Do Światła

Метро 2033: К свету #1

by Andrey Dyakov, Илья Яцкевич (Illustrator), Paweł Podmiotko (Translator)

„Do światła” Andrija Djakowa to w Rosji największy sukces w ramach „Uniwersum Metro 2033” od czasu legendarnego „Metra 2033”.

Porzucony świat, leżący na powierzchni, nie chciał przyjąć ludzi z powrotem. Mamiące, tajemnicze światło zgasło, skryło się jak widmo, jak bagienny ognik. Czy znajdą drogę do światła, do nadziei, poprzez wszystkie niebezpieczeństwa świata zewnętrznego? Ilu wędrowców dotrze tam żywych? Może jeden. Może nikt.

Z petersburskiego metra wyrusza grupa straceńców z misją odszukania tajemniczego światła, którego źródło tkwi gdzieś w Kronsztadzie. Przewodzi im Taran, doświadczony stalker. Za udział w wyprawie zażądał… dwunastoletniego sieroty, Gleba. W grupie znajduje się też wyznawca kultu Exodusu, wierzący w Arkę, która zabierze wybrańców do raju wolnego od promieniowania.

Jak rozwiną się szorstkie początkowo relacje opiekuna i chłopca? Co czeka na wędrowców u celu? Czy spotkają innych, którzy przetrwali Katastrofę? Czy z bazy Floty Bałtyckiej zabierze ich krążownik „Wariag” – mityczna Arka wyznawców Exodusu?

Jedno można powiedzieć: nadzieja to dziwne uczucie.

Genres: Science Fiction, Post Apocalyptic, Fiction, Fantasy, Dystopia, Russia, Mine

326 pages, Paperback

First published May 1, 2010

Reviews

[Törő László Dávid · Rating 3 out of 5]

A Metro 2034 után sokáig pihentettem a Metro univerzumában játszódó könyveket, ám egy Sztalkeres kihívás visszacsalt ebbe disztópiába.
Glukovszkij klasszikusaihoz képest Gyjakov története sokkal pörgősebb, akciódúsabb és kevesebbet filozofál – ennek a rohamtempónak éppúgy megvannak az előnyei, mint a hátrányai.
Előnye, hogy egy könyvben is rengeteget tágított a Metro világán: új városok, szigetek, mutánsok és civilizációk kerültek bele, illetve többet tudunk meg a felszínről. Hátránya, hogy a karakterek kidolgozottsága – leszámítva a két főhőst – minimális. A fény felé induló sztalkerek közül senkiért sem tudtam izgulni, mert a nevükön és néhány alap ismertetőjegyükön kívül alig tudunk meg róluk valamit (külön katasztrófa az egyetlen női sztalker egyszerűsége, aki a heves dühkitöréseken kívül nem igazán tűnik ki mással) A halálozások még úgy is értelmetlenek voltak, hogy a végén megtudjuk, kinek köszönhetőek.
Voltak félelmetes mutánsok (pl. a polip-sáska, vagy sáska-polip), de a gyilkos VAKOND gondolata inkább volt vicces, mint félelmetes.
A három és fél csillagot viszont megér a könyv fő csavarja és az óvóhely naplórészletekből kiderülő története. Érdekes a szimbolizmus: az emberiség pusztulásáért felelős felső kasztból lesznek az új világban a kannibálok, hiszen a megváltozott körülményekhez is csak a másokon való élősködéssel tudnak alkalmazkodni. Ellenfélnek viszont nem voltak félelmetesek, még a két sztalker is rendet tudott vágni közöttük.
Összességében szerintem gyengébb, mint Glukovszkij remekműve, de akciódús cselekménye miatt szórakoztató olvasmány, némi emberséges mondanivalóval megfűszerezve.

[Profundus Librum · Rating 4 out of 5]

A fény felé egy igazi adrenalin fröccs, ami biztosan azt is lekötné, aki Glukhovsky regényeit kicsit/nagyon túlírtnak tartotta – (ami csak hírnevében igazi sci-fi/akció könyv, igazából azonban egy bódító, filozofikus társadalomkritika, amiben konkrét akciójelenet alig-alig található). Egy igazi, tősgyökeres fiúregény ez – és persze Barbie helyett G.I. Joe babákkal játszó lányoké –, aminél egy pillanatra sem volt kérdéses, hogy maradok-e a folytatásra.

Bővebben a blogon:
http://profunduslibrum.blogspot.hu/20...

