What do you think?
Rate this book
Winnetou #2
Winnetou II: Si Pencari Jejak
Dalam usaha Old Shatterhand mencari keberadaan Winnetou yang menuju ke daerah Timur karena urusan yang maha penting, Old Shatterhand terperangkap badai hurricane di perairan Cuba.
Setelah terdampar di suatu pulau, akibatnya dia harus klontang-klantung di kota New York dan akhirnya melamar menjadi seorang detektif.
Dalam usahanya mencari Wiliam Ohlert, anak seorang Bankir yang mengidap penyakit jiwa, Old Shatterhand mendapat bantuan seorang pencari jejak kenamaan -Old Death- seorang pencandu (atau mantan pecandu?) narkotika. Old Shatterhand memang berjumpa dengan Winnetou, tapi sayang Winnetou saat itu tidak bisa menyapanya karena sedang dalam perjalanan rahasia untuk mengemban misi rahasia dari Benito Juarez, presiden Mexico yang keturunan Indian.
Mereka terjebak dalam keributan dengan para anggota organisasi rahasia KuKlux-Klan sebagai dampak langsung perang saudara antara pihak Utara clan Selatan yang sedang berkecamuk. Mereka bukan hanya berkutat di perbatasan Mexico, tapi bahkan masuk ke gurun Mapimi di Mexico. Old Shatterhand terpana setelah berkenalan dengan Old Firehand, yang juga seorang westman kenamaan, karena ternyata ada misteri kisah cinta segitiga yang juga melibatkan Winnetou.
Di buku ini terdapat juga puisi yang ditulis oleh orang yang sakit jiwa, yang ternyata tak lain tak bukan adalah refleksi dari kehidupan pribadi si Karl May himself!
Pada bagian kedua trilogi ini, Old Shatterhand juga menyimpulkan bahwa pada setiap perbuatan buruk yang dilakukan oleh para Indian, selalu saja ada kulitputih yang menjadi biang keladinya! Dan bagaimana dengan nasib si pecandu narkoba tadi?
Setelah terdampar di suatu pulau, akibatnya dia harus klontang-klantung di kota New York dan akhirnya melamar menjadi seorang detektif.
Dalam usahanya mencari Wiliam Ohlert, anak seorang Bankir yang mengidap penyakit jiwa, Old Shatterhand mendapat bantuan seorang pencari jejak kenamaan -Old Death- seorang pencandu (atau mantan pecandu?) narkotika. Old Shatterhand memang berjumpa dengan Winnetou, tapi sayang Winnetou saat itu tidak bisa menyapanya karena sedang dalam perjalanan rahasia untuk mengemban misi rahasia dari Benito Juarez, presiden Mexico yang keturunan Indian.
Mereka terjebak dalam keributan dengan para anggota organisasi rahasia KuKlux-Klan sebagai dampak langsung perang saudara antara pihak Utara clan Selatan yang sedang berkecamuk. Mereka bukan hanya berkutat di perbatasan Mexico, tapi bahkan masuk ke gurun Mapimi di Mexico. Old Shatterhand terpana setelah berkenalan dengan Old Firehand, yang juga seorang westman kenamaan, karena ternyata ada misteri kisah cinta segitiga yang juga melibatkan Winnetou.
Di buku ini terdapat juga puisi yang ditulis oleh orang yang sakit jiwa, yang ternyata tak lain tak bukan adalah refleksi dari kehidupan pribadi si Karl May himself!
Pada bagian kedua trilogi ini, Old Shatterhand juga menyimpulkan bahwa pada setiap perbuatan buruk yang dilakukan oleh para Indian, selalu saja ada kulitputih yang menjadi biang keladinya! Dan bagaimana dengan nasib si pecandu narkoba tadi?
