What do you think?
Rate this book
Een tafel bij het raam
Om aan de zorg voor zijn ouders te ontsnappen stort chef-kok Alp zich op het redden van een restaurant op een heuvel met een tragische voorgeschiedenis. Recepten, lijstjes en kookwekkers moeten de aanloop naar de avond bij elkaar houden.
Een warme, droge zomer breekt aan. Op een afwasser en een morsige schoonmaker na is het personeel met vakantie. Achter schuimende, borrelende pannen probeert Alp zich zo weinig mogelijk met de buitenwereld en zijn gasten te bemoeien. Maar wanneer de reserveringen teruglopen, de ijsklontjes smelten voor ze het terras bereiken en de wensen van de gasten steeds buitenissiger lijken te worden, begint er onwillekeurig een strijd die meer omvat dan enkel het behoud van een restaurant.
Een tafel bij het raam is een origineel, fijngevoelig boek over verzet, erkenning, timing, eenzaamheid, dier en mens. Een roman vol eenlingen die zich met veel omtrekkende bewegingen nergens van lijken te bevrijden. Maar bovenal is het een met vaart en bitterzoete humor geschreven verslag van een in zichzelf gekeerde kok die zich verschuilt op een plek waar uitgerekend de hele wereld de keuken van zijn restaurant.
Een warme, droge zomer breekt aan. Op een afwasser en een morsige schoonmaker na is het personeel met vakantie. Achter schuimende, borrelende pannen probeert Alp zich zo weinig mogelijk met de buitenwereld en zijn gasten te bemoeien. Maar wanneer de reserveringen teruglopen, de ijsklontjes smelten voor ze het terras bereiken en de wensen van de gasten steeds buitenissiger lijken te worden, begint er onwillekeurig een strijd die meer omvat dan enkel het behoud van een restaurant.
Een tafel bij het raam is een origineel, fijngevoelig boek over verzet, erkenning, timing, eenzaamheid, dier en mens. Een roman vol eenlingen die zich met veel omtrekkende bewegingen nergens van lijken te bevrijden. Maar bovenal is het een met vaart en bitterzoete humor geschreven verslag van een in zichzelf gekeerde kok die zich verschuilt op een plek waar uitgerekend de hele wereld de keuken van zijn restaurant.
195 pages, Kindle Edition
Published June 1, 2022
8 people are currently reading
162 people want to read
About the author
Mirthe van Doornik
2 books9 followersMirthe van Doornik won in 2016 NPO Boekenweek Schrijfwedstrijd. Haar debuutroman Moeders van anderen (2018) werd genomineerd voor de Bookspot Literatuurprijs en bekroond met de ANV Debutantenprijs (2019) en de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs (2020).
In 2021 verscheen de Duitse vertaling Uns zusammenhalten bij uitgeverij Haymon Verlag.
In juni 2023 verscheen haar tweede roman Een tafel bij het raam.
Foto: Bas Uterwijk
In 2021 verscheen de Duitse vertaling Uns zusammenhalten bij uitgeverij Haymon Verlag.
In juni 2023 verscheen haar tweede roman Een tafel bij het raam.
Foto: Bas Uterwijk
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 29 of 29 reviews
August 2, 2023
Zeer smakelijk verteld, echt een heerlijke schrijfstijl, een constante stroom en mooi zinnen en leuke verwoordingen. In z'n geheel een erg fijn leesbaar boek, ik ben er zeer enthousiast over.
December 17, 2023
Heerlijk zwartgallig boek. Ik heb meermaals hardop gelachen om chefkok Alp, zijn metgezellen en de bizarre situaties. Van Doornik is goed!
January 3, 2024
"Wie kookt, doet moeite en wie moeite doet, toont liefde. Gasten mogen wat zorgvuldiger omgaan met die liefde, daar gaat het om, maar het gesprek was al vastgedraaid."
Wat een lekker boek om 2024 mee te beginnen: het verhaal van de gepassioneerde chef-kok Alphonso die zijn keuken draaiende probeert te houden terwijl buiten de temperatuur stijgt, gasten speciale/moeilijke eisen stellen, en de eigenaar van het restaurant elk moment met een chaotisch verhaal (of een doodgeschoten eend) komt binnenvallen. En dan laten Alp's klagende ouders hem ook maar niet met rust...
