Η επιστροφή του Λευκού Ρόδου

Noέλια #2

by Maria Stefanou

Δέσμια μιας πανάρχαιας προφητείας που εναποθέτει όλες τις ελπίδες για ειρήνη στη Ροδεσία πάνω στο γιο της, η Νοέλια έχει ήδη διαπιστώσει πως την έχουν εξαπατήσει. Μοναδική της διέξοδος για να ζήσει τη ζωή που της στέρησαν είναι η απόδρασή της από το σκοτεινό κάστρο του Μαύρου Ρόδου, μαζί με τον αγαπημένο της αξιωματικό, Φιλίπ. Όμως τα πλάσματα του νερού βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και εκμεταλλεύονται τη μία και μοναδική ευκαιρία που τους παρουσιάζεται ανατρέποντας τα γεγονότα. Κρυμμένη φυγάς για τη μια φυλή, καταζητούμενη για την άλλη, η Νοέλια θα έρθει αντιμέτωπη μ’ εχθρούς και φίλους, συνωμότες και πιστούς ακόλουθους, και θα δει ένα ένα τα μυστικά του παρελθόντος ν’ αποκαλύπτονται έως ότου θα φτάσει στην αλήθεια.

Genres: Fantasy, Romance

440 pages, Paperback

First published December 7, 2013

About the author

Ονομάζομαι Μαρία Στεφάνου Κοβιού. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Κορυδαλλό. Από παιδί αγαπούσα το θέατρο και το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου ήταν να γίνω ηθοποιός. Από πολύ μικρή ξεκίνησα μαθήματα Υποκριτικής και Θεάτρου ενώ συμμετείχα σε αρκετές ερασιτεχνικές παραστάσεις. Αργότερα σπούδασα Υποκριτική στο Θέατρο των Αλλαγών και η συγγραφή προέκυψε στη συνέχεια αναπάντεχα, δειλά και ερασιτεχνικά. Άρχισα να γράφω τις πρώτες μου ιστορίες μόνο για εμένα αλλά και για εκείνους που ήθελαν να τις διαβάσουν. Όμως επειδή τα όνειρα είναι για να πραγματοποιούνται, σιγά σιγά χωρίς να το καταλάβω κι εγώ η ίδια πως, ήρθε η στιγμή που κράτησα στα χέρια μου έντυπο το πρώτο μου βιβλίο. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία... Αγαπώ όλων των ειδών τα βιβλία, την τέχνη, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Αγαπώ επίσης τους μεγάλους έρωτες, εκείνους που απλά προέκυψαν δίχως γιατί ή επειδή, όμως υπάρχουν εξαιτίας της ίδιας της μοίρας και γι’ αυτούς θέλω να γράφω, να τους εκφράζω και να τους μοιράζομαι. Εύχομαι μαζί να κάνουμε μεγάλα ταξίδια σε κόσμους μαγικούς κι ονειρεμένους.

Reviews

[Haidoulina · Rating 5 out of 5]

Δηλαδή τί, αυτό ήταν??? Τελείωσε??? Και υποτίθεται πως πρέπει να κάνω εγώ τώρα που θέλω κι άλλο???
Όταν έπιασα πρώτη φορά το βιβλίο στα χέρια μου απογοητεύτηκα από το μέγεθός του μιας και είναι μικρότερο από το πρώτο.... Φοβόμουν πως ίσως ξεπέταγε κάποια πράγματα ή μήπως άφηνε κενά και απορίες... Δεν έγινε τπτ από αυτά.... Η δράση ήταν καταιγιστική, περίμενα να γίνει κάτι και γινόταν κάτι άλλο ή αυτό που περίμενα συν δέκα πράγματα ακόμα που δεν ήξερα από που μου ήρθαν...
Λάτρεψα τον κόσμο που έπλασε η κυρία Στεφάνου και λυπάμαι που πρέπει πλέον να τον αφήσω.... Αλλά όχι, ψέμματα μπορώ να τον κουβαλάω μέσα μου και να ξαναδιαβάσω τα βιβλία όποτε θελήσω... Γιουπιιιι.... Χαχα...
Αυτό το βιβλίο όπως και κάθε παραμύθι μας δίνει τα δικά του μηνύματα, πως στο τέλος ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει αλλά και πως αν θες να βρεις την ευτυχία θα πρέπει να παλέψεις γι'αυτή και να μην αφήνεις τη μοίρα ή τον οποιονδήποτε να ελέγχει εσένα και τις αποφάσεις σου....
Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο εξακολουθώ να είμαι απογοητευμένη με το μέγεθός του, για τον απλό λόγο πως δεν ήμουν ακόμα έτοιμη να βγω από αυτόν τον φανταστικό κόσμο και να επιστρέψω στην πραγματικότητα, δεν ήμουν έτοιμη να αφήσω τους ήρωες που τόσο αγάπησα, ήθελα να μείνω μαζί τους λίγο ακόμα....

[Katerina · Rating 5 out of 5]

Ένα μαγευτικό ταξίδι που ολοκληρώθηκε με τον πιο όμορφο τρόπο!

Κριτική δημοσιευμένη στο Bookcity.gr

[Nicoleta Balopitou · Rating 5 out of 5]

Διαβάζοντας πριν λίγο καιρό τη Νοέλια 1 ( Η προφητεία του μαύρου ρόδου ) είχα αρχικά εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι η συγγραφέας του, όχι μόνο τόλμησε να καταπιαστεί με ένα όχι και τόσο γνωστό ή συνηθισμένο στην Ελλάδα είδος, αυτό της φανταστικής λογοτεχνίας, αντιπροσωπεύοντάς το εξαιρετικά, αλλά και ότι μπόρεσε να δημιουργήσει έναν δικό της, ολότελα καινούργιο κόσμο, δίνοντάς του το ευφάνταστο, εκπληκτικό όνομα Ροδεσία.
Μέσα από το πρώτο βιβλίο, γνωρίσαμε έναν υπέροχο, φανταστικό, αλλά και συνάμα επικίνδυνο κόσμο, ήρθαμε αντιμέτωποι με μία δυσοίωνη προφητεία, διχαστήκαμε ανάμεσα σε ανθρώπους και Σέλκις, αγαπήσαμε, ερωτευτήκαμε, μισήσαμε, συμπονέσαμε τους ήρωές του κι έπειτα περιμέναμε την πολυπόθητη συνέχεια του ταξιδιού. Η συνέχεια αυτή ήρθε φέροντας τον τίτλο Νοέλια - Η επιστροφή του λευκού ρόδου, αλλά που όσο και να την περίμενα με αγωνία και λαχτάρα, τίποτα δεν μπορούσε να με προϊδεάσει για αυτό που θα ακολουθούσε ... Μία συνέχεια, άνω των προσδοκιών μου, που από τον πρόλογο ακόμη, καταφέρνει να κόβει την ανάσα!
Οι εξελίξεις που δεν σταματατούν λεπτό και είναι καταιγιστικές, με προκαλούσαν με κάθε παράγραφο, αυξάνοντας την αγωνία μου και την επιθυμία να μάθω περισσότερα. Οι ανατροπές ατελείωτες, με έκαναν να αναρωτιέμαι αν αυτό που διάβαζα την κάθε στιγμή ειπώθηκε στις σελίδες του βιβλίου ή ότι το υπέροχο αυτό '' παραμύθι '' παρέσυρε στη δίνη του κι εμένα. Οι χαρακτήρες για άλλη μία φορά, άψογα δοσμένοι, που με τις εκάστοτε συμπεριφορές τους δημιουργούν στον αναγνώστη έντονα και ποικίλα συναισθήματα. Τα μηνύματα του βιβλίου πολλά και σοφά. Η συγγραφέας τα περνάει με έμμεσο τρόπο, αποφεύγοντας να γίνει κουραστική ή διδακτική. Εντυπωσιακό πάντως είναι ότι ο αναγνώστης τα λαμβάνει και τα κατανοεί, μέσα από μία ιστορία που έχει ως κύριο στόχο να δημιουργήσει εικόνες, συναισθήματα και να αφηγηθεί ένα παραμύθι για μεγάλους, που ίσως τελικά να μην είναι και τόσο παραμύθι. Εξάλλου με το πέρασμα των χρόνων όλοι έχουμε κατανοήσει ότι και τα παραμύθια πολλές φορές κρύβουν μεγάλες αλήθειες. Η γραφή της Μαρίας Στεφάνου είναι μαγική, δημιουργεί εικόνες σαν αυτές που βλέπουμε σε σειρές επικής ρομαντικής φαντασίας και στις οποίες διαπρέπουν η εξουσία και τα παιχνίδια του στέμματος.
Αξίζουν πολλά μπράβο στη συγγραφέα, που κατάφερε τελικά, όχι μόνο να ικανοποιήσει τις προσδοκίες μου, χρίζοντας το Νοέλια 2 καλύτερο και από το ομολογουμένως εξαιρετικό πρώτο, αλλά ξεπερνώντας τες. Και με το πέρας κι αυτού του υπέροχου ταξιδιού, με υπομονή, αλλά και άπειρη αναγνωστική αγωνία, περιμένω τα επόμενα συγγραφικά βήματα της Μαρίας Στεφάνου, πιστεύοντας πως για μία ακόμη φορά θα με καταπλήξει με τη γραφή και την αστείρευτη φαντασία της.

