Emahunt ja tüdruk

La Moïra #1

by Henri Lœvenbruck, Meelis Mäesepp (Translator)

Kolmeteistaastase orvuna pärib Alea kummalise ande ning satub seejärel segaste sündmuste keerisesse. Gaeli saarel on hulganisti riigi- ja usutegelasi, kes hakkavad Alea võimeid endale himustama. Palju on neidki, kes väljavalitu haruldase väe ees, mis kogu maailma palet võib muuta, sügavat hirmu tunnevad.
Sellal kui saare lõunaosas alustab sõjateed vägi, kes ihkab tagasi vallutada esivanematelt röövitud maa, võtavad Alea sihikule üha uued vaenlased: Leegisoldatid, kes näevad temas ohtu oma religioonile, druiidide nõukogu, kes on kadestab tema võimeid, ja viimaks Maolmņrdha enese kohutavad sõdalased.
Kohutava konflikti keskmesse haaratud Alea põgeneb surma eest, mis teda igal sammul armu andmata jälitab. Päev-päevalt kasvab tagaajajate hulk ja läheneb hetk, kui ta peab tegema kannapöörde ja oma saatusega silmitsi seisma.
Otsekui peegelpildina elab tüdruku seiklustega hämmastavalt sarnaseid sündmusi läbi üksik emahunt Imala. On nende elud ehk kuidagi seotud? Kummagi tulevik on ähmane, ent viimaks ootab emahunti ja last ühine saatus.

Genres: Fantasy, France, Young Adult, Fiction, Magic, High Fantasy, Roman

364 pages, Hardcover

First published January 26, 2001

About the author

Henri Lœvenbruck est né en 1972 à Paris, dans le XIIᵉ arrondissement. Ses parents, tous deux professeurs d’anglais et ayant vécu au Pays de Galles, lui transmettent dès son plus jeune âge leur amour pour la culture anglo-saxonne.

Pendant toute son adolescence, il participe à de nombreux groupes de rock et joue sur de nombreuses scènes de la région parisienne.

Après des études littéraires (khâgne au lycée Chaptal, puis littérature américaine et anglaise à la Sorbonne), assez peu enthousiasmé par la chose militaire, l’heure du service national venue, il fait une objection de conscience et passe 17 mois aux Éditions Francophones d’Amnesty International.

Une fois son objection terminée, il part vivre avec une belle Anglaise près de Canterbury. Là-bas, il enseigne le français dans un collège.

De retour en France, il exerce divers métiers, de barman à web-designer en passant par professeur d’anglais, avant de se diriger vers le journalisme. Pigiste pour la radio (TSF) et la presse écrite (L’Express), il signe de nombreuses chroniques sur les littératures de l’imaginaire avant de créer son propre magazine (Science-Fiction magazine). Après être resté rédacteur-en-chef de ce journal pendant deux ans, il publie à 25 ans un premier polar futuriste aux éditions Baleine, sous le nom de Philippe Machine… Cette fois, son choix est fait : il décide de se consacrer pleinement à l'écriture.

Après avoir publié deux trilogies de Fantasy aux éditions Bragelonne — lesquelles rencontrent un succès inédit pour un auteur français (La Moïra dépasse en France les 300 000 exemplaires, toutes éditions confondues, et les droits sont vendus dans 12 pays) — Henri Lœvenbruck se lance dans le thriller.

Il publie en 2003 Le Testament des siècles aux éditions Flammarion. Ce polar ésotérique, publié en France avant la vague du Da Vinci Code, rencontre à son tour un vif succès, y compris à l'étranger (droits vendus dans 9 pays et adapté en bande-dessinée aux éditions Soleil). En 2007, après un vol plané fulgurant sur une Ducati 944, il publie un second thriller intitulé Le Syndrome Copernic. À nouveau, le succès est au rendez-vous et les droits sont achetés dans 9 pays.

En 2008, l’auteur, qualifié de « nouveau maître du thriller français » par le Nouvel Observateur, publie son troisième roman aux éditions Flammarion, Le Rasoir d’Ockham, réaffirmant son goût pour le thriller ésotérique.

