Day/Night: Two Novels: Travels in the Scriptorium and Man in the Dark

by Paul Auster

FOR THE FIRST TIME IN ONE VOLUME, TWO EXISTENTIAL CLASSICS BY BESTSELLING NOVELIST PAUL AUSTER

Day/Night brings together two metaphysical novels that mirror each other and are meant to be read in tandem: two men, each confined to a room, one suddenly alert to his existence, the other desperate to escape into sleep.

In Travels in the Scriptorium (2007), elderly Mr. Blank wakes in an unfamiliar cell, with no memory of who he is or how he got there. He must use the few objects he finds and the information imparted by the day’s string of visitors to cobble together an idea of his identity. In Man in the Dark (2008), another old man, August Brill, suffering from insomnia, struggles to push away thoughts of painful personal losses by imagining what might have been.

Who are we? What is real and not real? How does the political intersect with the personal? After great loss, why are some of us unable to go on? “One of America’s greats”* and “a descendant of Kafka and Borges,”** Auster explores in these two small masterpieces some of our most pressing philosophical concerns.

*Time Out (Chicago)
**Booklist

Genres: Fiction

336 pages, Paperback

First published November 5, 2013

About the author

Paul Auster was the bestselling author of 4 3 2 1, Bloodbath Nation, Baumgartner, The Book of Illusions, and The New York Trilogy, among many other works. In 2006 he was awarded the Prince of Asturias Prize for Literature. Among his other honors are the Prix Médicis Étranger for Leviathan, the Independent Spirit Award for the screenplay of Smoke, and the Premio Napoli for Sunset Park. In 2012, he was the first recipient of the NYC Literary Honors in the category of fiction. He was also a finalist for the International IMPAC Dublin Literary Award (The Book of Illusions), the PEN/Faulkner Award (The Music of Chance), the Edgar Award (City of Glass), and the Man Booker Prize (4 3 2 1). Auster was a member of the American Academy of Arts and Letters and a Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres. His work has been translated into more than forty languages. He died at age seventy-seven in 2024.

Reviews

[Sofia · Rating 3 out of 5]

Ίσως έπαιρνε και κάτι παραπάνω αν δεν είχε προηγηθεί η Τριλογία της Νέας Υόρκης και το 4321 που έβαλαν πολύ ψηλά τον πήχη

[Chris_P · Rating 4 out of 5]

Paul Auster - Day/Night: Travels In The Scriptorium and Man In The Dark

While Travels In The Scriptorium reads like a writers' inside joke, like a novel meant to concern mostly people who create stories and characters, Man In The Dark turns the tables, removes the scales from the eyes of our intellect and introduces us to the correlation of those who write stories with those who simply live their lives, that is each and every one of us. For what is life if not a series of stories we first think and then make real? It's clear that, although there is no obvious connection between those two novels, they are meant to be read as a whole. Together they form a kind of study on guilt caused by our actions and decisions (or indecisions for that matter) and the effect they inevitably have on other people's lives. Auster performs a peculiar experiment taking as a fact that the characters a writer creates during his/her career are what other people are to a person during his/her life in the sense that we all carry those we loved, cared for or hurt with us, just as a writer does with his/her creations. The outcome as a whole is deeply touching and worthwhile. All this always paired with Auster's well-known prose that works with just anything he writes.

Bonus: The closing line of Man In The Dark is one of the most brilliant and heart warming closing lines I've ever read.

[Catherine Riga · Rating 3 out of 5]

Στο εργαστήρι του συγγραφέα- «Μέρα Νύχτα» του Πολ ΄Οστερ

(Από το σχετικό άρθρο, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα :
https://tovivlio.net/%ce%bc%ce%ad%cf%...)


