De oorlog is nog alom in de hoofden van de mensen aanwezig als Liza Bender met haar ouders – rijk geworden met een worstfabriek – eind jaren vijftig vanuit Keulen in een Hollandse badplaats arriveert om met hotelierszoon Ludo Bagman te trouwen. Liza heeft een zwangerschap voorgewend om te ontsnappen aan de klem van haar moeder, terwijl Ludo op de dag van zijn bruiloft lijdt aan een kort daarvoor opgelopen syfilis. Het zijn maar een paar van de maskers die de hoofdpersonen op- en weer afzetten in deze pageturner, waarin vijf liefdesgeschiedenissen op ingenieuze wijze met elkaar zijn verstrengeld.
Duitse bruiloft, de filmische, internationaal geprezen roman van Pieter Waterdrinker, is een intelligente opera van moedwil en misverstand, die eindigt met een zinderend slotakkoord.
Pieter Waterdrinker (Haarlem, 17 oktober 1961) is een Nederlandse schrijver en journalist. Waterdrinker is geboren als Pieter Arie Johannes van der Sloot, Waterdrinker is de achternaam van zijn moeder die hij later officieel aannam.
Waterdrinker groeide op in een familiehotel in Zandvoort. Hij studeerde Russisch, Frans en Nederlands Recht aan de Universiteit van Amsterdam, woonde daarna lange tijd op de Canarische Eilanden en werkte als journalist voor onder meer De Telegraaf, de VPRO en Vrij Nederland. In 1996 vestigde de auteur zich in Rusland, waar hij in hoog tempo onder de achternaam van zijn moeder zijn boeken begon te publiceren die opvielen door de on-Nederlandse thematiek en toon.
Waterdrinker woont al twintig jaar samen met de Russische filologe en kookboekenschrijfster Julia Klotchkova, afwisselend in Moskou en Sint-Petersburg.
Helaas is het niet mogelijk om minder dan 1 ster te geven, want dit boek verdient echt negatieve sterren. Wat een bagger. Een Fawtly Towers-achtige setting waarin de auteur probeert een slapstick op te voeren, welke jammerlijk mislukt vanwege gebrek aan motief, clou en karakterontwikkeling, gekoppeld aan een overdaad van nutteloze flashbacks, karikaturale personen en intens zwakke dialogen, afgesloten met een lelijk, futloos eind. PW heeft echt een heel slecht boek geschreven. En ik heb het helemaal uitgelezen. Wat een tijdsverspilling. Wat vooral steekt is dat ik hele hoge verwachtingen had, een spannende thriller waarin het ongemak tussen Duitsers en Nederlanders vlak na de oorlog heel subtiel uitgewerkt zou zijn. Vergeet het maar. Platte karikaturen in een leeg verhaal is alles wat PW ervan gebrouwen heeft. Wat een deceptie.
"Vandaar dat God in de schepping de mogelijkheid van zijn bestaan opgenomen heeft, om de mens tot troost te zijn en voor krankzinnigheid te behoeden." Met deze prachtige zin eindigt Duitse Bruiloft. Maar wat zou er gebeurd zijn als het de openingszin was geweest? Had dit het boek de diepere laag gegeven die het nu ontbeert?
Want ondanks die mooie laatste zin en heel veel andere goede dingen bevredigt Duitse Bruiloft niet volledig. Het is een echte Waterdrinker, met bontgekleurde personages, onverwachte gebeurtenissen en veel vaart. Maar waar de setting - een bruiloft tussen een Duitse en een Nederlander, vlak na WOII - een diep verhaal van (ik noem maar wat) vergeving, verzoening en berouw beloofde, blijft Duitse Bruiloft steken in oppervlakkigheid. Nergens komen we te weten hoe de Duitse familie de oorlog heeft beleefd. Veel personages blijven vlak en soms onbegrijpelijk. En dat de epiloog twintig bladzijden beslaat om alle losse eindjes aan elkaar te knopen helpt ook niet echt.
Dat gezegd hebbende - ik genoot ook dit keer van de schwung en de kleur waarmee Waterdrinker schrijft.
Duitse bruiloft heb ik gekocht in de Dominicanen in Maastricht, omdat ik De rat van Amsterdam van Pieter Waterdrinker echt fantastisch vond. Helaas blijkt Duitse bruiloft wel echt een ander boek te zijn. Tijdens het lezen dacht ik zelfs, is dit door een andere schrijver geschreven?!
Duitse Bruiloft vertelt het verhaal van Ludo Bagman, een jonge Nederlandse advocaat, die op het punt staat te trouwen met Anna, de dochter van rijke, Duitse industriëlen. Het verhaal speelt zich af in Nederland, waar de voorbereidingen voor de bruiloft in volle gang zijn. De familie van Ludo heeft een hotel, waar de bruiloft ook plaats zal vinden. De oorlogsgeschiedenis speelt hier een aanwezige rol, omdat dat vroeger een soort stamkroeg van de nazi's is geweest.
De bruiloft brengt de families van Anna en Ludo samen, maar door de oorlogsgeschiedenis en het verschil in achtergrond, liggen spanningen voortdurend op de loer. Ludo, aangetrokken door de rijkdom van zijn toekomstige schoonfamilie, koestert een duister plan: hij wil zijn aanstaande schoonouders om het leven brengen om hun erfenis op te strijken. Anna is niet zo close met haar ouders, en zal willen meegaan in dit plan.