Paperback
First published January 1, 1893
71 people are currently reading
811 people want to read
About the author
Karl May
1,447 books440 followersKarl Friedrich May (also Karol May) was one of the best selling German writers of all time, noted mainly for books set in the American Old West, (best known for the characters of Winnetou and Old Shatterhand) and similar books set in the Orient and Middle East. In addition, he wrote stories set in his native Germany, in China and in South America.
May also wrote poetry and several plays, as well as composing music; he was proficient with several musical instruments. May's musical version of "Ave Maria" became very well known.
May also wrote poetry and several plays, as well as composing music; he was proficient with several musical instruments. May's musical version of "Ave Maria" became very well known.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 75 reviews
September 19, 2019
Jei vertinti šią knygą objektyviai, rašyčiau jai kokį 6/10. Kitaip sakant, lygiai 3*. Nes primityvoka ir kartais kiek absurdiška.
Visa laimė, kad niekada nepozicionavau savęs kaip objektyvaus. O subjektyviai, sentimentaliai, emociškai - tos pačios 5*. Nes nu o kodėl gi ne.
Visa laimė, kad niekada nepozicionavau savęs kaip objektyvaus. O subjektyviai, sentimentaliai, emociškai - tos pačios 5*. Nes nu o kodėl gi ne.
January 31, 2019
Уестърн класиката на Карл Май се завръща с том ІІ на „Винету”, в новото издание на „Сиела”, с луксозна твърда корица, нарисувана от художника Дамян Дамянов. Някъде там, из прерията, двама мъже, кръвни братя, бледолик и индианец, продължават своите приключения, водейки борба за равенство и справедливост. Винету и Олд Шетърхенд – олицетворение на чувството за дълг и чест, братска обич и истинско, непоклатимо приятелство. Прочетете ревюто на "Книжни Криле": https://knijnikrile.wordpress.com/201...
March 3, 2018
End of book II - Review after book III
June 25, 2009
The author is German, and he has never been to USA, and never met any native people and yet he wrote this absolutely amazing book placed in American Old West in which he writes about friendship and differences between Apache Winnetou and Old Shatterhand.
I personally think Karl May has been, and still is, my Tolkien.
I personally think Karl May has been, and still is, my Tolkien.
November 3, 2024
Unfortunately, I didn't like this second book as much as the first one. The first half of the book was too monotonous for me, but I found the second half very interesting.
Karl May managed to describe the wilderness of America and the Native Americans very well. You had the feeling of being right in the middle of it. I could visualise the surroundings and the actions very clearly.
Again, many criticisms of the displacement of the native peoples were addressed, but also how friendships can develop and the acceptance of the other culture.
3/5 ⭐
Karl May managed to describe the wilderness of America and the Native Americans very well. You had the feeling of being right in the middle of it. I could visualise the surroundings and the actions very clearly.
Again, many criticisms of the displacement of the native peoples were addressed, but also how friendships can develop and the acceptance of the other culture.
3/5 ⭐
July 23, 2018
Asi bohužel, ale přečteno až po prvním, a pak několikátém, shlédnutí slavné filmové verze, takže jsem jako dětský čtenář byl o celkový dojem z knihy ochuzenější. I tak však nutno podotknout, že Karl May byl prostě frajer a klobouk dolů před jeho fantazií!:-)
July 7, 2020
A wonderful second chapter to these wild West adventures.
February 19, 2024
Not enough Sam
June 25, 2025
Was für eine Qual. Nicht nur period-typical racism to the max, sondern auch schlecht zusammengepuzzelte Geschichten, in denen der Titelheld vielleicht auf einem Viertel der Seiten überhaupt nur auftaucht. Naja, naja. Durchgelesen habe ich es ja trotzdem, mit Ausnahme der Ku-Klux-Klan-Geschichte, die ich gelangweilt überspringen musste.
January 8, 2012
Saya membaca sekuel Winnetou ini ketika saya masih di bangku SD. Saya masih ingat sekali ketika Ayah memberi buku ini kepada saya. Ayah bilang kalo buku ini adalah buku cerita favoritnya dimasa kecil.
