Das Wittgenstein Programm

by Philip Kerr

A terrifyingly prescient cult classic by the author of the Berlin Noir trilogy.

LONDON, 2013. Serial killings have reached epidemic proportions – even with the widespread government use of DNA detection, brain-imaging, and the "punitive coma." Beautiful, whip-smart, and driven by demons of her own, Detective Isadora "Jake" Jacowicz must stop a murderer, code-named "Wittgenstein," who has taken it upon himself to eliminate any man who has tested posi­tive for a tendency towards violent behavior – even if his victim has never committed a crime.

Philip Kerr is winning more acclaim than ever for his beloved Bernie Gunther series and – with Kerr's higher profile – A Philosophical Investigation is poised to capture an all-new readership with its riveting tale of a killer whose intellectual brilliance is matched only by his homicidal madness.

Genres: Fiction, Mystery, Crime, Thriller, Science Fiction, Philosophy, Noir

410 pages, Paperback

First published September 10, 1992

About the author

Philip Kerr was a British author. He was best known for his Bernie Gunther series of 13 historical thrillers and a children's series, Children of the Lamp, under the name P.B. Kerr.

Librarian’s note: There is more than one author in the Goodreads database with this name.

Reviews

[Guille · Rating 1 out of 5]

Las novelas de género, como es esta, deben satisfacer unos requisitos mínimos sin los cuales todo se desmorona. En mi opinión, este es el caso de la novela de Kerr: demasiadas casualidades y soluciones forzadas.

[Maria Bikaki · Rating 2 out of 5]

Το λες και διάβασμα αγγαρεία. Για να μια ειλικρινής ήμουν πολύ επιφυλακτική με το συγκεκριμένο βιβλίο από την αρχή από σχόλια που είχα ακούσει από φίλους που το είχαν διαβάσει όμως η αγάπη που τρέφω στον συγγραφέα τελικά «έπνιξε» τις όποιες ανησυχίες μου. Κακώς αν με ρωτάτε εκ των υστέρων. Αν υπάρχει κάποιο στοιχείο που θαυμάζω πάντα στα βιβλία του Κερρ είναι το μέγεθος των γνώσεων του και της βαθιάς μελέτης που κάνει για κάθε του βιβλίο και τις οποίες με αριστοτεχνικό πραγματικά τρόπο τις προσαρμόζει πάντα στις ιστορίες του. Εν προκειμένω όμως στα φιλοσοφικά εγκλήματα θεωρώ μάλλον αυτή η υπερβολική γνώση και καταγραφή πληροφοριών στέρησε αρκετά σε ποιότητα από το βιβλίο. Τόση πληροφορία και γνώση για το τίποτα κατά κάποιο τρόπο. Ο συγγραφέας μάλλον το παράκανε αυτή τη φορά ενώ κατά τη δική μου ταπεινή άποψη αυτές ακριβώς οι γνώσεις που προσπαθούσε να περάσει στο κείμενο του μάλλον ήταν άσχετες με την εξέλιξη της ιστορίας παρα εξυπηρετούσαν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Για την ακρίβεια μου προκάλεσαν τέτοια βαρεμάρα που αρκετές φορές σκέφτηκα να σταματήσω την ανάγνωση πόσο μάλλον από τη στιγμή που και η ίδια η ιστορία και οι κεντρικοί ήρωες δε μου προκάλεσαν το παραμικρό ενδιαφέρον. Ένα πραγματικά κουραστικό βιβλίο. Η γνώση είναι καλή όταν εξυπηρετεί και την πλοκή του έργου αν όχι παραμένει απλή πληροφορία που θα ξεχαστεί με το γύρισμα της σελίδας. Μπέρνι Γκούντερ γύρνα πίσω ή εστω τηλεφώνα :p

[Nikos Tsentemeidis · Rating 2 out of 5]

Το παράτησα στην σελίδα 200. Περίμενα περισσότερα, οπότε είμαι λίγο αυστηρός. Μετά τη φήμη του Μπέρνι Γκούντερ, νομίζω χάνει το χρόνο του. Βέβαια έφηβος είχα διαβάσει το "στην κορφή του κόσμου", ένα θρίλερ στα Ιμαλάια και ήταν πολύ καλό, γραμμένο αμέσως μετά την τριλογία.

[Juan Nalerio · Rating 3 out of 5]

Correcta novela policial. No me deslumbró, no me decepcionó.
Hay que hacer el click del momento temporal. Fue escrita en los 90´s y se refiere a los 2010´s por lo que van a aparecer elementos tecnológicos ficticios y novedosos.

Aparecen muchas citas filosóficas, lo que la hace una lectura policial diferente, igualmente, no escapa de lo que ya hemos leído: Malo-inteligente-loco, policía-perseverante-con problemas personales.

[Χρύσα Βασιλείου · Rating 2 out of 5]

2.5 αστεράκια, τα οποία θα δικαιολογήσω ευθύς αμέσως.

