Nakšu grāmata

Book of Nights #1

by Sylvie Germain

Parti des confins de la terre et de l'eau, Victor-Flandrin Péniel, portant au cou les larmes de son père dont le visage fut sabré en 1870 par un uhlan, et toujours accompagné d'une mystérieuses ombre blonde, viendra s'établir dans un hameau perdu au bout du territoire et encerclé de forêts où rôdent encore les loups. C'est dans ces terres frontalières, par où la guerre sans cesse refait son entrée au pays, et dans la vie et la mémoire des hommes, que Victor-Flandrin, dit Nuit-d'Or-Gueule-de-Loup, prendra femme, par quatre fois, et engendrera une nombreuse descendance, toute marquée par la gémellité et la violence de la passion.
Bien des romans d'aujourd'hui s'emploient à nous montrer les hommes et les femmes broyées par l'histoire. Mais, avec ce récit, cette terrible réalité se transfigure aux dimensions du légendaire, du conte fantastique.

Genres: France, Historical Fiction, Fiction, Fantasy, Literature, French Literature, Novels

268 pages, Hardcover

First published August 30, 1985

About the author

Germain received a doctorate in philosophy from the Sorbonne, and taught it at the French School in Prague from 1987 to 1993.
She claimed that philosophy, 'a continuous wonder' to her, was also too 'analytical', and she switched from Descartes and Heidegger to Kafka and Dostoevsky.
She grew up in rural France, in an area steeped in mythology and folklore, and she admitted 'that the power of place had a huge effect on me but it was an unconscious one'. That her prose was 'related to the earth ... the soil, the peasants, the trees', was revealed in her first novel, The Book of Nights (1985), which won six literary awards.
The second novel, Night of Amber (1987) continued from the first, and was followed by Days of Anger (1989). Despite this three-part structure, Germain claimed that she was 'trying only to express an obsessive image and to explain it to myself. I have no pretensions to creating a mythos. Each book begins with an image or a dream and I try to express that and give it coherence.'

Reviews

[Marc Lamot · Rating 3 out of 5]

English: The Book of Nights. You cannot accuse Sylvie Germain of a lack of ambition, especially when you know that this was her debut (1985). She has turned it into a comprehensive family epic that more or less follows French history from the mid-19th to the mid-20th century. Four generations of the Peniel family are featured, first as bargemen on the Scheldt complex in the north of France, later as farmers in the French Ardennes. All scions have in common that they have a golden spot in the iris of their eyes. That already indicates that there is something special going on with them, and Germain also uses other magical realist elements. The story regularly takes on the allure of a dark fairy tale, and Gabriel Garcia Marquez and the Buendia family (One Hundred Years of Solitude) also flashed through my mind every now and then.

Yet this has become a very uneven novel. It contains incredibly strong chapters, such as the gruesome war scenes (how many variations on the trench horror are possible?). But the narrative also regularly veers off into secondary intrigues. Also stylistically this book is very uneven: it contains incredibly poetic scenes, but at other times the writing style is rather flat. On top of that the story is mainly driven by the male characters, the female ones mostly passive undergoing events. In other words: rather mixed feelings about this one. But, as mentioned, as a first attempt this is quite impressive; at times it even reminded me of Michel Tournier's Le Roi des Aulnes and that’s quite something. Apparently (thanks, Alwynne) there's an English translation, and there's even a sequel: Night of Amber.

[Eylül Görmüş · Rating 5 out of 5]

Vay be - "Avrupa'dan doğru düzgün büyülü gerçekçilik çıkmaz" iddiamı nasıl güzel yedirdin bana Sylvie Germain, vallahi aşkolsun. Daha da dillendirmem bu savımı, ya da seni tenzih ederim her defasında.

Çıkıyormuş işte, çıkabiliyormuş. En-fes bir kitap Gecelerin Kitabı. Uzun, çok uzun zaman sonra bir Yüzyıllık Yalnızlık tadı aldım, onun daha karanlık, daha puslu, daha tekinsiz olanı muhakkak ama lezzeti benzer.

