"Edward Page Mitchell (1852–1927) was an American editorial and short story writer for The Sun, a daily newspaper in New York City. He became that newspaper's editor in 1897, succeeding Charles Anderson Dana. Mitchell was recognized as a major figure in the early development of the science fiction genre. Mitchell wrote fiction about a man rendered invisible by scientific means ("The Crystal Man", published in 1881) before H.G. Wells's The Invisible Man, wrote about a time-travel machine ("The Clock that Went Backward") before Wells's The Time Machine, wrote about faster-than-light travel ("The Tachypomp"; now perhaps his best-known work) in 1874, a thinking computer and a cyborg in 1879 ("The Ablest Man in the World"), and also wrote the earliest known stories about matter transmission or teleportation ("The Man without a Body", 1877) and a superior mutant ("Old Squids and Little Speller"). "Exchanging Their Souls" (1877) is one of the earliest fictional accounts of mind transfer. Mitchell retired in 1926, a year before dying of a cerebral hemorrhage.
The gradual rediscovery of Mitchell and his work is a direct result of the publication in 1973 of a book-length anthology of his stories, compiled by Sam Moskowitz with a detailed introduction by Moskowitz giving much information about Mitchell's personal life. Because Mitchell's stories were not by-lined on original publication, nor indexed, Moskowitz expended major effort to track down and collect these works by an author whom Moskowitz cited as "the lost giant of American science fiction".
Mitchell's stories show the strong influence of Edgar Allan Poe. Among other traits, Mitchell shares Poe's habit of giving a basically serious and dignified fictional character a jokey name, such as "Professor Dummkopf" in Mitchell's "The Man Without a Body". Since Mitchell's fictions were originally published in newspapers, typeset in the same format as news articles and not identified as fiction, he may possibly have used this device to signal to his readers that this text should not be taken seriously."
I gave this story 5 stars not as a reader in 2014 but as a reader of 130 years ago. In a world without Asimov, Heinlein, Silverberg or even Wells, a world without Star Trek and other time travel stories, this must have been something really new and fresh. This was, I believe, the first ever time travel story that made use of a mechanical device to transport people to the past. Before that, time travel had always been conducted through falling asleep and waking up in another epoch. A nice little story that must have given many people an enjoyable afternoon in the 1880s.
Bilimkurgu fikirlerini işleyen öncü yazarlardan biri olabilir ama hikaye örgüleri ve üslubu zamanının içinde taşlaşmış gibi. Gelecekteki okurları yakalayabilecek atmosferleri yok öykülerin.
Kitap 9 kısa hikayeden oluşan bir derleme. Her hikaye yaklaşık 1880’lerde yazılmış. Bu hikayelerden biri olan “Geri giden saat” ise bilinen ilk zamanda yolculuk temalı hikaye olmasıyla öne çıkıyor. Diğer hikayeler ise şu an çok alışık olduğumuz fakat zamanına göre ilk sayılabilecek görünmezlik, yapay zeka, zihin transferi gibi bilim kurgunun temel konuları üzerine.
