What do you think?
Rate this book
Το δαιμόνιο της γραφής
Με πιστότητα, ρεαλισμό και ιστορική συνέπεια, Το Δαιμόνιο της Γραφής ιχνηλατεί τη ζωή του σκοτεινού πρίγκιπα του τρόμου, Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, προσφέροντας μια περιεκτική εισαγωγή στη μυθολογία Κθούλου και παράλληλα μια τολμηρή μυθιστορηματική βουτιά στα άδυτα της μαγείας και του αποκρυφισμού.
Τι θα γινόταν αν ο διάσημος συγγραφέας, μέσα από τις ιστορίες του, προσπαθούσε να προετοιμάσει τον κόσμο για κάτι μεγάλο και αναπόφευκτο που επέρχεται; Αν ο Λάβκραφτ ήταν ένας προφήτης, ή, πιο σωστά, ένας προσηλυτιστής; Μήπως αυτό αποτελεί στην πραγματικότητα τη γοητεία και το μυστικό της δημοτικότητας των ιστοριών του;
Τι θα γινόταν αν ο διάσημος συγγραφέας, μέσα από τις ιστορίες του, προσπαθούσε να προετοιμάσει τον κόσμο για κάτι μεγάλο και αναπόφευκτο που επέρχεται; Αν ο Λάβκραφτ ήταν ένας προφήτης, ή, πιο σωστά, ένας προσηλυτιστής; Μήπως αυτό αποτελεί στην πραγματικότητα τη γοητεία και το μυστικό της δημοτικότητας των ιστοριών του;
- GenresHorror
296 pages, Paperback
First published April 1, 2012
50 people want to read
About the author
Ειρήνη Μαντά
10 books14 followersΗ Ειρήνη Μαντά γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κλασικό τραγούδι στο Ωδείο του Μανώλη Καλομοίρη και υποκριτική στη Σχολή Δραματικής Τέχνης ΙΑΣΜΟΣ.
Το 2005 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα "Genius Scribendi Το δαιμόνιο της γραφής" από τις Εκδόσεις ETRAbooks. Το μυθιστόρημα εξαντλήθηκε και επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ars Nocturna. Άρθρα της και διηγήματα έχουν κυκλοφορήσει στα περιοδικά λογοτεχνίας του Φανταστικού Κοσμική Διάσταση, Φανταστικά Χρονικά, Δραματουργοί των Γιανν και Συμπαντικές Διαδρομές.
Το 2014 συμμετείχε στις ανθολογίες "Κλειστοί χώροι" (εκδόσεις Ars Nocturna) στη συλλογή παραμυθιών "Κόκκινη κλωστή δεμένη" (εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές) και στην ανθολογία διηγημάτων "7 Λέξεις, Διαγωνισμός Λόγω Τέχνης 2013" αφιερωμένος στον Κ. Π. Καβάφη (εκδόσεις Μεταίχμιο). Το 2015 εκδόθηκε το επικής φαντασίας μυθιστόρημά της "Το δάσος με τα πέπλα", επίσης από τις εκδόσεις Ars Nocturna.
Το 2005 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα "Genius Scribendi Το δαιμόνιο της γραφής" από τις Εκδόσεις ETRAbooks. Το μυθιστόρημα εξαντλήθηκε και επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ars Nocturna. Άρθρα της και διηγήματα έχουν κυκλοφορήσει στα περιοδικά λογοτεχνίας του Φανταστικού Κοσμική Διάσταση, Φανταστικά Χρονικά, Δραματουργοί των Γιανν και Συμπαντικές Διαδρομές.
Το 2014 συμμετείχε στις ανθολογίες "Κλειστοί χώροι" (εκδόσεις Ars Nocturna) στη συλλογή παραμυθιών "Κόκκινη κλωστή δεμένη" (εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές) και στην ανθολογία διηγημάτων "7 Λέξεις, Διαγωνισμός Λόγω Τέχνης 2013" αφιερωμένος στον Κ. Π. Καβάφη (εκδόσεις Μεταίχμιο). Το 2015 εκδόθηκε το επικής φαντασίας μυθιστόρημά της "Το δάσος με τα πέπλα", επίσης από τις εκδόσεις Ars Nocturna.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
March 13, 2021
Τι να πεις για αυτό το κόσμημα; Ένα βιβλίο που εξιστορεί μια εναλλακτική βιογραφία του συγγραφέα Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ; Η συγγραφέας Ειρήνη Μαντά κατάφερε να μας αναλύσει τον Λάβκραφτ και το κόσμο που έφτιαξαν οι ονειρικές του φαντασιώσεις. Έγραψε ένα μυθιστόρημα στο υφος του δασκάλου και βάζει την γυναίκα του Σονια να μας τον γνωρίσει μέσα από επιστολές που γράφει εκείνη.
Και μας αφήνει να αναρωτηθούμε. Ήταν η φαντασία του που γέννησε τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ; Υπήρξε το ΝΕΚΡΟΝΟΜΙΚΟΝ;
Η δουλειά που έκανε η Ειρήνη Μαντά μόνο άριστα μπορεί να παρει. Το βιβλίο το έχει αφιερώσει σε εκείνον. Ναι αν θες να γράψεις για τον αγαπημένο σου πρίγκιπα της ομίχλης πρεπει να έχεις δει την Ρλυε. Να έχεις μυρίσει τη μπόχα της άλλης διάστασης. Να έχεις ταξιδέψει στο χρόνο και στο τόπο.
Ένα πολυ σοβαρό πονημα που μόνο άριστα μπορεί να παρει.
