What do you think?
Rate this book
ช่อมะลิลา
ร่มพฤกษากว้างใหญ่ของตระกูลเก่าแก่ ย่อมแตกกิ่งก้านจำนวนลูกหลานมากมาย สามารถผลิดอกออกใบงามตาสืบทอดกันมาหลายชั่วคน แต่มีความเป็นไปได้มากว่า ในความงามน่าชื่นชมเหล่านี้ กิ่งใดกิ่งหนึ่งจะมี "โครงกระดูก" ซุกซ่อนอยู่ โครงกระดูกที่ว่า คือเรื่องอื้อฉาวที่เกิดขึ้นกับคนใดคนหนึ่ง รู้กันทั่วในครอบครัว แต่คนอื่นๆ ไม่อยากพูด ไม่อยากให้คนนอกรู้ ด้วยความอับอายว่าจะถูกติฉินนินทา หรือด้วยความแค้นเคืองผู้เป็นต้นเหตุ เกินกว่าจะให้อภัย โครงกระดูกหลายโครงจึงถูกซุกซ่อนอยู่ในเงามืด รอการเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา
ไม่มีใครคิดแตะต้อง หรือแม้แต่จะแก้ไข เพื่อให้เกิดความเข้าใจว่า เรื่องที่ถูกตัดสินว่าผิด หลายๆ เรื่อว บางทีก็เป็นแค่ค่านิยมในยุคสมัยหนึ่ง เมื่อล่วงผ่านพ้นสมัยมาแล้ว ก็อาจเป็นเรื่องธรรมดาที่อาจจะเกิดกับใครก็ได้ หรือแม้แต่ว่า ถ้ามองจากอีกมุมหนึ่ง ก็อาจจะมองเห็นบางแง่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ควรแก่ความเห็นใจ มากกว่าตำหนิประณาม...(จากบทนำ)
ไม่มีใครคิดแตะต้อง หรือแม้แต่จะแก้ไข เพื่อให้เกิดความเข้าใจว่า เรื่องที่ถูกตัดสินว่าผิด หลายๆ เรื่อว บางทีก็เป็นแค่ค่านิยมในยุคสมัยหนึ่ง เมื่อล่วงผ่านพ้นสมัยมาแล้ว ก็อาจเป็นเรื่องธรรมดาที่อาจจะเกิดกับใครก็ได้ หรือแม้แต่ว่า ถ้ามองจากอีกมุมหนึ่ง ก็อาจจะมองเห็นบางแง่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ควรแก่ความเห็นใจ มากกว่าตำหนิประณาม...(จากบทนำ)
685 pages, Paperback
First published January 1, 2011
2 people are currently reading
43 people want to read
About the author
แก้วเก้า
48 books72 followersแก้วเก้า เป็นหนึ่งในนามปากกาของ รองศาสตราจารย์ ดร.คุณหญิง วินิตา ดิถียนต์ ป.ม., ท.ช., ต.จ., จ.ภ.
โดยเป็นนามปากกาที่ใช้สำหรับเขียนนวนิยายแนวจินตนิยาย และเรื่องเหนือธรรมชาติ
เป็นบุตรคนเดียวของนายวัลลภและนางกาญจนี วินิจฉัยกุล และต่อมาสมรสกับนายสมพันธ์ ดิถียนต์ มีบุตรสาว 2 คน
เธอจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จากโรงเรียนมาแตร์เดอีวิทยาลัย มัธยมศึกษาปีที่ 5 จากโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา จบปริญญาตรีจากคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้รับปริญญาอักษรศาสตรบัณฑิต ซึ่งหลังจากนั้นได้บรรจุเป็นอาจารย์ประจำภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม และได้ไปศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกา จนจบปริญญาเอกสาขาหลักสูตรและการสอนวรรณคดีจาก University of Northern Colorado แล้วกลับมารับราชการ ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากรอยู่ถึง 25 ปี
