"Bu vakalar, bir polisiye yazarı tarafından uydurulmadı. Söz konusu olan, müzik tarihinde gerçekten yaşanmış hikâyelerdir. Soruşturma yargıcı da, müfettiş de sizsiniz, sevgili okur. Bize düşense sizlere olguları sunmak. Gelin, bu esrarengiz vakaları ve cinayetleri elbirliğiyle çözmeye çalışalım."
Alman yazar Ernst Wilhelm Heine, "müzikseverler için cinayet hikâyeleri" sunuyor okura, tarihe mal olmuş müzik dehalarıyla ilgili. Hayal gücünün ürünü değil bunlar, gerçek olaylar...
Heine, polisiye yazarlığında bir devrim yapıyor: sürükleyici hikâyeler uydurmak yerine, inanılmaz gerçekleri açığa vuruyor. Mozart, Haydn, Paganini, Çaykovski, Hector Berlioz ve modern dansın ilahesi Isadora Duncan gibi ünlülerle ilgili sırların üzerindeki perdeyi aralıyor. Sayfalar ilerledikçe sıradan bir okur olmaktan çıkıp, kendinizi cinayetlere kafa yorarken ve yazarla birlikte gizemi çözmeye çalışırken bulacaksınız. (Arka kapak)
خیلی خیلی کتاب قشنگی بود ترجمه ش هم خیلی روون و خوب بود بنظرم. بدون هیچ ریویو خوندن و از قبل تحقیق کردنی، خیلی رندوم چشمم خورد بهش تو یه کتابفروشی و برش داشتم و اصن توقع نداشتم که خوشم بیاد. خیلی کتاب نازکی بود گفتم شبا میگیرم دستم میخونم. :))) بعد ولی انقد قشنگ بود که در طول روز پشت سر هم خوندمش تموم شد. به این شکله که زندگی چندتا نوازنده و موسیقی دان و هنرمنده یا حالا چیزای اینطوری که چطوری مردن. خیلی نمیدونم چیزایی که گفته شده بود چقد درست بودن یعنی فک کنم هیچ کس اطمینانی نداره که این هنرمندایی که بودن تو کتاب چطوری مردن اصن. ولی خب یکم سرچ کردم احتمالاتی که آورده بود احتمالات معروفین و زیاد در موردشون صحبت شده. یه ذره شاید یه کوچولو تاریخی هم باشه. ولی خب مستقل از درست بودن، خود داستان ها خیلی قشنگ بودن و من کلن دنبال لذت بردن از داستانم نه چیز دیگه ای. یه خوبی بزرگ دیگه ش هم این بود که منی که خیلی موسیقی کلاسیک رو دنبال نکردم و نمیشناسم بزرگای موسیقی کلاسیک رو، چندتا از بزرگتریناش رو از طریق همین کتاب پیدا کردم و شروع کردم تو اسپاتیفای اهنگاشون رو گوش دادن و بسیار لذت بردم. خیلی زیاد توصیه میکنم کتابو. بهش پنج ستاره ندادم صرفن چون مثلن داستایفسکی برای من پنجه یا چارلز دیکنز یا اینا. چیزی کم نداشت اصن کتابش. نشر ماهی واقن کارش درسته. :)))
به داستان هاي پاياني كه نزديك تر مي شدم مدام به خودم مي گفتم خوب شد كه يك موزيسين نابغه نيستم! خيلي از موسيقي دان هاي بزرگ زندگي و مرگ پرفراز ونشيب و عجيبي داشته اند. مثل زندگي موتسارت، باخ، چايكوفسكي و واگنر كه تو اين كتاب در موردشون نوشته شده. بيشتر قطعه هايي كه توي كتاب ازشون اسمي برده شده بود رو همزمان گوش دادم و جلو رفتم. و از اين كتاب با موسرگسكي و پاگانيني اسرار آميز آشنا شدم. از لحن حق به جانب نويسنده توي بعضي داستان ها كه بگذريم، در كل كتاب خوبي هست.