Van Doornik's ongedwongen en gevatte schrijfstijl neemt je zo mee het verhaal in: terwijl de hilarische of zwartgallige situaties elkaar afwisselen, stijgt langzaam de spanning. Hoelang lukt het Alphonso rustig te blijven terwijl klanten blijven zeuren over saus apart, speciaal wildbestek of zelfs hun eigen wijnglas meenemen?! Ik heb niet alleen vaak hardop gelachen om de bizarre situaties, maar de beschrijvingen van Alp's gerechten zijn ook zeer smakelijk.
Geen roman met 'gefermenteerde friemels' of een groots plot maar eentje met rake zinnen, (pijnlijk) herkenbare restaurantsituaties, en een kok die koppig blijft volhouden dat er niets aan het aanbranden is. Een aanrader!
Wat een lekker boek om 2024 mee te beginnen: het verhaal van de gepassioneerde chef-kok Alphonso die zijn keuken draaiende probeert te houden terwijl buiten de temperatuur stijgt, gasten speciale/moeilijke eisen stellen, en de eigenaar van het restaurant elk moment met een chaotisch verhaal (of een doodgeschoten eend) komt binnenvallen. En dan laten Alp's klagende ouders hem ook maar niet met rust...
Van Doornik's ongedwongen en gevatte schrijfstijl neemt je zo mee het verhaal in: terwijl de hilarische of zwartgallige situaties elkaar afwisselen, stijgt langzaam de spanning. Hoelang lukt het Alphonso rustig te blijven terwijl klanten blijven zeuren over saus apart, speciaal wildbestek of zelfs hun eigen wijnglas meenemen?! Ik heb niet alleen vaak hardop gelachen om de bizarre situaties, maar de beschrijvingen van Alp's gerechten zijn ook zeer smakelijk.
Geen roman met 'gefermenteerde friemels' of een groots plot maar eentje met rake zinnen, (pijnlijk) herkenbare restaurantsituaties, en een kok die koppig blijft volhouden dat er niets aan het aanbranden is. Een aanrader!
July 9, 2025
Dit was een heel ander boek dan wat ik normaal lees. Een kok die houdt van koken, maar niet van de mensen die bij hem komen eten, want die hebben teveel uitzonderingen en hij moet werken met personeel dat niet voldoet aan zijn eisen en zijn baas wil alles houden zoals het was toen diens overleden moeder kok was en gaat geen serieus gesprek erover aan.
Het was een leuke manier van schrijven, wel wisselde heden en verleden soms onduidelijk met elkaar. Het einde was voor bij te abrupt en vaag, ineens liep hij tijdens werktijd het restaurant uit en dat was het?
Het was een leuke manier van schrijven, wel wisselde heden en verleden soms onduidelijk met elkaar. Het einde was voor bij te abrupt en vaag, ineens liep hij tijdens werktijd het restaurant uit en dat was het?
November 4, 2023
Moest heel erg lachen om alle ergernissen en gedragingen van de hoofdpersoon. Blij om te lezen dat andere mensen zich soms ook buiten proportie ergeren aan wat anderen doen. Ook blij dat ik niet zo belachelijk reageer als deze man. Het was niet per se een spannend verhaal, maar dat vind ik ook niet zo nodig. Heel erg genoten van de prachtige zinnen in dit boek!
September 12, 2023
Dit boek is makkelijk weg te lezen en laat je achter met vragen. Het boek schets een fijne sfeer (restaurant, bos, herfst), waar je even in kan weg dompelen.
Ik moest wennen aan de schrijfstijl waarbij het lastig is te weten of het hoofdpersonage iets alleen denkt of ook daadwerkelijk zegt.
Je leeft met het hoofdpersonage mee en tegelijkertijd voel je irritatie naar hem en af en toe zijn omgeving. Het verhaal heeft geen hoogtepunt waar het naar toe werkt, maar je voelt de spanning oplopen.
Mijn lievelingszin is: en omdat je ook de overlevende de mogelijkheid moet geven om te vertrekken.