Ο τόμος «Μέρα Νύχτα» αποτελείται, όπως αναφέρει η σύνοψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, από «δύο μεταφυσικά μυθιστορήματα (...) που αντικατοπτρίζουν το ένα το άλλο και προορίζονται να διαβαστούν μαζί». Τα «Ταξίδια στο Σκριπτόριο» και «’Ανθρωπος στο σκοτάδι», αν και πρωτοεκδόθηκαν στην Αμερική το 2007 και 2008 αντίστοιχα, μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν το 2020 για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Στο «Ταξίδια στο Σκριπτόριο», παρακολουθούμε έναν ηλικιωμένο άντρα, τον κύριο Μπλανκ, ο οποίος βρίσκεται κλεισμένος σ’ένα λευκό, άδειο δωμάτιο. ΄Εχει πάθει αμνησία, και αδυνατεί να θυμηθεί το πώς ή το πότε έφτασε εκεί, αλλά και οποιαδήποτε άλλη πληροφορία σχετικά με το παρελθόν του. Διάφοροι άγνωστοι τον επισκέπτονται, υποστηρίζοντας πως τον γνωρίζουν· παραμένουν όμως αινιγματικοί, μη θέλοντας να αποκαλύψουν τη σχέση που έχουν μαζί του. Τον κατηγορούν μόνο εμμέσως για μία αποστολή που τους είχε στείλει, παλιά, κάπου πολύ μακριά...

Σ’ένα γραφείο δίπλα του, ο ήρωας βρίσκει ένα χειρόγραφο όπου εξιστορείται η περιπέτεια ενός αιχμαλώτου. Η ιστορία όμως είναι ατελής, και μετά από την παρότρυνση ενός γιατρού που τον εξετάζει, ο ηλικιωμένος αρχίζει και πλάθει τη δική του εκδοχή για τη συνέχεια και το τέλος αυτής. Απορροφάται μάλιστα τόσο από την άσκηση, που συνεχίζει ακόμη και όταν ο γιατρός φεύγει, καθώς έτσι καταφέρνει να «διώξει τα φαντάσματα» που κυριαρχούν στη σκέψη του σαν κλείνει τα μάτια.

Σ’αυτή τη νουβέλα (ξανα)συναντάμε τους περισσότερους ήρωες του συγγραφέα ως το 2005. Οι μυημένοι «Οστερικοί» ίσως απολαύσουν αυτό το προσκύνημα/αφιέρωμα στα προηγούμενα έργα του, ικανοποιημένοι που ξαναβρίσκουν αγαπημένους ήρωες μα και ιντριγκαρισμένοι ενδεχομένως από την διακειμενική εμπλοκή τους. Από την άλλη, για όσους έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τον συγγραφέα, η νουβέλα αυτή ίσως φανεί αρκετά αργή αλλά και ομφαλοσκοπική, καθώς η δράση είναι ελάχιστη, τόσο εσωτερικά (στον ψυχικό κόσμο του ήρωα) όσο και εξωτερικά (αυτή περιορίζεται στη δράση των ηρώων του χειρογράφου). ‘Οχι από τα καλύτερα του Οστερ και σίγουρα όχι ένα έργο για να αρχίσει κανείς τη γνωριμία μαζί του.

Στον «άνθρωπο στο σκοτάδι», πρωταγωνιστής είναι ο ένας ηλικιωμένος κριτικός λογοτεχνίας, ο οποίος αναρρώνει μετά από ένα ατύχημα στο σπίτι της κόρης του. Καθηλωμένος λόγω της αναπηρίας του σ’ένα δωμάτιο, ο ‘Ογκαστ Μπριλ υποφέρει από αϋπνίες. Για να αποφύγει τις επώδυνες αναμνήσεις που εισβάλλουν στο μυαλό του τις ώρες που αδυνατεί να κοιμηθεί, σκαρφίζεται ιστορίες. ΄Ενα βράδυ, δημιουργεί έναν χαρακτήρα και τον τοποθετεί σε έναν παράδοξο, εφιαλτικό κόσμο, βάζοντάς τον να κάνει κάτι παράλογο, κι αδύνατο ίσως σύμφωνα με τους συμβατικούς κανόνες της μυθοπλασίας.

