What do you think?
Rate this book
คนข้ามฝัน
การสู้ชีวิตของชนชั้นล่าง สิบปีกลางทะเล เพื่อตลอดชีวิตบนฝั่งฝัน
นิยายที่บอกถึงชีวิตของ "ชัพ" และคู่หูของเขาคือ "สัก" ทั้งสองเป็นคนเรือบนเรืออวนลาก คนหนึ่งเก่า คร่ำคร่า ผ่านวันเวลาในท้องทะเล รอเพียงวันแก่ตัว หมดความหมาย และถูกโยนขึ้นบก อีกคนหนึ่งก็ลงมาใหม่ พร้อมกับความฝันอันเต็มเปี่ยม มีความหวังถือไร่สักแห่ง หรือเกาะสักเกาะที่จะสร้างอาณาจักรของตัวเอง "ชัพ" คือ ตัวอย่างของคนมีความฝัน พูดได้ว่า เขาเป็นประกายชีวิตให้กับคนเรือหลายๆ คนให้มองเห็นฝั่งของชีวิตที่เปี่ยมอนาคต ไม่ใช่ถูกโยนขึ้นบกอย่างหมาขี้เรื้อน!
ผู้เขีนถ่ายทอดเรื่องราวของคนเรืออวนลากได้อย่างเข้มข้น เพราะเขามีประสบการณ์ตรง ฉากของชีวิตลูกเรือ คนเรือหน้าใหม่ถูกทดสอบ คนเรือเก่าผ่านการทดสอบอันยากลำบาก แต่หาได้เข็ดหลาบ หรือแสวงหาชีวิตที่ดีกว่าไม่ พวกเขากลายเป็นพวกที่ชินกับชีวิตทะเล ยึดถือเรือเป็นบ้าน ยอมทนกับการกดขี่ข่มเหงจากไต๋เรือและเถ้าแก่
"ตาเกิด" "ลุงหนุ่ย" "เฒ่าโต้ง" เป็นเสมือนตัวแทนของคนที่อยู่กินกับเรืออวนลาก จนยึดติดว่าเป็นสถาบัน คนเหล่านี้เมื่ออยู่เรือนานๆ ก็หวาดกลัวกับการออกไปใช้ชีวิตในรูปแบบอื่นที่ไม่ใช่เป็นลูกเรือ เหมือนนกที่อยู่ในกรง มันกลัวชีวิตอิสระและการหากินตามวิถีนก บั้นท้ายของชีวิตคนพวกนี้ บางทีไม่ต่างจากเศษขยะที่ถูกคลื่นซัดขึ้นเกยตื้น แต่ชีวิตคนเรือก็เข้มข้นจริงๆ หลายคนเต็มไปด้วยความฝันก่อนจะพบความเปลี่ยนแปลงและเหตุการณ์บังคับให้เป็นลูกเรือ คนดีๆ ที่สังคมดีๆ ปฎิเสธจะต้อนรับพวกเขา แต่สังคมคนเรือ อ้อมแขนรับ พร้อมจะสูบฉีดเลือด แรงกาย และประเคนความชั่วร้ายทั้งปวงให้ ใครจะข้ามฝันร้ายเหล่านี้ไปได้ และข้ามไปอย่างไรนั้น ติดตามพร้อมกันได้แล้วในเล่ม
นิยายที่บอกถึงชีวิตของ "ชัพ" และคู่หูของเขาคือ "สัก" ทั้งสองเป็นคนเรือบนเรืออวนลาก คนหนึ่งเก่า คร่ำคร่า ผ่านวันเวลาในท้องทะเล รอเพียงวันแก่ตัว หมดความหมาย และถูกโยนขึ้นบก อีกคนหนึ่งก็ลงมาใหม่ พร้อมกับความฝันอันเต็มเปี่ยม มีความหวังถือไร่สักแห่ง หรือเกาะสักเกาะที่จะสร้างอาณาจักรของตัวเอง "ชัพ" คือ ตัวอย่างของคนมีความฝัน พูดได้ว่า เขาเป็นประกายชีวิตให้กับคนเรือหลายๆ คนให้มองเห็นฝั่งของชีวิตที่เปี่ยมอนาคต ไม่ใช่ถูกโยนขึ้นบกอย่างหมาขี้เรื้อน!
