หัวขโมยแห่งบารามอสกับแหวนแห่งปราชญ์

The Thief of Baramos #3

by Rabbit

การเดินทางของเจ้าตัวยุ่ง เฟริน เดอเบอโรว์ และผองเพื่อน เมื่อได้เผชิญกับอำนาจลึกลับแห่งแหวนที่เล่นงานเฟรินจนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ขณะที่สถานการณ์ในเอเดนกำลังมีภัยพิบัติ
เรื่องวุ่นวายจึงตามมาอย่างคาดไม่ถึง

Genres: Fantasy, Young Adult, Novels, Fiction

488 pages

First published January 1, 2005

Reviews

[M · Rating 4 out of 5]

เล่มที่ 3 ของชุด หัวขโมยแห่งบารามอส

เล่มนี้ถือว่าเป็นเล่มที่ชอบน้อยที่สุด แต่ขนาดชอบน้อยนะ 55555 ก็ยังสี่ดาว ที่ชอบน้อยเพราะเป็นเรื่องที่เฟรินต้องเผชิญอะไรประหลาดๆ ของแหวนคนเดียว เน้นหนักไปที่เฟรินค่อนข้างเยอะ บวกกับปัจจัยหลายๆ อย่างที่อ่านแล้วมันออกจะหนักถ้าเปรียบเทียบกับเล่มอื่น

ส่วนที่ชอบคือตอนที่เล่นเกม... จะว่าเล่นเกมก็ไม่ใช่แต่เป็นการสร้างแผนเพื่อป้องกันเอดินเบิร์กมากกว่า ที่เหล่าผู้ร้ายเช่น เฟริน คิล และพวกมีอาชีพเป็นโจร ขโมย นักต้มตุ๋น สายลับ ฯลฯ พยายามเข้ามาเพื่อฆ่าคิง(ปลอมๆ) ของประเทศอื่นๆ ให้ได้ เพื่อทดสอบแผน อันนี้ก็ตื่นเต้นดี มีฉากคิลกับเรนอนพอหอมปากหอมคอ กิ๊วๆ

เสียอย่างเดียวก็คือจุดที่เฟรินถูกพาไปเห็นอนาคตมันบ่อยไป แต่ชอบที่แรบบิทแต่งให้เฟรินเป็นคนธรรมดามาก คือเฟรินเนี่ยกล้าก็กล้านะ แต่ไม่ใช่ตัวละครที่เต็มไปด้วยความดี ยังมีความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ แล้วก็กลัว อย่างตอนที่ตัวเองถูกจับ และคิลเข้าไปหาที่คุกก็พยายามโน้มน้าวให้คิลช่วยจนไม่คำนึงถึงผู้อื่น...

มันทำให้ได้มองตัวเองบ้าง แม้จะเป็นวรรณกรรมเยาวชน แต่เวลาอ่านเราก็เอามาคิดได้จริงๆ นะ สอดแทรกข้อคิดดีมาก

[Pathitta · Rating 5 out of 5]

ตอนอ่านครั้งแรกตอนป.4 มีหลายอย่างที่เราไม่เข้าใจเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ ดีใจที่มาอ่านอีกครั้งตอนโต เล่มนี้มันสอนอะไรเราหลายอย่างมากจริงๆ 😭 อาจจะชอบมากกว่าเล่มสองแล้วด้วยซ้ำ ❤️

[Sarfanee D. · Rating 4 out of 5]

4.5

[THEOENG · Rating 5 out of 5]

เล่มสาม น่าจะบันเทิงสุดละ ทั้งสนุก ฟิน ฮา และซึ้ง เริ่มเข้าใจสไตล์การเขียนของแรบบิทที่เค้าดูจะไม่เน้นบรรยายทุกรายละเอียด แต่จะมุ่งไปที่ใจความเนื้อๆเน้นๆอ่านแล้วสะใจดี ผู้เขียนวางเล่มนี้ไว้เป็นช่วงวัยผู้ใหญ่ ซึ่งตอนเราอ่านครั้งแรกเรายังเด็ก ก็สนุกไปตามเนื้อเรื่องที่มันฮาๆฟินๆตามประสา (ฉากฤดูนางคือแบบ ขำจนเหนื่อย) แต่พอกลับมาอ่านใหม่ในวัยที่โตขึ้น เราก็เริ่มเข้าใจอะไรหลายอย่างที่เราเคยมองผ่านมันไป เหมือนยิ่งอ่านซ้ำ ก็ยิ่งได้ตกตะกอนความคิดใหม่ๆเพิ่มขึ้น

"ลดความสบายของเราลงหน่อย แล้วให้คนข้างนอกได้เห็นแก่ตัวบ้าง ความเห็นแก่ตัวในโลกก็ไม่ลดลงสักเท่าไหร่หรอก"

