Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε την πορεία των Εβραίων από τις απαρχές της ιστορίας τους μέχρι την εξέγερση των Μακκαβαίων κατά τους τελευταίους προχριστιανικούς χρόνους. Ο συγγραφέας με τον γνώριμο όσο και απαράμιλλο τρόπου του ζωντανεύει παραστατικά την άκρως περιπετειώδη "μυθική ιστορία" των Εβραίων. Πιστεύοντας ότι "κανένας μύθος δεν είναι παραμύθι", αλλά απλώς "προεπιστημονικός τρόπος σκέψης", καθώς και ότι "η ιστορία κάθε λαού αρχίζει με τη μυθολογία του, η δε εθνική μυθολογία είναι κάτι σαν εισαγωγή στην εθνική ιστορία", αναδεικνύει τη λογική και τα ψήγματα αλήθειας που ενσωματώνουν οι βιβλικοί μύθοι. Αναζητά όχι την "αλήθεια των βιβλικών γεγονότων", καθώς η Βίβλος λέει "άλλου είδους αλήθειες, μεταφυσικής τάξεως", αλλά την "αλήθεια της κοινής λογικής".
Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν Έλληνας κριτικός κινηματογράφου, δημοσιογράφος, συγγραφέας και δοκιμιογράφος.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη, την οποία και ο ίδιος αναγνώριζε ως πατρίδα του (κυρίως διότι του άρεσε ως πόλη). Εξάλλου είχε και άλλες "πατρίδες". Κατεξοχήν, την Καστοριά στην οποία πέρασε την εφηβεία, λόγω μετάθεσης των γονέων του. Σημειωτέον, οι γονείς του ήταν αμφότεροι εκπαιδευτικοί - φιλόλογος ο πατέρας (Απόστολος), δασκάλα η μητέρα του (Ελένη).
Σπούδασε το 1959 κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη, ενώ το 1962 γύρισε και ο ίδιος δύο ταινίες - ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το Βυζαντινό μνημόσυνο και τους Γουναράδες της Καστοριάς και την τέχνη τους. Η πρώτη του ταινία, γυρισμένη με πενιχρά και πεπαλαιωμένα μέσα, ήταν εξαιρετικά φιλόδοξη, αλλά ο ίδιος την απέρριψε αμέσως ως αισθητικά απαράδεκτη και έκτοτε αδιαφόρησε παντελώς για την τύχη της παρότι βραβεύτηκε αργότερα από διεθνές φεστιβάλ.
Το 1963 αποφασίζει να εγκαταλείψει την προοπτική του επαγγελματία σκηνοθέτη για να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σ' αυτό το πόστο σε έντυπα της Αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε, αρχικά την "Επιθεώρηση Τέχνης" και αργότερα στη "Δημοκρατική Αλλαγή". Στη συνέχεια εξέδωσε το περιοδικό "Ελληνικός Κινηματογράφος" το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στη συνέχεια με τον τίτλο "Σύγχρονος Κινηματογράφος".
Με τη Μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως "Το Βήμα" (1974 - 1983), το "Έθνος" (1983 - 1998) και η "Ελευθεροτυπία" (1998 ως το θάνατό του το 2000), μη περιοριζόμενος στην κριτική κινηματογράφου, αλλά γράφοντας σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.
Επίσης παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού. Επιπλέον εργάστηκε και σε ραδιοφωνικό σταθμό σε εκπομπές διαλόγου. Στη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. Υπήρξε συνειδητοποιημένος μαρξιστής-κομμουνιστής και μέσα από τα βιβλία του ανέλυσε τη μαρξιστική θεωρία με τρόπο απλό αλλά όχι απλουστευτικό.
Απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 66 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα. Κατοικούσε στα Εξάρχεια επί της οδού Ιπποκράτους.
Ή θα τον αγαπήσεις ή θα τον μισήσεις το Ραφαηλίδης. Εγώ τον αγαπώ και κάθε του βιβλίο είναι απολαυστικό! Η μεταφορά στο τώρα ιστορικών ή μυθολογικών στοιχείων και η προσπάθεια κατανόησης της λειτουργίας του παγκόσμιου γίγνεσθαι με αναδρομή στο παρελθόν με απλό και χιουμοριστικό τρόπο είναι στοιχείο των βιβλίων του Ραφαηλίδη. Άθεος και κομμουνιστής , αυτός είναι ο Βασίλης Ραφαηλίδης και αυτή η στάση ζωής του είναι διάχυτη στο έργο του.
Παραμένει εξαιρετικά ενδιαφέρον αφήγημα με τον κλασικό Ραφαηλιδικό τρόπο. Ειδικά σήμερα με την Μέση Ανατολή σε αναβρασμό σε βοηθά να καταλάβεις τις ρίζες της σημερινής κατάστασης. Ωστόσο πλατιάζει σε σημεία και μάλιστα με αναφορές σε παλιότερη εποχή που σε νεότερο κοινό θα είναι αποτρεπτικό για την συνέχεια της ανάγνωσης.
Άλλο ένα ωραίο και ενημερωτικό βιβλίο του Ραφαηλιδη. Διαβάζεται άνετα και παρέχει πληροφορίες που, υπό άλλες συνθήκες, απαιτούν αρκετή αναζήτηση σε διάφορες πηγές. Παρόλα αυτά, όπως συνηθίζει στα περισσότερα βιβλία του, ανοίγει "παρενθέσεις" και πλατιαζει αρκετά εκτός κυρίου θέματος
Το βιβλίο είναι ενδιαφέρον, περιέχει πολλά και σημαντικά στοιχεία από την ιστορία των Εβραίων ως εθνο-θρησκευτική ομάδα όλα διανθισμένα με το γνωστό στυλ του Β. Ραφαηλίδη.