Έχοντας αυτοανακηρυχθεί αιώνια φαν της γραφής του Kerr,αλλά και του Μπέρνι Γκούντερ,περίμενα με ανυπομονησία να διαβάσω τα "Φιλοσοφικά εγκλήματά" του.. Και με κάποια ανησυχία ταυτόχρονα,γιατί γενικά δεν συμπαθώ να έρχομαι αντιμέτωπη με τη φιλοσοφία μέσα στη λογοτεχνία που διαβάζω (αρκετή διδάχτηκα στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο,ευχαριστώ,δε θα πάρω άλλη.)
Το πρόβλημα αυτού του βιβλίου όμως δεν είναι ΜΟΝΟ η φιλοσοφία. Είναι το ότι,περισσότερο από βιβλίο,θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σημειωματάριο καταγραφής γνώσεων του Philip Kerr! Το ότι ο συγγραφέας είναι εξαιρετικά μορφωμένος και ενημερωμένος για παραπάνω από έναν τομέα γνώσεων είναι γνωστό και φανερό τόσο στο βιογραφικό του, όσο και γενικά στο έργο του. Εδώ όμως θα έλεγε κανείς πως έγραψε το βιβλίο απλά για να 'πετάει' μέσα του,σε κάθε περίσταση και με την παραμικρή αφορμή,κομμάτια από αυτές του τις γνώσεις. Φιλοσοφία,Τέχνες,γλωσσολογία,ψυχολογία,ορολογία κι ό,τι άλλο υπάρχει σε κατάληξη -γία νομίζω πως βρήκαν τη θέση τους εδώ (ο μεταφραστής ή ο επιμελητής τρελάθηκε στην υποσημείωση,ο δόλιος!) Και το κακό είναι πως σε αρκετές περιπτώσεις νομίζω πως ήταν περιττό και δεν προσέθετε τίποτα στην υπόθεση, ήταν απλά καθαρή επίδειξη γνώσεων σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού του αναγνώστη. Το πολύ το "Κύριε Ελέησον" το βαριέται κι ο παπάς όμως, φίλτατε kerr...

Άλλο μέγα "φάουλ" κεφάλαιο. Οι δύο κεντρικοί ήρωες, ο δολοφόνος και η επιθεωρήτρια Τζέικοβιτς. Ο ένας φιλοσοφεί ακατάπαυστα σε μικρά κεφάλαια-σφήνες και σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, προσπαθώντας να δικαιολογηθεί στον αναγνώστη πότε για το ένα και πότε για το άλλο. Ενώ όμως ξεκινάει με αυτήν την πρόθεση,ξεφεύγει συνεχώς και καταλήγει να αερολογεί,προσπαθώντας να πείσει πως μπορεί να είναι τρελός/παρανοϊκός/ψυχρός δολοφόνος αλλά είναι ταυτόχρονα και ομιλούσα εγκυκλοπαίδεια,αραδιάζοντας γνωμικά άσχετων τρίτων και παραθέτοντας το ευρύ,ομολογουμένως,πεδίο των γνώσεών του.. WTF, δηλαδή;!
'Οσο για την Τζέικ Τζέικοβιτς, μιλάμε για τον ορισμό της προβληματικής,πικραμένης και ψυχρής αστυνομικίνας. Βάζει κάτω όλα τα στερεότυπα περί αντρών μπάτσων και τα πατάει, δυστυχώς καθόλου χαριτωμένα και καθόλου ευνοϊκά για την ίδια. Όλοι την εκνευρίζουν,όλοι της ξινίζουν,διάβασα τη φράση "μόρφασε περιφρονητικά" σε όλες σχεδόν τις σκηνές που είχε με κάποιον - είτε αυτός ήταν ύποπτος,είτε συνάδελφος,είτε άγνωστός της. Δεν μιλάμε δηλαδή απλά για μια αντιηρωίδα εδώ,αλλά για μια γυναίκα γεμάτη κόμπλεξ και ψυχολογικά (βλέπει άλλωστε και ψυχολόγο,αμέ!) που θεωρεί τον εαυτό της θείο δώρο στο Σώμα και στο γυναικείο φύλο και απαξιώνει ταυτόχρονα όλο το ανδρικό,ανεξαρτήτου θέσης,φυλής και ιδιότητας. Αντιπαθητική για μένα από την αρχή έως το τέλος (μαλάκωσα ελαφρώς μαζί της μόνο στις τελευταίες τελευταίες σελίδες,επειδή κι εκείνη μαλάκωσε ελαφρώς απέναντι στο ανθρώπινο είδος) και δυστυχώς η συμπεριφορά της τής αφαίρεσε την όποια αίγλη και συμπάθεια δίνει σε μια γυναίκα αστυνομικίνα η θέση της ως επικεφαλής κάποιας έρευνας.

Πίστευα πως θα με ξενίσουν επίσης οι τεχνολογικές αναφορές στο μέλλον,αλλά τελικά δεν με ενόχλησε αυτό. Αν και κάποια πράγματα τα θεώρησα κάπως υπερβολικά,ταυτόχρονα έδωσα συγχαρητήρια στο συγγραφέα για την εποικοδομητική του φαντασία,που τελικά δεν απέχει και τόσο από τη σημερινή πραγματικότητα,παρόλο που το βιβλίο γράφτηκε το 1992 και η υπόθεση τοποθετείται στο 2013.

