What do you think?
Rate this book
Een meisje uit Oradour
Te midden van de overblijfselen van haar verwoeste huis in het Franse dorpje Oradour zit een jong meisje met een gietijzeren pot in haar handen. Het meisje wordt meegenomen naar een klooster, waar ze opgroeit in de veronderstelling dat haar familie door de griep is omgekomen.
Twintig jaar later wordt Christine Lenoir geteisterd door nachtmerries en onbegrijpelijke flashbacks. Ze besluit terug te keren naar de plek waar ze is opgegroeid: het Franse dorpje Oradour-sur-Glane. Hier ontdekt ze de schokkende waarheid over haar jeugd en de gruwelijke gebeurtenis die er plaatsvond tijdens de Tweede Wereldoorlog op 11 juni 1944.
Het boek neemt je mee in het verleden naar een dag die anders is dan alle andere - waarop de inwoners van een rustig Frans dorp werden overvallen door de nazi's. De beschreven gruwelijkheden in dit boek zijn gebaseerd op historische feiten. Het Zuidwest-Franse dorpje Oradour-sur-Glane is heden ten dag een indrukwekkend antioorlogsmonument. Het dorp ziet er nog steeds uit zoals het op die ene dag is achtergelaten door de Duitsers.
Twintig jaar later wordt Christine Lenoir geteisterd door nachtmerries en onbegrijpelijke flashbacks. Ze besluit terug te keren naar de plek waar ze is opgegroeid: het Franse dorpje Oradour-sur-Glane. Hier ontdekt ze de schokkende waarheid over haar jeugd en de gruwelijke gebeurtenis die er plaatsvond tijdens de Tweede Wereldoorlog op 11 juni 1944.
Het boek neemt je mee in het verleden naar een dag die anders is dan alle andere - waarop de inwoners van een rustig Frans dorp werden overvallen door de nazi's. De beschreven gruwelijkheden in dit boek zijn gebaseerd op historische feiten. Het Zuidwest-Franse dorpje Oradour-sur-Glane is heden ten dag een indrukwekkend antioorlogsmonument. Het dorp ziet er nog steeds uit zoals het op die ene dag is achtergelaten door de Duitsers.
221 pages, Paperback
First published January 1, 2005
9 people are currently reading
492 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 85 reviews
July 16, 2017
Christine Lenoir had repressed her childhood memories of losing her family during World War II. At age 6, the orphaned French girl from Oradour-sur-Glane was taken to a convent . The nuns, called "angel mothers" by Christine, cared for her and other war orphans. She was told that her parents died of influenza since the truth about her parents' death was so horrific.
Memories came back to Christine as an adult when she heard the sound of the bullets as Jack Ruby shot Lee Harvey Oswald on live TV in 1963. Through dreams and flashbacks, she gradually remembered Jun 10, 1944 when a German Nazi SS company came to Oradour while she was playing in the woods. She remembered the sound of the bullets as 642 men, women, and children were killed that day in an unprovoked massacre. Christine and a friend hid in the woods as villagers were herded into a church and other buildings, then shot and burned.
Oradour-sur-Glane has never been rebuilt, and the charred buildings serve as a memorial honoring those who perished in the cruel massacre. Christine visited the site to learn about her family and to try to quiet her terrible flashbacks. Religious themes are threaded throughout the story as Christine questions her faith in God. Sophie, her Jewish friend who lost family members in concentration camps, helps Christine deal with the truth of her past.
Although this is a novel, it is mostly written in the first person so it feels like the memories of a survivor. It's a touching story that had me blinking away the tears. Although the character Christine is fictional, the horrific massacre in Oradour-sur-Glane is a true event. 3.5 stars
Memories came back to Christine as an adult when she heard the sound of the bullets as Jack Ruby shot Lee Harvey Oswald on live TV in 1963. Through dreams and flashbacks, she gradually remembered Jun 10, 1944 when a German Nazi SS company came to Oradour while she was playing in the woods. She remembered the sound of the bullets as 642 men, women, and children were killed that day in an unprovoked massacre. Christine and a friend hid in the woods as villagers were herded into a church and other buildings, then shot and burned.
Oradour-sur-Glane has never been rebuilt, and the charred buildings serve as a memorial honoring those who perished in the cruel massacre. Christine visited the site to learn about her family and to try to quiet her terrible flashbacks. Religious themes are threaded throughout the story as Christine questions her faith in God. Sophie, her Jewish friend who lost family members in concentration camps, helps Christine deal with the truth of her past.
Although this is a novel, it is mostly written in the first person so it feels like the memories of a survivor. It's a touching story that had me blinking away the tears. Although the character Christine is fictional, the horrific massacre in Oradour-sur-Glane is a true event. 3.5 stars
September 4, 2022
Het 1e deel ging moeizaam; sprak me maar weinig aan.
Maar gezien ik deze zomer het dorpje had bezocht; wou ik meer weten & heb ik doorgebeten.
