`Bloemen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde, o onze liefde blijft altijd bestaan... Tot verdriet en woede van de dirigent weten de zangers maar niet de juiste toon te treffen. Elk tafereel weer lijken ze de plank mis te slaan. Terwijl zij repeteren op de achtergrond zien we Vink in bed liggen en horen we dat Dora naar het strand wil gaan. Mijnheer Leenderts waarschuwt keer op keer. Gaat Vink met Dora mee naar het strand? En neemt hij de waarschuwingen van Leenderts ter harte?
Toon Tellegen doorloopt in Dora alle stemmingen en sferen, waardoor de personen en ten slotte de liefde in een steeds ander licht komen te staan.
On reread: still a very interesting little book, with the same scene being repeated around 50 times, each time with a different atmosphere or emotion. It sometimes feels more like a writing exercise, but still I really enjoy it. And the background character of the choir practicing outside with their exasperated conductor is always a fave.