ผู้เขีนถ่ายทอดเรื่องราวของคนเรืออวนลากได้อย่างเข้มข้น เพราะเขามีประสบการณ์ตรง ฉากของชีวิตลูกเรือ คนเรือหน้าใหม่ถูกทดสอบ คนเรือเก่าผ่านการทดสอบอันยากลำบาก แต่หาได้เข็ดหลาบ หรือแสวงหาชีวิตที่ดีกว่าไม่ พวกเขากลายเป็นพวกที่ชินกับชีวิตทะเล ยึดถือเรือเป็นบ้าน ยอมทนกับการกดขี่ข่มเหงจากไต๋เรือและเถ้าแก่
"ตาเกิด" "ลุงหนุ่ย" "เฒ่าโต้ง" เป็นเสมือนตัวแทนของคนที่อยู่กินกับเรืออวนลาก จนยึดติดว่าเป็นสถาบัน คนเหล่านี้เมื่ออยู่เรือนานๆ ก็หวาดกลัวกับการออกไปใช้ชีวิตในรูปแบบอื่นที่ไม่ใช่เป็นลูกเรือ เหมือนนกที่อยู่ในกรง มันกลัวชีวิตอิสระและการหากินตามวิถีนก บั้นท้ายของชีวิตคนพวกนี้ บางทีไม่ต่างจากเศษขยะที่ถูกคลื่นซัดขึ้นเกยตื้น แต่ชีวิตคนเรือก็เข้มข้นจริงๆ หลายคนเต็มไปด้วยความฝันก่อนจะพบความเปลี่ยนแปลงและเหตุการณ์บังคับให้เป็นลูกเรือ คนดีๆ ที่สังคมดีๆ ปฎิเสธจะต้อนรับพวกเขา แต่สังคมคนเรือ อ้อมแขนรับ พร้อมจะสูบฉีดเลือด แรงกาย และประเคนความชั่วร้ายทั้งปวงให้ ใครจะข้ามฝันร้ายเหล่านี้ไปได้ และข้ามไปอย่างไรนั้น ติดตามพร้อมกันได้แล้วในเล่ม
384 pages, Paperback
First published April 1, 2000
1 person is currently reading
13 people want to read
About the author
ประชาคม ลุนาชัย
28 books16 followersนักเขียนประสบการณ์โชกโชนผู้เคยผ่านต่อสู้ชีวิตมาหลากหลายประเภท ตั้งแต่เป็นพนักงาน เสิรฟร้านอาหาร เด็กโรงน้ำชา กรรมกรโรงงานรองเท้า โรงงานขนมปัง โรงนุ่น บ๋อยภัตตาคาร เด็กเสริฟร้านข้าวต้ม ร้านก๋วยเตี๋ยวและลูกเรือประมง
ประชาคม ลุนาลัย เป็นชาวจังหวัดยโสธรเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ตั้งแต่อายุ 17 ปี ด้วยความ มุ่งหวังว่าจะมาเรียนหนังสือต่อเพื่อว่าจะได้เป็นนักเขียนให้ได้ในอนาคต แต่ด้วยโชคชะตาและความยากจน ผลักดันให้ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพแทน โดยทิ้งความฝันของการเป็นนักเขียนเอาไว้ชั่วคราว
ตอนที่ประชาคม ลุนาชัย อายุ 25 ปี เขาตัดสินใจไปทำงาน เป็นลูกเรือประมงใช้ชีวิตชาวเรือร่อนเร่ไปตามสถานที่ต่างๆ โดยใช้เวลาถึง 8 ปี เมื่อมีเวลาว่างระหว่างคราวใด เขามักเข้าห้องสมุดอ่านหนังสือและเขียนบันทึก เรื่องราวชีวิตของตนเองและคนรอบข้างอยู่เสมอ เขาได้ทดลองเขียนเรื่องสั้น เรื่องแรกที่ได้พิมพ์ในหนังสือหนุ่มสาว ชื่อเรื่อง "บทสุดท้ายแห่งตำนานคนยาก" ภายหลังจากปี พ.ศ.2535 เขาลาออกจากงานที่เคยทำ ออกมาเขียนหนังสือเพียงอย่างเดียวอย่างจริงจังและผลงานการเขียนของเขา ก็ได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วผ่านการตีพิมพ์ในนิตยสารต่างๆ หลายฉบับ เรื่องสั้น "รอยบาป" ได้รับรางวัลดีเด่น จากนิตยสาร "หลักไท" เรื่องสั้น "ชะตากรรมของคนเถื่อน" ได้รับรางวัลดีเด่นจากนิตยสาร "ชีวิตต้องสู้" และ "กฎข้อที่ห้า" ได้รับการคัดเลือกให้เป็นเรื่องสั้นรางวัล "ช่อการะเกดยอดเยี่ยมประจำปี 2539" นวนิยายเล่มแรก ที่ประชาคม ลุนาชัย เขียนเรื่อง "ฝั่งแสงจันทร์" ซึ่งเป็นนวนิยายที่สะท้อนให้เห็นถึงยถากรรมของสามัญชน แห่งหมู่บ้านชายฝั่งอยู่กับผืนน้ำและแผ่นดิน