-اول از همه خانوم ایزادورا دانکن که تا قبل خوندن این کتاب نمیشناختمشون یکی از اعجوبه های هنر معاصر بوده، زندگیش هم مثل شخصیتش عجیب بوده، با اینکه بنظرم اون فقل کتاب که درمورد ایشون بوده سانسور شده ولی با خوندن هر خط از این فصل بیشتر فکم باز میشد
-همه کسایی که میشناسم یا از موسیقی واگنر متنفرن یا از خودش!نوشتن از «آزادی زنان» و این حرف که «یهودیان از همه نجیبترند» نشون میده واگنر اون نازی بی اخلاق و خودخواه که همه فکر میکنن نیست! *واگنر را در آیاماسالپی سرچ میکند*
- یکی از اساتیدم که طرز فکر نسبتا سنتی داره میگفت «من باور نمیکنم خدا کسی که همچین موسیقی بنویسه رو بفرسته جهنم» که البته امری بدیهیست چون موسیقی چایکفسکی خود بهشته
کتاب با تم کارآگاهی شروع شد و تا نیمه های آن جذابیتش را حفظ کرده بود. اما به تدریج داستانهای خسته کننده و کسل کننده تر شدند. به زور تا آخرش را خواندم. از همه داستانها جالبتر معمای مرگ موتزارت بود.
Altı büyük sanatçının ölüm sebeplerine odaklı yazılmış kısa metinlerden oluşuyor kitap. Kısa ama hayret verici ayrıntılarla örülü çok ilgi çekici konular.
Kitapta yer alan isimler müzisyenler W. A. Mozart (1756-1791), Franz Joseph Haydn (1732-1809), Niccolò Paganini (1782-1840), Piyotr Ilyiç Çaykovski (1840-1893), Louis Hector Berlioz (1803-1869) ve dansçı Isadora Duncan (1877-1927).
Aklımda hep bir soru işareti vardı: Mozart neden kimsesizler mezarlığına gömülmüş daha doğrusu terk edilmişti? Kendi zamanının da bilinen, eser şipariş edilen bestecisinin gerçekten eşi dostu yok muydu? İlgili kısımda ölümü ve bu meseleyle ilgili ilginç arka plan anlatılıyor.
Haydn konusu ise değme korku hikâyelerine taş çıkartacak bir yaşanmışlık. Bu meseleyi yıllar önce öğrendiğim zaman ünlü isimlere giydirilen esrarengiz kılıflardan biri diyerek, uydurma sanıp geçmiştim ama hiç öyle değilmiş! Kelebek ya da pul koleksiyonu yapanlar gibi kafatası koleksiyoncusu da varmış! (Nepomuk Peter) Bu bir hobi olarak ilginç olaylara sebep olmuş… İnanılır gibi değil!
Paganini ise “sanat özünde tanrısal mıdır yoksa şeytani mi? diye sordurdu tekrar. F. Liszt, dinlediği bir konseri sonrası buhranlar geçirip hiç şüphe etmemiş Paganini’nin şeytan olduğundan. Öyle ki etrafında yayılan dedikodular sonucu kendisinin şeytandan değil bir insandan doğduğunu kanıtlama girişimleri bile olmuş.
Çaykovski’nin hazin hayatı, tutku ve kırgınlık dolu yaşamına bakıp Kuğu Gölü gibi bir zarafet timsali eseri tekrar düşünmek ayrıca dokunaklı.
Berlioz’un Paganini’yle keşisen yolları ise sanat dünyasının geri planda örülen ilişkilerle yürütülen yanını gösteriyor yani tarih 19. yy. ve perde arkasında “reklam” adına ilginç senaryolar oynuyor.
Duncan, karşılaştırılabilecek bir başka dansçının hala dünyaya gelmediği yönünden etkili olmakla birlikte yaşamıyla da eşsiz bir hikâye. Ölümü akıllara gelmeyecek türden bir karanlık şaka gibi!
Kitabı tanımlayan yazılarda gerçek hayatları polisiye türünde yansıttığı vurgusu yapılmış olsa da iyi araştırılmış sanatçı hayatlarının uzatmadan, bilgi yığmadan spesifik ayrıntılarını ortaya koyan, 20-30 dakikalık kısa kısa 6 bölümlü kendi perspektifi olan hoş bir belgesel izlemişim izlenimi bıraktı.
Çok sevdim kitabı.
Hem kendime notlar aldım hem de meraklısı için kitaba dair bir müzik listesi yaptım: Mozart, “Requiem” (1791) Haydn, Symphonie no. 45 “Les Adieux” (1772) Paganini, Le Streghe, “Witches’ Dance” (1802) Tchaikovsky, “Pathétique” (1893) Berlioz, “Roméo & Juliette” (1839) (İnanılmaz bir girişi var! Eserini Paganini’ye ithaf etmiş.)