Συνοψίζοντας,θα έλεγα πως τα "Φιλοσοφικά εγκλήματα" δεν είναι απλά μια αστυνομική ιστορία,αλλά και μια ιστορία για φιλοσοφική σκέψη. Το ζήτημα είναι όμως ποιος θέλει,ταυτόχρονα με την αστυνομική δράση,να "βομβαρδίζεται" από χιλιάδες ακόμα -άσχετες πολλές φορές- πληροφορίες επί παντός επιστητού και να νιώθει πως διαβάζει ύλη για επικείμενο διαγώνισμα εξαμήνου. Αν σας αρέσει αυτό, σίγουρα το συγκεκριμένο βιβλίο θα σας ενθουσιάσει. Αν όμως αυτό που ψάχνετε περισσότερο είναι μια καθαρή,συναρπαστική αστυνομική ιστορία γεμάτη δράση κι ανατροπές,επιστρέψτε στα βιβλία του ντετέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ. Κάτι που σκοπεύω,άλλωστε,να κάνω κι εγώ!

Διαβάστε περισσότερα εδώ: Φιλοσοφικά εγκλήματα

[Zaphirenia]

Λέω να μη χάσω το χρόνο μου, μια και ήδη από τις πρώτες 20 σελίδες υποπτεύομαι έντονα ότι δε θα μου αρέσει καθόλου.

[Emma Df · Rating 1 out of 5]

Simply awful. For moments I couldn't bear it. It took me time to see it as a light book, but even as such, it's a bitter disappointment. It mixes philosophical quotes from Wittgenstein and other famous authors randomly with an unbelievable plot and bad-constructed characters. It seems like he wants to put an intellectual air to the story, but the result is completely forced and senseless.

---Spoilers---

The main character, Jake, is described as a man-hater but obsessed with her personal appearance. In the middle part of the story, she is sexually assaulted by a unknown man in a elevator. She gets rid of him beating him but later she says she feels sorry for that... WTF!
The author constantly describes in a "explicit" manner the way female characters are dressed, stressing their sexual appeal. On the other hand, most men are described as basically creeps, at some point all men had sexual intentions towards their female coworker. Hard to believe that erotic atmosphere when you are surrounded by murders and serial killers, and your job position is at stake.
On top of that, the philosophical quotes and arty references, totally out of context. They are shoehorned into the text trying to inject a "deep" flavor to this indigestible story.

The worst thing is that it was recommended by some colleges from my Philosophy degree... epic facepalm.

[reherrma · Rating 4 out of 5]

Ein Kriminal-Thriller, der, als er 1992 geschrieben wurde, ein SF-Roman war, weil das Setting dieses spannungsgeladenen Thrillers in den 2010er Jahren angesiedelt wurde. Aus heutiger Sicht gehört dieser Roman nun dem Alternate History Genre an.
Im Mittelpunkt steht die Ermitterlin Jake Jakowicz, die nach der Fährte eines, bzw. mehrere Serienkiller ermittelt. Der ganze Plot geht davon aus, dass den meisten männlichen Serienmördern ein unterentwickeltes oder fehlendes Gehirnteil haben. Dieses Merkmal wurde von den Polizeibehördern innerhalb der EWG (die EU gibt es nicht) innerhalb einer Datenbank aufgenommen, alle Männer (bei Frauen spielt dieses Merkmal keine Rolle) die VMK-negativ sind (so nennt sich dieses Merkmal) werden darüber informiert und ihnen psychologische Hilfe angeboten, sie werden in der Datenbank mit Kodenamen registriert. Nun entschließt sich einer dieser VMK-negativen (sein Kodenamen lautet Ludwig Wittgenstein), seinen Namen aus der Datenbank zu löschen und alle anderen zu ermorden. Im Laufe der Ermittlungen kommt es zu einem Dialog zwischen Jake und Wittgenstein, der tiefe philosophische Fragen aufwirft, die auch miteinander debattiert werden...
Ein wirklich spannender und nachdenklicher Roman, der eine Zukunft zeigt, die Gottseidank so (noch) nicht eingetreten ist, z.B. gibt es keine Todesstrafe mehr, dafür die Koma-Strafe, bei der der Delinqent ins Koma versetzt wird, aus dem er nicht mehr herauskommt. Das sei billiger als die Todesstrafe oder die Lebenslängliche Strafe. Mit Deutschland ist irgend etwas passiert, was nicht genau erklärt wird, es sind aber Flüchtlinge in Großbittannien mit denen es immer wieder zu Auseinandersetzungen kommt und viele andere Dinge, für mich ist das eine große Leseempfehlung für alle, die Spannung, Philosophie und SF mögen...

[Vasilis Kalandaridis · Rating 4 out of 5]

Το διάβασα εν μέσω εορτών,ενός μεγάλου ταξιδιού και μέσα σε πολλά τρεχάματα γενικότερα.Οπως και να'χει όμως το απόλαυσα,δύσκολα ο Kerr σε κανει να παρατήσεις βιβλιο του.Καποιες στιγμές η φιλοσοφία ήταν too much,όπως λέει κι ο τίτλος,δε με ενόχλησε βέβαια αυτό.Περιμενουμε τον επόμενο Kerr,με Burnie Günther αυτή τη φορά.

