Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι

by Χρόνης Μίσσιος

Το κλειδί που κρύβεται κάτω από το γεράνι δεν είναι σαν όλα τα κλειδιά. Ανοίγει την πόρτα σ' έναν άλλο κόσμο κατοικημένον από ευτυχισμένους δραπέτες, που μακριά από την παγίδα του ''πολιτισμου'', ζουν αρμονικά με τη φύση και τον εαυτό τους. Σ' αυτόν τον κόσμο κυβερνά ο έρωτας, νεράιδες και μικροί θεοί ξεφαντώνουν μαζί με τους θνητούς, κι όλες οι περιπέτειες τελειώνουν καλά με μαγικούς τρόπους. Ο κόσμος του Χρόνη Μίσσιου είναι ένα ιδανικό καταφύγιο, πλημμυρισμένο από ξεχασμένες αισθήσεις και θαύματα ζωντανά.

Genres: Novels, Fiction

320 pages, Paperback

First published January 1, 1996

About the author

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά.

Αυτή την περίοδο, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού. Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες. Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ' ένα τυχαίο γεγονός. Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.) Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή. Ένα "διάλειμμα" ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ.

Το πρώτο του βιβλίο ... καλά, ἐσύ σκοτώθηκες νωρίς (εκδόσεις Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε; (εκδόσεις Γράμματα, 1988). "Κοσμοκαλόγερος", σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του.

Reviews

[Maria Bikaki · Rating 5 out of 5]

Τον αγαπώ το Μίσσιο γιατί με την ζηλευτή πένα του σου δίνει το κλειδί και σου ανοίγει την πόρτα για έναν άλλο κόσμο πιο όμορφο, πιο γενναιόδωρο, πιο αισιόδοξο, πιο βαθιά ανθρώπινο.
“ Δεν παίζει ρόλο η ηλικία σε αυτά τα πράγματα”
«Σωστά, σωστά απάντησε ο Μιχάλης. Μόνο που από μια ηλικία και ύστερα προτιμά κανείς τα ταξίδια από τις εξαρτήσεις, τη φαντασία αντί της πραγματικότητας, το μύθο αντί της επιστήμης. Προτιμά να θαυμάζει το τοπίο αντί να το κατακτά. Στο κάτω κάτω η ομορφιά βρίσκεται στ’ ακροδάχτυλα της ψυχής του καθενός μας.»

«Ένας άλλος μυστικός δρόμος είναι να αρνείσαι το αυτονόητο, να βλέπεις πίσω από τον καθρέφτη. Να, κοίταξε αυτό το σπίτι απέναντι. Η λογική λέει: να ένα άσπρο σπίτι ανάμεσα στα πεύκα. Αμ δε. Δηλαδή? Αν κάτσω να σου το περιγράψω, θα πρέπει να κατασκηνώσουμε εδώ και βάλε. Συνηθίσαμε να βλέπουμε την επιφάνεια, το σχήμα και όχι την ουσία των πραγμάτων.»

« Σαν κάνεις κάτι, πρέπει να μπορείς να του δίνεις την ψυχή σου. Τότε πολλαπλασιάζεται, αποτυπώνεται, μένει πίσω σου, χαράζει το μονοπάτι της ύπαρξης σου στον κόσμο.. Αλλιώς δεν αφήνεις ίχνη, δεν υφαίνεις την ψυχή σου στο τοπίο, δεν επενδύεις τη ζωή σου στη ζωή. Βλέπεις, εγώ πιστεύω πως και ο άνθρωπος, όπως όλα τα πλάσματα του πλανήτη γεννιέται καλός, Οι νόμοι του τον κάνανε σκατά»

"Βλέπεις όμως, Ισμηνάκι μου, η ελευθερία είναι πιο δυνατή από την αγάπη, γιατί η αγάπη είναι κόρη της. Είναι ο καθρέφτης της, οι δυο όψεις της ζωής, που έλκονται και απωθούνται, όπως θα έλεγε και ο Αρχιτέκτονας στη γλώσσα της επιστήμης. Γιατί αγάπη χωρίς ελευθερία είναι φωτιά χωρίς ανάσα, και ελευθερία χωρίς αγάπη είναι μοναξιά του κερατά. Έτσι, αγάπη που περιορίζει την ελευθερία, γεννά την αγάπη για την ελευθερία"

[Μαρία · Rating 4 out of 5]

".... αγάπη χωρίς ελευθερία είναι φωτιά χωρίς ανάσα, και ελευθερία χωρίς αγάπη είναι μοναξιά του κερατά. Έτσι, αγάπη που περιορίζει την ελευθερία, γεννά την αγάπη για την ελευθερία".

