What do you think?
Rate this book
De genezing van de krekel
Op een dag merkt de krekel dat hij een vreemd gevoel in zijn hoofd heeft. Het is een zwaar, onwrikbaar gevoel, dat niet meer weg wil gaan. De dieren noemen hem niet meer de krekel, maar de sombere krekel.
Pas na lange tijd en met veel moeite verdwijnt dat gevoel weer uit zijn hoofd.
Toon Tellegen schetst het portret van de krekel die gebukt gaat onder een depressie en daar ten slotte weer van herstelt.
Werd in 2000 bekroond met de Gouden Uil.
Pas na lange tijd en met veel moeite verdwijnt dat gevoel weer uit zijn hoofd.
Toon Tellegen schetst het portret van de krekel die gebukt gaat onder een depressie en daar ten slotte weer van herstelt.
Werd in 2000 bekroond met de Gouden Uil.
126 pages, Paperback
First published January 1, 1999
14 people are currently reading
395 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 70 reviews
June 23, 2019
The healing of the cricket. A story about a cricket living in the woods who wakes up one day and has this heavy feeling in his head. He has no clue that he has an depression, and tries to get rid of it. His friends try to help him to no avail. I liked the story and it also has a few characteurs from the book the essence of the elephant. I liked how the books flow over in each other. What I didnt like was the lack of knowledge of what a depression is and how it acts. I think it could have been a little more realistic and based on more real facts. Overal I enjoyed it.
November 20, 2019
Dit was ontzettend mooi en verdrietig. Misschien schrijf ik later meer als alles zachtjes is geland in mijn hoofd.
August 10, 2017
This story, about one of the heaviest subjects in life (depression), was such a delight to read. Delight in a way that the writing style was so original, honest and sweet. Never have i read a story so deep and yet so simple which succeeded in describing depression so accurately. A recommend!
Review of advance copy received from Edelweiss+
Earlier this year Pushkin published a largely forgotten Dutch author Kouwenaar, Fall Bomb Fall. It was a real discovery for me and the reason I picked up this one from Edelweiss.
Toon Tellegen, in contrast to Kouwenaar, remains popular for his (somewhat philosophical) fables with strange animals struggling with strange feelings. Or maybe we humans are just as strange?
In the Healing of the Cricket, there is a cricket struggling with depression and an elephant looking for a tree he won't fall out of.
I found some passages more convincing than others, as at times the style felt slightly patronising. 3,5
Toon Tellegen, in contrast to Kouwenaar, remains popular for his (somewhat philosophical) fables with strange animals struggling with strange feelings. Or maybe we humans are just as strange?
In the Healing of the Cricket, there is a cricket struggling with depression and an elephant looking for a tree he won't fall out of.
I found some passages more convincing than others, as at times the style felt slightly patronising. 3,5
abandonados
June 23, 2025Se supone que es un libro infantil para hablar de la depresión, pero es demasiado adulto para ser infantil y demasiado infantil para ser adulto. Y además es un poco rollete. Si buscas algo infantil sobre la depresión, mejor lánzate a por Alma y los siete monstruos, de Iria y Selene, que es una verdadera joya.
September 28, 2021
Het allermooiste en duidelijkste boek over depressies. Ik zou willen dat ik dit gehad had toen ik er zelf middenin zat.
March 14, 2025
"Hoe zou dat gevoel in mijn hoofd zijn gekomen? dacht hij. Hij keek om zich heen. Misschien waren er wel meer gevoelens die nu nog onopvallend in het struikgewas lagen en straks plotseling zijn hoofd in zouden vliegen."
Volgens mij zocht ik diepere betekenissen achter bepaalde stukjes dan er in zaten maar het was mooi. Even een traantje wegpinken.
Volgens mij zocht ik diepere betekenissen achter bepaalde stukjes dan er in zaten maar het was mooi. Even een traantje wegpinken.
January 17, 2020
Een heel mooi verhaal over depressie, al wordt het nooit zo genoemd. Treurig, maar ook hoopvol.
February 2, 2025
Prachtig en verdrietig. Ik kon niet stoppen met lezen en moest soms een traantje wegpinken. Aanrader met hoofdletter A.
“‘Weet je wat vallen is?’ vroeg de olifant, terwijl hij bleef staan.
