What do you think?
Rate this book
Θερμοί και ψυχροί πόλεμοι
Ο πόλεμος σερβίρεται και ζεστός και κρύος, ανάλογα με την εποχή. Πουλιέται και λιανικά και χονδρικά, ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ο πιο ζεστός πόλεμος που έγινε μέχρι σήμερα ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος. Που μαζί με τον Πρώτο αποτελούν δίδυμο. Δεν ξέρουμε τι μορφή θα έχει ο Τρίτος που ήδη άρχισε να ψήνεται. Η "ισορροπία του τρόμου" που προκάλεσε η ύπαρξη της ατομικής βόμβας είχε σαν συνέπεια ο Τρίτος να παραμείνει για πολλά χρόνια στην κατάψυξη. Ο καταψυγμένος Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος λέγεται Ψυχρός. Όμως το ψυγείο χάλασε με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και το περιεχόμενό του, αν δεν καταναλωθεί έγκαιρα, θα βρωμίσει. Σοβαροί θερμοί πόλεμοι ανάμεσα σε κομουνιστές και κομουνιστές, ή κομουνιστές και καπιταλιστές, δεν έγιναν μέχρι την πτώση του υπαρχτού σοσιαλισμού. Δεδομένου ότι ο υπαρχτός σοσιαλισμός πέρασε στην ανυπαρξία, οι μελλοντικοί πόλεμοι, τοπικοί και παγκόσμιοι, δεν μπορεί παρά να αφορούν αποκλειστικά τον καπιταλισμό.
Μέσα από την ιστορία του Μεσοπολέμου, που είναι η μεταβατική περίοδος από τον Πρώτο στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, που είναι το πρελούντιο στο Δεύτερο, του Δευτέρου, που είναι ο κυρίως ειπείν πόλεμος σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, του Μεταπολέμου, που είναι ένας πολύ ιδιόμορφος διπλωματικός πόλεμος, του Ψυχρού Πολέμου, που ήταν η αιτία της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης και την προκάλεσε μέσα από μακρόχρονη διάβρωση, και του Πολέμου της Κορέας, που είναι η τρελή ουρά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το βιβλίο αυτό προσπαθεί να καταλάβει πώς λειτουργεί ο εμπόλεμος καπιταλισμός μέσα από μια αλληλουχία συναρτημένων πολέμων.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι καπιταλιστές συμμαχούν με τους κομουνιστές κατά των καπιταλιστών. (Και ο φασισμός καπιταλισμός είναι). Τι μπορεί να σημαίνει μια τόσο τρελή συμμαχία; Γιατί ο φασισμός (που είναι καπιταλισμός) και η "εξελιγμένη" του μορφή, ο ναζισμός (που κι αυτός είναι καπιταλισμός) προκαλούν τόσο φόβο στον καπιταλισμό; Τι θα κάνουμε χωρίς κομουνιστές στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Κανείς δε θα μπορούσε να το πει από τώρα. Βλέποντας και κάνοντας. Βλέποντας τον πάντα υπαρχτό φασισμό και κάνοντας, σύμφωνα με τη γνώση που θα αποχτήσουμε από τη μελέτη του φασιστικού φαινομένου. Το τελευταίο κεφάλαιο επιχειρεί μια τέτοια μελέτη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Μέσα από την ιστορία του Μεσοπολέμου, που είναι η μεταβατική περίοδος από τον Πρώτο στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, που είναι το πρελούντιο στο Δεύτερο, του Δευτέρου, που είναι ο κυρίως ειπείν πόλεμος σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, του Μεταπολέμου, που είναι ένας πολύ ιδιόμορφος διπλωματικός πόλεμος, του Ψυχρού Πολέμου, που ήταν η αιτία της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης και την προκάλεσε μέσα από μακρόχρονη διάβρωση, και του Πολέμου της Κορέας, που είναι η τρελή ουρά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το βιβλίο αυτό προσπαθεί να καταλάβει πώς λειτουργεί ο εμπόλεμος καπιταλισμός μέσα από μια αλληλουχία συναρτημένων πολέμων.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι καπιταλιστές συμμαχούν με τους κομουνιστές κατά των καπιταλιστών. (Και ο φασισμός καπιταλισμός είναι). Τι μπορεί να σημαίνει μια τόσο τρελή συμμαχία; Γιατί ο φασισμός (που είναι καπιταλισμός) και η "εξελιγμένη" του μορφή, ο ναζισμός (που κι αυτός είναι καπιταλισμός) προκαλούν τόσο φόβο στον καπιταλισμό; Τι θα κάνουμε χωρίς κομουνιστές στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Κανείς δε θα μπορούσε να το πει από τώρα. Βλέποντας και κάνοντας. Βλέποντας τον πάντα υπαρχτό φασισμό και κάνοντας, σύμφωνα με τη γνώση που θα αποχτήσουμε από τη μελέτη του φασιστικού φαινομένου. Το τελευταίο κεφάλαιο επιχειρεί μια τέτοια μελέτη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
302 pages, Paperback
First published December 1, 1996
4 people are currently reading
98 people want to read
About the author
Βασίλης Ραφαηλίδης
42 books148 followersΟ Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν Έλληνας κριτικός κινηματογράφου, δημοσιογράφος, συγγραφέας και δοκιμιογράφος.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη, την οποία και ο ίδιος αναγνώριζε ως πατρίδα του (κυρίως διότι του άρεσε ως πόλη). Εξάλλου είχε και άλλες "πατρίδες". Κατεξοχήν, την Καστοριά στην οποία πέρασε την εφηβεία, λόγω μετάθεσης των γονέων του. Σημειωτέον, οι γονείς του ήταν αμφότεροι εκπαιδευτικοί - φιλόλογος ο πατέρας (Απόστολος), δασκάλα η μητέρα του (Ελένη).
