Rebeca ha vivido una vida solitaria desde que sufrió un último desengaño. La irrupción de Pizza, una encantadora perrita que se encuentra sola y abandonada, dará un giro a su vida inesperado. Pizza, una cazadora de piel y una niña encantadora, se encargarán de que el destino de Rebeca cambie radicalmente. Cuando conozca al sexy y archiconocido piloto de moto GP Paul Stone perderá el miedo a vivir que le impedía tomar las riendas de su vida.
María del Carmen Rodríguez del Álamo Lázaro was born on 1965 in Nuremberg, Germany, daugther of a Spanish mother and a North American father. She grew up in Madrid, Spain. She worked during years as secretary. Under the pseudonym of Megan Maxwell (her first heroine), she published romance novels since 2010.
Lo primero que quiero decir de esta novela es que se nota mucho que fue la primera que escribió la autora, que eso no quiere decir que fuera la primera en publicarse. Y se nota por la forma de redactar, la forma de encajar todas las piezas para hacer que sea realista y que nos lo podamos creer. Y aunque es una historia que me ha gustado, si es cierto que hay cosas que me parecen muy forzadas y poco creíbles.
Algo que realmente me ha gustado mucho y que siempre destaco en los libros de Megan es la importancia que se le da a la familia. En este caso, Rebeca vive alejada de sus dos hermanos, pero eso no impide que su relación sea muy estrecha, que se llamen para contarse las novedades en sus vidas y que cuando se les necesita, hacen los kilómetros que hagan falta en avión para verse y estar juntos. Donna, Kevin y Rebecca sin duda son tres hermanos muy especiales, cada cual con sus locuras pero que se quieren.
Ágil, muy fácil de leer, entretenida, con un lenguaje sencillo y actual. La historia, normal, predecible pero cuqui. Aunque nada demasiado especial. Lo que más me gustó es que se hablan de muchos temas y da una visión del amor buena y no tóxica. Pero no fue un libro que me encantó aunque si me entretuvo. Se me recuerda a las típicas películas comedias romanticas americanas. Ha sido una lectura cuqui y entretenida
No sé por dónde empezar con la reseña porque por un lado la historia me ha gustado bastante pero por otro lado me ha parecido “casi una novela”, es decir, he tenido la sensación de que le faltaba algo y que algunas cosas iban forzadas.
Yo no soy de las que más libros han leído de Megan, de hecho solo he leído Los Príncipes Azules también destiñen, que me encantó e hizo que mis expectativas respecto a la autora pasaran a ser bastante elevada, el problema es que con Casi una novela he sentido que faltaba algo, esa chispa que me enamoró en el otro libro. Me hubiera gustado mucho que se desarrollara un poco más la trama del despacho, porque da la sensación de que queda desaprovechada y se diluye entre la historia de amor que se queda a “medio gas”.
Pero, aunque he comenzado con lo que no me ha gustado o satisfecho del todo, os diré que el estilo de Megan me sigue pareciendo francamente bueno y aunque éste libro no me haya hecho tanta gracia como el otro que leí de ella, sí que me ha sacado más de una sonrisa y me ha entretenido mis desplazamientos al trabajo haciendo que me olvidara hasta de parada de metro.
Lo cierto e indudable es que Megan escribe muy bien, tiene un estilo fresco y directo que sabe conectar con el lector. Megan crea historias para que todo lector logre olvidarse por un rato de los sinsabores del día a día, y es por eso que, quizás, tiene el gran éxito que tiene, y es que en estos tiempos es difícil encontrar a una autora que logre animarte y ponerte una sonrisa desde las primeras páginas. Sin duda su forma de escribir hace que te enganches desde el principio a la historia, y es fácil empatizar con los personajes que crea.
La historia que cuenta el libro, es una historia de amor entre una abogada y un piloto de moto GP. Nada del otro mundo, pero entretenida desde el principio. Con los dimes y diretes que se traen los dos protagonistas te entretienes y te ríes bastante. Definitivamente lo mejor del libro es el humor que destila, sus diálogos pícaros e ingeniosos y sus escenas cómicas e íntimas.
Sobre los protagonistas, se podría decir que en esta ocasión el personaje de ella me ha gustado más que el de él. Tenemos a Rebeca, una abogada lista, divertida, sentimental y bastante picarona (en algunas escenas se sale esta muchacha), y por otro lado tenemos a Paul, pilo de Moto GP, adicto a la adrenalina, divertido y sexy.