Aujourd’hui, Henri Lœvenbruck partage son temps entre ses romans, les textes de chansons pour des groupes et des chanteurs français et l’écriture de scénarios pour la télévision. Quand son emploi du temps le lui permet, il assouvie ses deux passions : les sports mécaniques et la collection de montres cassées…

Reviews

[Belinda Vlasbaard · Rating 5 out of 5]

5 sterren - Nederlandse paperback

De dertienjarige Aléa is een wees; ze brengt haar tijd stelend en rondzwervend in het dorp Saratea door. Maar wanneer ze op een dag naar de heide vlucht, opgejaagd door de inwoners van Saratea, vindt ze een lichaam.

Op zoek naar rijkdom en een beter leven, besluit ze de ring van de dode man mee te nemen, maar daarmee haalt ze zich iets veel groters op de hals dan ze ooit had durven dromen. Iets wat haar leven zal veranderen. De dode is namelijk de Samildanach, de eigenaar van eeuwenoude magische krachten, en zodra Aléa hem aanraakt erft ze al zijn macht.

De mysterieuze ring geeft Aléa weliswaar krachten die ze nooit heeft gehad, maar hij brengt ook vijanden met zich mee. Plotseling is Aléa haar leven niet meer zeker en moet ze op de vlucht. Nog onwetend van het gevaar begint ze haar tocht als een leuk reisje naar de stad Providence om een oude vriendin op te zoeken, maar ze ontdekt onderweg al snel dat ze nergens meer veilig is.

De kwaadaardige Herilim zijn naar de ring op zoek en ze zullen niet stoppen voor ze Aléa gevonden hebben. Maar gelukkig staat het meisje er niet alleen voor. Onderweg krijgt ze hulp van de dwerg Mjolln en de druïde Phelim.

En wat heeft de mysterieuze witte wolvin Imala met dit alles te maken?
Ik vond dit een typisch voorbeeld van een episch fantasyverhaal. Een jong weesmeisje blijkt uitverkoren te zijn om het land te redden van allerlei kwade machten en samen met een dwerg en een druïde gaat ze op pad door het goed uitgedachte, maar niet heel bijzondere Gaelia.

Onderweg moeten de reizigers allerlei vijanden verslaan en gevaren overwinnen. Niets nieuws, zou je zo zeggen, en deels is dat inderdaad zo. Gaelia, het politieke systeem van het land en de bijzondere wezens die er wonen zijn allemaal erg gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt, maar het is allemaal niet heel erg origineel.


Toch heeft het verhaal zeker originele ontwikkelingen. Imala, de witte wolvin, bijvoorbeeld. De gedeelten die vanuit haar oogpunt zijn beschreven zijn erg interessant, maar lijken nog helemaal los te staan van het verhaal van Aléa.

Het is mij nog niet helemaal duidelijk wat het verhaal van Imala nu eigenlijk te betekenen heeft en wat voor rol ze speelt in de trilogie, maar dat zal ongetwijfeld duidelijk worden in de volgende delen.

Ook de verschillende geloofssystemen in Gaelia worden interessantverwoord binnen het verhaal, erin verweven. Zo gelooft een gedeelte van de inwoners in de Moïra, het lot.

Volgens de verhalen heeft de Moïra de Tuathann, een mysterieus volk van half-mensen en half-goden, naar Gaelia gebracht. Maar het duurde niet lang voordat de soldaten uit het nabijgelegen Brittia Gaelia veroverden en de Tuathann verdreven.

De Moïra bleef bestaan, maar ook het christendom begon een grote rol te spelen in het land. Deze geschiedenis van Gaelia en de verschillende geloofssystemen zijn erg goed uitgewerkt en spelen dus een grote rol in het verhaal.

Voorin het boek staat een kaart van Gaelia en zijn er achterin overzichten te vinden van politieke figuren, de geschiedenis, de rassen en het politieke landschap van Gaelia. Dit maakte het voor mij nog levendiger.