‘Nee,’ zei de eekhoorn.
‘Onverbiddelijk,’ zei de olifant.
Zwijgend liepen ze toen weer verder.”
“‘Weet je wat vallen is?’ vroeg de olifant, terwijl hij bleef staan.
‘Nee,’ zei de eekhoorn.
‘Onverbiddelijk,’ zei de olifant.
Zwijgend liepen ze toen weer verder.”
December 22, 2016
Toon Tellegen heeft zich met zijn dierenrijk een belangrijke plaats in de kinderliteratuur weten te bemachtigen maar laat ook de volwassenen niet onberoerd.Hij is een woord- en zinnenkunstenaar als geen ander. Je bent best zelf wel niet al te somber als je dit boekje leest, en soms heb je al eens een dikkere olifantenhuid nodig als het echt te veel wordt.
Op een dag merkt de krekel dat hij een vreemd gevoel in zijn hoofd heeft. Het is een zwaar, onwrikbaar gevoel, dat niet meer weg wil gaan. De dieren noemen hem niet meer de krekel, maar de sombere krekel. Pas na een tijdje gaat het sombere gevoel weer weg en wordt hij terug de oude vrolijke krekel.
In tegenstelling met de krekel probeert de olifant telkens opnieuw in bomen te klimmen en een pirouette te draaien boven op de top. Hij blijft er natuurlijk uitvallen maar probeert het steeds weer opnieuw. Hij blijft hopen dat het hem ooit wel zal lukken.
Het boekje, dat in 2000 met de Gouden Uil werd bekroond, beschrijft in feite in zeer eenvoudige taal hoe het is om met een depressie rond te lopen, en wat voor druk dit op de schouders van een persoon kan leggen. Het komt gelukkig wel allemaal terug goed voor de krekel. De subtiele metaforen en de beeldspraak waarmee Tellegen het thema van het boek aankaart, zijn wel subliem gevonden!
Op een dag merkt de krekel dat hij een vreemd gevoel in zijn hoofd heeft. Het is een zwaar, onwrikbaar gevoel, dat niet meer weg wil gaan. De dieren noemen hem niet meer de krekel, maar de sombere krekel. Pas na een tijdje gaat het sombere gevoel weer weg en wordt hij terug de oude vrolijke krekel.
In tegenstelling met de krekel probeert de olifant telkens opnieuw in bomen te klimmen en een pirouette te draaien boven op de top. Hij blijft er natuurlijk uitvallen maar probeert het steeds weer opnieuw. Hij blijft hopen dat het hem ooit wel zal lukken.
Het boekje, dat in 2000 met de Gouden Uil werd bekroond, beschrijft in feite in zeer eenvoudige taal hoe het is om met een depressie rond te lopen, en wat voor druk dit op de schouders van een persoon kan leggen. Het komt gelukkig wel allemaal terug goed voor de krekel. De subtiele metaforen en de beeldspraak waarmee Tellegen het thema van het boek aankaart, zijn wel subliem gevonden!
January 23, 2020
Schattig verhaal over een minder schattig onderwerp. Het is in twee uur uit te lezen en leest als een kinderverhaal met een volwassen boodschap. Het is illustratief voor depressie maar niet veel meer dan dat. Er zijn talloze boeken die uitgebreidere en treffendere beschrijvingen geven. En dat maakt ook niet uit, want De Genezing van de Krekel is bedoeld als een luchtig verhaal en kan daarom ook voorgelezen worden aan kinderen.
De structuur is wat je kunt verwachten bij kinderboeken. De krekel woont in een bos met andere dieren en vraagt hen of iemand weet waar dat sombere gevoel toch vandaan komt. De krekel krijgt verschillende antwoorden waar hij niet zoveel mee kan, laat staan dat het ‘dat gevoel in zijn hoofd’ oplost. Reacties zijn bijvoorbeeld dat het slechts ‘zware lucht’ is in zijn hoofd, dat het komt omdat hij ‘een zonderling’ is, of dat van iemand die hem niet erg serieus neemt en het er alleen maar over kan hebben dat hij/zij het nog veelveel erger heeft.