[lyria soso · Rating 3 out of 5]

Πρώτη φορά διαβάζω Philip Kerr, και δεν ξέρω αν το κάνει γενικά αυτό στα βιβλία του, αλλά σε αυτό επιδιώκει να μπλέξει φιλοσοφία, ψυχολογία και μυστήριο σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με κεντρικό του θέμα έναν κατά συρροή δολοφόνο με το ψευδώνυμο "Βίτγκενστάιν".
Αυτή του η προσπάθεια δεν πέτυχε και πολύ. Ήταν μπαγιάτικα τα αυγά; Την έκαψε στον φούρνο; (Για τον φούρνο δεν ξέρω, αλλά την έκαψε σίγουρα). Ξέχασε το βούτυρο, το σιρόπι ελλέβορου; Ε Πότερ; (Συγχωρέστε με, δεν φταίω εγώ, πλέον είναι στην φύση μου).

Κάτι δεν πήγε καλά πάντως. Πολύ πιο επιφανειακό απ' ό,τι θα έπρεπε κατά την γνώμη μου, με ενδιαφέρουσες επιστημονικές πληροφορίες, αλλά κατά τ' άλλα δοσμένες με τρόπο που βαριέσαι, οι διάλογοι φτωχοί, οι χαρακτήρες αρκετά προβλέψιμοι, επαναλαμβανόταν συνεχώς προσπαθώντας να μιλήσει για την βία κατά των γυναικών κ.λπ...
Μου έδωσε την εντύπωση ενός πολύ αρχάριου συγγραφέα, με φρέσκες ιδέες αλλά χωρίς την ικανότητα να τις μεταφέρει στο χαρτί.

Και είναι κρίμα, γιατί ακόμα και εγώ που δεν έχω διαβάσει τίποτα άλλο δικό του (παρ' όλο που πρέπει!) ξέρω τι μούτρο είναι (με την καλή την έννοια).

Και είναι κρίμα.




Υ.Γ.
Θα έδινα δύο αστεράκια, αλλά τον λυπάμαι, και επίσης το τέλος ήταν αρκετά δυνατό. +1 για το τέλος λοιπόν.

[Sonia · Rating 1 out of 5]

Nunca pensé que diría esto de un libro de Philip Kerr, pero no me ha gustado nada.
Una parte del problema es que es un “techno-thriller” escrito en 1992 ambientado en un futuro cercano (futuro en aquella época, claro): el año 2013. Y se ha quedado completamente anticuado y desfasado. Leer en 2025 los “avances tecnológicos” que imaginaba Kerr ha resultado un poco ridículo (dicho con cariño) y los cambios en la sociedad también me han resultado anticuados.
Otro problema es que el libro está plagado de referencias, teorías y diálogos filosóficos, y nunca he sido muy fan de esta disciplina. Que a mí también ya me vale, titulándose la novela “Una investigación filosófica”, pero es que imaginaba otra cosa, tal vez un contacto más tangencial.
Pero lo peor de todo, más que la protagonista detestable, el asesino con menos carisma que un pepinillo en conserva, los cortes de ritmo por ir metiendo filosofadas hasta en la sopa y las inconsistencias de la trama (que las hay a puñados), es que me he aburrido. Me he aburrido mucho. Y eso, en un thriller, es imperdonable.
Y ya lo siento, porque todas las otras novelas de Kerr (y he leído muchas) me han encantado. Pero esta no. Para nada

[Audrey Hare · Rating 2 out of 5]

If you want to read the inner monologue of a serial killer trying to ape Wittgenstein's style, then this is the book for you. I would have enjoyed it more if every single one of those chapters had been cut. Also if the portrayal of the female detective had been handled better (is it really necessary for the killer to create and rape a virtual simulation of her when he is not a sexually motivated killer? Is it really necessary for her to feel a bizarre and uncharacteristic attraction to him? Yuck.)

[James · Rating 4 out of 5]

Kerr certainly knew his philosophy and his philosophers, much more so than I. Lots of clever plays on the works of the great philosophers and some amazingly prescient (if not always correct in the details) extrapolations about life in the 21st century (published in 1992).

Kerr seems to have had some fun with this novel, but my major issue was not being able to warm up to any of the characters. The underlying premise, philosophical logic (as distinguished from mathematical logic) leaves little room for warmth.

[Πάνος Τουρλής · Rating 2 out of 5]

Σε ένα δυστοπικό Λονδίνο, σε μια εποχή όπου οι ποινές και η πρόληψη της εγκληματικότητας έχουν εξελιχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, δρα και εργάζεται η Επιθεωρήτρια της Νέας Σκώτλαντ Γιαρντ, Ιζαντόρα Τζέικ Τζέικοβιτς. Το πρόγραμμα Λομπρόζο είναι ένα εξελιγμένο σύστημα που αποθηκεύει οποιονδήποτε έχει προδιάθεση για βίαιη συμπεριφορά, ακόμη κι αν δεν έχει διαπράξει κάποιο έγκλημα, κάτι που βοηθάει στον έλεγχο της κοινωνίας και στην ταυτοποίηση δολοφόνων. Τι θα συμβεί λοιπόν όταν οι άνθρωποι που έχουν καταχωριστεί σε αυτό το πρόγραμμα και είναι προστατευμένοι με ψευδώνυμα αρχίζουν να δολοφονούνται; Ποιος και γιατί τους σκοτώνει; Πώς καταφέρνει να εισδύσει σε ένα πανάκριβο και καλά προστατευμένο ηλεκτρονικό πρόγραμμα; Ποιος είναι ο τρόπος σκέψης του;