[Ala · Rating 3 out of 5]

no dupy nie urywa
ciekawa pod wzgledem rozbudowania swiata metra i pokazania katastrofy z innej perspektywy od moskiewskiej

watek exodusu też ciekawy, szczególnie postać Iszkarija i tytułowe „światło“.
przypominało mi to bardzo Jamantau/ bunkier rządowy z gry metro exodus, dosłownie identyczny wątek
(miejsce ocalałe po wojnie, cały ich wymarzony exodus→ okazuje się, że są tam kanibale)

jednak dialogi i opowieść wydawała się chaotyczna albo zbyt prosto/potocznie napisana, natomaist końcówka mnie pozytywnie zaskoczyła i wytłumaczyła niektóre wątpliwości z początku.

[Daniel · Rating 5 out of 5]

Muszę się uderzyć w pierś bo obstawiałem, że będzie to słabizna w porównaniu z głównym Metrem, a tutaj totalne zaskoczenie. Historia poprowadzona przyjemnie i do celu, sama końcówka i epilog to dla mnie największe plusy tej książki zaraz po postaciach, które zostały super napisane. Taran, Taran i jeszcze raz Taran ☢️

[Diego Masís Quirós · Rating 4 out of 5]

Estoy bastante contento, al libro si le faltaba una pulidita pero estoy contento.
Si debo admitir que no es una obra maestra, sin embargo lo atribuyo a que es la primera obra del autor y aún así está bastante buena.
Empezaré esta vez por los aspectos positivos del libro y terminaré con los negativos, ya que me parece que en este libro están bastante equilibrados, aunque en referencia a este universo casi nunca logro ser objetivo intentaré juzgar lo más imperiosamente posible 😂😂😂.
.
ASPECTOS POSITIVOS:
1) Me encantó que esta obra nos ofreciera una panorámica mas allá del ambiente subterráneo del metro, que nos dejara ver toda esa espesura "selvática" de San Petersburgo y toda la biodiversidad mortal y sanguinaria que había ahí afuera fue excelente. Siento que esta obra nos dio todas las criaturas por radiación que no se nos dieron en la trilogía principal, eso se agradece.
2) Me gustó bastante que nos dieran a saber que hay "civilización humana" por decirlo así que aún vive en la superficie, aunque en su mayoría salvajes y genéticamente degenerados. Si bien en Metro 2035 se nos intenta dar una premisa similar, al haber sido en un "relato inédito" externo a la narrativa principal no podemos estar seguros de que tan canónico quedaría siendo este echo.
Y como acotación a este punto también me gustó que se incluyeran ya personajes mutantes en la historia, eso sumado al ambiente salvaje y hostil le daba como un aire muy a lo Fall Out que le sumaba puntos.
3) Fijo en algún punto de la obra como lector llegas a ponerte a pensar "Mientras Gleb está haciendo esto y lo otro a lo mejor en este mismo instante Artyom debe estar en algún punto de su recorrido en el metro de Moscú". Tener esa retrospectiva me gustó.
4) Me encantó que la obra empezara de plano con la escena de un stalker, eso le sumó como 20mil puntos para mi.
5) Es imposible leer la obra y no hacer alguna comparación entre Hunter y Martillo para ver quien es el stalker más rudo, pero por lo menos para mi Hunter se lleva el puesto por goleada.
6) La escena de la criatura de los tentáculos cerebrales fue brutal y bastante creativa en diseño, casi me da algo conforme la iba leyendo.
7) Me encantaba cada oportunidad que el escritor tenía para hacer referencia al título del libro, cada vez que lo hacía yo era así como "LO DIJO LO DIJO!!!!!!!!!!!!!!!".
8) Cuando por fin Gleb le dice abiertamente papá a Martillo fue así como "YES!!!!!!! Al fin!!!!!!!!". Y mejor todavía cuando nos damos cuenta que Martillo le dice hijo a Gleb.
9) La pequeña historia del refugio antibombas y ver como conectaba de cierta manera con la trama principal siento yo que le sumó un puntillo por ahí.
10) La revelación de que Ishkari era el verdadero antagonista detrás de todo de verdad que no me lo esperaba para nada. Me quedé así como "WHAT?!!!!!!!!", y lo bueno de este aspecto fue que justificó de una manera lógica y plausible varios puntos del libro que hasta el momento podrían haberse tomado como negativos.
.
ASPECTOS NEGATIVOS:
1) El aspecto de la personalidad salvaje y aguerrida que tenía Gleb escondida y que se nos presenta desde el primer capítulo de la historia me perece que se desaprovecha bastante hasta el puro final del tercer acto, siento yo que si se hubiera trabajado y puesto en práctica más a lo largo de toda las obra se habría logrado un mejor personaje y se habrían justificado más algunos puntos.
2) La personalidad de Martillo necesitaba bastante más pulida, por lo que hacía y lo que decía nunca te quedaba claro si era un hijo de perra sádico que no le importaba la gente o si es alguien que de verdad se preocupaba por la gente del metro, o si sólo trataba a Gleb como una mera herramienta, o si de verdad le tenía un aprecio real, en un capítulo decía o hacía una cosa y en otro decía o hacía otra, eso llegaba a resultar como bastante contradictorio y confuso en varias ocasiones.
