There Are No Guilty People

by Leo Tolstoy

Alexander Ivanovich Volgin, a bachelor and a clerk in a Moscow bank at a salary of eight thousand Rubels a year, a man much respected in his own set, was staying in a country-house. His host was a wealthy landowner, owning some twenty-five hundred acres, and had married his guest’s cousin. Volgin, tired after an evening spent in playing cards for small stakes.

Genres: Fiction, Short Stories, Classics, Russian Literature, Russia

20 pages, ebook

First published January 1, 1909

About the author

Lev Nikolayevich Tolstoy (Russian: Лев Николаевич Толстой; most appropriately used Liev Tolstoy; commonly Leo Tolstoy in Anglophone countries) was a Russian writer who primarily wrote novels and short stories. Later in life, he also wrote plays and essays. His two most famous works, the novels War and Peace and Anna Karenina, are acknowledged as two of the greatest novels of all time and a pinnacle of realist fiction. Many consider Tolstoy to have been one of the world's greatest novelists. Tolstoy is equally known for his complicated and paradoxical persona and for his extreme moralistic and ascetic views, which he adopted after a moral crisis and spiritual awakening in the 1870s, after which he also became noted as a moral thinker and social reformer.

His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.

Reviews

[Issa Deerbany · Rating 3 out of 5]

ما من مذنبون

من خلال المقارنة بين حياة الأغنياء وتفاهة متطلباتهم والمشاكل التي تهمهم والفقر الذي يحيط بهم واعتادوا رؤيته دون ان تتحرك مشاعرهم وكذلك تربية اطفالهم على نفس المبدأ.

وحياة الفقراء في المصانع والفلاحون في الاراضي والخدم في البيوت ومعاناتهم البائسة ومشاكلهم التي تكون كبيرة بالنسبة لهم ولكنها تكون للاغنياء تافهة.

[Ayman Gomaa · Rating 2 out of 5]

ما بين تفاهة مشاكل الاغنياء و جدية مشاكل الفقراء يرصد تولستوى هذة المعضلة الاخلاقية و كيف كل طبقة تتعامل على ان مشاكلها هى قمة المعانأة فى حين ان الاخرين فى رفاهية بلا احساس .

[Vichy · Rating 3 out of 5]

Δεν υπάρχουν στον κόσμο ένοχοι

Α
Ο Ιβάν Φιόντοροβιτς Παρχουνόφ, ηγέτης των ευγενών σε κάποια πλούσια περιοχή της κεντρικής Ρωσίας, μορφωμένος, τίμιος, δημοφιλής, ψάχνει για δάσκαλο για τα παιδιά του, καθώς ο τωρινός, ο Νεουστρόγιεφ, κλήθηκε επειγόντως από τους κόκκινους συντρόφους του. Ο Γιεγκόρ Κούζμιν δηλώνει στην επιτροπή του στρατολογικού γραφείου ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει στρατιώτης καθώς πιστεύει στο Χριστό και δεν μπορεί να γίνει φονιάς. Η διαδρομή της ζωής του δείχνει έναν άνθρωπο που βρήκε το δρόμο της ορθοφροσύνης, έχοντας κατανοήσει την παράνοια στην οποία ζει: ο πλουσιόκοσμος με τις περιττές ανοησίες του και οι σοσιαλεπαναστάτες με τις ψευτιές τους, τη φιλοδοξία και την έπαρσή τους. Η σύζυγος του Παρχουνόβ, η Αλιεξάντρα, προσπαθεί να πείσει το δάσκαλο Νεουστρόγιεφ να μη φύγει και συμβαίνει μεταξύ τους το ανεπανόρθωτο. Οκτώ χρόνια μετά εμφανίζεται ο Νεουστρόγιεφ να κατέχει σημαντική θέση ανάμεσα στους επαναστάτες. (1909)

Β
Ο Αλιεξάντρ Ιβάνοβιτς Βόλγιν, τραπεζίτης, φιλοξενείται στην αρχοντική βίλλα του χτηματία, που η σύζυγός του είναι ξαδέλφη του. Παρακολουθούμε την "κουραστική" του ρουτίνα (ντύσιμο, ξεντύσιμο, λουτρό, ύπνος, βόλτα κλπ). Στη βόλτα του σκέφτεται πόσο καλότυχοι είναι αυτοί που ζουν στο χωριό αλλά και πόσο πίσω είναι ακόμα και οι αγελάδες σε σύγκριση με αυτές που συνάντησε στα ταξίδια του στην Ευρώπη. Πόσο μάλλον για την εκπαίδευση των παιδιών. Ο Μήτρη Σουντάρκιοφ, μουζίκος που ψόφησε το άλογό του, του ζητά ελεημοσύνη. Και ενώ ο συγγραφέας μας δείχνει και την πικραμένη ζωή του Μήτρη, γίνεται έντονη η αντίθεση της βαθύπλουτης ανοησίας και της δυστυχίας των υποσιτισμένων και ταπεινωμένων σκλάβων. Ειδικά η δεύτερη κατηγορία ζει αυτή τη φρίκη χωρίς να τη βλέπει... (1910)

Δυο Διάφορες Εκδόσεις της Ιστορίας της Κυψέλης με το Καπάκι από Φιλυρόφλουδα
Η πρώτη έκδοση δίνεται από την οπτική των κηφήνων και η δεύτερη από την οπτική των μελισσών. Οι αντιστοιχίες στην ανθρώπινη ζωή είναι εύλογες και ολοφάνερες. (1880-1900)
Επιστημονική προσέγγιση αυτής της αλληγορικής διήγησης που αφορά στην αντικειμενικότητα των ιστορικών διηγήσεων από την Τζίνα Πολίτη που είναι ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας του ΑΠΘ. (http://webcache.googleusercontent.com...)