Σπούδασε το 1959 κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη, ενώ το 1962 γύρισε και ο ίδιος δύο ταινίες - ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το Βυζαντινό μνημόσυνο και τους Γουναράδες της Καστοριάς και την τέχνη τους . Η πρώτη του ταινία, γυρισμένη με πενιχρά και πεπαλαιωμένα μέσα, ήταν εξαιρετικά φιλόδοξη, αλλά ο ίδιος την απέρριψε αμέσως ως αισθητικά απαράδεκτη και έκτοτε αδιαφόρησε παντελώς για την τύχη της παρότι βραβεύτηκε αργότερα από διεθνές φεστιβάλ.
Το 1963 αποφασίζει να εγκαταλείψει την προοπτική του επαγγελματία σκηνοθέτη για να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σ' αυτό το πόστο σε έντυπα της Αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε, αρχικά την "Επιθεώρηση Τέχνης" και αργότερα στη "Δημοκρατική Αλλαγή". Στη συνέχεια εξέδωσε το περιοδικό "Ελληνικός Κινηματογράφος" το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στη συνέχεια με τον τίτλο "Σύγχρονος Κινηματογράφος".
Με τη Μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως "Το Βήμα" (1974 - 1983), το "Έθνος" (1983 - 1998) και η "Ελευθεροτυπία" (1998 ως το θάνατό του το 2000), μη περιοριζόμενος στην κριτική κινηματογράφου, αλλά γράφοντας σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.
Επίσης παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού. Επιπλέον εργάστηκε και σε ραδιοφωνικό σταθμό σε εκπομπές διαλόγου. Στη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. Υπήρξε συνειδητοποιημένος μαρξιστής-κομμουνιστής και μέσα από τα βιβλία του ανέλυσε τη μαρξιστική θεωρία με τρόπο απλό αλλά όχι απλουστευτικό.
Απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 66 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα. Κατοικούσε στα Εξάρχεια επί της οδού Ιπποκράτους.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη, την οποία και ο ίδιος αναγνώριζε ως πατρίδα του (κυρίως διότι του άρεσε ως πόλη). Εξάλλου είχε και άλλες "πατρίδες". Κατεξοχήν, την Καστοριά στην οποία πέρασε την εφηβεία, λόγω μετάθεσης των γονέων του. Σημειωτέον, οι γονείς του ήταν αμφότεροι εκπαιδευτικοί - φιλόλογος ο πατέρας (Απόστολος), δασκάλα η μητέρα του (Ελένη).
Σπούδασε το 1959 κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη, ενώ το 1962 γύρισε και ο ίδιος δύο ταινίες - ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το Βυζαντινό μνημόσυνο και τους Γουναράδες της Καστοριάς και την τέχνη τους . Η πρώτη του ταινία, γυρισμένη με πενιχρά και πεπαλαιωμένα μέσα, ήταν εξαιρετικά φιλόδοξη, αλλά ο ίδιος την απέρριψε αμέσως ως αισθητικά απαράδεκτη και έκτοτε αδιαφόρησε παντελώς για την τύχη της παρότι βραβεύτηκε αργότερα από διεθνές φεστιβάλ.
Το 1963 αποφασίζει να εγκαταλείψει την προοπτική του επαγγελματία σκηνοθέτη για να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σ' αυτό το πόστο σε έντυπα της Αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε, αρχικά την "Επιθεώρηση Τέχνης" και αργότερα στη "Δημοκρατική Αλλαγή". Στη συνέχεια εξέδωσε το περιοδικό "Ελληνικός Κινηματογράφος" το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στη συνέχεια με τον τίτλο "Σύγχρονος Κινηματογράφος".
Με τη Μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως "Το Βήμα" (1974 - 1983), το "Έθνος" (1983 - 1998) και η "Ελευθεροτυπία" (1998 ως το θάνατό του το 2000), μη περιοριζόμενος στην κριτική κινηματογράφου, αλλά γράφοντας σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.
Επίσης παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού. Επιπλέον εργάστηκε και σε ραδιοφωνικό σταθμό σε εκπομπές διαλόγου. Στη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. Υπήρξε συνειδητοποιημένος μαρξιστής-κομμουνιστής και μέσα από τα βιβλία του ανέλυσε τη μαρξιστική θεωρία με τρόπο απλό αλλά όχι απλουστευτικό.
Απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 66 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα. Κατοικούσε στα Εξάρχεια επί της οδού Ιπποκράτους.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
September 22, 2015
Εξαιρετικός για ακόμα μία φορά ο μεγάλος Ραφαηλίδης.
March 3, 2022
Εξαιρετικό και δυστυχώς επίκαιρος πάντα.
July 18, 2023
Ακόμα ένα εξαιρετικό βιβλίο από τον μεγάλο Βασίλη Ραφαηλίδη. Αυτή την φορά δεν έχουμε να κάνουμε με την ιστορία μιας χώρας (Ελλάδα), μιας Ηπείρου (Ευρώπη) ή μιας συγκεκριμένης περιοχής (Βαλκάνια), αλλά με την ιστορία μιας συγκεκριμένης περιόδου (του μεσοπολέμου) και που πηγαίνει κυρίως μέχρι τον πόλεμο της Κορέα και προσπαθεί να εξηγήσει τα αποτελέσματα και τις συνέπειες (συνθήκη Βερσαλλιών) που είχαν αυτές στον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για ακόμα μια φορά θαυμάζει κανείς τον Ραφαηλίδη για την διεισδυτική ματιά του και πως αποκωδικοποιεί γεγονότα και καταστάσείς για να εξηγήσει γεγονότα και αποφάσεις που πάρθηκαν από τους βασικούς παίκτες της τότε εποχής (ίσως και της σημερινής!). Ενώ έχει (όλοι το γνωρίζουμε) συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία, αλλά ευτυχώς για όλους μας δεν υπήρξε ποτέ φανατικός και έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική στην αριστερά και στους συντρόφους του. Πέρα από τους δεξιούς εθνοκάπηλους που τους απεχθανόταν ακόμα περισσότερο για την βλακεία τους. Ασκεί λοιπόν κι εδώ κριτική για κινήσεις της Σοβιετικής Ένωσης σε σχέση με καταστάσεις και γεγονότα και φίλος του Στάλιν (όπως δυστυχώς πολλοί αριστεροί σήμερα) δεν υπήρξε ποτέ.
Επίσης το τελευταίο κεφάλαιο με την ανάλυση του φασισμού και ναζισμού θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία για τα μελλοντικά παιδιά.
Για ακόμα μια φορά θαυμάζει κανείς τον Ραφαηλίδη για την διεισδυτική ματιά του και πως αποκωδικοποιεί γεγονότα και καταστάσείς για να εξηγήσει γεγονότα και αποφάσεις που πάρθηκαν από τους βασικούς παίκτες της τότε εποχής (ίσως και της σημερινής!). Ενώ έχει (όλοι το γνωρίζουμε) συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία, αλλά ευτυχώς για όλους μας δεν υπήρξε ποτέ φανατικός και έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική στην αριστερά και στους συντρόφους του. Πέρα από τους δεξιούς εθνοκάπηλους που τους απεχθανόταν ακόμα περισσότερο για την βλακεία τους. Ασκεί λοιπόν κι εδώ κριτική για κινήσεις της Σοβιετικής Ένωσης σε σχέση με καταστάσεις και γεγονότα και φίλος του Στάλιν (όπως δυστυχώς πολλοί αριστεροί σήμερα) δεν υπήρξε ποτέ.
Επίσης το τελευταίο κεφάλαιο με την ανάλυση του φασισμού και ναζισμού θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία για τα μελλοντικά παιδιά.
November 20, 2019
- Υπερβολική μεροληψία (ειναι γνωστή η πολιτική προδιάθεση του συγγραφέα, αλλά εδώ κούραζει) και υπερβολικός σχολιασμός. Πολλά τυπογραφικά λάθη.
+ Ενδιαφέροντα τσιτάτα. Εύκολο στο να το διαβάσει κανείς.
+ Ενδιαφέροντα τσιτάτα. Εύκολο στο να το διαβάσει κανείς.
November 15, 2022
Όχι το δυνατότερο του, αλλά ένας εξαιρετικός τρόπος να καταλάβει κανεις την ανοδο φασισμου ναζισμου καθως και τον τρόπο που χωρίστηκε ο κόσμος σε ζώνες επιρροές μετά το B Παγκόσμιο Πόλεμο. Τεράστιος Ραφαηλίδης
January 24, 2023
Η ελπίδα του φτωχού για γρήγορο πλουτισμό, έστω και δια του λαχείου, έστω και δια της απάτης, έστω και διά της κλοπής , είναι η κινητήρια δύναμη του καπιταλισμού, που πράγματι προσφέρει σε όλους ίσες ευκαιρίες για εκμετάλλευση, για απάτη, για αρπαγή.
December 6, 2023
Ο ψυχρός πόλεμος απουσιάζει με μόνο μια μικρή αναφορά λίγων σελίδων στον πόλεμο της Κορέας... Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο.
Displaying 1 - 7 of 7 reviews