3) Me hubiera gustado que se profundizara y se trabajara mas la relación entre Martillo y Gleb como para que se justificara más el peso de que al final se llamaran padre e hijo. Me pareció que antes de que iniciaran su viaje con el grupo de "stalkers" Martillo nada más se iba y dejaba sólo a Gleb la mayoría de las veces por mucho tiempo por lo que no logramos ver bien el desarrollo de ese apego emocional que llegan a tener el uno por el otro.
4) El tema de las convulsiones de Martillo también me pareció que no se trató de manera adecuada, siento que no se incluyó de manera orgánica y de repente a lo largo del libro como ocurriría con una enfermedad normal, si no que más bien nada más se incluyó al puro principio y al puro final para puras "conveniencias" de guión. Además de que si pareció que Martillo podía recuperarse perfectamente de uno de estos ataques sin quedar con secuela alguna y sin necesidad de las inyecciones.... entonces para que eran tan importantes las inyecciones???
5) De igual manera me hubiera gustado que se trabajara mas el historial del grupo de "stalkers" y su relación entre ellos, a lo largo de toda la obra no entiendes bien el peso del porqué realmente los enviaron a ellos, por qué fueron a ellos a los que reunieron, quien los reunió, como se conocieron, cual era la importancia y la historia entre ellos para justificar las acciones y decisiones tomadas por estos personajes a lo largo del libro, tal vez como por ejemplo con el caso de Condor y Nata en específico, que se nos deja claro que a Cóndor le importa mucho Nata, casi más que el resto de miembros del equipo, pero en realidad nunca se nos explica ni se nos justifica por qué, y desde mi punto de vista eso deja como un punto ciego incómodo en la historia.
6) El mismo grupo de "stalkers" que contrata a Martillo y a Gleb en si mismo es uno de los puntos débiles de la historia, siento que este grupo lo único que hizo fue masacrar el concepto de un stalker real que se había construido en la saga principal.
Un grupo de personas que literalmente no se saben manejar pero ni de lejos tan bien en la superficie como Martillo, que toman decisiones tan descuidadas e imprudentes, que no manejan la presión y se quiebran psicológicamente, y más que todo que mueren tan fácil y patéticamente, para mi difícilmente pueden llegar a ser llamados stalkers.
7) Los personajes de Humo y Nata siento yo que se desaprovecharon bastante, Humo por ser el mutante, y Nata porque por alguna razón la percibí como Anya en sus tiempos de stalker, habría mucho más que se les habría podido sacar a esos 2.
8) Un punto débil del libro es que antes de llegar a la revelación de que Ishkari es el malvado asesino detrás de todo, llegas a sentir que cada capítulo es nada más una excusa para matar a algún personaje. El método de ir eliminando a los miembros del grupo uno a uno puede que hubiera funcionado pero de una manera mejor trabajada y más velada para que las muertes fueran más orgánicas y justificadas y no nada más como muertes tontas y forzadas que de plano te van indicando que la intención es dejar como únicos miembros del grupo a Martillo y Gleb.
9) El personaje de Ishkari antes de su revelación me pareció realmente nefasto, durante todo el trayecto hasta Kroadstan estaba deseando que apareciera cualquier criatura y se lo comiera sólo para sacarlo de la historia porque ya me tenía harto y no aportaba absolutamente nada. Si yo hubiera sido líder de ese grupo no más saliendo del metro y lo dejo botado en cualquier parte. Tras de eso ni siquiera se nos da una justificación razonable y de peso del porqué los "altos mandos" pusieron a semejante inútil en el grupo de una misión tan importante.
10) Quien puso la bomba en los filtros de la Kirovskiy Zavod.......??? Nunca lo sabremos.
11) Aunque toda esta aventura era de exteriores la verdad si me quedé con la espinita de querer conocer más a fondo el metro de San Petersburgo, como dato curioso menciono que cuando empecé a leer este libro hasta me busqué un mapa del metro para sustituir el que nos daban de Moscú, lo busqué lo actualice y lo preparé todo perfecto sólo para que como al tercer o cuarto capítulo se largaran definitivamente del metro 😂😂😂.
.
En conclusión debo decir que esta si es una buena obra, le faltaba más pulidita y unas cuantas páginas más para que quedara perfecta, pero en general es bastante disfrutable. Me gustó que aunque las mentiras de Exodo fueran una desilusión para Gleb si lograra llegar al "paraíso" que el quería encontrar y que aun así volviera al metro para purgarlo de esa calaña de sectarios de Éxodo.
El final fue bastante aceptable, me encantó saber que Humo seguía vivo y más aún que las aventuras de Martillo y Gleb siguen hacia el este, y quien sabe, tal vez en alguno de los múltiples libros de este universo estos 2 lleguen a encontrarse con Artyom y Anya.
De momento el viaje del stalker y su aprendiz continúa hacia el este, hacia donde sale el sol........ hacia la luz.