Saya baca buku kesatu, kemudian lanjut buku kedua, dan ketika masuk kebagian buku ketiga, di bagian ketika sang Winnetou mati tertembak pada saat perang perebutan harta, saya pun menangis. Karena masih kecil, saya pun masih berharap bahwa pada akhir ceritanya nanti si Winnetou akan hidup kembali. Tetapi ketika menutup lembar halaman buku terakhir, ternyata tidak ada cerita bahwa Winnetou hidup kembali. Saya pun kembali menangis.. merengek.. dan memaksa Ayah saya untuk memberikan saya buku ke-empat, tapi buku ke-empat itu tidak ada. Hahaha...
-----------------------
Buku ini mengasah daya imajinasi kita, Sungguh LUAR BIASA!
Membayangkan Padang savana yang teramat luas, teknik membaca jejak, mengelabui tracker. Juga terselip kisah cinta yang tulus dan Persahabatan antara dua orang yang sebelumnya asing, kemudian menjadi saudara.
Di buku ini juga saya baru mengetahui bahwa bagian terlezat dari Grizzly itu adalah daging pada bagian jari-jari dan kukunya.
Saya baca buku kesatu, kemudian lanjut buku kedua, dan ketika masuk kebagian buku ketiga, di bagian ketika sang Winnetou mati tertembak pada saat perang perebutan harta, saya pun menangis. Karena masih kecil, saya pun masih berharap bahwa pada akhir ceritanya nanti si Winnetou akan hidup kembali. Tetapi ketika menutup lembar halaman buku terakhir, ternyata tidak ada cerita bahwa Winnetou hidup kembali. Saya pun kembali menangis.. merengek.. dan memaksa Ayah saya untuk memberikan saya buku ke-empat, tapi buku ke-empat itu tidak ada. Hahaha...
-----------------------
Buku ini mengasah daya imajinasi kita, Sungguh LUAR BIASA!
Membayangkan Padang savana yang teramat luas, teknik membaca jejak, mengelabui tracker. Juga terselip kisah cinta yang tulus dan Persahabatan antara dua orang yang sebelumnya asing, kemudian menjadi saudara.
Di buku ini juga saya baru mengetahui bahwa bagian terlezat dari Grizzly itu adalah daging pada bagian jari-jari dan kukunya.
June 4, 2016
In gewisser Weise ist der zweite Winnetou Band für mich der schwächste der Trilogie. Anders als der erste Band, den May für die Buchausgabe neu geschrieben hat, werden hier mehrere bereits veröffentlichte Erzählungen, zum Teil in stark veränderter Form, eingearbeitet, was manchmal allzu deutlich ins Auge fällt. Das gilt zwar in gewisser Weise auch für den dritten Band, der aber zu einem großen Teil von dem Abschluss der Jagd nach Santer, dem Mörder von Winnetous Vater und Schwester, und dem Tod Winnetous dominiert wird, was dem Ganzen etwas mehr Einheit verleiht. Dennoch bleibt das Buch auf jeden Fall lesenswert.
May 22, 2021
Während ich Teil eins ziemlich mochte fand ich Teil zwei nur noch unglaublich anstrengend.
Die Geschichte konnte mich nicht packen und mir fehlte in der ersten Hälfte auch die Anwesenheit von Winnetou. Die Charaktere, die neu hinzukamen, empfand ich auch nicht als irgendetwas besonderes. Wohl oder übel werde ich mit Teil drei noch weitermachen, wenn auch etwas demotiviert nach diesem langweiligen Band.
Die Geschichte konnte mich nicht packen und mir fehlte in der ersten Hälfte auch die Anwesenheit von Winnetou. Die Charaktere, die neu hinzukamen, empfand ich auch nicht als irgendetwas besonderes. Wohl oder übel werde ich mit Teil drei noch weitermachen, wenn auch etwas demotiviert nach diesem langweiligen Band.