เริ่มมีเรื่องหนักๆอย่างการเมืองการปกครองเข้ามาเกี่ยว กษัตริย์พระราชาไรงี้ซึ่งเราเป็นพวกอินง่ายกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว มันจี้ใจไปซะทุกจุด หน้าที่ของพระราชาที่ต้องเสียสละมากมาย ต้องแข็งแกร่งเป็นที่พึ่งให้คนอื่น ต้องรับภาระอันหนักอึ้งที่ไม่มีใครอยากทำ อ่านแล้วมันสะท้อนใจ ผู้เขียนใช้มุมมองของหัวขโมยที่ทำให้เราอ่านแล้วคิดถึงพระราชาตัวจริงของเรา

"...จะมีกษัตริย์สักกี่พระองค์ ที่ทรงมองเห็นประชาชนเหมือนลูกแท้ๆของท่าน"

การสนทนาบนโต๊ะกษัตริย์ เป็นบทสั้นๆที่เราปลื้ม มันดูมีชั้นเชิงจนเราคิดว่าเฮ้ย นี่มันถูกฉาบไว้ด้วยฉากหน้าที่เป็นแฟนตาซีวัยรุ่นเหรอวะ ตัวละครว่าฉลาดแล้ว แต่คนวางหมากให้ตัวละครนี่ต้องฉลาดยิ่งกว่า

"เจ้าหญิงทราบไหม ข้อเสนอของท่านตัดสินใจยากแค่ไหน"
"ไม่มีข้อเสนอจากกษัตริย์ข้อไหนที่ตัดสินใจง่าย"
"อย่างน้อยก็จะมีข้อยกเว้นให้กับคนที่เป็นเพื่อน"
"..เสียดายก็แต่ ไม่เคยมีคำว่าเพื่อน สำหรับคนเป็นกษัตริย์"

ที่ขาดไม่ได้ที่ต้องอวยคือพระนางในเรื่องนี้ คือต้องบอกก่อนเราไม่ชอบอ่านอะไรหวานจัด แบบหยอดนิดๆหน่อยในเรื่องนี้สำหรับเรามันเลยฟินและตอบโจทย์มากเพราะมันน่ารักจริงๆ แหวนระยำ 555555 ความกวนประสาทกับความเย็นชามันบรรจบกันได้ลงตัวเหลือเกิน เป็นความรู้สึกที่อ่านจบแล้วรู้สึกดีสุดๆ ไม่มากไม่น้อยเกิน กำลังดี โอ๊ยยยยย ชอบโว้ย 5555

[Poybity · Rating 4 out of 5]

ในซีรีย์หัวขโมยแห่งบารามอส ขัดใจเล่มนี้ที่สุด
รู้สึกได้ถึงความพยายาทที่จะยัดเยียดแก่นความคิดเรื่องปัญญาเข้ามาแบบจู่โจมคนอ่าน แถมยังผูกเรื่องไว้หลายอันจนตอนจบเล่มรู้สึกไม่สุดอัน
บทบาทของตัวละครปูมาเหมือนจะเทความสำคัญให้เยอะมาตั้งแต่เล่ม 1 อย่างโร เพิ่งกลับมาฉายแววความสำคัญอีกครั้งก็เล่มนี้ แต่ก็ไม่สุดอีก
ความสัมพันธ์ของตัวละครหลักอย่างคิล เฟริน คาโลก็ดูเก้ๆ กังๆ อาจจะเป็นเพราะผู้เขียนแพลนมาแล้วว่าจะเขียนแค่ 4 เล่ม บทแต่ละอย่างเลยให้น้ำหนักได้นิดๆหน่อยๆ แต่เร่งเดินเรื่องหรือเปล่าไม่แน่ใจ
...สรุปว่าเล่มนี้เหมือนเป็นแค่สะพานข้ามไปสู่เล่มสุดท้ายเท่านั้นเอง

[Natcha Sittichaikan · Rating 5 out of 5]

เล่ม 3-4 สำหรับเราแล้วค่อนข้างหนักขึ้นกว่าสองเล่มแรกแบบเห็นได้ชัด เรื่องนี้เราจะได้เห็นการเติบโตและการตัดสินใจของเฟรินได้ดีมาก คือเราชอบนะสำหรับการตัดสินใจของเฟรินในเรื่องนี้ ถึงแม้ศักดิ์ศรีสำหรับหัวขโมยอย่างเฟรินเองจะสำคัญไม่แพ้กับองค์ชายอย่าคาโล แต่พอชั่งตวงความสำคัญระหว่างเพื่อนกับศักดิ์ศรี คือนางยอมเป็นฝ่ายทิ้งศักดิ์ศรีแทนเพื่อช่วยชีวิตคาโล เราอ่านแล้วแบบเห้ยย เด็กน้อยเฟรินของเราเติบโตไปอีกขั้นแล้ว อ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้สัจธรรมอะไรบางอย่าง