΄Ετσι, ο αναγνώστης βρίσκεται αντιμέτωπος με δύο παράλληλες ιστορίες, δύο παράλληλους κόσμους που κάπου κάπου συγκλίνουν. Η στορία είναι αποπροσανατολιστική και προκαλεί ίλιγγο και ασφυξία, μέσω πολλαπλών «mises en abime» (αβυσσαλέων εγκιβωτισμένων ιστοριών): η κύρια αφήγηση διαμπλέκεται και αλληλοεξαρτάται από την εγκιβωτισμένη, σε μία αμφίδρομη σχέση όπου το λογοτεχνικό «πραγματικό» (η ιστορία του Μπριλ) διαπλέκεται με το «φανταστικό» (ιστορία του ήρωά του). Να πρόκειται για μία αναλογία με το πραγματικό του αναγνώστη και το φανταστικό των μυθιστορηματικών ηρώων του ΄Οστερ;

Αγχώδης κατά διαστήματα, και σίγουρα ανατρεπτική, η δεύτερη νουβέλα του τόμου παραμένει προσβάσιμη και από κάποιον «αρχάριο» αναγνώστη του συγγραφέα, διατηρώντας το ενδιαφέρον του, χωρίς όμως να τον φέρνει σε ιδιαίτερα συγκινησιακά βάθη. Η δράση είναι και εδώ περισσότερο εξωτερική και αν και η διήγηση του ‘Οστερ είναι κατά διαστήματα σαγηνευτική, η έλλειψη εσωτερικότητας κάνει το εγχείρημα να μοιάζει ανολοκλήρωτο.

Τελικά, οι δύο νουβέλες συνιστούν πράγματι ένα οργανικό σύνολο, φωτίζοντας από διαφορετικές οπτικές το πολυδιάστατο φαινόμενο της συγγραφής. Οι δύο ηλικιωμένοι πρωταγωνιστές, βρίσκονται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, χωρικά περιορισμένοι. Ο Μπλανκ καταφεύγει στη συγγραφή λόγω απώλειας της μνήμης του, ο ‘Ογκαστ Μπριλ εξαιτίας αυτής ακριβώς της μνήμης, η οποία είναι επώδυνη και τον στοιχειώνει. Μόνο τους καταφύγιο, η φαντασία τους : αντιπαραβαλλόμενη σ΄ένα κλειστοφοβικό και βαρετό παρόν, τους προσφέρει μία για πάντα χαμένη ελευθερία.

Ο κύριος Μπλανκ (Βlank) είναι «κενός» όπως οι λευκές σελίδες ενός τετραδίου, τις οποίες και γεμίζει για να μπορέσει να επιβιώσει. Στο όνομά του καθρεπτίζεται το άγχος της λευκής σελίδας, άγχος κάθε συγγραφέα που αποτελεί συγχρόνως και απαρχή της τέχνης του. Αλλά και το «δαχτυλόγραφο» που διαβάζει ο κύριος Μπλανκ είναι γραμμένο από κάποιον Τρόσε (Trause), πίσω από τον οποίο κρύβεται, μέσω ενός αναγραμματισμού, ο ‘Oστερ (Auster). Ο συγγραφέας για άλλη μια φορά μας κλείνει το μάτι: εκείνος είναι ο δράστης αυτής της λογοτεχνικής σπαζοκεφαλιάς!

Οι δύο νουβέλες εξετάζουν ακόμη τη σχέση αλληλεξάρτησης που συνδέει το συγγραφέα με τους ήρωες του : όσο οι μυθιστορηματικοί ήρωες έχουν ανάγκη το δημιουργό τους για να υπάρξουν, άλλο τόσο τους έχει ανάγκη εκείνος για να αποδιώξει τους δαίμονές του - η γραφή, μας λέει ο ‘Οστερ, είναι μία θεραπεία, ένα φάρμακο για τον ασκητή της. Ο συγγραφέας καθορίζει την τύχη και το πεπρωμένο των ηρώων του, αλλά συγχρόνως οι ήρωές του διάγουν μία αυτόνομη από τον δημιουργό τους ύπαρξη- εκείνοι, επιβιώνοντας ακόμη και μετά το θάνατό του, αποβλέπουν στην αιωνιότητα.