May 25, 2007
Just read my review on Winnetou 1, just the same... ehm even more tired perhaps :D. In fact, I had 3 books of Winnetou series and I couldn't read the third book anymore... no energy left :D.
Read
August 9, 2023Znowu się skończyło w pół słowa, jak tak można
March 30, 2023
[tak jak poprzednio, nie wiem który raz czytałem, przynajmniej 10-ty, ostatnio lata temu]
Ten tom jest wyraźnie podzielony fabułą na dwie części: pierwsza, dłuższa, podczas której naszemu głównemu bohaterowi towarzyszy Old Death, akcja dzieje się głównie w Teksasie i Meksyku, a spory wpływ na sytuację ma Wojna Secesyjna (a także Francuska interwencja w Meksyku), dziejąca się w czasie bliskim fabule. W interwale Shatterhand jedzie sobie na Saharę na pół roku (XD), co jest opisane w innych książkach, a tutaj mamy timeskip i zaczyna się "część druga", związana z Old Firehandem i dziejąca się już w większości na preriach. I tak jak "cześć pierwsza" jest naprawdę interesująca, jest w niej wiele fragmentów które mnie wciągnęły (nie ma to jak niespodziewany side quest na stłuczkę z kkk, oraz małomiasteczkowa impreza na której Charlie nie umie tańczyć), a Old Death jest iście zajmującym człowiekiem, tak z jakiegoś powodu mam wrażenie, że o wiele lepiej mi się słuchało jej audiobooka niż czytało na papierze. Nie wiem czy to pacing był dziwny, czy to mi po prostu nie pasował sposób w jaki wszystko było prowadzone, ale jednak dla mnie lepiej to działało w formie słuchanej, jakby faktycznie się słuchało mówionej przez kogoś opowieści. Do tego, hm, część spraw (ekhe Gibson i Ohlert ekhe) miała według mnie dość antyklimatyczne zakończenie, jakby autorowi nagle skończył się czas i chciał zakończyć wszystko w kilka stron.
(Swoją drogą ilość sudden deaths w tym tomie jest ogromna, część kompletnie mnie nie ruszyła bo była właśnie tak szybka, a część poruszyła mnie mocno przez to jak była niespodziewana. Po jednej się nadal nie pozbierałem, dzięki panie autorze .)
Ah, i w tej części książki pojawił się też z kolei jeden z elementów który mnie zawsze śmieszy, czyli Shatterhand udający że nie jest Shatterhandem (i w efekcie będącym nazywany greenhornem średnio co trzy strony), co jestem świadomy że jest głównie po to aby wygodnie wyjaśniać wydarzenia czytelnikowi, ale bywa czasem naprawdę przezabawne.
W drugiej części mam wrażenie że pacing wydarzeń był już podobny do pierwszego tomu, nie mam pojęcia jak wyjaśnić różnicę między drugą a pierwszą połową książki, ale wszystko wydawało się po prostu bardziej naturalnie występować. Mogę też się oczywiście całkowicie mylić, takie są po prostu moje wrażenia. Do tego było tam więcej Winnetou i wprawdzie nie robił jakoś bardzo dużo w porównaniu z pierwszym tomem, i wiem też dlaczego prawie go nie było podczas pierwszej części książki (Shatterhand musi się czasem odzywać też do innych ludzi XD), tak jednak gdy go nie ma to go brakuje kurcze.
Pewna uwaga: sposób przedstawienia czarnoskórych postaci (czyli w tym tomie głównie Sama [nie mylić z Hawkensem]) w tej serii zdecydowanie mógłby być lepszy, wiem że to stara książka i inne standardy etc, jednak nadal można ją krytykować, a momentami zachowanie innych postaci było tak patronizujące (nie jestem pewien czy to odpowiednie słowo, ale nie mogłem znaleźć innego) że o rany. Co do kwestii językowej chciałbym bardzo zobaczyć inne tłumaczenia, bo ciekawi mnie parę szczegółów które zakładam że mocno zależały od konkretnego wydania.