Ik moest wennen aan de schrijfstijl waarbij het lastig is te weten of het hoofdpersonage iets alleen denkt of ook daadwerkelijk zegt.
Je leeft met het hoofdpersonage mee en tegelijkertijd voel je irritatie naar hem en af en toe zijn omgeving. Het verhaal heeft geen hoogtepunt waar het naar toe werkt, maar je voelt de spanning oplopen.
Mijn lievelingszin is: en omdat je ook de overlevende de mogelijkheid moet geven om te vertrekken.
January 15, 2025
Uiterst vermakelijk portret van een gefrustreerde kok.
June 21, 2023
Met ‘Een tafel bij het raam’ serveert Mirthe van Doornik lezers een spannende en hilarische literaire delicatesse
Het wordt chef-kok Alphonso niet gemakkelijk gemaakt in ‘Een tafel bij het raam’, de tweede roman van Mirthe van Doornik. En dat is maar goed ook! Voor de lezer dan, want die ongemakkelijke omgeving zorgt voor hilarische scènes en spanning. Ik geloof niet dat ik een pagina heb gelezen waarbij er niet een moment was dat mijn mondhoeken omhoog krulden.
Het zijn de anderen, les autres, die Alp hinderen bij het volbrengen van zijn missie: een kwaliteitsrestaurant op een heuvel nieuw leven inblazen. Dat doet hij op aandringen van ene Slootjes die met het restaurant van zijn moeder in zijn maag zit, nadat zij en haar man zijn omgekomen bij een busongeluk. Alp laat zich overhalen en krijgt een boek met recepten van de moeder, want dat is de voorwaarde van Slootjes: het restaurant moet worden voortgezet in haar geest.
Aan Alp ligt het dus niet. Hij verstaat zijn vak en hij is gedreven. Hij serveert zijn gasten uitgebalanceerde, exquise gerechten. Volmaakte kunstwerken die af zijn. Maar er zijn altijd klanten die daar anders over denken en speciale wensen en eisen hebben die die kunstwerken verminken. Ze willen de saus apart, ze laten de zorgvuldig geplukte en samengestelde salades onaangetast en ze vragen ander bestek voor een boterzacht stuk vlees of grotere glazen voor de wijn. Ze deinzen er ook niet voor terug om kinderen of honden mee te nemen die de sfeer in het restaurant verstoren. Pijnlijk voor de kok, een vreugde voor de lezer.
Daarbij moet Alp het stellen met onder andere ‘de jongen’ en Martie. In plaats van hem in de zaak de helpende hand te bieden en hem te ontlasten met bediening en afwas, zodat hij zich volledig aan zijn culinaire creaties kan wijden, moet hij hen steeds bij de les houden en corrigeren. Goedbedoelde ideeën om de gasten zich welkom te laten voelen met woorden in het Hawaïaans of met servetten gevouwen in de vorm van Flamingos. Vriendelijk wijst Alp de suggesties van de hand. De jongen houdt van dieren en heeft moeite met de vlees- en visgerechten die Alp bereid. Die dierenliefde dringt Alp in de verdediging en zorgt voor oponthoud in de keuken. Bijvoorbeeld als de jongen toekijkt hoe de kok een schol bereid. ‘Nu boog hij zich alsnog over de vis, gleed met zijn wijsvinger over de rug. Een prachtige vis vond hij het, maar zo ontzettend dood. Ik gebaarde dat hij zijn hand weg moest halen. “Kijk even mee!” Met mijn mes schraapte ik over de vissenhuid. Ik liet hem het slijm zien. Hoe meer slijm, hoe verser de vis. Kennis waar je iets aan hebt, waarmee je op elke markt ter wereld de meest verse vis kunt kopen. Kijken naar slijm, ruiken aan een ananas, luisteren naar het gekraak van andijvie. Peinzend bekeek de jongen het slijm. Dat wij iets wat net dood is vers noemen! Hij had een filmpje gezien van vissen die op duikers afkomen om te worden geaaid. Wist ik dat vissen net als honden en katten graag geaaid worden?’
En hier grijpt de kok in: “Zo is het wel genoeg,” zei ik toen hij de vis bleef strelen. “Hoe vaker mensen iets aanraken, hoe sneller het bederft.”