Το κλειδί κάτω από το γεράνι ξεκλειδώνει την πόρτα σε μια διαφορετική ζωή. Εκεί κυριαρχεί ο έρωτας χωρίς τα "πρέπει" της κοινωνίας και δίχως καταπιεσμένα ένστικτα. Εκεί οι αισθήσεις ελευθερώνονται, οι φόβοι σκορπίζονται και τα συναισθήματα βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που τροφοδοτεί με θετικότητα τη σκέψη και τη ψυχή.

[Nikos · Rating 4 out of 5]

Βιβλίο που μ' άρπαξε απο τα μούτρα απο την πρώτη σελίδα!Απλός λόγος,παραστατική γραφή,"ταξιδιάρικο" βιβλίο και με το παραπάνω...

"Γιατί αγάπη χωρίς ελευθερία είναι φωτιά χωρίς ανάσα,και ελευθερία χωρίς αγάπη είναι μοναξιά του κερατά.
Έτσι,αγάπη που περιορίζει την ελευθερία,γεννά την αγάπη για την ελευθερία."

[Λένα Βλασταρά · Rating 5 out of 5]

Το να ανακαλύπτεις αργά ένα πραγματικά καλό βιβλίο είναι σαν να έχεις χάσει κάποια χρόνια από τη ζωή σου. Αυτό είναι ένα άσχημο συναίσθημα το όποιο όμως μερικές φορές εξισορροπείται από την ικανοποίηση που σου προσφέρει η ανάγνωση αυτού του βιβλίου.

Ο Χρόνης Μίσσιος στο βιβλίο του «Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι» δεν περιγράφει έναν απλό τόπο, αλλά το νησί των επιθυμιών. Το νησί, στο οποίο όλοι, μορφωμένοι, αμόρφωτοι, πλούσιοι, φτωχοί, έξυπνοι και αφελείς, καταφεύγουν για να ζήσουν τα όνειρά τους. Ένα νησί το οποίο αποτελεί σανίδα σωτηρίας για τον κάθε έναν από τους κατοίκους του, ακόμη και για τα ζωντανά. Στο νησί αυτό, η οποιαδήποτε ασχολία, ακόμα και η εργασία, αποτελεί μία μοναδική απόλαυση γι' αυτόν που την εκτελεί. Γίνεται αργά, προσεχτικά και ευλαβικά, σαν για να της προσδοθεί η αξία που της πρέπει.

Από τον έναν χαρακτήρα οδηγούμαστε στον άλλο και η ιστορία της ζωής του κάθε ήρωα ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, δίνοντάς μας κάθε φορά και από ένα μάθημα ζωής. Η κάθε ιστορία σε συνεπαίρνει με το ρυθμό της αφήγησης, είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη κι όμως όλες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, αφού έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την ανάγκη της φυγής από την πραγματικότητα που έχει χτίσει γύρω μας ο σύγχρονος κόσμος, τα μέσα ενημέρωσης, η πολιτική, η «πρόοδος» και ο «πολιτισμός».

Με απλά και καθημερινά λόγια σε κάνει να αισθανθείς ότι η πραγματική πρόοδος, η απόλαυση της ύπαρξης και εν τέλει η πραγματική ζωή βρίσκεται στην επιστροφή στις ρίζες. Δηλαδή στη φύση. Εκεί μονάχα ζεις πραγματικά, ερωτεύεσαι, οσφραίνεσαι, ανακαλύπτεις τη δύναμη της φύσης και τα πραγματικά συναισθήματα.

Στις σελίδες του βιβλίου ανακαλύπτεις χαρακτήρες-αρχέτυπα. Χαρακτήρες που, αφού έχουν ζήσει την άσχημη πλευρά της σύγχρονης κοινωνίας, αποφασίζουν ότι δεν τους αφορά και προχωράνε στην ουσία των πραγμάτων. Οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους είναι αρχετυπικές χωρίς ψήγματα εγωισμού, απληστίας ή εκμετάλλευσης. Η αγάπη και η αλληλοβοήθεια είναι τόσο έντονα αισθήματα, που αγγίζουν τον αναγνώστη και τον κάνουν να νιώθει μέτοχος της παρέας αυτής.

Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο, αν διδασκόταν στα σχολεία και στα παιδιά, ίσως να έφερνε την επανάσταση. Ίσως βέβαια και γι' αυτό να μην διδάσκεται. Είναι ένα βιβλίο, το οποίο για μένα προσωπικά κρύβει όλο το νόημα της ζωής. Δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν -όπως υπάρχουν και στο βιβλίο- οι ταγοί της «προόδου», της εξουσίας και της καριέρας. Αυτοί που διδάσκουν στα παιδιά τους ότι η μόνη χαρά της ζωής βρίσκεται στην άνοδο στην κοινωνική κλίμακα, στην αύξηση των ψηφίων στους τραπεζικούς λογαριασμούς και στην «επιτυχημένη» επαγγελματική σταδιοδρομία. Αυτοί όμως δεν ζουν στον Νησί. Αλλά κάπου αλλού... μακριά (μας).

Υ.Γ. Θα μπορούσα να γράφω σελίδες ατέλειωτες γι' αυτό το βιβλίο, το οποίο πλέον καταχωρήθηκε ανάμεσα σε αυτά της αγαπημένης μου πεντάδας, αλλά αν δεν το διαβάσετε οι ίδιοι τα δικά μου λόγια ίσως δεν μπορούν να σας πουν τίποτα.

[Eleni · Rating 4 out of 5]

Τα φιλαράκια μας δεν κρατούσαν κακία, και βέβαια κανένας τους δεν είχε την πρόθεση να "σώσει" τον κόσμο, αφού ήξεραν πια ότι ο κόσμος είναι ο καθένας, και άμα ο καθείς δεν βρει το προσωπικό του μονοπάτι να πορευτεί, δεν υπάρχει σωτηρία. Γιατί σωτηρία ομαδική είναι εγκλεισμός σε ένα νέο σύστημα.

[Eleni Triantafillaki · Rating 4 out of 5]

. . . Πάντα χρειαζόμαστε μια ζωντανή ρίζα στο παρελθόν για να κάνουμε ένα βήμα στο μέλλον.
Ίσως αυτό είναι που ξεχάσαμε στον αιώνα μας. . .

[Zoi Gkatziona · Rating 5 out of 5]

Μια "γιορτή" διονυσιακή. Ένα πανηγύρι από εικόνες, αρώματα, γεύσεις και μελωδίες. Μια παρέα από τυχερούς μυημένους που έχουν συλλάβει το αληθινό νόημα της ζωής παρακάμπτοντας συμβάσεις, περιορισμούς και ηθικολογίες. Γεύονται αυθόρμητα την κάθε στιγμή της, πολεμούν το κακό με όπλο την καλοσύνη και συμβιώνουν σε απόλυτη αρμονία με τη Φύση. Πανταχού παρών ο Έρωτας, στον οποίο όλοι και όλα παραδίδονται αμαχητί. Και ... αλήθειες, μεγάλες αλήθειες για τη ζωή, την παιδεία, τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, το σύμπαν. Αυτός είναι ο αισθαντικός κόσμος του Μίσσιου όπως πηγάζει μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου του. Δοσμένος με μια τολμηρή αλλά συνάμα τόσο τρυφερή γλώσσα.
Απλώς, μαγικός!

[Yiota Misiou · Rating 4 out of 5]

"Φιλαράκια, εμείς μόνο μέσα από το δρόμο της αγάπης, της κατανόησης και του κι έρωτα μπορούμε, όχι να νικήσουμε κάποιον αντίπαλο, αλλά να υπερασπιστούμε την αθωότητα και τα τρυφερά μας συναισθήματα. Αν σ’ αυτή την προσπάθεια ταυτιστούμε με τον αντίπαλο στον τρόπο σκέψης και στη συμπεριφορά, τότε έστω και αν κερδίσουμε στο πεδίο της μάχης, οι χαμένοι είμαστε εμείς".

[Jijilla Mijilla · Rating 5 out of 5]

Αυτό είναι ένα βιβλίο ταξίδι, ένα βιβλίο όνειρο, σε στέλνει κοντά στην θάλασσα, μυρίζεις το καλοκαιρινό αερακι και σε παίρνει από το χέρι να σου δείξει την ζωή και κάποια από αυτά που έχουν σημασία. Από τα πιο ωραία βιβλία που έχω διαβάσει.