กระทั่งลาออกมาเป็นข้าราชการบำนาญ มีตำแหน่งทางวิชาการเป็นรองศาสตราจารย์ระดับ 9 ปัจจุบันเป็นอาจารย์พิเศษ สาขาภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการสื่อสารและการพัฒนา สอนนักศึกษาปริญญาโทของสถาบันวิจัยภาษาฯ มหาวิทยาลัยมหิดล
คุณหญิงวินิตามีผลงานด้านการเขียนมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ด้านนวนิยาย เรื่องแปล บทวิจารณ์ บทความทางวิชาการ ซึ่งบางเรื่องกลายมาเป็นละครโทรทัศน์โด่งดัง ซึ่งทำให้ได้รับรางวัลวรรณกรรมจากภาครัฐและภาคเอกชน
คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ นับเป็นนักเขียนนวนิยายชั้นแนวหน้าคนหนึ่งของไทยที่นักอ่านสนใจติดตามผลงานอย่างสม่ำเสมอ เพราะมีความทันสมัย สอดแทรกความรู้ทางประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ประเพณี วรรณคดี ศิลปะ และยังนําสัจธรรมทางพุทธศาสนามาสื่อไว้อย่างเหมาะสม ผลงานจึงได้รับรางวัลและได้รับการยกย่องจากองค์กรต่างๆ มากมาย ทั้งยังเป็นผู้นําเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ให้เกิดประโยชน์ในวงวรรณกรรมอีกด้วย การสร้างสรรค์งานของ คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ จึงไม่ได้มีคุณค่าเพียงแค่ให้ความบันเทิงเท่านั้น แต่ยังเติมเต็มคุณภาพชีวิตให้แก่ผู้อ่านอีกด้วย
คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ จึงได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติ์เป็นนศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลปะ ในปีพุทธศักราช 2547
โดยเป็นนามปากกาที่ใช้สำหรับเขียนนวนิยายแนวจินตนิยาย และเรื่องเหนือธรรมชาติ
เป็นบุตรคนเดียวของนายวัลลภและนางกาญจนี วินิจฉัยกุล และต่อมาสมรสกับนายสมพันธ์ ดิถียนต์ มีบุตรสาว 2 คน
เธอจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จากโรงเรียนมาแตร์เดอีวิทยาลัย มัธยมศึกษาปีที่ 5 จากโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา จบปริญญาตรีจากคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้รับปริญญาอักษรศาสตรบัณฑิต ซึ่งหลังจากนั้นได้บรรจุเป็นอาจารย์ประจำภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม และได้ไปศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกา จนจบปริญญาเอกสาขาหลักสูตรและการสอนวรรณคดีจาก University of Northern Colorado แล้วกลับมารับราชการ ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากรอยู่ถึง 25 ปี
กระทั่งลาออกมาเป็นข้าราชการบำนาญ มีตำแหน่งทางวิชาการเป็นรองศาสตราจารย์ระดับ 9 ปัจจุบันเป็นอาจารย์พิเศษ สาขาภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการสื่อสารและการพัฒนา สอนนักศึกษาปริญญาโทของสถาบันวิจัยภาษาฯ มหาวิทยาลัยมหิดล