Λομπρόζο ή LOMBROSO σημαίνει «εντοπισμός των αντηχήσεων του μυελού του εγκεφάλου που οδηγούν στην κοινωνική ορθοπραξία» (Localisation of Medullar Brain Resonations Obliging Social Orthopraxy). Είναι ένα μηχάνημα που βασίζεται στον παλιό τομογράφο εκπομπής πρωτονίων και μπορεί να εντοπίζει τους άντρες εκείνους που από τον εγκέφαλό τους λείπει ο μέσος κοιλιακός πυρήνας (ΜΚΠ) που λειτουργεί ως αναστολέας του σεξουαλικά διμορφικού πυρήνα (ΣΔΠ), μιας προοπτικής περιοχής του αντρικού εγκεφάλου που αποτελεί αποθήκη των αντρικών επιθετικών αντιδράσεων. Όχι, ο συγγραφέας δε διευκολύνει την περαιτέρω κατανόηση της αρχικής αυτής ιδέας.

Ο Philip Kerr, ένας σημαντικός συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας που δυστυχώς πέθανε πρόσφατα, εκτός από τη σειρά των ιστορικών βιβλίων μυστηρίου με ήρωα τον Μπέρνι Γκούντερ και άλλα, έγραψε και αυτό το εντελώς διαφορετικό μα δύσκολο για μένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Η δράση εκτυλίσσεται σε ένα μελλοντικό Λονδίνο, όπου τα πάντα έχουν αλλάξει ως προς την ιδιωτικότητα και την τιμωρία και ανάμεσα στις σελίδες κάπου αχνοφαίνεται ο γενικός τρόπος σκέψης που ακολουθεί ως προς την επίλυση μιας υπόθεσης και που υιοθετήθηκε αργότερα στα άλλα βιβλία του. Η κλιμάκωση της ιστορίας, τα ίχνη που αποκαλύπτονται σταδιακά, η επιλογή των θυμάτων μα πάνω απ’ όλα η δεύτερη παράλληλη υπόθεση που απασχολεί την Επιθεωρήτρια Τζέικοβιτς και ο εξαιρετικά πρωτότυπος τρόπος με τον οποίο συνδέεται με την κυρίαρχη υπόθεση είναι στοιχεία που εκτίμησα, με κράτησαν σε αγωνία και με οδήγησαν σε ένα ικανοποιητικό τέλος.

Το μυθιστόρημα δεν κατάφερα να το αγαπήσω όσο περίμενα για πολλούς λόγους. Παράλληλα με την τριτοπρόσωπη αφήγηση της ιστορίας έχουμε την πρωτοπρόσωπη του δολοφόνου, που καταγράφει τις σκέψεις του σε ημερολόγια. Ο δολοφόνος έχει το ψευδώνυμο Βίτγκενστάιν και τα ψευδώνυμα των θυμάτων που επιλέγει προέρχονται κυρίως από τον χώρο της φιλοσοφίας αλλά και από αλλού, δυσκολεύοντας έτσι την αστυνομία να κατανοήσει το modus operandi του. Στα ημερολόγιά του όμως γράφει ακατάπαυστα για πάρα πολλά θέματα φιλοσοφίας περί ζωής, τρόπου σκέψης των δολοφόνων, γιατί σκοτώνουμε και τι σημαίνει φόνος, διάφορα κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα κλπ., ακόμη και η προσωπική φιλοσοφία του αναλύεται υπέρ το δέον. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα με την παράθεση πάμπολλων υποσημειώσεων που ήταν απαραίτητες φυσικά σε κάτι που δεν ήταν απαραίτητο να γραφεί εξαρχής αλλά με αποπροσανατόλισαν. Η αστυνομικός και ο δολοφόνος ένιωθα πως δρούσαν σε έναν ξεχωριστό μικρόκοσμο ο καθένας και μόνο προς το τέλος, λίγο πριν την απαραίτητη κάθαρση, κάπως αλληλεπίδρασαν σωστότερα, μόνο που εγώ ήδη μισοέβλεπα το επόμενο βιβλίο που θα διάβαζα κι έτσι έχασα όλο το συναισθηματικό φορτίο των τελευταίων σελίδων.

Από την άλλη ο τρόπος λειτουργίας του ίδιου του Λομπρόζο επεξηγείται επιστημονικά, χωρίς καμία προσπάθεια εκλαΐκευσης και απλούστευσης, κάνοντάς με να βλέπω δυαδικά ψηφία κάθε τρεις και λίγο. Τέλος, το περιβάλλον που έπλασε ο συγγραφέας και ανέπτυξε την κεντρική του ιδέα έβριθε λεπτομερειών για την οργάνωση, την απόδοση και τη λειτουργία του χωρίς να με βοηθήσει να γίνω ουσιαστικό κομμάτι της δράσης και να ενταχθώ αρμονικότερα σε αυτήν την ατμόσφαιρα.