Het moment dat ze over Oradour begon, ‘zag’ ik het voor me. De straten; de kerk; de huizen. Het benam me opnieuw de adem.
Hartverscheurend. Pijnlijk. Krachtig.
Maar gezien ik deze zomer het dorpje had bezocht; wou ik meer weten & heb ik doorgebeten.
Het moment dat ze over Oradour begon, ‘zag’ ik het voor me. De straten; de kerk; de huizen. Het benam me opnieuw de adem.
Hartverscheurend. Pijnlijk. Krachtig.
April 23, 2024
Oradour een klein dorpje waar de duitsers nog geen stap hadden gezet. Waar de inwoners onbevreesd konden leven tijdens de oorlog.
1944 . De duitsers deden hun opmars naar Normandië, ver weg van Oradour.
We leren Christine kennen als een 6- jarig meisje dat haar engelenmoeder ontmoet en het niet begrijp want ze heeft al een moeder.
We maken tijdsprongen en zien haar in Parijs aan het werk als journalist voor een blad 'het World'en daarna een jaar in New York als uitwisselingsproject.
Je denkt wat heeft dat allemaal te maken met Oradour maar daar in New York wordt Christine getriggerd door het plopgeluid en gaat ze op zoek naar antwoorden , naar wie ze was.
"Ik wist wat het was en het was het begin van een hele keten van herinneringen"
En dan bevinden we ons in Oradour 10 juni 1944 en leren we de inwoners kennen. Een plaats waar op een dag de tijd kwam stil te staan en alles veranderde. Als lezer wordt je stil, heel stil. Je voelt je angstig want voor de inwoners is dit een gewone dag, ze gaan naar het werk, naar school, ouders beginnen met hun dagtaak. Als lezer voel je het onheil dat boven hun hoofd hangt.
Dit boek geeft me kippenvelmomentjes zelfs wanneer ik niet aan het lezen ben en het verhaal aan het vertellen ben aan familie. Het gaf me een trillende onderlip en het verhaal blijft hangen.
1944 . De duitsers deden hun opmars naar Normandië, ver weg van Oradour.
We leren Christine kennen als een 6- jarig meisje dat haar engelenmoeder ontmoet en het niet begrijp want ze heeft al een moeder.
We maken tijdsprongen en zien haar in Parijs aan het werk als journalist voor een blad 'het World'en daarna een jaar in New York als uitwisselingsproject.
Je denkt wat heeft dat allemaal te maken met Oradour maar daar in New York wordt Christine getriggerd door het plopgeluid en gaat ze op zoek naar antwoorden , naar wie ze was.
"Ik wist wat het was en het was het begin van een hele keten van herinneringen"
En dan bevinden we ons in Oradour 10 juni 1944 en leren we de inwoners kennen. Een plaats waar op een dag de tijd kwam stil te staan en alles veranderde. Als lezer wordt je stil, heel stil. Je voelt je angstig want voor de inwoners is dit een gewone dag, ze gaan naar het werk, naar school, ouders beginnen met hun dagtaak. Als lezer voel je het onheil dat boven hun hoofd hangt.
Dit boek geeft me kippenvelmomentjes zelfs wanneer ik niet aan het lezen ben en het verhaal aan het vertellen ben aan familie. Het gaf me een trillende onderlip en het verhaal blijft hangen.
November 30, 2021
Een hard stuk geschiedenis in een mooie roman gegoten. Bepaalde delen las ik met mond open, rillingen over m´n lijf, hoe kon dit ooit gebeuren? Het was net alsof je erbij was... Het einde, laatste hoofdstuk, mocht misschien minder snel of was zelfs niet noodzakelijk. Al was de epiloog daarnaast zo mooi.
June 4, 2022
5 sterren - Nederlandse paperback
Prachtig, meeslepend, verscheurend, verdrietig, krachtig en met veerkracht. Wat een schitterende roman, wat een pijnlijke roman. Een meisje uit Oradeur, een dorpje in Frankrijk waar de tweede wereld oorlog wel voelbaar was maar niet echt doorgedrongen, waar het onschuldige leven van de hoofdpersoon zich afspeelde.
Daar waar ongehoorzaamheid levens reddend werd.
Een meisje wat liefdevol wordt opgevangen en opgevoed door nonnen en die door een uitwisseling programma in New York flashbacks krijgt uit het verleden. De moord op president Kennedy is de trigger.
En dan de hartverscheurende en schitterend eenvoudig neergezette karakters van de dorpsbewoners van Oradeur in het midden van het boek. Vragen over het waarom van deze oorlogsmisdaad blijven.
Ik ben blij dat ik hem gelezen heb ondanks de hartverscheurende gegevens.
Prachtig, meeslepend, verscheurend, verdrietig, krachtig en met veerkracht. Wat een schitterende roman, wat een pijnlijke roman. Een meisje uit Oradeur, een dorpje in Frankrijk waar de tweede wereld oorlog wel voelbaar was maar niet echt doorgedrongen, waar het onschuldige leven van de hoofdpersoon zich afspeelde.
