Η Χήρα του Πειραιά

by Φιλομήλα Λαπατά

Στα 1910, η Λάουρα Αλφιέρι-Ρώμα εγκαθίσταται στον Πειραιά, μετά την απώλεια του ανθρώπου που αγάπησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στη ζωή της. Ψάχνει το παρελθόν του, αναζητεί τα ίχνη του σε κάθε μέρος του σπιτιού, νιώθει την αύρα του στον κήπο, ακολουθεί τη σκιά του στους δρόμους του Πασαλιμανιού. Σε μια πόλη όμως μαγική και απρόβλεπτη τα πάντα μπορούν να συμβούν, και η περίφημη "Χήρα του Πειραιά" θα βιώσει μια συναρπαστική περιπέτεια, καθώς η μοίρα θα τη φέρει μπροστά σε αλλεπάλληλες ανατροπές. Κοντά της, άνθρωποι που ζουν τις δικές τους μικρές ή μεγάλες ιστορίες, από τα αρχοντικά της Καστέλας μέχρι τα πορνεία της Τρούμπας: η Ωραία Δαρδανέ, η καλοσυνάτη Μαρία-Βηθλεέμ, ο γιατρός Αλέξανδρος Σινόπουλος, ο εφοπλιστής Νικηφόρος Μάξιμος και άλλοι πολλοί, που συμπληρώνουν αυτή την εντυπωσιακή τοιχογραφία εποχής.

Στο νέο και άγνωστο για εκείνη κόσμο, η Λάουρα θα κυνηγήσει τον εαυτό της, αλλά και θα κυνηγηθεί από αυτόν. Θα αναρωτηθεί αν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, θα ταξιδέψει από το σκοτάδι στο φως και, τελικά, θα ανακαλύψει ότι η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η αγάπη για τη ζωή.

Η συνέχεια του μπεστ σέλερ "Η ξυπόλυτη των Αθηνών" σε ένα αυτοτελές μυθιστόρημα που μας λυτρώνει.

320 pages, Paperback

First published January 1, 2012

About the author

Η Φιλομήλα Λαπατά γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ο καρπός μιας Μακεδόνισσας κι ενός πολίτη του κόσμου. Σπούδασε δημόσιες σχέσεις και εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα. Παραμένει, όμως, μόνιμη μαθήτρια της ζωής.

Η πολυπλοκότητα των διαπροσωπικών σχέσεων την απασχολεί από πολύ παλιά, και αυτός ο προβληματισμός της αποτυπώνεται στα βιβλία της.

Καθώς αγαπά την ποικιλία, ζει μεταξύ δύο κόσμων: της Ελλάδας και της Ιταλίας.

Reviews

[Maria Bikaki · Rating 2 out of 5]