Wat ik waardeer aan dit verhaal is dat Toon Tellegen een eenduidig antwoord achterwege laat en beschrijft dat andere bosbewoners het ook allemaal niet weten. Omdat fragmenten vaak meer zeggen dan goedbedoelde recensies hier ter afsluiting een mooi stukje dat naar mijn idee een mooie boodschap weergeeft en hint naar de progressie van somberheid naar depressie.
De krekel was op bezoek bij de mier. Het was een gure dag.
‘Ik moet beter worden, mier,’ zei de krekel.
‘Ja,’ zei de mier.
‘Maar ik word niet beter.’
‘Nee,’ zei de mier.
‘Ik ben zo somber...’
De mier zei niets en de krekel liet zijn hoofd op zijn borst zakken.
Lange tijd was het stil.
‘Als ik niet beter word,’ vroeg de krekel na een tijd, ‘wat dan?’
‘Dan word je wat anders,’ zei de mier.
‘Wat dan?’ vroeg de krekel.
‘Ik weet niet hoe dat heet,’ zei de mier. Zijn stem was schor en hij keek heel ernstig.
‘Ontplof je dan?’ vroeg de krekel. Het sombere gevoel beukte met zware voorwerpen die op boomstammen leken tegen de binnenkant van zijn voorhoofd.
‘Nee, dan ontplof je niet,’ zei de mier.
‘Ga je dan dansen?’ vroeg de krekel. ‘Somber dansen?’ Ik zeg maar wat, dacht hij.
‘Nee, je gaat niet dansen,’ zei de mier.
De krekel wist niets meer te bedenken.
Ze dronken een klein kopje thee, want de mier had bijna niets in huis.
Ze spraken over pijnlijke vergissingen, striemende regen en verdriet. De mier legde uit wat verdriet was. De krekel knikte.
‘Dat is wat ik heb,’ zei hij.
De structuur is wat je kunt verwachten bij kinderboeken. De krekel woont in een bos met andere dieren en vraagt hen of iemand weet waar dat sombere gevoel toch vandaan komt. De krekel krijgt verschillende antwoorden waar hij niet zoveel mee kan, laat staan dat het ‘dat gevoel in zijn hoofd’ oplost. Reacties zijn bijvoorbeeld dat het slechts ‘zware lucht’ is in zijn hoofd, dat het komt omdat hij ‘een zonderling’ is, of dat van iemand die hem niet erg serieus neemt en het er alleen maar over kan hebben dat hij/zij het nog veelveel erger heeft.
Wat ik waardeer aan dit verhaal is dat Toon Tellegen een eenduidig antwoord achterwege laat en beschrijft dat andere bosbewoners het ook allemaal niet weten. Omdat fragmenten vaak meer zeggen dan goedbedoelde recensies hier ter afsluiting een mooi stukje dat naar mijn idee een mooie boodschap weergeeft en hint naar de progressie van somberheid naar depressie.
De krekel was op bezoek bij de mier. Het was een gure dag.
‘Ik moet beter worden, mier,’ zei de krekel.
‘Ja,’ zei de mier.
‘Maar ik word niet beter.’
‘Nee,’ zei de mier.
‘Ik ben zo somber...’
De mier zei niets en de krekel liet zijn hoofd op zijn borst zakken.
Lange tijd was het stil.
‘Als ik niet beter word,’ vroeg de krekel na een tijd, ‘wat dan?’
‘Dan word je wat anders,’ zei de mier.
‘Wat dan?’ vroeg de krekel.
‘Ik weet niet hoe dat heet,’ zei de mier. Zijn stem was schor en hij keek heel ernstig.
‘Ontplof je dan?’ vroeg de krekel. Het sombere gevoel beukte met zware voorwerpen die op boomstammen leken tegen de binnenkant van zijn voorhoofd.
‘Nee, dan ontplof je niet,’ zei de mier.
‘Ga je dan dansen?’ vroeg de krekel. ‘Somber dansen?’ Ik zeg maar wat, dacht hij.
‘Nee, je gaat niet dansen,’ zei de mier.
De krekel wist niets meer te bedenken.
Ze dronken een klein kopje thee, want de mier had bijna niets in huis.
Ze spraken over pijnlijke vergissingen, striemende regen en verdriet. De mier legde uit wat verdriet was. De krekel knikte.
‘Dat is wat ik heb,’ zei hij.
