Tijdens het verloop van een idyllische zomerdag op het land kruisen de lotsbestemmingen van vier mensen elkaar. Een jonge, gescheiden vrouw, haar grillige zoontje, een aan lager wal geraakte veearts en een dorpsonderwijzer. Een redeloze misdaad wordt begaan. Droombeeld en hartstocht, verlangen en teloorgang worden met elkaar verweven tot een intrigerend en bovenal spannend verhaal.
Hugo Maurice Julien Claus was een Vlaams schrijver. Hij was een veelzijdig kunstenaar: romancier, dichter, toneelschrijver, schilder en filmregisseur. Toen hij opteerde voor euthanasie (legaal in België) veroorzaakte dit veel deining.
Hugo Maurice Julien Claus was a leading Belgian author, writing primarily in Dutch. He was prominent as a novelist, poet, playwright, painter and film director. His death by euthanasia, which is legal in Belgium, led to considerable controversy.
Hugo Claus schreef in 1989 het boekenweekgeschenk, de novelle ‘De zwaardvis en bereikte daarmee een groot publiek. Hij was toen al bekend vanwege zijn grote roman ‘Het verdriet van België’. In ‘de zwaardvis’ gaat het om vier personen, die elkaar treffen op een broeierige zomerdag, een jonge gescheiden vrouw, Sybille, haar zoontje Maarten, een aan lager wal geraakte veearts Richard en een dorpsonderwijzer, meneer Goossens. Maarten is erg geobsedeerd door het geloof en door godsdienst. Juffrouw Dora, de muzieklerares vertelt hem over de geheimen van he geloof. Hij loopt in de tuin rond met een zelfgemaakt houten kruis. Deze godsdienstwaanzin kom je ook in ‘Het verdriet van België tegen. Ik vermoed dat dit te maken heeft met de worsteling van Claus met het katholieke geloof, waarin hij opgroeide in het Vlaanderen van de jaren dertig. Het boek is opgebouwd als een thriller, het eindigt met een moord van Richard op zijn vrouw Julia, nadat hij had gezien dat Sybille en meneer Goossens in een vrijpartij verenigd waren. De politie doet onderzoek De dader bekent zijn daad en zijn onmacht. Hugo Claus blijft een boeiende en ook wat raadselachtige auteur.
Der Klappentext kündigte einen Krimi an. Zum Glück war das nicht der Fall. "Der Schwertfisch" ist eine witzige Novelle, in der das Leben in einer flämischen Kleinstadt der 80er Jahre mit viel schwarzem Humor auf die Schippe genommen wird. Nicht zu vergleichen mit Claus' Meisterwerk "Der Kummer von Flandern" aber dennoch lohnenswert.
Eerste helft 3, tweede helft 4. Vlaamse kleinburgerlijkheid en misère <3
“‘Amateurs’ mag je niet roepen, want zij beogen niets anders te zijn dan onbetaalde vrijwilligers die hun nachtrust opofferen voor de kunst. Wat mag je dan wel roepen? Onnozelaars?”
“Het is geen villa. Ze noemen het hun boerderij. Ook al lapt ge het op voor miljoenen, het blijft een boerderij. Denken zij.” :-)
Heerlijke vondst bij de Boekwissel op station Utrecht Centraal! Wat een wervelend en humorrijk verhaaltje, ik heb meermaals hardop zitten schuddebuiken tijdens het lezen. Mijn eerste kennismaking met het werk van Hugo Claus smaakt naar meer. Voor nu geef ik dit kleinood door aan de volgende reiziger.
The parts told from Maarten’s point of view were so much better than all the other parts. I wish Claus had made this one only about Maarten. The Maarten story reminds me of the child Patrick in the first novel about Patrick Melrose (by St Aubyn). And also in that case I wish St Aubyn would have given the child much more space. If you are able to portrait a child’s universe give us more of that sweet gift.
It’s an entertaining book, but it feels unfinished. Although it’s less than 100 pages, the different characters feel well rounded enough, and the story telling is engaging and funny in a tragic way. I like the themes of religion, abortion, lust, unhappy married life all being represented in not too literal ways. I also laughed out loud with Maartens way of thinking and imagining.
Still, after the last sentence, I felt like needed a lot more plot wise to know how and why everything turned out this way. I made up my own explanation to ease my mind, but I’m not a fan of open endings in general and this one especially felt frustrating. I would’ve loved this being a big novel. Maybe the writer’s story telling is too good to be contained in this small book. It’s the first book by Hugo Claus I’ve read so I’m eager to read more.
Ik weet dat met de lengte van een boekenweekgeschenk het al lastig is voor de auteur om het interessant te maken als verhaal. Maar voor mij was het 2 sterren omdat de schrijfstijl en de zinsbouw van de schrijver voor mij niet lekker las. En ik wel wat oudere literaire taal verdragen. Met de opbouw van het verhaal snap ik dat de achterflap zei spannend. Ik had de wending van de misdaad niet verwacht...