Daha önce Kafka's Soup: A Complete History of World Literature in 14 Recipes ve Sartre's Sink nu okuduğum Kırkmerak serisinden yine okuması çok zevkli, eğlenceli ve aynı zamanda öğretici bir kitap daha, bu kez klasik müziğin dehalarıyla ilgili ilginç bilgiler öğretiyor bize seri. Ben çok sevdim. Bir de her bölümü o bestecinin müziklerini dinleyerek okudum. Mozart'ı okurken Reuiem'i açtım, Çaykovski'yi okurken Kuğu Gölü'nü. Size de öyle yapmanızı tavsiye ederim, müthiş zevkli oluyor! :)
Perfekt für Krimi-& Musikliebhaber...diese kurzen Mordgeschichten eröffnen tiefe Einblicke in die Todesfälle bekannter Komponisten und sind noch dazu wahr. Schön umgesetzt und schnell gelesen.
این کتاب روی تاریخ موسیقی تمرکز داره با محوریت نحوه مرگ تعدادی از موسیقی دان های برجسته تاریخ که به صورت داستان گونه تعریف شدن. البته بعضی شخصیت ها مثل ایزادورا دانکن موسیقی دان نبودن اما خب مرتبط بودن به موسیقی(دانکن رقصنده بود). داستان ها خیلی جالبن و اگه دوست داشته باشین اطلاعات عمومی در مورد این زمینه پیدا کنین کتاب خوب و روونیه. نکات منفیش این بود که به ترتیب زمانی مرتب نشده بودن فصل ها و یکی از فصول هم در مورد مرگ یک قوم آفریقایی به نظرم اصلا ربطی به موضوع کتاب نداشت! فصل های کتاب: چه کسی موتسارت را کشت؟ چه کسی سر از تن هایدن جدا کرد؟ چرا پاگانینی سکوت کرد؟ چه کسی چایکوفسکی را به کام مرگ فرستاد؟ چه کسی به هکتور برلیوز کمک کرد؟ دانکن چگونه خفه شد؟ واگنر چگونه درگذشت؟ چه کسی معمای روسینی را حل میکند؟ چه کسی طبل شیطان را میشناسد؟ چه کسی باخ و هندل را کور کرد؟ بیزه از چه چیز در هم شکست؟ چه کسی قوم خوسا را افسون کرد؟ مدست موسرگسکی که بود؟ چه اتفاقی برای گلن میلر افتاد؟
داستانهایی کوتاه و خلاصه از سرگذشت موسیقی دانان به نام البته این قطعات داستان نیستند بلکه داستانی نوشته شده اند و بیشتر جریان مرگ این بزرگان را بازگو میکنند البته در مواردی که کمی پیچیدگی در اصل ماجرا وجود داشته....
چه کسی موتسارت را کشت؟ (داستانهایی برای دوستدارانموسیقی)
ارنست ویلهم هاینه / ترجمهی علی اسدیان / تهران، نشر ماهی، ۱۳۹۴،چ۲، ۱۵۲ص، ۱۳۰۰۰۰ ریال
افولِ گام به گام ایدهیی ناب!؟
شما در این کتاب با روایتهایی واقعگرایانه، اما تا حدی مبهم ورازآلود مواجهید که عمیقاً شگفتانگیز هم هستند. این کتاب آنطور کهبر روی جلد آن هم آمده فقط علاقهمندان به موسیقی را هدف نگرفتهاست و میتواند برای خوانندهیی دور از جهان موسیقی نیز کتابیجذاب و غافلگیر کننده باشد.
«چه کسی موتسارت را کشت؟» مشتمل است بر چهارده داستانکوتاه که تمامی آنها با سوالی نسبتاً گروتستیک آغاز میشود که درواقعیت، روایتی حقیقی از زندگی موسیقی دانان برجستهی جهاناست.
همانطور که در پشت جلد هم آمده است: «این کتاب ساخته وپرداختهی یک نویسندهی کتابهای جنایی نیست. بحث بر سر حقایقجهان موسیقی است. شما هم بازرسید و هم بازپرس»
ارنست ویلهلم هاینه همانطور که خود نیز بدان شاره میکند همهمدارک و واقعیات را به دست خواننده میسپارد و چندی از چهاردهواقعه سوال محور را بدون پاسخ و پایان بندی رها میکند. وقایعیکه کمتر در زندگی نامهی این هنرمندان شهیر به آنها بر میخوریم.جذابیت سبک روایی هاینه در این است که با استفاده از جملاتی گاهاًبسیار ساده خواننده را به متن داستان میکشاند و نه گیج و گنگ، کهشگفتزده و سرخوش رهایش میکند تا در پرتو نوری که ویلهم هاینهبه وقایع تابانده است، خود به آنچه که میباید دست پیدا کند.