Estoy venga a darle vueltas mientras escribo la reseña y quizás por lo que considero que le falta algo a la novela, es porque creo que la historia de amor no la he disfrutado tanto como me esperaba, es como si le faltara ingredientes para adentrarme en ella y suspirar con ella.
Sin duda lo que más me ha gustado del libro son dos personajes secundarios, Pizza y cierta niña que me ha robado el corazón y mil sonrisas (¡¡es para comérsela!!).
Los personajes secundarios están a la altura, pero la hermana de Rebeca es definitivamente la Bomba, me ha hecho reír en el metro a carcajadas.
En definitiva, es una historia entretenida, con romance y bastante humor. Para mi le falta algo a la novela, quizás vosotros no tengáis las mismas sensaciones que yo, ya se sabe que cada uno tiene su propio criterio y gusto, pero lo que tengo claro es que no desisto con Megan, de hecho ya me he comprado otros dos libros suyos (Pídeme lo que quieras y ¿A ti que te importa?), porque su estilo indudablemente es bueno y tiene ritmo.
Rebeca nuestra protagonista, es una joven bastante sencilla, trabaja como abogada en un despacho, pero siente que no le dan la oportunidad para poder brillar más.
Paul es un joven famoso piloto de moto gp, que conoce a Rebeca un día, cuando ambos van a una tienda de ropa, y quieren comprar la misma chaqueta, ella para su hermano, y él porque le ha encantado, y viendo que solo queda una, Rebeca decide soltar una mentira piadosa diciéndole a Paul que la chaqueta le queda horrible y que no es su estilo.
Esto es el comienzo de una serie de encontronazos que darán lugar a una relación, que avanza poco a poco ya que Rebeca siente recelos a la hora de confiar en los hombres.
Además Rebeca comienza a trabajar en un caso que pondrá patas arriba su vida tanto laboral como personal…
No os quiero decir más porque os destriparía el libro y es necesario que lo leáis.
❣️Opinión personal❣️
Se que soy muy pesada con Megan, pero es que no es para menos, es una maravilla, cada novela que saca a la luz, tengo que leerla porque de verdad, que escribe con mucha soltura y hace que te adentres en la historia sea, cual sea, desde la primera página.
En este caso, pues que os voy a contar, es una de mis historias favoritas, no es la que más pero si está cerca, aunque es muy difícil elegir entre todas las que tiene, pero os aseguro, que si no lo habéis leído, no os va a defraudar.
Además en esta nueva edición tan bonita que ha sacado Booket, está a un precio tirado, así que, si la queréis es una ganga.
Luego de devorar las anteriores historias de Megan, "Casi una novela" era lectura obligada. Esta historia está llena de muchos matices típicos de Megan que ya, hoy por hoy, se han convertido en su sello personal, en la forma en que narra una historia.
Sin querer dar spoiler y sin ampliarme mucho, porque me reservaré unas cosas para mi bog, les cuento que además del romance que supone la sinopsis, hay unos misterios en torno a Rebeca: uno en el mundo laboral y otro en su familia, y en un momento dado, Rebeca se ve afectada por los sucesos.
No sé si es por lo que disfruté leyendo, pero siento que hizo falta más detalles en dos situaciones puntuales que, repito, no quiero comentar acá para no dañarle la lectura a nadie.
Mi calificación: 4.5
*Como dato especial, la autora visualiza a David Gandy como Paul.
Casi una novela hace honor a su título, es casi una novela, porque más que novela es cronología. Aunque me encanta como escribe Megan Maxwell, esta novela no es en absoluto buena, es entretenida, eso lo admito, la historia es interesante o lo sería de estar bien desarrollada y no con una línea temporal tan absolutamente caótica donde de pronto pasan 5 meses de un golpe. Además tiene los típicos clichés comunes de las novelas de Megan Maxwell: protagonista que se queda embarazada y que se lo oculta a la otra mitad. No falla.
Un punto a favor es que en esta novela huyó del lenguaje choni que tanto caracteriza a sus novelas, en algunas es tolerable, pero en otras como "Fue un beso tonto" es insufrible.
Ha estado un libro muy divertido todo era emocionante, lo mejor ha estado en el final, no he podido parar de sonreír y divertirme. Mi personaje favorito ha sido Kevin junto con Donna porque los dos siempre saben sacar una sonrisa a Rebeca. Con este libro me he quedado totalmente mudo es un libro sencillo, nada complicado con cosas que le pueden pasar a cualquiera.
