Eine Hans-im-Glück- und eine Liebesgeschichte, eine Geschichte vom Erwachsenwerden, ein Buch für Kinder, aber längst nicht nur - geschrieben vom Friedenspreisträger des Deutschen Buchhandels.
Amos Oz (Hebrew: עמוס עוז; born Amos Klausner) was an Israeli writer, novelist, journalist and intellectual. He was also a professor of literature at Ben-Gurion University in Beersheba. He was regarded as Israel's most famous living author.
Oz's work has been published in 42 languages in 43 countries, and has received many honours and awards, among them the Legion of Honour of France, the Goethe Prize, the Prince of Asturias Award in Literature, the Heinrich Heine Prize and the Israel Prize. In 2007, a selection from the Chinese translation of A Tale of Love and Darkness was the first work of modern Hebrew literature to appear in an official Chinese textbook.
Since 1967, Oz had been a prominent advocate of a two-state solution to the Israeli–Palestinian conflict.
[Read in Spanish] -- [Reseña en español más abajo]
I didn't expect a book like that. It was like reading a child's mind, with a child's vocabulary, with a child's words, with a child's simplicity. A short and a one-day story. Sumji's life seemed to be a disaster under any point of view. If it's seen from an "adult" point of view it is not a big deal. I remember that things that are not important now used to be super important as a child. It is a pity that t was such a short book and only for 1 day. At times I wondered What is he talking about? Even though the book is easy to follow, I wanted to know more about Sumji's life that only for 1 day. I rate it with 2 stars just because I was expecting more and not read only 1 day of his life. Oz could have taken more advantage of this story. I am not a writer, but it's just my very humble opinion. In any case, I liked it.
No me esperaba un libro así; es como leer la mente de un niño, con vocabulario de niño, con palabras de niño, con la simpleza de un niño. Una historia corta y que es sólo por un día. La vida de Sumji parecía un desastre por donde se le mirara, y si uno lo ve desde un punto de vista "adulto", es algo pequeño, pero recuerdo que cuando era niño, era demasiado importante para mí. Me dejó un sabor amargo el hecho de que es muy corto, es sólo un día y por momentos dije ¿De qué está hablando? A pesar de que no es un libro complicado de seguir, quería saber más acerca de la vida de Sumji que solamente por un día. Le pongo 2 estrellas sólo por el hecho de quedarme con gusto a poco y de cierta forma, Oz pudo haber sacado mucho más provecho de esta historia. No soy escritor ni nada, sólo es mi humilde opinión. De todas formas, me gustó.
Lo que he sentido al leer este libro es una completa indiferencia por el contenido. No me ha gustado ni la historia, ni los personajes, ni el lenguaje; realmente no me ha gustado nada. Siento que acabo de leer un libro muy lejano de mis gustos, y el cual, sinceramente, no me ha producido la mínima reacción. Es que ni siquiera siento enojo, frustración, o la sensación de haber perdido el tiempo. Asemejaría mi experiencia como cuando hago una fila en un banco, pago un tiquete para subir al transporte o tengo que cerrar la puerta de mi casa. Nada especial.
La lectura ha sido bastante extraña. La historia de un niño pequeño que acude a la imaginación para protegerse del dolor que le causa la realidad en la que vive podría ser una buena temática para un libro, pero la verdad es que el tono de la novela es tan, pero tan aburrido, que mi mente todo el tiempo estuvo en blanco. No es que estuviera desconcentrado al leer, o que la historia fuera difícil de entender, o que tuviera mal humor al momento de leer. Lo que ocurre es que el libro me produjo tan poco interés, que tengo incluso pereza hasta de escribir estas palabras.
Quizás lo único —forzándome a ser positivo— que podría salvar de esta historia, es que invita a los adultos a cambiar la actitud amenazadora hacia los niños. Atacamos duramente a los demás con crueldad tal y como nos criticamos a nosotros mismos, pero un infante es frágil y no está preparado para ese tipo de trato. Si intimidamos a los niños ellos jamás confiarán en nosotros cuando necesiten contarnos sus problemas. Y si los niños no cuentan sus problemas el dolor los atormentará, llevándolos a tomar muy malas decisiones porque buscarán con desesperación que su problema desaparezca. Ellos no están dotados con la capacidad de tomar buenas decisiones porque su cerebro se sigue formando. Ellos no han aprendido aún a usar su pensamiento racional. Por culpa de una mala comunicación con los más pequeños es que después surgen las autolesiones, las adicciones a las drogas, las huidas de casa, los miedos y traumas, etc. Así como aprendemos sobre muchos temas y ejercemos una profesión, también debemos aprender sobre cómo tratar a los más pequeños. Y esto no es solo para quienes son padres, sino para toda persona adulta en general. En verdad debemos aprender a tratar con cariño a los niños.