Και μας αφήνει να αναρωτηθούμε. Ήταν η φαντασία του που γέννησε τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ; Υπήρξε το ΝΕΚΡΟΝΟΜΙΚΟΝ;
Η δουλειά που έκανε η Ειρήνη Μαντά μόνο άριστα μπορεί να παρει. Το βιβλίο το έχει αφιερώσει σε εκείνον. Ναι αν θες να γράψεις για τον αγαπημένο σου πρίγκιπα της ομίχλης πρεπει να έχεις δει την Ρλυε. Να έχεις μυρίσει τη μπόχα της άλλης διάστασης. Να έχεις ταξιδέψει στο χρόνο και στο τόπο.
Ένα πολυ σοβαρό πονημα που μόνο άριστα μπορεί να παρει.
Read
January 20, 2023Ένα γενικά ωραίο βιβλίο με ενδιαφέρον θέμα.
Στην αρχή με "τρόμαξε" η μικρή γραμματοσειρά, αλλά δεν ήταν και τόσο κουραστική εν τέλη, το συνηθίζεις.
Η ιστορία κύλισε κατα κύριο λόγο γρήγορα κ ευχάριστα, τελείωσα το βιβλίο μέσα σε 2 μέρες. Υπήρξαν 2 κομμάτια στα οποία θεωρώ υπήρξε πλατιασμός (περιγραφή δωματίου πχ) αλλά δε μου χάλασε πολύ την όλη ροή.
Ένα βιβλίο που θα πρότεινα σε όσους ενδιαφέρονται για το είδος και τον Lovecraft.
Στην αρχή με "τρόμαξε" η μικρή γραμματοσειρά, αλλά δεν ήταν και τόσο κουραστική εν τέλη, το συνηθίζεις.
Η ιστορία κύλισε κατα κύριο λόγο γρήγορα κ ευχάριστα, τελείωσα το βιβλίο μέσα σε 2 μέρες. Υπήρξαν 2 κομμάτια στα οποία θεωρώ υπήρξε πλατιασμός (περιγραφή δωματίου πχ) αλλά δε μου χάλασε πολύ την όλη ροή.
Ένα βιβλίο που θα πρότεινα σε όσους ενδιαφέρονται για το είδος και τον Lovecraft.
August 10, 2021
αυτού του είδους γυναικεΊΑ λογοτεχνΊΑ θα έπρεπε να είναι mainstream! (κάποιες σκέψεις για ‘’το δαιμόνιο της γραφής’’ της Ειρήνης Μαντά)
Σε παρόμοιο μήκος κύματος με το χτεσινό βιβλίο, βρίσκεται και το σημερινό. Θα πρότεινα, μάλιστα, να διαβαστούνε back to back, καθώς πέραν του ότι είναι υπέροχοι φόροι τιμής και οι συγγραφείς έχουν κάνει τρομερή έρευνα, θα έλεγε να διαβάσετε πρώτα για τον δάσκαλο (σε εφηβική ηλικία) κι έπειτα για τον μαθητή (σε ηλικία γάμου). Ετούτο εδώ όμως, είναι καθαρά και μόνο για ενήλικες (εκτός αν θέλετε τα παιδιά σας να διευρύνουν απότομα τους πνευματικούς τους ορίζοντες και να γεμίσουν ψυχολογικά, οπότε κουλ, εγώ δεν κρίνω, ο καθείς διαπαιδαγωγεί όπως γουστάρει).
Περίεργο βιβλιαράκι και το συγκεκριμένο, με προβλημάτισε αρκετά, μα για εντελώς διαφορετικούς λόγους από το ψεσινό. Ας ρίξουμε μία ματιά…
Αρχικά, να πω ότι για καιρό το απόφευγα, γιατί πίστευα ότι ήταν έρευνα για τον Λάβκραφτ. Έπειτα από Ιωαννίδη, Γιαννουλάκη και Μπαλάνο επί του θέματος, νιώθω καλυμμένος για μια ζωή. Μόλις όμως, ξεκόλλησε η γκλάβα μου και κοίταξα το οπισθόφυλλο, συνειδητοποιώντας ότι είναι μυθιστόρημα (και μάλιστα με μία τρομερά ιντριγκαδόρικη υπόθεση) δεν μπορούσα να μην το πάρω.
Όλοι ξέρουμε ότι ο Λάβκραφτ δεν είχε πολλές γυναίκες στα έργα του. Μετρημένες στα δάχτυλα και των δύο χεριών ίσως να είναι υπερβολή, μα η πλειοψηφία τους ήταν ή γραίες ή Αβυσσαίες. Ή και τα δύο! Οπότε, έχοντας ένα λαβκραφτικό κείμενο, με ηρωίδα γυναίκα, στην πρόζα που θα λάτρευε ο δημιουργός της μυθολογίας Κθούλου… ε λοιπόν, ίσως εκείνος να το θεωρούσε βλάσφημο, μα εγώ το βρήκα απίστευτα γοητευτικό κι ελκυστικό. Ειδικά με το ποια είναι η συγκεκριμένη γυναίκα…
Ακολουθούμε, λοιπόν, το μοναδικό –ίσως- αμόρε του Χάουαρντ και το πώς ήταν να είναι συμβία του. Αν και μόνο από τις φωτογραφίες και τα σύντομα βιογραφικά, μας φαίνεται ακόμα αλλόκοτος ο καλαμαράς (είδατε τι έκανα εκεί;), τότε εκείνη η γυναίκα τι να πει; Πραγματική αγία! Κι όπως εμπλέκεται το μεταφυσικό της μυθολογίας του σαν πραγματικότητα μέσα στην συγκεκριμένη μυθοπλασία… όχι μόνο χωρίζεις και τρέχεις, μα υπογράφεις το χαρτί διαζυγίου και αρχίζεις το σπριντ μέχρι να εκπνεύσεις, ως Φειδιππίδα, απλά αντί για ‘’νενικήκαμεν’’ αναφωνείς: ‘’ία ία, εχωρίσαμεν’’ ψοφολογώντας!