*Только назад?» - мягко переспросил профессор, не обратив внимания на мою реакцию. - «Что ж, почему бы часам не идти назад? Почему бы Времени не повернуть и не повторить свой путь?». Он ждал ответа. У меня его не было. «Я думал, ты достаточно проникся Гегелем, чтобы признать — всякое условие содержит опровержение себя самого... Время — условие, не сущность. С точки зрения Абсолюта последовательность будущего за прошлым или прошлого за будущим произвольна. Вчера, сегодня, завтра; нет причин, по которым этот порядок не мог бы выглядеть как завтра, сегодня, вчера». Ещё один раскат, совсем близкий, прервал размышления Ван Стоппа. «Сутки создаются из-за того, что Земля вращается вокруг своей оси с запада на восток. Не сомневаюсь, что ты можешь представить условия, при которых она вращалась бы с востока на запад, разворачивая один за другим завитки прошедших лет. Неужели сложнее представить разворачивающееся Время, отлив вместо прилива; когда прошлое распускается, словно цветок, а будущее отступает; века делают поворот в сто восемьдесят градусов; события маршируют навстречу Началу, а не Концу?» «Но мы знаем», - возразил я, - «что, пока мы связаны с...» «Мы знаем!» - с презрением воскликнул Ван Стопп. - «Твоё сознание лишено крыльев. Ты следуешь по пути, проторенному Контом, вместе с остальными гнусными слизнями, которых он ведёт за собой. Ты говоришь с полной уверенностью в своем положении во Вселенной. И при этом каждый вечер ты отправляешься в постель и видишь сны о мужчинах, женщинах, детях, созданиях из прошлого и будущего. Откуда ты знаешь, что в этот самый момент ты, погрязший в тщеславии девятнадцатого века, не являешься всего лишь обитателем сновидения, скажем, философа из шестнадцатого века? Откуда ты знаешь, что не живешь в сновидении о прошлом, что снится какому-нибудь гегелианцу двадцать шестого века? Откуда ты знаешь, мальчик, что не исчезнешь, когда в шестнадцатом веке или в 2060 году очнется сновидец?» Ответа на этот вопрос не было — мы явно забрели в область метафизики. Гарри зевнул. Я встал и подошел к окну. Профессор приблизился к часам. «Ах, дети», - молвил Ван Стопп. - «Последовательность событий, происходящих с людьми, нигде не записана. Прошлое, настоящее и будущее переплетены все вместе в единый ком. Кто посмеет сказать, что эти часы не вправе идти назад?». «Мы часто слышим», - начал сухо и торопливо зачитывать из блокнота гегелианец, - «о влиянии шестнадцатого века на девятнадцатый. Но почему-то ни одному философу, насколько мне известно, не приходило в голову изучить влияние девятнадцатого века на шестнадцатый. Если причина вызывает следствие, не может ли следствие влиять на причину? Неужели причинность, в отличие от всех остальных законов Вселенной, работает лишь в одном направлении? Верно ли, что потомок всем, что имеет, обязан своим предкам, а предки ничего не должны потомкам? Может ли судьба ради своих целей переносить нас в далёкое будущее и никогда не возвращать в прошлое?». Я вернулся в свою комнату на Брид-страат, где единственную компанию мне составляли молчащие часы.олько назад?» - мягко переспросил профессор, не обратив внимания на мою реакцию. - «Что ж, почему бы часам не идти назад? Почему бы Времени не повернуть и не повторить свой путь?». Он ждал ответа. У меня его не было. «Я думал, ты достаточно проникся Гегелем, чтобы признать — всякое условие содержит опровержение себя самого... Время — условие, не сущность. С точки зрения Абсолюта последовательность будущего за прошлым или прошлого за будущим произвольна. Вчера, сегодня, завтра; нет причин, по которым этот порядок не мог бы выглядеть как завтра, сегодня, вчера». Ещё один раскат, совсем близкий, прервал размышления Ван Стоппа. «Сутки создаются из-за того, что Земля вращается вокруг своей оси с запада на восток. Не сомневаюсь, что ты можешь представить условия, при которых она вращалась бы с востока на запад, разворачивая один за другим завитки прошедших лет. Неужели сложнее представить разворачивающееся Время, отлив вместо прилива; когда прошлое распускается, словно цветок, а будущее отступает; века делают поворот в сто восемьдесят градусов; события маршируют навстречу Началу, а не Концу?» «Но мы знаем», - возразил я, - «что, пока мы связаны с...» «Мы знаем!» - с презрением воскликнул Ван Стопп. - «Твоё сознание лишено крыльев. Ты следуешь по пути, проторенному Контом, вместе с остальными гнусными слизнями, которых он ведёт за собой. Ты говоришь с полной уверенностью в своем положении во Вселенной. И при этом каждый вечер ты отправляешься в постель и видишь сны о мужчинах, женщинах, детях, созданиях из прошлого и будущего. Откуда ты знаешь, что в этот самый момент ты, погрязший в тщеславии девятнадцатого века, не являешься всего лишь обитателем сновидения, скажем, философа из шестнадцатого века? Откуда ты знаешь, что не живешь в сновидении о прошлом, что снится какому-нибудь гегелианцу двадцать шестого века? Откуда ты знаешь, мальчик, что не исчезнешь, когда в шестнадцатом веке или в 2060 году очнется сновидец?» Ответа на этот вопрос не было — мы явно забрели в область метафизики. Гарри зевнул. Я встал и подошел к окну. Профессор приблизился к часам. «Ах, дети», - молвил Ван Стопп. - «Последовательность событий, происходящих с людьми, нигде не записана. Прошлое, настоящее и будущее переплетены все вместе в единый ком. Кто посмеет сказать, что эти часы не вправе идти назад?». «Мы часто слышим», - начал сухо и торопливо зачитывать из блокнота гегелианец, - «о влиянии шестнадцатого века на девятнадцатый. Но почему-то ни одному философу, насколько мне известно, не приходило в голову изучить влияние девятнадцатого века на шестнадцатый. Если причина вызывает следствие, не может ли следствие влиять на причину? Неужели причинность, в отличие от всех остальных законов Вселенной, работает лишь в одном направлении? Верно ли, что потомок всем, что имеет, обязан своим предкам, а предки ничего не должны потомкам? Может ли судьба ради своих целей переносить нас в далёкое будущее и никогда не возвращать в прошлое?». Я вернулся в свою комнату на Брид-страат, где единственную компанию мне составляли молчащие часы.