Λοιπόν κοιτάξτε να δείτε τι μου θύμισε το συγκεκριμένο βιβλίο. Θυμάστε οι παλαιότεροι το τηλεπαιχνίδι με τον Ανδρέα Μικρούτσικο << το μεγάλο παζάρι>> ? Ε μου θύμισε τον υπερήφανο διαγωνιζόμενο ο οποίος μόλις έχει διαλέξει την κουρτίνα 2 αντί του κουτιού β και ανυπόμονα περιμένει να δει τι δώρο κέρδισε. Μπορεί κατά βάθος να ξέρει ότι δεν κέρδισε το μεγάλο αυτοκίνητο αλλά τι στο καλό μια καινούρια τηλεόραση την έχει στο τσεπάκι. Και κάπου εκεί βγαίνει ο Μιστερ Ζονκ και ο Αντρέας μας καληνυχτίζει, ευχαριστώντας μας που επιλέξαμε και σήμερα να συντονιστούμε στις οθόνες μας. Απογοήτευση κανονική και με το νόμο. Καταρχήν ποιος σου είπε κυρία μου ότι θέλαμε δεύτερο μέρος της ιστορίας και κυρίως για να μας πεις ότι ο ήρωας του πρώτου μας άφησε χρόνους και πρέπει από δω και στο εξής να ζήσουμε με τις αναμνήσεις? Κάναμε αμαν για το ευτυχισμένο τέλος στο πρώτο βιβλίο και στο δεύτερο ζωή σε μας να ζήσουμε να τον θυμόμαστε. Γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου η συνέχεια της ξυπόλυτης σε ένα αυτοτελές μυθιστόρημα που μας λυτρώνει. Πραγματικά όμως λυτρώθηκα #NOT. Δεν το χαρακτηρίζω αρπαχτή γιατί παρόλο που εμένα δε μου άρεσε ήταν τίμια γραμμένο αλλά πραγματικά το βρήκα τόσο αχρείαστο. Και το πιο γελοίο? Ότι ακριβώς με κέρδισε στην ξυπόλητη στη χήρα του Πειραιά πραγματικά πραγματικά δε δούλεψε καθόλου. Λόγου χάρη όλες εκείνες οι θαυμάσιες πραγματικά ιστορικές περιγραφές στη χήρα πραγματικά τις βρήκα άχρηστες ενώ θα έλεγε κανείς πως στην πραγματικότητα το μισό βιβλίο είναι μια επανάληψη του πρώτου που καταλήγει να κουράσει σε μεγάλο βαθμό τον αναγνώστη. Η συγγραφέας αναλώνεται να χρησιμοποιήσει και περιγραφές από την ξυπόλυτη με αποτέλεσμα ένα άνευρο και ανύπαρκτο αποτέλεσμα. Όταν επιλέγεις να δώσεις συνέχεια σε μια ιστορία σου το κάνεις προσθέτοντας νέα πνοή στο έργο σου και όχι επαναλαμβάνοντας το προηγούμενο. Θυμώνω λίγο που είμαι αναγκασμένη να γράψω μια τέτοια κριτική γιατί ακόμα και μέσα από μια κακή στιγμή της η Λαπατά εξακολουθεί να δείχνει στα μάτια μου μια ικανή συγγραφέας που χειρίζεται άψογα το λόγο και είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δεν έβαλα ένα αστεράκι γιατί τόσο αξίζε το βιβλίο. Ελπίζω να ήταν μια απλά κακή παρέθενση και το επόμενο βιβλίο της να με αποζημιώσει. Και τώρα γεια σας πάω να πιω λίγο χυμό από το δηλητήριο μου :p

[Anastasia Kay · Rating 4 out of 5]

Η συνέχεια του βιβλίου Η ξυπολητη των Αθηνών είναι ένα βιβλίο που μιλά για το πένθος. Αφιερωμένο στο μεγαλύτερο μέρος του στα συναισθήματα που βιώνει κάποιος όταν αντιμετωπίσει μια μεγάλη απώλεια και μάλιστα ξαφνική, όταν μέσα στην υπερλαμπρη λιακάδα της ζωής όλα γίνονται μαύρα...
Συχνά αντιπάθησα την ηρωίδα, μα η συγγραφέας της έδινε τον χρόνο της, καταγραφωντας όλα εκείνα τα στάδια ώσπου να έρθει η οριστική αποδοχή της απώλειας και ταυτόχρονα η αλλαγή-γιατί βιώνοντας το πένθος ποτέ πια δεν είσαι ο ίδιος...
Υπέροχη γλώσσα, εικόνες, δυνατά συναισθήματα, χειμαρρώδης λόγος... Απόλαυση ανάγνωσης..
Γιατί :
"... όπως το ξημέρωμα της καινούργιας μέρας, όπως η καλοκαιρία μετά την καταιγίδα, συνειδητοποιεί πως αληθινή ευτυχία είναι η αγάπη για τη ζωή."
Σταθερή αξία η Φιλομήλα Λαπατά.