La verdad es que el libro no me ha dejado dudas de que mi escritora favorita es Megan Maxwell, me encanta su manera de expresar las cosas, los sentimientos, incluso de poner vida a los personajes.
Casi una novela, es lo que vive nuestra protagonista. Durísimas pruebas que ponen a su amor en peligro y que le demostrarán si es auténtico. A veces, no nos arriesgamos por miedo a sufrir. Pero cuando acabas arriesgando, te das cuenta de lo que eres capaz por proteger lo que quieres y ponerlo a salvo. Creo que a eso se le puede llamar «verdadero amor».
¡Vivan las casualidades y vivan los pilotos de moto GP!
El estilo de Megan pero se nota que es la primera que escribio porque es un poco mas floja que el resto. Aunque como todo lo que escribe Megan, me ha gustado mucho. Es divertida, emotiva, se lee muy rapido... Vamos genial para desconectar
Es una historia simple pero dulce, se nota que es la primera novela que escribió la autora. Es ligera y muy bella. Recomendada para esas tardes de lluvia con un pote de helado
Cada vez que entro en un bloqueo lector recurro a algún libro de Megan. Me gusto, es fácil de leer. Pero no es de mejores de Maxwell, ya que siento que en final deja cosas inconclusas.
Me ha gustado mucho, es una historia que se lee super rápido y pasas por todas las emociones por culpa de los protagonistas. Me ha gustado mucho saber la historia del padre de Rebeca y todo lo que tuvo que pasar. Me gustó lo cariñoso que es Paul y la historia con su hija. El tema de Pizza le dió un puntazo a la historia, al igual que Lorena y sus puntos. El tema de Cabanillas da mucho juego y me gustó mucho que traten el tema de la maternidad y el maltrato. Me gustó mucho conocer la historia de Paul y su ex.
Me frustró mucho la cabezonería de Rebeca de no contar nada y no hacer nada para solucionar el tema en el que estaba metida. Las palabras de Paul en la discoteca fueron muy fuertes y dirás y aunque puedo comprenderlo debido a todo lo que pasó, no me gustó. El comportamiento de Donna con el policía no me gustó mucho. Me hubiera gustado tener una escena donde hablan Kevin y Paul sobre el tema Cabanillas y como reacciona este. También me hubiera gustado mucho ver un capítulo de cómo se toma Lorena el tema del bebé y la llegada de nuevo de Rebeca y como la cuida Paul respecto a Víctor.
Era para eu ter terminado esse livro antes, mas confesso que parei com vontade de desistir. Foi uma leitura muito fraca, mal escrita e irreal (isso me incomoda demais).
Tudo acontecia tão rápido que em uma única página se passagem dois meses (sem brincadeira). Eu gosto de detalhes, de coisas bem explicadas. Outro problema foram com os personagens homens dessa série. Eles eram maravilhosos até algo aborrece-los e eles agirem como loucos, com diálogos absurdos e com muita raiva (nenhum pouco saudável).
Me ha parecido una lectura ligera, fácil en la que enseguida te metes en el libro, ha sido muy entretenida y aunque he leído más libros de ella que me han enganchado algo más, la verdad que me a gustado.
Aunque ha habido momentos que la historia se me hizo un pelin larga porque se ponen muy difícil el amor, pero en general me ha gustado
No he conectat amb els personatges, no hi havia química. I m'ha faltat descripció: què senten? Què els apassiona? Com? Quan? Per què? Molts embarassos i bebès, moltes banyes i mentides, però poca connexió ni emoció. Per exemple, la primera vegada que la porta en moto, són dues frases i se suposa que és la seva gran afició i la seva professió... Decebuda.
De hecho, 3.5 Novela de fácil lectura. Aunque al inicio sentí los diálogos un tanto forzados o superficiales, pronto me acostumbré al estilo y dejó de tener importancia ese asunto. La trama, muy agil, rica y amena y aunque el final pudo haber sido más elaborado, aún así lo considero un buen final. En general, una obra para disfurtarla durante un buen fin de semana.