9 öyküden oluşan bu kitabı bilimkurgu için öncü olmasından dolayı okumak istedim. Bu öyküleri günümüz şartlarıyla değil de yazıldığı dönemle değerlendirmek yerinde olacaktır. Zira şu an bize hiç de yabancı gelmeyen terimler o zamanlar için bilinmezliklerle dolu kavramlar olmalı.
Genel olarak hoşuma gitse de bundan önce H.G. Wells gibi büyük bilimkurgu yazarlarının kitaplarını okuduğum için ne kadar istesem de aynı tadı alamadım. Mitchell'ın Wells gibi birçok yazarı etkilediği biliniyor ve bu kitapta ismi geçen birçok terim ve konu daha sonra kullanıldı ve hala da kullanılmaya devam ediyor (zaman yolculuğu, cyborg, akıllı bilgisayar vb.). Yine de bu kişi sırf bunların öncüsü diye otomatik 5 yıldızı hak etmiyor (aynı şekilde çok düşük vermek de anlamsız). İçerisinde 9 tane öykü bulunuyor ama tek tek bahsetmeyeceğim bu sefer.
Kitaba adını veren Geri Giden Saat benim en sevdiğim öykü oldu (zaman yolculuğu sevgimden ötürü). Onun dışında yapay zekadan bahseden Yaşlı Squids ve Küçük Kılavuz ve zihnin transfer edilmesini anlatan Ruh Değişimi de aklımda yer eden öykülerden bazıları. En az 1 kere okunup çok bilinen bilimkurgu eserlerinin kaynağı neymiş görmek için iyi ama birçok öykü ve konsept yarım kalmış gibi hissettirdi. Ayrıca baştan sonra sanki üniversitede fizik/matematik dersi alıyormuşum havası da vardı.
١. «نحن نسمع كثيرًا عن تأثير القرن السادس عشر على القرن التاسع عشر. لكن لم يدرس أي فيلسوف، على حدِّ علمي، تأثير القرن التاسع عشر على القرن السادس عشر. لو كان السبب يؤدي إلى النتيجة، فهل النتيجة تستحث السبب؟ هل قانون الوراثة، خلافًا لكلِّ قوانين العقل والمادة الأخرى في هذا الكون، يعمل في اتجاه واحد فقط؟ هل يدين الأحفاد بكلِّ شيءٍ للأسلاف، دون أن يدين الأسلاف بشيء للأحفاد؟ هل يحملنا القدر، الذي يُهيمن على وجودنا، إلى المستقبل تحقيقًا لأغراضه الخاصة، ولا يحملنا إلى الماضي مطلقًا؟»
٢. مَن الذي حمى حاضرنا بينما كان بقيتنا يَمُدون أعينهم في حماقة إلى المستقبل؟
٣. «كنت أظن أنك هِيجِلي بما يكفي بحيث تُقِر بأن كل حالة تتضمن نقيضها. الزمن حالة، وليس شيئًا جوهريًّا. وإذا نظرنا إليه من منظور مُطلَق، فسنجد أن التتابع الذي وَفْقَه يأتي المستقبل بعد الحاضر، والحاضر بعد الماضي، ما هو إلا أمر اعتباطي محض. أمس، واليوم، والغد، لا يوجد سبب في طبيعة الأشياء تمنع الترتيب من أن يكون الغد ثم اليوم ثم أمس.»