คุณหญิงวินิตามีผลงานด้านการเขียนมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ด้านนวนิยาย เรื่องแปล บทวิจารณ์ บทความทางวิชาการ ซึ่งบางเรื่องกลายมาเป็นละครโทรทัศน์โด่งดัง ซึ่งทำให้ได้รับรางวัลวรรณกรรมจากภาครัฐและภาคเอกชน
คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ นับเป็นนักเขียนนวนิยายชั้นแนวหน้าคนหนึ่งของไทยที่นักอ่านสนใจติดตามผลงานอย่างสม่ำเสมอ เพราะมีความทันสมัย สอดแทรกความรู้ทางประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ประเพณี วรรณคดี ศิลปะ และยังนําสัจธรรมทางพุทธศาสนามาสื่อไว้อย่างเหมาะสม ผลงานจึงได้รับรางวัลและได้รับการยกย่องจากองค์กรต่างๆ มากมาย ทั้งยังเป็นผู้นําเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ให้เกิดประโยชน์ในวงวรรณกรรมอีกด้วย การสร้างสรรค์งานของ คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ จึงไม่ได้มีคุณค่าเพียงแค่ให้ความบันเทิงเท่านั้น แต่ยังเติมเต็มคุณภาพชีวิตให้แก่ผู้อ่านอีกด้วย
คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ จึงได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติ์เป็นนศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลปะ ในปีพุทธศักราช 2547
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
April 30, 2019
“ผู้หญิงเราถูกสอนให้อดทนมากเหลือเกิน อดทนเสียจนไม่รู้ว่าความสุขอยู่ตรงไหน ถ้าไม่ได้รับอนุญาต ก็สุขไม่ได้” - p.391
June 4, 2021
เดาทางกันไม่ถูกเลยทีเดียว
แม้ว่าแนวนี้ จะมีบ่อยๆในนวนิยายหลายๆเรื่อง การเห็นวิญญาณคนในอดีต และสนทนากัน
อ่านๆก็จะคิดตลอดว่า จะไปแนวไหน ก็เมื่อ ตัวเอกเราทั้งคู่ ไม่อยู่ในภาวะจะมีกันแหละกันได้แล้วนี่หน่า
เขาจะคุยกันไปกันอย่างนี้ตลอดเรื่องเหรอ นั้นคือสิ่งที่หนังสือทิ้งให้ลุ้นๆกันไป
อ่านแล้วสงสารผู้หญิงในอดีต ด้วยค่านิยมมันเป็นเช่นนั้น
ตอนจบถือว่าพอใจแหละหล่ะ ได้เท่านั้นก็พอ
แม้ว่าแนวนี้ จะมีบ่อยๆในนวนิยายหลายๆเรื่อง การเห็นวิญญาณคนในอดีต และสนทนากัน
อ่านๆก็จะคิดตลอดว่า จะไปแนวไหน ก็เมื่อ ตัวเอกเราทั้งคู่ ไม่อยู่ในภาวะจะมีกันแหละกันได้แล้วนี่หน่า
เขาจะคุยกันไปกันอย่างนี้ตลอดเรื่องเหรอ นั้นคือสิ่งที่หนังสือทิ้งให้ลุ้นๆกันไป
อ่านแล้วสงสารผู้หญิงในอดีต ด้วยค่านิยมมันเป็นเช่นนั้น
ตอนจบถือว่าพอใจแหละหล่ะ ได้เท่านั้นก็พอ
June 6, 2018
เป็นการเล่าเรื่องราวของรักสามเส้าได้แบบทั้งบาดลึกและเสียดสีสังคมในมุมมองของผู้หญิงได้แบบน่าทึ่งมากค่ะ เรื่องนี้พูดถึงเรื่องราวความรักของ"ปิ่น" หญิงสาวที่มีชีวิตอยู่ในช่วงสมัยรัชกาลที่ 6-7 กับชายหนุ่มที่เข้ามาในชีวิตเธอสองคน หนึ่งคืออดีตพี่เขยผู้เงียบขรึมแต่หวานลึก และอีกหนึ่งคือเพื่อนรักที่รู้ใจกันไปทุกอย่างจนแทบจะเป็นกระจกเงาของกันและกัน ซึ่งผู้เขียนสามารถถ่ายทอดอารมณ์รักที่มาจากความประทับใจ ความผูกพัน และความหวานที่อบอวลอยู่รอบตัว ได้แบบน่าประทับใจพอๆกับอารมณ์โศกเศร้าอาดูรที่มาจากความรู้สึกผิดและความสับสนในหัวใจ
