Gewassen vlees

by Thomas Rosenboom

Roman / / Dutch literature / Nederlands / Dutch / Néerlandais / Niederländisch / paperback / 16 x 24 cm / 732 .pp /

Genres: Fiction, Dutch Literature, Literature, Historical Fiction, Roman, Novels

732 pages, Paperback

First published January 1, 1994

About the author

Thomas Rosenboom is a Dutch writer of novels and short stories,. He studied Psychology for 3 years, did not finish but switched to studying Dutch in Amsterdam. His first book was published in 1983 and contains 3 short stories. He's the only writer to have won the Libris Literatuur Prijs twice (for Gewassen Vlees in 1995 and for Publieke Werken in 2000).

Reviews

[Jelte · Rating 4 out of 5]

Wat een boek. Jaren geleden Publieke Werken gelezen, geweldig, maar het bestaan van Gewassen Vlees sindsdien een beetje vergeten, totdat ik na een paar teleurstellende leeservaringen voor onze boekenkast stond en ineens wel zin had om, met de kerstvakantie in aantocht, te worden ondergedompeld in een lang vervlogen wereld. En ondergedompeld ben ik. Meegesleurd, in trance gebracht, vul de clichés maar in. Sommige passages behoren tot de beste stukken proza die ik ooit heb gelezen, de technische beheersing, de verrukkelijke ironische esprit, het gevoel voor waanzin, het onnavolgbaar Hollandsche, wauw. Ik denk aan de boottocht door het veen waar Willem Augustijn op Jeltse (geen familie) stuit, ik denk aan die keer dat Abe Willem Augustijn laat zien hoe hij vist — de acht aan de boot geketende aalscholvers… briljant beeld, prachtig, voor altijd in mijn geheugen gegrift. Toch is het ook een onevenwichtig werk, zeker minder evenwichtig dan Publieke Werken, en bevalt het me niet zo dat de veelheid aan motieven en gebeurtenissen wel erg aan elkaar geknoopt voelen in het laatste kwart van het boek — de wat dunne hoofdrol die de plot daar krijgt doet in mijn ogen afbreuk aan de enorme dramatische reikwijdte en gelaagdheid van dit boek, van die arme Willem Augustijn die zo wanhopig op zoek is naar erkenning en bestaansrecht. Zodoende net te ver verwijderd van perfectie om 5 sterren te geven, maar zonder twijfel hoort Gewassen Vlees bij de beste oorspronkelijk Nederlandstalige romans die ik in mijn leven heb gelezen.

[Tamara · Rating 2 out of 5]

“Gewassen vlees” van Thomas Rosenboom won de Libris Literatuur prijs in 1995 en mede daardoor wou ik echt de liefde voelen voor dit boek. Maar helaas, een dikke 730 pagina’s later is het er nog steeds niet van gekomen.

Het verhaal speelt zich af eind 18e Eeuw en wordt anachronistisch verteld, met tussendoor een gedeelte als epistolaire roman, wat wel een leuke knipoog is naar het indertijd populaire genre, maar daardoor in zijn geheel nogal chaotisch binnenkomt.

Hoofdpersonage is Willem Augustijn, een echte anti-held waarvoor men weinig tot geen sympathie kan voelen. Willem Augustijn verloor als kleuter zijn moeder en dweept met haar op een vreemde manier (er zijn trouwens wel veel meer vreemde dingen in dit boek). Daarnaast is hij bijzonder ijdel, kleinzerig, niet-empatisch, en komt hij algemeen oppervlakkig over, hoewel hij soms wel intelligente momenten heeft. Zijn doel is om te slagen in de ogen van zijn vader, met wie de relatie stroef verloopt, maar het zit hem allemaal niet mee, merendeels door zijn eigen acties en attitude. Dit levert wel enkele grappige fragmenten op.

Het boek kon me, ondanks de lengte, niet helemaal meenemen en ik kon met geen enkel personage connectie maken. Het verhaal vloeit niet vlot voort, mede door de schrijfstijl die wat gekunsteld aanvoelt, waardoor het voor mij persoonlijk wel een opdracht was om me door deze kanjer te worstelen.

Ook het taalgebruik stelde teleur, dikwijls zeer platvloers (bv. de obsessie van Willem Augustijn met zijn of anderen hun anus), waarschijnlijk komisch bedoeld, maar daar mis ik de humor dan van.

Voor sommigen misschien een meesterwerk, maar niet mijn ding.