A co do innego Sama, bardzo miło było znowu zobaczyć jego starą perukę, jednak oryginał z niego prawdziwy i to jemu najlepiej wychodzi nazywanie innych greenhornami, nawet jeśli sam popełnia czasem takie głupstwa że szkoda gadać. Oprócz niego pojawiło się też więcej starych znajomych, część w sposób godny dżentelmenów, o innej części ciężko powiedzieć bym się cieszył z ich widoku, generalnie prawdziwa mieszanka nowych i znanych już wcześniej postaci.
Swoją drogą mam wrażenie, że pamiętam z tej książki wydarzenia, których podczas tego czytania kompletnie w niej nie znalazłem?? I teraz nie wiem, czy pamięć mnie zawodzi (bardzo możliwe), czy to się po prostu działo w innych tomach. Dziwna sprawa, doprawdy, a jaka jest odpowiedź dowiem się pewnie podczas dalszego rereadu.
on another note, shatterhand and winnetou are so disgustingly into each other I hate them (they're so dear to me).
Ten tom jest wyraźnie podzielony fabułą na dwie części: pierwsza, dłuższa, podczas której naszemu głównemu bohaterowi towarzyszy Old Death, akcja dzieje się głównie w Teksasie i Meksyku, a spory wpływ na sytuację ma Wojna Secesyjna (a także Francuska interwencja w Meksyku), dziejąca się w czasie bliskim fabule. W interwale Shatterhand jedzie sobie na Saharę na pół roku (XD), co jest opisane w innych książkach, a tutaj mamy timeskip i zaczyna się "część druga", związana z Old Firehandem i dziejąca się już w większości na preriach. I tak jak "cześć pierwsza" jest naprawdę interesująca, jest w niej wiele fragmentów które mnie wciągnęły (nie ma to jak niespodziewany side quest na stłuczkę z kkk, oraz małomiasteczkowa impreza na której Charlie nie umie tańczyć), a Old Death jest iście zajmującym człowiekiem, tak z jakiegoś powodu mam wrażenie, że o wiele lepiej mi się słuchało jej audiobooka niż czytało na papierze. Nie wiem czy to pacing był dziwny, czy to mi po prostu nie pasował sposób w jaki wszystko było prowadzone, ale jednak dla mnie lepiej to działało w formie słuchanej, jakby faktycznie się słuchało mówionej przez kogoś opowieści. Do tego, hm, część spraw (ekhe Gibson i Ohlert ekhe) miała według mnie dość antyklimatyczne zakończenie, jakby autorowi nagle skończył się czas i chciał zakończyć wszystko w kilka stron.
(Swoją drogą ilość sudden deaths w tym tomie jest ogromna, część kompletnie mnie nie ruszyła bo była właśnie tak szybka, a część poruszyła mnie mocno przez to jak była niespodziewana. Po jednej się nadal nie pozbierałem, dzięki panie autorze .)
Ah, i w tej części książki pojawił się też z kolei jeden z elementów który mnie zawsze śmieszy, czyli Shatterhand udający że nie jest Shatterhandem (i w efekcie będącym nazywany greenhornem średnio co trzy strony), co jestem świadomy że jest głównie po to aby wygodnie wyjaśniać wydarzenia czytelnikowi, ale bywa czasem naprawdę przezabawne.
W drugiej części mam wrażenie że pacing wydarzeń był już podobny do pierwszego tomu, nie mam pojęcia jak wyjaśnić różnicę między drugą a pierwszą połową książki, ale wszystko wydawało się po prostu bardziej naturalnie występować. Mogę też się oczywiście całkowicie mylić, takie są po prostu moje wrażenia. Do tego było tam więcej Winnetou i wprawdzie nie robił jakoś bardzo dużo w porównaniu z pierwszym tomem, i wiem też dlaczego prawie go nie było podczas pierwszej części książki (Shatterhand musi się czasem odzywać też do innych ludzi XD), tak jednak gdy go nie ma to go brakuje kurcze.