Pero de resto, nada de nada. Este es un libro que me veo obligado a calificar con una estrella pero porque Goodreads no permite poner una calificación más baja, porque personalmente, si tuviera opción, mi puntuación real sería de cero estrellas. Quizás hay lectores a los que sí les gusta el libro y sentirán aversión por lo que estoy escribiendo, pero la verdad es que estoy siendo honesto tal y como lo hago siempre. Realmente, no logro entender a los lectores que le dan a este libro una calificación mayor de tres estrellas; sinceramente no lo entiendo.
Somewhat a coming of age love story, it features a teenage boy caught between child- and teenhood...immersed in his dreams of adventure, teased by classmates, and dreaming of a girl in his neighborhood. This small slice of a coming of age story is par for it's time and setting after WWII, with endearing dreams and relatable features mirrored in the main character of a working class family receiving his first bike. A delight to readers in appreciation of the small things of life that matter and who still understand the connection that tors to WWII.
Come "D'un tratto nel folto del bosco"anche "Soumchi" è un libro per ragazzi, adatto agli adulti. In una Gerusalemme occupata dagli inglesi, prima della seconda guerra mondiale, un ragazzino di undici anni si affaccia alla vita, scopre l' amore e i primi dissidi con la famiglia. Ha un nomignolo, Soumchi, in realtà un toponimo geografico meno noto di un lago, nome da lui sfoggiato, in modo del tutto spontaneo, durante una lezione. Rincorre i suoi sogni che vengono nutriti dalla figura di uno zio eccentrico e dai suoi doni, tra tutti una vecchia bicicletta che in poco tempo lo porterà ad una serie di scambi con alcuni coetanei.La bicicletta è fonte di preoccupazione per i genitori, ignari del fatto che il loro giovanotto già medita viaggi fino al cuore dell'Africa, preoccupati dello scenario urbano di una città che cova rancori, che deve ancora fare i conti con la Bibbia e riscrivere gli scenari urbani contemplando anche vicinanze impensabili. Sarà il padre della ragazzina di cui si è invaghito, un ingegnere, a conversare di politica con lui, piccolo ragazzetto, sostenitore di un'idea di persecuzione subita dagli Ebrei. Si limita a dirgli che la Bibbia ha promesso loro tutto il paese " ma la Bibbia è stata scritta in un'epoca e noi viviamo in un'altra, del tutto diversa." È questa la lezione che farà sua il ragazzetto, riconoscendo, col passare degli anni, che tutto muta, per fortuna.
Wow. This book is beautiful, funny, sweet, sad, slyly funny, sensitive. There are moments the book seems to be written with a sense of modesty in the face of a complex and difficult-to-understand world--but with sunning narrative grace, and perhaps a bit of a swagger.
Soumchi is a short novel narrated by a boy living in British occupied Jerusalem after WWII. He is socially awkward--to a degree I think his emotional awkwardness and way of viewing the world are deeply influenced by growing up with so many adults broken by the holocaust. Not only is he socially awkward, but he's in love with a girl, Esther, and he knows it's not acceptable to feel that kind of tenderness, and so he tries to deny his feelings to himself and others, and treats his beloved as one fears an 11 year old boy in this position might.
Soumchi, like all Jewish fools, is wise beyond his years. Home isn't safe for him, and neither is school. He has an artist's temperament (he's a young poet, or poet in the making) and at home and at school pretty much wherever he goes, he's bullied, neglected, or misunderstood. But his imagination (great imaginary adventures) takes him away from the pain of every-day life.
When his uncle gets him a bicycle, Soumchi thinks his problems are over. He'll travel far away leaving behind all of the hurt. But, as it turns out, his problems have only just begun...
