Η πίπα του όπιου

by Théophile Gautier, Ανδρέας Ταρνανάς (Translator)

Μέσα στους γαλαζωπούς καπνούς του οπίου, ο ήρωας της "Πίπας του οπίου", του πρώτου διηγήματος, καταφέρνει να μιλήσει με τα όνειρα του, να σώσει την όμορφη γυναίκα από βέβαιο θάνατο και να οδηγήσει παραμυθένιου άρματα σε σκοτεινές πολιτείες...

Ο Ονούφριος, ο ήρωας του ομώνυμου διηγήματος είναι ένας Δον Κιχώτης στη Γαλλία του 19 αι. Περνά τις μέρες του ανάμεσα σε τερατώδη συμβάντα, ζει τα γεγονότα τα μεγεθυμένα από την φαντασία του. Είναι λοιπόν, ένας τρελός "άγνωστου αιτίας" ? Ή μήπως όχι...?

Στο τρίτο διήγημα του Γκωτιε , "Άρια Μαρκέλλα", παρακολουθούμε πως κατά την διάρκεια μιας εκδρομής στην Πομπηία, ο νεαρός Οκτάβιος ζει, για μια νύχτα, τον απόλυτο έρωτα με την Αρία Μαρκέλλα, τη γυναικά πνίγηκε στην λάβα του Βεζούβιου, είκοσι αιώνες πριν....

Κι ο εφευρέτης της "Νυχτερινής Επίσκεψης" που κατάφερε τελικά, να πετάξει? Εκπλήρωσε την υπόσχεση του να απελευθερώσει τους ανθρώπους από την αρχαία βαρύτητα.? Τι απέγινε? Γιατί δεν ξαναφάνηκε στο σπίτι του συγγραφέα?

Genres: Nonfiction

142 pages, Paperback

First published February 1, 1846

About the author

Pierre Jules Théophile Gautier was a French poet, dramatist, novelist, journalist, and literary critic. In the 1830 Revolution, he chose to stay with friends in the Doyenné district of Paris, living a rather pleasant bohemian life. He began writing poetry as early as 1826 but the majority of his life was spent as a contributor to various journals, mainly for La Presse, which also gave him the opportunity for foreign travel and meeting many influential contacts in high society and in the world of the arts, which inspired many of his writings including Voyage en Espagne (1843), Trésors d'Art de la Russie (1858), and Voyage en Russie (1867). He was a celebrated abandonnée of the Romantic Ballet, writing several scenarios, the most famous of which is Giselle. His prestige was confirmed by his role as director of Revue de Paris from 1851-1856. During this time, he became a journalist for Le Moniteur universel, then the editorship of influential review L'Artiste in 1856. His works include: Albertus (1830), La Comédie de la Mort (1838), Une Larme du Diable (1839), Constantinople (1853) and L'Art Moderne (1856)

Reviews

[Camilla · Rating 3 out of 5]

Non ho mai fumato ma mi sento un po' stoned dopo questi racconti

[Alessia · Rating 3 out of 5]

Il titolo mi ha tratta in inganno a pensare che l'intero testo fosse la descrizione dell'esperienza, invece questa non è che uno dei tanti racconti contenuti all'interno.

I racconti tuttavia sono accomunati dal fatto di riprendere i temi cari agli autori decadentisti di fine '800:
- l'assunzione di sostanze
- gli effetti allucinogeni indotti da sostanze psicotrope
- apparizioni demoniache
- amori proibiti
- femme fatale
- il soprannaturale
- la morte

Già nella lettura del Conte di Montecristo mi ero imbattuta nella scoperta di come venisse assunto l'hashish in quel periodo, ossia sotto forma di una pasta di colore verde assaporata alla orientale a fine pasto durante il momento del caffè e in questo racconto ho potuto scoprire come era creata " un estratto del fiore della canapa, che si fa cuocere con del burro, dei pistacchi, delle mandorle e del miele, in modo da formare una specie di confettura molto simile alla marmellata di albicocche, e d'un gusto tutt'altro che sgradevole" (pag.56) e sembra davvero una prelibatezza.
Proprio per questo dettaglio comune ho anche scoperto che lo stesso Dumas frequentava il club in questione, quindi era lui stesso testimone diretto degli effetti indotti narrati nel suo romanzo.

Gautier nel testo adotta un linguaggio estremamente accattivante, grazie sia ai molteplici riferimenti letterari/storici sia a delle descrizioni molto poetiche che sarebbero degne di descrivere di un'opera d'arte.