Pewna uwaga: sposób przedstawienia czarnoskórych postaci (czyli w tym tomie głównie Sama [nie mylić z Hawkensem]) w tej serii zdecydowanie mógłby być lepszy, wiem że to stara książka i inne standardy etc, jednak nadal można ją krytykować, a momentami zachowanie innych postaci było tak patronizujące (nie jestem pewien czy to odpowiednie słowo, ale nie mogłem znaleźć innego) że o rany. Co do kwestii językowej chciałbym bardzo zobaczyć inne tłumaczenia, bo ciekawi mnie parę szczegółów które zakładam że mocno zależały od konkretnego wydania.
A co do innego Sama, bardzo miło było znowu zobaczyć jego starą perukę, jednak oryginał z niego prawdziwy i to jemu najlepiej wychodzi nazywanie innych greenhornami, nawet jeśli sam popełnia czasem takie głupstwa że szkoda gadać. Oprócz niego pojawiło się też więcej starych znajomych, część w sposób godny dżentelmenów, o innej części ciężko powiedzieć bym się cieszył z ich widoku, generalnie prawdziwa mieszanka nowych i znanych już wcześniej postaci.
Swoją drogą mam wrażenie, że pamiętam z tej książki wydarzenia, których podczas tego czytania kompletnie w niej nie znalazłem?? I teraz nie wiem, czy pamięć mnie zawodzi (bardzo możliwe), czy to się po prostu działo w innych tomach. Dziwna sprawa, doprawdy, a jaka jest odpowiedź dowiem się pewnie podczas dalszego rereadu.
on another note, shatterhand and winnetou are so disgustingly into each other I hate them (they're so dear to me).
August 25, 2025
Unterhaltsam, hat mir besser gefallen als der erste Teil. Winnetou und Old Shatterhand sind plötzlich nicht mehr absolut unverwundbare Supermänner sondern anfällige, Fehler begehende local Celebrities auf Reisen durch den echt schön beschriebenen Wilden Westen, beeindruckend gemäß dem Fakt dass er ihn damals noch nicht besucht hatte. Die Berühmtheitsszenen wurden auf Dauer ein bisschen langweilig, war immer das gleiche: Normale Begegnung irgendwo im Nirgendwo
1:Yo Cowboy
2:Howdy Partner
1:Schönes Pferd
2:Schicker Hut
1:Ich bin Roland, Sohn des örtlichen Schreibwarenhändlers und ihr?
2:Das ist Winnetou, Häuptling der Apachen und ich bin Old Shatterhand
1:Winnetou und Old Shatterhand??!!? Omg, etwa DER Winnetou und DER Old Shatterhand, ich kenne trotz mangels an Film, Fernsehen, Social Media und gut funktionierenden Zeitungen all eure Taten bis in die kleinsten Details, helft mir doch in dieser kleinen Sache welche sich bestimmt nicht zu einer Lebensgefährlichen Situation entwickelt und kann ich mir anschließend vielleicht eure Autogramme übern Arsch tätowieren?
1:Yo Cowboy
2:Howdy Partner
1:Schönes Pferd
2:Schicker Hut
1:Ich bin Roland, Sohn des örtlichen Schreibwarenhändlers und ihr?
2:Das ist Winnetou, Häuptling der Apachen und ich bin Old Shatterhand
1:Winnetou und Old Shatterhand??!!? Omg, etwa DER Winnetou und DER Old Shatterhand, ich kenne trotz mangels an Film, Fernsehen, Social Media und gut funktionierenden Zeitungen all eure Taten bis in die kleinsten Details, helft mir doch in dieser kleinen Sache welche sich bestimmt nicht zu einer Lebensgefährlichen Situation entwickelt und kann ich mir anschließend vielleicht eure Autogramme übern Arsch tätowieren?
August 3, 2020
Once again, amazing Karl May.
