Jeden z najważniejszych dramatów powojennych. Głównym elementem artystycznym, będącym scenicznym wyrazem dezintegracji osobowości, jest w tym dramacie konstrukcja bohatera i symboliczna przestrzeń sceniczna. Bohater człowiek bez imienia, a zarazem mający wiele imion, bez nazwiska, bez wieku raz ma lat 7, 37, to znów 40, bez zawodu, ma ich wiele. Jest więc równocześnie nikim i każdym. Sposób przedstawienia jego biografii (fragmentaryczny), symbolicznie określa tytuł dramatu - jak w kartotece, życiorys i osobowość tego człowieka budują luźne fiszki z zapisanymi informacjami, które nie łączą się w spójną całość.
Tadeusz Różewicz - poet, playwright, and novelist, was one of Poland's most versatile and pre-eminent modern writers.
Remarkable for his simultaneous mastery of poetry, prose, and drama, he was nominated for the Nobel Prize for Literature. Tadeusz Różewicz has been translated into over forty languages. The most recent English-language volumes, recycling (2001), New Poems (2007) and Sobbing Superpower (2011), were finalists for the 2003 Popescu Prize (UK), the 2008 National Book Critics Award (USA) and the 2012 Griffin Prize (Canada) respectively. In 2007 he was awarded the European Prize for Literature.
Mother Departs (Matka odchodzi, 1999), exploring the life of his mother Stefania, is perhaps his most personal work. It won the Nike Prize in 2000, Poland’s most prestigious literary award. He lived in the city of Wrocław, Poland.
Różewicz studied art history at the Jagiellonian University in Kraków, but he has been associated with Silesia since the late 1940s and lived in Wrocław for thirty years. His work has been translated into many languages including English (his work is championed in the UK by the poet and critic, Tom Paulin, and the Nobel Laureate, Seamus Heaney), French, German, Serbian, Serbo-Croatian, Swedish, Danish and Finnish and he has received Polish state prizes and foreign awards. He is well-known in many countries as an excellent poet of the highest moral authority. Różewicz is a precursor of the avant-garde in poetry and drama, an innovator firmly rooted in the unceasing re-creation of the Romantic tradition, though always with a teasing ironic distance. He is a grand solitary, convinced of an artistic mission that he regards as a state of internal concentration, alertness, and ethical sensitivity.
همسرایان: بازم که خوابش گرفت، خدای بزرگ! ولی بدون آرد که نمیشه نون درست کرد. روی صحنه هم که نمیشه خوابید. باید بازی کرد باید مسائلی رو نمایش داد! قهرمان: اگه قهرمان نمایش سرش رو بخارونه یا به دیوار نگاه کنه، کفایت میکنه؟ همسرایان: اینجوری خیلی بهتره. قهرمان: من دلم نمیخواد هیچ کاری بکنم. همسرایان: ولی حتی تو نمایشنامه های بکت هم، یه نفر چند تا کلمه میگه، منتظر میشه... یه کاری بکن، وگرنه نمایش همیجا تموم میشه.
ایده ی " فهرست" را دوست داشتم. " قهرمان" در تختش نشسته و اتاقش به خیابانی تبدیل شده که شخصیتهای مختلف از آن عبور میکنند و گاهی با او دیالوگی دارند. به نظرم این دیالوگها و انتخاب شخصیتها میتوانست حساب شدهتر باشد. البته در مقدمه اشاره شده که این نمایشنامه ساختار باز دارد و این به کارگردان آزادی عمل زیادی برای خلق صحنههای جدید میدهد.
از نمایشنامه "شهادت یا یک کم آسایش که داریم" بیشتر لذت بردم. نمایش خشونتی که جلوی چشم همگان است و همه خود را به ندیدن میزنند برای حفظ یک کم آسایشی که دارند که شاید چیزی جز رویا نباشد.
To było tak bardzo bez sensu... Serio ja chcę wiedzieć co autor ćpał (edit po omówieniu lektury w szkole zaczęłam rozumieć ,ale i tak jestem pewna ,że autor ćpał jak to pisał)
Genialna, chaotyczna i emocjonalna. Jednak, według mnie, aby w pełni "skonsumować" te książkę, warto włączyć słuchowisko, które dzięki efektom dźwiękowym dopełniają wizję Różewicza.
یکی از متفاوتترین نمایشنامههایی بود که خوندم. ایده و شکل دستور صحنههای اجرا فوقالعاده و خلاقانه بود. موضوع هردو نمایشنامه هم به شدت تمثیلی و نمادین بود.
Egzamin we wtorek, to trzeba chociaż jakąś lekturkę przeczytać...
A tak całkowicie na poważnie, to bardzo mi się ta sztuka podobała. Jest coś takiego w teatrze absurdu, co niesamowicie wytyka bolączki współczesności. Chociaż na pierwszy rzut oka nic się tu kupy nie trzyma, to wystarczy pochylić się nad poszczególnymi kwestiami, mini-scenkami, a dosterzemy swoje odbicie - nas jako ludzi, społeczeństwa, zagubionych jednostek.
دو اثر درجه یک ابزورد و تا حدودی سورئال با ساختاری متفاوت ... لذت بردم واقعا و اینکه تو نمایش نامه فهرست ، رگه هایی از ارادت روژهویچ به «در انتظار گودو » مشهود بود !
Zostawiam bez oceny. Znalazłam kilka naprawdę ładnych, inspirujących zdań w tej pozycji. Jednak nie bardzo ją zrozumiałam. Na szczęście będę ją omawiać na lekcji języka polskiego, także mam nadzieje, że wtedy wszystko mi się rozjaśni.
Update: może nie wszystko mi się rozjaśniło, ale na pewno wiem więcej. Bardzo interesująca.
ma ogromny potencjał, a didaskalia to jakieś cudo i kompletne złoto, uwielbiam też kreację głównego bohatera, tylko trochę nie zrozumiałe te ciągle dopisywanie i zmienianie (kto wie jak wygląda PRAWDZIWA kartoteka?) - a może to też element warty do, wzięcia pod uwagę podczas interpretacji?
nie wydaje mi się żeby był jakikolwiek lepszy dramat polski imo. tutaj tak się dużo dzieje i tylko od czytelnika zależy jak dużo z tych sytuacji wyciągnie bardzo często ironicznych przesłań. totalny slay boots down
Mocne z plusem, bo nawet coś się działo i dało się wczytać. Ale wsm to nie wiadomo do końca, o co chodzi. Albo to ja jestem głupi. Wsm to drugie brzmi prawdziwie