Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που νιώθουν συχνά ότι η πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο απ' αυτό που κάποιοι θέλουν να νομίζουμε, κάτι πολύ πιο συγκλονιστικό απ' ό,τι περιλαμβάνει η αλλοτρίωση της καθημερινότητας και ο συνηθισμένος τρόπος ζωής. Ωστόσο λίγοι είναι αυτοί που προβληματίζονται πραγματικά, διαβάζουν και ενημερώνονται γι' αυτή την άλλη -μυστική- όψη των πραγμάτων. Ελάχιστοι, δε, είναι εκείνοι που κατάφεραν να αφήσουν τα ήσυχα λιμάνια της συνήθειας και να ανοιχτούν έμπρακτα στα αβέβαια και συχνά επικίνδυνα πελάγη της περιπέτειας και του αγνώστου. Το βιβλίο αυτό είναι ένα προϊόν ενός ανθρώπου που ανήκει στην τρίτη κατηγορία, εκείνη των επιτόπιων ερευνητών, πράγμα που του προσδίδει μια αξία ανεκτίμητη. Η «Μυστική Αττική» δεν είναι απλώς ένας «ταξιδιωτικός οδηγός» σε άγνωστους τόπους δύναμης και στους λαβύρινθους της Κοίλης Γης. Δεν είναι απλώς ένα λαογραφικό και ιστορικό ντοκουμέντο, με στοιχεία σπάνια και μοναδικά, ούτε καν μια αποκαλυπτική έρευνα συνωμοσιολογικού χαρακτήρα. Είναι όλα αυτά μαζί και άλλα πολύ περισσότερα... Ακολουθώντας βήμα προς βήμα τις συναρπαστικές διαδρομές του συγγραφέα, συμμετέχοντας σε απίστευτες αποκαλύψεις, ταυτιζόμενος με τους κινδύνους και τα απρόοπτα, εντυπωσιασμένος από τις αποκλειστικές φωτογραφίες-σοκ, ο αναγνώστης μυείται κυριολεκτικά σε έναν καινούργιο θαυμαστό κόσμο. Σε σημείο να μην ξαναδεί ποτέ πια την Αθήνα, την Αττική, την Ελλάδα μας -ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό του- με τον «παλιό» καθημερινό τρόπο, αλλά μέσα από τα φρέσκα μάτια ενός αληθινού Έλληνα που ανακαλύπτει για πρώτη φορά τη δύναμη και τη μαγεία που ακτινοβολεί η χώρα μας...
Καθαρά σαν ένας μικρός ταξιδιωτικός οδηγός της πόλης σου έχει αρκετό εκδιαφέρον. Μαζεμένες μπόλικες τοποθεσίες σε περίπτωση που - λέμε τώρα - σε πιάσει ένας νταλκάς να τις επισκεφτείς. Αν και για τις περισσότερες από αυτές δεν έχει και κάτι να δεις εκτός από μουντζούρες με σπρέι ή κανέναν ξεχαρβαλωμένο σκουπιδοντενεκέ. Άντε να πεις ότι ξέρεις κατά που πέφτει η ανάμνηση ξερωγώ. Το ελληνικό κράτος δε φημίζεται δα και για τη νοικοκυροσύνη του. (Τα ίδια ισχύουν παντού, όχι μόνο στην Αθήνα. Οι σημαντικές τοποθεσίες εντός πόλεως εξυπηρετούν τους σκοπούς κάδου κομποστοποίησης - ρίχ’το μέσα κι άσε τη φύση να κάνει τη δουλειά της.)
Τώρα, σε τέτοια βιβλία που δεν είναι ταξιδιωτικοί οδηγοί για να πουλιούνται στα περίπτερα αλλά θέλουν το ράφι τους στα βιβλιοπωλεία και να χτυπήσουν και μια αξιοπρεπή τιμή πώλησης, το μεταφυσικό στοιχείο είναι απαραίτητο, αλλιώς δεν έχει γούστο.
Οκ, μέχρι να φτάσεις στην ηλικία που αρχίζεις να γίνεσαι επικίνδυνα κυνικός και ρεαλιστής και για όσο το πιστεύεις το παραμύθι, ζήσε το, το μεταφυσικό είναι catchy, έχει πλάκα, είναι παρεΐστικο, σηκώνει μπιρίτσες, κουβέντα, τάχαμου φόβο, πολλοί πηδήξαμε έτσι στα δεκαπέντε μας καμώμενοι ότι φοβόμαστε ή προσποιούμενοι τους γενναίους και τους εγώ-δεν-τα-πιστεύω-αυτά, έλα να σε πάρω αγκαλιά να σου περάσει, τσώπα, τσώπα.
Βέβαια αυτό προϋποθέτει και την ύπαρξη ενός ανάλογου σκηνικού, ενός μυστηριακού τοπίου τέλος πάντων, κι όχι ένα κομμάτι πέτρας μουντζουρωμένο με σπρέι κι έναν τόνο σκουπίδια δίπλα, αλλά τι διάολο, δε γίνεται να τα ‘χεις όλα σ’ αυτή τη ζωή. Κάπου μέσα σε όλα αυτά που περιγράφει θα υπάρχει κι ένα μέρος καλό για ραντεβουδάκι και τα σχετικά, οπότε αν το ‘χεις το βιβλίο, κάπου θα σου χρησιμεύσει.
Στην τελική θα έχεις να πεις και μια μαλακία όταν δεν θα υπάρχει κάτι άλλο να ειπωθεί (ξες πού βγάζει η παλιά πύλη της Δεξαμενής του Αδριανού; - Πού ρε μαλάκα; -Στα αυτοκρατορικά λουτρά! - Έλα ρε. - Αλήθεια! Θα σε πήγαινα, αλλά είναι κλειδωμένα και τίγκα στο γατόσκατο. Άστα σε λέω. Πιάσε μια μπύρα.)
Πολύ ενδιαφέρον και ξεσηκωτικό αυτό το βιβλίο για όποιον έχει την τάση να εξερευνά μυστήριους τόπους. Το διασκέδασα πάρα πολύ, εμπνεύστηκα. 4 αστέρια γιατί περιέχονται ψευδή στοιχεία. Ο σκοπός βέβαια είναι να εξάψει τη φαντασία μας, αλλά δεν θα έπρεπε.