Ας σοβαρευτώ όμως. Η εποχή που τοποθετείται, η σκιαγράφηση μιας γυναίκας εκείνης της περιόδου και της συγκεκριμένης ηλικίας, είναι τέλεια δοσμένα. Τα πρώτα έξι κεφάλαια, μας δίνουν τον κοινωνικό περίγυρο, τις λογοτεχνικές λέσχες της εποχής, την γνωριμία και τον κύκλο του άντρα της και όλα χτίζουν αργά, μα με δεξιοτεχνικές ανατριχίλες, δοσμένες από ύποπτες συμπεριφορές. Από το έκτο, με γράπωσε από τον λαιμό. Αρχίζει να καλπάζει. Λες και πριν ήταν το ζέσταμα. Με την εισβολή στο γραφείο, άρχισα να νιώθω ανησυχία. Με το κρεσέντο που δόθηκε σε αυτή την σκηνή και το φευγιό της, σύμπασχα με τον πανικό της (τρομερός εκνευρισμός στην συνομιλία της με τον μπάτσο και τον πιτσιρικά). Η σκηνή στην συναγωγή, υπέροχη και πρωτότυπη! Από το ένατο μέχρι το δέκατο τρίτο κεφάλαιο, ηρεμεί πάλι κάπως. Μα όπως και στην αρχή, ηρεμεί για να χτίσει. Για κάποιο λόγο, τώρα που το σκέφτομαι, αυτά τα κεφάλαια μου έδιναν μία αίσθηση παρόμοια με τον ‘’Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι’’ και με τον ‘’Γκάτσμπι’’, το οποίο μόνο σαν κοπλιμάν πιστεύω λέει πολλά για το επίπεδο της πρόζας της συγγραφέας και για την ατμόσφαιρα που χτίζει! Γιατί από το δέκατο τρίτο μέχρι το τέλος, αρρωσταίνει όσο πρέπει, βαραίνει και σκοτεινιάζει υπέροχα και το κλείσιμο μου άρεσε πολύ.
Συνοψίζοντας, εκτίμησα τρομερά την επιλογή επιστολικής λογοτεχνίας (από τον Κόλλινς άρχισα να λατρεύω τα κείμενα σε μορφή αλληλογραφίας) καθώς και το γεγονός, ότι οι τίτλοι των κεφαλαίων είναι παρμένοι από την εργογραφία του Λάβκραφτ. Δεν τα ξαναλέμε για την πρόζα ή την έρευνα, στην πένα! Επίσης, η έκδοση είναι τρομερά καλαίσθητη και εκτίμησα τις επιλογές στην σελιδοποίηση.
Όλα κομπλέ ε; Τότε τι με προβλημάτισε; Πιάνοντάς το μετά από το ‘’δάσος’’ της συγγραφέως, ομολογώ ότι σαν θεματική και σαν υπόθεση, ήταν πιο κοντά σ’ εμένα, μα δεν κύλησε τόσο γρήγορα όσο το ‘’δάσος’’. Η συγκεκριμένη γλώσσα, όσο δουλεμένη κι όμορφη κι αν είναι, ίσως να κουράσει κάποιους αναγνώστες. Μα προσωπικά, ούτε αυτό με χάλασε. Με προβλημάτισε όμως η χρήση των εναλλαγών της. Μπορώ να καταλάβω και να δεχτώ γιατί λάμβαναν χώρα, και γιατί ίσως να επέλεξε αυτή την προσέγγιση, μα πολλές φορές, θα με παράσερνε η πρωτοπρόσωπη και θα έσκαγε τριτοπρόσωπη που θα με πέταγε λίγο εκτός, ή θα συνέβαινε το αντίθετο. Δεν είχε μία ροή που να μου βγάζει νόημα ή να είναι κάπως ομαλή. Ήταν σαν κάτι τρομπόνια σε κάτι συμφωνίες, που στο πρώτο άκουσμα, τινάζεσαι στο άκουσμα και σκέφτεσαι ‘’τσίλαρε μαν μου’’, μα με πολλαπλά ακούσματα τα αναμένεις και σου κολλάνε. Ίσως να χρειαστεί και δεύτερη ανάγνωση λοιπόν, δεν ξέρω…
Σε παρόμοιο μήκος κύματος με το χτεσινό βιβλίο, βρίσκεται και το σημερινό. Θα πρότεινα, μάλιστα, να διαβαστούνε back to back, καθώς πέραν του ότι είναι υπέροχοι φόροι τιμής και οι συγγραφείς έχουν κάνει τρομερή έρευνα, θα έλεγε να διαβάσετε πρώτα για τον δάσκαλο (σε εφηβική ηλικία) κι έπειτα για τον μαθητή (σε ηλικία γάμου). Ετούτο εδώ όμως, είναι καθαρά και μόνο για ενήλικες (εκτός αν θέλετε τα παιδιά σας να διευρύνουν απότομα τους πνευματικούς τους ορίζοντες και να γεμίσουν ψυχολογικά, οπότε κουλ, εγώ δεν κρίνω, ο καθείς διαπαιδαγωγεί όπως γουστάρει).
