Μέρα Οργής 2: Το Τέλος

Giuseppe Bergman #3

by Milo Manara (Author, Illustrator), Ε. Νικολάου (Translator), Παυλίνα Καλλίδου (Letterer)

Το "Μέρα Οργής 2: Το Τέλος" αποτελεί το β' μέρος του δεύτερου κατά σειρά άλμπουμ που κυκλοφόρησε ο Milo Manara σχετικά με τις περιπέτειες του Τζιουζέπε Μπέργκμαν. Εκδόθηκε τον Μάιο του 1990 από την Βαβέλ ενώ το α' μέρος, τιτλοφορημένο "Μέρα Οργής" εκδόθηκε δύο χρόνια νωρίτερα, το 1988 ομοίως από τη Βαβέλ. Το "Jour de colere" έκανε την πρώτη εμφάνιση του τον Ιανουάριο του 1983 στην Γαλλία στις σελίδες του περιοδικού "A Suivre" της Casterman, για το οποίο ο Manara δημιούργησε εξ' αρχής την σειρά περιπετειών του Μπέργκμαν.

Προκάτοχος του "Μέρα Οργής" είναι το "H.P. και Τζιουζέπε Μπέργκμαν" που είδαμε στα εγχώρια το 1986, ενώ η συνέχεια υπό τον τίτλο "Όνειρο Ίσως" ήρθε στα Ελληνικά το 1993. Τα "Ξαναβλέποντας τα αστέρια" ( Revoir les etoiles) ολοκλήρωσε την σειρά το 1998 στην Γαλλία ως αυτόνομο άλμπουμ (εκτός A Suivre), μέχρι να συνεχιστεί από την Humanoids με ένα ακόμα άλμπουμ το 2004 ονόματι "Η οδύσσεια του Τζιουζέπε Μπέργκμαν" (βλέπε δεύτερο ποστ). Την επιμέλεια αναλαμβάνει ο Βασίλης Νικάκης, ενώ η μετάφραση είναι του Ε. Νικολάου και το lettering της Παυλίνας Καλλίδου. Η σύνθεση εξωφύλλου γίνεται από τον Σταύρο Κούλα που έχει κάνει και το Άρωμα του Αόρατου.

(από greekcomics.gr)

Genres: Comics, Graphic Novels, Bande Dessinée, Fiction

94 pages, Paperback

First published January 1, 1983

About the author

Maurilio Manara – known professionally as Milo Manara – is an Italian comic book writer and artist, best known for his erotic approach to the medium.

Reviews

[Warwick · Rating 4 out of 5]

One of Manara's biggest, craziest stories, Dies Irae is a metafictional adventure tale which begins in Machu Picchu and ends in Africa's mythical Mountains of the Moon, along the way taking in a British punk band, a tribe of Masai, a flying carpet, a golem made of human faeces, an explorer with no arms, and of course a great deal of Manara's usual dubcon- and humiliation-inflected sexiness. There are multitudes in here.



This was the second comic Manara published about his hero Giuseppe Bergman, a rugged but innocent alter-ego who would go on to star in several of his books. This one begins with a long section where Bergman discusses the forthcoming story, worries about the leading lady, and generally sets up a long-running theme of self-awareness on the part of the characters here, who know they are being drawn and scripted by Milo Manara and do not much like it. (The riffs on Manara's compatriot Pirandello are more obvious in the original title, Un autore in cerca di sei personaggi.)

‘What do the characters in a story do between sequences? Their situation is perhaps like that precarious, immutable immobility, that anguished silence, that kind of elegiac suspension, which is probably the ultimate fate of all things, people and universes….’

Manara is an exceptional draughtsman and many of the scenes here are exquisitely rendered in black-and-white hatchwork; his framing darts all over the place, sometimes swooping down on a scene from above…



…and sometimes coming at them from the inside out, starting with internal images, hallucinations, self-representations, fantasies and misconceptions.



He also plays with art styles to make various points about the unreality of his form, switching characters' genders, moving from realism to cartoonishness, rewriting storylines and redrawing features at whim.



This tendency feeds into a general tone of almost Lynchian weirdness whereby the motivations of people and the foundations of reality are blurred; scenes of dense realism in Algerian souks and Kenyan forests are interspersed with odd, surreal landscapes of empty piazzas, abandoned television sets, Classical pillars and black skies, reminiscent of a techo-age De Chirico (wait, there's another Italian). Some of the people speaking appear to be at least nominally in control of the story, as ‘producers’ or ‘scriptwriters’, and this shifting of reality is something I think comics can do very well.



It all adds up to something pretty great, wonderfully uncanny, less explicit than his later work but not less sexy, and surprisingly thoughtful too. If only he were still writing big, complex oddities like this; if only anyone were.

[Timo · Rating 3 out of 5]

Kokolailla olisi voinut jättää yhteen osaan tämän Vihan Päivä kokonaisuuden. Tämä toinen osa nyt oli lähinnä Manaran "Katsokaa katsokaa, olan paljon ajatellut sarjakuvia ja kokeilen erilaisia tyylejä".
Mutta jos ne jättää huomiotta, seikkailuna tämäkin oli ihan jees.

[Przemysław Skoczyński · Rating 4 out of 5]

Niezła i równie zwariowana kontynuacja cyklu. Wszystkie dobre cechy "Weneckich przygód" w wersji chyba jeszcze bardziej intensywnej.

[StrictlySequential · Rating 5 out of 5]

4.5 rounded up just like last volume ("An Author in Search of Six Characters") that's review, other than the eyebrows, is exactly the same.

[Variaciones Enrojo]

Tomo completo con las aventuras africanas de Giuseppe Bergman.