What do you think?
Rate this book
Ministry of Moral Panic
Meet an over-the-hill Pop Yé-yé singer with a faulty heart, two conservative middle-aged women holding hands in the Galápagos, and the proprietor of a Laundromat with a penchant for Cantonese songs of heartbreak. Rehash national icons: the truth about racial riot fodder-girl Maria Hertogh living out her days as a chambermaid in Lake Tahoe, a mirage of the Merlion as a ladyboy working Orchard Towers, and a high-stakes fantasy starring the still-suave lead of the 1990s TV hit serial The Unbeatables.
Heartfelt and sexy, the stories of Amanda Lee Koe encompass a skewed world fraught with prestige anxiety, moral relativism, sexual frankness, and the improbable necessity of human connection. Told in strikingly original prose, these are fictions that plough, relentlessly, the possibilities of understanding Singapore and her denizens discursively, off-centre. Ministry of Moral Panic is an extraordinary debut collection and the introduction of a revelatory new voice.
Heartfelt and sexy, the stories of Amanda Lee Koe encompass a skewed world fraught with prestige anxiety, moral relativism, sexual frankness, and the improbable necessity of human connection. Told in strikingly original prose, these are fictions that plough, relentlessly, the possibilities of understanding Singapore and her denizens discursively, off-centre. Ministry of Moral Panic is an extraordinary debut collection and the introduction of a revelatory new voice.
208 pages, Paperback
First published October 1, 2013
189 people are currently reading
6679 people want to read
About the author
Amanda Lee Koe
3 books381 followersBorn and raised in Singapore, Amanda Lee Koe has lived in Beijing, Berlin and Bangkok and is now based in New York.
She was the youngest winner of the Singapore Literature Prize for the short story collection Ministry of Moral Panic (Epigram, 2014), shortlisted for the Frankfurt Book Fair's LiBeraturpreis and the Haus der Kulturen der Welt's International Literature Prize.
Her debut novel, Delayed Rays of A Star (Doubleday, 2019), won the Henfield Prize, awarded to the best work of fiction by an MFA candidate at Columbia University's School of the Arts. It was a Straits Times #1 Bestseller, and an NPR Best Book of the Year.
Her second novel, Sister Snake (Ecco, 2024), was a Gold House Book Club pick, a RuPaul’s Allstora Sapphic Book Club selection, an Amazon Editor’s Pick, a Center for Fiction December pick, an American Bookseller’s Indie Next December pick, and one of Kirkus Review’s best fiction books of the year.
She was the youngest winner of the Singapore Literature Prize for the short story collection Ministry of Moral Panic (Epigram, 2014), shortlisted for the Frankfurt Book Fair's LiBeraturpreis and the Haus der Kulturen der Welt's International Literature Prize.
Her debut novel, Delayed Rays of A Star (Doubleday, 2019), won the Henfield Prize, awarded to the best work of fiction by an MFA candidate at Columbia University's School of the Arts. It was a Straits Times #1 Bestseller, and an NPR Best Book of the Year.
Her second novel, Sister Snake (Ecco, 2024), was a Gold House Book Club pick, a RuPaul’s Allstora Sapphic Book Club selection, an Amazon Editor’s Pick, a Center for Fiction December pick, an American Bookseller’s Indie Next December pick, and one of Kirkus Review’s best fiction books of the year.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 609 reviews
March 24, 2024
Mam wrażenie, że z każdym kolejnym przeczytaniem tej książki, podoba mi się jeszcze bardziej.
Read
January 25, 2025„Nic innego nie zbliża nas do wielkości tak, jak te śmierci — te drobne, te fałszywe i te prawdziwe — na które godzimy się w imię miłości”.
May 6, 2015
Ministry of Moral Panic's stories are evocatively heartland (in a Singaporean sense) and aptly rebellious. I find it delightful to be able to see characters that I encounter day-to-day have their place in a literary world. Amanda Lee has portrayed them honestly and what is the most beautiful thing she has done is to not pale her characters' personalities and quirks to their surroundings and influences. While some Singaporean writers are quick to do this-- revolve their stories around our Singaporean values, places or their strong feelings about Singapore itself, Lee has stood her ground in centering hers on her characters. Her characters, Deddy Heikel, Zurotul, the China boy from Harbin are portrayed first as human beings with greed, lust, desire and motivations before they are seen as a Malay rockstar or a maid or a chinese hawker. To see ordinary characters in Lee's world, I am able to see the transcendence of what it means to be human regardless of them being a Singaporean or someone from abroad. Lee has indeed celebrated the human sentiment as something that unifies us all.
