What do you think?
Rate this book
La Comédie Humaine #24
Le Colonel Chabert
Le Colonel Chabert est supposé avoir été tué sur le champ d'honneur dans l'une des batailles de Napoléon. Laissé pour mort sur le champ de bataille d'Eylau et ayant perdu sa mémoire, il a passé un an dans un asile. Le roman commence quand il revient à Paris, à la vie qu'il avait laisse derrière lui, seulement pour découvrir que, en son absence, sa vie - sa famille, sa société, son identité - a changé. Napoléon est déposée, l'aristocratie est revenu au pouvoir, comme si la révolution ne s'était jamais produit. Sa femme, croyant qu'il était mort, s'est remariée avec un aristocrate. Horrifié car elle prétend qu'elle ne le reconnaît pas, et rendu malade par une société qui ne reconnaît pas ses mérites antérieurs, Chabert fait la promesse de regagner son argent et sa réputation.
208 pages, Mass Market Paperback
First published January 1, 1832
188 people are currently reading
3496 people want to read
About the author
Honoré de Balzac
9,540 books4,362 followersFrench writer Honoré de Balzac (born Honoré Balzac), a founder of the realist school of fiction, portrayed the panorama of society in a body of works, known collectively as
La comédie humaine
.
Honoré de Balzac authored 19th-century novels and plays. After the fall of Napoléon in 1815, his magnum opus, a sequence of almost a hundred novels and plays, entitled, presents life in the years.
Due to keen observation of fine detail and unfiltered representation, European literature regards Balzac. He features renowned multifaceted, even complex, morally ambiguous, full lesser characters. Character well imbues inanimate objects; the city of Paris, a backdrop, takes on many qualities. He influenced many famous authors, including the novelists Marcel Proust, Émile Zola, Charles John Huffam Dickens, Gustave Flaubert, Henry James, and Jack Kerouac as well as important philosophers, such as Friedrich Engels. Many works of Balzac, made into films, continue to inspire.
An enthusiastic reader and independent thinker as a child, Balzac adapted with trouble to the teaching style of his grammar. His willful nature caused trouble throughout his life and frustrated his ambitions to succeed in the world of business. Balzac finished, and people then apprenticed him as a legal clerk, but after wearying of banal routine, he turned his back on law. He attempted a publisher, printer, businessman, critic, and politician before and during his career. He failed in these efforts From his own experience, he reflects life difficulties and includes scenes.
Possibly due to his intense schedule and from health problems, Balzac suffered throughout his life. Financial and personal drama often strained his relationship with his family, and he lost more than one friend over critical reviews. In 1850, he married Ewelina Hańska, his longtime paramour; five months later, he passed away.
Honoré de Balzac authored 19th-century novels and plays. After the fall of Napoléon in 1815, his magnum opus, a sequence of almost a hundred novels and plays, entitled, presents life in the years.
Due to keen observation of fine detail and unfiltered representation, European literature regards Balzac. He features renowned multifaceted, even complex, morally ambiguous, full lesser characters. Character well imbues inanimate objects; the city of Paris, a backdrop, takes on many qualities. He influenced many famous authors, including the novelists Marcel Proust, Émile Zola, Charles John Huffam Dickens, Gustave Flaubert, Henry James, and Jack Kerouac as well as important philosophers, such as Friedrich Engels. Many works of Balzac, made into films, continue to inspire.
An enthusiastic reader and independent thinker as a child, Balzac adapted with trouble to the teaching style of his grammar. His willful nature caused trouble throughout his life and frustrated his ambitions to succeed in the world of business. Balzac finished, and people then apprenticed him as a legal clerk, but after wearying of banal routine, he turned his back on law. He attempted a publisher, printer, businessman, critic, and politician before and during his career. He failed in these efforts From his own experience, he reflects life difficulties and includes scenes.
Possibly due to his intense schedule and from health problems, Balzac suffered throughout his life. Financial and personal drama often strained his relationship with his family, and he lost more than one friend over critical reviews. In 1850, he married Ewelina Hańska, his longtime paramour; five months later, he passed away.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 437 reviews
November 28, 2025
کلنل شابر نوشته اونوره دو بالزاک، نویسندهی برجستهی فرانسوی، داستان زندگی مردی است که با وجود شکستها و سختیهای فراوان، همچنان بر اصول شرافتمندانه و ارزشهای انسانی خود پایبند مانده . بالزاک در این کتاب، نه تنها سرگذشت فردی را روایت کرده، بلکه تصویری از جامعهی فرانسه قرن نوزدهم هم نشان داده؛ جامعهای که در آن قدرت و ثروت اغلب بر عدالت سایه افکنده و ریاکاری و بیعدالتی به بخشی از مناسبات اجتماعی تبدیل شدهاند.
شخصیتهای کلنل شابر زنده، ملموس و باورپذیرند، در مرکز این روایت، کلنل شابر با صراحت، پاکی و شرافت انسانیاش قرار دارد؛ مردی که در برابر شخصیتهای منفی و فرصتطلب داستان ایستاده و با وجود شکستها و بیعدالتیها، همچنان به اصول اخلاقی خود سخت وفادار است .
نویسنده این گونه به جای پرداختن به رویاها و خیالات، به واقعیتهای تلخ و گاه بیرحم زندگی پرداخته . موضوعاتی چون عشق و خیانت، قدرت و عدالت، شرافت و ریاکاری، در این رمان نه بهعنوان مفاهیمی غیر قابل لمس و رویایی ، بلکه همانند تجربههای روزمرهی انسانها نشان داده شده اند ؛ تجربههایی که همواره دغدغه بشر بوده و هست.
کلنل شابر، شخصیت اصلی کتاب ، مردی است با ویژگیهای برجسته . او اصولگرایی است شریف که با تمام وجود به ارزشهای اخلاقی پایبند مانده و در جهانی آکنده از فریب و نیرنگ، حاضر نیست برای دستیابی به اهدافش از اصول خود دست بکشد . شابر انسانی ساده و بیریاست؛ نه در پی ثروت و قدرت، بلکه تنها در جستوجوی احقاق حق خویش است. این سادگی و پاکی تضاد میان او و دیگران را نشان می دهد.
در سوی دیگر، همسر سابق کلنل قرار دارد؛ زنی که نماد حرص، طمع، دنیاپرستی، ریاکاری و حیلهگری است. او نقطه مقابل شابر است و جدال میان این دو، موتور محرک روایت بالزاک میشود. تقابل صفات برجسته کلنل با همسرش، اینگونه جان می گیرد و داستان را به جلو میراند؛ تا جایی که سرنوشت کلنل شابر، به تصویری از نبرد همیشگی انسان شریف با جامعهای بیرحم و فرصتطلب تبدیل میشود.
کلنل شابر را دوست بزرگوار ، محمد نجابتی ترجمه کرده اند . ترجمه ایشان علاوه بر حفظ روح و فضای اثر، ویژگیهای زبانی و فرهنگی داستان را هم به بهترین شکل منتقل کرده. ترجمه روان ایشان را باید نقطه قوت کتاب دانست .
شخصیتهای کلنل شابر زنده، ملموس و باورپذیرند، در مرکز این روایت، کلنل شابر با صراحت، پاکی و شرافت انسانیاش قرار دارد؛ مردی که در برابر شخصیتهای منفی و فرصتطلب داستان ایستاده و با وجود شکستها و بیعدالتیها، همچنان به اصول اخلاقی خود سخت وفادار است .
نویسنده این گونه به جای پرداختن به رویاها و خیالات، به واقعیتهای تلخ و گاه بیرحم زندگی پرداخته . موضوعاتی چون عشق و خیانت، قدرت و عدالت، شرافت و ریاکاری، در این رمان نه بهعنوان مفاهیمی غیر قابل لمس و رویایی ، بلکه همانند تجربههای روزمرهی انسانها نشان داده شده اند ؛ تجربههایی که همواره دغدغه بشر بوده و هست.
