Inspecteur Vegter duikt in een nieuwe zaak waarin macht en wantrouwen de boventoon voeren. Met tegenzin werkt hij aan het oplossen van deze schokkende zaak en hij dreigt het overzicht dreigt te verliezen.
In een idyllisch winterlandschap wordt zakenman Richard Verkallen gevonden, met sneeuw bedekt, dood. Spoedig blijkt dat Verkallen niet bepaald geliefd was: niet bij zijn familie, niet op de zaak en zelfs niet bij zijn gezin. Verkallen zette kwaad bloed bij zijn familie door een donkere vrouw te trouwen. Die vrouw, uit Somalië afkomstig, is inmiddels wanhopig. Na vele jaren is ze het vechten tegen onbegrip en discriminatie moe en wil ze naar huis. Maar hoe zou ze er moeten overleven met haar gehandicapte zoon?
Oeffff aan het einde had ik ineens door wat de plottwist ging worden zonder dat er al iets was geleid daarnaar toe. Helderziend? Of toch voorspelbaar? Verder weer een goed boekkie, tempo was goed. Wederom wel weer abrupt einde, vond dat dat wel uitgebreider mocht.
Het was een vermakelijk verhaal en er zat een goede twist in het verhaal tegen het einde. Ik vond het alleen erg jammer dat het slot aan het verhaal niet wat uitgebreider was. Ik blijf nu wel met wat vragen zitten....
Zakenman wordt dood gevonden. Neergestoken. Zijn Somalische vrouw is nooit geaccepteerd door zijn familie, hun enige zoon is doof en autistisch, en alleen benaderbaar door de moeder. Het huwelijk was slecht. Richard Verkalken had een vriendin van wie hij af wilde. Klassieke whodunnit. Zit goed in elkaar met verrassend plot.
Makkelijk te lezen, goed geschreven thriller. Vond het van begin af aan wel vrij voorspelbaar wie de moord zou hebben gepleegd. Ik bleek gelijk te hebben, tot een twist op het einde. Helaas maakte die laatste paar bladzijdes het niet meteen een veel beter boek. Zou ik het aanraden? Ja fijn leesvoer voor op vakantie bijvoorbeeld. Niet de beste of meest spannende thriller. Miste ook wel wat verdieping van de karakters. Kwam er later achter dat dit een vijfde deel uit een serie over Paul Vegter als inspecteur was. Fijn dat ik niet per se alle boeken hiervoor gelezen hoefde te hebben.
In haar boek "Wat overblijft" worden de ons reeds bekende rechercheurs Vegter, Talsma en Renée geconfronteerd met het lijk van een zakenman, naast zijn auto, bedolven onder de sneeuw. De onfortuinlijke man laat een Afrikaanse echtgenote en autistische en dove zoon na, net als een minnares, een broer en schoonzus en ouders die het niet zo begrepen hebben, noch op de Afrikaanse echtgenote, noch op de minnares. Het boek betreft de speurtocht naar de dader, een echte whodunnit dus, en Lieneke Dijkzeul weet je met schitterende dialogen en uitdrukkingen mee te slepen in het verhaal. Terwijl de een wordt omschreven als een "emotiehooligan" (leuk woord), wordt over de ander - de hond - gezegd dat ie zich als een croissant op het bed heeft neergelegd. Het boek leest als een trein en telkens wanneer je denkt te weten hoe het verhaal in elkaar zit, word je toch weer verrast. Mooi!
Zoals de auteur zelf aangeeft in een van de interviews met haar die op YouTube zijn te vinden, is het genre niet 'Whodunnit' maar veel meer 'Whydunnit'. Ook dit deel vijf uit de serie Paul Vegter heeft dat kenmerk. 'Wat overblijft' is een mooi en bijzonder verhaal, met spanning en goede omschrijvingen van situaties en karakters. Helaas wordt in de tekst teveel en te vaak gebruik gemaakt van sfeerbeelden die we nu wel kennen: Het slechte eten, shag roken voor een open raam, de vermoeidheid van de hoofdfiguur die zich naar zijn pensioen voortsleept, de clichés zoals altijd weer behoefte aan een borrel e.d. Opvallend is verder dat soms heel mannelijk stoer taalgebruik wordt gebezigd en in een andere scène is dat juist weer heel vrouwelijk. Een aardig boek al met al, maar zeker geen topper; meer iets om lekker tussendoor van te genieten.
Ik was helemaal vergeten een recensie over dit boek te schrijven. Het was weer een thriller als van ouds: spannend, vlot geschreven en met een verrassend einde. Je wordt als lezer wel op het verkeerde pad gezet en dat vind ik altijd wel leuk bij een thriller. Dat maakt het verhaal minder voorspelbaar. Ondanks de pluspunten van dit boek is het niet dermate speciaal dat het naar mening meer sterren verdiend, maar het was leuk om gelezen te hebben. Ik heb namelijk de andere delen ook gelezen. Wel had ik moeite om terug te halen wat er in het vorige boek gebeurd was. Dat heb ik weleens vaker bij series. Ze zouden eigenlijk een soort korte terugblik of samenvatting aan het boek moeten toevoegen. Camilla Lackberg verwijst bijvoorbeeld wel altijd terug en dat vind ik wel prettig.
Al heel vroeg in het boek weet je, hoe het gaat aflopen. Dat je toch doorleest komt, omdat de thema's zo boeiend zijn. Een dove, autistische jongen, met de problemen, die dat geeft. Een zwarte vrouw, geimporteerd in een zeer witte, machtsbeluste familie. De kilheid die daar heerst, geeft je kippevel bij het lezen. Natuurlijk gaan de levens van Vegter, Talsma en Renee ook weer verder. Voorlopig het laatste boek, dat in deze serie is verschenen.
Wat ben ik toch dol op Lieneke Dijkzeul, Paul Vegter, Talsma en Renée. Ook in dit boek heb ik weer genoten van de soepele zinnen en gegniffeld om de vriendelijke nuchterheid van de heren. Maar... Helaas heeft het plot van dit vijfde deel van de serie niet veel om het lijf. Spannend wordt het nergens en het plot heeft mij ook nauwelijks verrast. :3:, en bij deel 6 ben ik graag weer van de partij!
Laat ik het zo zeggen: ik was een paar keer op het verkeerde been gezet. Meer ga ik er niet over zeggen, want dan is het niet leuk meer om het boek zelf te lezen!