Maar buiten is het feest

by Arthur Japin

Wanneer een succesvolle en geliefde zangeres een rechtszaak aanspant om een jong meisje uit handen van een verkrachter te houden, dreigen aangrijpende gebeurtenissen uit haar eigen verleden openbaar te worden. Met de confrontatie in de rechtszaal zet zij zowel haar privacy en carrire als haar liefde op het spel.Onder druk van de dreigende publiciteit komen herinneringen boven aan haar jeugd, waarin zij niet alleen zelf misbruikt werd maar ook onophoudelijk bekeken en begluurd. In plaats van zich voor alle blikken te verbergen, kiest zij voor zichzelf en besluit het tegenovergestelde te om zichzelf en haar zusjes te redden, gaat zij de strijd aan met haar tirannieke stiefvader en treedt juist voor iedereen goed zichtbaar naar buiten.Er zijn maar twee plekken waar je niets kan overkomen. Wij hebben dat al jong geleerd. Helemaal veilig ben je —f weggeborgen in het donker, zodat geen mens je zien kan, —f in het volle licht van de schijnwerpers, waar niemand je kan missen.

Genres: Dutch Literature, Fiction, Roman, School, Literature, Literary Fiction, Novels

Paperback

First published January 1, 2012

Reviews

[Ingrid Verschelling · Rating 5 out of 5]

In Koffietijd had ik Arthur Japin horen vertellen over zijn nieuwste roman "Maar buiten is het feest". Dat het boek geïnspireerd was op het schokkende verleden van Karin Bloemen, het misbruik door haar stiefvader en het overlijden van haar zus Annelies in 1989. Karin leefde continu in een huis, waarin misbruik, mishandeling, vernedering en intimidatie aan de orde van de dag waren. Ook zelf had Japin het nodige in zijn gezin meegemaakt, zodat hij zich goed kon inleven in zijn hoofdpersonage.

Toen ik de biografie las van Arthur Japin, bleek inderdaad, dat zijn vader zijn gezin lichamelijk en geestelijk had mishandeld. Toen hij een jaar of zes was, was zijn vader ernstig in de war. Toen Arthur twaalf was, pleegde zijn vader zelfmoord. Vluchten in zijn fantasie hielp hem er door heen. Arthur Japin heeft er later zijn beroep van gemaakt door toneel te spelen en fictie te schrijven. Toen hij volwassen was, heeft hij verschillende historische romans geschreven, waarvoor hij verscheidene prijzen kreeg. Zijn verhalen hebben veelal een autobiografische of historische kern. Dit is zijn eerste roman, die in het heden speelt.

Japin zegt in een interview, dat hij door zijn jeugd getekend is, maar ook gevormd.
"Als je beschadigd bent in je jeugd kun je twee dingen doen: óf je kunt jezelf naar binnen keren en vast gaan zitten in je woede tegen de wereld, óf je kunt een manier zoeken om dat om te zetten in iets creatiefs, positiefs en nieuws. Net als veel andere kunstenaars kan ik kracht putten uit dat beschadigde verleden.” Inspiratie voor zijn nieuwe boek haalde Arthur uit zijn eigen beschadigde jeugd.

Het verhaal "Maar buiten is het feest" is een roman over het leven van een succesvolle zangeres waarin veel intimidatie en seksueel geweld voorkomt. Weijntje is de middelste van drie zusjes en verschilt vijf jaar met haar oudste zus, die ook misbruikt wordt door hun nieuwe stiefvader. Uiteindelijk raakt die zus zelfs in verwachting van hem. Haar eigen vlucht was het zingen, waar ze goed in was. Ze verschool zich later achter typetjes op de bühne. Doen alsof, daar was ze in getraind in dat huis. Doen alsof, daar hing in het leven veel vanaf. Ook laat ze de mensen lachen. Ze laat zich nu Zonne noemen, uit een soort protest tegen haar stiefvader. In de schijnwerper voelt zij zich veilig, als ze maar "gezien" wordt.