ปัจจุบัน ประชาคม ลุนาชัย ยังคงเป็นนักเขียนสู้ชีวิตที่ผลิตงานเขียนออกมาอย่างคงเส้นคงวา
ประชาคม ลุนาลัย เป็นชาวจังหวัดยโสธรเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ตั้งแต่อายุ 17 ปี ด้วยความ มุ่งหวังว่าจะมาเรียนหนังสือต่อเพื่อว่าจะได้เป็นนักเขียนให้ได้ในอนาคต แต่ด้วยโชคชะตาและความยากจน ผลักดันให้ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพแทน โดยทิ้งความฝันของการเป็นนักเขียนเอาไว้ชั่วคราว
ตอนที่ประชาคม ลุนาชัย อายุ 25 ปี เขาตัดสินใจไปทำงาน เป็นลูกเรือประมงใช้ชีวิตชาวเรือร่อนเร่ไปตามสถานที่ต่างๆ โดยใช้เวลาถึง 8 ปี เมื่อมีเวลาว่างระหว่างคราวใด เขามักเข้าห้องสมุดอ่านหนังสือและเขียนบันทึก เรื่องราวชีวิตของตนเองและคนรอบข้างอยู่เสมอ เขาได้ทดลองเขียนเรื่องสั้น เรื่องแรกที่ได้พิมพ์ในหนังสือหนุ่มสาว ชื่อเรื่อง "บทสุดท้ายแห่งตำนานคนยาก" ภายหลังจากปี พ.ศ.2535 เขาลาออกจากงานที่เคยทำ ออกมาเขียนหนังสือเพียงอย่างเดียวอย่างจริงจังและผลงานการเขียนของเขา ก็ได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วผ่านการตีพิมพ์ในนิตยสารต่างๆ หลายฉบับ เรื่องสั้น "รอยบาป" ได้รับรางวัลดีเด่น จากนิตยสาร "หลักไท" เรื่องสั้น "ชะตากรรมของคนเถื่อน" ได้รับรางวัลดีเด่นจากนิตยสาร "ชีวิตต้องสู้" และ "กฎข้อที่ห้า" ได้รับการคัดเลือกให้เป็นเรื่องสั้นรางวัล "ช่อการะเกดยอดเยี่ยมประจำปี 2539" นวนิยายเล่มแรก ที่ประชาคม ลุนาชัย เขียนเรื่อง "ฝั่งแสงจันทร์" ซึ่งเป็นนวนิยายที่สะท้อนให้เห็นถึงยถากรรมของสามัญชน แห่งหมู่บ้านชายฝั่งอยู่กับผืนน้ำและแผ่นดิน
ปัจจุบัน ประชาคม ลุนาชัย ยังคงเป็นนักเขียนสู้ชีวิตที่ผลิตงานเขียนออกมาอย่างคงเส้นคงวา
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 2 of 2 reviews
June 8, 2017
'คนข้ามฝัน' จัดเป็นนิยายน่าอ่านอีกเรื่องของ
คุณประชาคม
คุณอาจจะเริ่มต้นนิยายด้วยอาการ 'งง' เล็กน้อย
ว่าทำไมต้องมาติดตามอ่านเรื่องของ 'คนอวน'
มือสากๆ ผิวคล้ำกรำแดด ชีวิตบนท้องทะเล เหม็นคาวปลา
ยิ่งอ่านไปสักพัก เสน่ห์ของการเล่าเรื่อง
การผูกชะตาฝันและการเล่นตลกของโชคชะตา
เรื่องยิ่งน่าติดตาม
การเฝ้าลุ้นชีวิตของเหล่าตัวละครทั้งหลักและรองว่าจะหันเหไปในทิศทางไหน
การได้เรียนรู้ชีวิต อาชีพ อีกด้านหนึ่ง
ทุกอย่างห่างไกลผู้อ่าน แต่กลับได้ใกล้ชิดมีอารมณ์ร่วมไปกับความฝันของพวกเค้า
ดีใจก็ดีใจตาม เศร้าระทมเราก็เศร้าด้วย
คุณประชาคม
คุณอาจจะเริ่มต้นนิยายด้วยอาการ 'งง' เล็กน้อย
ว่าทำไมต้องมาติดตามอ่านเรื่องของ 'คนอวน'
มือสากๆ ผิวคล้ำกรำแดด ชีวิตบนท้องทะเล เหม็นคาวปลา
ยิ่งอ่านไปสักพัก เสน่ห์ของการเล่าเรื่อง
การผูกชะตาฝันและการเล่นตลกของโชคชะตา
เรื่องยิ่งน่าติดตาม
การเฝ้าลุ้นชีวิตของเหล่าตัวละครทั้งหลักและรองว่าจะหันเหไปในทิศทางไหน
การได้เรียนรู้ชีวิต อาชีพ อีกด้านหนึ่ง
ทุกอย่างห่างไกลผู้อ่าน แต่กลับได้ใกล้ชิดมีอารมณ์ร่วมไปกับความฝันของพวกเค้า
ดีใจก็ดีใจตาม เศร้าระทมเราก็เศร้าด้วย
July 14, 2014
ช่วงแรกอ่านแบบฝืนๆ จนเผลอลืมความฝืนไปฉิบ
Displaying 1 - 2 of 2 reviews