„რასაც არ უნდა ვაკეთებდე, ჩემი ცხოვრების ერთ პატარა კუნძულზე ვტრიალებ. ეს ქალაქი ქუთაისია. იქ სულ 17 წელი ვიცხოვრე, მერე კი წავედი სამყაროში სახეტიალოდ. მაგრამ, მაშინაც კი, როდესაც პარიზზე ვწერ, მაინც ქუთაისზე დაწერილი გამომდის.
ქუთაისი ადრიატიკაა, ის უფრო ხმელთაშუაზღვისპირული ქალაქია, უფრო ლირიულია, რბილი, აქ უფრო იგრძნობა ბერძნული გავლენა. თბილისმა სხვა გზა გამოიარა. მასში სპარსეთიც იგრძნობა და ევროპაც. ქუთაისი უფრო მსუბუქი ქალაქია, ქუთაისელები მსუბუქად იღიმებიან, მსუბუქად ტირიან, მათი გრძნობები და ურთიერთობებიც უფრო მსუბუქია და იმ სამყაროშიც უფრო მსუბუქად მიდიან...“, – რეზო გაბრიაძე.
წიგნი გაფორმებულია რეზო გაბრიაძის ნახატებით. კრებულში შესულია შემდეგი მოთხრობები: „შერეკილები“, „ქუთაისი ქალაქია“, „ექიმი და ავადმყოფი, ანუ აკრძალული შობა“, „ალილო“, „ერმონია და რამონა“, „თეთრი ხიდი“.
შერეკილები და თეთრი ხიდი ჩემთვის ისეთი მშობლიურია, ისეთი ახლო, რომ ზეპირად უნდა ვიცოდე მორჩილაძის ობოლესი არ იყოს. ქუთაისი იქ მცხოვრები, ბლის ნემსით მჭამელი ადამიანები და სამაკატკაა და ‘ბაღის კიდე’ - როგორც ქალაქის საპატიო მოქალაქე. ასევე ქუთაისი-თბილისის გზა და თეთრი ხიდი.
სავსეა ქუთაისი ლამაზი, ცოტა სევდიანი და ამავდროულად მხიარული მოგონებებით. ძალიან სასიამოვნო იყო რეზო გაბრიაძის მოგონებებთან ერთად ქუთაისის სხვადასხვა ადგილის სტუმრობა.
“აი შენ მშობლიურ ქალაქში ხარ,შენ უნდა იგრძნო სევდა,გულის ტკივილი,სინაზე და სილამაზე”. აქეთ წავედი-ვერ ვიგრძენი,იქით წავედი-ვერ ვიგრძენი.ნოსტალგიის ძებნაში თეთრ ხიდზე აღმოვჩნდი-“მოდი გადავაფურთხებ,ეგებ რამე ნაზი,სათუთი შეეხოს ჩემს გულს მეთქი”,ასეც ვქენი მაგრამ ესეც არ გამოვიდა.რამდენჯერაც არ ვცადე ყველა მოღუნულად წავიდა ქვევით და ბოლოში არ აჩქარდა.”სულ სხვაა ახალგაზრდობაში “თეთრი ხიდიდან” გადაფურთხება”,-ყალბად დავღონდი მე :-) :-)
თუ გინდა, რომ ადამიანის არსი შეიყვარო, სიკეთის ხელახლა იწამო, ბედნიერების და სიყვარულის ცრემლები გაიგო რაც არის ან უბრალოდ მიხვდე, თუ როგორი უზადოა ადამიანში სიყვარული (რეზო გაბრიაძეს ვგულისხმობ), მაშინ დაუფიქრებლად უნდა წაიკითხო.
ისეთი წიგნია, ყველა ქუთაისელს რომ უნდა ჰქონდეს წაკითხული ❤️ სხვა ქალაქს როგორ შეიძლება ჰყავდეს მფარველი ანგელოზი ერმონია, ან სად შეიძლება შეგვხვდეს ჩიტო-მანქანა, სხვაგან სად დაუბერავს ისეთი ჰაერი, რომელიც არც ქარია და არც ნიავია ჯერ, რომელსაც გლიცინიების სურნელი მოჰყვება და სურვილი გიჩნდება, ლიზიკო გაბუნია დაარქვა და ქუთაისის პედინსტიტუტში ჩარიცხო უგამოცდოდ 💞