Τα «Φιλοσοφικά εγκλήματα» είναι ένα εντελώς διαφορετικό αστυνομικό και κοινωνικό μυθιστόρημα, ίσως περισσότερο φλύαρο και εκτεταμένο απ’ όσο θα ‘πρεπε, που διεισδύει αρκετά περισσότερο στο μυαλό και την ψυχικό κόσμο ενός δολοφόνου από άλλα βιβλία αλλά δε με κέρδισε όσο περίμενα και χαίρομαι που γνώρισα τον Philip Kerr πρώτα μέσα από τις ιστορίες του με τον Μπέρναρντ Γκούντερ.

[Eric_W · Rating 4 out of 5]

The problem for any author who writes about the future is attaching a date to that vision. 1984, 2001, etc. Here we are in 2014 and witness that the future is much more prosaic than the book or movie. The same is true here. The year is 2013. Chief Inspector “Jake” Jacowicz has been assigned to investigate the murders of several VMN-negative men. Research has revealed that men who are deficient in Ventro Medial Nucleus are more likely to commit violent antisocial acts. The Lombroso project was created to analyze men, to find those who are VMN deficit and to provide counseling and drug treatment in order to prevent their violent natures from committing crimes. Unfortunately, one of the VMN-negative men has found his way into the database and is killing off the men.

Each of the men has been given a code name to protect his privacy. The killer’s code is Ludwig Wittgenstein (obviously the title is a pun on Wittgenstein's most famous work), a twentieth century philosopher who speculated on the nature of language and its relationship to empirical reality. Oddly, the killer, in the eyes of the detectives begins to assume characteristics similar to the original philosopher whose diaries reveal interesting speculations on the nature of death and reality. Punishment in 2013 consists of punitive coma of varying lengths — often permanent. This was a way of defeating the anti-capital punishment groups. Obviously a person in a coma is not dead, they are being fed and cared for, and we know brain waves continue during coma, and its reversible nature at will (in 2013) provides control and saves money. Ironic given recent events in Oklahoma.

The book is quite interesting in some of the philosophical issues it raises. The discussion of murder is particularly interesting. “Because each time I kill one of my brothers, I am, of course, killing God. But just a minute, I hear you say: if someone kills God and God does not exist, then surely he’s killing nothing at all. It makes no sense to say ‘I am killing something’ when the something does not exist. I can imagine a god that is not there, in this forest, but not kill one that is not there. And ‘to imagine a god in this forest’ means to imagine a god is there. Burt to kill a god does not mean that. . . But if someone says ‘in order for me to be able to imagine God he must after all exist in some sense’, the answer is: no, he does not have to exist in any sense. Except one. Where God does exist is in the mind of man. Ergo, one kills a man, one kills God.” Fascinating.

There are other intriguing speculations on the nature of society and what is right and wrong. Society is simply a bias toward commonly held standards of what constitutes right and wrong. “That does not give us the truth about my acts. Only the appearance of truth. For thousands of years, when a man took another man's property it was called theft. But for almost a century, in certain parts of this world this sort of thing was legitimized by the name of Marxism. Tomorrow’s political philosophy might sanction murder, just as Marxism once sanctioned theft.

You talk about a standard of a decent society. . .. But what kind of society is it that regards a President of the United States who orders the use of nuclear weapons to kill thousands of people as a great man, and another man who assassinates a single President as a criminal?”

Very good detective story that speculates on numerous important issues, but he would have been better advised to leave the year ambiguous..

[Juan Fuentes · Rating 2 out of 5]

No hay prácticamente nada en este libro que me haya gustado. Ni sus prospecciones fallidas del futuro, ni su trama deslavazada, ni su postureo pseudointelectual.

[Toni Osborne · Rating 2 out of 5]

Philip Kerr wrote this thriller in 1992 and has staged a futuristic vision to his most original idea. He has mixed cyber punkish techno language with a serial killer detective mystery and added strong philosophical, psychological and sociological terms for depth. One could say in those years this complex science fiction techno-thriller was highly thoughtful. Today’s reader will probably see the denouement with a deferent light and perspective.

The year is 2013, London has been chosen for a pilot project called “Lombraso”, the program is to identify and track male citizens who are genetically predisposed to be aggressively violent. The database has been an excellent tool to law enforcement. When a serial killer appears to be stalking and killing the individuals whose code names appears on the records. In this case, the killer’s code name is “Wittgenstein” named after the famous philosopher, his language and mind set both were highly influenced by the genius’ ideas….and were the root of most of his problems.

Detective Chief Inspector Isadora Jakowicz (Jake) is assigned to the case and the cat and mouse game begins…..and the inevitable showdown….. (I will spare you the many details).

The narrative unfolds from a dual perspective: Wittgenstein's, and the female police lieutenant, “Jake", assigned to catch him. Wittgenstein's portion is told from the first person as a diary of his assassinations and subsequent downfall; the detective's portion is told in a more traditional third-person perspective. Along the narrative are citations from works of Ludwig Wittgenstein and other philosophers. In my view, the frequent philosophical discussions were overplayed and for me this brain teasing game became a huge distraction. Unfortunately the plot mystery side was overshadowed by the weight of too many philosophical ideas and with this the story suffered and felt underdeveloped. This story may have been a fascinating one in 1992 but many years later it is just the run of the mill type.

With this said even if “A Philosophical Investigation” is far from being a favourite I am still one of Mr. Kerr’s biggest fans and will not hesitate to gradually read all of his books.