[Dominik · Rating 4 out of 5]

Książka pozwala nam stać się częścią świata po zagładzie atomowej. W postapokaliptycznej rzeczywistości wszystko jest odwrotnością codziennego życia. Świeże powietrze i czysta woda są marzeniem, a spokojne schronienie przyrównywane jest do raju. Życie traci swoją wartość. Śmierć można spotkać na każdym kroku - czy to w następstwie ataku mutantów, wygłodniałych zwierząt, czy też po akcie agresji, zorganizowanym nawet przez pobratymców. W najgorszym wypadku człowiek staje się posiłkiem dla innych. Szerzy się kanibalizm.

Główni bohaterowie narażeni są na szereg niebezpieczeństw, którym muszą stawić czoła. Fabuła obfituje w zwroty akcji. Największy - oczywiście - ma miejsce na finiszu powieści. To, co następuje po nim - jest puentą tego utworu.

[Jakub Czaja · Rating 3 out of 5]

Ostatni tydzień jeżeli chodzi o literackie wojaże, stał u mnie pod znakiem "post apo". Śmieszna sprawa, bo o ile zarówno filmy jak i gry w tym klimacie po prostu ubóstwiam, tak książki same w sobie dziwnym trafem mnie omijały. Na tapetę więc wziąłem Ołowiany Świt z Universum Stalkera i zony, oraz Do Świtu z universum metra 2033. Ten pierwszy okazał się troszkę zawodem, więc liczyłem, że tutaj będzie lepiej...

... I miałem rację - jest lepiej, ale tylko troszkę. Akcja zaczyna się naprawdę dobrze. Fajnie zarysowany świat i postaci oraz dobrze odzworowany klimat. Z drugiej strony nie było to trudne - czytając poszczególne akapity, momentalnie miałem kadry z gry, więc dużo łatwiej było oddziaływać na moja wyobraźnie. Sam w sobie pomysł na fabułę oraz postaci poboczne, również mi podpasował. Książkę więc pochłaniałem sprawnie i z przyjemnością. Pewne podknięcia jak miałkie rozważania lub wręcz odwrotnie - zbyt duży pośpiech, się pojawiały, natomiast w mojej ocenie nie wpływały zanadto na odbiór książki.

Gorzej, że nim dalej w las tym więcej drze...ehm błędów. Niestety ale z czasem wydarzenia robiły się naiwne i na tyle powtarzalne, że kompletnie nie dziwiły. Nie chcę spoilerować, by nie psuć komuś przyjemności z czytania, natomiast gdy zrobiono 2 razy ten sam zabieg, to czytelnik już potem zwyczajnie czeka i zastanawia się kiedy i jak pojawi się 3 4 i 5 takie samo "wydarzenie". Na koniec pojawia się w miarę logiczne wyjaśnienie dlaczego wydarzenia wyglądały tak a nie inaczej. Tylko, że jedno "Aha! Więc to tak!" nie wynagradza wcześniejszego krzywienia się przez 100 stron. A troszkę szkoda, bo sam pomysł na fabułę, o ile nie był jakiś wyśmienity, o tyle całkiem ciekawy. Biorąc pod uwagę, że potencjał świata również był duży, czuję lekki zawód. Prędzej sięgnę po kolejną książkę z universum Metra, niż Stalkera... ale dalej się zastanawiam czy przy natłoku innych dobrych książek naprawdę warto.