[Χρυσάνθη · Rating 5 out of 5]

τι μπορώ να πω γι αυτό το καταπληκτικό βιβλίο <3
ήταν απλά ΤΕΛΕΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
με μάγεψε από την πρώτη σελίδα
μου έκλεψε την καρδιά και με ταξίδεψε μέσα στις σελίδες του
με έκανε να αγωνιώ κάθε λεπτό για τα γεγονότα που εξελισσόταν με τόση ταχύτητα
τόσα συναισθήματα... ήθελα να κλάψω, να φωνάξω, να μπω μέσα στις σελίδες και να αγκαλιάσω τους αγαπημένους μου χαρακτήρες για να τους παρηγορήσω ή ακόμα και να τους προστατέψω από οτιδήποτε τους απειλούσε τους
όμως στο τέλος όλοι πήραν αυτό που άξιζαν... και εκεί έρχεται η λύτρωση
μια λύτρωση γλυκιά που σε κάνει απλά να θέλεις κι άλλο

Μαρίαααααααααααααααααααα
θέλω κι άλλοοοοοοο
δεν μου έφτασε καθόλουυυυυυυ

για μια ακόμα φορά... θέλω να πω
Μαράκι μου... συγχαρητήριααααα
απλά έδωσες τα ρέστα σου <3
εύχομαι ότι καλύτερο και ελπίζω πολύ σύντομα
να έχουμε ακόμα ένα αριστούργημα σου στα χέρια μας <3

[Elisavet · Rating 5 out of 5]

 Το δεύτερο βιβλίο της διλογίας Νοέλια της συγγραφέως Μαρία Στεφάνου είναι πιο δυνατό, γεμάτο αγωνία, αποκαλύψεις και ραδιουργίες.Η αποκορύφωση έχει φτάσει και οι πάντες είναι σε επιφυλακή για τις εξελίξεις.

     Δέσμια μιας αρχαίας προφητείας που την χρίζει Χλωμή Πριγκίπισσα που θα παντρευτεί τον Βασιλιά του Μαύρου Ρόδου και απο την αγάπη τους θα γεννηθεί ο διάδοχος που θα φέρει ειρήνη και ισορροπία στον κόσμο, η Νοέλια έχοντας καταλάβει ότι κατι δεν πάει καλά αποφασίζουν με τον Φιλίπ να το σκάσουν από το κάστρο για να ζήσουν ελεύθεροι, ασφαλείς μακριά από όλους όσους τους απειλούν.Αν και έχουν καταφέρει να κρατήσουν κρυφή τη σχέση τους, μάτια υπάρχουν παντού και φοβούνται για τη ζωή του μικρού Φρεντερίκ.Τα σχέδιά τους όμως αναγκάζονται να επισπευθούν όταν Σέλκις επιτίθενται στο κάστρο με σκοπό να σκοτώσουν τη βασιλική οικογένεια.

       Το ζευγάρι με το μωρό θα καταφέρει να διαφύγει αλλά πολλοί είναι αυτοί που θα χάσουν τη ζωή τους.Ο Φιλίπ έχει τραυματιστεί αλλά είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για τη γυναίκα που αγαπά και δεν ησυχάζει μέχρι να φτάσουν ασφαλείς στο Γκαλλέγκο απ'όπου και κατάγεται.Κρατούν όμως μυστική την ταυτότητα της Νοέλιας ακόμα και από την οικογένειά του για λόγους ασφαλείας.Κυνηγημένοι από τις δύο φυλές δεν ξέρουν ποιον να εμπιστευτούν και ζουν μες την αγωνία.

         Η βασιλική οικογένεια κυρήσσεται αγνοούμενη και ο ξάδελφος του βασιλιά ανεβαίνει στο θρόνο ως αντιβασιλέας.Είναι αποφασισμένος όμως να κρατήσει το στέμμα με κάθε μέσο.Όταν λοιπόν ο κόσμος πιστεύοντας ότι εξαπατήθηκε με την προφητεία που δεν επαληθεύτηκε , αποφασίζει να επαναστατήσει, ο Κρίστοφερ κυρήττει τον πόλεμο εναντίον των επαναστατών.

        Η Νοέλια γνωρίζει πλέον ότι έχει εξαπατηθεί από τους κληρικούς ως προς την εγκυρότητα της προφητείας.Όταν η αλήθεια της παρουσιάζεται, όλα πλέον ξεκαθαρίζονται.Γνωρίζει τι πρέπει να κάνει για την ευημερία του λαού της.Οι μάσκες πέφτουν, οι αποκαλύψεις πέφτουν βροχή και τα γεγονότα τρέχουν!Ποιά είναι η αληθινή προφητεία και έχει άραγε εκπληρωθεί;Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της βασίλισσας του Μαύρου Ρόδου;Θα καταφέρει τελικά να ζήσει ευτυχισμένη ή θα χαθεί για πάντα;

        Ο Φιλίπ και η Νοέλια μου κράτησαν υπέροχη συντροφιά!Τους ακολούθησα καθώς η αγάπη φώλλιαζε στην καρδιά τους και ο απαγορευμένος έρωτας τους έβαλε φωτιά!Πόσο πάλεψαν για να τον κρατήσουν κρυφό, τι έκαναν για να έχουν λίγο χρόνο μαζί και όλη τους την πορεία μέχρι την ύστατη στιγμή.Τα ιδανικά, οι αξίες και οι υποχρεώσεις που είχε ο καθένας τους και τον καθόριζε σαν άνθρωπο!Ένα βιβλίο που λυπήθηκα που τελείωσε και θα αφήσω τους ήρωες του!!Το απόλαυσα και το προτείνω...

         Ένα μεγάλο μπράβο ανήκει στις         για την αξιόλογη δουλειά που έκαναν ως προς την σελιδοποίηση, το εξώφυλλο και την επιμέλεια του βιβλίου!Εμένα κοσμούν τη συλλογή μου!!

       Επανακυκλοφορούν σύντομα από Εκδόσεις Ωκεανίδα.

[Aggeliki · Rating 5 out of 5]

Στο πρώτο βιβλίο, είδαμε την «εκλεκτή κοπέλα» να γίνετε πριγκίπισσα. Να παντρεύεται τον Βασιλιά και να προσπαθεί να εκπληρώσει μια προφητεία, ώστε να φέρει την ειρήνη και την ευημερία στον κόσμο. Να προστατέψει τους ανθρώπους ενάντια στα Σέλκις, τα κακά πλάσματα του νερού.
Διαπιστώσαμε όμως ότι καμμιά φορά, ακόμα και στα παραμύθια δεν είναι όλα ρόδινα.
Σ’αυτό εδώ το βιβλίο, θα δούμε την συνέχεια και τις προσπάθειες της Νοέλιας να μάθει την αλήθεια, να σώσει τον λαό της και να προστατέψει την οικογένειά της, τους ανθρώπους, που αγαπά. Θα αμφισβητήσει όσα ξέρει. Οι εχθροί θα γίνουν φίλοι και οι φίλοι εχθροί.
Η προφητεία θα αποδειχθεί, εν μέρει, ψεύτικη. Οι άρχοντες θα αποδειχθούν διεφθαρμένοι και ο λαός το θύμα μιας μεγάλης και καλοστημένης απάτης. Η Νοέλια θα έρθει αντιμέτωπη με το κατεστημένο και θα πρέπει να πείσει τον λαό ότι οι άνθρωποι και τα πλάσματα του νερού δεν είναι πραγματικά εχθροί και ότι τους δένει μια κοινή μοίρα.
Η Νοέλια είναι ένα παραμύθι για μεγάλους. Αυτή είναι η απλούστερη περιγραφή που μπορείς να πεις γι’αυτό το βιβλίο. Δεν έχει όμως καμμιά σχέση με την πραγματικότητα. Εάν βγάλουμε από την εξίσωση τον όρο παραμύθι και αντικαταστήσουμε τον μυθικό παράγοντα με την δική μας, καθημερινή πραγματικότητα, θα δούμε ότι δεν είναι και τόσο παραμύθι.
Είναι παραμύθι ο πόλεμος με τις δυσκολίες; Είναι παραμύθι η προσπάθειές μας να προστατέψουμε αυτούς που αγαπάμε; Αυτό είναι η Νοέλια: ένα παραμύθι, βγαλμένο από την ζωή.
Η Νοέλια, θα αγωνιστεί, θα πολεμήσει, θα πονέσει, αλλά θα σταθεί όρθια, άξια των περιστάσεων. Δεν θα λυγίσει, δεν θα δειλιάσει και θα βγει νικήτρια.
Αυτό είναι και για μένα το ηθικό δίδαγμα αυτού του βιβλίου. Όλοι μας, στην πορεία της ζωής, αγωνιζόμαστε, θυσιάζουμε, αφήνουμε κάτι πίσω μας, αλλά στην τελική επιβιώνουμε.