She has also cleverly created the quintessential Singaporean-- the Malay, Chinese or Indian that can fluidly interchange his racial role with another. I love how her characters are not distinctly Malay or Chinese. They can be the Malay boy who loves a Chinese girl or the Chinese Girl who loves a Western Boy. This transcends what ever divisions that we are made to believe as Singaporeans, subconciously or not. Lee speaks from a unique position, not tainted by racial stereotypes even though she does acknowledges they have come to shape a Singaporean person largely. But what triumphs in the end is her ability to show how she breaks through these very labels through her characters.
Her stories tell mostly of the need to escape-- to escape from the roles that a Singaporean is supposed to undertake, or those the society has given or simply the very human desire to escape from their present condition. And indeed she has performed a very great escape consistently throughout all her stories. Lee escapes through time, from an insight through Maria in 'Fourteen Entries from the Diary of Maria Hertogh' or simply even through the character 'Sledge' who travels in the form of developing her perspectives about the world with her relationship with Bear, an American boy, in 'Every Park in Singapore.'
Moral Panic is a contemporary take on what it means to grow up a Singaporean or to live in Singapore and grappling one's humanness against the tide of every imaginable influence and expectations that comes with being in this country.
She has also cleverly created the quintessential Singaporean-- the Malay, Chinese or Indian that can fluidly interchange his racial role with another. I love how her characters are not distinctly Malay or Chinese. They can be the Malay boy who loves a Chinese girl or the Chinese Girl who loves a Western Boy. This transcends what ever divisions that we are made to believe as Singaporeans, subconciously or not. Lee speaks from a unique position, not tainted by racial stereotypes even though she does acknowledges they have come to shape a Singaporean person largely. But what triumphs in the end is her ability to show how she breaks through these very labels through her characters.
Her stories tell mostly of the need to escape-- to escape from the roles that a Singaporean is supposed to undertake, or those the society has given or simply the very human desire to escape from their present condition. And indeed she has performed a very great escape consistently throughout all her stories. Lee escapes through time, from an insight through Maria in 'Fourteen Entries from the Diary of Maria Hertogh' or simply even through the character 'Sledge' who travels in the form of developing her perspectives about the world with her relationship with Bear, an American boy, in 'Every Park in Singapore.'
Moral Panic is a contemporary take on what it means to grow up a Singaporean or to live in Singapore and grappling one's humanness against the tide of every imaginable influence and expectations that comes with being in this country.
October 21, 2020
Czternaście opowiadań - czternaście rodzajów miłości. I tak jak w blurbie - każda opowieść na długo rezonuje, przynajmniej we mnie.
Singapur, Azja Południowo-Wschodnia to egzotyczne miejsce, tygiel kultur, wyznań, języków, niby tak daleko, tak obco, a jednak istnieje jakiś uniwersalny mianownik - miłość, potrzeba kochania i bycia kochanym, samotność, niezrozumienie, odrzucenie.
Jak na razie, to chyba najlepsza pozycja wydana przez Tajfuny, piękne wydanie (ta okładka!), świetne tłumaczenie Denderskiego.
Będę wracał
Singapur, Azja Południowo-Wschodnia to egzotyczne miejsce, tygiel kultur, wyznań, języków, niby tak daleko, tak obco, a jednak istnieje jakiś uniwersalny mianownik - miłość, potrzeba kochania i bycia kochanym, samotność, niezrozumienie, odrzucenie.
Jak na razie, to chyba najlepsza pozycja wydana przez Tajfuny, piękne wydanie (ta okładka!), świetne tłumaczenie Denderskiego.
Będę wracał
March 31, 2024
Jedna z moich najukochańszych książek ever, teraz także w polskiej wersji w świetnym tłumaczeniu Mikołaja Denderskiego.
December 5, 2024
mój nowy tajfunowy ulubieniec
March 31, 2024
Nadal jedna z moich najukochańszych książek ever, nigdy mi się chyba nie znudzi.
Want to read
April 14, 2025new dream workplace unlocked
January 4, 2021
Perfekcja.