[Sid Nuncius · Rating 2 out of 5]

I didn’t get on at all well with A Philosophical Investigation. It sets out to be a dystopian thriller with serious philosophical content, but I’m afraid I just found it over-long, convoluted, a bit tedious and rather show-offy.

Published in 1992, the book is set in 2013 and one problem is Kerr’s vision of a time we have lived through. It’s prescient in some ways, but the sheer unrecognisability of the setting does get in the way, especially things like the hopelessly under-imagined technology, no NHS and expensive, dirty hospitals and so on. The story concerns one of a plague of “recreational” serial killers who has been found to lack a part of the brain which inhibits violence and is killing others on the secret list of similarly affected people. Each has been given a codename; the killer’s codename is Wittgenstein...and so we get into a lot of philosophical discussion.

Much of the discussion is in Wittgenstein’s internal voice and for me, it doesn’t work. I’m happy to wrestle with philosophical ideas, butI found much of this unconvincing both in its context in the book and in its content. Rather than being intellectually stimulating I found it often tendentious and, frankly, more interested in showing the reader how frightfully clever the author is than in developing a reasoned, readable argument and story. Tellingly, I thought I was reading it for the first time until well after half way I came across a scene I recognised. I had plainly read it when it came out and remembered almost none of it. This says something about my memory, I admit, but also much about the book, because I can recall books I liked from well before then.

I know many people admire Philip Kerr’s books greatly, but I’ve never been wholly convinced by them and this has done nothing to help. It’s minority view, I suspect, but I can’t recommend this.

(My thanks to Quercus for an ARC via NetGalley.)

[Steve · Rating 4 out of 5]

A Philosophical Investigation by Philip Kerr is a fascinating and disturbing look at a near-future London that is battling an epidemic of serial killings. The city is using the latest technology, which can predict who is likely to commit violent crimes before they do. This technology is being used to try to track down the killer, code-named 'Wittgenstein', but he is always one step ahead. Wittgenstein is not just killing people who have committed crimes, but anyone he believes is likely to commit a crime in the future. His intellectual brilliance is matched only by his homicidal madness.

The narrative is interspersed with journal entries written by Wittgenstein which explore philosophical ideas. These make for fascinating reading, but they also serve to highlight the killer's deranged state of mind.

The detective, Jake Jacowicz, is an engaging and sympathetic protagonist who is trying to catch Wittgenstein before he can claim any more victims. The book is tense and suspenseful, with plenty of twists and turns to keep the reader guessing. It's a chilling vision of a future that may not be so far-fetched.

A Philosophical Investigation may not be for everyone given its complex philosophical ideas. It's a dark and disturbing book that isn't afraid to tackle some difficult topics. But it's also a thought-provoking and fascinating read that will stay with you long after you've turned the last page.

[Paul Lawrence · Rating 1 out of 5]

It's so bad that it's actually hard to believe. The story is supposed to take place in the near future, but nothing makes sense: there are holograms and TV conference calls, but also paper copies of the evening news and a workplace right out of the 1950's. The banter between colleagues is so ham-handed that it is unbearable. Kerr tries to play on issues of racism and sexism but fails miserably. We are supposed to believe that in the future - at high level administration positions - that people still say things like "He's a ch***" when referring to someone of Asian descent. The main character is an unabashed man-hater, with no room for nuance or subtlety, despite working nearly exclusively with men. She tries to get a handle on these emotions with totally absurd visits to a therapist, who somehow gets away with making all of her patients strip totally naked during sessions. There is very little happening in this book that makes even the slightest bit of sense.

Every single bit of dialogue is not only unbelievable, but cringe-worthy. The premise could have been mildly interesting if handled with more care, but there is simply no indication in this book that any effort has been made to craft and sculpt a believable world.

[Garidation · Rating 3 out of 5]

Μέχρι τη μέση του βιβλίου, μη πω και παραπάνω, δεν ήμουν καθόλου ενθουσιασμένη. Κλισέ το ένα μετά το άλλο, χαρακτήρες μονοδιάστατοι, πλοκή μέτρια. Μετά έκανε μια έκρηξη ενδιαφέροντος, ο κακός της υπόθεσης μου έγινε αγαπητός σχεδόν και όλα ήρθαν και έδεσαν ωραία και καλά. Αν και μου άφησε καλή εντύπωση γενικά, δυστυχώς το τελευταίο αρκετά καλό μέρος δεν ήταν αρκετό για να σπάσει το φράγμα των 3 αστερακίων.

[Tim · Rating 5 out of 5]

An excellent thriller - intelligent, chilling, and well written. Set in a (near) future London. Great premise and a a fascinating villain.

[Simon Mcleish · Rating 4 out of 5]

Originally published on my blog here in July 2004.

Having already read a couple of Philip Kerr's thrillers that seem to be heavily influenced by Michael Crichton, I was not expecting A Philosophical Investigation to be the kind of novel that it is. It is in the crime rather than thriller genre, even if it picks the crime theme most conducive to a thriller style, the serial killer. With a serial killer, the traditional methods of detective fiction, relating means, motive and opportunity to the people surrounding the victim, are either hard to apply or hardly relevant. Even so, Kerr's novel lies between the two genres, but is closer to the core of the crime genre than the thriller. Among its deviations from the standard practises of either genre is the background - it takes place in a stylised, science fictional alternate reality that reminds me of Jasper Fforde's England of The Eyre Affair - but stripped of its silly touches.