Dan zijn er ook nog eens de ouders van Alp die hem van het werk houden met telefoontjes op de ongelukkigste momenten. Vader Hennie met allerlei constateringen over de weersgesteldheid en moeder over de onhebbelijkheden van haar echtgenoot. En of Alp niet snel langs kan komen om de heg te snoeien. Moeder komt op het idee om een familiegraf te kopen, vader ziet dat niet zitten en Alp wordt door beiden telefonisch te hulp geroepen als een soort Johan Remkes. Als kok staat daar je hoofd natuurlijk niet naar.
Het zorgt in elk geval voor hilarische situaties én voor de spanning in het verhaal of en hoe de hoofdpersoon al die ballen in de lucht houdend zijn missie tot een goed einde gaat brengen. Na het succes van een eerste boek is het voor een schrijver altijd spannend of die de belofte met het tweede boek waarmaakt. Mirthe van Doornik doet dat zeker. In haar debuut ‘Moeders van anderen’ leek ze rijkelijk gebruik te maken van autobiografische gegevens. Maar wat als de bron van de eigen jeugd leeg is? Voor Van Doornik maakt het niet uit, zo blijkt. Zorgden de pijnlijke situaties in ‘Moeders van anderen’ voor ongemak bij de lezer, in ‘Een tafel bij het raam’, bezorgen ze de lezer een glimlach of zelfs een schaterlach! En wat een prachtige vergelijkingen, wat een stilistische brille! Over Slootjes bijvoorbeeld: ‘Slootjes was niet lang. Wel dun. Niet op een fragiele manier, eerder taai en onverwoestbaar zoals helmgras dun en onverwoestbaar is.’
Afgelopen weekend kregen we vrienden op bezoek. Stiekem hoopte ik dat het bezoek verhinderd was of in het slechtste geval vroeg naar huis zou gaan zodat ik verder kon lezen in de nieuwe Van Doornik. Het pakte anders uit. En misschien was dat maar goed ook. Het voorkwam dat ik de literaire delicatesse die ‘Een tafel bij het raam’ is als een kokmeeuw naar binnen schrokte. En het moment dat ik het boek uit heb, is dan toch gekomen. Maar in plaats van spijt ervaar ik de voldoening van iemand die heerlijk heeft getafeld en nog uren nageniet. In zijn sonnet ‘Dichterschap’ vroeg J.C. Bloem zich af: 'Is dit genoeg; een stuk of wat gedichten, voor de rechtvaardiging van een bestaan?’ Dat is het natuurlijk en dat geldt ook voor Van Doornik met haar twee romans. Maar stiekem en schuldbewust kijk ik uit naar weer een volgende Van Doornik. Schuldbewust want mag je zo hebzuchtig zijn? Ik zal proberen mijn gulzigheid te bedwingen en mijn honger te stillen door in de twee boeken terug te bladeren en door ze te herlezen.
Met Thomas Rosenboom als bewonderaar heb je misschien geen positieve recensies meer nodig, maar die verdient de schrijfster absoluut. Enkele jaren geleden kondigde Rosenboom aan te zullen stoppen met schrijven. Dat bedroeft me want ik ben ook liefhebber van zijn werk. Maar gelukkig is met Mirthe van Doornik een nieuwe stem in de literatuur opgestaan! Voor nu zou ik met een vaandel de straat op willen gaan waarop staat geschreven: Lezers aller landen verenigt u! Leg het werk neer, ga staken en lees ‘Een tafel bij het raam’!
Het wordt chef-kok Alphonso niet gemakkelijk gemaakt in ‘Een tafel bij het raam’, de tweede roman van Mirthe van Doornik. En dat is maar goed ook! Voor de lezer dan, want die ongemakkelijke omgeving zorgt voor hilarische scènes en spanning. Ik geloof niet dat ik een pagina heb gelezen waarbij er niet een moment was dat mijn mondhoeken omhoog krulden.