Péniel ailesinin bol doğumlu, bol ölümlü birkaç kuşaklık öyküsünü anlatıyor Germain. Suların üstünde, kuytu ormanlarda, sisler içinde geçen, arkada Avrupa'nın en dönüştürücü yüzyılı yaşanır, savaşlar sürer, gökten bombalar yağarken akan bir acayip masal bu. Onca şey olurken dünyanın kadim döngüleri aileyi yere bağlıyor gibi: toprak yeniden yeşeriyor, nehirler akmaya devam ediyor, birbirini izleyen gecelerin ardından güneş yine doğuyor.

Yazarın dili öyle efsunlu, öyle epik ki, kitabı anlatırken benzer kuvvette sözcükler seçmem lazım gibi geliyor ama yapabileceğimi de zannetmiyorum bir yandan. Fakat işte arada "kuru, yavan, donuk" homurtularıyla eleştirdiğim kitaplar neyse, bu da onun tam tersi. Olağanüstü akışkan bir metin, müthiş güzel seçilmiş sözcükler, tam olması gereken yere konmuş nefis betimlemeler, bir an bile aksamayan, sanki tek nefeste, hiç duraksamadan ağızdan çıkmış bir şiir.

Üslup böyle kusursuz olunca ben kendimi bırakıveriyorum. Şöyle tarifleyeyim: sanki usta bir masözün ellerinde birkaç saat geçirmiş gibiyim. Kendimi teslim ettim, gevşedim, bir sonraki dokunuşunun da eksiksiz olacağını bilmenin güveniyle uyuştum gibi bir his.

Güzellik - güzellik tam da bu. Hem de çok ihtişamlı bir güzellik. Bu biçimde anlatılınca her hikâye okunur işte. Bunca haz almamda Mükerrem Akdeniz'in kusursuz çevirisinin de payı çok büyük şüphesiz, kendisine müteşekkirim.

Bu kitabın içinden bir şeyler seçmek çok zor ama çok aşık olduğu kocası savaşa gidince içine kapanan ve ağlayamayan Noémie'ye dair şu cümleyi bırakacağım sadece, bundan daha şiirli çok az tasvir okumuşumdur: "Gece gündüz ağladığı duyuluyor ama gözünden hiç yaş gelmiyordu; yakınından geçildiğinde, hafif ve sürekli bir su uğultusu duyuluyordu içinde."

Ah. 🖤

[Pia G. · Rating 5 out of 5]

bu senenin favorisi!

[moi, k.y.a. · Rating 5 out of 5]

bu kitabı nerede görüp listeme çektiğimi hatırlamıyorum ama o ana o kadar minnettarım ki! ilk andan beri kitaba bayılacağımı hissediyordum, beni kendine çekişi belli ediyordu ama okuduğum anda bu hislerimden emin oldum.

büyülü gerçekçilik açısından güzel biʼ eser ama sadece bu da değil. yazarın dili öylesine şairane ve çeviriyle bunu öyle güzel aktarmışlar ki okurken kitaba ara vermek zorunda kaldığım anlardan ölesiye nefret ettim.

kuşaktan kuşağa devam eden bir anlatı aslında. her adımda farklı biʼ dünyaya sürükleniyormuşum gibi hissettim. son cümleye kadar da beni aynı şekilde taşımayı başardı yazar. tekrar etmem gerekirse bayıldım, aşık oldum. şahane!

[Jolanta · Rating 5 out of 5]

❝<…> jis taip ir liko upeivis, atėjęs pas sausumos žmones ir pasiklydęs. Teisybė, į žemę negalima įsiskverbti, negalima net joje gyventi. Žinoma, jis ilgai ją rausė, septynerius metus net leisdavosi į jos gelmes, o beveik penkiasdešimt- dirbo, arė, sėjo. Bet pasirodo, visa tai tėra įdrėskimai<…> Kitados jis buvo upeivis, kurį atstūmė upės, o dabar tebuvo kaimietis, kurį atstūmė žemė, mylimasis ir tėvas, kurį atstūmė meilė, gyvasis, kurį atstūmė gyvenimas, bet nepriėmė mirtis. Jis buvo iš niekur.”

[Ingrida Lisauskiene · Rating 5 out of 5]

47-oji XXa. Aukso fondo knyga. Prancūzų rašytoja Sylvie Germain prancūziškai subtiliai ir elegantiškai pasakoja Penielių šeimos sagą, kurije netrūksta mistinių lemties ženklų, kilimų, džiaugsmo ir žlugimo, netekčių epizodų. Viskas tiesiog banguoja tokia realia gyvenimiška ir žemiška sinusoide - gimimas- mirtis, atradimas- netektis. Ir su tuo veikėjai taip valstietiškai ir žemiškai susitaiko ir gyvena toliau.