Continuation of Old Shatterhand's exploration of the Wild West, in this book some of his main fictional characters are introduced: Old Death, Old Firehand and of course comeback of Sam Hawkins.
Book is full of great stories, from KKK, war between Apache and Comanche tribes to war in Mexico.
Huge recommendation!
Continuation of Old Shatterhand's exploration of the Wild West, in this book some of his main fictional characters are introduced: Old Death, Old Firehand and of course comeback of Sam Hawkins.
Book is full of great stories, from KKK, war between Apache and Comanche tribes to war in Mexico.
Huge recommendation!
October 3, 2024
Old Šeterhand i Vinetu, dva brata različite boje kože, ali izmešane krvi, kroz ceo roman jure neke zlikovce, uz mnogobrojne druge avanture i nevolje u koje će upadati.
Karl Maj mi je oduvek bio drag pisac i bio sam u šoku kad sam saznao da nije bio u Americi u vreme dok je pisao svoje vesterne. Ne znam koliko bi ovaj stil pisanja bio zanimljiv novim klincima, ali je meni drag.
Karl Maj mi je oduvek bio drag pisac i bio sam u šoku kad sam saznao da nije bio u Americi u vreme dok je pisao svoje vesterne. Ne znam koliko bi ovaj stil pisanja bio zanimljiv novim klincima, ali je meni drag.
June 4, 2020
"Олд Шетърхенд и Винету не могат да останат задълго разделени. Враждата кара Винету да тръгне на път, приятелството те задържа тук. Любовта ще ни събере отново."
Кога ще те видя пак, скъпи, скъпи Винету?
Тази книга ме съсипва.
Кога ще те видя пак, скъпи, скъпи Винету?
Тази книга ме съсипва.
October 4, 2017
makna makna hidup tersirat dengan bagus
May 11, 2020
I really like the story itself, but god damn it, Old Shatterhand is one arrogant man.
August 25, 2022
never cried more than on old shatterhands death
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 6, 2023
Jestem totalnie biased bo to książka mojego dzieciństwa, ale znowu super ekstra. To zakończenie… ale uważam, że ta część gorsza od poprzedniej.
July 25, 2025
Rassistischer als der Erste aber leider immer noch sehr gut
April 6, 2021
It was THE best book! I love it and I’m sure I’ll read it more times! 🚨SPOILER ALERT🚨 Im sad because Vinetou dies in 3rd book:(
March 17, 2025
"Winnetou II" war meiner Meinung nach etwas schwächer als der erste Teil in der Serie. Das Buch fühlte sich mehr als Sammlung von Kurzgeschichten an, als ein Roman mit einem zusammenhängendem Plot.
October 21, 2013
Winnetou war ursprünglich eine von vielen Figuren, die in den Erzählungen Karl Mays auftauchten. Erst später wurde sie zur Hauptfigur umkonzipiert und Karl May verfasste 3 Bände um die Freundschaft Old Shatterhands mit dem Häuptling der Apachen. Dem zweiten Band merkt man das Stückwerk aus Fortsetzungsgeschichten etwas an, wenn man es weiss. Old Shatterhand muss sich anfangs als Privatdetektiv verdingen, um seine Reisekasse aufzufüllen. Er verfolgt den jungen Nachwuchsschriftsteller William Ohlert, der bei seinen Recherchen über Geisteskrankheit einem betrügerischen Psychiater aufgesessen ist. Karl May hat mich mit zahlreichen Scherzen rund um Schriftsteller sehr amüsiert! Während dieser Verfolgung lernt Old Shatterhand auch Old Death kennen und der Leser erfährt sein tragisches Schicksal. Dann gibt es eine Episode mit dem Ku Klux Klan und um die Unruhen in Mexiko im Konflikt zwischen Juarez und Kaiser Maximilian. Schliesslich gerät Old Shatterhand in Machenschaften zur Manipulierung des Ölpreises und kann dort Harry retten. An diesem Jungen macht Karl