", "Δραματουργοί των Γιανν" "Φανταστικά χρονικά", "Εφ-Ζιν", "SubTales", στο "9" της "Ελευθεροτυπίας" καθώς επίσης και στις ανθολογίες "Ελληνίδες μηχανικοί γράφουν", της Ένωσης Διπλωματούχων Ελληνίδων Μηχανικών, εκδόσεις ΤΕΕ, "Ολυμπιακοί αγώνες και φανταστικό" του Νίκου Θεοδώρου, εκδόσεις Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων και "Τρεις ματιές τ' αλλάζουν όλα". Διηγήματά της βρίσκονται επίσης αναρτημένα στο www.sff.gr. Έχει βραβευτεί με τον Αργυρό Ικαρομένιππο διηγήματος 1999 για το έργο της "Περί ευθύνης προγραμματιστών" και με τα βραβεία του διαγωνισμού επιστημονικής φαντασίας Graham Still (Γεώργιος Παπαδόπουλος) 2000 και 2003 για το μυθιστόρημα "Ο φύλακας των ασπίδων" και το διήγημα "Χρονοσχισμή" αντίστοιχα.

Reviews

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 4 out of 5]

Μου άρεσε περισσότερο από το πρώτο για τους λόγους που θεωρώ ότι σε άλλους θα άρεσε λιγότερο από το πρώτο: ήταν πιο σκοτεινό. Πιο στέρεοι χαρακτήρες, πιο πραγματικοί, ακόμη και τα παιδιά έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά ως προς την ψυχολογία. Πιστεύω πάντως πως ο Μέριλ κλέβει όλη την παράσταση από τον Κένταλ. Μακράν. Η παρουσίαση του περιβάλλοντος είναι αρκετά καλύτερη και έχει αποφευχθεί και σπόιλερ ανάλογο με εκείνο που είχες στο πρώτο βιβλίο σχετικά με την καταγωγή της Τορέυν. Ειδικά οι πρώτες εκατό σελίδες έφυγαν σα νερό.

Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο (για να πω και τα κακά του βιβλίου) ήταν ο μακρύυυυυυυς μονόλογος
της evil mastermind Ροβίρας, συν οι εναλλαγές των δηλώσεων του Κένταλ -θα σε σκοτώσω, μετά θα σε κάνω βασίλισσα, μετά θα σε κομματιάσω και λοιπά. Το βρήκα αδύναμο σα σημείο και με αλλοπρόσαλλο γράψιμο, σα να βιαζόταν να το γράψει, ώστε να χωρέσει όλες τις εξηγήσεις. Έπειτα αν και η περιγραφή είναι ωραία, η ίδια η μάχη μεταξύ Ροβίρας και καλών τραβάει σε μάκρος, σελίδες και σελίδες με περιγραφές, που πραγματικά, αντί να με λυτρώσουν, όπως θα έπρεπε να κάνει η κορύφωση του δράματος, με κούρασαν και με έκαναν να τις διαβάσω επιπόλαια.

Και κατι που ενώ το περίμενα, δεν ήρθε: η Τέρανι ξέχασε τελείως τη φιλενάδα της φεύγοντας από το Άστραντ! Είναι δυνατόν;