Περίεργο βιβλιαράκι και το συγκεκριμένο, με προβλημάτισε αρκετά, μα για εντελώς διαφορετικούς λόγους από το ψεσινό. Ας ρίξουμε μία ματιά…
Αρχικά, να πω ότι για καιρό το απόφευγα, γιατί πίστευα ότι ήταν έρευνα για τον Λάβκραφτ. Έπειτα από Ιωαννίδη, Γιαννουλάκη και Μπαλάνο επί του θέματος, νιώθω καλυμμένος για μια ζωή. Μόλις όμως, ξεκόλλησε η γκλάβα μου και κοίταξα το οπισθόφυλλο, συνειδητοποιώντας ότι είναι μυθιστόρημα (και μάλιστα με μία τρομερά ιντριγκαδόρικη υπόθεση) δεν μπορούσα να μην το πάρω.
Όλοι ξέρουμε ότι ο Λάβκραφτ δεν είχε πολλές γυναίκες στα έργα του. Μετρημένες στα δάχτυλα και των δύο χεριών ίσως να είναι υπερβολή, μα η πλειοψηφία τους ήταν ή γραίες ή Αβυσσαίες. Ή και τα δύο! Οπότε, έχοντας ένα λαβκραφτικό κείμενο, με ηρωίδα γυναίκα, στην πρόζα που θα λάτρευε ο δημιουργός της μυθολογίας Κθούλου… ε λοιπόν, ίσως εκείνος να το θεωρούσε βλάσφημο, μα εγώ το βρήκα απίστευτα γοητευτικό κι ελκυστικό. Ειδικά με το ποια είναι η συγκεκριμένη γυναίκα…
Ακολουθούμε, λοιπόν, το μοναδικό –ίσως- αμόρε του Χάουαρντ και το πώς ήταν να είναι συμβία του. Αν και μόνο από τις φωτογραφίες και τα σύντομα βιογραφικά, μας φαίνεται ακόμα αλλόκοτος ο καλαμαράς (είδατε τι έκανα εκεί;), τότε εκείνη η γυναίκα τι να πει; Πραγματική αγία! Κι όπως εμπλέκεται το μεταφυσικό της μυθολογίας του σαν πραγματικότητα μέσα στην συγκεκριμένη μυθοπλασία… όχι μόνο χωρίζεις και τρέχεις, μα υπογράφεις το χαρτί διαζυγίου και αρχίζεις το σπριντ μέχρι να εκπνεύσεις, ως Φειδιππίδα, απλά αντί για ‘’νενικήκαμεν’’ αναφωνείς: ‘’ία ία, εχωρίσαμεν’’ ψοφολογώντας!
Ας σοβαρευτώ όμως. Η εποχή που τοποθετείται, η σκιαγράφηση μιας γυναίκας εκείνης της περιόδου και της συγκεκριμένης ηλικίας, είναι τέλεια δοσμένα. Τα πρώτα έξι κεφάλαια, μας δίνουν τον κοινωνικό περίγυρο, τις λογοτεχνικές λέσχες της εποχής, την γνωριμία και τον κύκλο του άντρα της και όλα χτίζουν αργά, μα με δεξιοτεχνικές ανατριχίλες, δοσμένες από ύποπτες συμπεριφορές. Από το έκτο, με γράπωσε από τον λαιμό. Αρχίζει να καλπάζει. Λες και πριν ήταν το ζέσταμα. Με την εισβολή στο γραφείο, άρχισα να νιώθω ανησυχία. Με το κρεσέντο που δόθηκε σε αυτή την σκηνή και το φευγιό της, σύμπασχα με τον πανικό της (τρομερός εκνευρισμός στην συνομιλία της με τον μπάτσο και τον πιτσιρικά). Η σκηνή στην συναγωγή, υπέροχη και πρωτότυπη! Από το ένατο μέχρι το δέκατο τρίτο κεφάλαιο, ηρεμεί πάλι κάπως. Μα όπως και στην αρχή, ηρεμεί για να χτίσει. Για κάποιο λόγο, τώρα που το σκέφτομαι, αυτά τα κεφάλαια μου έδιναν μία αίσθηση παρόμοια με τον ‘’Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι’’ και με τον ‘’Γκάτσμπι’’, το οποίο μόνο σαν κοπλιμάν πιστεύω λέει πολλά για το επίπεδο της πρόζας της συγγραφέας και για την ατμόσφαιρα που χτίζει! Γιατί από το δέκατο τρίτο μέχρι το τέλος, αρρωσταίνει όσο πρέπει, βαραίνει και σκοτεινιάζει υπέροχα και το κλείσιμο μου άρεσε πολύ.
Συνοψίζοντας, εκτίμησα τρομερά την επιλογή επιστολικής λογοτεχνίας (από τον Κόλλινς άρχισα να λατρεύω τα κείμενα σε μορφή αλληλογραφίας) καθώς και το γεγονός, ότι οι τίτλοι των κεφαλαίων είναι παρμένοι από την εργογραφία του Λάβκραφτ. Δεν τα ξαναλέμε για την πρόζα ή την έρευνα, στην πένα! Επίσης, η έκδοση είναι τρομερά καλαίσθητη και εκτίμησα τις επιλογές στην σελιδοποίηση.