Eerst boekenweekgeschenk dat ik in mijn leven heb gelezen. De vier personages waren heel verschillend - een gescheiden vrouw, haar zoon die het liefst met een kruis speelt, zijn leraar die een toneelstuk over de gescheiden vrouw heeft geschreven en een toenmalige veearts. Het boek bespreekt intermenselijke relaties en controversiële themen - religie, abortus.
Ik lees de verzameling boekenweekgeschenken, geërfd van mijn vader, van oud (1939) naar nu.
Boekenweekgeschenk 1989 Schets van een plattelandsgemeenschap met vreemde figuren. Het zou een spannend verhaal moeten zijn, maar bij mij werkte het niet.
Volgens mij het eerste wat ik van Claus lees, en het viel me erg tegen. Maar ik vertrouw erop dat hij niet voor niets zo gelauwerd is en ben nog vol goede moed. Vol goede moed op naar het volgende!
In 1989 mocht Hugo Claus het verhaal schrijven voor het Boekenweekgeschenk. Het werd 'De Zwaardvis', een kleine familiekroniek met de nodige plot twists en kleine verhalen.
Centraal staat de familie Ghyselen in deze novelle. Sybille Verheggen (voormalig Ghyselen) is een gescheiden vrouw met een zeven- à achtjarige zoon. Haar man, Gerard, is ervandoor, na een nogal vernederend nachtje met Sybille, maar hij stuurt haar wel nog maandelijks geld naar zijn ex-vrouw. Hun zoon, Maarten, zoekt zijn heil in het katholieke geloof. Hoewel hij de enige is van de school die geen godsdienstles krijgt, en apart in een klas bij een juf zedenleer krijgt. Maar blijkbaar ziet hij wel heil in religie. Maarten is er dan ook volledig van in de ban. Hij beschouwt Jezus als een zwaardvis, de edelste der vissen. Het nadeel alleen is dat Maarten een ongelofelijke haat ontwikkeld heeft jegens Joden, omdat die zijn 'Zwaardvis' vermoordden.
Zijn leerkracht, Willy Goossens, krijgt bezoek van Sybille omdat zij denkt dat Willy verantwoordelijk is voor Maartens plotse roeping. Maar daar blijkt niks van waar te zijn. Echter Willy, die een oogje op Sybille heeft, schreef een toneelstuk Cybele en hij vraagt nu aan Sybille, naar wie hij het stuk heeft genoemd, om de hoofdrol op zich te nemen. De twee komen samen om dit verder te bespreken en dat leidt tot een nacht vol passie.
Een aan lagerwal geraakte veearts, Richard, die via zijn praktijk illegale abortussen liet doorgaan, repareert het dak van Sybilles huis, echter in een staat van dronkenschap. Ook zijn vriendin, Julia, kan er wat van en verkeert meer dronken dan nuchter. Richard is ongelofelijk impotent, door het veelvuldig drankgebruik, maar nadat hij getuige is van de passionele nacht van Sybille en Willy, komt hij toch thuis met een plotse opwelling van goesting. Maar dat is buiten Julia gerekend!
“Haar linkerooglid trilt, zal ooit eens wegvliegen als een vlinder.”
Ik weet het, Claus is een 'acquired taste'. Maar toch heb ik genoten van deze novelle. Door de vier hoofdpersonages op één of andere manier aan elkaar te linken worden de kleine verhalen die achter elk personage schuilen duidelijker. Aan de hand van deze kleine verhalen ontdek je een passioneel dorpsleven, in een tijd waarin de wereld veranderde. Is het verhaal spannend? (Hoewel dit op de achterflap van het boekje beweerd wordt, zie ik dat niet zo in). Het is eerder een perfecte weerslag van hoe het leven eind jaren tachtig, van een enge dorpsmentaliteit en van de gevolgen van wat alcohol met een mens allemaal aanvangt. Is dit het beste Claus verhaal dat ik tot nog toe las? Nee, zeker niet... daarvoor is het te kort en heb ik ook nog te weinig van de man zelf gelezen. Maar om de schrijver en zijn werk te leren kennen kan dit zeker dienen als de perfecte introductie.
With ten or so pages to go, I thought it was a pretty bad book, but also just crazy enough to like its characters. It is probably one of those short books that give our free national Bookweek gifted books a bad reputation; it has some humour though, which make it worth it to read the full ninety-five pages till the end, as long as you don't care too much about actual plot. Two stars for the humour and for the style of sentences, who reveal a better writer able of writing better books than this one.
Although you sense from the moment you start reading that someone is gonna die, the story has been almost told before you find out who it is. An exciting, well-told story with a surprising twist at the end. I enjoyed reading it very much.