Ook de personages zijn goed uitgewerkt. Elk personage heeft zijn of haar eigen kenmerken en karaktertrekjes, wat ze geloofw

aardig maakt en tot leven laat komen. Vooral de dwerg Mjolln is een leuk personage en absoluut de vrolijke noot in het verhaal. En daardoor een van mijn favorieten. De andere personages blijven wat mysterieuzer. Hopelijk leren we ook meer over hen in de volgende delen van deze trilogie, en dan vooral over de wolvin Imala.

Haar verhaallijn is een fijne afwisseling met de verhaallijn van Aléa, die soms een tikkeltje langdradig is. Loevenbruck heeft af en toe de neiging om grote hoeveelheden informatie in zijn verhaal te stoppen en daarbij komt Aléa soms een beetje onsympathiek over. Ze verandert snel van gedachten en kan eindeloos kibbelen met druïde Phelim, over dingen die ze elkaar niet willen vertellen.

Hierdoor sleept het verhaal soms een klein beetje voort en is het nog niet helemaal duidelijk waar het nu precies naartoe gaat, maar gelukkig zit er verder genoeg spanning in om de aandacht vast te houden. Mijn aandacht in iedergeval wel. Op naar deel twee.

[Carlo Hublet · Rating 3 out of 5]

Conquis par la série des Gabriel Joly et les autres romans indépendants de Henri Loevenbruck, j'ai voulu découvrir son premier (?) roman: La louve et l'enfant. L'histoire est virevoltante, dynamique et tout en imaginations multiples. Donc, un bon roman. Mais je n'ai jamais pu m'installer avec délectation dans un monde d'elfes (ici des silves), de lutins, d'hydres, de druides et de magiciens. La petite héroïne, Aléa, est bien attachante et entraînante, une tornade positive, cette mouflette de 13 ans. Mais le genre ne me replongera sans doute pas dans cette saga de la vieille Irlande (j'ai vu qu'il y avait 4 épisodes supplémentaires).

[FantasyWereld · Rating 3 out of 5]

De dertienjarige Aléa is een wees; ze brengt haar tijd stelend en rondzwervend in het dorp Saratea door. Maar wanneer ze op een dag naar de heide vlucht, opgejaagd door de inwoners van Saratea, vindt ze een lichaam. Op zoek naar rijkdom en een beter leven, besluit ze de ring van de dode man mee te nemen, maar daarmee haalt ze zich iets veel groters op de hals dan ze ooit had durven dromen. Iets wat haar leven zal veranderen. De dode is namelijk de Samildanach, de eigenaar van eeuwenoude magische krachten, en zodra Aléa hem aanraakt erft ze al zijn macht.

De mysterieuze ring geeft Aléa weliswaar krachten die ze nooit heeft gehad, maar hij brengt ook vijanden met zich mee. Plotseling is Aléa haar leven niet meer zeker en moet ze op de vlucht. Nog onwetend van het gevaar begint ze haar tocht als een leuk reisje naar de stad Providence om een oude vriendin op te zoeken, maar ze ontdekt onderweg al snel dat ze nergens meer veilig is. De kwaadaardige Herilim zijn naar de ring op zoek en ze zullen niet stoppen voor ze Aléa gevonden hebben. Maar gelukkig staat het meisje er niet alleen voor. Onderweg krijgt ze hulp van de dwerg Mjolln en de druïde Phelim. En wat heeft de mysterieuze witte wolvin Imala met dit alles te maken?

Een epische reis
Het geheim van de witte wolvin 1: De ring is een typisch voorbeeld van een episch fantasyverhaal. Een jong weesmeisje blijkt uitverkoren te zijn om het land te redden van allerlei kwade machten en samen met een dwerg en een druïde gaat ze op pad door het goed uitgedachte, maar niet heel bijzondere Gaelia. Onderweg moeten de reizigers allerlei vijanden verslaan en gevaren overwinnen. Niets nieuws, zou je zo zeggen, en deels is dat inderdaad zo. Gaelia, het politieke systeem van het land en de bijzondere wezens die er wonen zijn allemaal erg gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt, maar het is allemaal niet heel erg origineel.