Όλα κομπλέ ε; Τότε τι με προβλημάτισε; Πιάνοντάς το μετά από το ‘’δάσος’’ της συγγραφέως, ομολογώ ότι σαν θεματική και σαν υπόθεση, ήταν πιο κοντά σ’ εμένα, μα δεν κύλησε τόσο γρήγορα όσο το ‘’δάσος’’. Η συγκεκριμένη γλώσσα, όσο δουλεμένη κι όμορφη κι αν είναι, ίσως να κουράσει κάποιους αναγνώστες. Μα προσωπικά, ούτε αυτό με χάλασε. Με προβλημάτισε όμως η χρήση των εναλλαγών της. Μπορώ να καταλάβω και να δεχτώ γιατί λάμβαναν χώρα, και γιατί ίσως να επέλεξε αυτή την προσέγγιση, μα πολλές φορές, θα με παράσερνε η πρωτοπρόσωπη και θα έσκαγε τριτοπρόσωπη που θα με πέταγε λίγο εκτός, ή θα συνέβαινε το αντίθετο. Δεν είχε μία ροή που να μου βγάζει νόημα ή να είναι κάπως ομαλή. Ήταν σαν κάτι τρομπόνια σε κάτι συμφωνίες, που στο πρώτο άκουσμα, τινάζεσαι στο άκουσμα και σκέφτεσαι ‘’τσίλαρε μαν μου’’, μα με πολλαπλά ακούσματα τα αναμένεις και σου κολλάνε. Ίσως να χρειαστεί και δεύτερη ανάγνωση λοιπόν, δεν ξέρω…
February 6, 2015
Το μυθιστόρημα της Ειρήνη Μαντά ''Το Δαιμόνιο της Γραφής'' έρχεται να συνεισφέρει σε έναν από τους μεγαλύτερους μύθους της λογοτεχνίας του φανταστικού, που έχει εμπλέξει αρκετούς συγγραφείς και πολλά διαφορετικά έργα μέσα στο διάβα του χρόνου, εκείνου του μύθου που αφορά στο έργο και την ζωή του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ.
Ως ηρωίδα του βιβλίου επιλέγεται ένα πρόσωπο που στάθηκε η αφορμή για ένα -ίσως- από τα πιο παράξενα και τα πιο ανατρεπτικά γεγονότα στην ζωή του μοναχικού Λάβκραφτ (ένα πρόσωπο, ωστόσο, πολύ πιο κοινό από εκείνα των αποκρουστικών όντων της μυθολογίας του): την Σόνια Γκριν.
Η Σόνια και ο Χάουαρντ θα γνωριστούν σε ένα συνέδριο της Ένωσης Ερασιτεχνικού Τύπου (Amateur Press Association) που ήταν πολύ διαδεδομένη τότε στην Αμερική. Ο Λάβκραφτ είναι σχετικά γνωστός μέσα στην Ένωση, είναι επίτιμος ομιλητής, και γρήγορα θα περιβληθεί από τους αλληλογράφους φίλους του. Η Σόνια είναι μία νέα, δραστήρια γυναίκα, διαζευγμένη και με μια κόρη 16 ετών, που διευθύνει ένα μικρό γυναικείο οίκο μόδας και που, όπως λέει, θέλει να δημιουργήσει ένα μικρό fanzine, το ''Rainbow''. H Σόνια γοητεύεται αμέσως από τον Λάβκραφτ, και εκείνος νιώθει αμήχανα καθώς δεν γνωρίζει τίποτα από γυναίκες και έρωτες.
Αναγκασμένη να αναλάβει εκείνη τις πρώτες κινήσεις, η Σόνια θα επισκεφτεί τον αγαπημένο της συγγραφέα στο πατρικό του στο Πρόβιντενς, θα ξεναγηθεί στην πόλη και θα γνωρίσει την απόμακρη, ψηλομύτα θεία του, την Λίλιαν. Γρήγορα θα πάρει μια γεύση από την μυστηριώδη ατμόσφαιρα και τα περίεργα κουτσομπολιά που περιβάλλουν την οικογένεια των Λάβκραφτ. Τελικά, όμως, το ερωτευμένο ζευγάρι θα μετακομίσει στην Νέα Υόρκη, όπου ο Χάουαρντ θα έχει την ευκαιρία να βρίσκεται κοντά με τους άλλους συγγραφείς φίλους του, ''Τα Παιδιά'' όπως αποκαλούν την παρέα τους, να γνωρίσει μια πιο κοινωνική ζωή και τελικά να παντρευτεί την Σόνια λίγο καιρό αργότερα.
Οι δυσκολίες που γνώρισε το παντρεμένο ζευγάρι στην Ν. Υόρκη, η αδυναμία του Λάβκραφτ να βρει μια ικανοποιητική δουλειά, η απώλεια της δουλειάς της Σόνιας, οι συχνές εκκεντρικές επαφές της λογοτεχνικής παρέας, γίνονται ένα πολύ γόνιμο υπόστρωμα για να πλέξει η συγγραφέας τον μύθο της. Σιγά-σιγά τα ανησυχητικά συμβάντα στην ζωή του ζευγαριού αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να συνδυάζονται σε επικίνδυνο βαθμό. Ραγισματιές ανοίγουν πάνω στην συνήθη ρουτίνα της καθημερινότητας και αρχίζουν να πλανιόνται απεχθείς υποψίες μέσα σε μια ατμόσφαιρα αγωνίας. Οι λογοτεχνικές επινοήσεις του Λάβκραφτ δεν στερούνται πραγματικότητας, οι αόρατοι θεοί του είναι μάλλον υπαρκτοί και κάτι ζητούν από αυτόν (ή εκείνος ζητά από αυτές), η λογοτεχνική παρέα αποτελεί στην πραγματικότητα ένα επικίνδυνο Τάγμα με απόκρυφες επιδιώξεις. Σε τι έχει μπλέξει η Σόνια; Θα μπορέσει το νεαρό αντρόγυνο να διατηρήσει τον γάμο του και τα αρχικά του συναισθήματα;
Η Ειρήνη Μαντά αναπλάθει με πιστότητα, ρεαλισμό και ιστορική συνέπεια μια μυθιστορηματική βιογραφία της Σόνιας και του Χάουαρντ Λάβκραφτ τον καιρό που έμειναν στην Νέα Υόρκη. Στο τέλος του βιβλίου παρατίθεται μια μικρή αλλά σχετικά πλήρης βιβλιογραφία, χαρακτηριστική της έρευνας στην οποία έχει επιδοθεί η συγγραφέας. Στο κείμενο επιλέγεται κατά κύριο λόγο η επιστολική μορφή (όπου η Σόνια απευθύνεται εξομολογητικά στην ''αγαπημένη Βάιολετ'', παλιά της φίλη), τέχνασμα απόλυτα δικαιολογημένο όταν έχουμε να κάνουμε με έναν από τους παραγωγικότερους επιστολογράφους των αμερικανικών γραμμάτων, ενώ η εναλλαγή με την τριπρόσωπη αφήγηση γίνεται αβίαστα και επιτυχημένα. Το ύφος διαπνέεται από την αχλή μιας παλιάς γοτθικής ατμόσφαιρας, λίγο παρωχημένο για να ταιριάζει στην περίσταση αλλά σίγουρα όχι βαρύγδουπο, και πάντως χαρακτηριστικό μεγάλης αφομοιωτικής ικανότητας, αφηγηματικής δεξιοτεχνίας και πειθαρχίας.