May 15, 2025
El grillo no estaba triste, el grillo tenía depresión. En los animales ví que de verdad hay personas que nos quieren ayudar a salir de la depresión y el elefante, no rendirse nunca, el subir significa que siempre te vas a caer pero está en tí levantarte o no. Que librito tan maravilloso. La manera en la que está escrito es una obra de arte.
«Cuando estás triste todo es triste», pensó. 🦗
Totalmente seguro. Yo, el elefante, nunca he estado triste cuando he trepado a un árbol y tampoco me he puesto nunca triste cuando me he caído. 🐘
«Es raro ser el sol», pensó. «Nadie sabe lo raro que es». ⛅
«Cuando estás triste todo es triste», pensó. 🦗
Totalmente seguro. Yo, el elefante, nunca he estado triste cuando he trepado a un árbol y tampoco me he puesto nunca triste cuando me he caído. 🐘
«Es raro ser el sol», pensó. «Nadie sabe lo raro que es». ⛅
April 9, 2021
Hoewel je door de traagheid van het verhaal bijna zelf ervaart hoe zwaar en uitzichtloos het moet zijn om in de somberheid van een depressie te vertoeven, heb ik toch maar matig van dit boek genoten.
Het verhaal lijkt wel één lang uitgesponnen parabel waarbij het niet meteen duidelijk is welke les eruit te trekken valt.
Het verhaal lijkt wel één lang uitgesponnen parabel waarbij het niet meteen duidelijk is welke les eruit te trekken valt.
August 19, 2018
Prachtig.
April 11, 2020
Heerlijke schrijfstijl, prachtige over de top typetjes die iedereen wel kent of eens van gehoord heeft. Toon Tellegen brengt 'somberheid' in een brede vorm naar voren in zijn boek, waarbij ook de niet-depressieven onder ons aanvoelen hoe de krekel door het bos liep.
May 19, 2020
P.98: “Weet je wat vallen is?” vroeg de olifant, terwijl hij bleef staan. “Nee,” zei de eekhoorn. “Onverbiddelijk,” zei de olifant. Zwijgend liepen ze toen weer verder.
June 9, 2022
Hier werd ik depressief van. Te gekunsteld, te betuttelend, te repetitief, ...
September 6, 2022
Een helend boekje dat je hart in duizend stukjes breekt maar ze stuk voor stuk weer aan elkaar lijmt.
February 23, 2024
Had wat scherper aangezet kunnen worden in mijn beleving maar het is zo schattig allemaal. De diepere laag maakt het soms een nadenkertje. Om uit te leggen hoe een (milde) depressie voelt op een luchtige manier een leuke ingang.
April 29, 2025
Prachtige verhaaltjes over een depressieve krekel en allerlei andere diertjes die natuurlijk gewoon jij en ik zijn.
“Af en toe schudde de eekhoorn het bed van de krekel op, deed het raam open en weer dicht en vroeg of de krekel iets wilde. Maar de krekel wilde niets. Ga je nog niet weg? vroeg de krekel. Wil je dat ik wegga? vroeg de eekhoorn. Nee, zei de krekel. De eekhoorn ging niet weg.”
“Af en toe schudde de eekhoorn het bed van de krekel op, deed het raam open en weer dicht en vroeg of de krekel iets wilde. Maar de krekel wilde niets. Ga je nog niet weg? vroeg de krekel. Wil je dat ik wegga? vroeg de eekhoorn. Nee, zei de krekel. De eekhoorn ging niet weg.”
March 28, 2013
De krekel wordt overvallen door een vreemd, zwaar, groot, grauw, onwrikbaar gevoel wat tegen de binnenkant van zijn hoofd duwt. 'Het was geen aangenaam gevoel. Hij liet zijn hoofd zakken en keek naar de grond' Het klopt, boort, schuurt, bonkt, trommelt etc.
De krekel probeert van alles om zijn somberte te laten weggaan, praat met z'n sombere gevoel, schrijft hem een brief:
'Geacht somber gevoel,
Hoe gaat het met u?
Hoe het met mij gaat weet u vast wel.
Kan ik misschien iets voor u doen?
.....
Ik wil u heel graag helpen als u weggaat.
U blijft toch niet altijd?