Jaren later is er een brand, waar haar zus en twee zoontjes bij omkomen. Alleen haar nichtje Lotte overleeft het. Dan spant ze een rechtszaak aan om haar uit handen van haar vader te houden. Hierbij worden de gebeurtenissen uit haar verleden ook openbaar, wat zij juist zo angstvallig wilde verbergen om haar privacy te beschermen.

"Maar buiten is het feest" van Arthur Japin is een verhaal van misbruik en macht en hoe te overleven. De titel impliceert direct al, dat het binnen anders is. Het thema incest is zeer actueel. Het verhaal is soms beklemmend, maar altijd indrukwekkend beschreven in mooie zinnen. Terugkerend thema in het werk van Arthur Japin is het dilemma tussen hoe je bent en hoe je gezien wordt door de buitenwereld. De beschrijvingen zijn meesterlijk, ook hoe je eigenlijk niet wegkomt uit die situatie, door chantage en intimidatie. Hoe eenzaam kun je zijn, ook als je opgroeit in een gezin, omdat je moeder de andere kant opkijkt.
Arthur Japin hoopt dat mensen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten, of zitten, iets aan het boek hebben, hoe je kracht kunt putten uit je verleden.
"Maar buiten is het feest" is een verhaal dat je aangrijpt en je tot aan de laatste bladzijde niet meer loslaat.

[Mechelien Van Pelt · Rating 5 out of 5]

Een prachtig maar ontzettend treurig boek. Een man die zoveel mensen kapot weet te maken, maar uiteindelijk staat er iemand tegen hem op. Niet dat die man dan verandert, maar er wordt iets aan het onrecht gedaan.

[Marit van Liere · Rating 5 out of 5]

Een paar jaar geleden de film gezien, en het boek is minstens zo beklemmend. Het beschrijft hoe misbruik binnen een gezin heel klein begint, maar uitloopt tot een situatie waarbij niemand meer veilig is thuis. We volgen de hoofdpersoon als ze als volwassene een rechtszaak aanspant tegen haar voormalig stiefvader, en tegelijkertijd springen we terug naar alle momenten dat haar stiefvader haar grenzen steeds een beetje meer overging. Je voelt het vanaf het begin af aan misgaan, en niemand die ingrijpt. Je wilt stoppen met lezen omdat het zo vreselijk is, maar daar is het boek te goed voor. Aanrader.

[Gaby · Rating 4 out of 5]

Een echte aanrader voor de lijst!

Hoewel het thema hartverscheurend en pijnlijk was, kon ik hem echt niet wegleggen, ookal wilde ik dat ik dat soms wel kon doen.

[Valerie Van Reeuwijk · Rating 5 out of 5]

Wát een boek. Gebaseerd op het leven van Karin Bloemen.

De gebeurtenissen zijn gruwelijk, maar het boek is zo ontzettend goed geschreven. Ik kon het haast niet wegleggen. Wat verschrikkelijk als je misbruik mee moet maken in je leven, maar wat indrukwekkend hoe “Zonne” hiermee om is gegaan.

[André · Rating 3 out of 5]

Citaat : Er zijn maar twee plekken waar je niets kan overkomen. Wij hebben dat al jong geleerd. Helemaal veilig ben je óf weggeborgen in het donker, zodat geen mens je zien kan, óf in het volle licht van de schijnwerpers, waar niemand je kan missen.
Review : Maar buiten is het feest is een uiterst beklemmende roman over kindermisbruik. Tijdens het lezen van dit boek moest ik regelmatig denken aan de theatermonoloog over incest uit 1986 Papa kan ze kussen waarin die onmacht maar ook strijdbaarheid van een misbruikt kind de toeschouwer de strot toeknijpt.

Het verhaal begint wanneer een succesvolle en geliefde zangeres Zonne een rechtszaak aanspant om een jong meisje uit handen van een verkrachter te houden en aangrijpende gebeurtenissen uit haar eigen verleden dreigen openbaar te worden. Met de confrontatie in de rechtszaal zet zij heel veel op het spel maar zij wil de confrontatie met haar duister verleden aangaan waarin zij niet alleen zijzelf en haar zuster Laura misbruikt werd maar ook onophoudelijk tegen hun wil bekeken en begluurd werden.