Η Μαρία Στεφάνου έχει μιά καταπληκτική ικανότητα να αποτυπώνει τις λέξεις στο χαρτί. Με ευγένεια και αγάπη. Καταφέρνει να ζεις τα βιβλία της. Να παθιάζεσαι με τους ήρωές της. Να ταυτίζεσαι. Να πονάς μαζί τους. Να γελάς μαζί τους

[Nikoleta · Rating 5 out of 5]

Το πόσο καλογραμμένη θα είναι η «Επιστροφή του Λευκού Ρόδου» το είχα υποψιαστεί ήδη από την ανάγνωση της «προφητείας», όπως επίσης ήμουν προετοιμασμένη για την καλοδουλεμένη ατμόσφαιρα και τον υπέροχα στημένο κόσμο της Ροδεσίας. Αυτό που δεν περίμενα είναι το να είναι ποτέ δυνατόν η «επιστροφή» να μου αρέσει ακόμα περισσότερο. Απίστευτη δράση, αναπάντεχα γεγονότα, έντονη δραματικότητα και πολλές αποκαλύψεις. Μου άρεσε πάρα πάρα πολύ, θέλω να του βάλω πάνω από πέντε!!!

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 5 out of 5]

Το ότι γνωριζόμαστε, πλέον, προσωπικά με τη Μαρία Στεφάνου και ότι μας συνδέει μια βαθιά φιλία, είναι γνωστό σε όλους και δεν υπάρχει και κανένας λόγος να το κρύβουμε. Το γεγονός, λοιπόν, ότι είμαστε φίλες, μας οδηγεί πολλές φορές στο να μοιραζόμαστε μεταξύ μας όσα έχουμε γράψει, σκέψεις και συναισθήματα, αποτυπωμένα στο χαρτί. Είμαι ένα από τα λίγα εκείνα πρόσωπα, που είχαν τη χαρά και την τιμή να διαβάσουν το δεύτερο βιβλίο της "Νοέλια", από τότε που βρισκόταν στα πρώτα του στάδια. Και όπως ήταν αναμενόμενο, η Μαρία δεν με απογοήτευσε, για ακόμα μια φορά. Γιατί η συνέχεια της Νοέλιας και της προφητείας που περιβάλλει το όνομά της, ήταν αυτό ακριβώς που θα περίμενα να διαβάσω και την ίδια στιγμή, αυτό που θεωρώ πως θα ικανοποιούσε τον κάθε αναγνώστη, αυτού του λογοτεχνικού είδους.

Μετά τη γέννηση του πολυπόθητου διαδόχου που θα φέρει τη νίκη των ανθρώπων στον πόλεμό τους με τα Σέλκις, η Νοέλια και ο Φιλίπ σχεδιάζουν την απόδρασή τους από το κάστρο του Μαύρου Ρόδου, μια απόδραση που δεν είναι εύκολη και που θα οδηγήσει στην καταδίωξή τους, αλλά που αξίζει το ρίσκο, προκειμένου να ζήσουν μαζί. Και εκεί που όλα είναι προγραμματισμένα, μια απρόσμενη επίθεση των Σέλκις στο κάστρο, θα ανατρέψει τα πάντα και τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Η Νοέλια, μαζί με τον Φιλίπ και τον γιο τους, θα δραπετεύσουν και θα καταλήξουν φυγάδες και κυνηγημένοι, τόσο από τη μία φυλή, όσο και από την άλλη, έχοντας ωστόσο στο πλευρό τους πιστούς συντρόφους που θα τους βοηθήσουν να ταξιδέψουν πιο μακριά απ' όσο πίστευαν, ανακαλύπτοντας την αλήθεια πίσω από τον μύθο της προφητείας, κάτι που θα δώσει άλλη διάσταση στα πράγματα και θα καθορίσει, ποιος είναι ο καθένας και τι γεννήθηκε πραγματικά να κάνει.

Έχω αναφέρει πολλάκις, πόσο μου αρέσει ο τρόπος που γράφει η Μαρία, οπότε ίσως και να είναι περιττό να το αναφέρω ξανά. Δεν μπορώ όμως να μην σταθώ στο γεγονός πως το δεύτερο βιβλίο της "Νοέλια", είναι ακόμα πιο καλογραμμένο από το πρώτο, ίσως και πιο σωστά δομημένο, με ισομερή καταμερισμό δράσης, συναισθήματος και λοιπών στοιχείων που συνθέτουν το έργο. Τίποτα δεν είναι αφημένο στο τύχη και το κάθε τι είναι καλά δουλεμένο, σωστά ζυγισμένο, έτσι ώστε ακόμα και μέσα από το πρίσμα μιας φανταστικής ιστορίας, σε έναν φανταστικό τόπο και και χρόνο, να δημιουργείται τελικά η αίσθηση της αληθοφάνειας, με κάθε υπερβολή στην οποία εύκολα θα μπορούσε να πέσει ένα συγγραφέας του είδους, να αποφεύγεται. Και όχι, δεν εννοώ πως χάνεται η αίσθηση του παραμυθιού, αλλά πως στηρίζεται σε γερές βάσεις οι οποίες βοηθάνε την ιστορία να αποδώσει τα μέγιστα, από την αρχή μέχρι το τέλος, δίνοντας μεγαλύτερη βάση σε άλλα, πιο ουσιαστικά πράγματα, και όχι αποκλειστικά στο ρομάντζο.

Επίσης, ένα ακόμα θετικό στοιχείο το βιβλίου, πέραν του καλογραμμένου κειμένου και της περιπετειώδους αφήγησης, είναι η εξέλιξη των χαρακτήρων και αυτό είναι κάτι που δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο το πρωταγωνιστικό δίδυμο, αλλά το σύνολο των χαρακτήρων, ακόμα κι εκείνων που θεωρητικά πάντα, έχουν πιο δευτερεύοντες ρόλους και όμως, επί της ουσίας, πολύ σημαντικούς, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Δεν είναι απλά πιο καλοδουλεμένοι, αλλά ψυχογραφικά, έχουμε τη δυνατότητα να τους παρατηρήσουμε καλύτερα, να μελετήσουμε τις εκάστοτε αντιδράσεις τους, να κατανοήσουμε τις επιλογές, τους φόβους, τα θέλω, τις ανασφάλειές τους, πράγματα που όχι μόνο τους καθιστούν πιο οικείους και ανθρώπινους, αλλά προσωπικότητες στα πρόσωπα των οποίων, άλλες φορές λιγότερο, άλλες περισσότερο, μπορούμε να βρούμε κάτι από εμάς. Όσον αφορά τους Φιλίπ και Νοέλια, νομίζω πως το προφίλ τους είναι πλέον ξεκάθαρο, καθώς και ο ρόλος τον οποίο καλείται να παίξει ο καθένας σε ένα παιχνίδι που μπορεί να έχει μόνο έναν νικητή.