February 12, 2021
Nie lubię pisać, że jakiś zbiór opowiadań jest nierówny, bo czytam dużo zbiorów opowiadań i jednak wyjątek stanowią te, które są równe, ale „Ministerstwo moralnej paniki” jest takie naprawdę, naprawdę nierówne. Oczekiwania miałam duże, bo miał być „kultowy tytuł na singapurskiej scenie literackiej”, „debiut, który zachwycił wszystkich”, a autorka miała „przekraczać literackie normy i łamać społeczne tabu” (czy tylko ja jestem takim ufnym cielaczkiem i jeszcze się łapię na te zagrywki marketingowe?), a tymczasem niektóre opowiadania czyta się jak średnio błyskotliwe literackie wprawki z płaskimi i zupełnie nieinteresującymi postaciami („Delia należała do tych kobiet, na które wystarczy spojrzeć i od razu wiadomo, że nie dotknął ich nigdy żaden mężczyzna”, ach ten magiczny dotyk mężczyzny), bazujące na różnych kliszach i ogranych zagrywkach fabularnych (jak już nie wiesz, co zrobić z bohaterem, terminalne stadium choroby nowotworowej jest zawsze dobrym pomysłem), ale były też opowiadania, które czytało się dobrze, które w ładny sposób poruszały np. temat starości czy porzucenia, które dla kobiety żyjącej w patriarchalnym społeczeństwie może oznaczać wolność. No i było świetne opowiadanie „Syrena”, dla którego warto było przeczytać ten zbiór i które było dokładnie tym, czego się spodziewałam po „kultowych” opowiadaniach queerowej singapurskiej autorki. Nie żałuję, że przeczytałam te opowiadania, niektóre dały mi sporo czytelniczej satysfakcji i skłoniły do refleksji. I chyba sobie nawet tę książkę zatrzymam, mimo kurczącego się miejsca na półkach (a to jednak spore wyróżnienie).
May 8, 2021
Jakie to było piękne i proste, to niezaprzeczalnie najlepszy zbiór opowiadań, jaki kiedykolwiek miałam w rękach. I co za tłumaczenie! Wspaniałe.
February 22, 2014
Just possibly the most exciting thing to happen to Singaporean prose in a long, long time. Amanda writes like no one else, and her short stories open up that wonderful, dizzying sense of possibility in a city. In its own, peculiar way, Ministry of Moral Panic reimagines this island-nation-city-state for us, and the reader is sometimes powerfully taken by the sense that they are on the threshold of a new way of living, of being in Singapore . This is because Amanda's writing does not, like so much of Singaporean fiction, simply look back towards the past, nostalgically; rather, it always seeks the future. Exceptional.
November 19, 2021
i've been meaning to venture into singlit recently, and at the top of every recommendation list, amanda lee koe's ministry of moral panic, a contemporary collection of short stories is always present, and hence i decided to try it out. and wow.
it's a commentary on modern living in singapore... i don't know if i'm smart enough to understand this collection of stories fully, but to me at its core, characterised by the idiosyncratic nature of its characters, i think it explores the psyche of people on the fringes of society. written with sensitivity as well as empathy, it's about people driven by a myriad of things: greed, lust, loneliness... this book is also a keen exploration of ethnicity and sexuality in the singapore context, as well as how society shapes these individuals as well as how it is shaped by them.
a bold, thought-provoking read, i'm thoroughly impressed. my favourites were flamingo valley, carousel & fort, king of caldecott hill, chick and laundromat!
rating: 3.5 stars
it's a commentary on modern living in singapore... i don't know if i'm smart enough to understand this collection of stories fully, but to me at its core, characterised by the idiosyncratic nature of its characters, i think it explores the psyche of people on the fringes of society. written with sensitivity as well as empathy, it's about people driven by a myriad of things: greed, lust, loneliness... this book is also a keen exploration of ethnicity and sexuality in the singapore context, as well as how society shapes these individuals as well as how it is shaped by them.
a bold, thought-provoking read, i'm thoroughly impressed. my favourites were flamingo valley, carousel & fort, king of caldecott hill, chick and laundromat!
rating: 3.5 stars
August 24, 2014
There is a deftness of touch, a sureness of intent, a knowingness of accomplishment that makes it hard to believe that Ministry of Moral Panic is Amanda Lee Koe's first book of fiction. She has marked out in virgin territory a realm of her own, a kingdom of weird, non-conforming, stubborn passions in Singapore. And she has done so without resorting to the usual pieties of understanding and tolerance. She has looked directly at the contorted subject and drawn every contortion that she could see. Love between a senile Chinese high-society woman and a successful but aging Malay rocker with three wives? Read the opening story "Flamingo Valley." Art as vengeance by a Chinese Singaporean artist for unrequited love from an Iranian Muslim reporter? Read "Carousel & Fort." The manipulations of love? Read "Pawn" to find who is making use of whom, the middle-aged Chinese Singaporean office virgin or the Chinese Chinese food-stall boy. The attraction between a high-living, and dying, female globetrotter and a teenage girl trying to come into her own person? Read "Alice, You Must Be the Fulcrum of Your Own Universe." Inter-species love? Read "Siren," a fantastic tale about the one-night passion between a sailor and a mermaid, and the seductiveness of their offspring, a ladyboy with both a slit and a stick.