کلنل شابر، شخصیت اصلی کتاب ، مردی است با ویژگیهای برجسته . او اصولگرایی است شریف که با تمام وجود به ارزشهای اخلاقی پایبند مانده و در جهانی آکنده از فریب و نیرنگ، حاضر نیست برای دستیابی به اهدافش از اصول خود دست بکشد . شابر انسانی ساده و بیریاست؛ نه در پی ثروت و قدرت، بلکه تنها در جستوجوی احقاق حق خویش است. این سادگی و پاکی تضاد میان او و دیگران را نشان می دهد.
در سوی دیگر، همسر سابق کلنل قرار دارد؛ زنی که نماد حرص، طمع، دنیاپرستی، ریاکاری و حیلهگری است. او نقطه مقابل شابر است و جدال میان این دو، موتور محرک روایت بالزاک میشود. تقابل صفات برجسته کلنل با همسرش، اینگونه جان می گیرد و داستان را به جلو میراند؛ تا جایی که سرنوشت کلنل شابر، به تصویری از نبرد همیشگی انسان شریف با جامعهای بیرحم و فرصتطلب تبدیل میشود.
کلنل شابر را دوست بزرگوار ، محمد نجابتی ترجمه کرده اند . ترجمه ایشان علاوه بر حفظ روح و فضای اثر، ویژگیهای زبانی و فرهنگی داستان را هم به بهترین شکل منتقل کرده. ترجمه روان ایشان را باید نقطه قوت کتاب دانست .
July 16, 2018
Reading makes you read more. As you close one book several others seem to boom a circle of books starts revolving around one’s head. Le Colonel Chabert expanded from my recent read of Berta Isla, since the latter presents a variation of the theme treated earlier by Balzac.
But Balzac’s true topic is mobility in society, in particular in the society of the France in the early 19C. Tumultuous years those were, providing plenty of opportunities and dangers for the social animal that is a human being. Orphans could rise to the very top of a society through their military valour, noblemen could be exiled and their fortunes expropriated, prostitutes could metamorphose into the most exquisite of ladies, financiers could concoct up bloated fortunes out of just a couple of transactions, .. and a man could also be buried alive amongst cadavers.
The story is gripping and the analysis of human behaviour, character and emotions, is, as usual in Balzac, sublime.
For me it was also interesting to meet again Joachim Murat the Admiral who propped up recently in my reading of El 19 de Marzo y el 2 de Mayo. Similarly, it is anticlimactic to be reading a work that praises (and vilifies) Napoleon at the time when I am reading about his invasion of Spain and in particular now on the battle of Zaragoza.
But such is the magic of reading, it resuscitates heroes and makes our imagination fly to different worlds where opposites meet.
Now I plan to watch the film with Depardieu and Fanny Ardent.
May 5, 2025
یه زمانی با خوندن اوژنیگرانده و زن سیساله و زنبق دره، تصمیم داشتم عکس بالزاک رو پوستر کنم و بزنم به اتاقم. الان با خوندن کلنل شابر این حس و خاطره برام تداعی شده.
انقدر کلماتش رو دوست دارم و داشتهام که حتی خطاهای سهوی داستانهاش -که بیشتر شامل خطاهای تاریخی و شخصیتی میشه- برام لذتبخشه و اون رو جزو خصیصه برتر و منحصربهفرد کارش بهحساب میارم. حتی کاستیهاش رو هم دوست دارم.
درمورد عادتهای نویسندگی بالزاک گفته شده که روزی ۱۵ ساعت دیوانهوار مینوشته و تصحیح میکرده و روزانه حدود ۵۰ فنجان قهوه مینوشیده تا بتونه سریعتر و بهتر بنویسه تا بدهیهایی که برای خودش در ازای لذتجوییهای کوچک و یا زیانهای مالی تراشیده رو سریعا حل و فصل کنه. چنین جنون و افراطی وقتی با تبحر و استعدادی عجین بشه که بزرگترین شاهکارهای ادبیات فرانسه رو تحویل بشر بده دیگه جای حرفی رو باقی نمیگذاره.
کلنل شابر داستان کلنلی از ارتش ازبینرفتهی ناپلئونه که بعد از چند سال مفقودالاثری به شهر برمیگرده درحالی که همسرش با مردی مرفه ازدواج کرده و مال و منالی به هم زده. این داستان داستان تلاش شابر با محوریت وکیلش برای بازپس گیری حیثیت و اموالش از دست همسرشه.
ترجمهی جناب نجابتی هم که درجهیک و فاخر بود و زیبنده و سزاوار چنین اثری.
انقدر کلماتش رو دوست دارم و داشتهام که حتی خطاهای سهوی داستانهاش -که بیشتر شامل خطاهای تاریخی و شخصیتی میشه- برام لذتبخشه و اون رو جزو خصیصه برتر و منحصربهفرد کارش بهحساب میارم. حتی کاستیهاش رو هم دوست دارم.
درمورد عادتهای نویسندگی بالزاک گفته شده که روزی ۱۵ ساعت دیوانهوار مینوشته و تصحیح میکرده و روزانه حدود ۵۰ فنجان قهوه مینوشیده تا بتونه سریعتر و بهتر بنویسه تا بدهیهایی که برای خودش در ازای لذتجوییهای کوچک و یا زیانهای مالی تراشیده رو سریعا حل و فصل کنه. چنین جنون و افراطی وقتی با تبحر و استعدادی عجین بشه که بزرگترین شاهکارهای ادبیات فرانسه رو تحویل بشر بده دیگه جای حرفی رو باقی نمیگذاره.
کلنل شابر داستان کلنلی از ارتش ازبینرفتهی ناپلئونه که بعد از چند سال مفقودالاثری به شهر برمیگرده درحالی که همسرش با مردی مرفه ازدواج کرده و مال و منالی به هم زده. این داستان داستان تلاش شابر با محوریت وکیلش برای بازپس گیری حیثیت و اموالش از دست همسرشه.
ترجمهی جناب نجابتی هم که درجهیک و فاخر بود و زیبنده و سزاوار چنین اثری.
September 23, 2024
خواستم متنی دربارهٔ «کلنل شابر» بنویسم، دیدم اول از همه باید کمی دربارۀ بالزاک صحبت کنم. صحبت از بالزاک کار سادهای نیست. پر بیراه نیست اگر بگیم که ادبیات فرانسه از اواسط قرن نوزدهم به بعد، حول محور بالزاک تعریف شده و نویسندگان یا تلاش میکردند مثل بالزاک بنویسند (هوگو، زولا و...) یا مثل بالزاک ننویسند (قرن بیستمیها)! در عین حال، صحبت از بالزاک بدون صحبت از انقلاب فرانسه ناقص و بیمعناست. این انقلاب نه تنها فرانسه رو دگرگون کرد، بلکه تمام جهان رو تا سالها تحت تأثیر قرار داد و با گذشت بیش از دو قرن، همچنان دربارهش کتاب و مقاله مینویسند، فیلم میسازند و تحلیلش میکنند. ضمناً انقلاب فرانسه و حوادث بعدش با شخصیت ناپلئون بناپارت گره خورده و شناخت تاریخ انقلاب فرانسه بدون شناخت ناپلئون امکانپذیر نیست، کمااینکه شناخت ناپلئون بدون دانستن تاریخ انقلاب فرانسه ابتر و نشدنیه. خلاصه، تصمیم گرفتم چیزی دربارۀ «کلنل شابر» ننویسم و فقط دعوتتون کنم که این رمان رو بخونید تا انقلاب فرانسه، ناپلئون و نبوغ بالزاک را بهتر و بیشتر بشناسید.
October 27, 2024
« اما از شوریدهبختان چه کاری برمیآید؟ آنها تنها میتوانند عشق بورزند، همین و بس »
قصه از این قراره که همه فکر میکنند کلنل شابر تو جنگ کشته شده و همسرش هم با مرد دیگهای ازدواج میکنه، حالا کلنل که انگار از گور برخاسته است برگشته و با کمک از وکیل جوانی به نام درویل میخواد به حق و حقوق از دست رفتهاش برسه. ادامه داستان از تلاشهای وکیل و همچنین خود شابر و دیدارش با همسر و سرانجام شابر حکایت میکنه... بسیار داستان غمانگیزی بود و منو متاثر کرد. شخصیت محترم کلنل شابر همیشه یه گوشه ذهنم باقی خواهد ماند....