Het zijn de anderen, les autres, die Alp hinderen bij het volbrengen van zijn missie: een kwaliteitsrestaurant op een heuvel nieuw leven inblazen. Dat doet hij op aandringen van ene Slootjes die met het restaurant van zijn moeder in zijn maag zit, nadat zij en haar man zijn omgekomen bij een busongeluk. Alp laat zich overhalen en krijgt een boek met recepten van de moeder, want dat is de voorwaarde van Slootjes: het restaurant moet worden voortgezet in haar geest.
Aan Alp ligt het dus niet. Hij verstaat zijn vak en hij is gedreven. Hij serveert zijn gasten uitgebalanceerde, exquise gerechten. Volmaakte kunstwerken die af zijn. Maar er zijn altijd klanten die daar anders over denken en speciale wensen en eisen hebben die die kunstwerken verminken. Ze willen de saus apart, ze laten de zorgvuldig geplukte en samengestelde salades onaangetast en ze vragen ander bestek voor een boterzacht stuk vlees of grotere glazen voor de wijn. Ze deinzen er ook niet voor terug om kinderen of honden mee te nemen die de sfeer in het restaurant verstoren. Pijnlijk voor de kok, een vreugde voor de lezer.
Daarbij moet Alp het stellen met onder andere ‘de jongen’ en Martie. In plaats van hem in de zaak de helpende hand te bieden en hem te ontlasten met bediening en afwas, zodat hij zich volledig aan zijn culinaire creaties kan wijden, moet hij hen steeds bij de les houden en corrigeren. Goedbedoelde ideeën om de gasten zich welkom te laten voelen met woorden in het Hawaïaans of met servetten gevouwen in de vorm van Flamingos. Vriendelijk wijst Alp de suggesties van de hand. De jongen houdt van dieren en heeft moeite met de vlees- en visgerechten die Alp bereid. Die dierenliefde dringt Alp in de verdediging en zorgt voor oponthoud in de keuken. Bijvoorbeeld als de jongen toekijkt hoe de kok een schol bereid. ‘Nu boog hij zich alsnog over de vis, gleed met zijn wijsvinger over de rug. Een prachtige vis vond hij het, maar zo ontzettend dood. Ik gebaarde dat hij zijn hand weg moest halen. “Kijk even mee!” Met mijn mes schraapte ik over de vissenhuid. Ik liet hem het slijm zien. Hoe meer slijm, hoe verser de vis. Kennis waar je iets aan hebt, waarmee je op elke markt ter wereld de meest verse vis kunt kopen. Kijken naar slijm, ruiken aan een ananas, luisteren naar het gekraak van andijvie. Peinzend bekeek de jongen het slijm. Dat wij iets wat net dood is vers noemen! Hij had een filmpje gezien van vissen die op duikers afkomen om te worden geaaid. Wist ik dat vissen net als honden en katten graag geaaid worden?’
En hier grijpt de kok in: “Zo is het wel genoeg,” zei ik toen hij de vis bleef strelen. “Hoe vaker mensen iets aanraken, hoe sneller het bederft.”
Dan zijn er ook nog eens de ouders van Alp die hem van het werk houden met telefoontjes op de ongelukkigste momenten. Vader Hennie met allerlei constateringen over de weersgesteldheid en moeder over de onhebbelijkheden van haar echtgenoot. En of Alp niet snel langs kan komen om de heg te snoeien. Moeder komt op het idee om een familiegraf te kopen, vader ziet dat niet zitten en Alp wordt door beiden telefonisch te hulp geroepen als een soort Johan Remkes. Als kok staat daar je hoofd natuurlijk niet naar.
Het zorgt in elk geval voor hilarische situaties én voor de spanning in het verhaal of en hoe de hoofdpersoon al die ballen in de lucht houdend zijn missie tot een goed einde gaat brengen. Na het succes van een eerste boek is het voor een schrijver altijd spannend of die de belofte met het tweede boek waarmaakt. Mirthe van Doornik doet dat zeker. In haar debuut ‘Moeders van anderen’ leek ze rijkelijk gebruik te maken van autobiografische gegevens. Maar wat als de bron van de eigen jeugd leeg is? Voor Van Doornik maakt het niet uit, zo blijkt. Zorgden de pijnlijke situaties in ‘Moeders van anderen’ voor ongemak bij de lezer, in ‘Een tafel bij het raam’, bezorgen ze de lezer een glimlach of zelfs een schaterlach! En wat een prachtige vergelijkingen, wat een stilistische brille! Over Slootjes bijvoorbeeld: ‘Slootjes was niet lang. Wel dun. Niet op een fragiele manier, eerder taai en onverwoestbaar zoals helmgras dun en onverwoestbaar is.’