Αν αναζητάτε ένα φανταστικό παραμύθι, τότε η ιστορία της Νοέλιας, είναι αυτό το οποίο ψάχνετε. Ανεβάζοντας η ίδια τον πήχη πιο ψηλά, η Μαρία μας προσφέρει μια ιστορία στην οποία το συναίσθημα δεν παύει να υπάρχει, αλλά δεν είναι αποκλειστικά και πάντοτε σε πρώτο πλάνο. Μπορεί η αγάπη να υποκινεί πολλά νήματα, να καθοδηγεί ένστικτα και αποφασίσεις, αυτό όμως δεν είναι ένα στοιχείο που υποσκελίζει την δράση, την περιπέτεια και την αγωνία, στοιχεία τα οποία και υπάρχουν από τις πρώτες κιόλας σελίδες του μυθιστορήματος αυτού και καθ'όλη την διάρκεια των συγκλονιστικών του εξελίξεων και αποκαλύψεων που οδηγούν την ιστορία σε νέα μονοπάτια όπου ο καθένας καλείται να ανακαλύψει τον εαυτό του και τι είναι σημαντικό για εκείνον, αλλά και σε ένα φινάλε που νομίζω πως θα ικανοποιήσει τους fans του είδους και πολύ περισσότερο, της δυλογίας αυτής.

[Maria · Rating 5 out of 5]

Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι φαν της φανταστικής λογοτεχνίας. Όταν έχω να επιλέξω προτιμώ άλλα είδη. Όμως κακά τα ψέματα, όταν ένα βιβλίο είναι καλογραμμένο είναι καλογραμμένο....τέλος!!!! Δεν υπάρχουν ούτε είδη, ούτε φύλο συγγραφέα, ούτε ηλικία στην οποία απευθύνεται. Και το συγκεκριμένο βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο. Η συγγραφέας έχει μια υπέροχη ικανότητα να σε μεταφέρει ακριβώς στην εποχή όπου αναφέρεται. Οι εκφράσεις των ηρώων, οι κινήσεις που περιγράφει, οι τόποι. Όλα είναι προσεκτικά μελετημένα και τοποθετημένα με τέτοια ακρίβεια ώστε ο αναγνώστης μεταφέρεται στη συγκεκριμένη εποχή.
Στο σημείο αυτό πρέπει να ομολογήσω ότι η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, Νοέλια, ήταν ένας χαρακτήρας πολύ μακριά από τα γούστα μου. Και είναι λογικό καθώς είναι μια πριγκίπισσα, μεγαλωμένη στα πούπουλα. Μια πριγκίπισσα που έχει γεννηθεί με συγκεκριμένο σκοπό. Να δώσει στο βασιλιά το διάδοχο που θα σώσει τους πάντες. Αρκετές φορές θύμωσα μαζί της. Θύμωσα με τις αδικίες που υπέμενε χωρίς να αντιδρά (μία συγκεκριμένη σκηνή στο πρώτο βιβλίο ειλικρινά με ανατρίχιασε) Όμως τώρα τα πάντα αλλάζουν. Η Νοέλια αποκτά αυτοπεποίθηση και δυναμισμό. Παίρνει δύναμη από τον αγαπημένο ΜΑΣ Φιλίπ και αποφασίζει να χαράξει τη δική της πορεία.
Αυτή τη φορά όμως το βιβλίο δεν είναι υπόθεση μόνο του Φιλίπ και της Νοέλια. Προνόμιο στο να αλλάξουν τη μοίρα και κυρίως το κατεστημένο το οποίο τους έχει επιβληθεί έχουν όλοι οι ήρωες της ιστορίας. Εκεί που νομίζουμε ότι μια προφητεία καθορίζει τις ζωές όλων και υποδεικνύει τους εχθρούς, έρχεται αυτή η ίδια προφητεία να το ανατρέψει και να ανατραπεί. Ίντριγκες και κρυμμένες αλήθειες βγαίνουν στο φως. Και ένας φίλος πρέπει να γίνει εχθρός. Αναφέρομαι στην πραγματικότητα που μας έχουν διδάξει και έχουμε συνηθίσει. Σε αυτό το βιβλίο μαθαίνουμε κι εμείς μαζί με τους χαρακτήρες ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και για να κερδίσεις την ευτυχία σου πρέπει να είσαι διατεθειμένος να δώσεις τη ζωή σου.
Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα, καθώς είναι ένα βιβλίο με διαρκείς ανατροπές και αποκαλύψεις. Ένας κόσμος ονειρικά πλασμένος, όμως όχι και τόσο ονειρικός τελικά. Γιατί όταν φτάνει η ώρα της τελικής μάχης, ακόμη και οι βασίλισσες δε μένουν αλώβητες.
Η πένα της κυρίας Στεφάνου είναι γεμάτη λυρισμό και ποιητικές εκφράσεις. Σε μεταφέρει απόλυτα στο χωροχρόνο της Ροδεσίας και με σεβασμό προς τον αναγνώστη σου προσφέρει μια ιστορίας για τα παιχνίδια της εξουσίας, μα πάνω από όλα για έναν μεγάλο έρωτα, που ξεπερνά ακόμη και το θάνατο. Ένα βιβλίο τόσο συγκινητικό. Μοναδικό, όσο και η συγγραφέας του. Περιμένω με αγωνία τα επόμενα έργα αυτής της ξεχωριστής δημιουργού. Σας προτρέπω όμως να διαβάσετε και το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως "Σιωπή στο Σκοτάδι", όπου κυκλοφορεί από τις ίδιες εκδόσεις. Επίσης ένα εξαιρετικό βιβλίο, τρομερά πρωτότυπο και με ιδιαίτερο θέμα. Ένα βιβλίο που πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!!!!

[Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου · Rating 5 out of 5]

Η πραγματικότητα ξεπερνά την φαντασία, καθώς και το δεύτερο και τελευταίο μέρος της διλογίας, είναι μια εξαιρετική συνέχεια. Είναι μεγάλο ρίσκο η ύπαρξη ενός sequel, έστω κι αν δημιουργείται για να ολοκληρώσει την ιστορία, και η επιτυχία της συγγραφέως είναι γεγονός.

Με την «Επιστροφή του Λευκού Ρόδου» το έπος ολοκληρώνεται επάξια. Αδυνατώ να σκεφτώ τα δύο βιβλία ξεχωριστά, για μένα είναι μια οντότητα, ένα συγκροτημένο και ενιαίο ταξίδι στον κόσμο της Ροδεσίας.

Θέλω να αναφερθώ περισσότερο στην δεύτερη ανάγνωση. Στην προφητεία, που είναι ευλογία αλλά και κατάρα για τους εμπλεκόμενους, στην διαχρονικότητα των επιπτώσεων του πολέμου, της εκμετάλλευσης των κατώτερων στρωμάτων, στους 'εχθρους' -και ποιός πραγματικά είναι ο εχθρός;;;- στις κυβερνήσεις που αποφασίζουν για τον λαό... Η μικροϊστορία που σταλάζει η συγγραφέας με το θέμα της κόρης που μεταφέρεται από τον πατρικό στον συζυγικό κλοιό, η ανάγκη για άδολη συντροφικότητα ακόμα κι όταν βρίσκεται κάποιος στην κορυφή, οι επιπτώσεις της καταπιεσμένης σεξουαλικότητας... Ακόμα οι βίαιες σκηνές είναι τόσο ρεαλιστικά δοσμένες, χωρίς όμως καμία πρόθεση να προκαλέσει επί τούτου. Τονίζεται η σημασία της αυτοδιάθεσης του κορμιού και της ζωής μας, οι περιπτώσεις που ο θάνατος είναι λύτρωση. Τόσες αλληγορίες, τόσα διαχρονικά μηνύματα δεμένα όμορφα με την πλοκή, κι όχι στοιβαγμένα απλά για να αναφερθούν.

Μετά από την άποψη που παρέθεσα για το πρώτο μέρος, αδυνατώ να γράφω πια συγκρατημένα για την συγκεκριμένη διλογία. Θα παραθέσω και μερικές από τις πιο 'fangirling' απόψεις μου....



Είμαι συναισθηματική αναγνώστρια, και στην ‘Νοέλια’ βρήκα πραγματικά όλα όσα ήθελα ώστε να με κερδίσει 100%, να μου σκλαβώσει την καρδιά και το μυαλό, να σκέφτομαι την ιστορία συνέχεια!

Δεν μπορώ να σταθώ μόνο σε μερικά σημεία, με έκανε να χαμογελάω με μια ευτυχία που φούσκωνε την καρδιά μου, με έκανε να κλάψω, με παρέσυρε ολοκληρωτικά!!!!!!!!

Με κέρδισε η ιστορία, με κέρδισε η συγγραφέας!