[George Georgiadis · Rating 4 out of 5]

Travels in the Scriptorium: 3.5/5
Man in the Dark: 5/5

[Erkki Kähkönen · Rating 2 out of 5]

Hukkasin kirjan muutossa ja luin loppuun kun löysin sen jostain laatikosta. Kamaa Austerin diggareille(käyttääkö joku tuota sanaa enää?) mutta muille vähemmän irtiotettavaa.

[Kristel · Rating 4 out of 5]

Ένα μεταφυσικό μυθιστόρημα που διαβάζοντάς το την περίοδο του εγκλεισμού μας (λόγω πανδημίας), με παρηγορούσε γιατί χανόμουν σε άλλες περιοριστικές πραγματικότητες, αυτές των ηρώων του. Ο Paul Auster γράφει μοναδικά και ευτυχώς τα σενάριά του είναι εξίσου μοναδικά.

[Harald G · Rating 3 out of 5]

What's sure is, that this isn't my favorite book(s) by the marvelous Paul Auster, but it still isn't bad or boring - far from it. The plot highlights Auster's ability to play with multiple levels of consciousness, transgressing different types of storytelling perspectives. Were it a movie, it could be described as a classical "mindfuck" movie.
On the one hand did I like the change of scenes and uncertainty of events that came with it. Then again did I miss the usual depth of his novels that is probably easier to persuade when maintaining the same level of reality and associated characters.

[Eric · Rating 3 out of 5]

I didn't really get the first piece: Travels in the Scriptorium. The scope was so narrow I found it more frustrating than enticing. It was an odd story too, and I couldn't quite pick out the relevance of the story within the story. What did the Wild West narrative have to do with the man in the room? Maybe I blanked out for a bit... Also, Mr. Blank is trapped in the room because he's being punished? Is Paul Auster saying he's punishing himself? I have no idea...

I liked Man in the Dark a bit more, and I understood the story within the story a bit better in regards to how it related to the narrator character: it seems to me Auster is showing us how the author's life feeds the stories he tells (e.g. the narrator's infidelity vs. the young "corporal's" infidelity.) The story within the story (about the war) was also a compelling read in and of itself. I really enjoyed his summing it up with "As the weird world rolls on."

Who knows what's going on in Day/Night...At least Auster makes it a mostly enjoyable ride.

[Sandra Aprl · Rating 3 out of 5]

Ένα βιβλίο για τη μαγεία της συγγραφής. Στον κόσμο των βιβλίων όπου τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν, οι ήρωες "ζωντανεύουν", αποκτούν μνήμη ή την χάνουν, μεταφέρονται σε παράλληλους κόσμους, δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ή τη ζωή τους. Παράλληλα, ο συγγραφέας μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οι εσωτερικές του διαμάχες καθορίζουν την έκβαση των ιστοριών που αφηγείται και το πως οι προσωπικές του εμπειρίες ενσωματώνονται σε αυτές. Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.

[Ismail Suhadi · Rating 3 out of 5]

setel, tapi akan baca semula nanti. yang berbekas di kepala, entah betul entah tak, adalah cerita pasal tentera yang sedang keliru tentang Ruang-Masa di medan perang dan suami yang isterinya diculik di tengah malam terus dari ranjang mereka.

[Vivian Zenari · Rating 3 out of 5]

I appreciated the literary homages in these books, as well as the yoking of thriller to meta fictional examinations of the intersection of story and biography, invention and truth. I wished for a bit more from these two books, but I enjoyed reading them. I admire his prose style.

