Vlak voor de mysterieuze student-dichter Piet Paaltjens zo plotseling uit de sociëteit Minerva verdween, overhandigde hij zijn inmiddels legendarische gedichten aan de theologiestudent Francois HaverSchmidt. Deze stelde er een bloemlezing uit samen voor de Leidse studentenalmanak en maakte er later een uitgave van met de veelzeggende titel Snikken en grimlachjes.
Piet Paaltjens was het pseudoniem van Francois Haverschmidt die in Leiden studeerde en later dominee werd. Als Piet Paaltjes was deze doorgaans depressieve man juist vaak humoristisch en spitsvondig. Ook in de gedichten was hij niet altijd vrolijk. Bijvoorbeeld in het gedicht ‘de zelfmoordenaar’ gaat het over een man die zich aan een touw ophangt. Ongeveer veertig jaar na het schrijven van dit gedicht voltrok hij deze gruwelijke daad aan zichzelf. Het leven werd hem te moeilijk. Een van de beste gedichten, ‘drie studentjes’ telt 52 coupletten. Het begint aldus: Daar waren eens drie studentjes, Drie vrienden in lust en nood Ze sprongen zo moedig de wereld in, En de wereld-trapte ze dood
Het vierde couplet: Hun jonge harten klopten Voor wat goed is en welluidt zo fier; Voor waarheid en wijn, voor vrouwen, Voor vrijheid en Beiersch bier.
Mooie, maar treurige gedichten en een pracht titel op je lijst + maar 80 makkelijk te lezen bladzijdes. De dichtbundel die mijn lijst voor Nederlands definitief afsloot
Got interested in this by my historical literature class and it was so interested to read. I really love some of the poems even though they are grim. I like the grimdark humor and I find the story of the author really interesting. 8.43 on Cawpile TW// Death and depression
Een erg mooie, goed te begrijpen dichtbundel die ik zeker nog een keer ga lezen, wanneer ik niet binnen 2 dagen nog 4 boeken moet lezen voor mijn Nederlands mondeling.
Een bundel die waar elke enigszins melancholische tiener grimlachjes van trekt. 7/10
Aardige gedichtenbundel waar onbereikbare liefde en wanhoop terugkerende thema’s zijn. Sommige gedichten erg mooi, zoals ‘Aan Rika’ of juist grappig zoals ‘De Friese poëet’.
Mijn eerst gelezen dichtbundel, dus lastig te beoordelen, ik heb immers niks om het mee te vergelijken. Het viel in ieder geval in goede aarde. Van het gros van de gedichten heb ik genoten. Alle gedichten gaan over universele thema's, met name liefde, vriendschap en de dood. Het oude Nederlands is om van te smullen. De wat spottende ondertoon zorgt ervoor dat veel gedichten ook erg grappig vond ondanks dat de inhoud vaak melancholisch van aard is. Droevige inhoud weet hij grappig te maken. De wat langere gedichten die meerdere bladzijdes beslaan vond ik over het algemeen wat minder. De kortere gedichten hebben een fantastisch ritme, in mijn hoofd maakte ik er automatisch een liedje van, de regels lopen geweldig in elkaar over. Bij de wat langere gedichten ontbrak dit soms en waren daarnaast soms ietsjes te langdradig, vaak was halverwege het punt al gemaakt.
Desalniettemin wel een fan van deze bundel. De korte gedichtjes zou ik nog wel eens uit mijn hoofd willen leren.
Hem die mij grof beledigt, Mij overlaadt met schand En openlijk mij belastert, Hem reik ik de broederhand.
Maar die mij voorkomend bejegent, Die mij aan zich verplicht En zich mijn vriend durft te noemen, Die spuw ik in 't gezicht.
Piet Paaltjens ist das Pseudonym von François Haverschmidt, einem niederländischen Pfarrer der von 1835-1894 lebte. Unter seinem Geburtsnamen verfasste er hauptsächlich Prosa, als Piet Paaltjens schrieb er Gedichte, in denen er oft sehr ironisch über seine Mitmenschen erzählte. Snikken en grimlachjes ist sein bekanntestes Werk.
Snikken en grimlachjes ist ein Wortspiel. Snikken bedeutet so viel wie schluchzen. Grimlachjes gibt es nicht, dafür aber glimlachjes, was lächeln bedeutet. Deshalb habe ich den Titel mit Schluchzen und bitter lächeln übersetzt.
Für mein Gefühl passt der Titel perfekt. Ob es um einen unglücklich verliebten Jüngling geht, dem im wahrsten Sinn des Wortes das Herz bricht und er deshalb in seinem Blut liegt, die ironischen Widmungen an verschiedene junge Mädchen, die ihn ignoriert haben oder der Dichter, der den Mond beschimpft weil er so silbern scheint obwohl das Herz des Dichters gebrochen ist- die Gedichte haben mir mehr als einmal ein Lächeln ins Gesicht gezaubert, weil sie von der Tonart perfekt meinen Geschmack getroffen haben. Sie wirkten auf mich viel jünger als die 120 Jahre, die sie schon alt sind. Eine kleine, aber feine Sammlung.
After a clash with modern poetry, it is nice to escape to classics.
I picked this one up again after reading The Sorrows of Young Werther by Goetthe, as I read that Piet Paaltjes wrote his poetry as an antidote to the romantic tragedy that Goethe inspired in many. However, as fate sometimes works also Piet Paaltjes ended up commiting suicide.
We had to read this book in high school, I liked it but most of it went over my head. It's definatly beautiful though and hits home just as hard 150 years later, as all books that succesfully capture human nature do.
tragisch mooi, vooral die met die laars. maar soms wat moeilijk te begrijpen, of in het latijn (wat ik 6 jaar lang blijkbaar vergeefs heb gehad want ik begreep alleen af en toe het woord 'deus' ofzo)
3.5⭐ Gedichtenbundels zijn niet altijd mijn smaak. Desalniettemin vond ik dit boek interessant. Het is geschreven door Piet Paaltjens, het pseudoniem van Francois HaverSchmidt. De schrijfwijze van de gedichten leidt tot een fijne leeservaring. De gedichten blijven na het lezen ook nog even in je hoofd hangen. Dit is belangrijk, omdat je nog even moet stilstaan bij wat je zojuist gelezen hebt. De bizarre biografie van Piet Paaltjens aan het begin van het verhaal laat meteen blijken dat er iets niet klopt. Later bleek ook dat het verhaal inderdaad zelf bedacht was door Francois.
If you like poetry and sarcasm, you'll probably like these poems. Paaltjens writes about love, the broken heart, friendship, describes nature... But almost in all poems there's some kind of dark overtone, some sarcasm, some drama. Sometimes almost exaggerated. The style is typical for the nineteenth century, so that cóuld be a turn-off, but the bitter humour and the beauty of some poems made it definitely worth for me.
Years ago I bought this book in one of its first prints. This is one of the few macabre Dutch writers,but he is more than just macabre. He also has a weird humor in some of his poems, which makes it very enjoyable to read.
Piet Paaltjens' cynnisch en ironische stijl is er intrigerend. Hij kan triestige verhalen om zo'n manier omschrijven dat ze 'grappig' worden, hij kan er een bepaalde twist aangeven. Het zijn zeer interessante gedichten, iets anders dan wat er al in de wereld is.