De eigenaar van het hoofd waarin u zit'
De andere dieren uit het bos doen ook allemaal pogingen de krekel te helpen, schrijven hem briefjes, komen op bezoek, bakken taart en organiseren een feest. Het helpt allemaal niet, de krekel blijft erg, erg somber, zijn gedachten doen pijn en hij weet niet meer of later wel bestaat. Het hele bos en zelfs de zon wordt ook een beetje somber.
De tegenstelling in het verhaal is de olifant die steeds weer pogingen doet om in een boom te klimmen en er telkens weer uitvalt. Toch blijft hij moed en hoop houden dat het hem een keer gaat lukken.
En dan zomaar opeens, na lange tijd wordt de krekel zomaar beter en zijn alle dieren met hem blij
Heel mooi geschreven, je voelt de somberte, de beklemming van de krekel en feitelijk van iedereen in zijn omgeving.
Las ergens dat een vakblad voor psychologen 'De genezing van de krekel' heeft uitgeroepen tot beste boek wat ooit over depressiviteit is verschenen.
De krekel probeert van alles om zijn somberte te laten weggaan, praat met z'n sombere gevoel, schrijft hem een brief:
'Geacht somber gevoel,
Hoe gaat het met u?
Hoe het met mij gaat weet u vast wel.
Kan ik misschien iets voor u doen?
.....
Ik wil u heel graag helpen als u weggaat.
U blijft toch niet altijd?
De eigenaar van het hoofd waarin u zit'
De andere dieren uit het bos doen ook allemaal pogingen de krekel te helpen, schrijven hem briefjes, komen op bezoek, bakken taart en organiseren een feest. Het helpt allemaal niet, de krekel blijft erg, erg somber, zijn gedachten doen pijn en hij weet niet meer of later wel bestaat. Het hele bos en zelfs de zon wordt ook een beetje somber.
De tegenstelling in het verhaal is de olifant die steeds weer pogingen doet om in een boom te klimmen en er telkens weer uitvalt. Toch blijft hij moed en hoop houden dat het hem een keer gaat lukken.
En dan zomaar opeens, na lange tijd wordt de krekel zomaar beter en zijn alle dieren met hem blij
Heel mooi geschreven, je voelt de somberte, de beklemming van de krekel en feitelijk van iedereen in zijn omgeving.
Las ergens dat een vakblad voor psychologen 'De genezing van de krekel' heeft uitgeroepen tot beste boek wat ooit over depressiviteit is verschenen.
February 27, 2022
Een somber boek.
Soms denk ik dat ik Toon Tellegen volkomen begrijp, en een zin later heb ik geen flauw idee waar hij het over heeft. Dat is denk ik de schoonheid van zijn boeken; iets zo bekends en toch zo abstracts. De krekel ben ik zelf, natuurlijk. Maar de olifant ook, en de mier ook en en de eekhoorn ook. Misschien zijn we allemaal wel alle dieren en komen ze gewoon af en toe tevoorschijn. Om honingtaart te eten.
Soms denk ik dat ik Toon Tellegen volkomen begrijp, en een zin later heb ik geen flauw idee waar hij het over heeft. Dat is denk ik de schoonheid van zijn boeken; iets zo bekends en toch zo abstracts. De krekel ben ik zelf, natuurlijk. Maar de olifant ook, en de mier ook en en de eekhoorn ook. Misschien zijn we allemaal wel alle dieren en komen ze gewoon af en toe tevoorschijn. Om honingtaart te eten.
February 21, 2017
Eén van mijn favoriete boeken. Heel mooi en op één of andere manier simpel beschreven hoe het voelt om een depressie te hebben of eigenlijk, juist om niet precies te weten hoe dat voelt. En alles er aan willen doen om dat gevoel weg te krijgen.
July 26, 2012
Reading Toon Tellegen is simply a delight. He uses his animal characters to cut right to the center of the human psyche. One of the most beautiful books about sadness and depression I've ever read.
January 22, 2018
Čriček preživlja čisto običajen dan, ko začuti nekakšen nov občutek. Sprva ga ne prepozna, po pogovoru z mravljo pa pride do zaključka, da je to potrtost. Temačni občutek, kot ga poimenuje, je obtežil njegovo glavo in nikakor noče stran. Naenkrat ta občutek zapolnjuje celotno glavo. O svojem občutku govori z živalmi, ki imajo različne predloge, a temačnega občutka nič niti ne zmanjša za več kot nekaj minut. V iskanju rešitve se poda na pot in sreča druge živali od katerih pričakuje kakšno rešitev.