[Ringa Sruogienė · Rating 4 out of 5]

Karas ir kiti gyvenimo siaubai.
Ir nors yra vilties spindulių, nors žmonės "atsitiesia" (čia kas kaip, kas iš proto išeina, kas nebekalba, kas kt.), kabinasi į gyvenimą, nes "jų jėgos neišsemiamos, ištvermė neišsenkanti". Pasaulis, kad jį kur, sukasi ratu, ir vis kiti gyvenimo siaubai, kiti karai...
Knyga - daugiasluoksnė "pasaka - saga". Nelengva ir turiniu, ir stiliumi.

[Giedre · Rating 4 out of 5]

Šimtas metų ne tik vienatvės, bet ir netekčių, beprotybės, agonijos...

[Elsa · Rating 4 out of 5]

La troublante légende des Pénil, à l'ombre de la Grande Histoire

Ce commentaire fait référence à cette édition : Le livre des nuits (Poche)
On reste longtemps marqué par le récit de Sylvie Germain. A la croisée du conte et de la légende, ces personnages vivent cependant dans l'ombre de la grande histoire. Victor-Flandrin Péniel, petit-fils de batelier et issu d'amour interdit, nait avec dans l'œil des tâches d'or. Fuyant le malheur qui semble marquer sa famille, il abandonne les eaux douces pour rejoindre Terre-Noire, un hameau quelque part près des bords de la Meuse. Mais qui pourrait aussi bien se trouver sur la carte des contes. Victor-Flandrin Péniel prend alors femme par quatre fois et engendre une progéniture marquée par la gémellité. Chacun de ses enfants se trouve liés à lui par une même tâche d'or dans ses yeux. Cependant, les drames poursuivent la famille : les amours déçus, la folie et surtout les guerres auront raison de plusieurs des enfants.

Le thème du double est très fort dans le récit, et conforte la notion d'absence et la plupart des jumeaux ne sont en fait qu'une seule personne au destin dédoublé. Le style, sombre et poétique, décrit avec merveille les errances du héros, son enracinement dans ses Terres-noires, humides et inhospitalières. L'écriture transcende le vécu et marque d'autant plus les sentiments que provoque le récit. Sylvie Germain brode une triste mais belle ode à la vie, la trame de la grande histoire se constelle d'anecdotes, d'histoires et de légendes (la mort et ses petits souliers...). On ressort de cette lecture bouleversé, frissonnant devant tant d'acharnements.

[Tereluk · Rating 5 out of 5]

Jedna z nejlepších knížek, co jsem kdy četla. Syrová, temná sága rodiny. Příběhy jednotlivých postav se mistrovsky prolínají. Škoda, že se některé knížky nedají vymazat z paměti a pak přečíst znovu "poprvé".

[Sam · Rating 5 out of 5]

My first encounter with this literary dark magical realism family saga was one of the most profound reading experiences of my teenage years. Germaine's language was a revelation to my fairy-crazed, romantically inclined teenage brain. And the Péniel family history is twisted and tragically interwoven with France's ballistic history.

Revisiting The Book of Nights for the first time after what must be 17 years (gosh!), I was delighted to return, astonished at some of the details I did still remember, and also excited to learn that there were scenes I viewed with a bucketload more criticism. I have grown as a reader in the past one and a half decades, heck, I even studied literature. But even with this knowledge and experience, Sylvie Germaine's novel remains mysterious and undecipherable in parts. Which might just be the best part about it.

