Θάνατος, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας

by Ευτυχία Κανάρη, Ηρακλής Λαμπαδαρίου (Contributor), Κωνσταντίνα Χαρλαβάνη (Contributor)

Με φόντο πότε έναν «μυστικό» ανθόκηπο και πότε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, με σύμβολο πάντοτε ένα παράξενο αγριολούλουδο - για την ευτυχία μαζί και τη δυστυχία, για την πίστη μαζί και την προδοσία. Μέσα από αλλεπάλληλα ταξίδια ανάμεσα σε παρελθόν και παρόν, ο Άγγελος προσπαθεί να συλλάβει τους συνειρμούς, τα νοήματα, τις συμπτώσεις, τα παιχνίδια της μοίρας, τις συνέπειες των αποφάσεων που πήρε ο ίδιος κι εκείνων που πήραν άλλοι για αυτόν.
Όταν ο Θάνατος παύει να είναι απλά μια λέξη ή ένα γεγονός και γίνεται μια «εποχή», παίρνοντας τη θέση της εποχής εκείνης που έπνιξε μέσα στα χέρια της την παιδικότητα, τη γαλήνη, την ισορροπία, την πίστη, την υπομονή... Όταν ο Θάνατος ξεκινάει σαν κατάρα και καταλήγει σαν ευχή. Όταν ο άνθρωπος βιώνει την ύπαρξή του σαν ένα μικρό παιχνιδάκι στα χέρια του Θεού του.
Ώσπου καταλήγει σπασμένος…

152 pages, ebook

First published January 24, 2013

About the author

Η Ευτυχία Κανάρη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Σαλαμίνα, αφιερώνοντας κάποια έτη διαμονής σε αθηναϊκές γειτονιές. Εργάστηκε πίσω από γραφεία επί επτά χρόνια. Παράλληλα μαθήτευσε περιστασιακά σε διάφορους τομείς της τέχνης, όπως ζωγραφική και μουσική, όμως αυτό που δεν εγκατέλειψε ποτέ είναι η συγγραφή.
Έχει βραβευτεί για τη συμμετοχή της σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει ολοκληρώσει έργα όπως το μυθιστόρημα «Θάνατος, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας», τα θεατρικά «Παρούσες απουσίες», «Κανείς δεν πάει πουθενά», «Γκέργκι - η Γη των ξεριζωμένων», «Αίτημα θανάτου», ποιητικά όπως το «27», «Σε σκότωσα», «Χαμένος Ήλιος», «Υπόγεια (ως ουσιαστικό, ως επίθετο, ως επίρρημα)» κ.α.

Reviews

[Evridiki Amanatidou · Rating 5 out of 5]

Η Ζωή και ο Άγγελος. Ο Αρχάγγελος και η Συννεφένια του. Εννιά χρονών παιδιά όταν ανακαλύπτουν πως ο καθένας κρατάει στα χέρια του το μισό του άλλου. Σε ένα χορταριασμένο χωράφι στην Αίγινα, εκεί που τους περιμένουν τα αστρολούλουδα να στολίσουν αθώα παιδικά κεφάλια. Υπάρχουν όμως κι η Άννα κι ο Αντώνης, παιδιά κι αυτά, για τόσο λίγο. Εκεί στον Ανθόκηπο, όλα αρχίζουν κι όλα τελειώνουν.
Ακόμη και τα ονόματα των βασικών ηρώων έχουν τη σημειολογία τους σε αυτό το μυθιστόρημα. Ο Άγγελος συνοδεύει την δρόμο της ηρωίδας σαν ένας Αρχάγγελος κριτής κρατώντας το μέτρο και προσπαθώντας να ισορροπήσει τη δύσκολη πορεία της δικής της ζωής. Είναι πάντα στη σκέψη της είτε βρίσκονται μαζί είτε χώρια θυμίζοντάς της εκείνες τις στιγμές που και οι δύο κυνήγησαν τα σύννεφα, τη δική τους Ουτοπία. Κι ο ίδιος ο Άγγελος είναι ο αυστηρός αρχάγγελος της δικής του ζωής, χωρίζοντας τους ανθρώπους σε αυτούς που έζησαν φορτωμένοι ανομήματα άλλων ή που έζησαν μέσα στη δική τους «ευσέβεια» κι ας ήταν αυτή μέσα στην απομόνωση. Η Ζωή πάλι είναι για τον Άγγελο, ό,τι φέρνει μαζί το όνομά της. Η δική του ζωή. Το κομμάτι του εαυτού του που τον κάνει να αναπνέει ακόμη κι όταν ο ίδιος έχει κτίσει τα τείχη γύρω του. Αυτά που νομίζει πως έχτισαν άλλοι, έρμαιο το είναι του στις αποφάσεις που πήραν εκείνοι, μια μαριονέτα στα χέρια μιας δύναμης κι αυτός παιχνίδι που βγήκε από το κουτί του για να επιτελέσει μόνο ένα σκοπό και μετά να σπάσει. Ο θάνατος θα υποκαταστήσει μια ολόκληρη εποχή στη δική του θεώρηση του γίγνεσθαι, μέχρι να επιστρέψει στον Ανθόκηπό του, την Εδέμ της Αρχής και του Τέλους.
Η γραφή της Ευτυχίας Κανάρη μού έκανε εντύπωση από τις πρώτες γραμμές της. Κατέχει την ικανότητα να μεταφέρει την ένταση αισθήσεων και συναισθήσεων χωρίς ίχνος μελοδραματισμού. Απλά και ατόφια. Μια γραφή που απεχθάνεται την υπερβολή.

[Despoina Xr · Rating 4 out of 5]

Ένα λίγο μελαγχολικό βιβλίο, αλλά πάρα πολύ αξιόλογο. Το βιβλίο διηγείται την ζωή των δύο πρωταγωνιστών από την μέρα που γνωρίστηκαν. Είναι ένα σχετικά μικρό βιβλίο, το οποίο δεν κουράζει τον αναγνώστη με επαναλήψεις ή περιττές περιγραφές, είναι αρκετά καλογραμμένο!!!

[EvaMrk · Rating 3 out of 5]

Μια ιστορία που ξεκινάει με την αγνή και αληθινή φιλία δύο παιδιών, τα οποία δυστυχώς η ζωή θα φέρει αντιμέτωπα με καταστάσεις τραγικές και βιώματα που θα τους σημαδέψουν για όλο το υπόλοιπο της πορείας τους. Εμπειρίες που θα τους πονέσουν ανεπανόρθωτα.
Ένα βιβλίο που επικεντρώνεται στα μεγαλα αποθέματα υπομονής και δύναμης που έχει η ψυχή του ανθρώπου...ενός ανθρώπου που δεν παύει ποτέ να δοκιμάζεται σκληρά.
Αυτό που ίσως μου έλειψε από το τέλος της ιστοριας των πρωταγωνιστών ήταν η λύτρωση..το αίσθημα ελπίδας μέσα σε όλή αυτην την ατμοσφαιρα βουβής μελαγχολίας και θλίψης.
Η γραφή δε...απλή και απέριττη αλλά καθηλωτική και γεμάτη συναισθηματισμό.