Ίσως δεν υπάρχει άλλη γυναίκα που να αφοσιώθηκε με τόση θέρμη στη υπόθεση της επανάστασης και της κοινωνικής δικαιοσύνης όσο η Έμμα Γκόλντμαν. Η φωνή της έρχεται από μακριά, πολύ μακριά -απ' όταν οι άνθρωποι είχαν ακόμα όραμα και ελπίδες, έβλεπαν όλον τον κόσμο σαν λίκνο της αλλαγής και ονειρεύονταν την οικουμενική αδελφοσύνη.
Emma Goldman was a feminist anarchist known for her political activism, writing and speeches. She played a pivotal role in the development of anarchist political philosophy in North America and Europe in the first half of the twentieth century.
Born in Kovno in the Russian Empire (present-day Kaunas, Lithuania), Goldman emigrated to the US in 1885 and lived in New York City, where she joined the burgeoning anarchist movement.Attracted to anarchism after the Haymarket affair, Goldman became a writer and a renowned lecturer on anarchist philosophy, women's rights, and social issues, attracting crowds of thousands.
She and anarchist writer Alexander Berkman, her lover and lifelong friend, planned to assassinate Henry Clay Frick as an act of propaganda of the deed. Although Frick survived the attempt on his life, Berkman was sentenced to twenty-two years in prison. Goldman was imprisoned several times in the years that followed, for "inciting to riot" and illegally distributing information about birth control. In 1906, Goldman founded the anarchist journal Mother Earth.
In 1917, Goldman and Berkman were sentenced to two years in jail for conspiring to "induce persons not to register" for the newly instated draft. After their release from prison, they were arrested—along with hundreds of others—and deported to Russia.
Initially supportive of that country's Bolshevik revolution, Goldman quickly voiced her opposition to the Soviet use of violence and the repression of independent voices. In 1923, she wrote a book about her experiences, My Disillusionment in Russia. While living in England, Canada, and France, she wrote an autobiography called Living My Life. After the outbreak of the Spanish Civil War, she traveled to Spain to support the anarchist revolution there. She died in Toronto on May 14, 1940, aged 70.
During her life, Goldman was lionized as a free-thinking "rebel woman" by admirers, and derided by critics as an advocate of politically motivated murder and violent revolution.Her writing and lectures spanned a wide variety of issues, including prisons, atheism, freedom of speech, militarism, capitalism, marriage, free love, and homosexuality. Although she distanced herself from first-wave feminism and its efforts toward women's suffrage, she developed new ways of incorporating gender politics into anarchism. After decades of obscurity, Goldman's iconic status was revived in the 1970s, when feminist and anarchist scholars rekindled popular interest in her life.
Το βιβλίο αυτό περιέχει δύο κείμενα της Emma Goldman:
1. Η τραγωδία της γυναικείας χειραφέτησης.
Η συγγραφέας μας μιλά για τον αγώνα των γυναικών για ισότητα, τις διεκδικήσεις τους και την πορεία της χειραφέτησης τους. Αναφέρει ότι πρωταρχικός στόχος του κινήματος ήταν να ξεπεραστούν τα εμπόδια και να ελευθερωθούν από τη σκλαβιά και την υποταγή αιώνων. Τονίζει ότι " Η εξωτερική και μόνο χειραφέτηση κατέστησε τη σύγχρονη γυναίκα μια τεχνητή ύπαρξη. " Απομακρυνόμενη από τη γυναικεία φύση της, ολοένα να νιώθει ενοχές που αδυνατεί να ανταποκριθεί σε τόσους ρόλους. Όπως χαρακτηριστικά λέει "Σήμερα η γυναίκα είναι ανάγκη να χειραφετηθεί από τη χειραφέτηση." Για να έχει ουσιαστική υπόσταση η χειραφέτηση την γυναικών, πρέπει να απαλλαγούν από εδραιωμένες προκαταλήψεις και κοινωνικές προσταγές, κατάλοιπα παλαιότερων εποχών. Οι πράξεις και οι επιλογές τους να είναι καθρέφτης της χειραφέτησης τους.
2. Εμπόριο γυναικών
Σε αυτό το κείμενο της η Goldman αναφέρεται στο εμπόριο λευκής σαρκός, στην πορνεία ανά τους αιώνες, ως απόρροια κοινωνικών συνθηκών. Ξεκινά από τη θρησκευτική πορνεία και φτάνει μέχρι την άποψη του Banger, ο οποίος υποστηρίζει : " Πόρνες είναι οι γυναίκες που πωλούν κατ' επάγγελμα τα σώματά τους προς άσκηση της σεξουαλικής πραξης" και συνεχίζει λέγοντας ότι η πορνεία είναι "καθαυτή ισοδύναμη με τον γάμο από οικονομικό συμφέρον, είτε ανδρός, είτε γυναικός." Οι απαγορεύσεις και η σκληρή νομοθεσία πάντα είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της πορνείας και μόνος τρόπος εξάλειψης της, σύμφωνα με τη συγγραφέα, είναι η αναθεώρηση των αξιών και η κατάργηση της βιομηχανικής σκλαβιάς.
"Το αίτημα για ίσα δικαιώματα σε κάθε έκφανση της ζωής είναι ορθό και δίκαιο· όμως, τελικά, το πιο ζωτικό, το πιο θεμελιώδες δικαίωμα είναι να αγαπάς και μα σε αγαπούν. Πράγματι, αν η σημερινή, μερική χειραφέτηση επιδιώκει να γίνει ολοκληρωμένη και αληθινή, πρέπει να ξεμπερδεύει με τη γελοία ιδέα ότι το να αγαπιέσαι, το να είσαι ερωμένη και μητέρα είναι συνώνυμο με το να είσαι σκλάβα ή κατώτερη. Πρέπει να ξεμπερδεύει με την παράλογη ιδέα περί αγεφύρωτων διαφορών των φύλων, με την ανυπόστατη προκατάληψη ότι η γυναίκα και ο άνδρας αντιπροσωπεύουν δυο ανταγωνιστικούς κόσμους."