Daar waar ongehoorzaamheid levens reddend werd.
Een meisje wat liefdevol wordt opgevangen en opgevoed door nonnen en die door een uitwisseling programma in New York flashbacks krijgt uit het verleden. De moord op president Kennedy is de trigger.
En dan de hartverscheurende en schitterend eenvoudig neergezette karakters van de dorpsbewoners van Oradeur in het midden van het boek. Vragen over het waarom van deze oorlogsmisdaad blijven.
Ik ben blij dat ik hem gelezen heb ondanks de hartverscheurende gegevens.
August 25, 2015
Een stukje uit de geschiedenis van de Tweede wereld oorlog waar ik helemaal niets van wist. Het is in Roman vorm gegoten maar is echt een aanrader voor diegene die meer van de verborgen geschiedenis van de tweede wereld oorlog wil weten. Vaak vergeten we de "gewone burger" die zoveel meemaakte in die tijd.
In dit boek een "vergeten" geschiedenis uit Frankrijk. De hoofdpersoon heeft een soort van 'flash backs" in haar dromen. Maar ze weet echt niet waar de beelden vandaan komen. Ze gaat terug naar het nonnenklooster waar ze is opgegroeid en stuit op een niet geweten familie geschiedenis.
In dit boek een "vergeten" geschiedenis uit Frankrijk. De hoofdpersoon heeft een soort van 'flash backs" in haar dromen. Maar ze weet echt niet waar de beelden vandaan komen. Ze gaat terug naar het nonnenklooster waar ze is opgegroeid en stuit op een niet geweten familie geschiedenis.
Read
April 20, 2024Een indrukwekkend relaas over een meisje dat op 11 juni 1944, de dag na het gruwelijke drama, op 6-jarige leeftijd al dwalend tussen de puinhopen van het verwoeste dorpje Oradour werd aangetroffen en door welzijnswerkers werd meegenomen naar het nonnenklooster in Fontvielle, waar ze - onwetend van haar achtergrond - opgroeide in de veronderstelling dat ze een weeskind was zonder verdere familie, en dat haar ouders - haar wordt verteld dat haar vader een apotheker was in Limoges - waren overleden a.g.v. een griepepidemie. Ze lijkt geen enkele herinnering aan de afschrikwekkende gebeurtenissen te hebben...
Bijna 20 jaar later 'triggert' (raar woord in dit verband) een gebeurtenis in Amerika haar geheugen en krijgt ze in toenemende mate last van nare herinneringen en flashbacks die ze niet kan plaatsen. Deze ondermijnen haar geestelijke gezondheid zodanig dat ze besluit terug te keren naar Frankrijk op zoek naar haar verleden, waardoor ze uiteindelijk de gruwelijke waarheid ontdekt, die haar haar geloof in God doet verliezen.
Het is schokkend en verbijsterend te lezen hoe op 10 juni 1944, een dag die als een gewone zaterdag in een klein rustig dorpje begon, 642 nietsvermoedende onschuldige mannen, vrouwen en kinderen 's middags uit hun normale dagelijkse beslommeringen in Oradour sur Glane werden weggesleurd om binnen een tijdsbestek van luttele uren op beestachtige, weerzinwekkende wijze om het leven te worden gebracht, des te aangrijpender omdat een aantal mensen eerst met naam, beroep, gezinssamenstelling etc. aan de lezer worden 'voorgesteld' om daarna hun laatste momenten en gebeden te 'beleven'.
Als Christine in december 1963 Oradour bezoekt, leest ze alle namen van de slachtoffers op de herdenkingsplaquettes en komt tot de conclusie dat zich daaronder veel familieleden moeten bevinden, maar hun namen zeggen haar niets. Tot Léon Tavernier, de oude man die op zich heeft genomen de herdenkingssite in stand te houden en te bewaken, haar na enkele dagen aanspreekt om te vragen naar wie ze naspeuringen doet en, als ze haar naam noemt, haar herkent, vertelt dat hij haar vader en moeder heeft gekend en haar veel over de rest van haar familie (twee jongere broertjes, haar grootouders van vaders en moeders kant, ooms en tantes) kan vertellen.
Via het klooster in Fontvielle keert Christine weer terug naar haar appartementje in Parijs, waar ze haar studievriendin Sophie - die zich zorgen maakte om Christines gezondheid - opbiecht dat ze weliswaar in Fontvielle is opgegroeid maar eigenlijk uit Oradour sur Glane komt.
'Ze begreep het. Ze zei geen woord, maar ik zag dat ze het begreep. Ze wist wat er was gebeurd. Ze zag wat ik bedoelde. Zoals anderen de woorden Auschwitz en Hiroshima en Dresden en Lidice herkenden, herkende Sophie het woord Oradour en ze wist wat dat betekende'.