[Anna Stathopoulou · Rating 5 out of 5]

Mόλις έκλεισα το βιβλίο, είπα... "ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΑΚΙ" και σκούπισα τα μάτια μου. Ηθελα να γράψω κάτι για το βιβλίο τώρα που η καρδιά και το μυαλό μου είναι γεμάτα από αυτό. Αγάπη, μίσος, πάθος, περιπέτεια, ανατροπές, αγωνία, συγκίνηση, νοσταλγία, τρυφερότητα, φιλία, αφοσίωση, ελπίζω να μην ξέχασα κάτι από αυτά που βίωσα διαβάζοντάς το. Το ταξίδι ήταν υπέροχο! Ο μύθος που ξετυλίχτηκε σε όλο του το μεγαλείο και ολοκληρώθηκε σε αυτό το δεύτερο βιβλίο της χλωμής πριγκίπισσας με συνεπήρε. Η πλοκή του μυθιστορήματος υπέροχα μεστή, άπλωσε γύρω μου ένα μεσαιωνικό υποθέτω κόσμο που μου φάνηκε τόσο φυσιολογικός, τόσο οικείος, λες και ήμουν κομμάτι του. Έβλεπα τη Νοέλια, τον Φιλίπ, την φρικτή Οντέτ, την Αμάρα να παίζουν τους ρόλους τους μπροστά μου, ένοιωσα δυνατή συμπάθεια ή μίσος γι'αυτούς. Και μέσα σε όλα και πάνω από όλα αυτά, η δικαίωση! Στην παντοτινή μάχη του κακού με το καλό, για μια φορά ακόμη το καλό κερδίζει και μαζί του και οι άνθρωποι που βιώνουν και πάλι το υπέρτατο ιδανικό της ελευθερίας. Αν αυτό το βιβλίο είναι ένα παραμύθι, είναι ίσως το ομορφότερο παραμύθι που έχω διαβάσει ποτέ. Μαρία σ΄ευχαριστώ!

[Μαριάννα Μακρυνόρη · Rating 5 out of 5]

Σκηνές απίστευτης έντασης .Ταξίδευα με τη φαντασία και έβλεπα την πλοκή της ιστορίας να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου.Η Νοέλια , ο Φιλίπ και οι φυλές αποδεσμεύτηκαν από τις αλυσίδες και έφτασαν στην ελευθερία .Ουσιαστικά το μήνυμα που θέλουν να μας περάσουν είναι πως δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα από αυτά που μας έχουν διδάξει μέχρι στιγμής ως δεδομένο και να αναζητάμε πάντα την αλήθεια όποια και αν είναι αυτή (που ξέρετε ίσως και εμάς να μας έχουν κοροϊδέψει) .Η καλύτερη φράση για μένα του βιβλίου 'Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να με χαρακτηρίζει κάποιος συγκεκριμένος ορισμός''.Μακάρι να την ενστερνιζόμασταν όλοι και να μην κατατασσαμε τους ανθρώπους σε παντός είδους ορισμούς.Μόνο ενωμένοι θα είμαστε ευτυχισμένοι .Το δρόμο αυτό δείχνουν η Νοέλια και ο Φιλιπ.

[Bagia · Rating 5 out of 5]

Διαφορετικό, μαγευτικό, μιά γοητευτική ιστορία, ένα παραμύθι, που "μιλάει" κατευθείαν στην καρδιά σου!!!!!!!!!Η συγγραφέας είναι τόσο περιγραφική που σε κάνει να "ζείς" ανάμεσα στους ήρωες,παρακολουθώντας με στοργή, αγάπη και αγωνία πολλές φορές την πορεία τους, μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό : και ζήσαν αυτοί καλά κι' εμείς καλύτερα, τέλος που πρέπει να έχουν όλα τα αγαπημένα μας παραμύθια, τα οποία δεν θα πάψουμε ν' αγαπάμε, όσα χρόνια και να κουβαλάμε στη πλάτη μας !!!!!! Τα πολλά λόγια είναι περιττά, απλά διαβάστε το και αφεθείτε στη μαγεία της υπέροχης πένας της Μαρίας Στεφάνου, !!!!!!!!

[€l!na · Rating 5 out of 5]

Η Νοέλια: Η Επιστροφή του Λευκού Ρόδου είναι το δεύτερο και τελευταίο μέρος του πρώτου βιβλίου Νοέλια: Η Προφητεία του Μαύρου Ρόδου. Συνεχίζει από εκεί που μας άφησε το πρώτο βιβλίο, συνεχίζοντας το ταξίδι των αναγνωστών στον μαγικό κόσμο της Νοέλιας, τη Ροδάνθη. Η συγγραφέας μας μεταφέρει σε ένα μαγικό κόσμο γεμάτο μυθικά πλάσματα του νερού, ευγενείς και βασιλείς, ένα μέρος όπου γεννιούνται μεγάλοι έρωτες αλλά και καταχθόνιες δολοπλοκίες και ίντριγκες.
Ο απαγορευμένος έρωτας της βασίλισσας του Μαύρου Ρόδου Νοέλιας και του έμπιστου αξιωματικού της συνεχίζει να δοκιμάζεται από εχθρούς πάσης φύσης, μόνο που τώρα πέρα από τον έρωτα τους πρέπει να προστατέψουν και τον καρπό του έρωτα τους, τον γιο τους Φρέντερικ. Με σκηνικό ένα φλεγόμενο κάστρο, μια χώρα που βιώνει μια τεράστια πολιτική αναταραχή και έναν λαό στα πρόθυρα του πολέμου, οι δυο πασχίζουν να βρουν την ευτυχία και να απελευθερωθούν από το βάρος μιας προφητείας που θεωρούν κατάρα. Όμως η μοίρα δεν κάνει λάθη και ότι γράφει δεν ξεγράφει, φέρνοντας απρόβλεπτα αποτελέσματα.
Το βιβλίο αυτό ήταν από αυτά που περίμενα με αγωνία να πιάσω αν και για προσωπικούς λόγους μου πήρε τόσο καιρό να τελειώσω. Η συγγραφέας συνεχίζει στο ίδιο παραμυθιακό και γεμάτο ρομαντισμό στυλ και ύφος να μας εξιστορεί πως η δύναμη της αγάπης μπορεί να νικήσει τα πάντα. Μας μαθαίνει ότι η μόνη απάντηση στη βία και τον πόλεμο είναι η αγάπη και η συμπόνια. Μόνο ένας αρκετά γενναίος για να σπάσει το φαύλο κύκλο του μίσους και της προκατάληψης μπορεί να φέρει την ειρήνη. Θα μπορούσα να αποκαλέσω αυτό το βιβλίο ύμνο στον έρωτα. Τόσο το πρωταγωνιστικό ζευγάρι όσο και τα υπόλοιπα «ζευγαράκια» του βιβλίου βιώνουν έρωτες τόσο δυνατούς ικανούς να λιώσουν ακόμα και τις πιο κρύες και κυνικές καρδιές.
Ο λόγος της συγγραφέως είναι ζωντανός, κάνοντας να ξεχνάς που βρίσκεται, ζωγραφίζοντας τοπία και καταστάσεις με χιλλιάδες χρώματα. Σχεδόν λυρικός και ποιητικός μοιάζει βγαλμένος από ερωτικά έπη άλλης εποχής. Για να είμαι ειλικρινής, υπάρχουν σημεία που κατά τη γνώμη μου το συναίσθημα ξεφεύγει λίγο περνώντας στην όχθη του μελοδραματισμού. Ο άκρατος συναισθηματισμός σε ορισμένα σημεία αφαιρεί λίγο από τη φυσικότητα των διαλόγων και σου προκαλεί μια τάση να στριφογυρίσεις τα μάτια σου ειρωνικά διαβάζοντας την υπερβολή. Παρ’ όλα αυτά βλέποντας το βιβλίο ως σύνολο δεν είναι αρκετά αυτά τα σημεία για να αμαυρώσουν τη γενική εικόνα του βιβλίου.
Αν θα μπορούσα να βρω «αρνητικά» στο βιβλίο ικανά να μειώσουν τη βαθμολογία που το δίνω θα ήταν μονάχα το σχετικά γρήγορο πέρασμα στο ευτυχισμένο τέλος. Βασικά, δεν είναι βιασύνη για το τέλος απλά η συγγραφέας επιλέγει να προσπεράσει όλα τα «κακά» πράγματα που οι πρωταγωνιστές θα έπρεπε να περάσουν για να φτάσουν στο happy end. Αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν υπήρξε κανένας που να αμφισβητήσει τα λεγόμενα της Νοέλιας και του Φιλίπ πριν την εξέγερση, ότι κανένας δεν κράτησε ζωντανή τη διχόνοια με τα Σέλκι και ότι οι πληγές μπόρεσαν να επουλωθούν τόσο γρήγορα όσο φαίνεται να υπονοείται στο βιβλίο. Δεν υπήρξαν αντιδράσεις παρόμοιες με αυτές του Σεμπάστιαν; Άνθρωποι και Σέλκι συνάμα τόσο από το φανατισμό του μίσους αλλά και από τον πόνο της απώλειας που να επαναστάτησαν ακόμα και βίαια σε αυτή την ειρήνη; Μου φαίνεται πέρα από ουτοπικό-που είναι κιόλας!-και λιγάκι αφελές.
Αυτές τις σκέψεις κάνω, όμως θυμίζω στον εαυτό μου ότι στο κάτω κάτω της γράφης αυτό είναι ένα βιβλίο που μιλάει για έρωτα, δεν έχει σκοπό να πολιτικολογήσει και ίσως να ήταν περιττό να προχωρήσει σε τόσο βάθος. Προς θεού δεν υπονοώ ότι είναι ένα σαχλορομάντζο, απλά ότι κύριο του θέμα είναι ο έρωτας της Νοέλιας και του Φίλιπ και όχι το πολιτικό σύστημα της Ροδεσίας. Με λίγα λόγια για να μην μακρηγορώ, αν και μπήκα στον πειρασμό να κόψω ένα αστεράκι από τη βαθμολογία μου για αυτό, κατέληξα στο ότι ναι μεν εγώ μπορεί να ήθελα να δω κάτι τέτοιο αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα το point του βιβλίου και στην τελική δεν του στερεί και κάτι.
Έτσι, εν κατακλείδι η Νοέλια: Η Επιστροφή του Λευκού Ρόδου είναι μια πανέμορφη ιστορία που κλείνει με επιτυχία το παραμύθι που η συγγραφέας άρχισε να μας εξιστορεί στο πρώτο βιβλίο. Είναι γεμάτο αγάπη και ελπίδα που δεν αφήνει καμιά καρδιά ασυγκίνητη.