[Diana · Rating 3 out of 5]

O femeie se ridica dintre trunchiurile copacilor
Poarta o rochie rosie de un rosu inchis. Rosu de sange, ragusit.
Isi leagana soldurile in mers
El o vede din spate.
Nu o vede decat pe ea, ii umple toata privirea.
Nu-i vede decat fesele, cu adevarat minunate, leganandu-se incet sub panza rosie ca sangele ce-i ritmeaza, fluid, miscarea soldurilor.
Ea isi vara mainile in buzunare, scotoceste,
scoate din ele tot felul de obiecte.
O multime de obiecte,
pe care le arunca pe rand:
Sunt panglici, chei, tacamuri de argint, sfesnice, bile verzi si violacee, plete de femei, manusi, fructe, pantofi de dama, cosoare.
Sunt atatea lucruri, si totusi
buzunarele rochiei rosii par mereu goale. // Noapte noapte noaptea

[Victor · Rating 4 out of 5]

It is a book of opaque dreams. Of life and emotions, upturned in the heavy soil of God's nihilism in man's cruelty to man. As God's omnipotence plays with a family for nearly a century from the Franco Prussian war to the second World War. 

A well crafted and heavily laden narrative, reminding us to how life constantly blows our ashes into dust down unwanted alleys, never looking up to see the blue sky laden with sunlight. Not an optimistic tale, but gripping and surreal, if horrific at times. 

[Seyhan · Rating 5 out of 5]

S. Germain has given a miraculous voice to the fascinating, magical realistic genre, which is quite difficult to write. Reading the stories of a several generations of Peniel family recalled a lot about Marquez's Buendía family. The magical realism sparkling all over the pages reminded me the pleasure I had from the Cosmicomics of Calvino. One of the best magical realistic work I have read. I don’t know what else to say, it was my cup of tea and I found it super tasty.

[Billy Degge]

Some truly excellent prose throughout and wonderfully imagined scenarios but the shadow of marquez looms a little too large.

[Gülçin Altınok · Rating 4 out of 5]

Péniel ailesini su üzerindeki göçebe hayatlarından toprakla bütünleşmiş yerleşik hayatlarına bir kaç jenerasyon takip eden büyülü bir roman bu. Aklımdan çıkması mümkün olamayan, muhteşem bir dille anlatılmış hamilelik, doğum, sevişme, savaşma ve ölüm sahneleri. Sanki her imgelem kendi içinde ayrı bir resim veya kısa film olmalı, çünkü hepsi başlı başlına muhteşem hayal gücünün ürünleri.

Nesilden nesile bazen anne memesinde süt olarak bazen gözlerden akan gözyaşı olarak aktarılan bir ayva ve vanilya kokusu, gözleri duygu durumuna göre soluk yeşilden kurutulmuş ıhlamur rengine değişen içine kapanık bir bayan, yere düşen gözyaşları cama dönüşen bir baba ve onları kolye yapıp ömrü boyunca boynunda taşıyan bir oğul, aynı oğulun baba olması ve her yeni çocuğunun doğumuyla gözünde oluşan sarı lekeler ve her birinin ölümüyle gözüne saplanan korkunç ağrı ve akabinde lekelerin teker teker silinişi.

Ama benim içini en çok ısıtan da ana kahramanımız Victor-Flandrin’in ninesiyle vedalaşma sahnesi oldu:

“Ölümümden sonra sana kalacak hiç bir şeyim yok ama küçücük bir şey var sana verebileceğim, gülümsememin gölgesi. Onu al götür, hafiftir, sana yük olmaz. Böylece en kalıcı sevgimle hep yanında olurum. Miras olarak sana bu sevgiyi bırakıyorum, beni kat kat aşan, öylesine derin ve engin bir sevgi bu. Bu sevgiden deniz, nehir ve kanallar geçtiği gibi, kadınlı erkekli pek çok kişi, çocuklar da var onda. Biliyor musun, tümü buradalar bu akşam. Çevremde duyuyorum onların varlığını.“

Tüm bu muhteşem kesitlere rağmen, bütün olarak benim için çok da kolay olmayan bir romandı. Bu sanırım biraz büyülü gerçekçilik romanlarında var olan pek çok karakterin çok fazla derine inilmeden hızlı anlatılışıyla alakalı, bu bence bazen bir tık yorucu olabiliyor. Bu sebeple bu kitabın ikinci serisi gibi yazılmış olan Amber Gece’den önce bu seriye ara vereceğim ama geri dönmek için şimdiden sabırsızlanıyorum.

[Alex-Mot-à-Mots · Rating 4 out of 5]

Je ne m’attendais pas à cette atmosphère particulière : un homme qui vit seul avec sa tribu au fond d’un village, entre la défaite de Sedan et la fin de la seconde guerre mondiale.

Ses quatre femmes lui donneront jumeaux et jumelles, presque tous au prénom double.