Perfectly capable of writing the well-crafted traditional short story, Koe experiments confidently with narrative form as well. The urban pastoral "Every Park on This Island" is written in sections headed by the names of parks in Singapore. The most powerful of these experiments is the "Fourteen Entries from the Diary of Maria Hertogh," a Dutch girl raised by a Malay Muslim family, who was forcibly reclaimed by her Dutch parents by resorting to British law, and then transplanted to The Netherlands, where she did not take root. Yes, a few of the stories are slight, not in length, but in substance. "Two Ways to Do This" does not improve even in its second variation: the experience of rape is described with great acuity, but the folkloric magical elements are unsurprising. "Laundromat" is as bland as the sociological experiment that it describes. Nevertheless, the collection is eminently readable. I should know. I read it straight through--all fourteen stories--on my flight from Singapore to New York. I had not been able to read on a plane for a while. Too uncomfortable and distracted. But these stories carried me to the end.
Perfectly capable of writing the well-crafted traditional short story, Koe experiments confidently with narrative form as well. The urban pastoral "Every Park on This Island" is written in sections headed by the names of parks in Singapore. The most powerful of these experiments is the "Fourteen Entries from the Diary of Maria Hertogh," a Dutch girl raised by a Malay Muslim family, who was forcibly reclaimed by her Dutch parents by resorting to British law, and then transplanted to The Netherlands, where she did not take root. Yes, a few of the stories are slight, not in length, but in substance. "Two Ways to Do This" does not improve even in its second variation: the experience of rape is described with great acuity, but the folkloric magical elements are unsurprising. "Laundromat" is as bland as the sociological experiment that it describes. Nevertheless, the collection is eminently readable. I should know. I read it straight through--all fourteen stories--on my flight from Singapore to New York. I had not been able to read on a plane for a while. Too uncomfortable and distracted. But these stories carried me to the end.
July 18, 2023
Nie przepadam za krótką formą, ale tu delektowałam się piórem autorki książki i autora przekładu. Gdybym była czytelniczką, która potrafi bardziej wsiąkać w treść i mocniej się na niej skupiać, pewnie więcej bym z tej książki wyciągnęła. Ale i tak była to dla mnie niezwykła uczta literacka.
July 3, 2025
cóż ja mogę powiedzieć poza: ❤️❤️❤️!!!!!!!!!!!! wyspa zwana samotnością
November 20, 2021
Brutalne i bezwzględne. Amanda Lee Koe nie przewiduje dla czytelników taryfy ulgowej.
January 11, 2022
Mocne 3.5
Opowiadania Syrena, Na dwa sposoby oraz Karuzela i Fort przeogromnie mi się spodobały - miały obłędny klimat!
Opowiadania Syrena, Na dwa sposoby oraz Karuzela i Fort przeogromnie mi się spodobały - miały obłędny klimat!
November 2, 2021
Bardzo dobre, otwierające oczy opowiadania. Najbardziej uderzające okazało się dla mnie "Miłość to żadna wielka prawda". Zdecydowanie polecam każdemu!
June 7, 2021
Bardzo polecam "Ministerstwo moralnej paniki" z wydawnictwa Tajfuny.
To zbiór opowiadań singapurskiej autorki, napisanych bardzo delikatnie, jakby od niechcenia.
Ciekawie ta książka koreluje z poprzednią, którą czytałam - czyli z "Kapitałem kobiet" Lindy Scott. Bo bohaterkami tych opowiadań są głównie kobiety, traktowane przedmiotowo, są elementem transakcji i chcą się poczuć w końcu sobą i mieć coś swojego. Ale nie zrażajcie się, bo to nie jest książka o równouprawnieniu i walce o nie. Te opowiadania są o miłości, takiej codziennej, zwyczajnej, trudnej, wyobrażonej, platonicznej, płatnej, bardzo różnej.
BARDZO WARTO!
P.S.
Dwa opowiadania pod tym samym tytułem "Na dwa sposoby" są kapitalne!