[Georgia Kakalopoulou · Rating 5 out of 5]

«Η κλεψύδρα αναποδογύρισε… Οι κόκκοι της άμμου άρχισαν να πέφτουν…» έτσι ακριβώς, κομμάτι κομμάτι, σαν να τραβάμε απαλά ένα μεταξωτό πέπλο που μας φανερώνει σε κάθε σπιθαμή του τον μαγευτικό κόσμο της Ροδεσίας, αποκαλύπτεται η ιστορία που μας έφτιαξε η Μαρία Στεφάνου.
Αρχικά ένας κόσμος φτιαγμένος από μια μελαγχολική γοητεία που αγκαλιάζει αλλοπρόσαλλα μια εκρηκτική ένταση που όμως υποβόσκουν ταυτόχρονα πίσω και κάτω από τις κινήσεις, τις αποφάσεις, τα συναισθήματα των ηρώων που τον απαρτίζουν.
Μια ιστορία πολυπρόσωπη. Με κάθε πρωταγωνιστή να παλεύει με την προσωπική του Νέμεση και τον δρόμο που έχει επιλέξει, θεμιτά ή αθέμιτα. Μια ιστορία όπου ο έρωτας συγκλονίζει τις περισσότερες φορές με το βάθος και τον ανατρεπτικό του χαρακτήρα, όπου η ίντριγκα είναι ένα βασικό κομμάτι της καθημερινότητας , τα μυστικά και τα ψέματα αποτελούν βίο των ηρώων και η περιπέτεια μπλεγμένη με την αναταραχή και την αγωνία, όλα μαζί, να συνθέτουν καταστάσεις που μας κρατούν σε εγρήγορση και σε σκέψη. Μπρος και πίσω από την προφητεία του Μαύρου ρόδου, οι προσωπικές ιστορίες, διχάζουν, ξεσηκώνουν, αγγίζουν τις καρδιές μας. Οι ζωές όλων μπερδεύονται μεταξύ τους, στην αρχή δίχως ιδιαίτερη σημασία αλλά καθώς η ιστορία προχωρά , όλα βρίσκουν το νόημα τους, όλα έχουν την αξία τους, τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Αυτό που στεφανώνει τα πάντα με την βαριά του κληρονομιά είναι η ίδια η μοίρα. Απόλυτη, κάθετη, ακλόνητη, απαιτεί από τους ήρωες να την ακολουθήσουν και να υποταχθούν στο θέλημα τους διαφορετικά θα έχουν κάτι να χάσουν. Οι κύριοι πρωταγωνιστές δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα δίχτυα και από τις επιταγές της που χαράζουν δρόμους στην ζωή τους. Είναι τελικά οι άνθρωποι ελεύθεροι να αποφασίσουν ή μήπως όλα είναι προδιαγεγραμμένα και χτίζουν οι ίδιοι μέρα με τη μέρα το μέλλον που τους επιφυλάσσεται; Μια αδιαφιλονίκητα διαπραγματεύσιμη ερώτηση καθώς η ίδια η Μαρία, την ίδια στιγμή που υφαίνει δυνατούς τους ιστούς της μοίρας γύρω από τους ήρωες της, την ίδια εκείνη στιγμή τους δίνει την ελευθερία να αποφασίσουν. Τους αφήνει να στηριχθούν στο προσωπικό αίσθημα ευθύνης και ηθικής για να προχωρήσουν.
Η εξέλιξη των χαρακτήρων φανερώνει μια γραφή που δε στηρίζεται εξαιρετικά και μόνο στην εξιστόρηση κάποιων γεγονότων αλλά και στην ψυχογραφία και την βαθιά ενδοσκόπηση των ηρώων του βιβλίου. Η Μαρία Στεφάνου, αφήνει τους πρωταγωνιστές της να επηρεαστούν βαθύτατα από όσα τους κατατρέχουν, να βγάλουν προς τα έξω τους φόβους, τις ανησυχίες, τα τραύματα, τα μίση και τα πάθη τους, καταγράφοντας με συνέπεια κάθε τους αλλαγή , φανερώνοντας έτσι το ταλέντο και την ικανότητα της στη γραφή.
Το γυναικείο πρότυπο , ακόμη και σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, γίνεται οδηγός στο «η προφητεία του μαύρου ρόδου» και αναδεικνύεται σε όλο του το μεγαλείο στην «επιστροφή του λευκού ρόδου». Η γυναικεία μορφή κρατά τα σκήπτρα και οδηγεί τις καταστάσεις με γνώμονα μυαλό σε απόλυτη συνεργασία με την καρδιά, αγγίζοντας επιτέλους τη χρυσή τομή πάνω στην οποία μπορεί να βαδίσει ένα έθνος, μια κοινωνία με σκοπό την εξέλιξη και την πρόοδο. Η γυναίκα ως φύλο παίζει τον βασικότερο ρόλο στην ιστορία που έπλασε η Μαρία Στεφάνου, προσδίδοντας την σοφία της ηγέτιδας , της μητέρας, της συντρόφου, της φίλης. Πολλαπλές οι ιδιότητες της γυναίκας, σε οποιοδήποτε κόσμο, δεν ξέφυγαν από την έντονη πένα της Μαρίας αλλά μας θυμίζουν πως τίποτε δεν μπορεί να αναδείξει ένα ανθρώπινο πλάσμα αν στη γνώση ή τη λογική δεν συμμετέχει η ψυχή…κύριο χαρακτηριστικό της γυναίκας.
Συγχαρητήρια φίλη μου! Σου εύχομαι κάθε επιτυχία και πολλές εμπνεύσεις ώστε στο μέλλον να μας δώσεις παρόμοια βιβλία!

[Αγγελική · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετική γραφή, εξαιρετική πλοκή, φοβερή απόδοση!!! Μπράβο και πάλι μπράβο!!!