Le silence règne à la ferme, les femmes meurent en poussant des cris, seules paroles. Les larmes aussi sont retenues.

J’ai aimé que la péniche du grand-père s’appelle A la Grâce de Dieu, que celle du père soit nommé La Colère de Dieu, et que la maison du fils auraient dû se nommer A l’aplomb de Dieu.

J’ai aimé Vitalie, la grand-mère, dont les larmes blanches ont un goût de coing et de vanille.

J’ai aimé les étoiles dans les yeux du fils, une pour chaque enfant qu’il aura.

Mais quand il fait alliance avec un loup, j’ai trouvé l’homme reclus moins intéressant.

J’ai aimé le vocabulaire si particulier du récit : les re-tirer / -affleurer / -découvrir. Mon préféré étant déjeter, très présent dans le texte.

Un premier roman, qui date de 1985, de nombreuses fois primés, et qui offre une plongée dans les nuits du début du XXe siècle.

Une citation :

Après avoir été un batelier rejeté par les fleuves, il n’était plus à présent qu’un paysan rejeté par la terre, un amant et un père rejeté par l’amour, – un vivant rejeté par la vie sans cependant être accueilli par la mort. Il était de nulle part. C’est pourquoi il n’avait nulle ha^te des e relever de ce seuil où il dormait assis. (p.223)

L’image que je retiendrai :

Celle de la fille Margot, la Maumariée, aux treize jupons blancs, chacun correspondant aux treize années qui lui reste à vivre sa journée de mariage éternellement.

https://alexmotamots.fr/le-livre-des-...

[Missberet · Rating 5 out of 5]

Freshwater people do not stay on the land as do the family Peniel of France. A child is born Theodore-Faustin who established himself as a boatman. Theodore is the only Peniel birth as his seven older brothers were stillborn. Theodore is oddly quiet and speaks in an unusual tone that drifts off in the middle of a sentence. His wife, the oldest of eleven named Noemie. She gave birth to two children, Honore-Firmin and Hermione - Victoire and a third when Theodore was off to the Algerian War where he lived and fought in such a hellish way that he was ruined for life physically and mentally. The third child ,Victor-Flandrin, whom the story revolves around is frightened of his Father and as a man he sets off to seek his fortune on the land. He asks to rest at a farm as he's passing through and ends up living there for generations. He gains flecks of gold in his left eye that becomes a trait of his offspring , mostly twins and triplets,as well as his nickname Night-of-gold-Wolf-face. All Peniels have nicknames. Melanie, the daughter of the owner of the land, becomes his first wife of more that are all very different in looks and character. The Peniels have jealousy, incest ,madness and dark character in their blood as the story takes you through the generations of magic and darkness of this French family.

[JANEY MCGEARY · Rating 4 out of 5]

Another of those books that has been on my shelf for ages. The cover has a detail from Bruegel's "The Triumph of Death", and that is a perfect picture of this novel. Allegory and symbolism and humanity. It follows a myth-like man from childhood to old age. As a boy, he moves from the water -his family had worked the rivers for generations - to inland, finally coming to a farm. He has many children, in twos and threes, with his four wives, and many of them have special gifts. Time marches through the Franco-Prussian War, and the two world wars. I cannot pretend to have totally understood it, but it is beautiful, in a mystical way.

[Ivan V. · Rating 5 out of 5]

Read this book for the first time years ago, and liked it so much I gave it as a gift to my best friend. Book of Nights is not only a family story and/or a metaphor of Europe through a whole century os it's story. Book of nights is a patchwork of strong symbols, lore and human archetypes, not only in the characters, but also in their meaning one to the others, in an endless meeting of life and death, love and desire. One of my favorite books ever.

[Bob · Rating 3 out of 5]

While this novel did not capture my imagination it has interesting aspects, more like a sweep of French history in terms of a, let's say, very fabulous and metaphoric family over generations of chaos, loss, dismemberment and forging on. All the characters are more like symbols than people, but I doubt that the intention of the author was to write in anyway a realistic novel.

[Almrausch · Rating 3 out of 5]

Bien, mais sombre. Un monde dur, des événements tragiques marqués par des guerres qui laissent des traces indélébiles. L'histoire d'une famille de la 2e moitié du XIXe au XXe siècle. Comme un recueil de contes noirs, un par génération, avec un aspect parfois un peu fantastique et toujours en toile de fond la violence d'une guerre. C'est à la fois poétique et cruel.