[The rest may be spoilery? I'm not sure, but if you're cautious about these things, probably best to stop here.]
The adventures begin with a visit to his friend Aldo, who is wealthy and very wily when it comes to business deals and desperate to ride a bicycle (his parents won't let him.) Soumchi barter's the bike for a bit of Aldo's train set and on his way home, finds himself on Goel's turf. Goel is as street-smart bully. By the end of the day Soumchi feels he's lost mostly everything, and the story has the feel of the folktales under the official folktale-type heading "trading away one's fortune." But this is not a book about a lost bicycle. It's a book about the strange twistings and turnings of fate, and about the blessing of coming into contact with the possibility of new and different and tenderer kinds of connection.
At a certain point in the book, Soumchi meets Engineer Inbar, the father of his beloved Esther. Inbar invites Soumchi to his home. The conversation between Soumchi and Engineer Inbar is, well, extraordinary in its simplicity and narratively quite brilliant. The conversation is a turning point. I won't say too much about it. Only that in this conversation, disagreement does not (as it generally seems to in Soumchi's world) turn into violence or name-calling. Below is one of my favorite quotes, Engineer Inbar responding to Soumchi.
"Only you'll have to try to persuade them to see matters in the same light. The days of the bible, alas, are over and done. Ours are a different matter altogether. Who on earth nowadays can turn walking sticks into crocodiles and beat rocks to make water come out? Look, I brought these sweets back last week, straight from Beirut, by train. Try one. Go on. Enjoy it. Don't be afraid. It's called Rakhat Lokoom. Eat up. Isn't it sweet and tasty?..."
Soumchi has lied to Inbar and it isn't clear to me if Inbar knows it, but I have the feeling he does, and that his, in a way, is the voice of the author coming through. But who knows. All I know is this is a short, exquisite tale of childhood, a fable of sorts, in which Soumchi loses a bicycle, a train and a dog, and finds something much more valuable.
Amos Oz is probably one of my two or three favorite living writers, and Soumchi is a beautiful book, a gentle, poignant and thoughtful novella about a young boy living in British-occupied Jerusalem, a gullible dreamer who fantasizes about travels to the Himalayas and darkest Africa and who dreams about Esthie, the love of his life.
"In a single sentence I can tell you all of it. How once I was given a bicycle and swapped it for a railway; got a dog instead; found a pencil sharpener in place of the dog and gave the pencil sharpener away for love. And even this is not quite the truth, because the love was there all the time , before I gave the sharpener away, before these exchangings began."
Cartea este absolut superba. Am citit-o intr-o ora. A fost exact cum ma asteptam, inocenta cumva, dar plina de invataturi. Este genul de carte pe care o citesti cu sufletul deschis si zambetul pe buze. Mi-a placut la nebunie.
Wow, es un Libro muy bonito y con algo de reflexión. ¿Qué puede pasar con un niño de 11 años al que le regalan una bicicleta? ¿En qué situaciones estará metido? Aquí no puedo contar tanto de él para no arruinarles la sorpresa, pero estas son lecturas ligeras que se leen de una sentada, de un tono infantil pero como siempre digo, abierto a todo el que desee encontrarse con algo similar. Destacar también lo realista de algunas situaciones de la vida, nada idealizado y es lo que más me gustó.
Una bella y sencilla historia, llena de emotividad. Una novela muy breve pero que muestra de una manera muy auténtica al carácter espontáneo y frágil que se tiene en la niñez, donde en ocasiones las dudas más sencillas nos hacen crear historias complejas que nos llevan a imaginar situaciones complicadas debido a la edad y que al recordarlas nos damos cuenta que de niños todo lucía diferente. Con una prosa muy sencilla pero concisa, este autor nos describe una sociedad Israelí afectada por la guerra pero desde una perspectiva inocente. Una historia bien escrita y amena.