[Brammy G · Rating 5 out of 5]

Dit boek heeft echt alles wat je zoekt in een meesterwerk. Intriges, liefde, anussen, verraad, ontlasting, humor en nog meer anussen.

Lijdend aan 'melancholie' door zijn verloren liefde en onverschilligheid van zijn vader kan je initieel nog een fractie inleving opbrengen voor hoofdpersonage Willem Augustijn, maar dat verandert door zijn zelfdestructief gedrag al snel in medelijden en afkeer. Willem Augustijn is een akelig figuur. Je volgt zijn neergang stap voor stap, waar een zeldzame overwinning snel wordt opgevolgd door een nieuw dieptepunt.

Willem Augustijn is anaal gefixeerd. En dit laat zich blijken. Met expliciet en kleurrijk taalgebruik, vaak compleet onverwacht, worden er weerzinwekkende scenes beschreven, soms hilarisch, soms ronduit degoutant. Net als je denkt dat de auteur je niet meer kan choqueren, pent hij met de laatste hoofdstukken opnieuw een ijzingwekkende maar hierdoor onvergetelijke climax van het verhaal neer.

Werkelijk een triomf van de taal.

[Marieke · Rating 3 out of 5]

Ik dacht dat ik een interessante roman had gevonden over de oproeren van 1747, maar uiteindelijk bleek vooral ontlasting een terugkerend motief te zijn en dat is dan weer helemaal niet mijn ding. Echt een bizar, vaag verhaal!

[Jorg · Rating 2 out of 5]

Ik weet het niet. Andere boeken van Rosenboom heb ik verslonden, maar deze heeft me nooit echt kunnen pakken. Anders dan bij publieke werken vond ik het taalgebruik echt ronduit irritant. En het verhaal vind ik nogal vergezocht.

[Nick Quist · Rating 1 out of 5]

Ik heb werkelijk waar geen idee waarom dit boek ooit de Libris literatuur prijs heeft gewonnen. Op de website van libris staat dit: "Aangrijpende en hilarische scènes worden afgewisseld met prachtige dialogen en schunnige taferelen. Gewassen vlees is een menselijke tragedie in een triomf van taal. In 1995 werd de roman bekroond met de Libris Literatuur Prijs." Triomf van taal is enkel en alleen feitelijk waar wanneer het knap is om in iedere zin anus, aarsgat of diarree te kunnen verwerken en dat dan +700 paginas lang met als klap op de vuurpijl een misselijkmakend einde.

[MAKU · Rating 1 out of 5]

Een van de weinige boeken die ik niet heb uitgelezen. Waarschijnlijk vanwege mijn afkeer jegens de hoofdpersoon.

[Jeroen Van de Crommenacker · Rating 5 out of 5]

What a book! There is so much in here, it is hard to know where to start. Quite challenging due to the complicated historical background. The writer certainly doesn’t hold back!

[Gerbrand · Rating 4 out of 5]

De eerste keer dat ik dit boek las was in 1998. Ook bij herlezing weer genoten! Gewassen Vlees was de voorbode van een schitterende reeks boeken van de hand van Thomas Rosenboom: Publieke Werken, De Nieuwe Man en Zoete Mond. Gewassen Vlees is een complexe historische roman en door de vele 18e-eeuwse woorden ook voor mij als inmiddels geoefende lezer niet altijd goed te volgen.

Het verhaal speelt zich af in het midden van de 18e eeuw. De Oostenrijkse Successie oorlog is aan de gang. Engeland dat de Republiek aan het piepelen is en Willem de IV, dan nog stadhouder van Friesland, in 1747 in het zadel helpt. De Fransen vallen desalniettemin de Zuidelijke Nederlanden binnen. De Engelsen vinden het allemaal best… de details kun je in dit boek terug vinden in 3 hoofdstukken genaamd ‘Repertorium’. Dat is de achtergrond voor dit verhaal dat zich afspeelt in Friesland en later in Bergen op Zoom.

Willem Augustijn, burgemeesterszoon, is begin 30 maar gedraagt zich als een klein kind. Zijn moeder is gestorven toen hij twee was. Met alle macht zoekt hij de liefde en aandacht van zijn vader, die hem dat niet kan geven. Waarom wordt duidelijk aan het eind in een werkelijk weerzinwekkende finale.

Er valt heel wat af te gniffelen in dit boek. En een enkele schaterlach. De gedragingen van Willem Augustijn zijn vaak ronduit stuitend. Nee! denk je dan als lezer, dit gaat hij niet doen. Dit kan echt niet. Maar hij doet het toch.