To zbiór opowiadań singapurskiej autorki, napisanych bardzo delikatnie, jakby od niechcenia.
Ciekawie ta książka koreluje z poprzednią, którą czytałam - czyli z "Kapitałem kobiet" Lindy Scott. Bo bohaterkami tych opowiadań są głównie kobiety, traktowane przedmiotowo, są elementem transakcji i chcą się poczuć w końcu sobą i mieć coś swojego. Ale nie zrażajcie się, bo to nie jest książka o równouprawnieniu i walce o nie. Te opowiadania są o miłości, takiej codziennej, zwyczajnej, trudnej, wyobrażonej, platonicznej, płatnej, bardzo różnej.
BARDZO WARTO!
P.S.
Dwa opowiadania pod tym samym tytułem "Na dwa sposoby" są kapitalne!
September 20, 2022
"Ministerstwo moralnej paniki" Amandy Lee Koe to zbiór opowiadań, który obudził we mnie miłość do tej formy!
Jest to bardzo nieoczywisty zbiór czternastu opowiadań o różnych rodzajach miłości. Amanda Lee Koe pisze odważnie i nie boi poruszać się tematów tabu. Jest tu wiele różnorodnych form, ale także kultur czy wierzeń. Jest nietypowo i różnorodnie, a choć nie wszystkie opowiadania do mnie trafiły, to każde opowiadanie ma w sobie to coś. Nie ma tu powtarzalności czy nudy, a wiele z tych opowiadań wywarło na mnie duże wrażenie i zostało w głowie na dłużej. Poza tym są rewelacyjnie napisane, a autorka wielokrotnie bawi się formą i tematyką. Jest to coś naprawdę wyjątkowego i godnego uwagi! Polecam! 🥰
Jest to bardzo nieoczywisty zbiór czternastu opowiadań o różnych rodzajach miłości. Amanda Lee Koe pisze odważnie i nie boi poruszać się tematów tabu. Jest tu wiele różnorodnych form, ale także kultur czy wierzeń. Jest nietypowo i różnorodnie, a choć nie wszystkie opowiadania do mnie trafiły, to każde opowiadanie ma w sobie to coś. Nie ma tu powtarzalności czy nudy, a wiele z tych opowiadań wywarło na mnie duże wrażenie i zostało w głowie na dłużej. Poza tym są rewelacyjnie napisane, a autorka wielokrotnie bawi się formą i tematyką. Jest to coś naprawdę wyjątkowego i godnego uwagi! Polecam! 🥰
July 14, 2023
2.5⭐
Książka bardzo nietypowa. Sądzę, że przez różnice kulturowe nie zrozumiałem całości przekazu tej książki. Naprawdę nie mam pojęcia co autorka chciała przekazać czytelnikowi treścią niektórych opowiadań.
Książka bardzo nietypowa. Sądzę, że przez różnice kulturowe nie zrozumiałem całości przekazu tej książki. Naprawdę nie mam pojęcia co autorka chciała przekazać czytelnikowi treścią niektórych opowiadań.
February 25, 2023
Niektóre opowiadania bardzo we mnie uderzyły. Zdecydowanie coś wyjątkowego i wartego uwagi
October 25, 2020
4+
Czułe studium rozmaitych samotności. Na pozór wszystko już było, autorka chętnie korzysta z wysłużonych miłosnych schematów, ale potem delikatnie je przekracza - opowiadania są wtedy jak zgrane romantyczne ballady, w których ktoś niepostrzeżenie zmienił kilka wersów albo nut, prowokując nowe doznania. Na początku wydawało mi się, że to nie wystarczy, ale zbiór zyskał z czasem, kiedy kolejne historie ułożyły się w spójną, smutną całość. Trudno bowiem po lekturze nie ujrzeć na chwilę każdego jako jeszcze jednej smutnej historii i samej nie umieścić się w tej samotnej panoramie.
Kultura Singapuru jest drżącym tłem akcji, czasem opowiadania czyta się jak menu lokalnej restauracji (mnóstwo nazw potraw), zwraca uwagę wiele języków i kultur, próby dookreślenia narodowej tożsamości i patriarchat w bardzo dobrej formie. Miłość jest przecież w prozie Amandy Lee Koe całkiem polityczna, a jej bohaterki walczą o prawo do samostanowienia i samodzielności, gdy inne usilnie próbują znaleźć dla siebie miejsce w bezlitośnie męskim świecie.
