Katerina Gogou (Greek: Κατερίνα Γώγου) was a Greek anarchist poet, author and actress. Before her suicide by pill overdose at the age of 53, Gogou appeared in over thirty Greek films.
Βorn in Athens, Greece. One of her books was translated into English, "Three clicks left" in the United States in 1983 by Jack Hirschman and published by "Night Horn Books" in San Francisco. The Greek title was, 'Τρία κλικ αριστερά', and first published by Kastaniotis in 1978. Her poetry was known for its rebellious and anarchist content.
Numerous poems written by Gogou appeared in the Greek film 'Parangelia' about the life of Nikos Koemtzis who, in 1973, killed three individuals (two of whom were policemen) and injured another eight at a bouzouki club in Athens over a dance.
It is clear that Katerina had decided to depart when she wrote the poems of this book but i think that in some of them is hidden her need to find someone or something to be in love with.I don't know if the motive was to make the last steps of her journey "better" or subconsciously her instinct of self-preservation made her search for love as a last try to escape from the dark path she was.
Η πένα της Γώγου είναι σαν να χαράζει σε βράχια ανεξίτηλα την ποίησή της. Γραφή λυπημένη αλλά ουσιαστική. Παράξενο μου φαίνεται μερικές φορές πόσο μπορεί να μεταφερθεί τόση λύπη μέσα από τους στίχους.
"Ποιανού καιρού το λυπημένο δάκτυλο κρυμμένο πίσω από δάση και βουνά δείχνει παντού και πουθενά τι θέλει το φεγγάρι"
Έν άρχή ήν ό Πόνος - Η τεταρτη ποιητικη συλλογη της Κ. Γωγου, με μια συνεχεια τεθλιμμενη περιγραφης καταστασεων. Χλωμη και γκριζη γραφη, με τα κλασσικα σχολια της Κατερινας (καποια απο αυτα και πολιτικα).
"Θα μπορούσε να 'ταν και πιο χλομή αλλά ήταν που ήταν πεθαμένη από χρόνια κι άρχισε να ροδίζει."
"Γιατί τα όνειρα δεν με πλησιάζουνε πια και στέκουνε μακριά παράμερα τρομαγμένα...."
"Σε λίγο αν κοιτάξεις λυπημένος το βράδυ στον ουρανό ψηλά θα 'μαι ένα χαζό παιδικό άστρο που όλο θα πέφτω."
Η Κατερίνα αγκάλιασε τους απόντες τόσο που έγινε μια με αυτούς. Στα γραπτά της αυτά ακούγεται η κραυγή βοήθειας για την απελευθέρωση της ψυχής της. Έγραψε πολύ πριν φύγει το γράμμα αυτοκτονίας της και κανείς δεν το πήρε χαμπάρι. Μου θυμίζει πολύ την Sarah Kane...
Αλαλαγμοί βρικολάκων / εμποροπανήγυρεις και εκχυδαϊσμοί / πόρνες με κόκκινα ρούχα και πράσινα τόξα / εκφυλισμένοι επίλεκτοι σε ιερή συμμαχία / ασελγούν παρα φύσιν απάνω τους ..... / Στη Χώρα Χωρίς Φώτα.
Όταν ασπάζεσαι τον αναρχοκουμουνισμό στα 30+ σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με σένα. Κρίμα που δεν είχε σοβαρούς ανθρώπους δίπλα της να την πάνε σε ένα καλό γιατρό.