Δεκαετία του 1950 και η µικρούλα Κατερίνα Βάσσου φτάνει στο λιµάνι του Σίδνεϊ γεµάτη ελπίδες και προσδοκίες για ένα καλύτερο µέλλον. Πολύ γρήγορα όµως βλέπει τον κόσµο της να γκρεµίζεται, όταν την εγκαταλείπει η µητέρα της. Μαζί µε τον πατέρα της θα παλέψουν για να γίνουν αποδεκτοί σε µια άγνωστη και εχθρική καινούρια χώρα. Χρόνια µετά, η Κέιτ, µια όµορφη και δυνατή γυναίκα πια, παρασύρεται από έναν παθιασµένο έρωτα, τη στιγµή που γύρω της µαίνεται ο πόλεµος του Βιετνάµ και ενώ αντιπολεµικές διαδηλώσεις διαµαρτυρίας πληµµυρίζουν τους δρόµους της Αυστραλίας. Στα χρόνια που ακολουθούν, η Κέιτ θα γνωρίσει την ευτυχία και την τραγωδία. Παρακινηµένη από την προσωπική της εµπειρία ως µετανάστριας, η Κέιτ γίνεται νοµική σύµβουλος προσφύγων. Όταν θα βρεθεί αντιµέτωπη µε ζητήµατα ζωής και θανάτου, ελευθερίας και φυλάκισης, οι επιλογές που θα κάνει καθώς κι ένα αξέχαστο αγοράκι θα της αλλάξουν τη ζωή για πάντα.
Peter Yeldham has been a writer since the age of seventeen, when he wrote short stories and radio scripts. He went to England, intending to stay a year and stayed nearly twenty, writing for British television in the nineteen sixties, then feature films and stage plays, including the highly successful “Birds on the Wing” and “Fringe Benefits” which ran for two years in Paris. He has written another five plays for the theatre and collaborated on the musical “Seven Little Australians.”
His Australian work includes numerous mini-series, among them 1915, Captain James Cook, The Alien Years, All the Rivers Run, The Heroes, Heroes ll – The Return, The Far Country, Run from the Morning, The Timeless Land, Ride on Stranger and The Battlers. He adapted Bryce Courtenay’s novel Jessica which won the 2005 Logie award for best mini-series. He is the author of eight previous novels, which include A Bitter Harvest, Without Warning, The Currency Lads, Against The Tide, and The Murrumbidgee Kid.
In 1991 he received an Order of Australia Medal for achievement in film and television, and in 2003 a Centenary Medal for services to Australian writing. Industry honours include six Australian Writing Awards, a British Guild Award , and a nomination for an International Emmy for his television drama, Captain James Cook.
I wasn't sure about this book when I picked it up, but I soon placed the real events that were the backdrop for the book, and very quickly, I found that I couldn't put it down. The multiple timelines stuff was interesting, and also made for some guessing how the story is going to turn next, along with smiling when characters that we have already met are introduced to the main character for the first time. The climax, if it can be called that was a rather large shock, but the resolution was simply brilliant.
This is a gripping story and fast paced. Its setting and theme is Australia's recent treatment of asylum seekers. It is what I would call a pot boiler and has a sentimental ending but I really did enjoy reading it.
Να ξεκινήσουμε από τα καλά; Η αρχή και το τέλος του βιβλίου είναι πρωτότυπα και καλογραμμένα. Ο συγγραφέας ασχολείται με ένα θέμα που ταλανίζει κι εμάς χρόνια τώρα: τη μετανάστευση και το πόσο ανεπιθύμητοι νιώθουν οι ξένοι που αγωνίζονται να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο κι όταν δεν μπορούν να το σκάσουν από τη χώρα τους προτιμούν να παίξουν το κεφάλι τους κορόνα γράμματα και να επιβιβαστούν σε ένα σαπιοκάραβο παρά να μείνουν στην πατρίδα τους και να πεθάνουν. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι και η Αυστραλία αντιμετωπίζει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα, μιας και είναι μια απομακρυσμένη ήπειρος και το δουλεμπόριο γίνεται μέσω νοτιοανατολικής Ασίας (Ιάβα κλπ.). Ο συγγραφέας έχει μελετήσει το φαινόμενο και δίνει στεγνά τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στα μεταναστευτικά κεντρα, την άσχημη συμπεριφορά των γηγενών στους μετανάστες (τότε) και τα παιδιά τους και στους πρόσφυγες σήμερα. Πόση διαφορά υπάρχει από εκείνες τις συνθήκες μέχρι τις σημερινές!
Η Κατερίνα Βάσσου, δικηγόρος, ασχολείται με ένα είδους Νομική Βοήθεια για μετανάστες, κόρη και η ίδια προσφύγων, οπότε έχει ζήσει από πρώτο χέρι τις κακουχίες, τον διωγμό, την έλλειψη αγάπης και φροντίδας από τους ντόπιους. Ένα βράδυ συναντά στο δρόμο της ένα φοβισμένο 10χρονο αγόρι που το έσκασε από το κέντρο υποδοχής και οι πληγές στην πλάτη του από τους "φύλακες" του κέντρου την κάνουν να το κρύψει σπίτι της, να έρθει σε επαφή με ανθρώπους που φυγαδεύουν αθώα παιδιά κι όταν την ανακαλύψουν να κλειστεί στη φυλακή. Ανθρώπινοι χαρακτήρες, πραγματολογικά στοιχεία, αγάπη και ενδιαφέρον για ένα αθώο πλάσμα είναι τα δυνατά σημεία του βιβλίου.