[George · Rating 3 out of 5]

3.5 θα ελεγα, οχι ότι έχει σημασία. Ένα δύσκολο απο θέμα πλοκής να ακολουθήσεις βιβλίο. Αυτό που κάνει καλά ο Μίσσιος είναι να εκπέμπει μέσα από το βιβλίο του εικόνες ατόμων που δεν θέλουν να ζήσουν μέσα σε ένα συστήμα που σκοτώνει την ελευθερία, την ηδονή, την αυθεντικότητα και αγάπη αλλά αντιθέτως σε ένα σύστημα που όλες αυτές οι έννοιες είναι ο πυρήνας του.

[Katerina · Rating 3 out of 5]

Η ιστορία μας περιγραφει τις ζωές των ανθρώπων που ζουν σε ένα νησί. Τις επιθυμίες τους, τα πάθη τους, τις σκέψεις τους, τις απόψεις τους για τη ζωή και την κοινωνία. Το κλειδί που βρίσκεται κάτω από το γεράνι, ανοίγει την πόρτα για έναν κόσμο που όλοι ζουν ελεύθεροι. Ελεύθεροι από προκαταλύψεις, από δεύτερες σκέψεις, από κανόνες, από τα πρέπει της κοινωνίας. Γι'αυτούς έχουν μεγαλύτερη σημασία τα "θέλω" και όχι τα "πρέπει".

Η γραφη του Χρόνη Μίσσιου είναι πραγματικά υπέροχη, έχει μία ορμή και μία αλήθεια χωρίς να μασάει τα λόγια του και να χαιδεύει αυτιά. Σχολιάζει μέσα από την ιστορία του πάρα πολλά κοινωνικά θέματα που απασχολούν όλους μας ή τουλάχιστον πολλούς από εμάς.

Αυτό που δυστυχώς δεν μου άρεσε ήταν ότι το βιβλίο ουσιαστικά δεν είχε πλοκή. Έτσι πολλές φορές το θεώρησα κάπως κουραστικό. Επίσης στην αρχή δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το παρακολουθήσω, μέχρι να συνηθίσω τη γραφή και το ότι δεν είχε για παράδειγμα κεφάλαια. Αυτό όμως που με ενόχλησε περισσότερο ήταν το κομμάτι της πλοκής. Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις για τα νοήματα και αυτά που έχει να σου πει, για την ζεστασιά που εκπέμπει και όχι για την ιστορία.

"Πολιτισμένοι άνθρωποι πια περπατάνε για άσκηση πια, όχι από ανάγκη, εκεί που συζεί, που δένεται το κορμί με την πλάση. Αντί να σκύψεις να μυρίσεις ένα λουλούδι ή να σκαλίσεις τη γη, κάνεις επικύψεις σαν μαλάκας μέσα σ'ένα κουτί μπετόν ή τρέχεις πάνω σ'ένα σταματημένο ποδήλατο."

"Πάντα χρειαζόμαστε μια ζωντανή ρίζα στο παρελθόν για να κάνουμε ένα βήμα στο μέλλον. Ίσως αυτό είναι που ξεχάσαμε στον αιώνα μας..."

[Apostolos · Rating 2 out of 5]

Ξεκινάει ως ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα ή αφήγημα, αλλά στο τελευταίο τρίτο εξελίσσεται σε κουραστικό παραμύθι.
Είναι αντιληπτή και δεκτή η προσπάθεια για απελευθέρωση του ατόμου από τις κοινωνικές αγκυλώσεις του σύγχρονου κόσμου, αλλά τελικά καταλήγει σε μια μανία με το σεξουαλικο στοιχείο.
Ίσως επηρεάζει τον αναγνώστη η εντύπωση που αποκτά διαβάζοντας τα υπόλοιπα βιβλία του

[Mika Arvanitaki · Rating 2 out of 5]

Ενδιαφερον,αναλαφρο,με μικρα αποσταγματα φιλοσοφιας και αληθειες της ζωης,ωστοσο λιγο αργο και με επαναλαμβανομενες εκφρασεις.. Ιδιαιτερο βιβλιο παρολα αυτα με επικεντρο τον ανθρωπο και τη φυσιολογικοτητα της ζωης του σημερα..