V istem gozdu živi tudi slon, ki pleza na drevesa in vedno znova pade. Poskuša znova in znova, vendar vsakič ko hoče narediti pirueto na drevesu pade. Vseeno ne obupa in želi splezati na vsaj eno drevo in na njem narediti pirueto.
Čirčka temačni občutek pripravi do tega, da se zapre v svojo hišo. Ker drugim živalim ni vseeno, mu priredijo zabavo. Ker to ne pomaga, pridejo čez nekaj dni vse na obisk in mu vsaka posebej predlaga, kaj naj naredi. Noben predlog ne zaleže.
Spremljanje črička in njegovega temačnega občutka je zelo zanimivo. Zgodba nam odpira nove poglede na potrtost in ponuja različne predloge kako se z njo soočiti. Ker so lastnosti in izrečene besede pripisane živalim, do njih lažje vzpostavimo objektivnost in kritičnost, hkrati pa naredi zgodbo bolj berljivo in pestro. Knjiga Čriček in temačni občutek je odlična za bralce vseh starosti, ki jih tematika slabega razpoloženja vsaj malo zanima.
V istem gozdu živi tudi slon, ki pleza na drevesa in vedno znova pade. Poskuša znova in znova, vendar vsakič ko hoče narediti pirueto na drevesu pade. Vseeno ne obupa in želi splezati na vsaj eno drevo in na njem narediti pirueto.
Čirčka temačni občutek pripravi do tega, da se zapre v svojo hišo. Ker drugim živalim ni vseeno, mu priredijo zabavo. Ker to ne pomaga, pridejo čez nekaj dni vse na obisk in mu vsaka posebej predlaga, kaj naj naredi. Noben predlog ne zaleže.
Spremljanje črička in njegovega temačnega občutka je zelo zanimivo. Zgodba nam odpira nove poglede na potrtost in ponuja različne predloge kako se z njo soočiti. Ker so lastnosti in izrečene besede pripisane živalim, do njih lažje vzpostavimo objektivnost in kritičnost, hkrati pa naredi zgodbo bolj berljivo in pestro. Knjiga Čriček in temačni občutek je odlična za bralce vseh starosti, ki jih tematika slabega razpoloženja vsaj malo zanima.
April 22, 2025
Para ser un libro infantil, enseña mucho a los adultos sinceramente lo cuál ayuda mucho de ver los sentimientos de miedo, tristeza y felicidad.
¿QUÉ ME GUSTÓ MÁS?
La manera que el Autor capta los sentimientos y llega a un punto en el que expresa lo que ayuda y qué hacer para aliviarse.
¿PERSONAJE FAVORITO?
Aunque el principal es el Grillo, el Elefante es el que me enseña también mucho sobre arriesgar así que me gustó más.
¿QUÉ NO ME GUSTO?
No hay nada hehe
¿LO VOLVERÍA A LEER?
Supongo que en un futuro, o cuando sienta que necesito ánimo mentalmente.
¿QUÉ LECCIÓN ME LLEVO?
Que es normal sentirse apagado, estar solo a veces, arriesgar, caer, pedir ayuda .
¿QUÉ ESTADO / EMOCIÓN PROVOCÓ EN MI?
Pensativa
¿LO RECOMIENDO?
Claro que sí, si uno requiere salir del hoyo es una manera linda de entender cosas sentimentales y mentales.
¿QUÉ ME GUSTÓ MÁS?
La manera que el Autor capta los sentimientos y llega a un punto en el que expresa lo que ayuda y qué hacer para aliviarse.
¿PERSONAJE FAVORITO?
Aunque el principal es el Grillo, el Elefante es el que me enseña también mucho sobre arriesgar así que me gustó más.
¿QUÉ NO ME GUSTO?
No hay nada hehe
¿LO VOLVERÍA A LEER?
Supongo que en un futuro, o cuando sienta que necesito ánimo mentalmente.
¿QUÉ LECCIÓN ME LLEVO?