การปล่อยเรื่องราวของปิ่นผ่านการพยายามปะติดปะต่อภาพในอดีตโดยใช้ตัวละครที่เป็นท่านเลขาธิการหนุ่มใหญ่ที่มีชีวิตอยู่ในยุคปัจจุบัน โดยให้เป็นไปในรูปแบบของการได้พูดคุยกับวิญญาณของหญิงสาวบ้าง ผ่านการอ่านจากสมุดบันทึกบ้าง หรือผ่านการบอกเล่าจากคนที่ได้เคยรู้จักกับบุคคลในอดีตบ้าง ทำให้คนอ่านรู้สึกเหมือนตัวเองมีส่วนร่วมในการค้นหาอดีตไปกับชายหนุ่มและสร้างความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นจนแทบจะรอจนถึงตอนจบของเรื่องไม่ไหวทีเดียวค่ะ
ยังไม่นับมุมมองของสังคมในอดีตที่ผู้หญิงถูกตีกรอบจนแทบจะหาช่องว่างให้กระดิกตัวไม่ได้เลย ภาพของหนึ่งหญิงสองชายจึงกลายเป็นภาพที่อัปยศอดสู แม้ว่าเจ้าตัวเองจะพยายามยืนอยู่บนความถูกต้องของสังคมแค่ไหนก็ตาม ในขณะที่ภาพของหนึ่งชายหลายหญิงกลับเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ไปซะอย่างนั้น แต่ถึงที่สุดแล้ว ตัวละครทุกตัวก็ล้วนมีทั้งข้อดีและข้อเสียจนบอกได้ยากว่าสุดท้ายแล้วใครผิดและใครถูก เราว่าตัวละครที่แข็งแรงที่สุดในเรื่องคือแม่ของปิ่นค่ะ โดยเฉพาะตอนที่เธอสอนปิ่นในเรื่องเกี่ยวกับความรัก ซึ่งผู้เขียนก็วางคาแร็คเตอร์ของตัวละครไว้แข็งแรงพอที่จะให้แม่ของปิ่นเองมีประสบการณ์ที่สามารถสอนเธอในเรื่องนี้ได้ดีทีเดียว
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วได้อารมณ์หลากหลายมากค่ะ โดยเฉพาะช่วงพีคของเรื่องที่กดดันจนแทบจะอดร้องไห้ไปกับตัวละครไม่ได้ และยังถือว่าจบได้ดีใช้ได้ด้วยนะคะ ชอบมากค่ะ
การปล่อยเรื่องราวของปิ่นผ่านการพยายามปะติดปะต่อภาพในอดีตโดยใช้ตัวละครที่เป็นท่านเลขาธิการหนุ่มใหญ่ที่มีชีวิตอยู่ในยุคปัจจุบัน โดยให้เป็นไปในรูปแบบของการได้พูดคุยกับวิญญาณของหญิงสาวบ้าง ผ่านการอ่านจากสมุดบันทึกบ้าง หรือผ่านการบอกเล่าจากคนที่ได้เคยรู้จักกับบุคคลในอดีตบ้าง ทำให้คนอ่านรู้สึกเหมือนตัวเองมีส่วนร่วมในการค้นหาอดีตไปกับชายหนุ่มและสร้างความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นจนแทบจะรอจนถึงตอนจบของเรื่องไม่ไหวทีเดียวค่ะ
ยังไม่นับมุมมองของสังคมในอดีตที่ผู้หญิงถูกตีกรอบจนแทบจะหาช่องว่างให้กระดิกตัวไม่ได้เลย ภาพของหนึ่งหญิงสองชายจึงกลายเป็นภาพที่อัปยศอดสู แม้ว่าเจ้าตัวเองจะพยายามยืนอยู่บนความถูกต้องของสังคมแค่ไหนก็ตาม ในขณะที่ภาพของหนึ่งชายหลายหญิงกลับเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ไปซะอย่างนั้น แต่ถึงที่สุดแล้ว ตัวละครทุกตัวก็ล้วนมีทั้งข้อดีและข้อเสียจนบอกได้ยากว่าสุดท้ายแล้วใครผิดและใครถูก เราว่าตัวละครที่แข็งแรงที่สุดในเรื่องคือแม่ของปิ่นค่ะ โดยเฉพาะตอนที่เธอสอนปิ่นในเรื่องเกี่ยวกับความรัก ซึ่งผู้เขียนก็วางคาแร็คเตอร์ของตัวละครไว้แข็งแรงพอที่จะให้แม่ของปิ่นเองมีประสบการณ์ที่สามารถสอนเธอในเรื่องนี้ได้ดีทีเดียว