Νομίζω πως ''Το Δαιμόνιο της Γραφής'' θα ικανοποιήσει αναμφίβολα τους θιασώτες της φανταστικής λογοτεχνίας, ενώ μπορεί να αποτελέσει μια πολύ καλή εισαγωγή σε αυτή τη θεματική και στο έργο του Λάβκραφτ για τους αμύητους.
(πρώτη παρουσίαση στο Bookpress.gr)
Ως ηρωίδα του βιβλίου επιλέγεται ένα πρόσωπο που στάθηκε η αφορμή για ένα -ίσως- από τα πιο παράξενα και τα πιο ανατρεπτικά γεγονότα στην ζωή του μοναχικού Λάβκραφτ (ένα πρόσωπο, ωστόσο, πολύ πιο κοινό από εκείνα των αποκρουστικών όντων της μυθολογίας του): την Σόνια Γκριν.
Η Σόνια και ο Χάουαρντ θα γνωριστούν σε ένα συνέδριο της Ένωσης Ερασιτεχνικού Τύπου (Amateur Press Association) που ήταν πολύ διαδεδομένη τότε στην Αμερική. Ο Λάβκραφτ είναι σχετικά γνωστός μέσα στην Ένωση, είναι επίτιμος ομιλητής, και γρήγορα θα περιβληθεί από τους αλληλογράφους φίλους του. Η Σόνια είναι μία νέα, δραστήρια γυναίκα, διαζευγμένη και με μια κόρη 16 ετών, που διευθύνει ένα μικρό γυναικείο οίκο μόδας και που, όπως λέει, θέλει να δημιουργήσει ένα μικρό fanzine, το ''Rainbow''. H Σόνια γοητεύεται αμέσως από τον Λάβκραφτ, και εκείνος νιώθει αμήχανα καθώς δεν γνωρίζει τίποτα από γυναίκες και έρωτες.
Αναγκασμένη να αναλάβει εκείνη τις πρώτες κινήσεις, η Σόνια θα επισκεφτεί τον αγαπημένο της συγγραφέα στο πατρικό του στο Πρόβιντενς, θα ξεναγηθεί στην πόλη και θα γνωρίσει την απόμακρη, ψηλομύτα θεία του, την Λίλιαν. Γρήγορα θα πάρει μια γεύση από την μυστηριώδη ατμόσφαιρα και τα περίεργα κουτσομπολιά που περιβάλλουν την οικογένεια των Λάβκραφτ. Τελικά, όμως, το ερωτευμένο ζευγάρι θα μετακομίσει στην Νέα Υόρκη, όπου ο Χάουαρντ θα έχει την ευκαιρία να βρίσκεται κοντά με τους άλλους συγγραφείς φίλους του, ''Τα Παιδιά'' όπως αποκαλούν την παρέα τους, να γνωρίσει μια πιο κοινωνική ζωή και τελικά να παντρευτεί την Σόνια λίγο καιρό αργότερα.
