Leo Kiacheli (Georgian: ლეო ქიაჩელი) (born Leon Shengelaia; February 7/February 19, 1884 - December 19, 1963, Tbilisi) was a Georgian writer noted for the books Gvadi Bigva, Tavadis Kali Maya (Princess Maya), Almasgir Kibulan, and Haki Adzba
თავიდან არ ჩამითრია, მაგრამ ვაუ... ველოდი კულმინაციას მაგრამ ზედმეტად დიდებული გამოუვიდა ქიაჩელს "-სულ ერთია, ეს მონა ადამიანად მაინც არ გამოდგებოდა..."
თავდადების საოცარი მაგალითი. მომეწონა მოთხრობა, განსაკუთრებით ის, რომ დასასრული პრობლემას ქმნის, რადგან ისმება კითხვა- სინამდვილეში ვინ იყო ჰაკი, "ბატონის" მონა თუ ერთგული მეგობარი?!
ასეთი შთაბეჭდილება ბოლოს ალბათ გამზრდელმა მოახდინა ჩემზე. არაფრით ჩამოუვარდება ტარიელისა და ავთანდილის ურთიერთობას. ქიაჩელმა კულტურული, დახვეწილი ენით აღწერა მეგობრისადმი თავდადება, ქართველი ხალხის ზნეობრივი დაცემა და გაპარტახება. ეს ნაწარმოები უნდა წაიკითხოს ყველამ უპირობოდ. კითხვის პროცესში რამდენჯერმე გადავდე, მტკივნეული მომენტები რომ შემენელებინა, საოცრად მატირა.
დასასრულს შევცვლიდი და გადავბუგავდი მთლიან კრეისერს დანარჩენი სასწაულად ჩამთრევი იყო. ბოლოში ბრომანსის გარდა სიგმა/ბეიზდ არიან უჯუშიც და ჰაკიც ლიტერალურად ტაილერ დერდედენები. კუზმა-მრისხანე ლიტერალი ჰანს ლანდა
ამდენი ხნის განმავლობაში ძლივს გამოჩნდა ნაწარმოები, რომელმაც ძალიან მატირა, სულიერად თან დამაგდო და თან შემავსო. ლეო ერთ-ერთი დაუფასებელი ქართველი მწერალია ❤️
ჩნდება პასუხგაუცემელი შეკითხვა: ვინ იყო ჰაკი აძბა? ერთი მხრივ ,ვიღაც ჩათვლის რომ ის მეგობრისთვის თავდადებული (,,ვეფხისტყაოსნის"ავთანდილისა და ,,გამზრდელის "ბათუს იდეალების მატარებელი) პერსონაჟია . მეორე მხრივ, შესაძლოა მისი საქციელის მოტივად ,,კლასობრივი სიბრმავე"დასახელდეს ... ●●● დღეს ,თანამედროვე თვალთახედვით რთულია ბოლომდე ,,გავისიგრძეგანოთ " ძუძუმტეობის ტრადიცია, ის ვალდებულები და მოვალეობები რომლებიც ძიძიშვილს ეკისრებოდა. ,,...შენმა გამზრდელმა მამაჩემმა მიანდერძა ,როცა კვდებოდა :უჯუში შენი მზე არის ,ეს იცოდეო .სიცოცხლე იმისთვის მომიცია ,რომ იგი უჯუშს შესწირო,როცა ამის საჭიროება დადგებაო." თუ თავად ჰაკის მამა ასეთ ანდერძს უტოვებდა შვილს ,მაშინ გასაკვირი არც უნდა იყოს აფხაზი თავადების დამოკიდებულება : ,,-ძიძიშვილი რომ არის, თავიც უნდა გასწიროს შენთვის, კარგად იქცევა, იცოდე, სიტყვა არ დასძრა." ნებისმიერი მოტივის შემთხვევაში ჰაკის საქციელი დიდ თავგამეტებას ,უჯუშისადმი ურყევ ერთგულებას ადასტურებდა , რომელიც კუზმა- მრისხანემ ყურმოჭრილ მონობად ჩაუთვალა მას ( მიუხედავად იმისა რომ ბატონყმობა საქართველოში 1864 წელს გაუქმდა , მოთხრობის სიუჟეტში კი 1918 წლის სოხუმი ფიგურირებს.) ,,-სულერთია ,ეს მონა ადამიანად მაინც არ გამოდგებოდა." ●●● იქნებ სულაც იმიტომ მოკვდა ჰაკი უჯუშთან ერთად რომ მისი შეხედულებები ,თავდადება,ერთგულება,თავგანწირვა იმ დროისთვის უკვე დრომოჭმული, ჩამორჩენილი და რაც მთავარია კვლავ დაუფასებელი იყო ქვეყანაში შექმნილი ვითარების ფონზე.
თავდადების საოცარი ისტორია! ჰაკის ,,უღირსი” მორჩილება და მოჩვენებითობა მოწმობს, მეგობრის გადასარჩენად ყველაფერია გასაკეთებელი. სამწუხაროდ, უშედეგოდ. ჰაკის სიკვდილი კი- ღირსეულია…
This entire review has been hidden because of spoilers.
არც ისე დიდი ხნის წინ წავიკითხე ეს მოთხრობა და მაინც ძალიან მომეწონა. მაინც, იმიტომ, რომ, ნაწილობრივ მაინც სამართლიანად მეუბნებოდა ერთი ნაკითხი ახლობელი ადამიანი, რაღა დროის ლეო ქიაჩელიო. თუმცა მე გულში ჩარჩენილი მქონდა დიდი ხნის სურვილი, რომ ბოლომდე წამეკითხა ამ მწერლის წაუკითხავად ჩემთვის დარჩენილი რაღაც-რაღაც წაწარმოებები.ძალიან დიდი ხნის მერე მომიწია ამის შესრულება. როდესაც რაიმეს ვკითხულობ, წარმოვიდგენ, ვითვალისწინებ ნაწარმოების შექმნის ეპოქის თავისებურ დროს (ამ შემთხვევაში ყველას და ყველაფრის დამთრგუნველ, ხელოვნების დამაკნინებელ არაადამიანურ დროს) და ასე უფრო ვუგებ მგონი მწერალს. უფრო საინტერესოც კი ხდება კითხვის პროცესი. ნამეტანი კარგი, მაგრამ მძიმე მოთხრობაა ჰაკი აძბა.