Afgelopen weekend kregen we vrienden op bezoek. Stiekem hoopte ik dat het bezoek verhinderd was of in het slechtste geval vroeg naar huis zou gaan zodat ik verder kon lezen in de nieuwe Van Doornik. Het pakte anders uit. En misschien was dat maar goed ook. Het voorkwam dat ik de literaire delicatesse die ‘Een tafel bij het raam’ is als een kokmeeuw naar binnen schrokte. En het moment dat ik het boek uit heb, is dan toch gekomen. Maar in plaats van spijt ervaar ik de voldoening van iemand die heerlijk heeft getafeld en nog uren nageniet. In zijn sonnet ‘Dichterschap’ vroeg J.C. Bloem zich af: 'Is dit genoeg; een stuk of wat gedichten, voor de rechtvaardiging van een bestaan?’ Dat is het natuurlijk en dat geldt ook voor Van Doornik met haar twee romans. Maar stiekem en schuldbewust kijk ik uit naar weer een volgende Van Doornik. Schuldbewust want mag je zo hebzuchtig zijn? Ik zal proberen mijn gulzigheid te bedwingen en mijn honger te stillen door in de twee boeken terug te bladeren en door ze te herlezen.
Met Thomas Rosenboom als bewonderaar heb je misschien geen positieve recensies meer nodig, maar die verdient de schrijfster absoluut. Enkele jaren geleden kondigde Rosenboom aan te zullen stoppen met schrijven. Dat bedroeft me want ik ben ook liefhebber van zijn werk. Maar gelukkig is met Mirthe van Doornik een nieuwe stem in de literatuur opgestaan! Voor nu zou ik met een vaandel de straat op willen gaan waarop staat geschreven: Lezers aller landen verenigt u! Leg het werk neer, ga staken en lees ‘Een tafel bij het raam’!
July 28, 2024
Een even absurde als geloofwaardige tragikomedie over een man, een kok, die als een ramp in slowmotion alle grip verliest en ineenstort. Wat een heerlijke roman.
March 11, 2024
Mooie hijgerige toon van kok 24 Alphonso die tijdens een hittegolf een restaurant op een bult draaiende moet proberen te houden. Dat vraagt om veel ballen in de lucht te houden en dat valt niet mee omdat haar vaste medewerker langer op reis blijft dan ze had gedacht. Veel verder dan telefonisch contact met zijn opdringerige ouders komt Alphonso niet. Bovendien heeft hij last van smetvrees en waakt over hygiëne. Hilarisch is een scène waarin hij een pleister kwijtraakt, die ze om haar vinger heeft geplakt. Ik moest steeds aan een vrouwelijke hoofpersoon denken, wellicht omdat het boek door een vrouw geschreven is en bleef daar tot het eind last van hebben. Dat eerste beeld was waarschijnlijk meteen heel sterk.
September 20, 2023
Een literaire roman vol prachtige zinnen die ook nog eens fijn weg leest. Het verhaal bevat naast dreiging ook veel humor. Je gaat, naarmate je in het boek vordert, steeds meer sympathiseren met de hoofdpersoon. En door dit alles zijn knap meerdere actuele maatschappelijke thema’s verwerkt. Houd je van de Nederlandse taal en beeldende (en in dit boek ook nog eens watertandende) beschrijvingen, dan ben je bij Mirthe van Doornik aan het juiste adres.
September 6, 2023
Vijf sterren!
Mooie roman van Mirthe van Doornik over een kok die zich steeds verder van de buitenwereld en de gasten van zijn restaurant afsluit. De worsteling van de hoofdpersoon met het leven wordt in deze gelaagde roman trefzeker en soms hilarisch verwoord. Een sublieme schrijfstijl, die ook al kenmerkend was voor haar vorige (debuut)roman.