Οι δυσκολίες που γνώρισε το παντρεμένο ζευγάρι στην Ν. Υόρκη, η αδυναμία του Λάβκραφτ να βρει μια ικανοποιητική δουλειά, η απώλεια της δουλειάς της Σόνιας, οι συχνές εκκεντρικές επαφές της λογοτεχνικής παρέας, γίνονται ένα πολύ γόνιμο υπόστρωμα για να πλέξει η συγγραφέας τον μύθο της. Σιγά-σιγά τα ανησυχητικά συμβάντα στην ζωή του ζευγαριού αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να συνδυάζονται σε επικίνδυνο βαθμό. Ραγισματιές ανοίγουν πάνω στην συνήθη ρουτίνα της καθημερινότητας και αρχίζουν να πλανιόνται απεχθείς υποψίες μέσα σε μια ατμόσφαιρα αγωνίας. Οι λογοτεχνικές επινοήσεις του Λάβκραφτ δεν στερούνται πραγματικότητας, οι αόρατοι θεοί του είναι μάλλον υπαρκτοί και κάτι ζητούν από αυτόν (ή εκείνος ζητά από αυτές), η λογοτεχνική παρέα αποτελεί στην πραγματικότητα ένα επικίνδυνο Τάγμα με απόκρυφες επιδιώξεις. Σε τι έχει μπλέξει η Σόνια; Θα μπορέσει το νεαρό αντρόγυνο να διατηρήσει τον γάμο του και τα αρχικά του συναισθήματα;
Η Ειρήνη Μαντά αναπλάθει με πιστότητα, ρεαλισμό και ιστορική συνέπεια μια μυθιστορηματική βιογραφία της Σόνιας και του Χάουαρντ Λάβκραφτ τον καιρό που έμειναν στην Νέα Υόρκη. Στο τέλος του βιβλίου παρατίθεται μια μικρή αλλά σχετικά πλήρης βιβλιογραφία, χαρακτηριστική της έρευνας στην οποία έχει επιδοθεί η συγγραφέας. Στο κείμενο επιλέγεται κατά κύριο λόγο η επιστολική μορφή (όπου η Σόνια απευθύνεται εξομολογητικά στην ''αγαπημένη Βάιολετ'', παλιά της φίλη), τέχνασμα απόλυτα δικαιολογημένο όταν έχουμε να κάνουμε με έναν από τους παραγωγικότερους επιστολογράφους των αμερικανικών γραμμάτων, ενώ η εναλλαγή με την τριπρόσωπη αφήγηση γίνεται αβίαστα και επιτυχημένα. Το ύφος διαπνέεται από την αχλή μιας παλιάς γοτθικής ατμόσφαιρας, λίγο παρωχημένο για να ταιριάζει στην περίσταση αλλά σίγουρα όχι βαρύγδουπο, και πάντως χαρακτηριστικό μεγάλης αφομοιωτικής ικανότητας, αφηγηματικής δεξιοτεχνίας και πειθαρχίας.
Νομίζω πως ''Το Δαιμόνιο της Γραφής'' θα ικανοποιήσει αναμφίβολα τους θιασώτες της φανταστικής λογοτεχνίας, ενώ μπορεί να αποτελέσει μια πολύ καλή εισαγωγή σε αυτή τη θεματική και στο έργο του Λάβκραφτ για τους αμύητους.
(πρώτη παρουσίαση στο Bookpress.gr)
May 1, 2019
Ξεκινώντας, να αναφέρω ότι λατρεύω Lovecraft. Ανήκει στα πρώτα μου αναγνώσματα στον χώρο. Την Ειρήνη Μαντά την ήξερα από το διήγημα "Ελεονόρα"(γαμάτο) που είχε βγει στις Μεταλλικές ιστορίες φαντασίας και τρόμου, με υπέυθυνο τον Μάκη Πανώριο και το περιοδικό Metal Invader (RIP). Είχα γράψει κι εγώ ένα (άθλιο) διήγημα για τον διαγωνισμό, το οποίο ποτέ δεν έφτασε. Το βρήκε η μάνα μου (RIP) και το έφαγε η μαρμάγκα.
Λοιπόν, πάμε....
Οι φανατικοί της μυθολογίας Κθούλου χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία θεωρεί ότι μυθολογία Κθούλου είναι αποκλειστικό προϊόν του Lovecraft (άντε και Bloch ή C.S.Smith και Howard) και κανενός άλλου. Κάθε τι που βγήκε μετά αποκηρύσσεται μετά βδελυγμίας (Δοκιμάστε να τους πείτε Ντέρλεθ, Κάρτερ, Λάμλεϋ, Πράις κλπ). Η άλλη κατηγορία είναι αυτή που αποδέχεται κάθε προσθήκη στον λατρεμένο Μύθο. Ανήκω στη δεύτερη, φυσικά. Στο μεταξύ η σύμπτωση το έφερε ώστε πρόσφατα να έχουν πέσει στα χέρια μου αρκετά βιβλία της Chaosium.
Ε, λοιπόν το γούσταρα το συγκεκριμένο έργο. Σαφώς είναι επηρεασμένο από συγγραφείς της μυθολογίας Κθούλου, αλλά και ποιο βιβλίο στον συγκεκριμένο τομέα δεν είναι;
Παρουσιάζει μια μυθοπλαστική βιογραφία του μεγάλου συγγραφέα μέσα από τα μάτια της συζύγου του. Αλλά αυτό γίνεται με τόση μαεστρία που ο αναγνώστης ανυπομονεί να διαβάσει τη συνέχεια. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Έχει όλα τα καλά συστατικά του συγκεκριμένου είδους, την πομπώδη γλώσσα και ύφος, τον υφέρποντα τρόμο, την απαγορευμένη γνώση αλλά και τις υπόνοιες ότι δεν είμαστε παρά τυχαία βότσαλα σε μια απέραντη παραλία, ένα τίποτα. Επίσης μας συστήνει μυθιστορηματικά στον άνθρωπο Lovecraft, εμβαθύνοντας στα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Συγκλονιστικό ανάγνωσμα, συστήνεται σε όλους τους λάτρεις της μυθολογίας Κθούλου ανεπιφύλακτα.
Αρνητικά: Σε σημεία θα μπορούσε να είναι πιο μαζεμένο, να μην πλατειάζει. Η επιστολική αφήγηση ίσως ξενίσει κάποιους αναγνώστες, καθώς το β πρόσωπο ενικού είναι πάντα κάπως δύσκολο.
Στην προσωπική μου 17βάθμια κλίμακα λαμβάνει: 8/11 η προσωπική, υποκειμενική μου γνώμη. 1/3 η συνολική προσφορά στον χώρο του Φανταστικού και ιδιαίτερα του τρόμου, η επαναναγνωσιμότητα και η απήχηση στον μέσο αναγνώστη. 2/3 το value for money. Δεν είναι τόσο πρόσφατο βιβλίο οπότε θα το βρείτε σε εξαιρετική τιμή για το μέγεθός του, κάτω από 10 ευρώ.