[Harri Lammi · Rating 2 out of 5]

Ihan hyvin kirjoitettu kirja, mutta en ymmärrä miksi tämä on kirjoitettu. Turhaa jorinaa.

[Wouter Hk · Rating 3 out of 5]

De dwaze wereld draait door. Of hoe een dialoog tussen twee boeken kan zorgen voor synergie.
Paul Auster (1947) is geen nobele onbekende. Met boeken als ‘De New York-trilogie’ schrijft hij zich rechtstreeks naar de sterren aan het firmament, en dat alles behalve onverdiend. Als post-modern romancier kent hij de kunst van subtiele intertekstualiteit als geen ander. Zijn schrijven is zo subtiel in zijn genialiteit, dat het bijna saai wordt.

Met deze nieuwe publicatie vist uitgeverij De Bezige Bij twee reeds eerder gepubliceerde publicaties op: ‘Op reis in het scriptorium’ (2006) en ‘Man in het duister’ (2008). Deze aanvankelijk magere boeken krijgen hier een tweede kans om met elkaar in dialoog te gaan. Voor een kort overzicht met scherpe maar correcte kritiek op de afzonderlijke boeken, verwijzen we graag naar de eerder verschenen recensies op onze website. In deze publicatie is het net de synergie die onze aandacht hier ten volle verdient.

‘Op reis in het scriptorium’ is op het eerste gezicht het zwakste verhaal van de twee. De grote vraag, waarom mijnheer Blanco aan geheugenverlies leidt, wordt maar niet beantwoord. Sterker nog, omdat het daaromtrent te vaag blijft wordt het inlevingsvermogen te zwak aangesproken. God ja, laten we het aan de writersblock wijten waaraan Auster toen leed. Het ongemakkelijke gevoel dat het verhaal aan het einde niet af is, krijgt in het verlengde van dit boek een nieuwe invulling.

‘Man in het duister’ is dan weer het omgekeerde scenario. Veel te veel verhaallijnen die kris kras door elkaar lopen, maar glashelder uit elkaar worden gezet. August Brill is een tragisch personage met onnoemelijk veel leed en zowaar met nog meer fantasie. Door zijn zware gedachten verzint Brill een tweede wereld, waarin Amerika vandaag in een parallelle wereld in een burgeroorlog verzeild is geraakt. Misnoegd over deze oorlog reizen een handvol mensen uit de parallelle wereld naar de werkelijkheid, om August Brill te vermoorden, de aanstoker, verzinnebeelder van de gruwelijk oorlog.

De conclusie van Dag/Nacht is kort. Het teveel van ‘Man in het duister’ maakt het tekort van ‘Op reis in het scriptorium’ goed. De verhaallijnen van ‘Man in het duister’ zijn te complex, het aantal personages te veel en het boek te kort om te intrigeren. Maar net daardoor kopieer je als lezer het stramien van dit verhaal over het onbevredigde gevoel aan het einde van ‘Op reis in het scriptorium’. Als lezer wordt je fantasie getriggerd, waardoor het lezen van dit boek ook meteen tot een opgave verwordt.

Wouter Etienne
© Cutting Edge - 6 juli 2015

[Aleks · Rating 1 out of 5]

This book is a poor excuse for what happens when an author has bits and pieces of material laying around and then decides to "put one past" his readers. The drivel contained in this book. Parts of the book attempt to be clever but fail with flying colors. There are authors that have done a better job with philosophical fiction, so I would save my time and money and turn to those instead. Kundera is one good example that comes to mind, Harry Mulisch is another.

[Letitia Moffitt · Rating 4 out of 5]

Metafiction doesn't do much for me; the whole "fictional characters enter the world of the author" premise was fun and original in the Twilight Zone but seems a little stale now. That said, Paul Auster is still Paul Auster, always a good read, intriguing, suspenseful, satisfying.

[Cindy · Rating 3 out of 5]

Well written. Both stories kept me interested. But, definitely a different type of story. Worth the read though. I would give this book 3.75 stars.