[Marina Simini · Rating 4 out of 5]

Sylvie Germain gathered the most exquisite vocabulary, some strong imagery, some unforgettable characters to present to us the Human Condition, in its universality, in a little french village, throughout the Franco-prussian wars, the first and the second world wars. I was mesmerized.

[Suicidalimbecile · Rating 5 out of 5]

most beautifully haunting book i have ever read

[Iulia · Rating 3 out of 5]

Imi aminteste de 'Un Veac de Singuratate', cu deosebirea ca GGM m-a cucerit, pe cand cartea de fata nu ma incanta. Poate tocmai de-asta: nu mi se pare ca vine cu ceva nou, in ciuda scrisului robust.

[Sena · Rating 4 out of 5]

Prusya Savaşı’ndan İkinci Dünya Savaşı sonrasına uzanan Fransa tarihini arkasına alan karanlık, kanlı, acılı bir aile tarihi. Germain’in ilk kitabıymış bu, belki bu sebeple gönül verdiği büyülü gerçekçilik akımını dolu dizgin sürmüş cümlelerine. Kitabın giriş ve gelişme bölümündeki şiirselliği sonlara doğru biraz tavsarken sondaki şiirle düz yazı ve nesir arasında güzel bir salınım yapıyor.

Ne yazık ki bir Angela Carter, bir Nancy Huston kadar sevemedim Germain’i. Bunda tekrarların, masalsılığın anlatılmak istenen nihilist Tanrı vs insan savaşına fazla gölge düşürmesi fikrimce. Yine de dört yıldızı eksik etmeyeyim.

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...]Νύχτα πελαγίσια των προγόνων του όπου όλοι οι δικοί του είχαν ορθωθεί, γενιά τη γενιά, είχαν χαθεί, είχαν ζήσει, είχαν αγαπήσει, είχαν παλέψει, είχαν πληγωθεί, είχαν γείρει. Είχαν κραυγάσει. Κι είχαν σωπάσει. Γιατί και η κραυγή αυτή ερχόταν ακόμα πιο μακριά από την παραφροσύνη της μάνας του. Έφτανε από τα βάθη του χρόνου, ηχώ ατέλειωτα αναπαλλόμενη, σε ατέλειωτη κίνηση και λάμψη, μιας κραυγής πολλαπλής, απροσδιόριστης. Κραυγή και νύχτα τον είχαν ξεριζώσει από τα παιδικά του χρόνια, αποστρέψει από τους συγγενικούς του δεσμούς, σημαδέψει με μοναξιά. Όμως με αυτό ακριβώς τον είχαν κάνει αναφέσιμα αλληλέγγυο προς όλους τους δικούς του.[...]

[Ayca Senol · Rating 5 out of 5]

Çok şahane bir kitap desem abartmış olmam. Büyülü gerçeküstü ile başlayan hikayemiz olaylar birinci ve ikinci dünya savaşlarına gelince birden en sert haliyle tüm gerçekleri yüzümüze vuran bir anlatıma dönüşüyor. Ana karakterimiz Altın Gece Kurtağız eşleri ve bolca sayı ve karakterdeki ikizleri ile rengarenk bir roman. Durmayan bir ritim ve kuvvetli bir anlatım. Dilerim bol okuru olur.

[Alphan Lodi · Rating 5 out of 5]

Sylvie Germain, yazar, felsefe doktorası yapmış bir edebiyat öğretmeni. İlk romanı “Gecelerin Kitabı” 1985 yılında yayımlandığında pek çok ödül almış. Çocuklar ve ebeveynler ile örülü, doğaüstü güçleri belki biraz da saf cinselliği tema edinmiş, masalsı bir gerçekliğin sergilendiği bir öykü.
Tamamı Marmaray’da okunmuş kitaplar Vol:4

[Agathe · Rating 5 out of 5]

Un récit d'une beauté extraordinaire où l'écriture inimitable de Sylvie Germain nous accompagne sur 4 générations mêlant avec brio les pires moments de l'histoire à une part de fantastique qui donne aux personnages une dimension supérieure. Un de mes romans préférés malgré sa dureté.