[Λεμονιά · Rating 4 out of 5]

“Το κακο με τους ανθρωπους ειναι οτι θυσιαζουν τη ζωη τους για να πετυχουν αχρηστα πραγματα,ενω θα μπορουσαν να τα ζησουν με τη φαντασια τους...Το θεμα ειναι για ποιον τα ζεις:για εσενα η για τους αλλους;”

[Dimitra Mylona · Rating 4 out of 5]

*πάντα χρειαζόμαστε μια ζωντανή ρίζα στο πρελθόν για να κάνουμε ένα βήμα στο μέλλον*

Ένας παραμυθένιος κόσμος πλασμένος με νεράιδες και έρωτα και ελευθερία.

[Δέσποινα Τρούλου · Rating 4 out of 5]

Εμ αγαπησα τον Μισσιο και τις περιγραφες του,τοσο απλες αλλα συχρονως γλαφυρες και ρομαντικες.

[Apostolis Tourtouris · Rating 3 out of 5]

Μια αυτοοργανωμένη μετα-κομμουνιστική (φρ)ουτοπία.

Όμορφο παραμυθάκι γραμμένο με μεράκι από έναν άνθρωπο που πέρασε τη ζωή του στην εξορία, κι όσες γνώσεις απέκτησε τις απέκτησε σε αυτή και από αυτή. Έτσι η πρώτη(;) προσπάθεια του Μίσσιου να γράψει για κάτι πέρα από τις εμπειρίες του από την εξορία έχει την ομορφιά της παλιομοδίτικης φαντασίας του παππού μας αλλά αναπόφευκτα αυτοαναιρείται μόλις ο Μίσσιος δοκιμάζει να προσγειώσει το έργο του από τους ουρανούς του ιδεαλισμού στην άσφαλτο του ρεαλισμού (με τον οποίο είναι και περισσότερο εξοικειωμένος από τα υπόλοιπα βιβλία του).

Το βιβλίο έχει όμορφες, δυνατές στιγμές, γεμάτες ερωτισμό και πάθος για ζωή, καθώς εξιστορεί τις περιπέτειες μιας (εμμέσως πλην) σαφώς αναρχικής παρέας με έντονα τα σημάδια του παρηκμασμένου κομμουνισμού επάνω της. Όπου το έργο όμως ξεφεύγει από τον αγνό ερωτισμό του, που αποτελεί και το κυριότερο θέμα της πλοκής, καταφεύγει ολοένα και περισσότερο σε φανταστικά μέσα και από μηχανής θεούς για να σώσει την παρέα στις συγκρούσεις της με την κοινωνία.

Όμορφο όνειρο αναρχικής θερινής νυχτός, λίγο λυπηρό, καθώς όλα τα όνειρα τελειώνουν.

[Gkats5513 · Rating 4 out of 5]

Much like Tom Robbins' Still Life With Woodpecker, this is not among the best written books I've read, but definitely one of the most inspiring.

Missios criticises our modern, sterile way of living by taking us to a dreamy place where society rules are different. It's a must-read for those feeling something missing from their lives, and much more for those who think they are settled and happy. It does not have to be something you like, but it's going to make you question everything around you.

[Myrto · Rating 5 out of 5]

Δε μου αρέσουν τα γεράνια. Ούτε η πολιτική γραφή. Ευτυχώς το βιβλίο δεν αφορά τίποτα από τα δύο.

Νόμιζα πως άκουγα κάποιον μες το κεφάλι μου να διαβάζει τις γραμμές και να γυρίζει τις σελίδες.
Τι μας κάνει τόσο θνητούς; τι μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι είμαστε τόσο αθάνατοι;
Και αν βρεις αυτό το κάτι για το οποίο αξίζει να πεθάνεις ή να ζήσεις, αλλά το καταπιεί μια μέρα η θάλασσα; Αρκεί ο πόθος της ιδέας;

Όταν τελείωσε το βιβλίο έκλαψα, σα να έκανε τον κύκλο του ο πιο σπουδαίος έρωτας που κατάφερα ποτέ να νιώσω.

[Grigoris · Rating 1 out of 5]

Πολύ καιρό είχα στο πρόγραμμα να διαβάσω κάτι του Μίσσιου. Δυστυχώς, το «κλειδί κάτω από το γεράνι» (ίσως λάθος επιλογή) ήταν μια μικρή απογοήτευση. Πολλές (αλλά πάρα πολλές) επαναλήψεις λέξεων, φράσεων, διαλόγων και εικόνων και έντονα αποφθεγματικός λόγος, με αποτέλεσμα όχι μόνο να κουράζεσαι αλλά κυρίως να νιώθεις ότι το υλικό είναι φτωχό. Νομίζω η ανάπτυξη της σύλληψης του συγγραφέα υπό άλλη μορφή (ίσως διηγημάτων ή νουβέλας) θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον.