کلنل شابر انسانی است که علی رغم سختیها و مصائبی که در زندگی و در طول جنگ متحمل شده، اما باعث نشده که از شرافت و انسانیت خودش دست بکشه. در جامعه ای که انسانهای خبیث و بدذات جولان میدند کلنل تصمیم گرفته همرنگ جماعت نباشه و البته بهای سنگینی هم بابت این قضیه میپردازه. به شدت شابر رو دوست داشتم و بهش علاقهمند شدم.
قلم بالزاک و نوع روایت ساده و عمیقش رو دوست داشتم.این اولین داستانی بود که از او میخوندم و به نظرم برای شروع انتخاب مناسبی بود.ترجمه اثر روان و خوب به همراه پانوشتهای مفیدی بود که لذت خواندن داستان رو دوچندان میکرد.یه کار ترجمهای خوب دیگه از نشر خوب مد.
قصه از این قراره که همه فکر میکنند کلنل شابر تو جنگ کشته شده و همسرش هم با مرد دیگهای ازدواج میکنه، حالا کلنل که انگار از گور برخاسته است برگشته و با کمک از وکیل جوانی به نام درویل میخواد به حق و حقوق از دست رفتهاش برسه. ادامه داستان از تلاشهای وکیل و همچنین خود شابر و دیدارش با همسر و سرانجام شابر حکایت میکنه... بسیار داستان غمانگیزی بود و منو متاثر کرد. شخصیت محترم کلنل شابر همیشه یه گوشه ذهنم باقی خواهد ماند....
کلنل شابر انسانی است که علی رغم سختیها و مصائبی که در زندگی و در طول جنگ متحمل شده، اما باعث نشده که از شرافت و انسانیت خودش دست بکشه. در جامعه ای که انسانهای خبیث و بدذات جولان میدند کلنل تصمیم گرفته همرنگ جماعت نباشه و البته بهای سنگینی هم بابت این قضیه میپردازه. به شدت شابر رو دوست داشتم و بهش علاقهمند شدم.
قلم بالزاک و نوع روایت ساده و عمیقش رو دوست داشتم.این اولین داستانی بود که از او میخوندم و به نظرم برای شروع انتخاب مناسبی بود.ترجمه اثر روان و خوب به همراه پانوشتهای مفیدی بود که لذت خواندن داستان رو دوچندان میکرد.یه کار ترجمهای خوب دیگه از نشر خوب مد.
March 19, 2009
One of the largest mental readjustments I had to make when I started reading Balzac was in my picture of Napoléon. Being brought up in England, I was used to thinking of him as an evil megalomaniac, who nearly destroyed Europe and was only stopped by the heroic efforts of Admiral Nelson and the Duke of Wellington.
How wrong I was! Of course, I now saw that he represented all that was good and heroic about France; after him, it just descended into pathetic bickering and intriguing. Poor Colonel Chabert fights gallantly in the Napoleonic Wars, and is left for dead on the battlefield. Somehow, he survives, and eventually finds his way back to France. Then he discovers that his wife has remarried and wants nothing to do with him; he's just an embarrassment. She even goes so far as to hire a fancy lawyer to try and work out a financial settlement so that he'll leave her alone.
It took a couple of chapters to finish moving all my mental furniture around, but by the end I was suitably disgusted, and nostalgically looking back to the great days of the Empire. His horrible wife! How could she! That's just typical of what's wrong with France these days! I was quite surprised to see how quickly I accepted all the necessary premises, even at an emotional level.
The movie is good too. Gérard Depardieu is a fine Chabert.
How wrong I was! Of course, I now saw that he represented all that was good and heroic about France; after him, it just descended into pathetic bickering and intriguing. Poor Colonel Chabert fights gallantly in the Napoleonic Wars, and is left for dead on the battlefield. Somehow, he survives, and eventually finds his way back to France. Then he discovers that his wife has remarried and wants nothing to do with him; he's just an embarrassment. She even goes so far as to hire a fancy lawyer to try and work out a financial settlement so that he'll leave her alone.
It took a couple of chapters to finish moving all my mental furniture around, but by the end I was suitably disgusted, and nostalgically looking back to the great days of the Empire. His horrible wife! How could she! That's just typical of what's wrong with France these days! I was quite surprised to see how quickly I accepted all the necessary premises, even at an emotional level.
The movie is good too. Gérard Depardieu is a fine Chabert.
November 9, 2025
Read in French. A short novel (1832) that tells the tragic story of Hyacinthe Chabert, a colonel in Napoleon's army, who is wrongly left for dead during a battle in Prussia (now East Germany) in 1807 and only returns to Paris years later. His wife has since remarried with a wealthy earl, and has children from that marriage. The unfortunate colonel, now completely marginalized, wants his life back and hires a lawyer, but that proves more difficult than anticipated.
The story's ending is of little consequence, as Balzac must have thought, as he takes the easy way out. But through Chabert, he paints, once again, a rather bleak portrait of France under the Restoration (1815-1830), where everyone is only interested in advancing, by any means necessary. There is clearly no room for an innocent victim of fate. In the words of Chabert: “I was burried under the dead; but now, I am burried under the living, under the acts, under the facts, under the whole society, which wants me to live under the earth!” Another socially realistic novel by Balzac, albeit with some melodramatic traits typical of Romanticism. Compared to Le Père Goriot this is a little more to the point, less meandering, with - thanks heaven - fewer aphorisms of wisdom.
The story's ending is of little consequence, as Balzac must have thought, as he takes the easy way out. But through Chabert, he paints, once again, a rather bleak portrait of France under the Restoration (1815-1830), where everyone is only interested in advancing, by any means necessary. There is clearly no room for an innocent victim of fate. In the words of Chabert: “I was burried under the dead; but now, I am burried under the living, under the acts, under the facts, under the whole society, which wants me to live under the earth!” Another socially realistic novel by Balzac, albeit with some melodramatic traits typical of Romanticism. Compared to Le Père Goriot this is a little more to the point, less meandering, with - thanks heaven - fewer aphorisms of wisdom.
July 28, 2020
¡Hacen mal los muertos en volver! exclama el Coronel Chabert ante su esposa, cuando lucha por recobrar su patrimonio y su familia.
El tema de esta novella de Balzac es la injusticia y la falta de humanidad con que la sociedad trata a los marginados, aunque hayan sido héroes y defensores de la nación. Es el caso de Chabert, veterano de las guerras napoleónicas y dado por muerto en la batalla de Eylau en 1807. Cuando después de muchos años, tras un periplo azaroso consigue, como Ulises, volver a su ciudad y a su hogar, nadie quiere reconocerle y mucho menos su mujer, que ahora está casada con un noble y tiene dos hijos.
La escena con que se abre la historia es una estupenda descripción del despacho de un procurador, Derville, cuya humanidad contrasta con el desprecio y la burla que muestran los pasantes y empleados hacia el fantasma andrajoso en que se ha convertido Chabert.
Las palabras del joven procurador fueron, pues, una especie de milagro para aquel hombre, rechazado durante diez años por su mujer, por la justicia, por la creación social entera.
Derville se interesa por su caso y le ayuda pero le advierte, que aunque la razón está de su parte, será muy difícil y costoso sortear el laberinto judicial que les espera. Chabert no puede entender que la sociedad a la que él defendió le dé la espalda ni que su mujer, que tanto le debe, no quiera saber nada de su existencia.
Es una historia conmovedora, donde la bondad encarnada en los personajes de Chabert y Derville choca con un entorno hostil y materialista y con una burocracia que lo invade todo. Balzac pinta en esta narración un interesante cuadro de costumbres de la Restauración postnapoleónica y enfatiza la pérdida de ideales en una sociedad hipócrita y egoísta, frente al idealismo que atribuye al liderazgo de Napoleón.
En palabras del procurador Derville: ...nosotros los procuradores vemos repetirse los mismos sentimientos malvados; nada los enmienda, nuestros despachos son cloacas que es imposible purgar.
Es interesante la reelaboración del tema que hace Javier Marías en su novela Los Enamoramientos, donde habla de la historia de Chabert para expresar el peso de los muertos sobre la vida de los vivos y el temor a su posible vuelta.