[Tilly · Rating 3 out of 5]

3,5 /5.
Βλεπω τις 5άστερες αξιολογησεις και λυπαμαι που δε μπορω να συμφωνησω μαζί τους ( ξερω ότι ρισκαρω να ακουσω εξαψαλμο από τις λατρεις αυτων των βιβλιων).
Το παραμυθι τελειωσε. Καιρός ήταν γιατί τόσο παραμυθενιες ιστοριες πρεπει να εχουν αρχη και τελος. Υποθετω ότι το κοινο αυτων των 2 βιβλιων είναι ενηλικες γυναικες αν και δεν φαινόταν ετσι. Μπορεί να μου αρεσε περισσότερο αν ήμουν 25 χρόνια νεότερη, πιο ρομαντικη και λιγοτερο κυνικη από όσο είμαι σημερα.
Αυτό που κυρίως δε με ενθουσιασε είναι η υπερβολικη ζαχαρη από την αρχή ως το τελος της ιστορίας.
Το διαβασα σχεδόν περιληπτικα, παρακαμπτοντας ολοκληρες παραγραφους επειδή δε με ενδιεφεραν οι λεπτομερειες.
Παντως, καταλαβα το λογο των ενστασεων της συγγραφεως για την πιο ερωτικη λογοτεχνια. Από την πλευρα της δικιο εχει αφού είναι τελειως διαφορετικα βιβλια από τα δικα της.

[Pati Zafeiropoulou · Rating 5 out of 5]

καταπληκτικο βιβλιο!! εξαιρετικη πλοκη και ολοι οι χαρακτηρες καλοι και κακοι ειναι εξαιρετοι, αγωνιουσα για τους καλους και μισησα με παθος την Οντετ και τον Κριστοφερ! και αληθεια δεν το περιμενα λυπηθηκα στο τελος τον Γκαμπριελ!!! Μαρια να χαρω? υπονοησες στο τελος κατι με το Φρεντερικ? Μια συνέχεια ισως??? Συγχαρητηρια! και πολλα μπραβο!

[Petros · Rating 2 out of 5]

Έχω κάνει ρηβιού την πρώτη Νοέλια, σαν προτείνω να το διαβάσετε πριν ξεκινήσετε τούτο, μιας που όπως και το ίδιο το βιβλίο, αποτελεί συνέχεια του.

Συνολικά είναι τρισάθλιο σε σχέση με το πρώτο, ξεκινώντας από των αριθμό των σελίδων. 450 αντί για 600, δηλαδή κατά ένα τέταρτο μικρότερο. Θα μου πεις, τι σημασία έχουν οι σελίδες αν η πλοκή πάει πολύ πιο γρήγορα, κάτι που ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του πρώτου. Όχι μόνο δεν πάει πιο γρήγορα αλλά σπαταλάει άσκοπα κι ένα μεγάλο κομμάτι του. Οι πρώτες 100 σελίδες είναι άλλη μια απόπειρα δολοφονίας και η έρευνα που ακολουθεί για την εύρεση του ενόχου. Αν και διαφέρει από τις άλλες μέχρι τώρα, μιας που ήταν δουλειά από μέσα αντί για εισβολή Σέλκις, στο σύνολό της ήταν άσκοπη, μιας που τα Σέλκις εισβάλουν στο κάστρο εκεί που πάει να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Δηλαδή ουσιαστικά μπορείς να αφαιρέσεις το ένα τέταρτο του βιβλίου και δε θα υπάρχει διαφορά.

Μετά είναι και η ίδια η εισβολή των Σέλκις που δεν βγάζει νόημα. Τόσες φορές επιτεθήκανε ως τώρα, τρώγανε άκυρο από τους ανθρώπους κάθε φορά, και ξαφνικά αφανίζουνε ολάκερο το κάστρο; Θα μου πεις, ένας στρατιώτης πιάστηκε ��ιχμάλωτος και τους αποκάλυψε τα μυστικά περάσματα. Ναι, πολύ ωραία όλα αυτά, γιατί δεν επιχειρήσανε να πιάσουνε έναν στρατιώτη εξ αρχής και συνεχώς προσπαθούσανε να στήσουν καρτέρι στην βασίλισσα; Η στρατηγική τους άλλαξε απότομα από «συλλάβετε την Νοέλια» σε «κάψτε το κάστρο». Όσο και απρόσμενη να ήταν εκείνη η ρημάδα η αιχμαλωσία, έγινε τόσο εύκολα που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί περιμένανε τόσες δεκαετίες πριν το επιχειρήσουν.

Μετά είναι ο θάνατος του βασιλιά. Ρε συ κυρά συγγραφέα, μου τον χτίζεις τόσες εκατοντάδες σελίδες, μου τον έχεις να βάζει τα δυνατά του να βρει ποιος θέλει να του φάει την γυναίκα, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολλές ενδιαφέρουσες εκπλήξεις… και μου τον σκοτώνεις εκεί που πάει να γίνει καλό; Τι ξενέρωμα τέλος του έδωσες; Δεν λέω να μη πεθάνει και ποτέ κανείς στην ιστορία, αλλά έτσι που το πήγαινες στις πρώτες 100 σελίδες, άλλο πράγμα έχτιζες. Έδωσες την εντύπωση ότι άλλαξες γνώμη στα ξαφνικά και έστρεψες την πλοκή αλλού.

Και νομίζετε ότι το χάσιμο χρόνου σταματάει εδώ; Άλλες 100 σελίδες σπαταλούνται στο πως η Νοέλια και ο γκόμενος της κρύβονται ανάμεσα σε χωρικούς με ψεύτικο όνομα. Αυτό το κομμάτι δε πρόσφερε απολύτως τίποτα σε πλοκή ή θέμα, μιας που με το που φεύγουνε από εκεί, αμέσως τους πιάνουνε τα Σέλκις! Κάτι που θα μπορούσε να γίνει κατά την επίθεση στο κάστρο και δε θα άλλαζε τίποτα στην πλοκή.

Κοίτα τι εύκολα που θα μπορούσε η συγγραφέας να μην το είχε χαλάσει: Ας αποκαλυπτόταν ο ένοχος πίσω από την απόπειρα δολοφονίας, που με την σειρά του θα αποκάλυπτε την απιστία της βασίλισσας, που θα αναγκαζόταν να την κάνει από το κάστρο. Ο βασιλιάς θα την έπαιρνε στο κατόπι για εκδίκηση και θα τους την έπεφταν Σέλκις σε κάποιο δάσος. Ο βασιλιάς σκοτώνεται, η βασίλισσα πιάνεται αιχμάλωτος. Ορίστε, μια απείρως καλύτερη εκδοχή που δεν αντιφάσκει με όλα όσα γίνονται και σου γλυτώνει 100 σελίδες νεκρού χρόνου.

Πάμε παραπέρα. Το μεγαλύτερο ατού του πρώτου βιβλίου ήταν οι πικάντικες ρομαντικές σκηνές. Πως ερωτεύεται ο ένας την άλλη, πως βρίσκονται στα κρυφά, πως μπαλαμουτιάζονται, και πως προσπαθούνε να κρατήσουνε τις παράνομες σχέσεις τους μυστικές. Όλα αυτά τέλος γιατί με την καταστροφή του κάστρου και τον θάνατο του βασιλιά δεν υπάρχει λόγος να κρύβονται. Κρεβατώνονται ακόμα αλλά δεν υπάρχει πλέον η γλύκα του παράνομου. Είναι απλά σεξ.

Άσε που οι κυριότερες κοπέλες στην πλοκή χαρακτηρίζονται πλέον από το γκάστρωμά τους. Όχι μόνο δεν είναι σέξι αλλά είναι και άκρως σεξιστικό το να δίνεις χαρακτηρισμό σε γυναίκες μόνο μέσω του ποιανού τυπά τον απόγονο κουβαλάνε. Δηλαδή τι μήνυμα περνάει αυτό στο κοινό; Ναι, είναι γυναίκες σε μεσαιωνικό κόσμο, δεν είχανε και τα τρελά προνόμια. Αλλά μόνο το γκάστρωμα να έχουν σαν αντικειμενικό σκοπό και να είναι το μόνο μέσο για να αποκτάνε προσωπικότητα; Κάτσε ρε φίλε, δε μπορεί να είναι τόσο μακάβρια τα πράματα. Είμαι άντρας και το θεωρώ αυτό εξευτελιστικό, αλλά να σου που η συγγραφέας και όλα τα άλλα ρήβιου από γυναίκες που βλέπω να το γουστάρουνε αυτό τρελά. Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

Και μιλώντας για στραβά, μόλις πήρα χαμπάρι από το βιογραφικό της συγγραφέως ότι είναι τρελή φαν του Twilight, σε σημείο που το όνομά της είναι ελληνοποίηση του Stephanie Meyer. Αχα, από εδώ μπορείς να πάρεις μια γεύση για το τι επιρροές έχει και σε τι κοινό απευθύνεται. Οι ομοιότητες της Νοέλιας με την Μπέλα ξαφνικά βγάζουν μάτι, καθώς και τα πλάσματα της φαντασίας με τα οποία όλες ζευγαρώνουν για να βγάλουνε μιγάδες. Μάλιστα, για ΤΕΤΟΙΑ ποιότητα συγγραφής πήγαμε τελικά. Κάθομαι και σπάω το κεφάλι μου να βρω τι πήγε στραβά ενώ το μόνο που αρκούσε ήταν να διαβάσω το ρημάδι το βιογραφικό.