In Maar buiten is het feest laat de auteur twee stemmen aan het woord die uiteindelijk één personage vormen, de vrouw Zonne en het meisje Weijntje, twee stemmen die elkaar afwisselend aanvullen en die het weerzinwekkend verhaal vertellen over een man die ziekelijk verslaafd is aan seks en machtspelletjes en die haar en haar hele omgeving psychisch terroriseert. Hij is dusdanig geobsedeerd dat hij over alle mogelijke mensen, zelfs zijn eigen vrouw en zijn familie dossiers aanlegt met 'belastend' materiaal waar een Stasi destijds jaloers zou op geweest zijn.



Zoals altijd weet de auteur te charmeren met een prachtig taalgebruik waarmee hij de gevoelswereld vol vertwijfeling, pijn en eenzaamheid van Weijntje en Zonne beschrijft. Hij toont ook aan dat er een levensgroot verschil is tussen jezelf uit vrije wil aan iemand tonen of ongevraagd worden bekeken. Hij construeert dan ook genadeloos dat gruwelijke huis vol gaten waarin niemand zich veilig voelt uitgezonderd koning stiefvader. Hij onderlijnt ook duidelijk de rol van de biologische moeder die door zelfmedelijden schuldig verzuim pleegt.



Ronduit schitterend vind ik de scene waarin Zonne in naam afstand neemt van Weijntje Kabouw. Enerzijds een symbool van genegenheid voor haar eigen vader, anderzijds een vorm van protest tegen haar stiefvader. Weijntje Kabouw geeft Zonne ook de vrije hand om de zwakke plekken van de stiefvader te manipuleren en zo de potentaat aan het wankelen te brengen. Natuurlijk zal het wel een opgave geweest zijn om de horror die Weijntje en haar zussen aan de lijve ondervonden op een duidelijke manier weer te geven zonder aan geloofwaardigheid in te boeten. Persoonlijk vind ik de opsomming van een weerzinwekkende reeks grensoverschrijdende seksuele handelingen en het onlosmakelijk verbonden machtsvertoon er aan iets te uitgebreid en ook zijn de feiten op zich iets te gedetailleerd weergegeven. Enige terughoudendheid en soberheid zouden hier wat mij betreft wonderen verricht hebben. Deze bemerking doet echter niets af aan het feit dat ik het boek in zijn totaliteit een monument van woorkunst vind.

[Gitte · Rating 4 out of 5]

Een van de eerste boeken sinds tijden die me weer helemaal heeft opgezogen. Het is een bijzonder maar zwaar verhaal dat een indruk heeft achter gelaten. Ik weet nu weer waarom Arthur Japin mn lievelings schrijver is.

[Julie Notermans · Rating 5 out of 5]

Vanaf de eerste bladzijde van dit boek voel je dat het uit de hand zal lopen en toch blijf je de hoop houden dat je het niet bij het rechte eind hebt. Je wordt als lezer het seksueel misbruik ingezogen op eenzelfde manier als het gezin waar het om gaat: je ziet het langzaam steeds verder misgaan, maar door de omstandigheden ga je erin mee. Het boek is met vlagen bijna filosofisch en geeft een duidelijk antwoord op de vraag waarom slachtoffers van structureel seksueel misbruik niet zomaar zelf aan de bel trekken.