El tema de esta novella de Balzac es la injusticia y la falta de humanidad con que la sociedad trata a los marginados, aunque hayan sido héroes y defensores de la nación. Es el caso de Chabert, veterano de las guerras napoleónicas y dado por muerto en la batalla de Eylau en 1807. Cuando después de muchos años, tras un periplo azaroso consigue, como Ulises, volver a su ciudad y a su hogar, nadie quiere reconocerle y mucho menos su mujer, que ahora está casada con un noble y tiene dos hijos.
La escena con que se abre la historia es una estupenda descripción del despacho de un procurador, Derville, cuya humanidad contrasta con el desprecio y la burla que muestran los pasantes y empleados hacia el fantasma andrajoso en que se ha convertido Chabert.
Las palabras del joven procurador fueron, pues, una especie de milagro para aquel hombre, rechazado durante diez años por su mujer, por la justicia, por la creación social entera.
Derville se interesa por su caso y le ayuda pero le advierte, que aunque la razón está de su parte, será muy difícil y costoso sortear el laberinto judicial que les espera. Chabert no puede entender que la sociedad a la que él defendió le dé la espalda ni que su mujer, que tanto le debe, no quiera saber nada de su existencia.
Es una historia conmovedora, donde la bondad encarnada en los personajes de Chabert y Derville choca con un entorno hostil y materialista y con una burocracia que lo invade todo. Balzac pinta en esta narración un interesante cuadro de costumbres de la Restauración postnapoleónica y enfatiza la pérdida de ideales en una sociedad hipócrita y egoísta, frente al idealismo que atribuye al liderazgo de Napoleón.
En palabras del procurador Derville: ...nosotros los procuradores vemos repetirse los mismos sentimientos malvados; nada los enmienda, nuestros despachos son cloacas que es imposible purgar.
Es interesante la reelaboración del tema que hace Javier Marías en su novela Los Enamoramientos, donde habla de la historia de Chabert para expresar el peso de los muertos sobre la vida de los vivos y el temor a su posible vuelta.
December 21, 2021
So begins the expansion of a rich universe, Balzac’s La Comédie humaine. This is a worthy addition to the streets of Paris, close to where we saw Père Goriot take place. Short book, but rich with detail – sketching the trials and tribulations of Colonel Chabert of the old Empire. Left for dead literally and figuratively, he is left to his own devices to make sense of the meaning of his life. I am already beginning to spot the Easter eggs.
October 18, 2024
4,5*
Posiblemente lo mejor que he leído de Balzac. Que bien se adapta a nuestra naturaleza latina: encumbrar al héroe en su momento de esplendor y subirlo a los altares de la idolatría en su máximo apogeo, a veces de forma exacerbada y ridícula…y sin embargo nada más que se tambalea un poco y muestra debilidad, o bien por el mero transcurso de los años o la vejez, en ese momento hacerlo picadillo y renegar de él, de ese trasto viejo.
Grande la redacción, llamando al protagonista “difunto” por las circunstancias un tanto peculiares de la narración y las circunstancias del protagonista, y también “difunto” de forma claramente metafórica por lo que explicaba al principio, es considerada una persona a la que no vale la pena calificarla como viva, como activa.
La historia de fondo, sin entrar en detalles, habla de la demolición de un nombre en la persona de un oficial del Imperio napoleónico, un héroe de guerra, y la distinta consideración de esa persona al momento de encontrarse en su máximo auge, o cuando por circunstancias XX ha venido a menos.
Me gusta el protagonista Chabert, me gusta el procurador este Derville tan literario y a la defensa siempre de pleitos pobres y causas perdidas, y me gusta por entrar en todo, hasta la verisimilitud que le da Balzac a la trama en cuanto a las cuestiones técnicas jurídicas que envuelve toda esa trama, bien documentado hace ya dos siglos, esa meticulosidad se nota y se aprecia, cualquier otro hubiera pasado por encima de esas cuestiones técnicas, restándole credibilidad.
Importante: fecha de publicación de este libro 1832. Fecha de publicación de El Conde de Montecristo 1844. He tenido que comprobar este dato, para afianzar mi opinión al momento de leer “El coronel Chabert”, de que necesariamente Dumas se inspiró en esta obra de Balzac.
OJO ESPOILER: El personaje falsamente muerto y desaparecido y la trama que se desarrolla en paralelo y después en El Conde de Mont., veo que esa ocurrencia ya la tuvo Balzac. Con esto no quiero quitarle méritos a Dumas, ya que este se dedicó a retorcer esa trama y convertir su novela en un gran libro de aventuras, tal vez el mejor libro de aventuras de la literatura universal para jóvenes lectores, mientras Chabert busca otro objetivo; pero que conste que la idea original del “falso muerto” es de Balzac.
Posiblemente lo mejor que he leído de Balzac. Que bien se adapta a nuestra naturaleza latina: encumbrar al héroe en su momento de esplendor y subirlo a los altares de la idolatría en su máximo apogeo, a veces de forma exacerbada y ridícula…y sin embargo nada más que se tambalea un poco y muestra debilidad, o bien por el mero transcurso de los años o la vejez, en ese momento hacerlo picadillo y renegar de él, de ese trasto viejo.
Grande la redacción, llamando al protagonista “difunto” por las circunstancias un tanto peculiares de la narración y las circunstancias del protagonista, y también “difunto” de forma claramente metafórica por lo que explicaba al principio, es considerada una persona a la que no vale la pena calificarla como viva, como activa.
La historia de fondo, sin entrar en detalles, habla de la demolición de un nombre en la persona de un oficial del Imperio napoleónico, un héroe de guerra, y la distinta consideración de esa persona al momento de encontrarse en su máximo auge, o cuando por circunstancias XX ha venido a menos.
Me gusta el protagonista Chabert, me gusta el procurador este Derville tan literario y a la defensa siempre de pleitos pobres y causas perdidas, y me gusta por entrar en todo, hasta la verisimilitud que le da Balzac a la trama en cuanto a las cuestiones técnicas jurídicas que envuelve toda esa trama, bien documentado hace ya dos siglos, esa meticulosidad se nota y se aprecia, cualquier otro hubiera pasado por encima de esas cuestiones técnicas, restándole credibilidad.
Importante: fecha de publicación de este libro 1832. Fecha de publicación de El Conde de Montecristo 1844. He tenido que comprobar este dato, para afianzar mi opinión al momento de leer “El coronel Chabert”, de que necesariamente Dumas se inspiró en esta obra de Balzac.
OJO ESPOILER: El personaje falsamente muerto y desaparecido y la trama que se desarrolla en paralelo y después en El Conde de Mont., veo que esa ocurrencia ya la tuvo Balzac. Con esto no quiero quitarle méritos a Dumas, ya que este se dedicó a retorcer esa trama y convertir su novela en un gran libro de aventuras, tal vez el mejor libro de aventuras de la literatura universal para jóvenes lectores, mientras Chabert busca otro objetivo; pero que conste que la idea original del “falso muerto” es de Balzac.
February 11, 2018
Morire due volte
«Enfin, toutes les horreurs que les romanciers croient inventer sont toujours au-dessous de la vérité» : è una delle amarissime considerazioni pronunciate dall’avvocato Derville al termine di questo breve romanzo di Honoré de Balzac che ebbi occasione di scoprire, qualche anno fa, grazie a “Gli innamoramenti” di Javier Marías (per la serie, quando i libri suggeriscono, inaspettatamente, altri libri!).
Una storia davvero triste, quella del povero colonnello Hyacinthe Chabert, eroe di guerra e fedele servitore della Francia napoleonica, che riappare all’improvviso nel nuovo quadro della Restaurazione. Dato per morto durante la sanguinosa battaglia di Eylau (1807), combattuta contro l’esercito russo, è invece sopravvissuto miracolosamente alle gravi ferite riportate e alla fossa comune dove, in modo alquanto sbrigativo, era stato gettato e ricoperto da una montagna di cadaveri. Un dramma nel dramma, considerando gli inevitabili problemi burocratici da affrontare nel tentativo di rivendicare il riconoscimento della propria identità e, per di più, la cupidigia e l’arrivismo della vedova che nel frattempo, dopo aver ereditato a norma di legge tutta la notevole fortuna del marito, è convolata a nuove nozze con un giovane conte da cui ha avuto due figli.