«چه کسی موتسارت را کشت؟» مجموعه داستانی در شکل پذیرفتهشده و متعارف نیست. کتاب به شکل روایی نوشته شده که فقطبازگوکننده اتفاقاتی عجیب از زندگی افرادی مشهور باشد. سبکروایتی که اقلب با اشکال کلاسیک، مدرن و پسامدرنی که از داستانکوتاه در ذهن داریم قرابتی ندارد.
در اولین داستان که نام کتاب هم وامدار همان است و نزدیک ترینبخش به ایده اصلی «بازرس و بازپرس» نیز به شمار میرود، کوشیدهشده تا پرده از راز مرگ اتفاقی موتسارت در سی و پنج سالگیبرداشته شود. موتسارت درست پس از ساخت یکی از نبوغآمیز ترینآثارش، در اوج شهرت و موفقیت درگذشت و عجیبتر آنکه بسیار باتعجیل به خاک سپرده شد. تاریخ نگاران هنر در گذر این سالها بسیاربه مرگ او پرداختهاند و گمانهای بسیاری را در باب علل مرگش ساختهاند و در این حدسیات افراد مختلفی، حتی از نزدیکان وی به قتلشمتهم شدهاند. اما نویسنده با طرح هر یک از این اتهامها به سانداستانهای جنایی، خواننده را وامیدارد تا خود کارآگاهی را به عهدهبگیرد و پرده از واقعهیی رازآمیز بردارد.
البته نمیتوان از نظر دور داشت که ایدهیی که نویسنده در داستاناول با جذابیتی تمام آن را پرداخته است، پله پله در داستانهای بعدیمحو میشود و گاها فقط به بیانی ویکیپدیایی از زندگیموسیقیدانی شهیر تنزل پیدا میکند. بیانی دایرةالمعارف محور کهفقط با سبک روایی جذاب آمیخته است؛ و این نوع روایت در داستانِ«چه کسی سر از تن هایدن جدا کرد؟» به نازلترین شکل خود بروزمیکند
در کنار جذابیت های خاص این اثر و نقد مهمی که بر آن وارد است وشرح داده شد، ترجمهی علی اسدیان نیز با کمی اغماض نسبتاً روان وخوشخوان است، و جز در مواردی اندک نقدی بر ترجمه وارد نیست؛برای نمونه برگردان یک شعر در داستان «چه کسی باخ و هندل را کورکرد» به هیچ روی سنخیتی با کلیت نحوه روایت در کتاب ندارد وگاهی نیز میتوان بر عدم یکدستی در ساختار روایی ترجمه نیزایرادهایی را وارد دانست.
شاید در جملهیی کوتاه بتوان به تعریف «چه کسی موتسارت راکشت؟» پرداخت: ایدهیی بی نهایت جذاب در کشاکش فراز وفرود...!؟
روایات جالی از زندگی موسیقیدانهای بزرگ تاریخ(البته جز دو داستان!). داستانهای مربوط به موزارت ، بیزه و پاگانینی برایم جذابتر از باقی بود و ایده دهنده برای نوشتن. مخصوصا روایت بیزه. کتاب با اینکه داستان نیست اما از لحن جالبی برای بیان گفتارش استفاده میکنه و از یک کتاب گزارشی صرف به یک سری داستانهای کوتاه درباره نوابغ موسیقی تبدیل شده. البته بعضی از داستانها که در اواخر کتاب هستند آن قوام داستانهای ابتدایی را ندارند(به استثنای داستان ژرژ بیزه). به طور کل خواندنش برای کسانی که اهل موسیقی کلاسیک هستند و چه کسانی که اهلش نیستند توصیه میشود.
Kind of a cool book if you are looking to know a little bit more about the genius people who made all the great tunes that make our spirit fly. I especially like Paganini's story. Think I wanna learn more about this devil's son who could "fly" the violin....
کتاب به معنای واقعی ویکی پدیاست . کلکسیونی از ماجرای مرگ و زندگی چند موسیقی دان معروف . بی نهایت بی فایده ، بی جذابیت ، بی زیبایی هنری ، بی داستان . واقعا از نشر ماهی انتظار چنین چیز بی کیفیتی رو نداشتم .
نشون داد که همیشه و همه جای دنیا ، موسیقدان ها، اونم از نوع نابغه، مسیر سختی رو پیش رو داشتند تا تبدیل بشن به جزئی از تاریخ موسیقی... که حتا به قیمت جانشون تموم میشد
beklentimin altında kaldığı için hayal kırıklığı yarattı, hayır kötü diyemem hatta eğlenceli, elinize alınca kendini okutuyor ancak bilinenlerin üzerine bir şey eklemiyor. Mozartı kim öldürdü mesela bu hala muamma...