May wieder die Biografie Winnetous fest. Während der Leser im ersten Band erfuhr, wie Old Shatterhand und Winnetou sich kennenlernten, und der dritte Band mit Winnetous Tod endet, offenbart May hier, dass der Apache eine unglückliche Liebe hatte. Und auch Santer taucht wieder auf. Karl May ist es gelungen, auch in diesem Band mit dem Schicksal Winnetous zu fesseln und zu rühren. Die Szenen der Feuerkatastrophe und der Kampf mit Parranoh sind hochspannend. Es kommt zu dem verhängnisvollen Vorfall mit der Saltillodecke. Band II steht den anderen Teilen in nichts nach und die Figur des jungen Harry ist sehr liebevoll ausgedacht. Bei dieser karl-may-grünen Audio CD handelt es sich um das MP3 Format, die Klapphülle enthält ein Booklet, das Buch ist in Abschnitte von ca 30 Minuten aufgeteilt. Heiko Grauel als Sprecher passt sehr gut. Ich höre immer mal wieder Audiobücher. Bei Karl May finde ich, dass die sprachliche Schönheit vorgelesen noch besser zur Geltung kommt als wenn man für sich leise liest. Obwohl ich glaube, dass die Texte gar nicht so leicht vorzutragen sind.
May 5, 2025
Language: German
Difficulty (vocabulary): C1
Difficulty (story): B1
Significantly weaker than the first part. It's as if May has unloaded his gun (haha) and is now just forced to finish the story to settle accounts. Most of the book is actually just dragging somewhere and trying to catch the murderer, who doesn't even run away very cleverly.
The end of the book feels like it has been added to fill the void. Which it kinda does.
More or less a Winnetou book without Winnetou. Uff.
Difficulty (vocabulary): C1
Difficulty (story): B1
Significantly weaker than the first part. It's as if May has unloaded his gun (haha) and is now just forced to finish the story to settle accounts. Most of the book is actually just dragging somewhere and trying to catch the murderer, who doesn't even run away very cleverly.
The end of the book feels like it has been added to fill the void. Which it kinda does.
More or less a Winnetou book without Winnetou. Uff.
„Nun,“ sagte Old Death, „die zehn Minuten sind vorüber. Was habt ihr beschlossen?“
Er bekam keine Antwort. Nur einer stieß einen Fluch aus.
„Ihr schweigt? Nun, so nehme ich an, daß ihr euch nicht ergeben wollt; das Schießen mag beginnen.“
Er legte sein Gewehr an und ich das meinige. Sonderbarerweise fiel es keinem von ihnen ein, den
Revolver auf uns zu richten. Die Schurken waren eben feig, und ihr Mut bestand nur in Gewaltthätigkeiten gegen Wehrlose.
„Also antwortet, oder ich schieße!“ drohte der Alte. „Es ist mein letztes Wort.“
Keiner antwortete. Da flüsterte mir Old Death zu:
„Schießt auch Ihr. Treffen müssen wir, sonst flößen wir ihnen keinen Respekt ein. Zielt dem Leutnant nach der Hand, ich dem Capt'n!“
Unsere zwei Schüsse krachten zu gleicher Zeit. Die Kugeln trafen genau. Die beiden Offiziere schrieen laut auf, und bald schrieen und heulten alle in einem widerlichen Konzert. Unsere Schüsse waren gehört worden. Man glaubte uns im Kampfe mit den Kukluxern; darum krachte es in der Stube und draußen vor dem Fenster. Kugeln flogen durch die Thüre und durch den Laden in die Schlafkammer. Mehrere Kukluxer wurden getroffen. Alle warfen sich zu Boden, wo sie sich sicherer fühlten, und schrieen, als ob sie am Marterpfahle gebraten werden sollten. Der Capt'n kniete vor dem Bette, hatte seine blutende Hand in das Leintuch gewickelt und rief zu uns empor:
„Haltet ein! Wir ergeben uns!“
Displaying 1 - 30 of 75 reviews