Anche Chabert, dunque, “ancora vivo per la morte e morto per la vita”, proprio come un Mattia Pascal ante litteram; soltanto che, a differenza del futuro personaggio pirandelliano, il povero colonnello in questione avrebbe preferito non ritrovarsi in questa sorta di morte civile.
Con grande e forse inimitabile maestria, la penna di Balzac inizialmente tratteggia un uomo in apparenza insignificante, partendo dal suo vecchio cappotto ormai fuori moda, per poi mostrarne l’alta statura morale attraverso le emozioni e i sentimenti emersi pagina dopo pagina: il risultato sarà quello di un eroe tuttavia sconfitto dai suoi stessi princìpi che, di fronte a un mondo di lupi e volpi, lo porteranno a scegliere di relegarsi, sua sponte, ai margini della società, miserevole tra i miserevoli. «[…] je dois rentrer sous terre», affermerà infine questo morto vivente, eroe tragico della sua epoca e, in definitiva, emblema di tutti i senzatetto, senza famiglia e sans-papiers di ogni tempo e luogo. Una prosa davvero intensa e commovente, gustata appieno in lingua originale, sebbene il francese di Balzac mi sia apparso meno semplice rispetto a quello di altri autori letti durante i mesi scorsi (Maupassant e Verne, per esempio).
«Enfin, toutes les horreurs que les romanciers croient inventer sont toujours au-dessous de la vérité» : è una delle amarissime considerazioni pronunciate dall’avvocato Derville al termine di questo breve romanzo di Honoré de Balzac che ebbi occasione di scoprire, qualche anno fa, grazie a “Gli innamoramenti” di Javier Marías (per la serie, quando i libri suggeriscono, inaspettatamente, altri libri!).
Una storia davvero triste, quella del povero colonnello Hyacinthe Chabert, eroe di guerra e fedele servitore della Francia napoleonica, che riappare all’improvviso nel nuovo quadro della Restaurazione. Dato per morto durante la sanguinosa battaglia di Eylau (1807), combattuta contro l’esercito russo, è invece sopravvissuto miracolosamente alle gravi ferite riportate e alla fossa comune dove, in modo alquanto sbrigativo, era stato gettato e ricoperto da una montagna di cadaveri. Un dramma nel dramma, considerando gli inevitabili problemi burocratici da affrontare nel tentativo di rivendicare il riconoscimento della propria identità e, per di più, la cupidigia e l’arrivismo della vedova che nel frattempo, dopo aver ereditato a norma di legge tutta la notevole fortuna del marito, è convolata a nuove nozze con un giovane conte da cui ha avuto due figli.
Anche Chabert, dunque, “ancora vivo per la morte e morto per la vita”, proprio come un Mattia Pascal ante litteram; soltanto che, a differenza del futuro personaggio pirandelliano, il povero colonnello in questione avrebbe preferito non ritrovarsi in questa sorta di morte civile.
Con grande e forse inimitabile maestria, la penna di Balzac inizialmente tratteggia un uomo in apparenza insignificante, partendo dal suo vecchio cappotto ormai fuori moda, per poi mostrarne l’alta statura morale attraverso le emozioni e i sentimenti emersi pagina dopo pagina: il risultato sarà quello di un eroe tuttavia sconfitto dai suoi stessi princìpi che, di fronte a un mondo di lupi e volpi, lo porteranno a scegliere di relegarsi, sua sponte, ai margini della società, miserevole tra i miserevoli. «[…] je dois rentrer sous terre», affermerà infine questo morto vivente, eroe tragico della sua epoca e, in definitiva, emblema di tutti i senzatetto, senza famiglia e sans-papiers di ogni tempo e luogo. Una prosa davvero intensa e commovente, gustata appieno in lingua originale, sebbene il francese di Balzac mi sia apparso meno semplice rispetto a quello di altri autori letti durante i mesi scorsi (Maupassant e Verne, per esempio).
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 30, 2022
spoiler:
November 29, 2024
دگرگونیهای خُلق و خویت
از انقلابهای فرانسه بیشتر شده است
و من
مابینِ هر تحولِ خُلقی
پی در پی
پذیرفته و طرد میشوم
چگونه است که یک شب
بندبندِ انگشتانم
کلنلِ ارتشِ موهایت است
و سپیدهدم
طرهی گیسوانِ آشفتهات
انگشتانِ لهیده و مخدوشم را به جا نمیآورد؟
چگونه چشمانِ مرا
که چشمها
از آن میهراسید
چشم زدی
که به چشمروشنیِ چشمانت
اینگونه میلرزد؟
چوبخطهای روی دیوار را چگونه تفسیر کنم؟
روزهای بهانتظار نشستهی آمدنِ من است
یا نیامدن؟
بااینهمه
ای دخترکِ دلفریبِ "بازار خودفروشی"
تو را چگونه میشود دوست نداشت؟
من بارها از زیرِ آوارِ بیتوجهیات قد علم کردهام
که زیستن بهتر از مرگ؟
من بارها از زیر آوار قد علم کردهام
و حالا
آ
و
ا
ر
ه
ا
ی
آوارِ روی دیگری شدهام؟
اما میبخشمت
همانگونه که مسیحِ مصلوب
آن به صلیبمیخکوبکنندگانِ خود را بخشید
همان غارتگرانِ لباسهایش را
که جز این چند تار و پود
چیز دیگری نمیدیدند
میبخشمت
و فدای خوشبختیات میشوم
و تو نیز
مبادا که وارثِ نیکی نباشی
چرا که در اینصورت
صدها سالِ بعد
نیچهای زاده خواهد شد
و بخاطر بخششت
مرا سرزنش خواهد کرد!
فایل صوتیِ معرفی و نقدِ این کتاب توسط سپاس ریوندی رو میتونید از چنلِ تلگرامیِ نشر مد گوش بدید. نکاتِ جا��بی گفته شده.
از انقلابهای فرانسه بیشتر شده است
و من
مابینِ هر تحولِ خُلقی
پی در پی
پذیرفته و طرد میشوم
چگونه است که یک شب
بندبندِ انگشتانم
کلنلِ ارتشِ موهایت است
و سپیدهدم
طرهی گیسوانِ آشفتهات
انگشتانِ لهیده و مخدوشم را به جا نمیآورد؟
چگونه چشمانِ مرا
که چشمها
از آن میهراسید
چشم زدی
که به چشمروشنیِ چشمانت
اینگونه میلرزد؟
چوبخطهای روی دیوار را چگونه تفسیر کنم؟
روزهای بهانتظار نشستهی آمدنِ من است
یا نیامدن؟
بااینهمه
ای دخترکِ دلفریبِ "بازار خودفروشی"
تو را چگونه میشود دوست نداشت؟
من بارها از زیرِ آوارِ بیتوجهیات قد علم کردهام
که زیستن بهتر از مرگ؟
من بارها از زیر آوار قد علم کردهام
و حالا
آ
و
ا
ر
ه
ا
ی
آوارِ روی دیگری شدهام؟
اما میبخشمت
همانگونه که مسیحِ مصلوب
آن به صلیبمیخکوبکنندگانِ خود را بخشید
همان غارتگرانِ لباسهایش را
که جز این چند تار و پود
چیز دیگری نمیدیدند
میبخشمت
و فدای خوشبختیات میشوم
و تو نیز
مبادا که وارثِ نیکی نباشی
چرا که در اینصورت
صدها سالِ بعد
نیچهای زاده خواهد شد
و بخاطر بخششت
مرا سرزنش خواهد کرد!
فایل صوتیِ معرفی و نقدِ این کتاب توسط سپاس ریوندی رو میتونید از چنلِ تلگرامیِ نشر مد گوش بدید. نکاتِ جا��بی گفته شده.