Lekko naciągane 6/10.

[Jaroslaw Gralicki · Rating 4 out of 5]

„Do światła” Andrija Djakowa to w Rosji największy sukces w ramach „Uniwersum Metro 2033” od czasu legendarnego „Metra 2033”.

Porzucony świat, leżący na powierzchni, nie chciał przyjąć ludzi z powrotem. Mamiące, tajemnicze światło zgasło, skryło się jak widmo, jak bagienny ognik. Czy znajdą drogę do światła, do nadziei, poprzez wszystkie niebezpieczeństwa świata zewnętrznego? Ilu wędrowców dotrze tam żywych? Może jeden. Może nikt.

Z petersburskiego metra wyrusza grupa straceńców z misją odszukania tajemniczego światła, którego źródło tkwi gdzieś w Kronsztadzie. Przewodzi im Taran, doświadczony stalker. Za udział w wyprawie zażądał… dwunastoletniego sieroty, Gleba. W grupie znajduje się też wyznawca kultu Exodusu, wierzący w Arkę, która zabierze wybrańców do raju wolnego od promieniowania.

Jak rozwiną się szorstkie początkowo relacje opiekuna i chłopca? Co czeka na wędrowców u celu? Czy spotkają innych, którzy przetrwali Katastrofę? Czy z bazy Floty Bałtyckiej zabierze ich krążownik „Wariag” – mityczna Arka wyznawców Exodusu?

Jedno można powiedzieć: nadzieja to dziwne uczucie.

[Sylwia · Rating 5 out of 5]

Nie taki diabeł straszy jak go malują 👹🤭.
Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Serio nie wiem czemu tak ciągle boję się metra.

Życie w Petersburskim metrze nie daje wiele powodów do nadzieji.

Taran jest stalkerem, jednym z lepszych, od zawsze pracje sam. W stacji Moskwa spotyka dwunastoletniego sierotę Gleba, dostrzega w nim nadzieję, którą on już dawno stracił.

Stalker podejmuję się ważnej misji, za udział żąda właśnie tego cherlawego chłopaka.

Wyruszają w poszukiwaniu nadawcy tajemiczego światła w Kronsztadzie.
Wraz z nimi udaję przedstawiciel kultu Exodus- sekciarz oraz grupa stalkerów.

Niebezpieczna wyprawa po napromieniowanej ziemi by odnaleźć...
Właściwie co takiego? Ludzkość? Mutantów? Ziemię obiecaną? Śmierć? Rodzinę?

Historia o więzach silniejszych niz śmierć, mutanci i promieniowanie. Tak w kilku słowach mogę podsumować Do Światła. A relecja pomiędzy Taranem i Glebem udowadnia, że nawet gdy nie ma już nadzieji jest jeszcze światełko w tunelu metra

[Sonia Czyta · Rating 2 out of 5]

Wydaje mi się, że dość skrupulatnie dobierałam książki do wyzwania postapo. Liczyłam na to, że Uniwersum Metro 2033 to marka sama w sobie, wybrałam także jedną z lepiej ocenianych powieści z tego cyklu. Spodziewałam się książki o nadziei i o tym, jak w razie potrzeby ludzie potrafią schować egoizm do kieszeni i pracować w grupie dla dobra ogółu. A dostałam powieść nijaką, w której jedynie fragmenty jako tako się bronią. Mocnym punktem są postaci Tarana i Gleba. Potencjał tkwi również w ideologii Exodusu - szkoda tylko, że autor nie rozwinął mocniej tego wątku. Oprócz wyżej wymienionych plusów - słaaaabizna. Nieciekawa historia, przewidywalne rozwiązania poszczególnych sytuacji... strata czasu.

[EeTiSmokeWeeks · Rating 5 out of 5]

Enligt min åsikt som har ryska som en av sina modersmål, tycker att översättning verkar vara fantastiskt. Det ger ofantligt fantastiskt arbete med översättningen. Jag ser exakt vilka ryska fraser och uttryck som används, samtidigt som jag ser hur fantastiskt anpassning för svenska den är.