Σύνολο 11/17.
Λοιπόν, πάμε....
Οι φανατικοί της μυθολογίας Κθούλου χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία θεωρεί ότι μυθολογία Κθούλου είναι αποκλειστικό προϊόν του Lovecraft (άντε και Bloch ή C.S.Smith και Howard) και κανενός άλλου. Κάθε τι που βγήκε μετά αποκηρύσσεται μετά βδελυγμίας (Δοκιμάστε να τους πείτε Ντέρλεθ, Κάρτερ, Λάμλεϋ, Πράις κλπ). Η άλλη κατηγορία είναι αυτή που αποδέχεται κάθε προσθήκη στον λατρεμένο Μύθο. Ανήκω στη δεύτερη, φυσικά. Στο μεταξύ η σύμπτωση το έφερε ώστε πρόσφατα να έχουν πέσει στα χέρια μου αρκετά βιβλία της Chaosium.
Ε, λοιπόν το γούσταρα το συγκεκριμένο έργο. Σαφώς είναι επηρεασμένο από συγγραφείς της μυθολογίας Κθούλου, αλλά και ποιο βιβλίο στον συγκεκριμένο τομέα δεν είναι;
Παρουσιάζει μια μυθοπλαστική βιογραφία του μεγάλου συγγραφέα μέσα από τα μάτια της συζύγου του. Αλλά αυτό γίνεται με τόση μαεστρία που ο αναγνώστης ανυπομονεί να διαβάσει τη συνέχεια. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Έχει όλα τα καλά συστατικά του συγκεκριμένου είδους, την πομπώδη γλώσσα και ύφος, τον υφέρποντα τρόμο, την απαγορευμένη γνώση αλλά και τις υπόνοιες ότι δεν είμαστε παρά τυχαία βότσαλα σε μια απέραντη παραλία, ένα τίποτα. Επίσης μας συστήνει μυθιστορηματικά στον άνθρωπο Lovecraft, εμβαθύνοντας στα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Συγκλονιστικό ανάγνωσμα, συστήνεται σε όλους τους λάτρεις της μυθολογίας Κθούλου ανεπιφύλακτα.
Αρνητικά: Σε σημεία θα μπορούσε να είναι πιο μαζεμένο, να μην πλατειάζει. Η επιστολική αφήγηση ίσως ξενίσει κάποιους αναγνώστες, καθώς το β πρόσωπο ενικού είναι πάντα κάπως δύσκολο.
Στην προσωπική μου 17βάθμια κλίμακα λαμβάνει: 8/11 η προσωπική, υποκειμενική μου γνώμη. 1/3 η συνολική προσφορά στον χώρο του Φανταστικού και ιδιαίτερα του τρόμου, η επαναναγνωσιμότητα και η απήχηση στον μέσο αναγνώστη. 2/3 το value for money. Δεν είναι τόσο πρόσφατο βιβλίο οπότε θα το βρείτε σε εξαιρετική τιμή για το μέγεθός του, κάτω από 10 ευρώ.
Σύνολο 11/17.
October 22, 2013
Πολύ καλό, αν και με τον Λάβκραφτ δεν τα πήγαινα καλά, το βιβλίο της Μαντά είναι μια αφήγηση με παράλληλη ιστορία που σε κάποια σημεία μπερδεύει σε άλλα όμως απογειώνει ενώ το τέλος αν και το υποψιάστηκα, όταν το διάβασα με κέρδισε. Από τα πολύ καλά βιβλία του είδους το συστηνω!
August 15, 2017
Η ζωή του Λάβκραφτ και της Σόνιας σε ένα αρκετά καλό μυθιστόρημα τρόμου. Μπορεί να σταθεί άνετα δίπλα σε αντίστοιχα ξένα μυθιστορήματα για τον Λάβκραφτ.
November 3, 2025
Το δαιμόνιο της γραφής το βρήκα καταπληκτικό. Η κα Μαντά μελέτησε διεξοδικά τη ζωή του Λάβκραφτ στη Νέα Υόρκη και σκέφτησε να γράψει μια εναλλακτική ιστορία βασισμένη στις συναναστροφές του και τη συμβίωση με τη Σόνια Γκρην. Το πρώτο πολύ ενδιαφέρον πράγμα που κάνει είναι πως χρησιμοποιεί σαν κεντρική ηρωίδα τη σύζυγο του συγγραφέα. Μια ανυποψίαστη, μοντέρνα και δυναμική γυναίκα που σιγά-σιγά έρχεται αντιμέτωπη με ακατανόμαστες δυνάμεις και μυστικά. Το δεύτερο είναι πως η κορύφωση της ιστορίας έρχεται σταδιακά, με τους πρωταγωνιστές της να ξεδιπλώνουν τα κίνητρά τους και τις ιδιαιτερότητές τους σελίδα τη σελίδα. Η γραφή κινείται σε υψηλά επίπεδα, αλλά συχνά τα γράμματα της Γκρην - μέσα από τα οποία παρουσιάζεται μεγάλο μέρος της ιστορίας - είναι λιγάκι στρυφνά και κουραστικά. Εδώ δεν μιλάμε όμως για αδυναμία της κας Μαντά, αλλά για μία προσπάθεια να μείνει κοντά στο ύφος του Λάβκραφτ. Και κατά τη γνώμη μου πετυχαίνει διάνα. Το βιβλίο θέλει υπομονή, αλλά ανταμοίβει με το βάθος του.
September 1, 2016
Εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, πολύ προσεγμένη δουλειά. Ανυπομονώ να διαβάσω το "Δάσος με τα Πέπλα".
Displaying 1 - 9 of 9 reviews