[Iris Windmeijer · Rating 4 out of 5]

Het verhaal van Weijntje, haar gevecht met haar verleden en vooral haar gevecht om haar nichtje Lotte die toekomst te besparen, sleept je helemaal mee. Het is heel goed geschreven, mooie ritmische zinnen, soms met wel erg moeilijk taalgebruik als je vanuit een kind schrijft, maar het stoort niet. De gevoelens van Weijntje, Zonne zijn meeslepend beschreven en het leest geweldig weg. Ik heb het boek in een adem uitgelezen, het is moeilijk weg te leggen, maar het feit dat je de uitkomst van de rechtzaak niet te horen krijgt, stoort me wel. Boeken met een open einde zijn niks voor mij.
Na het lezen van "Een schitterend gebrek" (In Lucia's Eyes) van Japin was ik altijd benieuwd naar meer, maar toen ik in de boekenweek het boek van bol.com thuisgestuurd kreeg, wist ik dat dit boek gelezen moest worden.
Al met al een enorme aanrader.

[Yvonne]

Het voelt onmogelijk om een boek als deze te beoordelen met sterren en dat ga ik dus ook niet doen. Een rauw, intens en kwetsbaar inkijkje in het leven van een gezin en dochter (Karin Bloemen) waar structureel seksueel misbruik en keiharde manipulatie plaatsvindt. Ik wilde het boek graag lezen nadat het genoemd werd bij Beste Zangers en ik ben blij dat ik het gelezen heb. Wanneer Arthur Japin zo'n verhaal opschrijft wil ik het wel lezen.
Het geeft denk ik een goede inkijk hoe gezinsleden groeien in een voor hen onveilige situatie en daarin vast blijven zitten door diepe angst en gevoelens van machteloosheid. Hoe de omgeving (school, buurt, familie) niet zien wat er speelt en tegelijk het misschien ook niet durven erkennen vanuit een zelfde gevoel van angst en machteloosheid. En tegelijk hoe veerkracht een motor kan zijn om door te gaan en uiteindelijk eruit te komen.
Het boek zou zeker een '16+ waarschuwing' moeten krijgen vanwege de expliciete beschrijvingen van de gebeurtenissen. Wel vind ik het zeer passend dat deze gebeurtenissen zijn opgeschreven, zodat de rauwheid van de hele situatie pas echt goed tot je kan doordringen en het uit het donker in de werkelijkheid van het daglicht gezet kan worden.

[Marjan · Rating 4 out of 5]

4,5*

Het duurde even voor ik in het verhaal kwam, maar zodra dit het geval was, kon ik het boek heel moeilijk opzij leggen. Het verhaal zat overdag ook in mijn hoofd door de afschuwelijke gebeurtenissen die zich binnen een ontwricht gezin afspeelden.

Het hoofdpersonage is een 'superster' en dat gedeelte vond ik soms wat ongeloofwaardig en hoefde niet per se. Het einde stelde me ietwat teleur, maar ik denk dat dit ligt aan het feit dat het een open einde is en ik de rechtszaak graag afgerond zag.

Dit boek is absoluut een aanrader!

[Daniëlle · Rating 4 out of 5]

3,5⭐️

[Isa · Rating 4 out of 5]

Echt heel naar :(

[Quirine · Rating 4 out of 5]

Akelig en beklemmend, maar zo geschreven dat het recht doet aan het verhaal. Het laat je meeleven en voelen met de ingewikkelde dynamieken en tegenstrijdige gevoelens.

[Maaike Konig · Rating 4 out of 5]

Na deze voorlopig maar even wat luchtige boeken lezen, pfoeh. Erg pakkend en heftig. Het open einde kan ik meeleven, however, what happened to Isa????? I need answers

[Tessa · Rating 3 out of 5]

Hoewel het onderwerp mij doet walgen, heeft het me wel geboeid. Het begin vond ik wat moeilijk in te komen. Vond de schrijfstijl soms een beetje te geknutseld en cliché. En het feit dat de hoofdpersoon een ‘superster’is vond ik onnodig en soms een beetje irritant ophemelend. Droeg voor mij niet bij aan het verhaal. Desalniettemin uiteindelijk een bijzonder boek. Vond het mooi hoe de hoofdpersonage ondanks haar situatie toch hoopvol en krachtig overkwam.

[Ine · Rating 5 out of 5]

‘Maar buiten is het feest’ van Arthur Japin.