El escritor israelí, Amos Oz, nunca me decepciona… “La bicicleta de Sumji” es una bonita y emotiva historia, llena de sensibilidad, de los sueños de un niño de Jerusalén.
a book i read over and over in my early teens. tears were shed. today I was reminded of it out of nowhere. without reading it again as an adult im gonna give 5/5
Sumki este un Danila Prepeleac mic si indragostit, astfel ca nu va avea parte de confruntarile prin care a trecut personajul romanesc, ci doar de o discutie neinteresanta la miez de noapte si de cateva poezioare patetice si copilaroase. Pe bune, cartea lui Amos Oz este povestea lui Ion Creanga la o scara mult-mult redusa. Nu isi da aici adevarata masura a capacitatii de a scrie, ci doar isi ascunde cele 2-3 idei lipsiste de originalitate si culoare in forma unei parabole (asta daca vrem sa fim binevoitori si sa apreciem in vreun fel cartulia) din care nu stiu cine ar putea gasi ceva de invatat. Amos Oz nu ma prinde nicicum. Dupa "Poveste despre dragoste si intuneric" si "Rime despre viata si moarte" se pare ca relatia mea cu Amos Oz nu este una de prietenie ci, mai degraba, de toleranta. Sumki nu trezeste nimic in mine, nu rezonez deloc. Cele cateva pasaje scrise foarte bine, nu sunt suficiente pentru a o recomanda. Decat daca va temeti ca nu o sa indepliniti Goodreads 2014 Reading Challenge si vreti sa va umpleti raftul cu carti citite cat mai repede si facil.
O alegere foarte inspirata am facut atunci cand am ales din raft povestea asta, acum, in preajma Craciunului. M-a dus direct inapoi in copilarie, cu delicatetea familiara a lui Oz. O minunata madeleine israeliana.
“Pomegranate scents waft to and fro From the Dead Sea to Jericho.”
“It greeted me, as usual, with a smell both gloomy and enticing, made up of muttered secrets and hushed carpets, stealthy plots and leather upholstery, illicit whisperings and distant journeys. All day long, all summer long, the library shutters were kept closed to prevent sunlight fading the beautiful leather bindings with their gold-lettered spines.”
Relato corto sobre la infancia, los sueños, los deseos, el amor y como repercute en los diferentes extractos sociales. Es un libro dulce, posiblemente porque está escrito desde la perspectiva de un niño.
Una historia bonita de como vive la infancia un ser inocente lleno de imaginación, eso es todo, nada sorprendente, solo es una historia entretenida un poco difícil de coger el hilo en ciertas partes que parecen complejas pero terminan siendo simples y de vivencias diarias.
Meh. No tengo una mala idea de Amos Oz, pero esta, definitivamente, no puede estar entre sus mejores obras. Entiendo que es la perspectiva de un niño durante un día. Aun así, no sentí esa nostalgia ante la niñez evocada. A momentos es divertido, pero nada que me dejara con una gran emoción, honestamente.
En esta entrega, Amós, nos regala un relato lleno de significados sobre la vida.
Las poco más de cien páginas resumen esta vida de Sumji, que gasta un día de su existencia, pero con eso basta para mostrarnos que esto cambia continuamente. Nada es eterno, ni un sólo segundo es igual. Y que lo peor, por lo regular, tiene un por qué. Esa consecuencia nos encantará. Después de eso, otra vez resalta, que todo cambia.
Una lectura muy fluida y sencilla, pero no nos confundamos, este escritor siempre trae reflexiones para mucho tiempo.
Es un libro corto y a pesar de ser una traducción - o tal vez traducción de una traducción - es posible apreciar lo hermoso de su escritura y la sensibilidad para situarse en el ser de un niño con toda la complejidad y simplicidad que eso implica. He leído un par de libros de Amos Oz ya y se está transformando en uno de mis escritores preferidos.
Un racconto (e come racconta bene Oz) sul disincanto che nasce con l'adolescenza, sulla scoperta che tutto passa, nulla torna e tutto cambia inesorabilmente.
Soumchi Amos Oz Traduttore: G. Arneri Editore: Feltrinelli Pag: 85 Voto: 4/5
I didn’t realise this was going to be a kid’s book but it was only short—always the attraction—and, besides, it caught my attention. I have to say I took a shine to the protagonist (protagonist? far too grand a title for our eleven-year-old narrator) who we only ever know as ‘Soumchi’, a nickname given to him by his classmates. I remember being eleven. I got my first nickname then. It only stuck for a year and then we went to the big school and as there was another boy there with a similar-sounding nickname mine got dropped and it was another couple of years before I acquired my second which did stick.