[Arax Miltiadous · Rating 3 out of 5]

τρυπακι !

πολύ μου αρέσει αυτή η διαμάχη της ρομαντικής έκφανσης της φύσης του Γκοτιέ, με πιο φιλελεύθερη και εκσυγχρονισμένη με βάση τα δεδομένα της εποχής του. Σε αυτά τα τέσσερα διηγήματα διαφαίνεται πολύ έντονα.

[Luka · Rating 5 out of 5]

can i go back in time to be part of that club ? because i need some of that

[Koral Intens · Rating 1 out of 5]

WTF?

[Elprimordial Sorel · Rating 5 out of 5]

"El deseo del ideal es tan fuerte en el hombre que en la medida de sus posibilidades trata de aflojar los lazos que retienen el alma al cuerpo, y como el éxtasis no está al alcance de todas las naturalezas, bebe alegría, fuma olvido y come locura, en la forma del vino, el tabaco y el hachís".

"Nunca beatitud semejante me inundó con tales efluvios; me hallaba tan fundido en la vaguedad, tan ausente de mí mismo, tan liberado del yo, ese odioso testigo que lo acompaña a uno a todas partes, que comprendí por primera vez cuál podía ser la existencia de los espíritus elementales, de los ángeles y de las almas separadas del cuerpo. Era como una esponja en medio del mar: a cada minuto me atravesaban oleadas de felicidad que entraban y salían por mis poros, porque me había vuelto permeable y, hasta el menor vaso capilar, todo mi ser se inyectaba con el color del medio fantástico donde me había sumido. Los sonidos, los perfumes, la luz, me llegaban por multitud de tubos delgados como cabellos en los cuales oía silbar las corrientes magnéticas".
Fragmento: "El hachís".

"Un tenue calor me recorría los miembros, y la locura, como una ola que echa su espuma sobre una roca y se retira para volver a lanzarse, alcazaba y abandonaba mi cerebro, al que terminó por invadir totalmente.
La alucinación, ese huésped extraño, se había instalado en mí".
Fragmento: "El club de los hachisinos".

"El otro día fui a ver a mi amigo Alphonse Karr y lo encontré sentado en su diván, con una vela encendida, aunque fuera pleno día, y en la mano un tubo de madera de cerezo provisto de una cazoleta de porcelana sobre la cual hacía destilar una especie de pasta marrón bastante parecida a la cera; esa pasta llameaba y chisporroteaba en la chimenea de la cazoleta, y por una pequeña embocadura de ámbar amarillo él aspiraba el humo que luego se propagaba en la habitación con un vago olor a perfume oriental.
Sin decir nada, tomé el artilugio de las manos de mi amigo y me adherí a uno de sus extremos; tras algunas bocanadas experimenté una especie de aturdimiento que no carecía de encantos y se asemejaba bastante a las sensaciones de la primera embriaguez".
Fragmento: "La pipa de opio".

[Mouâd Benzahra · Rating 4 out of 5]

– Le Club des hachichins : » Un récit décrivant avec extravagance un paradis de rêves s’ouvrant à un groupe d’esprits curieux réunis lors d’une soirée de dégustation de haschisch.
Le déchaînement de l’imagination enfiévrée de Gautier couplé à de mirobolantes hallucinations offrent au lecteur des figures drolatiques, effarantes et parfois tellement ironiques.

Un petit texte qui fera le plaisir des lecteurs en mal de sensations fortes. »

– La Pipe d’opium : » Dans cette nouvelle et toujours dans la même veine, Gautier fait la part belle aux visions et paradis artificiels qui s’emparent de lui en rêve..

L’expérience d’opium ( qui n’est point périlleuse de l’avis de l’auteur) transmet au lecteur toutes les facettes ineffables d’extase et de béatitude. »

En substance, ces deux nouvelles sont le témoignage d’une époque où les drogues douces ou dures n’étaient frappées d’aucune interdiction, démontrant par là-même les énormes proportions que pouvait atteindre l’imagination des intellectuels du 19ème siècle.

[Will · Rating 5 out of 5]

"Ceci vous sera défalqué sur votre portion de paradis."

[Enrique Escalona · Rating 5 out of 5]

Un relato bien alucinante y ponedor.

[Ciro Vinitzki · Rating 3 out of 5]

me pego mal

[Joshua Shon · Rating 2 out of 5]

so a culty group of french grouped up to smoke hash every once in a while