Opnieuw is woordkunstenaar Arthur Japin erin geslaagd om op magistrale wijze een reeks overweldigende beelden te creëren in zijn nieuwe roman ‘Maar buiten is het feest’, waarbij hij de lezer de keuze laat tussen het overstemmen van pijn of er naar te luisteren.

“Wie niets heeft meegemaakt laat zich door een vrolijke riedel inpakken, maar is een kind eenmaal bedacht op het ergste, dan pikt het elke trilling op”, blz. 274

‘Maar buiten is het feest’ gaat over de vrouw Zonne en het meisje Weijntje, twee stemmen die elkaar afwisselend aanvullen en die samen tot een indrukwekkend verhaal komen over het grote verschil tussen jezelf aan iemand tonen of ongevraagd worden bekeken, een kwestie van levensbelang.
Naast het verfijnde taalgebruik en de prachtige poëtische zinnen waarmee Japin de vertwijfeling en de diepste gevoelens van eenzaamheid en teleurstelling van Weijntje en Zonne beschrijft, geeft hij in gortdroge taal een opsomming van een weerzinwekkende reeks grensoverschrijdende seksuele handelingen en het onlosmakelijk verbonden machtsvertoon. Ik herken schaamte, afschuw, ontzetting en woede. In wankel evenwicht geef ik me over aan het verhaal vol moedwillig aangebrachte gaten waardoor kou, rillingen en eenzaamheid binnenstromen in een huis waar schuld de bewoners bij elkaar houdt.

Bemoedigend vind ik de scene waarin Zonne(pracht) in naam afstand neemt van Weijntje Kabouw. Enerzijds een vorm van loyaliteit aan haar eigen vader, anderzijds een voorzichtige uiting van protest tegen Sijmen, haar ‘andere’ vader.

Wanneer Zonne zich op een cruciaal moment bewust wordt van de angst die bezit neemt van Sijmen en zij haar eigen kracht ontdekt, heeft haar zus Laura de gekte van het gezin al achter zich gelaten maar niet voordat zij Zonne duidelijk heeft gemaakt dat zij haar kleine zusje is en Laura altijd heeft geprobeerd hem bij haar weg te houden.
Des te pijnlijker is het om te ervaren dat de moeder de onvoorwaardelijke liefde ondergeschikt maakt aan een zelfzuchtig en misplaatst gevoel van veiligheid.

Zonne heeft Laura’s pijn niet kunnen stoppen, maar zij zet alles in het werk om dergelijk verdriet bij haar nichtje Lotte te voorkomen. Zij gooit haar stem en haar bekendheid in de strijd. Zij heeft zichzelf ervan kunnen overtuigen dat het slechts een kwestie van tijd is: Sijmens dagen zijn geteld doordat zij naar buiten stapt en ogen haar niet meer kunnen deren.

De roman mag dan los van de werkelijkheid staan, maar Zonne leeft en ze tilt, gedragen door het inzicht van Arthur Japin, de betrokken lezer over schaamte, schuwheid en schuld heen.
Prachtig vind ik de symboliek van de donkere kamer op de laatste pagina van het boek, een kamer die eerder in het verhaal op verschillende manieren dienst heeft gedaan.
Japin heeft op overtuigende en zéér indringende wijze laten zien hoe en wanneer de deur weer met een gerust hart te kunnen openen om naar buiten te stappen, waar het feest is.

[Arina · Rating 4 out of 5]