Blijkbaar is Duitse bruiloft het debuut van Pieter Waterdrinker in 1996 en komt De rat van Amsterdam uit 2020. Wat ik heel jammer vind, is dat er in Duitse bruiloft niet specifiek één hoofdpersoon wordt gevolgd, maar je volgt vanuit twee gezinnen vrijwel ieder gezinslid. De roman is een stuk platter, daardoor wel toegankelijker voor een groter publiek.
De motieven en intenties van de personages worden in Duitse bruiloft expliciet benoemd, zoals het voorbeeld van Ludo Bagman’s moordplannen. Dit maakt het verhaal duidelijk en begrijpelijk, maar daardoor blijft er weinig ruimte over voor subtiliteit of interpretatie. De lezer hoeft niet tussen de regels door te lezen, want alles wordt uitgespeld. Dit draagt bij aan een meer "platte" ervaring
De rat van Amsterdam had echter veel meer lagen. Hier is Waterdrinker’s schrijfstijl veel complexer, cynischer en maatschappijkritischer. Het lijkt erop dat Waterdrinker met de jaren een veel scherper, meer kritisch geluid heeft ontwikkeld, wat duidelijker tot uiting komt in "De rat van Amsterdam". Hij heeft zich als schrijver ontwikkeld, zijn thema’s verbreed en is minder terughoudend geworden in zijn commentaar op de maatschappij.
Tsjaikovskistraat 40 wordt aangeraden als je meer fan bent van De rat van Amsterdam dan Duitse bruiloft.
Hilarisch boek. Om je dood te lachen. Geweldige persoonsbeschrijvingen, je ziet het al helemaal voor je. Vol bedrog en intriges. De rode draad in het verhaal is de bruiloft van de zoon van een hoteleigenaar, Ludo, met een Duitse dame, Liza, dochter van een rijke worstenfabrikant. De voorbereidingen die worden getroffen voor het feest in het hotel van Ludo’s vader, vullen nagenoeg het hele boek. Het kan gewoon niet op. Alles wordt uit de kast gehaald om het feest maar zo goed mogelijk te laten verlopen. De moeder van de bruid is een bekakte tante, zo’n beetje als Hyacint van keeping up appearances, iemand die alles afkraakt, niks deugt en de relatie met haar dochter is haat en nijd. Voor Ludo trekt niet de liefde maar de rijkdom van haar ouders die ze van plan zijn te vermoorden als ze eenmaal getrouwd zijn maar zover komt het niet. De geweldige bruiloft krijgt echter een andere wending die ik maar liever niet hier bekend maak voor de lezers van mijn review. Dat zou jammer zijn. Gezellig boek maar niet veel literaire waarde.
Bij elke Pieter Waterdrinker - dit is mijn tweede en mijn laatste - denk ik: spijtig. De man kan schrijven, hij observeert goed menselijk gedrag, schetst trefzeker zijn personages, tekent interessant de mentaliteit van zijn land in de periode vlak na de oorlog. Maar toch slechts 2 sterren. Wegens de simplistisch negatieve visie op mensen: 90% van alle personages zijn voorspelbare geilaarden of crapuul, en hun onsmakelijkheid wordt in geuren en kleuren beschreven. De paar interessantere personen daarentegen worden onderbelicht, niet uitgewerkt, waardoor het dramatische einde en de opgeplakte epiloog totaal doel missen.
'Duitse bruiloft' van Pieter Waterdrinker is in dezelfde wervelende en soms hilarische stijl geschreven als zijn bekendste boek 'Tsjaikovskistraat 40'. Over de bruiloft van een Nederlandse hotelierszoon en de dochter van een Duitse worstenmaker en wat dit allemaal losmaakt in een Hollandse badplaats eind jaren '50 waar de herinneringen aan de oorlog bij velen nog levend zijn. En over hoe alle betrokkenen deze stap zien en betekenis geven in hun eigen levensweg. Het blijkt dat je ook degenen die je het meest na staan, eigenlijk nooit echt kent.
Het huwelijk van de Duitse Liza, stiefdochter van een worstenfabrikant, en Ludo, zoon van een hoteleigenaar in een badplaats, wordt voorbereid. Het zijn beiden opportunisten. Absurd soapachtig verhaal. In een paar zinnen kan Waterdrinker een beeld schetsen van een personage. Hij kan zich goed inleven. Dat is knap. Het verhaal op zich is niet zo bijzonder. Het slothoofdstuk tientallen jaren later is leuk bedacht.
Had nog geen boek van deze auteur gelezen. Vond het wel de moeite waard, soms wat grof, vind "debiel" eigenlijk geen woord wat je tegenwoordig gebruikt. Maar ook wel humor in het boek. Af en toe wordt er terug gegaan in de tijd.
Minste boek wat ik van Waterdrinker gelezen heb. De waarheid gebiedt mij ook om te zeggen dat ik niet in m'n lezen was en het bij momenten lang heb laten liggen.
Een op zich alleszins boeiend gegeven uitgewerkt in een rommelig, rusteloos en oppervlakkig verhaal met tamelijk karikaturale personages, wat mij betreft Waterdrinker-onwaardig!
Thema van het boek speelti in de tijd van net na de oorlog. Dat is intrigerend maar de uitwerking in karakters en verhaal is oppervlakkig en rommelig. Jammer.
Pieter Waterdrinker is een geweldige verteller met heel veel humor (of is het ironie?). Dit boek (nu opnieuw uitgegeven) is echt een aanrader. Leesplezier verzekerd!