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วได้อารมณ์หลากหลายมากค่ะ โดยเฉพาะช่วงพีคของเรื่องที่กดดันจนแทบจะอดร้องไห้ไปกับตัวละครไม่ได้ และยังถือว่าจบได้ดีใช้ได้ด้วยนะคะ ชอบมากค่ะ
November 25, 2018
เป็นนิยายที่อ่านจบแล้วรู้สึกเศร้า ปนความรู้สึกอึดอัด หนักหน่วงหัวใจในโชคชะตาของตัวละครหลักในเรื่องทั้งเจ้าคุณเสมาเมือง คุณหญิงปิ่นเมือง และคุณหลวงพิรัช
ถามว่าใครผิดในเรื่องนี้ ตอบได้เลยว่า ทุกคนผิดหมด!!! ต่างแค่ผิดมากผิดน้อย
1) เจ้าคุณเสมาเมือง ก็มีส่วนผิด คือ เป็นคนพูดน้อย กลัวดอกพิกุลจะร่วง ชอบแสดงออกทางสายตา บางครั้งก็ควรแสดงด้วยคำพูดบ้าง แสดงออกทางการกระทำบ้าง ไม่ใช่ว่าคิดอ่านเป็นเช่นไรไม่มีใครรู้
2) คุณหลวงพิรัช โอ้ย!!!! รู้จักหักห้ามใจบ้าง ปิ่นเมืองแต่งงานไปแล้ว มันเป็นไม่ได้ ที่เธอจะทิ้งเจ้าคุณมาคบหากับหนู ความเหมาะสมอยู่ตรงไหน เขียนจดหมายจีบกันไปมา ลำไยขั้นสุด และเป็นยังไงตอนท้ายได้ปรียาเป็นเมีย ตอนวัยกลางคนก่อนจะตายก็มีเมีย และลูกอีกสองคน แต่พิรัชก็ยังมีความปรารถนาดีให้ปิ่นเมืองฉันท์เพื่อนตราบวาระสุดท้ายของชีวิต
3) คุณหญิงปิ่นเมือง ปิ่นเมืองแต่งงานกับเจ้าคุณด้วยความรัก มิใช่ด้วยการคลุมถุงชน แต่งงานแล้วควรรักสามีให้มาก ข่มใจเก็บความรู้สึกที่ดีต่อพิรัชไว้สุดห้องหัวใจจะดีกว่า เป็นความลับที่ต้องไม่มีใครล่วงรู้ แม้แต่พิรัช ควรปฏิเสธพิรัชไปเลยตั้งแต่รู้ว่าพิรัชมีใจให้ เพื่อเป็นการตัดไฟเสียแต่ต้นลม แต่นางก็ไม่ทำ เลยกลายเป็นโศกนาฏกรรม "รักสามเส้า"
สงสารทุกตัวละครอย่างจับใจ โดยเฉพาะปิ่นเมือง ซึ่งเป็นผู้หญิงอาภัพ และน่าสงสาร ในยุคสมัยนั้นทุกคนต่างโยนความอัปยศอดสูให้เป็นหน้าที่ผู้หญิงแบกรับไว้เสียคนเดียว ทั้ง ๆ ที่ผู้ชายก็มีส่วนผิดไม่มากน้อยต่างกัน
ไม่แปลกใจเลยทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงได้รับรางวัล เพราะดีงามทั้งเนื้อเรื่อง และการให้ข้อคิดคติเตือนใจกับผู้อ่าน
ถามว่าใครผิดในเรื่องนี้ ตอบได้เลยว่า ทุกคนผิดหมด!!! ต่างแค่ผิดมากผิดน้อย
1) เจ้าคุณเสมาเมือง ก็มีส่วนผิด คือ เป็นคนพูดน้อย กลัวดอกพิกุลจะร่วง ชอบแสดงออกทางสายตา บางครั้งก็ควรแสดงด้วยคำพูดบ้าง แสดงออกทางการกระทำบ้าง ไม่ใช่ว่าคิดอ่านเป็นเช่นไรไม่มีใครรู้
2) คุณหลวงพิรัช โอ้ย!!!! รู้จักหักห้ามใจบ้าง ปิ่นเมืองแต่งงานไปแล้ว มันเป็นไม่ได้ ที่เธอจะทิ้งเจ้าคุณมาคบหากับหนู ความเหมาะสมอยู่ตรงไหน เขียนจดหมายจีบกันไปมา ลำไยขั้นสุด และเป็นยังไงตอนท้ายได้ปรียาเป็นเมีย ตอนวัยกลางคนก่อนจะตายก็มีเมีย และลูกอีกสองคน แต่พิรัชก็ยังมีความปรารถนาดีให้ปิ่นเมืองฉันท์เพื่อนตราบวาระสุดท้ายของชีวิต