Το μειονέκτημα είναι ότι για να ζήσουμε αυτήν την περιπέτεια πρέπει να διαβάσουμε ΟΛΟ το παρελθόν της Κατερίνας, που έρχεται με τη μητέρα της από την Κύπρο στην Αυστραλία για να δουλέψουν με τον πατέρα της Κατερίνας. Μόλις φτάνει το καράβι στο λιμάνι, η μητέρα της Κατερίνας δεν αποβιβάζεται, διαπιστώνοντας ότι έκανε ένα μεγάλο λάθος και ότι ο γάμος της δεν πρόκειται να φτιάξει ποτέ. Έτσι τους εγκαταλείπει για τον λογιστή του πλοίου και γυρίζει μαζί του στην Κύπρο. Η Κατερίνα πρέπει να μεγαλώσει ουσιαστικά μόνη της, μιας και ο πατέρας της δεν μπορεί να την αγαπήσει και γενικά να σταθεί στα πόδια του μετά το κάζο που έπαθε από τη γυναίκα του. Διαβάζουμε για το πώς μεγαλώνει η Κατερίνα, πώς της συμπεριφέρονται τα άλλα πιαδιά στο σχολείο, για τον πρώτο της έρωτα που, για να αποφύγει να πολεμήσει στο Βιετνάμ, κρύβεται ακόμη κι από κείνη κι έτσι μεγαλώνει μόνη της το παιδί τους. Ώσπου συναντά έναν γνωστό δικηγόρο που αναγνωρίζει το παιδί της και τη βοηθά να ξεκινήσει καριέρα στη νομική. Στη συνέχεια γνωρίζουμε και τη ζωή της κόρης της Κέιτ, Τζουλιέτ, κι ένα ένα τα κομμάτια του παρελθόντος έρχονται κι ενώνονται στο σήμερα. Το κείμενο δεν παύει να είναι καλογραμμένο, αλλά προσωπικά έχω διαβάσει πολλές τέτοιες ιστορίες οπότε δε με τράβηξε ιδιαίτερα. Παρ' όλ' αυτά το βιβλίο μου άρεσε μόνο και μόνο για το καίριο θέμα που διαπραγματεύεται και για τη γραφή του.
Διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα. Ουσιαστικά είναι ολόκληρη η ιστορία της Κατερίνας Βάσσου, μετανάστριας στην Αυστραλία. Η ιστορία της ζωής της ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα και θα έλεγα πολυδιάστατη. Ο συγγραφέας προσπάθησε να περάσει διάφορα μηνύματα και ασχολήθηκε με τα προβλήματα της μετανάστευσης, των προσφύγων και των δυσλειτουργικών κρατικών υπηρεσιών. Αντίθετα με όσα πίστευα για την Αυστραλία, μου δόθηκε η εντύπωση ότι οι ντόπιοι δεν ήταν τόσο θετικοί ή ανεκτικοί με τους μετανάστες. Για μια χώρα που δέχτηκε τόσους πολλούς Έλληνες μετανάστες και, όπως ξέρουμε, τους ενσωμάτωσε στην καθημερινότητα της, η εντύπωση που βγαίνει από το βιβλίο είναι πως οι μάχες ενάντια στην προκατάληψη, την κακή συμπεριφορά και την απαξίωση ήταν καθημερινές.
Η εξιστόρηση είχε κάποια αδύναμα σημεία, όπως τι απέγινε ο πατέρας της Κατερίνας - Κέιτ και η ελλειπής, κατά τη γνώμη μου, σκιαγράφηση της πορείας της ζωής του Τζόσουα, που αποτέλεσε ένα σημείο - κλειδί στην ιστορία της ηρωίδας. Επίσης ο χαρακτήρας της γιαγιάς Σοφίας ήταν αρκετά σχηματικός και αντιφατικός, καθαρά για να εξυπηρετήσει την εξέλιξη της πλοκής και σε κάποια σημεία κατέληγε ψεύτικος.
Το βιβλίο το κατατάσσω σε εκείνα που χρησιμοποιώ για να καθαρίζω το σκληρό δίσκο μετά από κάποια βασανιστική μέρα ή εβδομάδα.
Yeldham's writing is often dull or didactic, and Kate’s internal narrative feels shallow. The moralising when it comes to the politics of the late 90s and early 00s lacks any sort of subtlety, which is a shame because Kate only actually becomes interesting to me when she struggles to help the disadvantaged without alienating the local community. Some aspects of the plot didn’t ring true to me. Although I felt that Kate’s story was mildly interesting I didn’t see why I ought to care about any of it.
I am going to an author talk next Wednesday where Peter Yeldham will talk about his life and his latest book. As I had not read anything of his yet, I thought I grab a book at the local library and this one was on the shelves. Even though I started it as a sort of homework, I really enjoyed it and finished it within three days. I liked the fact that I have been to the places he describes and I can identify with being a 'new' australian.