Als Christine dan vertelt dat ze haar geloof in God is kwijtgeraakt, zegt Sophie haar dat ze God in de mensen zal terugvinden...
De epiloog van het boek is ontroerend: Christine is getrouwd, woont met haar Iers-Amerikaanse man in Amerika en ze hebben drie kinderen, van wie de oudste - een meisje - haar eerste communie viert. Na afloop vraagt ze haar vader of ze een kaars mag aansteken voor een vriendinnetje, waarop Christine antwoordt: 'Weet je wat, dit is zo'n bijzondere dag, laten we alle kaarsen aansteken. Voor de hele wereld.' En als alle kaarsen branden, kijkt ze naar de vlammetjes en voor het eerst sinds ze in Oradour was geweest, ziet ze geen vuur. Ze ziet licht.
Bijna 20 jaar later 'triggert' (raar woord in dit verband) een gebeurtenis in Amerika haar geheugen en krijgt ze in toenemende mate last van nare herinneringen en flashbacks die ze niet kan plaatsen. Deze ondermijnen haar geestelijke gezondheid zodanig dat ze besluit terug te keren naar Frankrijk op zoek naar haar verleden, waardoor ze uiteindelijk de gruwelijke waarheid ontdekt, die haar haar geloof in God doet verliezen.
Het is schokkend en verbijsterend te lezen hoe op 10 juni 1944, een dag die als een gewone zaterdag in een klein rustig dorpje begon, 642 nietsvermoedende onschuldige mannen, vrouwen en kinderen 's middags uit hun normale dagelijkse beslommeringen in Oradour sur Glane werden weggesleurd om binnen een tijdsbestek van luttele uren op beestachtige, weerzinwekkende wijze om het leven te worden gebracht, des te aangrijpender omdat een aantal mensen eerst met naam, beroep, gezinssamenstelling etc. aan de lezer worden 'voorgesteld' om daarna hun laatste momenten en gebeden te 'beleven'.
Als Christine in december 1963 Oradour bezoekt, leest ze alle namen van de slachtoffers op de herdenkingsplaquettes en komt tot de conclusie dat zich daaronder veel familieleden moeten bevinden, maar hun namen zeggen haar niets. Tot Léon Tavernier, de oude man die op zich heeft genomen de herdenkingssite in stand te houden en te bewaken, haar na enkele dagen aanspreekt om te vragen naar wie ze naspeuringen doet en, als ze haar naam noemt, haar herkent, vertelt dat hij haar vader en moeder heeft gekend en haar veel over de rest van haar familie (twee jongere broertjes, haar grootouders van vaders en moeders kant, ooms en tantes) kan vertellen.
Via het klooster in Fontvielle keert Christine weer terug naar haar appartementje in Parijs, waar ze haar studievriendin Sophie - die zich zorgen maakte om Christines gezondheid - opbiecht dat ze weliswaar in Fontvielle is opgegroeid maar eigenlijk uit Oradour sur Glane komt.
'Ze begreep het. Ze zei geen woord, maar ik zag dat ze het begreep. Ze wist wat er was gebeurd. Ze zag wat ik bedoelde. Zoals anderen de woorden Auschwitz en Hiroshima en Dresden en Lidice herkenden, herkende Sophie het woord Oradour en ze wist wat dat betekende'.
Als Christine dan vertelt dat ze haar geloof in God is kwijtgeraakt, zegt Sophie haar dat ze God in de mensen zal terugvinden...
De epiloog van het boek is ontroerend: Christine is getrouwd, woont met haar Iers-Amerikaanse man in Amerika en ze hebben drie kinderen, van wie de oudste - een meisje - haar eerste communie viert. Na afloop vraagt ze haar vader of ze een kaars mag aansteken voor een vriendinnetje, waarop Christine antwoordt: 'Weet je wat, dit is zo'n bijzondere dag, laten we alle kaarsen aansteken. Voor de hele wereld.' En als alle kaarsen branden, kijkt ze naar de vlammetjes en voor het eerst sinds ze in Oradour was geweest, ziet ze geen vuur. Ze ziet licht.
May 27, 2010
This entire novel was incredibly vivid. It really brings history to life. I truly felt as tho I was watching the Lee Harvey Oswald assassination on televsion, seeing the mourners walk past Kennedy's coffin, and while reading the part about that awful day in Oradour 1944, my eyes were as big as saucers and my hand was pressed to my mouth in revulsion. This author made history come alive.
It takes place in two different eras and in two different countries. Part of it is in 1960s United States. The heroine, Christine is a reporter and upon witnessing the shocking deaths on television of the president and his assassin and hearing the pop, pop of gunshots, memories begin coming to the surface. She has blocked out something bad, something that happened in her home of Oradour during world war two.