[aimilina · Rating 2 out of 5]

ειναι αρκετα προφανες οτι το βιβλιο γραφτηκε απο αντρα ο οποιος δεν εχει και πολλη εμπειρια με την κανονικη ζωη, ουτε με την επικοινωνια με αλλα ατομα. Μου φαινοταν οτι διαβαζα φαντασιωσεις εφηβου αγοριου παρα λογοτεχνια. Επισης, φτανουν πια οι μεταφορες με τον θηλασμο. Ειναι ωραια ιδεα και πολυ ομορφη, αλλα δεν γινεται να την χρησιμοποιεις 2 φορες μεσα σε 5 σελιδες...

[Μαιρούλα Τσιμπάμπα · Rating 4 out of 5]

αυτό το βιβλίο είναι ότι και ο Μισσιος... Αυθεντικό, άμεσο και ειλικρινές. Από τις πρώτες σελίδες αναπνέεις καθαρό αέρα, μεταφέρεσαι εκεί που ποθεί η καρδιά σου πραγματικά να είναι, εκεί που ανήκει ο καθένας μας και δε τολμά να φτάσει. Σε ευχαριστούμε κε Μισσιε

[Κλέλια Κων · Rating 5 out of 5]

Το έιχα διαβάσει όταν ήμουν μικρή και θυμάμαι πως ημουν ξετρελαμμενη μαζι του! Μαλλον ήρθε η ώρα να το "φρεσκάρω" ... ;)

[Katerina · Rating 5 out of 5]

Γαλήνιο, ανθρώπινο, ευαίσθητο, αισιόδοξο.
Ένας ρομαντικός κόσμος, δυναμικός, αποτυπωμένος από την εξαιρετική πένα του Μίσσιου.

[Βαγγέλης Μαργιωρής · Rating 4 out of 5]

"Το κλειδί είναι κάτω από το γερανι" και ξεκλειδώνει εναν χειμαρρωδη Χρόνη Μίσσιο που γράφει για όλα όσα έχει ασπαστεί, για όλα όσα του στέρησαν με βία. Βασικο του θέμα το περιβάλλον και η αρμονική συμβίωση μαζί του.
Γράφει για τον έρωτα, για τον εναλλακτικό τρόπο ζωής, για την αγάπη, για την αρμονία και πως να την αποκτήσουμε. Με τον δικό του τρόπο, αναρχα, ανακατεμένα, με τις ιστορίες να επικαλύπτει η μία την άλλη, ζαλίζει με αρώματα, γεύσεις, οράματα. Το χιούμορ ξεπηδάει ανεμποδιστο μέσα από απλές φράσεις, με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίσει ο Μίσσιος.
Παρ όλη την ωραία αφήγηση από τον συγγραφέα, το βιβλίο μόνο εύκολο δεν είναι. Ο Μίσσιος συχνά παραδερνει σε περιγραφές που μοιάζουν ατελείωτες, ενώ και ο τελικός του στόχος δεν είναι ξεκάθαρος. Αίσθηση μου ότι χρησιμοποιεί τους ήρωες της ιστορίας συμβολικά προκειμένου να αποδώσει την κοινωνική διαστρωματωση της ιδεατης-για αυτόν- κοινωνίας  και τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει προκειμένου αυτή να εδραιωθεί.  Αλλά αυτό είναι μόνο η δικιά μου υποψία...
Τα πρόσωπα του βιβλίου είναι μια παρέα ανθρώπων που έριξαν άγκυρα σε ένα νησί, παλεύοντας να ζήσουν όπως αυτοί επέλεξαν. Δίχως συμβάσεις, δίχως κανεναν είδους καταναγκασμο. Μια παρέα που δείχνει το δρόμο για όσους θέλουν να ζήσουν ως άνθρωποι σε αρμονία με τη φύση. Φυσικά ο υπόλοιπος κόσμος καθόλου δε συναινεί σε αυτό και τους κηρύσσει πόλεμο. Ο αγώνας για επιβίωση ξεκινάει...
Μια φράση που λάτρεψα ήταν "Ο άνθρωπος χωρίς τοπίο είναι σκλάβος, λειψός, μισός. Όσο φτωχαινει το τοπίο, φτωχαινει και ο άνθρωπος. Όσο πεθαίνει το τοπίο, πεθαίνει και ο άνθρωπος". Πιστεύω ότι σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν κατατεθημενες πολλές αλήθειες... Αντέχεις να τις ανακαλύψεις;