Σαν προχώρησα στην ανάγνωση, η πλοκή πήρε την κάτω βόλτα στο δεύτερο μισό. Ο γκόμενος της Νοέλιας αποκαλύπτεται ότι είναι ο ετεροθαλής αδελφός του μακαρίτη βασιλιά. Που σημαίνει ότι όχι μόνο δεν είναι για εκτελεστικό απόσπασμα επειδή του φορούσε κέρατα, αλλά πλέον είναι και ο νόμιμος διάδοχός του. Α, τέλεια, του έφαγε την γυναίκα, τώρα θα του φάει και το στέμμα με την έγκριση του νόμου. Πάει το πικάντικο του παράνομου έρωτα, μετατράπηκε σε φτηνιάρικο τέχνασμα για να σκαπουλάρει την τιμωρία.

Περιμένετε, δεν τελείωσε εδώ το τσίρκο. Ο γκόμενος είναι επίσης και μισός Σέλκις! Δηλαδή και την πίτα ολόκληρη, και τα σκυλιά δεμένα την είδαμε ξαφνικά. Η Νοέλια παίρνει σχεδόν στιγμιαία με το μέρος της τον λαό, που αμέσως ξεχνάει τις δεκαετίες ασταμάτητων σφαγών μεταξύ ανθρώπων και Σέλκις, πάνε παρέα όλοι μαζί στο κάστρο, στα γρήγορα βγάζουνε από την μέση τον αντιβασιλέα, και κάθονται στο θρόνο. Ντάξει, έγινε και μια τραγωδία για να λέμε ότι ήταν γλυκόπικρο το τέλος αλλά η πλοκή είχε χάσει την μπάλα προ πολλού, οπότε δε μου καιγόταν καρφί.

Εν κατακλείδι, το πρώτο βιβλίο ήταν μέτριο, το δεύτερο με την σπατάλη των σελίδων και τις εξευτελιστικές αποκαλύψεις έγινε μια σαχλαμάρα και μισή. Τι περισσότερο να περιμένεις όταν το ίνδαλμά σου είναι το Twilight; Απαπα, δε ξαναπιάνω τέτοιο πράμα στα χέρια μου και σαν προτείνω να μη το πιάσετε κι εσείς. Εκτός κι αν φυσικά γουστάρετε κερατώματα και γυναίκες που να χαρακτηρίζονται απλά με ποιανού ανθρωπόμορφου τέρατος πηδιούνται κάθε βράδυ, πριν κάποια βλακώδης ανατροπή σας πετάξει στην μούρη ένα χάπι εντ.

[Maria Zacharogianni · Rating 5 out of 5]

η ιστορία εξελίσσεται εντυπωσιακά και ομαλά ταυτόχρονα ώστε να γίνεται ακόμα πιο απολαυστικό αφού καταφέρνει να συνδυάσει και γλυκό σασπένς!!!!
υπέροχο!!!!!

[Νάνσυ Γραμμένου · Rating 5 out of 5]

Η Επιστροφή του Λευκού Ρόδου το δεύτερο και τελευταίο μέρος από την Νοέλια πραγματικά απάντησε στις προσδοκίες μου.Το εξώφυλλο σε μαγνητίζει.. Και με την ανάλογη ζωγραφιά ανάμεσα στις σελίδες του όπως και στο πρώτο.
Τελικά η προφητεία που πιστεύουν τόσοι άνθρωποι και μη, είναι αληθινή ή ανακατασκευασμένη κατά πως βολεύει κάποιους;
Η Νοέλια και ο πιστός αξιωματικός της Φιλίπ θα βρουν τις απαντήσεις που γυρεύουν;
Θα έχουν βοήθεια; Και από ποιούς; Καμιά φορά η βοήθεια, η συμμαχία, η στήριξη έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις..
Ένα βιβλίο που με θύμωσε με κάποιες συμπεριφορές, που στο όνομα της εξουσίας γίνονται απίστευτα πράγματα, με ταξίδεψε στον τόπο και στους ανθρώπους της Ροδεσίας, στον κόσμο της Κορτέλιας και έζησα την αγωνία της Νοέλιας και του Φιλίπ, της Λορένας και του Ρενάρ που παίζουν μεγάλο ρόλο στην ιστορία..
Συγκινήθηκα πολλές φορές και ζήλεψα την αγάπη τους.. Και με έκανε να αναρωτηθώ..
Υπάρχουν σήμερα τέτοιες αγάπες; Τέτοιοι δυνατοί έρωτες;
Ειναι πραγματικά υπέροχο.. Σας το συνιστώ...

[vagia · Rating 5 out of 5]

Με το που ξεκίνησα την ανάγνωση, συχνά γύριζα στο εμπροσθόφυλλο να βεβαιωθώ πως διάβαζα Ελληνίδα συγγραφέα. Μέσα στην πληθώρα "ευκολοχώνευτων", παρόμοιων, "δακρύβρεχτων" μυθιστορημάτων, το συγκεκριμένο ξεχωρίζει σε πολλά σημεία.
Ένα ταξίδι στη φαντασία, σε μια εποχή ιπποτών και ραδιουργιών, ο έρωτας, η προδοσία, η αγωνία, ο κίνδυνος και το απροσδόκητο, αναμειγνύονται όλα μαζί σε ένα υπέροχο εν τέλει ανάγνωσμα, που παρόλο που αποτελείται από δύο μέρη, δε θέλεις να τελειώσει.
Περισσότερο όμως το ξεχώρισα για την πένα της συγγραφέως, αρχικά με την τόλμη του θέματος και έπειτα για την ικανότητα της, ακριβώς όσο πρέπει-στη γλώσσα και στο λεξιλόγιο-να δημιουργήσει μια ιστορία ξεχωριστή, με πρωταγωνιστές γήινους στο χαρακτήρα, χωρίς υπερβολές και περιττά λόγια..πλοκή που σε κατακτά από την πρώτη στιγμή και βυθίζεσαι στη μαγεία της για καιρό...
Ψάξτε το, αναζητείστε το, το αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει!
vivliakaioneira.blogspot.com

[Ευαγγελία · Rating 5 out of 5]

Δυστυχώς τελείωσε αυτό το όμορφο παραμύθι, αφήνοντας μια γλυκιά επίγευση!
Φανταστικό!!!! Καθηλωτικό!!! Υπέροχο!!!!

[Konstantina Reads · Rating 5 out of 5]

Τι υπέροχο βιβλίο!!! Είναι τόσο γλυκόπικρο το γεγονός ότι τελείωσα αυτή την υπέροχη σειρά από τη κυρία Στεφάνου. Μου άρεσε πάρα πολύ όλος ο κόσμος της Ροδέσια και μακάρι στο μέλλον να βγει κάποιο sequel ή μικρές ιστορίες που θα μας ταξιδεύουν πίσω σε αυτό τον υπέροχο κόσμο. Μου άρεσε επίσης το γεγο��ός ότι ο Φιλίπ ήταν γόνος της βασιλικής οικογένειας των Σέλκις και ο αυθεντικός βασιλιάς αλλά και εραστής της Νοελία. Η ιστορία μας δείχνει ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του. Από ότι κατάλαβα η Περλ στο τέλος ήταν η κόρης της Λορένα και του αξιωματικού, κάτι το οποίο μας δίνει ένα ανοιχτό τέλος(;) για την κατάληξη αυτών των δύο. Η απορία μου όμως είναι αλλη: ποιος είναι ο γιος του γκάχαλ;; διάβασα ξανά και ξανά τα σημεία που αναφέρθηκε στον γιο αλλά δεν μπόρεσα να βρω το όνομα του! Γεννήθηκε από μια αρχοντική γυναίκα η οποία ήταν ήδη παντρεμένη αν θυμάμαι καλά αλλά δεν αναφέρει αν είναι στο παλάτι ή κάπου αλλού.

[Vagia Dimara · Rating 5 out of 5]

Το πιο ωραίο βιβλίο φαντασίας που έχω διαβάσει και ένα από τα πλέον αγαπημένα μου. Έχω λατρέψει όλη την τριλογία.