Failure of Modern Architecture

by Brent C. Brolin

Details modern architecture, 20th century architecture, psychology of architecture, architecture and society, architecture and poverty. Text fillied with diagrams and photographs.

Genres: Architecture, Design

Paperback

First published January 1, 1976

Reviews

[Makmild · Rating 4 out of 5]

Q : ไม่ใช่สถาปนิกจะอ่านรู้เรื่องมั้ย
A : น่าจะรู้เรื่อง เพราะศัพท์เฉพาะน้อย และมีรูปประกอบมาก หากสนใจด้านสถาปัตยกรรมโดยเฉพาะแบบ modern ก็หาอ่านได้ เนื้อหาหน่ะไม่ยากหรอก แต่ที่ยากคือการแปลยังแปลไม่ลื่นเท่าไร (ก็เข้าใจได้)

ความล้มเหลวของสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ (modern architecture) คือหนังสือที่่อธิบายถึงความเป็นมา และเป็นไปของสถาปัตยกรรมโมเดิร์น โดยแบ่งออกเป็นสามส่วนใหญ่ๆ

1. รากเหง้าทางวัฒนธรรมม : คือความเป็นมาของการพัฒนามาเป็นรูปแบบโมเดิร์น ซึ่งเกี่ยวพันกับทุนนิยม/สงคราม/เทคโนโลยีในช่วงศตวรรษที่ 19 โดยอธิบายว่าในตอนต้นเราตัดลวดลาย ประดับประดาออกไปได้อย่างไร แล้วทำไมถึงนิยมความเรียบๆง่ายๆ หรือประโยชน์ใช้สอยเป็นหลัก (function follow form) แล้วก็แหกเลอ คอร์บูสิเย (modern architect ชื่อดัง) ว่ามันใช่มั้ยแบบที่นายคิดหน่ะ ซึ่งอันที่จริงมันก็ใช่ แต่ในบางบริบทก็ไม่ใช่

การที่สถาปนิกเชิดชูเทคโนโลยีในแง่หนึ่งก็เพื่อตอบสนองต่อนายทุนใหม่ (พวกเหล็กต่างๆ) ด้วย แต่ในอีกนัยก็ต้องยอมรับว่ามันมีบางส่วนที่เป็นประโยชน์จริงๆ ในเล่มก็มีพูดถึงความแตกต่างตรงนี้ว่าบางสิ่งเป็นความชอบพอฝ่ายเดียวของสถาปนิก ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับประชาชนหรือผู้อยู่อาศัยแม้แต่น้อย (ก็จริง มีบางส่วนที่เป็นอย่างนั้น) ซึ่งนำพามาสู่บทที่สอง

2. ความป่วยไข้ของสังคมและสภาพแวดล้อม โดยพูดถึงว่าสถาปัตยกรรมแบบโมเดิร์นมันสร้างความชิบหายได้อย่างไรบ้าง มันเปลี่ยนสังคมได้อย่างไร หรือสังคมสามารถเปลี่ยนสถาปัตยกรรมได้อย่างไรบ้าง

และส่วนสุดท้ายคือตัวอย่างความชิบหายเชิงเมืองของสถาปัตยกรรมแบบใหม่ มีสองตัวอย่างคือเมืองที่อินเดียที่เลอ คอบูร์สิเยไปออกแบบ (จันดิการ์ฮ) ซึ่งเมืองนี้เป็น case study ตอนเราเรียนด้วย 55555 พอจะจำได้ บางทีเวลาพวกชาวตะวันตกไปออกแบบอะไรๆ ให้กับชาวบ้านชาวช่องที่เป็นอาณานิคม (ทางทุนนิยมหรืออะไรก็แล้วแต่) มักจะไม่ค่อยใส่ใจวัฒนธรรมเดิมที่มีอยู่นักหรอก แล้วมันก็สร้างความชิบหายให้กับคนอยู่พอควร

เออ แต่เล่มนี้ไม่ได้บอกทางแก้นะ ซึ่งมันก็ไม่ได้ยากอะไรในทางทฤษฎี ก่อนออกแบบก็ทำให้มันเข้ากับ context (บริบทโดยรวมและโดยรอบ) และทำความเข้าใจผู้อยู่อาศัยทั้งในเชิงวัฒนธรรมและเศรษฐกิจ พูดเนี่ยง่าย พอทำในสเกลรัฐก็เป็นเรื่องยากแหละ เข้าใจได้

สรุป สถาปัตยกรรมสมัยใหม่มันไม่ได้ล้มเหลวสักทีเดียวหรอก คือแง่ดีมันก็มี มันประหยัดค่าใช้จ่ายบางอย่าง มันทำให้เทคนิคบางประการก้าวหน้า แต่เวลาเอาไปใช้เนี่ยแหละที่มีปัญหาถ้าไม่ดูบริบทใดๆ ซึ่งมันก็เป็นกับทุกเรื่องอะแหละ เข้าใจได้ (อีกแล้ว)

[F. · Rating 5 out of 5]

Upon seeing the divisive title, one could be led to believe that there will be a biased commentary on modern architecture. But the way Brolin articulates his arguments are surprisingly insightful. Although he does critique modern architecture, he does not spend the whole book ridiculing it: rather, he takes the reader through a sociological analysis of how people's tastes have changed (particularly in Western society). This in turn builds up his argument that although we have mostly adapted to living in modern buildings, it is presumptuous to assume that every country around the world will preference this way of living as well. Particularly in later chapters, Brolin uses case studies that illustrate the contrasts between different cultures, as well as the importance of their traditional living spaces. He concludes that by modern architects assuming to know what is best for other nations, they have ultimately failed in designing for their needs.

What I found particularly commendable also was how Brolin had brought up examples of modern architecture that did work, and explaining WHY this was so. This further made his book a clever evaluation of modern architecture, rather than one that completely denounced it.

Furthermore, for a work of non-fiction, this book is incredibly easy to read, with engaging text, photographs and blueprints that strengthen, rather than weaken his arguments. I would highly suggest this book to anyone interested in architecture or visual culture itself. University lecturers should recommend architecture or art students to read this, not only for its content but as an example of strong writing.