Toch hint Loevenbruck zeker wel naar originele ontwikkelingen in het verhaal. Imala, de witte wolvin, bijvoorbeeld. De gedeelten die vanuit haar oogpunt zijn beschreven zijn erg interessant, maar lijken nog helemaal los te staan van het verhaal van Aléa. Het is nog niet helemaal duidelijk wat het verhaal van Imala nu eigenlijk te betekenen heeft en wat voor rol ze speelt in de trilogie, maar dat zal ongetwijfeld duidelijk worden in de volgende delen. De serie heet immers niet voor niets Het geheim van de witte wolvin.

Wil je de gehele recensie lezen? Klik dan hier:
http://www.fantasywereld.nl/recensies...

[Hester Stasse · Rating 1 out of 5]

Dit boek is helaas niet mijn kopje thee. De schrijver gebruikt een alwetend perspectief, waarbij hij soms laat doorschemeren wat er gaat gebeuren en soms ook niet. Hij heeft regelmatig de neiging om alle verstreken tijd en een overvloed aan details te bespreken; veelal onnodige informatie die niets toevoegt aan het verhaal. Zijn schrijfstijl is niet vloeiend, alhoewel dit ook aan de vertaling zou kunnen liggen. Vaak is de toon wat betuttelend. Aléa wordt daarnaast bijna continu als ‘het meisje’ aangeduid en dit komt nogal denigrerend op me over.

Dit is het zoveelste verhaal waarin een weeskind ‘de uitverkorene’ blijkt te zijn en op pad gaat. Eerlijk gezegd kan ik maar weinig sympathie opbrengen voor Aléa en begrijp ik niet helemaal waarom iedereen achter haar aan hobbelt. Het is me verder niet duidelijk geworden waar Aléa naar op zoek is. Kennis? Volwassen worden? Het wordt genoemd, maar de rode draad blijft vaag. Welk geheim de witte wolvin nou eigenlijk heeft, wordt ook niet duidelijk, tenzij het is dat Aléa en zij op onverklaarbare wijze zusters zijn, zoals op de laatste bladzijde stond. Daarnaast kloppen een paar opmerkingen over het leven van wolven en herten die aan het begin van het boek gemaakt worden niet - slordig, want dit is informatie die de schrijver makkelijk had kunnen opzoeken. Al met al geen aanrader, wat mij betreft.

[Cocodras · Rating 3 out of 5]

Me sorprende que tenga tanta puntuación global después de las malas críticas que leí. Sin embargo, es entretenido. O quizás es que me esperaba algo malísimo y en comparación no está tan mal. Es una historia de iniciación, con algunos personajes bien construidos y otros un tanto tópicos. En cuanto a las tramas y las situaciones, lo mismo, algunas son originales y otras caen en lo de siempre y son un tanto predecibles. Pero no escatima en muertes y eso, siempre es de agradecer porque significa sorpresas. Hay dos volúmenes más, que leeré en breve, así que la historia está sin terminar. Puedo deducir el final, pero reconozco que me intriga saber cómo los personajes llegarán a él.

Claramente es un hijo de Canción de hielo y fuego (consciente o inconscientemente, eso ya no sé), pero más ligero y breve.

[Laura Girgždytė · Rating 3 out of 5]

never meet your heroes 😔

[Ана Хелс · Rating 4 out of 5]

Много приятна , непренциозна поредица, свеж полъх на европейски фентъзи глас, работещ в тематиката за друидите, християнството и древните народи на Туата де Данан, населявали света преди оцелялото записано слово. Напомня ми на най-доброто от Марион Зимър Брадли ( без бесния феминизъм, но все пак с ярки женски образи ) и Майкъл Скот ( не недоразумението за Алхимика, а великолепните ирландски истории за далечното спорно неслучило се минало на живите легенди, ходещи по иначе скучната ни земя ). Чете се бързо, леко и ненатежало от хиляди страници излишества, и все пак успява да развие историята в завиден мащаб и със впечатляващ размах, омесвайки религия, политика и митология в ярък модерен фентъзи текст.