Een mooi voorbeeld van de stijl van dit boek en het karakter van Willem Augustijn is het volgende citaat.

Na de afgebroken verkering tussen Catharina en Willem Augustijn spreekt Bergsma, zijn postillon d’amour , hem aldus toe:

“’Een heer van deze tijd doet zich immers al bij voorbaat zo aan het bruiloftsmaal te goed dat het huwelijk zelf niets meer is dan een natafelen tot der dood? Je hebt je buikje al kogelrond, je kunt niet meer, het komt je de keel uit maar voor de gezelligheid schep je nog maar eens op… De lange nazit ontgaat u dus, maar wat geeft dat als uw geliefde zich allang in talloze gerechten en bijspijzen heeft opgediend? Goed, nu wil zij zich niet meer aan u geven, maar veel erger is toch dat u haar niet meer kunt teruggeven? Een meisje van nog geen twintig... Mijnheer, u hebt haar geconsumeerd!’”
Steeds heviger was Willem Augustijn het hoofd gaan schudden. ‘Nee, ik heb haar niet geconsumeerd…!’ barstte hij nu met dierlijke stem uit. ‘Alleen haar borsten ooit, één keer, maar toen mocht dat ook niet meer!’”

[Marinke · Rating 4 out of 5]

Het is niet makkelijk om mee te kunnen leven met de hoofdpersoon van dit boek, die toch echt wel een walgelijke figuur is of in ieder geval walgelijk gedrag vertoont waar andere (onschuldige) mensen de dupe van worden. En tóch kon ik een klein beetje medelijden opbrengen met dank aan de weergaloze schrijfstijl van Thomas Rosenboom.

[Gerson Veldhuizen · Rating 4 out of 5]

Verhaal van iemand met nogal een ontwikkelingstrauma. Pijnlijk. Het feit dat het bij momenten nogal pijnlijk en ook ranzig is, heeft dat ook als bron. Bijvoorbeeld heel zijn darm en anusobsessie, het lichaam doet z'n ding als reactie.
Knap geschreven. Boeiend verhaal, ook met een historische insteek, zoals we van de schrijver gewend zijn.

[Bart Janssen · Rating 4 out of 5]

Tja. Voortreffelijk beschreven ranzigheid. Het verhaal is moeilijk om te volgen en de (anaal gefixeerde…) hoofdpersoon moeilijk om van te houden. En toch had ik medelijden: wat voor iedereen duidelijk was, zag de hoofdpersoon niet, en werkelijk waar alles pakt verkeerd uit (zo ook Vedder in Rosenbooms Publieke Werken). Een lange zit, maar het werd aan het einde beloond.

[Veerle · Rating 4 out of 5]

Lang geleden, maar dit boek was een turning point tijdens Germaanse. Ik las het steeds meer tegen mijn zin, omdat het hoofdpersonage me niet aanstond. Achteraf vond ik dat net knap, omdat we tot de conclusie kwamen dat dat de bedoeling was.

[PvdK · Rating 5 out of 5]

One of the best novels (certainly Dutch) I've read in years. Omfg I love Thomas Rosenboom. He just has a way with words... The story is highly absurd, disgusting and engrossing all at once. Some passages are just from another planet, but his amazing style somehow makes the madness seem beautiful.

[Marcel Uljee]

Gestopt met lezen. Ik kom er niet doorheen. Te veel vorm, te weinig inhoud ofzo.

[Gerard Hofman · Rating 5 out of 5]

Een meesterwerk!

[Maarten · Rating 2 out of 5]

*

[Aafke]

DNF op blz 212/734

[Frederik de Haan · Rating 1 out of 5]

Niet uitgelezen. Het is gewoon goor. En nee, het wordt niet beter als je doorzet.

[Frans Werrij · Rating 3 out of 5]

Vreemd en moeilijk te lezen boek. Heb het jaren geleden al eens gelezen en door de tijd en een ander boek van de auteur nieuwsgierig geworden een nieuwe poging gewaagd. Bleek een zware bevalling..

[Frank · Rating 5 out of 5]

Meesterwerk.

[René Huiskamp · Rating 4 out of 5]

Brilliant mistake.

[Tine Helsen]

Slechts een 80-tal pagina's volgehouden ...

[Piet Van · Rating 1 out of 5]

Terrible book. Regrettable waste of 20 hours. Old fashioned words.

[Nancy · Rating 2 out of 5]

Goed geschreven, maar ik kreeg zo'n hekel aan de hoofdpersoon dat ik het boek met moeite uitkreeg...