February 2, 2012
A litmus test for the betrothed—would you, after your man’s been killed in the latest war, pronounced dead and buried, and after you’ve married again and had children, take your man back when he turns up haggard and pauperous on your mansion doorstep? (Yes, this happens at the end of Tom Hanks’s Castaway, minus the mansion, but Balzac got there first in this novella). Well, WOULD YOU? When the bedraggled Colonel finally falls in with some solicitors who help his case, he hopes for once and for all he can reclaim his wife and fortune. Unfortunately, he married a former prostitute who’s less than chuffed the Colonel is on the scene and does her damnedest to suppress him and keep him a peasant in the bogs. Balzac’s typically poisonous writing is in full flood here in this quickie—one longs for a longer, meatier story. WILSON!!!!
December 7, 2020
La tragica vicenda del povero Chabert non serve solamente a dipinger a tinte fosche l'ingratitudine umana, ma anche a ribadir la dignità di un protagonista di straordinaria levatura. Storia breve, intensa, bellissima, toccante.
October 28, 2024
El coronel Chabert 5⭐
El verdugo 4⭐
El elixir de larga vida 3⭐
La obra maestra desconocida 3⭐
El verdugo 4⭐
El elixir de larga vida 3⭐
La obra maestra desconocida 3⭐
December 31, 2018
Il colonnello Chabert, eroe di guerra, ritenuto morto in battaglia e ridotto in miseria, ritorna a Parigi dopo più di dieci anni e si rivolge a un giovane avvocato per far valere i suoi diritti, ovvero riavere il suo patrimonio e soprattutto sua moglie, che nel frattempo si è risposata con un conte.
“Dobbiamo evitare che lei capisca il nostro piano. Proviamo a scoprire il suo e a chiudere la partita al primo colpo. Bisognerebbe intimorirla? E’ una donna. Di cosa hanno più paura le donne? Le donne temono più di ogni altra cosa …”
D’accordo, non siamo ai livelli di “Illusioni perdute” o di “Eugenie Grandet” e Balzac ogni tanto esagera con frasi come “chiese il colonnello con il candore di un bambino o di un soldato, perché nel vero soldato c’è sempre traccia dell’animo del bambino, e un soldato si nasconde spesso nel bambino, specialmente in Francia”. Ma questo breve romanzo ha il merito di rendere indimenticabile la figura di Chabert, con le sue scelte e il suo destino.
“Mi piacerebbe non essere me stesso. La coscienza dei miei diritti mi sconforta. Se la malattia mi avesse fatto dimenticare la mia vita trascorsa, quanto sarei stato e sarei tuttora felice!”
Chabert è stato assente pochi anni, ma a Parigi la sua dignità e generosità lo rendono già un pesce fuor d’acqua. E la giustizia civile non è immediata come quella militare. Tutto è dominato dall’ambizione e dal denaro: nel testo frequenti sono i riferimenti a fortune improvvise e a fallimenti di attività economiche. E poi Balzac è un maestro nel farmi immergere negli splendori e nelle miserie degli ambienti dell’epoca.
E non solo di quell’epoca. Balzac è sempre moderno e attuale. Come qualche anno fa, mentre cercavo casa, avevo in mente il suo avvertimento nelle “Illusioni perdute” di diffidare degli annunci contenenti l’espressione “ottimo investimento”, così, quando d’ora in poi noterò i nostri uffici sempre più sporchi per risparmiare sulle spese per le pulizie, mi ricorderò della descrizione dello studio dell’avvocato, presente in questo romanzo.
Negli scaffali più bassi del casellario erano state ammucchiate delle cartelle ingiallite dall’uso. La luce del giorno attraversava a stento i vetri luridi. Del resto a Parigi vi sono pochissimi studi in cui sia possibile lavorare a febbraio, prima delle dieci, senza l’aiuto di una lampada. La loro trascuratezza è facilmente comprensibile: vengono frequentati da moltissime persone, nessuna delle quali vi rimane molto tempo, e nessun interesse personale si rivolge a oggetti così squallidi.
“Dobbiamo evitare che lei capisca il nostro piano. Proviamo a scoprire il suo e a chiudere la partita al primo colpo. Bisognerebbe intimorirla? E’ una donna. Di cosa hanno più paura le donne? Le donne temono più di ogni altra cosa …”
D’accordo, non siamo ai livelli di “Illusioni perdute” o di “Eugenie Grandet” e Balzac ogni tanto esagera con frasi come “chiese il colonnello con il candore di un bambino o di un soldato, perché nel vero soldato c’è sempre traccia dell’animo del bambino, e un soldato si nasconde spesso nel bambino, specialmente in Francia”. Ma questo breve romanzo ha il merito di rendere indimenticabile la figura di Chabert, con le sue scelte e il suo destino.
“Mi piacerebbe non essere me stesso. La coscienza dei miei diritti mi sconforta. Se la malattia mi avesse fatto dimenticare la mia vita trascorsa, quanto sarei stato e sarei tuttora felice!”
Chabert è stato assente pochi anni, ma a Parigi la sua dignità e generosità lo rendono già un pesce fuor d’acqua. E la giustizia civile non è immediata come quella militare. Tutto è dominato dall’ambizione e dal denaro: nel testo frequenti sono i riferimenti a fortune improvvise e a fallimenti di attività economiche. E poi Balzac è un maestro nel farmi immergere negli splendori e nelle miserie degli ambienti dell’epoca.
E non solo di quell’epoca. Balzac è sempre moderno e attuale. Come qualche anno fa, mentre cercavo casa, avevo in mente il suo avvertimento nelle “Illusioni perdute” di diffidare degli annunci contenenti l’espressione “ottimo investimento”, così, quando d’ora in poi noterò i nostri uffici sempre più sporchi per risparmiare sulle spese per le pulizie, mi ricorderò della descrizione dello studio dell’avvocato, presente in questo romanzo.
Negli scaffali più bassi del casellario erano state ammucchiate delle cartelle ingiallite dall’uso. La luce del giorno attraversava a stento i vetri luridi. Del resto a Parigi vi sono pochissimi studi in cui sia possibile lavorare a febbraio, prima delle dieci, senza l’aiuto di una lampada. La loro trascuratezza è facilmente comprensibile: vengono frequentati da moltissime persone, nessuna delle quali vi rimane molto tempo, e nessun interesse personale si rivolge a oggetti così squallidi.
April 17, 2018
EL CORONEL CHABERT. De Honoré de Balzac.
"Iré hasta la base de la columna de la place Vendôme —exclamó—; ahí gritaré: «¡ Soy el coronel Chabert, que embistió contra los rusos en Eylau!». El bronce sí que me reconocerá."
Aunque ligera y muy rápida de leer tiene algunos conceptos profundos que te puede dejar esta pequeña novela de la "Comedia Humana" de Balzac.
El coronel Chabert dirige una de las partes de la legendaria carga de caballería a órdenes del mariscal Murat durante la batalla de Eylau contra los rusos en 1807 y cae abatido, posteriormente dejado abandonado muerto. Después de un tiempo de haber estado enterrado emerge de las decenas de cadáveres encima de él y se encuentra en el hielo alemán para tratar de reconstruir su vida.
Me gustó mucho sobre todo el ritmo de la novela al contar cómo Chabert emprende su odisea para "renacer" y luchar por lo que perdió y así nos narra su historia (que seguro ha sido uno de los miles de relatos fascinantes que han quedado en el olvido de los soldados que sirvieron a órdenes de Napoleón), también todas las reminiscencias al primer imperio, las descripciones románticas aunque son breves y el final me gustó también bastante no por el desenlace del argumento principal sino por las reflexiones que hace Balzac en general sobre el honor militar, el real valor de las cosas, el interés por el dinero entre otros temas. De haber sido más sustanciosa hubiera sido de mis favoritos pero aún así le doy una estrella más.
"Iré hasta la base de la columna de la place Vendôme —exclamó—; ahí gritaré: «¡ Soy el coronel Chabert, que embistió contra los rusos en Eylau!». El bronce sí que me reconocerá."
Aunque ligera y muy rápida de leer tiene algunos conceptos profundos que te puede dejar esta pequeña novela de la "Comedia Humana" de Balzac.