В центъра е невръстна, преждевременно порасла героиня – аутсайдер, която разбира се е много специална и от нея зависи спасението на света. Е, да – клишенце, но тук е заложено не просто обичайното претрепване на лошите по главата щото не слушкат, а се акцентира на един не особено известен момент, като преминаването от обявеното за варварщина природно вярване на келтите към всепоглъщащата религия на християните, като някои исторически предполагаеми като достоверни факти се омесват с абсолютната фантазия, създавайки поредица наполовина алтернативна история, наполовина класическо фентъзи в друга вселена – авторът така и не застава ясно на който и да е от спорните жанрови брегове, и оставя читателя да реши откъде да гледа на събитията.

Та малката полу-клиширана героиня започва своя път на съзряване, непожален от деус-екс-макина моменти, но поне приятно поставени и допълващи достоверността на характера, а не просто даващи извинение за измъкване от поредната безизходна ситуация, в която триста озъбени мутанта а-ха да дезинтегрират малката ни симпатична тунингована с магически умения пикла . В сложен политически конфликт между войнствените християни, самозабравилите се местни владетели, изникналите изпод земните недра очовечени потомци на древните Туата де Данан ( наречени по друг начин де, ама това им е името ) , черните магове и не толкова белите друиди, местата се менят, каузите се провалят, а отсяването на добрите и лошите в картинката е практически невъзможно. А древните горски същества и магически сънуващите измерения само допълват и без това усложнената обстановка, в която едно 14 годишно момиче има много да се бори , за да заеме мястото си на разрушител на статуквото и спасител на отредения от съдбата път на земята.

Съгласна съм, звучи малко прекомерно наперчено и ако щете претрупано за не особено впечатляващия обем на книжките, но както винаги съм казвала – винаги ще предпочета претрупания откъм идеи и сложност текст, пред разводнения от безмислени речи и тичане в кръг такъв, заради неяснотата на автора как ще ги запълни тия 3000 страници, дето ги е обещал на издателя си. Въпреки обичайната ми неприязъм към теми като политика, религия или историческа достоверност, допълнена с ненавистните ми идеи като силния анимализъм и децата като твърде бързо съзряващи главни герои – все неща, които щедро и бойко мразя и не милея, Знакът на Мойра успя да премине през радара ми за лоши книги, и остави едно общо положително отношение към различността и големия потенциал на Льовенбрук, който си заслужава да стане познато име сред читателите в която и да е страна, дори и нашата. Голямо потупване по рамото на МБГ за чудесния подбор на нови предизвикателства в лицето на непознати, но винаги талантливи автори в любимия ми жанр. Чакам още много такива, знаете.

[Belinda · Rating 5 out of 5]

Deze fantasy roman speelt in een mysterieus, magisch Gaelia, dat enigszins op het vroegmiddeleeuwse Ierland lijkt. Het zwerversmeisje Alea, neemt van een dode man een ring over. Nu krijgt ze een bijzondere kracht, de Samildanach. Een vroegere vriendin van haar trouwt met de koning, die in Providence woont. Aléa wil met de dwerg Mjolin naar deze plaats gaan, maar ondervindt steeds belemmeringen. Anderen, zoals de raad van de druïden en de afvallige druïde Maolmòrdna met zijn Herilim, maken jacht op de ring. Daarnaast spelen rivaliteiten tussen de graafschappen van Gaelia en het christendom, dat een bedreiging vormt voor de leer van de Moïra, een rol. Tevens proberen de oorspronkelijke bewoners van Gaelia, de Tuathan, die ondergronds leefden, het land te heroveren. Parallel aan de geschiedenis van Aléa, loopt die van de witte wolf Imala. En dat maakt nu dit verhaal eigenlijk wel uniek want dit is zo mooi met elkaar verweven dat je het wel wilt lezen. Herlezen is het zelfs waard. Denk dat dit net zo een favoriet gaat worden als GoT en In de ban van de ring.

[Merilin · Rating 5 out of 5]

See on nii super hea raamat , ükskõige paremaid mida lugenud .