Pfoee wat een boek. Het gaat over een vrouw die vroeger door haar stiefvader seksueel is misbruikt en nu haar nichtje wilt redden van hetzelfde lot.
Het is een enorm graphic boek. De verkrachting en misbruik wordt in detail beschreven. Ik moest vaak pauzes nemen omdat scenes af en toe wel heel erg waren. Maar in het boek zelf werd dit al verantwoord. Als Zonne, de hoofdpersoon, naar de film gaat gooit haar vriend in bescherming tijdens een verkrachtingsscene een jas over haar hoofd. Zij moet hier haast om lachen en zegt ''dit is niks in vergelijking wat ik hem meegemaakt.'' En in die zin snap ik het wel dat het boek zo graphic was, om de volle ernst weer te geven.
Ik vond de moeder dochter relatie erg interessant, de moeder weet eigenlijk wel wat er aan de hand is in haar huis maar doet er niks aan. Het is interessant hoe ze dit eerst probeert te verantwoorden maar helemaal op het eind toch toegeeft hoe fout ze zat. Hoe ze hetnegeren deed in een poging om haar gezin bij elkaar te houden omdat het te erg was om te erkennen, maar dat door niks te doen ze nu haar gezin heeft verloren.
De villain was wel echt een villain. Next level, hij verkrachte, chanteerde en mishandelde iedereen. Hij was af en toe te bizar, ik vraag me af hoe hij er mee weg is gekomen. Maarja, het is logisch dat uit schaamte mensen niks durven te zeggen.
Ik was een fan van Zonne, het was erg mooi om te zien hoe ze groeide en sterker werd ondanks het geweld. Het was niet alsof ze niet bang was, maar ze probeerde zich eroverheen te zetten.
Ik vond het ook mooi hoe er werd gepraat over dat ze haar seksualiteit terug kreeg ondanks het misbruik.
Het is dus weer een enorm oversekst Nederlands boek, maar opzich paste het wel hierbij.
Als je in de juiste mindset bent en een goed maar heftig boek wilt lezen raad ik deze zeker aan.

[Edwin · Rating 4 out of 5]

'Maar buiten is het feest' is mijn laatst gelezen boek (per 29-10-12). Geweldig en hard. Arthur Japin heeft mij met zijn laatste roman aan het denken gezet. De protagonist in het verhaal wordt van twee kanten belicht en daarbij beleef je de hel die ze heeft moeten doorstaan in haar groei naar volwassenheid.
Zelf is mijn overtuiging over het rechtsysteem altijd geweest, dat het zal spreken en vooral dat we het moeten laten spreken. Daarbij maak ik wel de aantekening, dat wanneer het om dierbaren en geliefden gaat, het verdomd moeilijk zal zijn om daar achter te blijven staan. Nu bemerkte ik tijdens het boek een wens in mij naar boven kruipen, dat wanneer ik schrijver van dit boek zou zijn geweest, het heel anders met de 'Sijmen' van het boek zou zijn afgelopen... Je kunt naar ID tv kijken en/of RTL Crime, maar wanneer je niet gelooft in 'eigen-rechter' spelen, is dit boek een veel grotere uitdaging.
Mijn favoriete citaat uit het boek wil ik jullie dan ook niet onthouden. Het staat vermeld op bladzijde 125: "Als mensen zich niet gek lieten maken door wilde verhalen en mooie verwachtingen, zou er helemaal geen geschiedenis bestáán."

[Amee]

Zoals al Japin’s boeken las ‘buiten is het feest’ als een trein. Zijn reflecties op misbruik in gezinnen bracht me twee nieuwe inzichten: 1. De kracht van de hypothese dat een gezin uit elkaar halen het allerergste is (waar dat in sommige situaties simpelweg niet zou zijn en we dat sociaal gezien misschien te weinig ruimte geven) en 2. De gigantische rol van de toeschouwer of licht betrokkene. Niet door durven vragen, cliché om niet in te mogen grijpen in een ander gezin, hoe makkelijk het is te negeren wat een ander overkomt met minimale moeite.

Het belang van identiteit vond ik ook sterk uitgewerkt. De moeder van Zonne ziet zichzelf niet als iemand die zaken zelf kan dragen en geen verantwoordelijkheid aan kan en verstopt zich in een waanzinnige slachtofferrol. Ik denk (hoop) dat als ze zichzelf als een ander persoon had gezien, het misbruik niet had kunnen voortduren.

[Stephanie · Rating 4 out of 5]

Eerder zei ik 'genadeloos', maar dat is juist niet het goede woord. Stiefvader en moeder krijgen geen genade, maar hoe ze zichzelf weet te vergeven en zich opnieuw leert te verhouden tot haar eigen spiegelbeeld en de blik van buitenstaanders: dat weet die Japin mooi te vertellen. Zonne heeft genade met zichzelf.