Me ha gustado mucho la historia de este libro. Me ha gustado mucho Paul Stone. Me ha gustado mucho Kevin. Me ha gustado mucho Pizza. Me ha gustado mucho la historia de Carla y Samuel. Me ha gustado mucho la historia de Rebeca y Paul. Pero como he leído en otra reseña se nota que es el primer libro que escribió Megan, no porque esté mal escrito si no porque es un poco rollo 2010. Y eso ahora esta un poquito anticuado. Me gustaría que lo reescribiera pero versión actual y seguro que me encantaría. Que mona Lorena, que penita me dio cuando Paul contó que ella había estado llorando por echar de menos a Rebeca. Ojalá en el epílogo se les hubiera visto juntos como una familia feliz. Por cierto, es como que a veces lo he sentido el libro un poco La Rosa de Guadalupe. No sé. Pasaban muchas cosas y era como raro porque no te lo creías. Y eso no me ha gustado mucho. Un punto a favor es que el libro es muy ligero y fácil de leer y los capítulos son muy cortos lo que en mi opinión es un puntazo. En fin q la historia es buena pero esta un poco anticuado el libro hoy en día.
En esta historia nos adentramos en la vida de Rebeca, una joven abogada con una vida bastante sencilla que se va complicando poco a poco. Podríamos dividir la trama de la historia en dos partes. Una a nivel más romántico y otra a nivel familiar y profesional.
Paul Stone es un famoso piloto de MotoGP al que Rebeca conoce en una tienda de ropa, puesto que ambos se enamoran de la misma chaqueta de cuero. Ella no tiene ningún regalo para su hermano Kevin, motivo por el cual se empeña en regalarle dicha chaqueta de cuero; sin embargo, no es la única que está dispuesta a comprarla y solo queda esa chaqueta de esa talla. Echándole morro decide “malconvencer” al posible dueño de que la chaqueta no es su estilo, ni que le queda bien.
Sin embargo, el encontronazo no queda ahí, se lo vuelve a encontrar en diferentes lugares, por ejemplo: en la estación de tren junto a su hija. A lo largo de la historia podemos ver como su relación va avanzando poquito a poco, siendo en un principio solo amigos, y es que Rebeca no acaba de confiar del todo en los hombres por algo que la marcó en el pasado.
En cuanto a la segunda trama de la historia, Rebeca es una de las mejores abogadas de su buffet de abogados; no obstante, su superior (misógino a más no poder) no le da la oportunidad que necesita para resaltar. A pesar de ello, un inesperado giro de tuercas hará que él se desplace a otra “subcursal” siendo ella la encargada de todos sus casos.
Todo parece ir bien en su vida, hasta que inconscientemente destapa un caso de narcotráfico ocultado por comercio de telas de un caso que llevan. Al descubrir tal acontecimiento contrata a un detective privado para que vaya averiguando que es lo que hay detrás de todo ello. Pero no todo iba a ser tan sencillo, Rebeca no es la única que dispone de cierta información, su antiguo jefe al enterarse de lo que está investigando la amenaza con la vida de su hermano y Paul y su hija para que deje de investigar.
Ante tal situación de caos solo puede desencadenarse un tremendo huracán que lo pondrá todo patas arriba.
No desvelaré nada más puesto que la trama en sí es bastante intrigante.
La novela la clasificaría como romántica. Como suelo decir, hay escenas subidas de tono, pero no es la trama principal de la obra. En cuanto a la puntuación, le doy 3/5.
Entretenida y muy al estilo de Megan. No me ha sorprendido y no me ha encantado pero es una historia que lees rapidísimo y perfecta para leer entre lecturas densas.
No mês em que Megan Maxwell vem a Portugal visitar os seus fãs, encontrei aqui uma opinião de um dos seus livros escrita à mão por mim. O engraçado é que não sei mesmo quando o li e por isso não consigo situar-me nem completar mais esta opinião.
Mas passemos ao que eu achei:
Ao longo das páginas vamos percebendo uma certa evolução, mas no inicio as frases curtas entre os diálogos e o romance simples fazem-nos perceber que a autora não sabe como encher os espaços vazios.
De qualquer forma, todo o drama é excessivo, principalmente quando a personagem principal é ameaçada e tem que proteger tudo e todos. Sendo uma advogada, na minha opinião e perspectiva, estava à espera de outra reacção e atitude da parte dela. Mas, vendo bem, se ela não tivesse ido por aquele caminho também não haveria romance para Megan Maxwell escrever!
Gostei do protagonista masculino, apesar de ser o típico bonito, famoso, rico, pai solteiro muito competente e carinhoso.