[Gil Estel · Rating 5 out of 5]

"Вълчицата и момичето" е първата книга от поредицата Знакът на Мойра и е едно чудесно четиво. Книгата е кратка, но въпреки това успява да разгърне героите, светът на Гаелия и историята.

[Helen · Rating 2 out of 5]

Bleh. I was rooting for m/m romance, but I know one of them knocks the 13 year old bitch up.

[Petros · Rating 3 out of 5]

The setting is amazing on a superficial level; an alternative Ireland where its people are divided into the natives, the druids, the Christians, the evil mages, and there are even the wolves somehow interacting with them. Each one has something different to offer. It could have resulted in a great fantasy trilogy if it was more focused on its plot.

Unlike the more famous titles it reminded me of, such as the Lord of the Rings and A Song of Fire and Ice, it is not easy to tell what exactly is going on. There are many stories taking place at the same time and they are not directly related to each other; at least not in the first book. That effectively makes the girl running away from the evil druid, the invasion of the barbarians, and the female wolf, to feel like you are reading three irrelevant stories that somehow mingled in the same book.

It is extra confusing when each story belongs to a completely different genre. One is classic high fantasy, the other is medieval warfare and the third is sort of like an animal documentary. Like, seriously, what is going on here?

What further damages the book is how it’s part of a trilogy and it doesn’t end with a cliffhanger or at least in a proper relaxation point. It just stops in the middle of nowhere and expects you to look for the continuation with no real motivation.

And even if you try to value each story separately, it is not really that engaging. The setting is great but the plot is fairly basic and from what I could tell from the reviews of others, it doesn’t change in the other books. Having isolated good ideas with predictable storytelling is not in favor of any book.

Other than that, it’s was a fine read. Nothing felt badly done, aside from the evil druids doing some really satanic stuff for the sake of constantly proving how satanic they are. You will not hate it for any reason but you are not going to love it either; especially when you are left with nothing to care at the end of the first and the knowledge of not having much to look forward to in the other two.

[Bas Groesen · Rating 3 out of 5]

Review based on Dutch version of the book.


Geheim van de Witte Wolvin, as the Dutch title of the series goes, seems like a book using a general formula that has brought success to previous Fantasy-themed books. It contains the elements for a good book, definitely. It is however Loevenbruck's writing style that ticks me off. Written as if for teenagers, it conflicts with the gore-y details sometimes presented. The many redundant details described in the book could have been left out and be replaced by the events that were definitely rushed. World-changing events are over in a single page while details that make no return and have no significance can span multiple paragraphs.

The story was enjoyable nevertheless and I do not regret investing my time in this book.

[S.M.M. Lindström · Rating 3 out of 5]

Alea ist ein junges Mädchen. Ihre Eltern sind tot und sie hat kein Heim. Sie ist eine typische Fantasy Hauptfigur mit eines magisches Schicksal und eine geheimnisvolle Vergangenheit. Ob Sie eines klassisches Fantasy Buche gelesen haben, Sie haben dieses Buch gelesen. Das ist nicht schlecht, aber es ist nicht eine Empfehlung.

Ich habe dieses Buch gelesen um Deutsch zu üben (daher ist das Deutsch in diese Rezension so schlecht) und für das ist diese Buch sehr gut. Ich weiß nicht ob ich es für etwas anderes empfehlen soll. Vielleicht lesen es ob klassische "Waisenkind muss ein ultimatives Böse ankämpfen" Geschichte Ihnen gefällt?

[livresetsonges · Rating 3 out of 5]

J’ai eut beaucoup de mal au début du livre. Il y avait beaucoup de point de vue, qui n’avait au premier abord rien en commun, ce qui m’avait un peu perdu.

On est face à un récit de fantasy assez simple, avec de la magie, des elfes, des nains… Une quête qui va et qui doit emmener des gros changements dans la Gaelia.

On est ici face à un tome assez introductif, qui a du mal à se mettre en route. La plume est agréable et c’est principalement pour cela que j’ai continué ma lecture au départ. Cependant, une fois l’intrigue mis en place on se prend au jeu de la politique et de la magie et on imagine avec plaisir la suite !