The orphanage she was raised in offers no real answers (Actually, she does not stick around long enough to hear the answers.. she prefers to find out for herself) and Christine travels back to her hometown which is now a burned rubble of buildings and pieces together what happened to her and to her family and her friends. This is the second half of the story which is 1944 France. I like how the author introduces readers to the townpeople, to their ordinary every day lives before catatrophe strikes.
The conclusion has Christine facing her inner demons and memories and asking herself what path is she to take now? I didn't care for the religious aspect of the book, of Christine battling with her faith or having inner religious debates. I also thought the book became just a bit bogged down with descriptive details sometimes so four stars.
It takes place in two different eras and in two different countries. Part of it is in 1960s United States. The heroine, Christine is a reporter and upon witnessing the shocking deaths on television of the president and his assassin and hearing the pop, pop of gunshots, memories begin coming to the surface. She has blocked out something bad, something that happened in her home of Oradour during world war two.
The orphanage she was raised in offers no real answers (Actually, she does not stick around long enough to hear the answers.. she prefers to find out for herself) and Christine travels back to her hometown which is now a burned rubble of buildings and pieces together what happened to her and to her family and her friends. This is the second half of the story which is 1944 France. I like how the author introduces readers to the townpeople, to their ordinary every day lives before catatrophe strikes.
The conclusion has Christine facing her inner demons and memories and asking herself what path is she to take now? I didn't care for the religious aspect of the book, of Christine battling with her faith or having inner religious debates. I also thought the book became just a bit bogged down with descriptive details sometimes so four stars.
August 24, 2018
Het eerste gedeelte van dit boek sprak me niet gelijk aan. De reden hiervoor was simpel: het ging gewoon over een jonge vrouw met een boel vragen over haar identiteit. Ik heb even getwijfeld of ik wel verder zou lezen, maar door mijn obsessie met Oradour, kon ik het niet laten.
De hoeveelheid documentaires en dergelijke, die ik de afgelopen tijd gezien heb, is immens. Je leert het verhaal kennen op een informatieve en objectieve manier. Het verteld het verhaal van het gehele dorp. Op zich is dat niet slecht, maar ik ben zelf eerder iemand die op zoek gaat naar het persoonlijke in de geschiedenis.
Daar is dit boek een mooi voorbeeld van. Hoewel het de geschiedenis van Oradour mooi beschrijft, gaat het ook de levens van de inwoners benadrukken. Of deze waar zijn? Ik heb geen enkel idee. Het is me nog niet duidelijk of dit boek fictie of non-fictie is.
Je maakt kennis met de inwoners. De bakker, de pastoor, de dokter, de onderwijzer en ga zo maar door. Plots heeft Oradour een gezicht, een ziel. Dat maakt het allemaal een stuk ingrijpender.
De manier hoe het boek geschreven werd, verklaard dit ook. Het is informatief, maar met zoveel meer emotie dan je zou verwachten.
Elke pagina was ik benieuwd naar wat er nu zou gebeuren. De setting van dit boek is ook zo sterk dat je meegesleurd wordt in zo'n vreselijke en afschuwelijke wereld...
Voor mij is dit één van de betere historische boeken en het heeft me helemaal ervan overtuigd dat ik Oradour ooit wil bezoeken. Hoe pijnlijk dat moment ook zal mogen worden.
Dit boek is een echte aanrader!
De hoeveelheid documentaires en dergelijke, die ik de afgelopen tijd gezien heb, is immens. Je leert het verhaal kennen op een informatieve en objectieve manier. Het verteld het verhaal van het gehele dorp. Op zich is dat niet slecht, maar ik ben zelf eerder iemand die op zoek gaat naar het persoonlijke in de geschiedenis.
Daar is dit boek een mooi voorbeeld van. Hoewel het de geschiedenis van Oradour mooi beschrijft, gaat het ook de levens van de inwoners benadrukken. Of deze waar zijn? Ik heb geen enkel idee. Het is me nog niet duidelijk of dit boek fictie of non-fictie is.
Je maakt kennis met de inwoners. De bakker, de pastoor, de dokter, de onderwijzer en ga zo maar door. Plots heeft Oradour een gezicht, een ziel. Dat maakt het allemaal een stuk ingrijpender.
De manier hoe het boek geschreven werd, verklaard dit ook. Het is informatief, maar met zoveel meer emotie dan je zou verwachten.
Elke pagina was ik benieuwd naar wat er nu zou gebeuren. De setting van dit boek is ook zo sterk dat je meegesleurd wordt in zo'n vreselijke en afschuwelijke wereld...
Voor mij is dit één van de betere historische boeken en het heeft me helemaal ervan overtuigd dat ik Oradour ooit wil bezoeken. Hoe pijnlijk dat moment ook zal mogen worden.
Dit boek is een echte aanrader!
May 8, 2016
Geweldig mooi beklijvend gevoelig en zo mooi geschreven. De materie is gigantisch erg maar zoals de schrijfster het hier neerzet eigenlijk heel erg mooi. Ze brengt het verhaal zoals het gebeurd is met werkelijke en mensonterende feiten maar toch straalt in haar boek de warmte van de mensheid ook uit. Ik heb al behoorlijk veel WOII verhalen gelezen maar dit is echt een topper. Ik zou deze aan iedereen meteen aanraden......