3) คุณหญิงปิ่นเมือง ปิ่นเมืองแต่งงานกับเจ้าคุณด้วยความรัก มิใช่ด้วยการคลุมถุงชน แต่งงานแล้วควรรักสามีให้มาก ข่มใจเก็บความรู้สึกที่ดีต่อพิรัชไว้สุดห้องหัวใจจะดีกว่า เป็นความลับที่ต้องไม่มีใครล่วงรู้ แม้แต่พิรัช ควรปฏิเสธพิรัชไปเลยตั้งแต่รู้ว่าพิรัชมีใจให้ เพื่อเป็นการตัดไฟเสียแต่ต้นลม แต่นางก็ไม่ทำ เลยกลายเป็นโศกนาฏกรรม "รักสามเส้า"
สงสารทุกตัวละครอย่างจับใจ โดยเฉพาะปิ่นเมือง ซึ่งเป็นผู้หญิงอาภัพ และน่าสงสาร ในยุคสมัยนั้นทุกคนต่างโยนความอัปยศอดสูให้เป็นหน้าที่ผู้หญิงแบกรับไว้เสียคนเดียว ทั้ง ๆ ที่ผู้ชายก็มีส่วนผิดไม่มากน้อยต่างกัน
ไม่แปลกใจเลยทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงได้รับรางวัล เพราะดีงามทั้งเนื้อเรื่อง และการให้ข้อคิดคติเตือนใจกับผู้อ่าน
February 16, 2018
ตอนแรกก็เรียบ ๆ เรื่อย ๆ
แต่พอมาใกล้ ๆ บทสุดท้าย
คุณพระช่วย!!! ชอบมากกกกกกกกกก
ชอบแก้วเก้าก็ตรงนี้ ชอบปล่อยมุกออกมาตอนท้าย
แต่พอมาใกล้ ๆ บทสุดท้าย
คุณพระช่วย!!! ชอบมากกกกกกกกกก
ชอบแก้วเก้าก็ตรงนี้ ชอบปล่อยมุกออกมาตอนท้าย
May 23, 2020
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเพราะลุ้นไปกับชีวิตแม่ปิ่น ช่วงแรกเปิดเรื่องดีน่าติดตาม แต่ช่วงกลางๆอาจจะเนือยๆไปบ้าง ช่วงท้ายนี่หนักๆเลย มาแบบรัวๆหายใจหายคอไม่ทันเลย ประทับใจบทกวีที่แทรกมาตลอดเรื่อง ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทย เพิ่มความละมุนให้เนื้อเรื่องได้อย่างลงตัว
December 24, 2024
งานของอาจารย์วินิตาที่เราได้อ่านมาเกือบทุกเล่มมีเนื้อหาที่กระทบกระเทือนจิตใจผู้อ่านแบบเราไม่มากก็น้อย เล่มนี้ก็เป็นอีกเล่ม ก่อนหน้าเราเพิ่งอ่านราตรีประดับดาวจบ พาเราดิ่งไปกับความสงสารแม่เกด เล่มนี้ก็หน่วงๆ ด้วยความสงสารนางเอกที่สุดท้ายต้องอยู่คนเดียวก็ไม่เชิง เพราะแม่ปิ่นก็ทำตัวเอง แต่มันรู้สึกปนเปไปหมด ทั้งสงสาร เห็นใจ บางครั้งก็รู้สึกว่าสมควรแล้ว คนที่น่าสงสารคือเจ้าคุณ ถูกกระทำแล้วสุดท้ายยังต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวที่สุด เหมือนถูกลงโทษหนักกว่าคนอื่นทั้งที่ถูกกระทำมาตั้งแต่ต้น โดยสรุปมันคือชีวิตจริงในสังคมปัจจุบันนี่แหละ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะตัดสินใจเลือกทางไหน แต่ในชีวิตจริงร้อยทั้งร้อยก็เลือกไปกั��ผู้ชายคนใหม่ ถือว่าตัวละครสอนผู้อ่านได้ดีเลยค่ะในการใช้ชีวิตเรื่องความรักและคู่ครอง
January 12, 2022
เรื่องราวความรักต้องห้ามในสมัยรัชกาลที่ 6 ซึ่งปิ่นเมืองถูกสังคมตราหน้าว่าไม่ดีเพราะเป็นผู้หญิง เรื่องราวความรักสามเส้าสุดหน่วงที่วางไม่ลง ผู้เขียนเรียงร้อยเรื่องราวได้ดีมากๆ แม้เนื้อเรื่องอาจจะหมิ่นเหม่ศีลธรรมบ้าง แต่ก็เข้าถึงความเป็นคนได้อย่างแท้จริง
Displaying 1 - 8 of 8 reviews