Czułe studium rozmaitych samotności. Na pozór wszystko już było, autorka chętnie korzysta z wysłużonych miłosnych schematów, ale potem delikatnie je przekracza - opowiadania są wtedy jak zgrane romantyczne ballady, w których ktoś niepostrzeżenie zmienił kilka wersów albo nut, prowokując nowe doznania. Na początku wydawało mi się, że to nie wystarczy, ale zbiór zyskał z czasem, kiedy kolejne historie ułożyły się w spójną, smutną całość. Trudno bowiem po lekturze nie ujrzeć na chwilę każdego jako jeszcze jednej smutnej historii i samej nie umieścić się w tej samotnej panoramie.
Kultura Singapuru jest drżącym tłem akcji, czasem opowiadania czyta się jak menu lokalnej restauracji (mnóstwo nazw potraw), zwraca uwagę wiele języków i kultur, próby dookreślenia narodowej tożsamości i patriarchat w bardzo dobrej formie. Miłość jest przecież w prozie Amandy Lee Koe całkiem polityczna, a jej bohaterki walczą o prawo do samostanowienia i samodzielności, gdy inne usilnie próbują znaleźć dla siebie miejsce w bezlitośnie męskim świecie.
March 6, 2014
These stories were hits and misses for me. "Flamingo Valley", "Two Ways To Do This" and "Alice, You Must Be the Fulcrum of Your Own Universe" were my favorites. "Fourteen Entries from the Diary of Maria Hertogh" however, as a story I was looking forward to read, was quite disappointing and surprisingly shallow. And then there is "Siren" which perplexed me, and confused me-not really in a good way. Having said that though, I did enjoy reading a something written by a Singaporean, which I never have before for some inexplicable reason (having lived here for a long time).
March 4, 2021
O matulu. FE. NO. ME. NAL. NA. Dawno nie czytalem czegoś takiego - i trudno mi napisać to inaczej niz właśnie "takiego" - bo nie wiem dokładnie jaka jest ta "takość". Reklamowanie tej książki jest zadaniem niezwykle trudnym, bo jest to zbiór opowiadań, bez niesamowitych puent, zwrotów narracji, czy czegoś, co normalnie się docenia.
Jest to jednak poezja w formie prozy. Proste, krótkie historie z takim bagażem emocji i uczuć, że każda stronę chłodnie się całym sobą. Każda historia, zwykle słodko gorzka, z przewagą goryczy i smutku, jest absolutnie niesamowita, mimo naprawdę wielkiej prostoty. Chylę czoła przed fenomenem autorki, ale też i tłumacza, który dał radę to oddać w taki sposób.
Miłość. Smutek. Śmierć. Seks. Związki. Ludzie. Troski. Duże tematy i zwykle tematy.
Bardzo, bardzo dawno nie byłem pod takim wrażeniem niczego.
Jest to jednak poezja w formie prozy. Proste, krótkie historie z takim bagażem emocji i uczuć, że każda stronę chłodnie się całym sobą. Każda historia, zwykle słodko gorzka, z przewagą goryczy i smutku, jest absolutnie niesamowita, mimo naprawdę wielkiej prostoty. Chylę czoła przed fenomenem autorki, ale też i tłumacza, który dał radę to oddać w taki sposób.
Miłość. Smutek. Śmierć. Seks. Związki. Ludzie. Troski. Duże tematy i zwykle tematy.
Bardzo, bardzo dawno nie byłem pod takim wrażeniem niczego.
June 20, 2021
Moje pierwsze spotkanie z twórczością Amandy Lee Koe i mam nadzieję, że nie ostatnie. To taki rodzaj pisarstwa, który powoduje ukłucie zazdrości. Jeśli ktoś pisze tak świetny debiut, to trudno ocenić, jak znakomity może być, kiedy rozwinie warsztat pisarski. Oryginalny styl, umiejętność opowiadania historii, wdzięk (bo chyba inaczej tego nie nazwę) w nawiązywaniu do podań/legend i sprawienie, że kody kulturowe z rodzimej części świata stają się uniwersalne. Już to wystarczy jak dla mnie, żeby zasłużyć na pięć gwiazdek, a dodałbym co najmniej ze trzy za literackie piękno tych opowiadań, za które też brawa należą się tłumaczowi, Mikołajowi Denderskiemu.
Polecam, bo na takiej klasy debiutanckie zbiorki opowiadań nie natrafia się zbyt często.
Polecam, bo na takiej klasy debiutanckie zbiorki opowiadań nie natrafia się zbyt często.
Displaying 1 - 30 of 609 reviews