Dank je wel 'Christine uit Oradour'
Dank je wel 'Christine uit Oradour'
April 30, 2024
Een tragische historische gebeurtenis, het vermoorden van de bewoners van het Franse dorp Oradour-sur-Glane in 1944 door de nazi's wordt hier in een zwak, voorspelbaar en melig verhaal verwerkt.
Jammer.
Jammer.
February 5, 2023
Over het algemeen vond ik het boek net iets te zweverig overkomen. Nu het is dan ook een roman en geen verhaal verteld vanuit iemand die het daadwerkelijk heeft meegemaakt. Soms vond ik alles een beetje te dromerig maar de effectieve hoofdstukken over de tragedie in Oradour bezorgden me kippenvel! Dus zeker een boek dat ik zou aanraden mocht je nog niet bekend zijn met het stadje Oradour! Een verschrikkelijke gebeurtenis waarvan iedereen het bestaan zou moeten weten.
July 29, 2021
Aanloop was wat moeizaam vond ik, maar dan wanneer de klik er is leest dit verhaal mooi verder. Wetende dat dit waanzinnig feit echt gebeurd is en er niets van het stadje overblijft is te gek voor woorden. Maar het verhaal dat hierrond is gemaakt is enorm mooi en geloofwaardig
December 15, 2021
Moeilijk te boeien eerste helft van het boek, nadien iets boeiender. Had het eigenlijk veel beter verwacht.
February 11, 2013
I would give this book more stars if possible!! As a Senior in college, I wrote my thesis on the rescue of Jewish people in Occupied France. In all of my research of this time period, I never came across this town or the story of the massacre that occurred there! It is the nature of humanity to forget, and I applaud authors such as Lucas who are making sure that we never can!! I love how the author not only teaches us about this dark event in history, but she also teaches us about humanity's capacity for goodness, the beauty of hope, and the importancce of faith.
September 25, 2007
This was a fascinating story to read, especially so soon after reading "Stones From the River," which looked at WWII from the perspective of German civilians. This novel focuses on a particular civilian massacre in WWII France, and it is enlightening to learn about how destructive the war was to people far removed from events like the Holocaust. The writing is sometimes a bit wooden but the emotional force of the story makes up for it.
April 7, 2014
This book is a novel but Oradur was actually a small village in France that suffered extermination under the Nazi regime with close to 100% of its residents murdered during a Nazi raid.In this book Christine is a small girl who escapes the raid by hiding in the woods and is placed in an orphanage run by nuns where she is raised.As an adult she travels to America and begins having flashbacks . this sets her on a course to discover her past and uncover the secrets of Oradure.
February 8, 2015
Boring. I would've given it 2 stars if the ending wasn't that good.
August 17, 2020
Spoiler in the second part of my review!
I bought this book as a preparation of my visit to Oradour. I have seen the (many) photo's, I knew the greater lines of the story. I know people who have visited what is left of the old Oradour. (A new Oradour was built next to the old, monumental village. Porcelain manufacturer Bernardaud has moved it's operation to the new Oradour ... )
I wanted to read this story that is not autobiographical but based on historical facts nonetheless. I did not finish the book before we went on holiday and I also did not take the book with me on vacation. When I paused the story, Christine had just returned from Oradour.
During our stay in Limoges we had planned to visit Oradour on a Friday. From all the photos I have seen I knew that the village leaves no room whatsoever to stay in the shade and while we were on holiday we had four weeks of blazing hot temperatures! We decided, last minute, to skip Oradour, for now.
So now we need to go back. And we will. And we will visit Oradour-sur-Glane since it's just one of those sites one needs to visit when in the vicinity. From a historical perspective.
Now that we are back, I finished the book. Took me some time to get back in to it but I was curious to know how it would end.
I must confess I had some trouble with the religious references in this story. For Christine is a religious person and I am not. Okay, spoiler coming up: she loses her faith after learning what really happened in Oradour-sur-Glane. Which is something I understand. But was there not enough sorrow in the world already that would make you doubt the existence of one, almighty being anyway?
Christine's struggle with her faith is extensively documented, which made me feel somewhat uneasy. Still, the story gives you a clear perspective of what happened in Oradour-sur-Glane on that tenth of June in 1944 ...
I gave the story 4 stars after all because I think it was well written and my only dislike (which is a big part of the story) is my personal belief that does not match Christine's....
I bought this book as a preparation of my visit to Oradour. I have seen the (many) photo's, I knew the greater lines of the story. I know people who have visited what is left of the old Oradour. (A new Oradour was built next to the old, monumental village. Porcelain manufacturer Bernardaud has moved it's operation to the new Oradour ... )
I wanted to read this story that is not autobiographical but based on historical facts nonetheless. I did not finish the book before we went on holiday and I also did not take the book with me on vacation. When I paused the story, Christine had just returned from Oradour.