The plot of A Philosophical Investigation is hard to describe without giving away some of the fun details that make the novel different, and which is so much better as a reader to discover for oneself. The changes made to create the alternative world are cleverly woven into the investigation; and the alert reader will pick up all kinds of literary and philosophical references and other touches - this may strike some as tedious and too clever by half, but I find it fascinating. (A familiarity with some basic ideas of Western philosophy gives a reader a big advantage - something on the level of Sophie's World should be read before this novel.) It is a rare crime novel that makes me feel inspired to read Wittgenstein - and the enjoyment is not just intellectual, as A Philosophical Investigation is full of jokes, too.

[Rich B · Rating 2 out of 5]

Have enjoyed other books by this author. Took a punt on this one, but found it a bit of a dud. It came out after the original Bernie Gunther trilogy, and feels like something he might have written at university, and then dusted off when his publisher wanted to see if he had any more work.

The actual idea behind the book isn’t too bad. It’s set in the near future (actually 2013, but was published in 1992), where genetics can now predict those with a predisposition to become serial killers. The government keeps a secret record of these possible killers, but then they start getting killed one by one. So, we follow the police investigation to try and track down the killer.

So far, so good. But then, it all starts to go horribly wrong. There were just so many things wrong with this book, it really wasn’t enjoyable.

So, firstly, it’s overwritten. The first Bernie Gunther books also suffered from this, with the author trying to show off. Unnecessarily long sentences and a repeated need to show off his knowledge of unusual and complicated words, to the point of being pretentious. It totally slows down the pace of the books, and gets tiresome really quickly.

Then, throw in all the philosophical references which again feel like the author trying to show off, rather than involve the reader in the story. You get the impression of a very pretentious student writing this book. It frequently comes across as immature and amateurish.

Then, you’ve also got the cringeworthy way the book deals with topics like sex and race. All very cack-handed and clumsy. The women in the book are frequently treated as sex objects, and the non-white characters sound like they’ve been recruited from an un-PC 1970s sitcom. In fact, character development through-out is pretty weak, the main investigator Jake lacks a lot of empathy, and is hard to like.

It’s marginally interesting overall if you like the author’s other work, and want to see one of his very early efforts, but otherwise, probably best avoided.

Disappointing.

[Rodrigo · Rating 1 out of 5]

In the back of this edition, some critics compares this book to the work of (Jorge Luis) Borges. That leads me to believe that english translations of Borges' works are awful or these critics didn't understand a word. Or they are talking about a Borges I never heard of.
I don't know how a woman's head works, but the author didn't convince me that he does either. And that's a problem when all the strong characters in the novel are women (the killer is a man, but as for now, you only get to read some pages from his diary).
The future of this novel is my present, and there are a lot of differences between the fiction presented here and reality. That didn't affect my opinion about it, but some people may find a problem with that.
I found the dialog and the characters unimaginative, the setting in a dystopian London doesn't add much to the plot.
It's an easy reading, but I have little free time and prefer to spent it reading something better.
Abandoned after about 150 pages (220 pages left in this edition).

[Jose Gaona · Rating 2 out of 5]

Bastante malo: Prosa poco atrayente; Personajes insuficientemente desarrollados; Villano caricatura del genio malévolo; Una muy buena premisa muy mal aprovechada; Y una tergiversación flagrante, por momentos cómica (aunque sospecho que no premeditadamente), de la obra de Wittgenstein.

SPOILER:

¿Qué es eso de que el programa Lombroso asigne pseudónimos en función de la colección de clásicos de Penguin, y uno de esos pseudónimos sea Sócrates? ¿Estamos tontos o Keeeeérr??

[Michelle · Rating 1 out of 5]

My first Kerr novel and I was very disappointed. I found it boring and ostentatious as it tried to overlap philosophy with murder. Random code names, which for some reason actually represented the killer, excessive name dropping that have nothing to do with the plot and in the end, I found it quite hard to believe that a tough female cop would actually have feelings for a serial killer ... no sense whatsoever.

[Sophia · Rating 1 out of 5]

Δυσκολεύομαι να κρίνω αυτό το βιβλίο. Ήταν γεμάτο φιλοσοφίες και αναφορές σε φιλόσοφους που δυστυχώς ( για μένα ) δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις . Κρίνοντας μόνο την υπόθεση με τις δολοφονίες, απλή και αδύναμη... Είναι σαφές ότι στηρίζεται στη φιλοσοφία και σε απόψεις που εκφράζονται μέσα από τους ήρωες. Απλά δεν ήταν για μένα...

[Danielle Lafrance · Rating 3 out of 5]

Cette fois, l'enquêteur de service est une femme policière avec une formation en psychologie et l'enquête se déroule dans le Londres actuel. Les personnages sont intéressants, mais on ne retrouve pas la flamme et le flambeau qui animent le détective indépendant «Burn Hard Hunter with a Gun» (Bernhard Gunther).

[Nadine · Rating 2 out of 5]

I love his Bernie Gunther series but this one did my head in a bit. He writes male characters way better than female ones. Either I'm really thick and he's written a too clever book or it didn't really work. Didn't warm to any of the characters. Long tracts of stuff that bored me too. It's one of his earlier works and just didn't work for me.