[Lalita T.vongs · Rating 3 out of 5]

ขอสารภาพว่าในบรรดาทั้ง 4 เล่ม แหวนแห่งปราชญ์เป็นภาคที่เราชอบน้อยที่สุดเพราะอ่านแล้วงง อันไหนเรื่องจริงอันไหนความฝัน และยังมีเรื่องการเมืองต่างๆเข้ามาเต็มไปหมด แต่ก็ทำให้เราได้รู้จักประเทศต่างๆในเอเดนมากขึ้น เข้าใจว่าตอนนั้นเรายังเด็กเกินที่จะเข้าใจประเด็นอะไรหลายๆอย่าง แต่บทสรุปของเล่มก็ทำออกมาได้ไม่เลวเลยทีเดียว

[g0dmarryjane · Rating 4 out of 5]

เป็นอีกเล่มที่ครบอารมณ์มาก แล้วก็หวานมากด้วย หวานงงเลยพอจะมีบทหวานก็หวานงง ฮ่า ๆ ตัวละครในเล่มนี้ชอบโรเวนที่สุด อ่านกี่รอบก็ตกหลุมรักซ้ำ ๆ เป็นตัวละครที่ฉลาดพูด ฉลาดแสดง ฉลาดทำ มหาราชแห่งเจมิไนต้องมาแล้ว อีกตัวละครที่ชอบคือ คิงริชาร์ดแห่งแอเรียส บทพูด ลุงแกถึงจะขี้หลี แต่บทปกติพูดแล้วดูฉลาดมาก ตอนจบเหมือนจะสงบสุข แต่….

[Manchulika · Rating 5 out of 5]

ชอบเล่มนี้ เนื้อหาเข้มข้นทั้งการเมือง และปรัชญา ค่อนข้างอ่านยากเลยทีเดียว

[Jirawan Jantanakorn · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้ค่อนข้างหนักและเครียดกว่าเล่ม 1 และ เล่ม 2
นางเอกใส่แหวนลงบนนิ้วก็เลย.... เห้อ...
มีสอนหลักการปกครองด้วย
ไม่รู้จะพิมพ์อะไร สรุป สนุกเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเครียดขึ้น

[Moji Juf-Fuf · Rating 3 out of 5]

ตำนานแห่งสีลูกนัยน์ตาคุยกัน 5555555
มันก็สนุกนะ แต่สนุกในช่วงที่อ่านวัยเด็ก พอโตขึ้นมาก็แบบ...นี่มันอะไรวะ 55555555555
แต่ที่ไม่ชอบเลยก็คือการพยายามยัดเยียดคำพูดปรัชญาใส่ปากตัวละคร

[Nuunaa Aiemanong · Rating 5 out of 5]

love it

[Pacharawan Tong-Iam · Rating 5 out of 5]

เป็นเล่มที่ตอนเด็กๆอ่านแล้วงง แต่พอมาอ่านอีกรอบก็ชอบมากๆ อ่านวนเกินสี่รอบแล้วค่ะ
เป็นเรื่องแรกที่เริ่มเข้าวงการอ่านหนังสือเลย แนะนำมากๆ

[Benzin Boonwarutaraya · Rating 5 out of 5]

กระชับอ่านง่าย อทเดียวจบไป3เล่มแล้ว รักที่สุด

[opal · Rating 3 out of 5]

★★★⋆ (3.5/5.0)
the best vol so far

[Lily 百合花 · Rating 5 out of 5]

อันนี้คือการอ่านรอบที่ 2 รอบแรกน่าจะอ่านตอนอยู่ม.5 อ่ะ ไม่ก็ม.6 ตอนนั้นไม้ไผ่ให้ยืมอ่าน

เลิฟคาโลสุดๆ เลย อิอิ เพราะเรื่องนี้ เราเลยมีชื่อว่า lovekalo ใน Bloggang ^_^

ชอบวิธีแก้ปัญหาของเฟริน ฮาาาา ทำเป็นท้องเสีย จะได้ไม่ต้องสู้กัน กร๊ากๆๆๆ ชอบตอนตื่นจากฝันด้วย อร๊ายยย น่ารักกกกกกก แต่ฝันสลับกับไม่ฝัน จนเรางงว่าตอนไหนจริงตอนไหนฝันเลยล่ะ


ครั้งแรกเมื่อปี 2548 /// 5/2548

[Lapatsiri Chuenpisal]

สนุกมากกก

[Peach P 📆📚 · Rating 3 out of 5]

นิยายหลายเรื่องที่อ่านตอนเด็ก ๆพออ่านอีกทีก็รู้สึกฝันสลายแปลก ๆ