During our stay in Limoges we had planned to visit Oradour on a Friday. From all the photos I have seen I knew that the village leaves no room whatsoever to stay in the shade and while we were on holiday we had four weeks of blazing hot temperatures! We decided, last minute, to skip Oradour, for now.
So now we need to go back. And we will. And we will visit Oradour-sur-Glane since it's just one of those sites one needs to visit when in the vicinity. From a historical perspective.
Now that we are back, I finished the book. Took me some time to get back in to it but I was curious to know how it would end.
I must confess I had some trouble with the religious references in this story. For Christine is a religious person and I am not. Okay, spoiler coming up: she loses her faith after learning what really happened in Oradour-sur-Glane. Which is something I understand. But was there not enough sorrow in the world already that would make you doubt the existence of one, almighty being anyway?
Christine's struggle with her faith is extensively documented, which made me feel somewhat uneasy. Still, the story gives you a clear perspective of what happened in Oradour-sur-Glane on that tenth of June in 1944 ...
I gave the story 4 stars after all because I think it was well written and my only dislike (which is a big part of the story) is my personal belief that does not match Christine's....
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 2, 2024
Für Christine war die fremde Frau mit dem Heiligenschein ein Engel. In Wirklichkeit war die Frau eine Nonne, die dem kleinen Mädchen Zuflucht im Kloster gab, nachdem man sie in den Straßen von Oradour gefunden hatte. Christine war noch jung genug, damit die Erinnerungen an ihre Familie nach und nach verblassten. So wuchs sie mit der Geschichte auf, die die Schwestern ihr im Kloster über ihre Herkunft erzählten. Aber je älter sie wurde, desto mehr Bruchstücke drangen aus den Tiefen ihrer Erinnerung an die Oberfläche. Aber es musste sich erst eine andere Tragödie ereignen, um die Erinnerungen an den Tag im Juli 1944 wieder zu wecken.
Christines Geschichte hat einen wahren Hintergrund: das Massaker, das die Waffen-SS am 10. Juli 1944 in Oradour verübte. Über lange Strecken hat mich die Verbindung der Ereignisse von damals mit der Geschichte der jungen Frau in den 1960er Jahren überzeugen können. Gerade die Schilderung des Anschlags auf John F. Kennedy, das die Erinnerungen wieder zurückgebracht hat und die Gefühle, die an die Oberfläche gekommen sind, fand ich sehr gut dargestellt. Auch ihre Schilderung der Ereignisse vom 10. Juli fand ich sehr berührend.
Aber der Roman hatte auch größere Abschnitte, die für mein Gefühl nicht so gut zur Geschichte des kleinen Mädchens aus Oradour gepasst haben. Das Leben der jungen Frau, zu der Christine geworden war, war stellenweise so banal, wie es das Leben eben ist: die eigene Wohnung, die erste Arbeitsstelle, die Arbeit in den USA... für mich war das kein passender Rahmen. Das lag vielleicht daran, dass dieser Teil der Geschichte nur oberflächlich geschildert wurde. Für mein Empfinden hätte es dem Roman gutgetan, wenn die Autorin hier ein bisschen mehr in die Tiefe gegangen wäre.
Christines Geschichte hat einen wahren Hintergrund: das Massaker, das die Waffen-SS am 10. Juli 1944 in Oradour verübte. Über lange Strecken hat mich die Verbindung der Ereignisse von damals mit der Geschichte der jungen Frau in den 1960er Jahren überzeugen können. Gerade die Schilderung des Anschlags auf John F. Kennedy, das die Erinnerungen wieder zurückgebracht hat und die Gefühle, die an die Oberfläche gekommen sind, fand ich sehr gut dargestellt. Auch ihre Schilderung der Ereignisse vom 10. Juli fand ich sehr berührend.
Aber der Roman hatte auch größere Abschnitte, die für mein Gefühl nicht so gut zur Geschichte des kleinen Mädchens aus Oradour gepasst haben. Das Leben der jungen Frau, zu der Christine geworden war, war stellenweise so banal, wie es das Leben eben ist: die eigene Wohnung, die erste Arbeitsstelle, die Arbeit in den USA... für mich war das kein passender Rahmen. Das lag vielleicht daran, dass dieser Teil der Geschichte nur oberflächlich geschildert wurde. Für mein Empfinden hätte es dem Roman gutgetan, wenn die Autorin hier ein bisschen mehr in die Tiefe gegangen wäre.
March 2, 2022
Het verhaal wordt verteld door Christine Lenoir. Christine groeit op in een klooster in Frankrijk, met de veronderstelling dat haar ouders overleden zijn aan de griep. Later, wanneer ze voor haar werk bij World magazine voor een project wordt uitgewisseld met een werknemer uit Amerika, en daar live via de televisie getuige is van een schietpartij, beginnen de flashbacks. Steeds meer flashbacks en herinneringen komen aan de oppervlakte, en Christine besluit haar verleden uit te pluizen. Haar verleden in Oradour.