Que es normal sentirse apagado, estar solo a veces, arriesgar, caer, pedir ayuda .
¿QUÉ ESTADO / EMOCIÓN PROVOCÓ EN MI?
Pensativa
¿LO RECOMIENDO?
Claro que sí, si uno requiere salir del hoyo es una manera linda de entender cosas sentimentales y mentales.
January 10, 2023
Mooi dat het onderwerp 'depressie' in een dierenversie wordt belicht. Maar jammer dat de les vaak niet duidelijk is. Sommige hoofdstukken zijn eenduidiger en daardoor prettiger te lezen, bijvoorbeeld de hoofdstukken met de typische niet-helpende uitspraken als “ik ben ook weleens somber” of wanneer de dieren met al hun goedbedoelde daden niet in staat zijn om het sombere gevoel weg te halen. Heel aandoenlijk is het hoofdstuk waarin die lieve eekhoorn het sombere gevoel vastgrijpt, doet scheuren, versnippert en wegblaast.
Maar andere taferelen waren niet één op één te vergelijken met de realiteit, en dat het “zomaar” overging was een teleurstellende conclusie. Ik begreep ook niet helemaal de verweving met het verhaal van de olifant; dat had beter een apart verhaal kunnen zijn.
Een gedurfd concept, maar persoonlijk vond ik Het verlangen van de egel veel sterker.
Maar andere taferelen waren niet één op één te vergelijken met de realiteit, en dat het “zomaar” overging was een teleurstellende conclusie. Ik begreep ook niet helemaal de verweving met het verhaal van de olifant; dat had beter een apart verhaal kunnen zijn.
Een gedurfd concept, maar persoonlijk vond ik Het verlangen van de egel veel sterker.
March 22, 2023
Ik houd erg van de verhalen van Toon Tellegen, ze zijn hartverwarmend en verscheurend. Ik kan mijzelf aan meerdere dieren identificeren en dat maakt ook waarom ik er zo van opgeslokt word in de verhalen. Dit boek was bittersweet, het waren de verhalen waar ik naar uitkeek maar waar ik zelf ook erg somber van werd. Tijdens het lezen moest ik soms een pauze nemen om te zien dat ik eigenlijk niet zo somber was als de krekel. Ik voelde mijzelf met elke hoofdstuk meer hunkeren naar wanneer de krekel zal genezen en hoe. Ik wou net als de dieren aan de krekel laten zien hoe niet somber ik was zodat hij het misschien na zou kunnen doen. Al met al een lief, leuk, zielig, meelevend boek.
July 18, 2017
Ik kwam dit boek tegen op een boekenmarkt en zag dat het van Toon Tellegen was - en een roman. Ik kende zijn dierenverhaaltjes en vind die ontzettend lief, dus kocht ik dit boek om een roman van hem te proberen. Ik vond het abstracter en absurder dan ik verwacht had en in eerste instantie was ik er niet helemaal enthousiast over. Er zitten echter supermooie stukken in en pas toen ik het boek uit had, merkte ik dat sommige stukken echt indruk op me hadden gemaakt. Juist het abstracte en absurde geeft weer hoe naar de gevoelens van de krekel (en van mensen die met een depressie kampen) zijn.
April 11, 2020
Het droevige gevoel van krekel voelde heel zwaar. Wat dat betreft brengt Tellegen het gevoel heel goed over. Het feit dat alle bewoners van het bos wel raad hadden is herkenbaar. Zinvol, maar vaker grootste onzin. En dat het eigenlijk allemaal niet hielp.
Maar halverwege was ik het wel een beetje zat. Niet omdat de stukjes slecht geschreven waren. Maar omdat krekel zo hopeloos somber bleef. Voelde beetje als zelfkastijding om door te lezen. En dan die olifant ook nog.
Misschien voelt het boek over een paar weken wel als 4 sterren. Dat zou best kunnen.
Maar halverwege was ik het wel een beetje zat. Niet omdat de stukjes slecht geschreven waren. Maar omdat krekel zo hopeloos somber bleef. Voelde beetje als zelfkastijding om door te lezen. En dan die olifant ook nog.
Misschien voelt het boek over een paar weken wel als 4 sterren. Dat zou best kunnen.
Displaying 1 - 30 of 70 reviews