Mooie roman van Mirthe van Doornik over een kok die zich steeds verder van de buitenwereld en de gasten van zijn restaurant afsluit. De worsteling van de hoofdpersoon met het leven wordt in deze gelaagde roman trefzeker en soms hilarisch verwoord. Een sublieme schrijfstijl, die ook al kenmerkend was voor haar vorige (debuut)roman.
June 22, 2024
Fijne setting en goede karakters die met gortdroge humor worden omschreven. Geen gebrek aan filmische scenes in dit boek, maar voor mij is het te weinig een verhaal. Toch vier sterren, vooral omdat hoofdpersoon Alp gevaarlijk dicht bij de meest verdorven kant van mijn brein komt. Ik denk het, hij doet het. Volop lekker.
August 27, 2025
Vier sterren voor dit smakelijke verhaal met mooie taalvondsten, natuurlijke dialogen, tragiek en (zwartgallige) humor. Het is een portret van een kok die er eigenlijk wel klaar mee is en steeds meer een hekel begint te krijgen aan zijn klanten. Gekgenoeg heeft hij wel veel geduld met zijn hulpjes die hem meer werk verschaffen dan helpen. Het boek heeft, naar mijn mening, een passend open einde.
December 11, 2023
ik moet toegeven dat ik het waarschijnlijk te snel heb gelezen, maar ik kwam er niet achter waar dit nou eigenlijk over ging? wat dreef "Alp"?
entertainment: 2.7/5
aesthetic: 2.4/5
emotion-evoking: 0.5/5
entertainment: 2.7/5
aesthetic: 2.4/5
emotion-evoking: 0.5/5
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 5, 2025
Wat een geweldig humoristisch boek over een cynische kok die een restaurant in Fawlty Towers stijl runt. En dan ook nog te maken heeft met ouders die van het padje zijn en personeel wat niet spoort. Ik heb ervan genoten!
June 19, 2023
Helaas. Iemand die kan schrijven, maar geen boek schrijft.
September 12, 2023
A must read during a nice autumn breeze on a terrace on top of a mountain while they prepare a suspicious meal for you
October 25, 2023
Mooi geschreven. Weinig opbeurend. Het verhaal sprak mij niet aan. Ik ben benieuwd welk gesprek het oplevert in mijn leesclub.
December 17, 2023
Een aardig boek. Ze kan zéker goed schrijven, maar ik vroeg me wel af: waarom schrijft ze dit? Waarom moet ik het lezen? En dat is geen goed teken.
Read
February 27, 2024Een boek met verfijnde zwartgallige humor. Als je het leven in de horeca een klein beetje kent is het extra leuk om te lezen.
April 15, 2024
De droge humor van de kok leeg in het begin wel de smaakmaker. Het verhaal gaat alle kanten op, geen aanrader.
April 15, 2024
Vlijmscherpe personages, smakelijke zinnen. Ik blijf steeds weer nieuwe dingen ontdekken, onderstrepen. Heerlijk.
June 25, 2024
Aangeraden door Maria als fijn vakantieboek en dat is het. Heel zintuigelijk geschreven, visueel, met originele vergelijkingen. Met veel plezier gelezen.
October 22, 2024
Hilarisch. Het wordt elke pagina erger.
September 12, 2023
IJzersterke personages, die op zichzelf al gelaagd genoeg zijn om elke bladzijde om te willen slaan. Dit boek vult niet in wat je ervan moet maken, dat wordt aan de lezer zelf gelaten (verademend).
Voor wie houvast en handleidingen in de vorm van uitleg en overduidelijke plots nodig heeft, is het misschien net iets te hoog gegrepen. Al zou ik het boek door de toegankelijkheid aan iedereen kunnen aanraden.
Zeldzaam ook om zo licht maar betekenisvol te kunnen schrijven zonder oppervlakkig te worden of in cliché’s te vervallen.
Voor wie houvast en handleidingen in de vorm van uitleg en overduidelijke plots nodig heeft, is het misschien net iets te hoog gegrepen. Al zou ik het boek door de toegankelijkheid aan iedereen kunnen aanraden.
Zeldzaam ook om zo licht maar betekenisvol te kunnen schrijven zonder oppervlakkig te worden of in cliché’s te vervallen.
Displaying 1 - 29 of 29 reviews