Wat er in Oradour op 11 juni 1944 gebeurde is vreselijk, gruwelijk en onvoorstelbaar. In Een meisje uit Oradour worden de gruweldaden niet verbloemd, maar eerder duidelijk weergegeven. Het huiveringwekkende drama liet mij niet onberoerd, en bleef mij nog dagenlang bij.
De verhalende lijn van Christine Lenoir mocht wat anders aangepakt worden, het werd soms nogal langdradig en daardoor kwam haar personage niet helemaal uit de verf.
Lest we forget. Opdat wij niet vergeten.
Vindt mij ook op Facebook en Instagram @annelies_leest.
Wat er in Oradour op 11 juni 1944 gebeurde is vreselijk, gruwelijk en onvoorstelbaar. In Een meisje uit Oradour worden de gruweldaden niet verbloemd, maar eerder duidelijk weergegeven. Het huiveringwekkende drama liet mij niet onberoerd, en bleef mij nog dagenlang bij.
De verhalende lijn van Christine Lenoir mocht wat anders aangepakt worden, het werd soms nogal langdradig en daardoor kwam haar personage niet helemaal uit de verf.
Lest we forget. Opdat wij niet vergeten.
Vindt mij ook op Facebook en Instagram @annelies_leest.
March 16, 2018
Based on a true story about the slaughter of 642 townspeople at Oradour-sur-Glane, France by the Nazis in the latter days of WW II. I had no idea about this event - the details are just heart-wrenching. Women and children were rounded up, randomly shot and then burned to death in the local church. The men were summarily disposed of in the same brutal manner. This story focuses on Christine, one of the few who survived as a young child because she was out playing in the woods with a friend. The traumatic events have been erased from her memory, but come back to haunt her as an adult when she discovers where she actually came from.
November 20, 2018
Wow, this was a heartbreaking story. Although I’ve read a lot of WWII era books, I had never heard of the French village of Oradour or the atrocities that happened there. This story is so sad as it details the life of a little girl growing up loved by the sisters at a convent but struggling to grasp the lost memories that were hidden beneath the horrors that no young child should ever witness. The saddest part of all is the loss of her faith as she struggles to understand how a loving God could allow such heinous tragedies.
December 4, 2024
A humble farming town in France is destroyed at the hands of Nazi's and the flow on effect is detailed in this harrowing story.
Beautifully written and a personal approach to a tragic occurrence during WW2.
Michelle made the characters come alive with back stories on many victims of this tragedy.
It's a story that will stay with me long after I've turned the last page. It's an example of the futility of war.
Beautifully written and a personal approach to a tragic occurrence during WW2.
Michelle made the characters come alive with back stories on many victims of this tragedy.
It's a story that will stay with me long after I've turned the last page. It's an example of the futility of war.
August 13, 2022
Zinvol thema, en dé reden om deze roman/novelle vast te pakken. De schrijfstijl is eenvoudig... met als voordeel dat het boek leest als een trein... het nadeel is dat je geen brede literaire zinnen tegenkomt tijdens je leestrip. De verhaallijn aan het einde is romantisch-voorspelbaar, dat vond ik het voornaamste minpuntje. Twee of drie sterren zou ik zeggen...
August 19, 2024
i’m lost for words. i decided not to google details on the massacre in and destruction of oradour beforehand so i was utterly shocked when i read this… it’s a truly evil and heart-shattering story 💔. the history of sophie and steffa on top of christine’s made the whole thing even more emotional.. also, i’m relieved christine at least had her happy ending with brian 🥹.
December 24, 2020
Een boek over een gebeurtenis die ik zelf niet kende. Naast de grote tragedies tijdens de wereld oorlog die iedereen kent, zijn er ook minder gekende, maar daarom niet minder erge tragedies. Op een mooie, waardige manier verteld.
February 23, 2021
Great book. Very hard to read, made me cry. Written with so much care and truth about that time in history. I've read many books about the atrocities of the Holocaust, but this was a gut wrenching account of one small childs family and how it left her seeking the truth.
February 23, 2025
Een briljant boek waarbij de rillingen over je lijf lopen. Ontroerend en heel heftig tegelijk. En zo bijzonder als je er een keer bent geweest. Er zitten zoveel herkenningspunten in het boek die je weer voor je ziet als je het leest.
April 17, 2025
Gelezen in functie van onze vakantie in Normandië. Dankzij boeken en verhalen zoal dit zie ik de tweede wereld oorlog met andere ogen. Vreselijk ook dat wat in Oradour gebeurde niet zo veraf is, qua tijd en plaats. En zelfs onvoorstelbaar actueel is. Aanrader!
Displaying 1 - 30 of 85 reviews