Boken innehåll (historia) är intressant, med PLOT TWISTs, intressanta karaktärer. Dessutom förtjälnignen är ypperligt och är väldigt ovanligt för en berättelse på svenska. Man kan läsa boken endast för förtäljnigben och ordval. Jag bara njöt av det. Det är en av dem få dystopier som faktiskt inte irriterade! Rekommenderar alla sekunder i veckan!

[Wikson🍯 · Rating 4 out of 5]

3,75⭐️/5⭐️
Okej, okej, po pierwszych 100 stronach nie spodziewałam się, że ocenie tę książkę powyżej 2⭐️, a tu proszę, tak ogromne zaskoczenie! Początek był naprawdę fatalny i chciałam już robić dnf, aleeee.. Na około setnej stronie wydarzyła się taka akcja, że przepadłam. Później akcja była skokowa- raz działo się coś genialnego, po chwili zaczynało napięcie spadać i nagle znowu działo się coś niesamowitego. Dużo mądrych przemyśleń zawiera ta książka i gdyby była ona moja, na pewno zaznaczyłabym wiele fragmentów (czego nigdy nie robię). Jednakże nie mogłam dać tej książce pełnych 4⭐️ ze względu na słaby start. Oby kolejny tom od początku był zarąbisty.

[Lukasz · Rating 5 out of 5]

Książkę będę kojarzył z moją kilkugodzinną podróżą Flixbusem z Berlina do Krakowa. Kiedys jakoś bardziej interesował mnie uniwers Metro 2033 i już przed kilkoma laty dodałem tą książkę na półkę "chcę przeczytać". W zasadzie to postanowiłem przesłuchać audiobook w lektorskim wykonaniu Krzysztofa Gosztyły. Książka nie wciągnęła mnie tak mocno jak Metro 2033 lub też Metro 2035. Sporo w niej dziwnych potworów. Mniej filozofii i psychologii niż w oryginałach Glkukhowskiego. Mamy do czynienia z książką, jakby scenariuszem filmu akcji gdzie sporo jest opisów różnych strzelanin, walk. Jakoś mniej mnie takie wątki pociągają.

[Max Ganas · Rating 4 out of 5]

Книга оставляет приятное впечатление. История захватывающая, динамичная, с элементами драматизма и морального выбора. Главные герои вызывают симпатию, а сюжет удерживает внимание до самого конца. Однако временами повествование выглядит немного наивным и упрощённым, особенно в плане развития персонажей и их мотивации.

Произведение явно рассчитано на читателей, уже знакомых с вселенной Метро 2033. Автор почти не останавливается на объяснении мира, правил или предыстории — это может затруднить восприятие для новичков. Зато поклонники серии найдут здесь узнаваемую атмосферу, элементы постапокалиптики и знакомый стиль повествования.

[Bartek · Rating 3 out of 5]

Diakowem - w chwili polskiego wydania - sporo osób zachwycało się jako najlepszym autorem od czasów Głuchowskiego.
Trudno mi się zgodzić - Piter (osadzony w tym samym miejscu), mimo mniejszej efektowności wydaje się powieścią lepiej napisaną. Diakow ma bowiem tendencje do używania kości do gry w trakcie tworzenia fabuły.
Ponad to "Piter" była powieścią, na dobrą sprawę "Do światła" mogłoby pozostać w formie noweli (lub rozbudowanego opowiadania). Ale trzeba przyznać, że Diakow lepiej niż autor "Pitera" wykorzystuje kwestie etyczne (w tej powieści, w każdym razie).

[Vilsa · Rating 4 out of 5]

Zadziwiająco dobre. Autor naprawdę odnajduje się w świecie zapoczątkowanym przez Głuchowskiego i pokazuje ciekawą alternatywę - zamiast życia w podziemiu, poznajemy tajemnice świata pozostawionego na górze. Bohaterowie są z krwi i kości, Gleb wzbudza sympatię i jako czytelnikom chce nam się mu kibicować. Taran ze strony na stronę też pokazuje swoje drugie oblicze.
Świat po katastrofie jest przerażający i to nie tylko ze względu na pozostałe promieniowanie, czy mutanty, ale też ze względu na ludzi...

[Tragic · Rating 4 out of 5]

Muy entretenida novela, enmarcada en el universo de Metro 2033. Grandes personajes, buena historia, ambientación y desenlace.