[Viki · Rating 3 out of 5]

Βαθμολογώ το ανωτέρω βιβλίο με 3, χαριστικά, λόγω της στρωτής γραφής του, της συγκλονιστικής περιγραφής του πένθους της κεντρικής ηρωίδας και της αγάπης που έχω για την συγγραφέα...Με κούρασε και με απογοήτευσε τρομερά η επαναφορά στα γεγονοτα που διαδραματίστηκαν στην Ξυπόλυτη των Αθηνών, δεδομένου ότι το διάβασα αμέσως μετά... τουλάχιστον μέχρι την 125 σελίδα ένιωθα ότι ξανα διάβαζα την Ξυπόλυτη των Αθηνών και ήμουν έτοιμη να εγκαταλείψω!!! Ένιωσα οτι στο βιβλίο αυτό δεν με σεβάστηκαν ως αναγνώστη!Θα ήταν θεμιτό αντί να γίνουν τόσες πολλές επαναλήψεις - αναφορές να δωθεί πιο εκτεταμένα ο νέος έρωτας στη ζωή της ηρωίδας...

[Isabella Athanassiou · Rating 2 out of 5]

Δυστυχώς, απογοητεύτηκα από το συγκεκριμένο βιβλίο. Μέχρι την μέση σχεδόν του βιβλίου επικεντρώνεται στο πένθος της Λάουρας με υπερβολή σε σημείο που κουράζει!!!
Η ιστορία ξεκινά ουσιαστικά από την μέση και μετά όπου όμως μας αφήνει αρκετά κενά!
Το μόνο που το σώζει είναι η εκπληκτική γραφή της κας Λαπατά.

[Bookish Bluestocking · Rating 3 out of 5]

3,5 αστεράκια για αυτό το συμπαθητικό βιβλίο που θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο αν η συγγραφέας το είχε πάρει πιο ζεστά.
+ η εξαιρετική περιγραφή του πένθους και η γενικότερη όμορφη, άρτια και λογοτεχνική χρήση της γλώσσας

- η υπερβολικά μεγάλη περιγραφή του πένθους και η συρρίκνωση των υπόλοιπων ιστοριών που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ένα πολύ καλό βιβλίο
- η μη πιστευτή εξέλιξη των γεγονότων, δηλ. δεν η συγγραφέας δεν μας εξηγεί γιατί η Λάουρα ερωτεύτηκε το Ρώμα και μετά τον Μάξιμο. Είναι πιο αληθοφανής η ιστορία της Θάλειας με το γιατρό παρά της κεντρικής ηρωίδας.

Σε κάθε περίπτωση παραμένω φαν της κ. Λαπατά και θα ψάξω και άλλα βιβλία της.

[Efrosini · Rating 2 out of 5]

Η χήρα του Πειραιά ακολούθησε το «ξυπόλητη των Αθηνών» αλλά μόνο χρονικά.
Προσωπικά ήθελα μια συνέχεια στην ιστορία του προηγούμενου βιβλίου χωρίς το"μαύρο" χρώμα, τη σκούρα και βαριά ατμόσφαίρα.
Γνωρίζω ότι δεν πρέπει να υπάρχει σύγκρισή, αλλά μετά από ένα τόσο συγκλονιστικό βιβλίο, θα ήθελα να λάβω ίδια πνοή και ανάσα. Να πω το θετικό όμως, μέσα από αυτή τη μαυρίλα (κατάσταση ηρωίδας και ατμόσφαιρα) βγαίνει η ελπίδα και η αγάπη για τη ζωή. Κρατάμε αυτό και το ότι το περιγραφικό ύφος της συγγραφέως είναι διάχυτο και στα 2 βιβλία. Συστήνω στους αναγνώστες να μη κάνουν σύγκριση με τη «ξυπόλυτη» και να το δουν ως ενα ανεξάρτητο βιβλίο.

[Irene · Rating 2 out of 5]

Πολύ βαρετό , άσκοπες περιγραφές ...