"Σέρβιρα στον εαυτό μου ένα τζιν, βγήκα στη βεράντα και άρχισα να βηματίζω πάνω κάτω. Πρώτη φορά στη ζωή μου αισθανόμουν ότι δεν με χωρούσε ο τόπος, ότι πνιγόμουν. Πρώτη φορά με φόβιζε το μέλλον. Πού θα βρισκόμασταν σε πέντε χρόνια; Το καραβάκι του έρωτά μας θα τσακιζόταν αργά ή γρήγορα στα κατσάβραχα της καθημερινότητας. Η λέξη "αποτυχία" μου φάνηκε ξαφνικά τόσο φρικτή - εγώ, που χλεύαζα τη διάκριση ανάμεσα σε "επιτυχημένους" και "αποτυχημένους", ένιωσα ισόβια καταδικασμένος να είμαι στην απέξω. Στη χώρα των διαψευσμένων ελπίδων, εκεί όπου τα ρολόγια δείχνουν πάντα παρά πέντε. Με έπνιξε το αίσθημα της αδικίας. Δεν ήξερα -ούτε και με ένοιαζε- αν έφταιγε η έλλειψη ταλέντου, το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα μας, τα κυκλώματα, τα κατεστημένα ή η στραβή μας τύχη... Απαξίωσα να ψάξω το νόημα της ζωής στη δόξα ή στα φράγκα, γι' αυτό και το βρήκα στα μάτια της Μαρίας. Όμως το να σκύψω τώρα το κεφάλι και να συμβιβαστώ με το δήθεν πεπρωμένο μου θα μου φαινόταν ασυγχώρητη κακομοιριά. Την επομένη κιόλας, πήρα ιδιαιτέρως τη Μίνα και βάλαμε μπροστά το σχέδιο δολοφονίας του Θανάση Μουσαχίρη..."
Από την Ελλάδα στην Κένυα κι από τον παθιασμένο έρωτα στην έσχατη απελπισία, οι ήρωες θυσιάζουν το παρόν τους στο βωμό του μέλλοντος. Η μοίρα τους ωστόσο έχει γραφτεί στο χρόνο της οριστικής απώλειας: στον Υπερσυντέλικο.
Θέλω έναν που διάβασε το βιβλίο να μου απαντήσει στα σχόλια γιατί το βιβλίο λέγεται Υπερσυντέλικος (και όχι ας πούμε Συντελεσμένος Μέλλοντας). Αλήθεια !
(3,5/5) Ενδιαφέρον μυθιστόρημα δράσης με στοιχεία αστυνομικού και κοινωνικές προεκτάσεις. Όπως και σε άλλα βιβλία του ιδίου, υπάρχουν ενδιαφέρουσες ιδέες, είναι ευκολοδιάβαστο με γερές δόσεις χιούμορ. Προσωπικά, η ιδέα του παιδιού που μεγαλώνει γρήγορα καθώς και το διαδικτυακό dating μου φάνηκαν άσχετες με την υπόλοιπη πλοκή. Πιθανόν να αποτελούν ενδιαφέρον υλικό για ένα άλλο βιβλίο αλλά όχι για αυτό.
Έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία του Χωμενίδη, αυτό που μου έκανε αρνητική εντύπωση ήταν ότι η ιστορία ήταν λίγο ξεχειλωμένη με αποτέλεσμα να κάνει κοιλιά στο μέσο της αφήγησης... ο Ζαχαρίας δεν κατάφερε να περιγραφεί με σαφήνεια ...παρ´´ολα αυτά κατάφερε να μας προσφέρει μια ιδιαιτέρως πρωτότυπη ιστορία.
Καλό! Σαν ταινία και αυτό, με ενδιαφέροντες ήρωες και κλασική ιστορία έρωτα και εγκλήματος. Πάλι το τέλος λίγο χλιαρό. Δεν το προτείνω για πρώτη επιλογή αλλά αν σου αρέσει ο Χωμενίδης γενικά τότε θα το ευχαριστηθείς. Το διάβασα σε 8 ημέρες κατά τη μετακίνηση από και προς τη δουλειά.
Διαβαζόταν αρκετά ευχάριστα, είχε σίγουρα αρκετή φαντασία αλλά κ κοινωνικό σχολιασμό. Σε κάποια σημεία έκανε κοιλιά ή για τα γούστα μου ξέφευγε υπερβολικά από την πραγματικότητα. Το τέλος ήταν αρκετά απαισιόδοξο...
Αρκετά καλό, μία κλασσική ιστορία έρωτα και εγκλήματος με αδύνατο τέλος. Ο τίτλος δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση του βιβλίου αλλά δεν είναι και η πρώτη φορά που συναντάω κάτι τέτοιο.