I was about the same age as ‘Soumchi’ when I fell in love for the first time too and I have to say I related completely with his pubescent angst. Not quite sure I was quite as gullible as he seems—for starters I would’ve known if my uncle had tried to foist off a girl’s bike on me—but then again as this book is set just after the end of World War II he can, I suppose, be forgiven for being a bit innocent. And he is. Why else would be let his supposed best friend con him so easily?
As it’s a kid’s story events unfold a little too conveniently: he loses the bike but acquires a train, he’s forced to give up the train but acquires a dog, the dog runs off and he finds a pencil sharpener, he gives the pencil sharpener away and discovers love. That aside I found the characterisations good and everyone is believable, even the minor characters. And I liked too that the ending—the first ending (there’s a second one he says we don’t need to read)—isn’t too neat; that made it slightly more believable.
A charming wee book and a book I would’ve appreciated at about that age but I’d’ve never have lent it to any of my mates.
¡Amos Oz es Dios! Este libro me cayó por azar en las manos y como está cortito me lo leí en chinga y oh sorpresa: es de lo mejor que leído en mucho mucho tiempo (bueno como tres o cuatro meses desde que leí "Ciudad de ladrones" de David Benioff). Lo más cabrón es que ni siquiera se por qué me gusto tanto. Aún así haré un intento: me hizo reír, me conmovió, me hizo recordar cuando era niño, me hizo viajar a un país y una época que nunca conocí (Israel post-segunda guerra mundial) y al final me quedé electrificado por su narrativa fresca y su estructura destructurada. En cuanto lo acabé guglie Amos Oz y me encontré con que ha sido favorito al Nobel y me dije: la neta con razón. En conclusion La Bicicleta de Sumji son 71 páginas que te saben a esa comida deliciosa de abuelita que comes con un chingo de hambre y que de repente te hace sentir feliz aunque no supieras que estabas triste. (Y hasta aquí mi reseña con cero spoilers porque a este libro uno merece entrar sin saber qué pedo para que sorprenda más).
Seré igual de breve que este relato, de apenas noventa páginas. Todas las sinopsis que he leído se centran en la odisea por Jerusalén de un niño de once años llamado Sumchi después de que su tío estraperlista le regale una curiosa bicicleta. Les llama la atención la cantidad de cosas que le pueden ocurrir a un niño en veinticuatro horas. Al propio Sumchi también.
A mí, en esta ocasión, no. Lo que hace que este relato sea un poco diferente de otros miles es el acertado retrato social de la ciudad, el amor confuso que Sumchi siente hacia Esthie y el origen de la palabra Sumchi: nombre en la literatura talmúdica del lago Hula, situado al noreste de Israel. Los egipcios lo llamaron Samchuna, Flavio Josefo, Semechonitis y en arameo se decía Hulata. Actualmente en árabe se llama Buheirat el Huleh y Agam Hula en hebreo. Y como siempre, me pierdo en los nombres…
Una sorpresa extraordinaria esta pequeña historia juvenil.
¿Para qué leer la bicicleta de Sumji?
1. Por la maravillosa metáfora que hace el autor para explicar el cambio y los giros que da la vida. Donde debemos aprovechar lo que tenemos por que después estamos sufriendo en querer regresar a eso que atesorábamos. 2. Cada personaje es tan transparente y real, que la historia se vuelve muy verídica. 3. Las situaciones son tan sencillas que no crees que encierren profundidad, pero cuando las conoces, te das cuenta que lo más simple pueden tener mucho más significado que lo mas complejo y elaborado. 4. El final es en verdad precioso y perfecto. Donde sumji es el reflejo de cada uno de nosotros.
Es un cuento largo, muy sencillo, casi infantil. Fue agradable de leer e incluso tuve curiosidad por el descenlace. No obstante me molestó el niños inquientos azules vrs. niñas princesas rosadas que permea toda la historia.
"porque me gustaba (una chica) le pegaba chicles en su rebeca favorita" o algo así y, "esas cosas que nunca iba a ver en la habitación de una chica: un destornillador, unos tennis sucios...". Ya no puedo con estereotipos tan marcados, paila.
La traducción es españolísima a más no poder. Se joroba, se visten rebecas y se compra en ultramarinos.