Puedo ver reminiscencias de Cormac McCarthy o de Matheson. Y por supuesto todo envuelto en el «hopepunk» de Glukhovsky. De esas novelas post-apocalípticas muy poco conocidas en el mundillo del género occidental. Creo que el «universo compartido» iniciado por Glukhovsky en Metro 2033, tiene más de 100 novelas, en muchos países y de muchos autores.

Una lástima que no se tradujeran al español las continuaciones de esta novela que conforman una trilogía.

[Hanna · Rating 2 out of 5]

Das war leider nichts für mich. So sehr ich dystopische Romane liebe, so schwach fand ich leider "Die Reise ins Licht". Das Setting ist durchaus spannend, aber die Charaktere holzschnittartig und voller Klischees. Ich konnte einfach keine tiefere Verbindung zu den Protagonisten aufbauen. Am meisten hat mich aber die schwache literarische Qualität genervt. Trotzdem habe ich das Buch bis zu Ende gelesen und für verkaterte Sonntagnachmittaglektüre eignet sich der Roman allemal.

[Oscar Espejo Badiola · Rating 3 out of 5]

Aventuras y adrenalina.
El Universo Metro desde San Petersburgo con nuevos personajes y con salidas a la superficie, con una trama muy humana, en épocas de desastre, los humanos buscamos esperanza en el más allá.
La novela es una muy digna continuación de las anteriores de la saga, añadiendo más mutantes y mucha más acción, con un peri como "Martillo" que tiene la valentía y sabiduría de los grandes protagonistas, además del cinismo de éstos.

[Gabriele Paganelli · Rating 3 out of 5]

Curioso tassello del Metro 2033 Universe, da cui si distingue in modo notevole, nel bene e nel male. Le descrizioni sono un po' carenti, manca una caratterizzazione della metropolitana ed a volte il susseguirsi degli eventi è frettoloso. Allo stesso tempo, è curioso che venga svelata un'isola felice per la prima volta nei libri della serie. Niente di imperdibile ma niente da evitare, direi

[Gurvan · Rating 5 out of 5]

Pour un premier roman, celui-là, dans l'univers "Métro 2033" est assez excellent ! Bien construit et intéressant, cela reste une bonne histoire même si elle semble assez prévisible... Néanmoins, les rebondissements finaux sont nombreux et bien construits !

Excellent ! Je suis fan...

[Fabian Sundholm · Rating 2 out of 5]

If you liked Metro 2033 you will probably find this book to be pretty good. Personally I find the never ending action to be a bit tiring, predictable and not very believable. I also don't find the characters as relatable or interesting as in Metro 2033.

[Péter Dániel · Rating 3 out of 5]

3 csillag mert egy nap alatt elolvastam. Viszont kegyetlenül üres az eredeti metróhoz képest. Kevés világ leírás az ellenség elnagyolt, későn lett felépítve. Szabályosan untam a minden fejezetben előhúzott újabb mutáns fajt. Ami jó tényleg akció dús és van pár jó ötlet.

[Szymon · Rating 5 out of 5]

Niestety oczarowany książką "Metro 2033" zawiodłem się troszkę na "Do Światła". Moim zdaniem Diakow nie dorównał Głuchowskiemu pod względem budowania klimatu grozy. Pomysł z sekciarzami wydał się dosyć banalny. Na plus działa tylko wartka akcja... Mam nadzieje, że następna jego książka jest lepsza.

[Redrumfoeceip · Rating 5 out of 5]

Diakow napisał the last of us na 3 lata przed premierą. Fenomenalna, emocjonująca i przerażająca wizja, która nie tylko uzupełnia uniwersum metro pisane przez Głuchowskiego, a je przewyższa. Nie dało się od tego oderwać.

[Margaret · Rating 3 out of 5]

"Nieważne jak. Jeśli postanowiłeś coś zrobić, zrób pierwszy krok. I nie bój się robić następnego. Bój się bezczynności. Wyznacz sobie cel i wyrzuć z głowy całą resztę."

"Słaby duchem jest słaby umysłem. I czyny jego, jak nic innego, wpływają na losy bliźnich."

[Alexandra Bemm · Rating 4 out of 5]

Full review here:
https://alexandrabemm.wordpress.com/2...

[Mon · Rating 5 out of 5]

Genialna historia, świetny powrót do Uniwersum.

[Michael · Rating 4 out of 5]

Очень атмосферная книга, мне очень понравилась

[Jan · Rating 4 out of 5]

Great addition to the Metro universe. Perfectly fitting and creating the same atmosphere as in 2033.