Of in het kort: goh, een boek over seksueel misbruik met een feelgood-afloop. Dat heb ik niet vaak meegemaakt.

Mooiste hoofdstuk: Zonnes opkomst, 15. Over je stem blijven horen in de chaos van een orkest, en je ademsteun.

[Harriet · Rating 2 out of 5]

japin heeft een wat gezwollen bombastische schrijfstijl, die me meestal wel bevalt. Want hij schrijft tegelijk toegankelijk. Dit boek is helaas niet een van zijn beste. Het thema misbruik door stiefvader en bijzondere wijze waarop hoofdpersoon dit verwerkt uiteindelijk is aardig bedacht, maar de stiefvader in kwestie is een karikatuur. Hij is zo vreemd gemeen dat ik hem niet geloofwaardig vond en daardoor blijft dit boek niet hangen.

[fieke · Rating 3 out of 5]

Na 'De man van je leven', wat ik heel graag gelezen heb, vond ik dit allesbehalve een luchtig boek. Het thema is misbruik en dat wordt vaak vrij expliciet omschreven waardoor ik het boek soms gedegouteerd weg wou leggen.
Zeker geen slecht boek, maar ik zou niet zeggen dat ik het 'graag' gelezen heb.

[Janneke Van · Rating 5 out of 5]

Ik ben meestal erg onder de indruk van Japin, maar dit keer nóg meer dan anders. Ondanks dat het verhaal (gelukkig) ver van mij afstaat, herkende ik mij ontzettend in de hoofdpersoon. Het op de voorgrond treden om ongezien te blijven. Het boek gaf voor mij woorden aan iets waar ik zelf nog nooit woorden voor had gevonden... en dan verdient het voor mij 5 sterren!

[Kaylee · Rating 3 out of 5]

Pfoe, wat een moeilijk boek om te beoordelen. Enerzijds kan je het niet wegleggen en afschuw je van de gruwelijkheden die Japin zo nauwgezet beschrijft. Anderzijds past Japins bombastische schrijfstijl soms niet zo goed en vraag ik me af waarom sommige stukken er überhaupt in zitten. Uiteindelijk 3.5 ster, afgerond naar beneden.

[Sanne Veldmaat · Rating 3 out of 5]

Aangrijpend boek over kindermisbruik dat blijft boeien. Het boek switcht tussen twee verschillende tijdsperiodes, wat spanning toevoegt en ervoor zorgt dat je wilt blijven lezen. Voor mij persoonlijk vond ik het open einde echter tegenvallen en vond ik het een onnodig en een wat overdreven factor dat het hoofdpersonage een beroemdheid is.

[Susan · Rating 4 out of 5]

"de ontdekking dat een mens uit twee aparte delen bestaat, het ene binnen en het andere buiten. Kennelijk is een mens zijn eigen vermomming."

Heftig boek, heeft me diep geraakt. Met tegenzin in 1 ruk uitgelezen. 'Mooi' is niet het goede woord, maar toch ook weer wel.

[Babs Martens · Rating 4 out of 5]

Zeer aangrijpend boek. Het onderwerp incest wordt zo gedetailleerd omschreven dat ik er soms onpasselijk van werd en het boek weg moest leggen. Maar ik ben blij dat ik het toch uitgelezen heb. Mooie thematiek, o.a. relatie moeder-dochter, willen beschermen van het gezin en opkrabbelen.

[Guusje Noodle · Rating 2 out of 5]

Ik werd er zwaar, ZWAAR ongemakkelijk van. Kon soms niet meer dan 20 pagina's per keer lezen omdat het zo naar was. Kan triggering zijn. Het einde was jammer want het had wel wat meer afgesloten gemogen, maar aan de ene kant is het ook weer een passend einde.

[Sonja Star-de vries · Rating 5 out of 5]

Een mooi geschreven roman over een heftig onderwerp