Yazar, altı büyük sanatçının hayatlarındaki büyük gizemleri çözerek, küçük detayları ve şaşırtıcı gerçekleri ustalıkla harmanlayıp aktarmış. Kitap hem kısa hem de dolu dolu, bir çırpıda okunabilecek türden.
اسم و جلد کتاب خیلی جذاب بود. تا اواسط کتاب هم این جذابیت حفظ شد ولی از اون به بعد کشش خودش رو از دست داد و من به سختی کتاب رو تمام کردم. ولی چیزی که در موردش دوست داشتم، آشنایی با موزیسین هایی بود که کمتر کارهاشون رو شنیده بودم و خب باعث شد برم و کارهای مطرحشون رو پیدا کنم و بشنوم.
Klasik Batı Müziği hayranı biriyim. Başka müzik tarzı dinlemiyorum. İlk Mozart'la başladım dinlemeye, o yüzden sıkı bir Mozart hayranıyım. Zaten bulduğum zaman alacaktım bu kitabı ama kitabevine sorunca "Yok hiçbir yerde," dediler ve hayal kırıklığına uğradım. Sonra bir baktım ki D&R'da hem de Can Yayınları indiriminde :) Hemen aldım tabii. Gelelim kitaba. Kitapta klasik batı müziği bestecilerinin nasıl öldürdüğünü, nasıl boğulduğunu, aslında herkesin aktardığı bilgilerin yanlış olduğunu kanıtlamış. Tabii kimse bunların da kesinlikle doğru olduğunu söyleyemez. Sadece ipuçlarından yararlanılarak yazılmış bir kısmı. Ama öyle güzel anlatmış ki sanki bu bestecinin zamanında yaşamışsınız, onun peşinden gidip bu yaşananları takip etmişsiniz. En etkilendiğim yer Mozart'ın nasıl öldürüldüğünü okumak oldu. Tabii ki Mozart'ın nasıl ve kim tarafından öldürüldüğünü kimse bilmiyor. Sadece ipuçlarından yararlanılarak bir sonuca ulaşılmaya çalışılıyor, ve mantıkla beraber. Ben Antinio Salieri'nin öldürdüğüne inandım bugüne kadar. Ama kitap düşüncemi yerle bir etti. Diğer bestecilerin yaşadıklarını öğrenmek çok hoşuma gitti. Ayrıca kitabın kapağını çok beğendim. Renk tonu çok hoş :) Klasik batı müziğine biraz da olsa ilgi duyanlar, ya da benim gibi manyağı olanlar alıp okuyabilir :)
مجموعه داستان کوتاه کتاب به شرح پر رمز و راز زندگی و مرگ موسیقی دانان بزرگ تاریخ می پردازد، و نکاتی را بازگو می کند که اغلب از چشم زندگی نامه نویسان آنها پنهان م��نده است. سعی نویسنده در داستانگویی ایجاد پی رنگی رمزآلود و پرکشش است که گاهی با پایان بندی های غافلگیرانه به داستان های رولد دالی پهلو می زند. ✅گزیده_کتاب این پاگانینی آدم غریبی است. ظاهر شدنش در انظار عمومی خود معمایی حل ناشدنی است. در واقع به آدمیان شباهتی ندارد. آدمی به شک می افتد که نکند به راستی مرده ای باشد که تازه از قبر بیرون آمده است. دستانش از دو سو آویخته است و آنگاه که چشم آدم به آن دستان استخوانی با رگ و پی فولادین می افتد، تازه در می یابد که این مرد چه نبردهای توان فرسایی را پشت سر گذاشته تا توانسته ویولن را برده خویش سازد. گویا پاگانینی روش های اسرارآمیز و نویی در نواختن ویولن داشته که هرگز بر کسی فاش نکرده است. بارها پیش آمده بود که ویولن نوازان ارکستر از سر کنجکاوی ساز پاگانینی را به دست بگیرند. همگی یکصدا و شگفت زده نقل کرده اند که ساز او اصلاً کوک نبوده و نمی شده با آن نواخت."
یکی از لذت بخش ترین کتاب هایی که توی مدت اخیر خوندم. توصیه ام اینه که موقعی که دارید بخش مربوط به هر شخص رو میخونید آهنگ اون فرد رو پخش کنید تا حسی که دریافت میکنید دو چندان بشه. موسيقي کلاسیک و یه کتاب درمورد سازندگان خارقالعاده ترین آهنگ های جهان یه تریک خیلی خوب از این کتاب ساخته.