Não gostei dos irmãos. Todas aquelas viagens foram demasiado fáceis - têm assim tanto dinheiro? Que trabalho/emprego lhes permite deixar tudo para trás a qualquer hora?
A história paralela de Carla e Samuel foi mais um exemplo do drama e da rapidez, típica de romance de novela, este tendo sido mais rápido do que o casal principal - o que acaba por ser engraçado já que o título original é Casi una Novela, o que na minha opinião está errado, é uma novela autêntica.
Apesar da média de classificações ser quatro no Goodreads, eu não consegui dar mais que duas, ao contrário dos outros romances que li da autora.
¡Me encantó, me enamoró y me reí un montón! Casi una novela fue una lectura súper divertida y entretenida que disfruté como una enana de principio a fin. Megan Maxwell sabe cómo combinar humor, romance y personajes carismáticos para crear una historia que te atrapa y te hace pasar un rato genial.
La protagonista es encantadora y muy natural, pero el verdadero bombazo es el protagonista masculino: un hombre guapo, fornido, divertido y motorista… ¡y con ese rollo de "cajón que no cierra encima de la moto"! Solo con imaginarlo arrancando la moto y diciendo "vámonos", ya me tenía ganada. La química entre ellos es fantástica y las situaciones cómicas que viven son simplemente deliciosas.
La historia tiene ese toque fresco y desenfadado que te hace sonreír en cada página, y está llena de momentos que te sacan carcajadas y otros que te llegan al corazón. En resumen, un combo perfecto para una lectura ligera pero muy satisfactoria.
¿Por qué 5 estrellas? Porque me hizo reír, emocionarme y desconectar de todo con una trama divertida, personajes inolvidables y un romance que no puede fallar.
En resumen: Si quieres una novela que te haga pasar un rato increíble, con risas, amor y un héroe que es todo un sueño sobre dos ruedas, Casi una novela es tu libro. ¡Arranca la moto y vámonos!
El libro es de lectura fácil y todo sucede tan rápido que ni siquiera te da tiempo a sufrir. Cómo casi siempre me he vuelto a enfadar con la protagonista: las mujeres de Megan son demasiado testarudas. Siempre toman decisiones alocadas y prácticamente nadie pueden hacerlas cambiar de idea. Curiosamente siempre hay un hombre perfecto, enamoradísimo y al que no le importa bajarse los pantalones, que a base de insistir, consigue que entren en razón. Por eso me enfado, las protagonistas hacen parecer a la mujer como un ser altivo, engreído, cabezota.. Y no somos así!!!!!! He sido demasiado crítica? A pesar de que los libros de Maxwel nunca consiguen llegarme al alma, siempre que empiezo uno nuevo, no puedo dejarlo y lo leo en un plisplas... Tal vez ahí resida su encanto, aunque no logro entenderlo...
🏍️Es el primer libro que leo de la autora y no me ha convencido mucho, le veo bastante lagunas a la trama principal, aunque en un principio me pareció que tenía bastante potencial.
🏍️Es un libro que se lee muy rápido y tiene capítulos cortos, eso hace que te enganches a la trama.
🏍️Los personajes están bastante bien construidos y con carácter. Adoré a Lorena y Pizza, fueron mis favoritos.
🏍️Me gustó, pero la historia cojea un poco y me pareció que cuando surgió el gran problema no era nada lógico lo que pasaba a continuación.
🏍️Un final bastante predecible y precipitado para mí gusto, el problema principal que a mí parecer necesitaba algo más de evolución se arregla demasiado rápido en los últimos capítulos. El inicio muy bien, pero todo se va desinflando.
En esta oportunidad Megan Maxwell no me generó nada. No es un libro feo, pero es un collage de situaciones, esperas, despedidas y encuentros que sólo me significaron pasar páginas y páginas sin rumbo ni emoción. En este libro podrán encontrar recursos familiares con el estilo de una autora que suele gustarme mucho pero que no alcanzan para hacer de la lectura un momento memorable. Sin dudas, lo mejor del libro es el título porque CASI que es una novela, pero no. Leer reseña completa
4.5⭐ 🏍️En esta novela , toda la trama va hilada, todo va sucediendo, una cosa detrás de otra que te deja con la boca abierta y hace que quieras leer más y más por eso es rápida de leer. 💃🕺La historia de Rebeca y Paul no te aburre en ningún momento y los demás personajes son super cutes, me gusta que incluyan niños en la historia. 100% recomendada.