[Drine Psylook · Rating 2 out of 5]

Il y a plein d’autres personnages, notamment les méchants, l’apprenti druide William, les Thuathann, etc. En fait, on passe de l’un a l’autre et c’est assez désagréable.
Les passages qui me plaisaient le mieux étaient ceux avec Aléa et ça se lisait tout seul, mais régulièrement, c’était entrecoupé par les autres récits ; ça cassait le rythme et j’avais beaucoup de mal à reprendre.
Ça m’a paru long et les constantes interruptions m’ont empêchée de rentrer dans l’histoire. Ce roman m’a laissée indifférente. Dommage parce qu’il y avait beaucoup de points positifs !
https://psylook.kimengumi.fr/2022/10/...

[Ece · Rating 4 out of 5]

Çocukluğumda okuyup beni içine çekmesinden fena halde memnun olduğum birkaç kitap var bende izini bırakmış olan, bu da onlardan biri ve yetişkin halimle de okumuş olmak beni çok mutlu etti. Elimde hem yetişkin bir yerden bakabilen, hem de çocukluğunu hatırlayıp gülümseyebilen bir bakış açısı var artık. Doğanın bir gerçekten ziyade metalaştırılmış bir ütopya gibi hissettirdiği bu yıllarda çok taze bir soluk oldu benim için, ve güçlü kızları okumak benim bu kadın haline gelmeme ne şekilde yatırım yapmış görebilmek son derece umut verici.

[Isabelle · Rating 2 out of 5]

Si j'ai adoré la série L'autre monde par Maxime Chattam ainsi que celle de Vampyria par Victor Dixen c'est notamment pour son relief face à notre société et à cette intelligence que je n'ai hélas (je le regrette) nullement perçu chez Henri Lœvenbruck dans ce premier épisode. Du convenu et par conséquent de l'ennui. J'avais trop avancé dans le livre pour l'abandonner, mais ça a été particulièrement contraignant. Je précise toutefois que j'ai déjà apprécié certains des livres de l'auteur, même beaucoup.

[Lady K]

-> http://antredeslivres.blogspot.com/20...

Par un étrange concours de circonstances, Aléa, petite orpheline ballotée par la vie, se retrouve dépositaire d’un immense pouvoir qui, évidemment, ne lui était pas destiné. Loin de lui porter chance, la voilà maintenant jetée sur les routes avec ses compagnons d’infortune. Ensemble, ils fuient car ils sont coursés par de multiples adversaires.

La suite sur le blog ;)

[Mairi · Rating 4 out of 5]

Alguses ei saanud lugu kuidagi vedama. Pikad kõrvalepõiked näiliselt ebaoluliste lugude kirjeldamiseks aeglustas tempot ja sundis mõnestki neist lihtsalt üle keerama. Küllap ma need korralikumalt läbi loen, kui need järgnevates raamatutes oluliseks osutuvad.

[blok sera szwajcarskiego · Rating 4 out of 5]

3.5⭐

Byłoby 3.75/4 gwiazdki, gdyby zakończenie nie było tak chaotyczne.
Mimo tego książka ma w sobie coś, co mnie do niej przyciąga, i choć fabuła potrafi skakać niczym młoda żabka czytało się nad wyraz przyjemnie.

Czas upolować kolejne tomy :D

[Mirael · Rating 4 out of 5]

Ne moc dobrý překlad, jiinak pěkné, asi tak 3,8

[Aistė_Star · Rating 5 out of 5]

I really like this book. I give this book 9/10

[Malischa Nijenhuis · Rating 5 out of 5]

Heerlijk snel kunnen lezen.

[Elzė · Rating 5 out of 5]

Verry good book!

[Paula (kotwksiazkach)]

DNF

[Olga Piwko]

DNF

[Elle Nessa · Rating 2 out of 5]

#Note perso.
Histoire 2
Performance 3

[Hisuhn · Rating 1 out of 5]

Dnf

[Charline · Rating 4 out of 5]

moins bien que gallica