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...]«Ομορφιά, φιλαράκι, που δε σου παρέχει τη δυνατότητα αμφισβήτησης, και συνεπώς τη δυνατότητα εξερεύνησης, ομορφιά που δε θα σταθεί απέναντί σου σαν άγνωστη πόρτα που πρέπει να ξεκλειδώσεις, παύει να 'ναι ομορφιά, γιατί ομορφιά είναι το πάρε δώσε της ψυχής μας».[... ]

[...]Δίνεις πολλά και παίρνεις πολλά, είναι η αλήθεια, μα δεν τολμάς να δώσεις την ψυχή σου. Για ν' απολαύσεις, πρέπει να δώσεις ώς εκεί που θα νιώσεις τη στέρηση. Για να σ' το κάνω πιο λιανά: Μπορείς να είσαι Εσκιμώος; Να στρώσεις τον ξένο σου, γεμάτος χαρά, να κοιμηθεί με τη γυναίκα σου;»[... ]

[...]Όταν σταθείς ικανός να δίνεις, ν' ανοίγεις στη μέρα σου μονοπάτια χαράς και απόλαυσης, τότε ποτίζεις με το άρωμα της ψυχής σου τον κόσμο κι ο κόσμος γίνεται η ψυχή σου».[... ]

[Fay Tarantzopoulou · Rating 4 out of 5]

Ο Χρόνης Μίσσιος , είναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας , ο οποίος έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο να παρουσιάζει τα γεγονότα. «Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι» ήταν ένα βιβλίο με το οποίο ταξίδεψα σε έναν κόσμο όπου αξία έχουν μόνο τα αισθήματα , σε έναν κόσμο μακριά από κάθε μορφή εξουσίας . Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η παρουσίαση , ωστόσο υπήρξαν μερικά δυσνόητα σημεία και αυτό ίσως οφείλεται στο ότι υπήρχαν πολλά ονόματα και έπρεπε συνεχώς να ήμουν συγκεντρωμένη όταν το διάβαζα . Το τέλος έμοιαζε λίγο με παραμύθι και αυτό δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα . Σε γενικές γραμμές , το βιβλίο είναι εξαιρετικό και μέσα από αυτό πιστεύω αναθεωρούμε και εκτιμάμε κάποια πράγματα περισσότερο .

[Marios Alexandrou · Rating 3 out of 5]

Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι, δεν έχει την ίδια μαγεία και ωμότητα της ζωής όπως το «Χαμόγελα» αν το «Χαμόγελα» είναι το κλάμα και η εξιστόρηση της ζωής και του πόνου του Μισσιου, τότε το Γεράνι, είναι η παιδική του αθωότητα η ελπιδοφόρα του στάση!
Λυρικά πανέμορφο βιβλίο, σχετικά βαρετό αφού σε αρκετά σημεία ήταν υπερρεαλιστικό, κάτι που δεν ήμουν προετοιμασμένος να διαβάσω, ειδικά μετά από το Χαμόγελα

[Virginia Bagkavou · Rating 4 out of 5]

Απερίγραπτα αισθησιακό, συναισθηματικο και ειδυλλιακό. Σε ταξιδεύει σε μαγευτικούς τόπους, σε ξεκουράζει και σου δίνει ελπίδα και έμπνευση. Οι ήρωες σε προσκαλούν να χαρείς μαζί τους τη ζωή και την κάθε στιγμή. Στα αρνητικά, υπάρχει μια υπερβολή και μια ουτοπία που από μαγευτική καταντά κάπως κουραστική προς το τέλος. Κατά τα άλλα το απόλαυσα και το συστήνω ανεπιφύλακτα.

[Theodore · Rating 3 out of 5]

Ωραίο βιβλίο με όμορφες περιγραφές και διάσπαρτες φιλοσοφικές σκέψεις. Γενικά, θίγει ωραία θέματα και το διακατέχει ένα αίσθημα ελευθερίας. Παρ' όλ' αυτά σε κάποια σημεία γίνεται κάπως "περίεργο" για τις προτιμήσεις μου, για αυτό και δεν του βάζω μεγαλύτερη βαθμολογία.