Τι Είδα στο Όνειρό μου
Ο πρίγκηπας Μιχαήλ Ιβάνοβιτς, περήφανος και καλοστεκούμενος, δεν μπορεί να χωνέψει το κακό που τον βρήκε. Η αγαπημένη του κόρη, Λιζούλα, έγινε μια ανύπανδρη και μόνη μητέρα. Φρίκη. Κατάφερε, όμως, να νικήσει το φόβο του για τη γνώμη του κόσμου και συγχώρεσε με την καρδιά του την κόρη του. (1906)

Αληθινή Ιστορία
Ο έμπορος Αξένωφ δεν άκουσε τις προειδοποιήσεις της γυναίκας του που είδε κακό όνειρο και προσπάθησε να τον κρατήσει στο σπίτι. Πήγε στο πανηγύρι αλλά βρέθηκε άδικα κατηγορούμενος για το φόνο ενός συνταξιδιώτη του. Δικάστηκε και στάλθηκε στη Σιβηρία, όπου έμεινε 20 χρόνια. Όταν έφεραν και τον 60άρη Μακάρ Σεμιόνοβιτς στα κάτεργα, ο Αξένωφ κατάλαβε ότι ήταν ο πραγματικός δολοφόνος. Κι όταν ο Μακάρ ετοιμαζόταν να δραπετεύσει και ο Αξένωφ δεν τον πρόδωσε. Τότε ο Μακάρ ζήτησε συγχώρεση και ο Αξένωφ γαληνεμένος του την έδωσε. Δεν έφυγε ο Αξένωφ ζωντανός από τη φυλακή. Είχε πεθάνει πια όταν δόθηκε η εντολή να αφεθεί ελεύθερος.

[nirvana · Rating 5 out of 5]

this encapsulated every theme I’ve been thinking about this year. i know the heart is susceptible to corruption, to the point of feigning blindness at someone else’s hunger. and i know the biggest obligation to ourselves & others, is to try and preserve our hearts purity. our heart’s desire to feed another.


this story reminded me of something else: Upon learning that Russian writer Ivan Turgenev had looked away at the last minute when witnessing the execution of a man, Dostoevsky made his own position clear: “(A) human being living on the surface of the earth has no right to turn away and ignore what is happening on earth, and there are higher moral imperatives for this”

nobody has the right to look away at another’s hunger.
we owe everything we love and have to someone else’s labour. I owe my appreciation of this story to the translators, publishers, shipping houses. those who manufacture my food and the construction workers who built the roof above my head. all the factors that have to come together for me to read a tiny story. we owe everything to someone else’s labour. so we have no right to neglect the hunger of another being.

the ending of this book, the little girl looking at other children hunting apples from hunger reminds me, bitterly, that we can even instill corruption in the hearts of children. I realized this when I (a 24 year old) was catcalled by a child who couldn’t be older than 14. And I just thought for months — when did this child lose innocence? who taught this child to objectify women on the street? could he have done this only a few years ago at 10-12 years old? it really horrifies me this question of when innocence is lost, when empathy is foregone.

[Ana Bugalho · Rating 1 out of 5]

This story just wasn’t for me. Tolstoy’s works can be hit or miss, and this one didn’t resonate at all. Honestly, I had to look up the plot because I couldn’t even remember it now. While his writing often has depth, this piece failed to leave any lasting impression.

[Timothy Coplin · Rating 4 out of 5]

Short short-story in two parts. Part one establishes the protagonist's purpose in suffering, part two is a window into the daily life of suffering among Russia's peasant class - finally contrasted to the ruling class.

Among these downtrodden, duped, and defrauded men, who are becoming demoralized by overwork, and being gradually done to death by underfeeding, there are men living who consider themselves Christians; and others so enlightened that they feel no further need for Christianity or for any religion, so superior do they appear in their own esteem. And yet their hideous, lazy lives are supported by the degrading, excessive labor of these slaves, not to mention the labor of millions of other slaves, toiling in factories to produce samovars, silver, carriages, machines, and the like for their use. They live among these horrors, seeing them and yet not seeing them, although often kind at heart--old men and women, young men and maidens, mothers and children--poor children who are being vitiated and trained into moral blindness.

[Forked Radish · Rating 1 out of 5]

Tolstoy sought to excuse all crime in the name of social justice. He was woke long before it became a sick joke. The true hope of the people i.e. democracy was in its infancy in Russia at the time, but it was soon murdered by Marxists like Tolstoy.

[Ει ρή νη · Rating 3 out of 5]

Ωραίο, εύκολο στην ανάγνωση, με κοινωνικά μηνύματα όμορφα δοσμένα μέσω της πλοκής.

[James · Rating 3 out of 5]

Initially I thought this was going to be a story with some great moral to it. Instead it was a very sweet story about rural village life.

[Toros Yesja · Rating 4 out of 5]

Another vignette about the unnecessary suffering caused by an outdated government system

[زهراء · Rating 3 out of 5]

ما من مذنبين

القصة من ضمن كتاب باسم موت ايفان ايليتش ترجمة مها جمال