El coronel Chabert dirige una de las partes de la legendaria carga de caballería a órdenes del mariscal Murat durante la batalla de Eylau contra los rusos en 1807 y cae abatido, posteriormente dejado abandonado muerto. Después de un tiempo de haber estado enterrado emerge de las decenas de cadáveres encima de él y se encuentra en el hielo alemán para tratar de reconstruir su vida.
Me gustó mucho sobre todo el ritmo de la novela al contar cómo Chabert emprende su odisea para "renacer" y luchar por lo que perdió y así nos narra su historia (que seguro ha sido uno de los miles de relatos fascinantes que han quedado en el olvido de los soldados que sirvieron a órdenes de Napoleón), también todas las reminiscencias al primer imperio, las descripciones románticas aunque son breves y el final me gustó también bastante no por el desenlace del argumento principal sino por las reflexiones que hace Balzac en general sobre el honor militar, el real valor de las cosas, el interés por el dinero entre otros temas. De haber sido más sustanciosa hubiera sido de mis favoritos pero aún así le doy una estrella más.
August 30, 2020
Extracto del libro:
Todos los horrores que los novelistas creen inventar están siempre por debajo de la verdad.
Todos los horrores que los novelistas creen inventar están siempre por debajo de la verdad.
August 31, 2023
Gençken en çok okuduğum yazarlardan olan Balzac'ı tekrar okuma şansına sahip oldum. Yeniden beni etkileyen yazarın eserini dinlemek çok iyi oldu. Burda yazarın neden eserlerini ''insanlık komedisi'' etiketi altında topladığını anladım. Albay Chabert'in başına gelenler aradan geçen yüzyıla rağmen halen geçerliliğini koruyor belki şekil ve isimler olarak değişmiş olsalarda insanlık trajik komedisi devam ediyor .Oldukça güzel ve derinliği olan bir yapıt herkese tavsiye edeceğim eserlerden.
July 12, 2025
- Libro acquistato a Febbraio 2025 -
La povertà, l’indigenza, le sopraffazioni sofferte, l’emarginazione, ti fanno diventare umile, sottomesso, vinto, dimentico degli onori passati, dell’orgoglio, dello sguardo altero e risoluto di quando eri qualcuno; in questo famoso racconto di Honoré de Balzac, Chabert, il protagonista, è un uomo che ha perso tutto: l’amore della amata moglie, i gradi di colonnello della cavalleria di Napoleone, i beni che possedeva compresa la sua elegante dimora, persino quei pochi soldi che possono servire per sopravvivere, ma non ha perso la sua umanità, non ha dimenticato il valore dei sentimenti e lo dimostrerà a oltranza ergendosi così a eroe dei sentimenti più veri e genuini che troppo spesso si tende a rinnegare per egoismo, per arrivismo, per bassezza d’animo. Racconto psicologico di ottima fattura, “Il colonnello Chabert” mette in risalto l’onestà disarmante di un ufficiale napoleonico ritenuto morto e disperso dopo un aspro assalto in battaglia ai tempi delle campagne di guerra di Napoleone Bonaparte e sorprendentemente sopravvissuto il quale ritornato dopo molti anni nella Francia della restaurazione monarchica si accorge dell’impossibilità di recuperare non solo lo status quo ma neanche la soddisfazione di essere riconosciuto e in un certo senso “resuscitato”.
Nello stesso volume un altro racconto dell'autore, "Un Episodio ai tempi del Terrore" narra il pentimento e la volontà di espiazione di un uomo che ha partecipato attivamente a uno dei momenti più truci della Rivoluzione Francese. Anche qui il genio di Balzac sa mettere in evidenza in poche pagine l'atmosfera di orrore di quel periodo storico e nel contesto del racconto il genuino sentimento di ravvedimento e il desiderio di perdono.
La povertà, l’indigenza, le sopraffazioni sofferte, l’emarginazione, ti fanno diventare umile, sottomesso, vinto, dimentico degli onori passati, dell’orgoglio, dello sguardo altero e risoluto di quando eri qualcuno; in questo famoso racconto di Honoré de Balzac, Chabert, il protagonista, è un uomo che ha perso tutto: l’amore della amata moglie, i gradi di colonnello della cavalleria di Napoleone, i beni che possedeva compresa la sua elegante dimora, persino quei pochi soldi che possono servire per sopravvivere, ma non ha perso la sua umanità, non ha dimenticato il valore dei sentimenti e lo dimostrerà a oltranza ergendosi così a eroe dei sentimenti più veri e genuini che troppo spesso si tende a rinnegare per egoismo, per arrivismo, per bassezza d’animo. Racconto psicologico di ottima fattura, “Il colonnello Chabert” mette in risalto l’onestà disarmante di un ufficiale napoleonico ritenuto morto e disperso dopo un aspro assalto in battaglia ai tempi delle campagne di guerra di Napoleone Bonaparte e sorprendentemente sopravvissuto il quale ritornato dopo molti anni nella Francia della restaurazione monarchica si accorge dell’impossibilità di recuperare non solo lo status quo ma neanche la soddisfazione di essere riconosciuto e in un certo senso “resuscitato”.
Nello stesso volume un altro racconto dell'autore, "Un Episodio ai tempi del Terrore" narra il pentimento e la volontà di espiazione di un uomo che ha partecipato attivamente a uno dei momenti più truci della Rivoluzione Francese. Anche qui il genio di Balzac sa mettere in evidenza in poche pagine l'atmosfera di orrore di quel periodo storico e nel contesto del racconto il genuino sentimento di ravvedimento e il desiderio di perdono.
September 8, 2020
En la batalla de Eylau, el coronel Chabert recibe un golpe mortal en la cabeza y es arrojado a la fosa con el resto de cadáveres. Su viuda cuenta con abogados que le ayudan a gestionar el gran patrimonio heredado. Hasta que al despacho del procurador Derville llega un vagabundo misterioso que afirma ser el coronel Chabert y que puede probarlo sin lugar a dudas.
Se trata de un relato que comienza con un ritmo algo lento, pero cuando aparece el sospechoso adquiere mucho dinamismo. Además de contar su historia, pide volver con su mujer y recuperar su hogar, lo cual va a plantear varios problemas legales para el procurador y personales para la propia viuda. Lo que debería ser un milagro se tuerce con pasiones muy bajas como el egoísmo, con lo que la trama adquiere un inesperado desenlace. Si bien la novela no profundiza demasiado en definir a sus personajes, las intenciones de los mismos son bastante creíbles, y de una ráfaga podemos ver lo mejor y lo peor del ser humano.
Se trata de un relato que comienza con un ritmo algo lento, pero cuando aparece el sospechoso adquiere mucho dinamismo. Además de contar su historia, pide volver con su mujer y recuperar su hogar, lo cual va a plantear varios problemas legales para el procurador y personales para la propia viuda. Lo que debería ser un milagro se tuerce con pasiones muy bajas como el egoísmo, con lo que la trama adquiere un inesperado desenlace. Si bien la novela no profundiza demasiado en definir a sus personajes, las intenciones de los mismos son bastante creíbles, y de una ráfaga podemos ver lo mejor y lo peor del ser humano.
April 4, 2018
Πρώτη επαφή με το έργο του Γάλλου συγγραφέα Ονορέ Ντε Μπαλζάκ και μπορώ να πω ότι δηλώνω ικανοποιημένος. Πρόκειται για μια κλασική νουβέλα, καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα, με μπόλικη ειρωνεία, αρκετούς συμβολισμούς και κάθε είδους κοινωνικά σχόλια, χωρίς περιττές περιγραφές και αχρείαστες λεπτομέρειες. Η γραφή είναι πολύ καλή, λιτή και ευκολοδιάβαστη, με μια λεπτή αίσθηση του χιούμορ. Πιθανότατα δύσκολα θα έκανα καλύτερη αρχή με τον Μπαλζάκ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα διαβάσω και άλλα βιβλία του στο μέλλον.
May 11, 2022
Мне кажется, что истории многих бездомных очень похожи на историю Шабера. Его предала и продала жена. Слишком быстро она вышла замуж и родила двоих детей, когда появилось известие о его смерти. Она сыграла на его чувствах, на его порядочности, она заставила его отказаться от себя самого, от своего имени, от своих воинских заслуг и своих подвигов добровольно. Юрист мог бы ему помочь, будь на то его воля. Но его воля была, чтобы полковник Шабер «сошел в могилу» во второй раз, и остался бы Гиацинт, чей номер 164.
May 15, 2024
Am recitit Colonelul Chabert dintr-un motiv ce nu are legătură neapărat cu nuvela în sine și anume acela de a citi toate traducerile din Balzac ale lui Petru Dumitriu, ce au devenit indezirabile pentru regimul comunist odată cu trădarea celui care s-a bucurat de o atât de mare apreciere din partea lui Gheorghiu Dej și a celorlalți nomenclaturiști din anii cincizeci ai secolului trecut. Dacă nu greșesc, este vorba despre cinci piese din Comedia Umană: A doua familie, Colonelul Chabert, Vicarul din Tours, Femeia părăsită și Faimosul Gaudissart. Mai ales că prima dată am apelat la traducerea lui Marcel Gafton, așa că de data aceasta era tentantă ideea unei schimbări. Însă, am constatat fără o mare surprindere că nuvela lui Balzac merită cu prisosință să fie redescoperită, fiind, din punctul meu de vedere, cel mai potrivit punct de plecare pentru un cititor care este interesat de opera lui Balzac.
Este de prisos să povestesc drama Colonelului Chabert, eroul de la Eylau care a reușit să aducă victoria cavaleriei franceze, al cărui trup a fost îngropat alături de tovarășii săi morți în luptă, dar care a reușit să iasă din mormântul colectiv și s-a trezit respins de întreaga societate. Balzac are meritul de a ne arăta o altă față a campaniilor militare ale lui Napoleon, una lipsită de glorie și plină de suferinţă. A trecut timpul eroismului, acum a venit vremea calculelor meschine și a perfidiei. Lectură plăcută!
Este de prisos să povestesc drama Colonelului Chabert, eroul de la Eylau care a reușit să aducă victoria cavaleriei franceze, al cărui trup a fost îngropat alături de tovarășii săi morți în luptă, dar care a reușit să iasă din mormântul colectiv și s-a trezit respins de întreaga societate. Balzac are meritul de a ne arăta o altă față a campaniilor militare ale lui Napoleon, una lipsită de glorie și plină de suferinţă. A trecut timpul eroismului, acum a venit vremea calculelor meschine și a perfidiei. Lectură plăcută!
February 29, 2024
"Несрећа је једне врсте амајлија, чије је својство да ојача оно што нам је урођено: код неких људи развије неповерење и злобу, као што код оних који имају дивно срце увећа доброту."
November 16, 2021
This is a great story. Colonel Chabert was thought to have died in a battle, his wife remarries and has children with her new husband. Then a man claiming to be the Colonel visits a lawyer’s office to reclaim his wife and money. I loved this from the start. The opening chapter with the young staff in the lawyers office making fun of this ragged old man set up a very readable and ultimately sad story.
December 17, 2018
Esiste un equilibrio tra apparenza e aspirazione?
Il Colonnello Chabert è un essere terribilmente inquieto. È vittima di una donna che agisce con perfidia ed egoismo, un'attrice che indossa maschere di occorrenza: sua moglie.
L'uomo viene manipolato e raggirato affinché rinunci a tutto, persino alla sua stessa identità in favore della donna. Così rinnega la sua vita, disegnando le cose esteriori che tanto interessano alla maggior parte degli uomini.
"È meglio mostrare ricchezza nei sentimenti piuttosto che negli abiti".
Questa è la chiave del pensiero del Colonnello Chabert, uomo dalla straordinaria intelligenza e dalla forte ambiguità, sempre in lotta con la sua natura, con i suoi sogni, con le sue speranze. Ma in fondo al desiderio di riscatto quello che resta è solo il disprezzo per l'umanità.
Il Colonnello Chabert è un essere terribilmente inquieto. È vittima di una donna che agisce con perfidia ed egoismo, un'attrice che indossa maschere di occorrenza: sua moglie.
L'uomo viene manipolato e raggirato affinché rinunci a tutto, persino alla sua stessa identità in favore della donna. Così rinnega la sua vita, disegnando le cose esteriori che tanto interessano alla maggior parte degli uomini.
"È meglio mostrare ricchezza nei sentimenti piuttosto che negli abiti".
Questa è la chiave del pensiero del Colonnello Chabert, uomo dalla straordinaria intelligenza e dalla forte ambiguità, sempre in lotta con la sua natura, con i suoi sogni, con le sue speranze. Ma in fondo al desiderio di riscatto quello che resta è solo il disprezzo per l'umanità.
August 18, 2023
This is one of Honoré de Balzac's best novelettes, and one of his darkest. It tells the tale of one of Napoleon's officers who was instrumental in winning the Battle of Eylau. He was so badly wounded there that he was mistakenly buried in a mass grave. When he managed to extricate himself, he was so weak and ill that he was not able to rejoin the Grande Armée. Instead, he shows up in Paris after Napoleon has been trundled off to St Helena and the government is the restored Bourbon monarchy under Louis XVIII.
Unfortunately, he has been declared dead by Napoleon. Before the Colonel shows up, his wife has remarried and had two children by Count Ferraud, so she has no interest in returning to a former marriage in which she had no children, and to a man who, though a hero, was now penniless.
The young lawyer Derville to whom Colonel Chabert applies to be socially reinstated ends the book with a gloomy reflection:
Unfortunately, he has been declared dead by Napoleon. Before the Colonel shows up, his wife has remarried and had two children by Count Ferraud, so she has no interest in returning to a former marriage in which she had no children, and to a man who, though a hero, was now penniless.
The young lawyer Derville to whom Colonel Chabert applies to be socially reinstated ends the book with a gloomy reflection:
Do you know, my dear fellow,” Derville went on after a pause, “there are in modern society three men who can never think well of the world—the priest, the doctor, and the man of law? And they wear black robes, perhaps because they are in mourning for every virtue and every illusion. The most hapless of the three is the lawyer. When a man comes in search of the priest, he is prompted by repentance, by remorse, by beliefs which make him interesting, which elevate him and comfort the soul of the intercessor whose task will bring him a sort of gladness; he purifies, repairs and reconciles. But we lawyers, we see the same evil feelings repeated again and again, nothing can correct them; our offices are sewers which can never be cleansed.Colonel Chabert is one of the best works to read if you want to dip into Balzac's work to check him out. (I think you will find he is one of the super greats!)
September 20, 2021
چه گردآوری بینظیری بود؛ هم داستانها (که گویی رمانهای فشردهی بالزاک بودند) و چه مقدمهای که شامل احوالات بالزاک بر بستر مرگ و خطابهای بر سر مزارش از ویکتورهوگو آورده شده بود.
واقعا سرِ آن جمله از ویکتور هوگو خشکم زد که در ضمن خاکسپاری گفته بود: یکی از شرّابههای تابوت را من گرفته بودم؛ در طرف دیگر نیز الکساندر دوما بود.
این نشاندهندهی این است که بالزاک تنها در دل من جا باز نکرده؛ در حقیقت، او مقامی همچون پوشکین برای تولستوی و داستایوفسکی را، در فرانسه برای دوما و هوگو داشت و تعجبناپذیر نیست که من یک نوع شباهت دیدگاهی بین او و دوما در داستانهایش پیدا کردم. همان شباهتی که مهتران را به کهتران پیوند میزند، دقیقاً از بالزاک وام گرفته شدهست.
واقعا سرِ آن جمله از ویکتور هوگو خشکم زد که در ضمن خاکسپاری گفته بود: یکی از شرّابههای تابوت را من گرفته بودم؛ در طرف دیگر نیز الکساندر دوما بود.
این نشاندهندهی این است که بالزاک تنها در دل من جا باز نکرده؛ در حقیقت، او مقامی همچون پوشکین برای تولستوی و داستایوفسکی را، در فرانسه برای دوما و هوگو داشت و تعجبناپذیر نیست که من یک نوع شباهت دیدگاهی بین او و دوما در داستانهایش پیدا کردم. همان شباهتی که مهتران را به کهتران پیوند میزند، دقیقاً از بالزاک وام گرفته شدهست.
Displaying 1 - 30 of 437 reviews