٤.«إن اليوم يتشكل بفعل دوران الكوكب حول محوره من الغرب إلى الشرق. وأتصور أن بإمكانك تصور حالات يمكن في ضوئها أن يدور الكوكب من الشرق إلى الغرب، بحيث يكشف لنا، بفعل هذا، الدورات التي قطعها في العصور السابقة. فهل من الأصعب كثيرًا تصور رجوع الزمن إلى الوراء، بحيث يتراجع الزمن بدلًا من أن يتقدم إلى الأمام، ويتكشَّف الماضي بينما يتباعد المستقبل، وتتراجع القرون، ويتحرك مسار الأحداث نحو البداية وليس، كما هو الحال الآن، نحو النهاية؟»
A Very early sci-fi story about time travel. Like a lot of sci-fi from this period, I'm not sure modern readers would get much out of this, but it was fun and surprisingly complex. Well worth the 20 munites it took to read it.
1800'lerde yazılmış birbirinden ilginç 9 öyküden oluşan benim gibi bilim kurguyu yeni okumaya başlayanlar için güzel bir kitap. Bahsedilen şeyler şu an okunduğu için woaww dedirtmiyor ama devrindeki insanlar için epey heyecan yaratmış olsa gerek. Çünkü bahsedilen şeylerin geneli şu anda gerçekleşmiş😅 Yeni yeni okuyorsanız mutlaka okuyun derim çevirisi de gayet akıcı farklı öyküler de olunca rahat okunuyor.
"Doğru ölebilirim; ama bu bir uyanış da olabilir. Geçmiş, şimdi, gelecek; hepsi birbirine geçmiş! Mekik ileri gider, geri gider, ileri gider…"
Kitaba bilimkurgunun ilk örneklerinden olarak bakarak okuyunca, okuduğunuzda alacağınız zevk artıyor bence. Normalde baksanız, biraz çiğ mi kalmış acaba, diye düşünebilirsiniz ya da yeterli değil diyebilirsiniz, ama ilk örneklerden diye bakınca harika öyküler. Anlatımı çok akıcı, ayrıca çeviri dili de iyi. Bilimkurgu ile fantastiğin birbirinden daha tam olarak ayrılamadığı (ki tamamen ayrıldığını da kim söyledi :)) öyküler de var, ancak çok keyifle okunuyor.
Yine en sevdiğim türden bir kitap okudum, içinde farklı öyküler vardı ve hepsi çok eğlenceliydi. Neredeyse hepsi de ters köşeyle bitiyordu. Özellikle bilime ilgili, değişik düşünceleri seven kişilerin çok seveceği bir kitap bence. Olaylara farklı açıdan bakmanızı sağlıyor. Çok beğenmeme rağmen beş yıldız hak ettiğini hissedemedim ama neden bilmiyorum.
Öykülerin ilk yazılıp yayımlandığı dönemde okuyanlar eminim çok etkilenmiştir. Özellikle ilk öykülerde “ben fizikten hiç anlamıyorum ya” dedirtti. Devamında hoşuma giden öyküler vardı. Eh işte, çerezlik.
Kitabı bugünden değerlendirmek yapılabilecek en büyük hatalardan olur. Bu nedenle de 5 yıldızı sonuna kadar hak ediyor. Peki neden?
Yaklaşık 120-130 yıl önce yazarın farklı mecralarda isimli-isimsiz yayınladığı/tefrika ettiği öyküler, zaman kavramı, zamanlar arası yolculuk, moleküler biyoloji, ışınlanma, robotik gelişmeler ve hibrit araçlar/kişiler/nesiller gibi konular temelli. Bu konular da salt spekülasyon bağlamlı ele alınmamış. Toplumsal-siyasal iz düşümleri de rahatlıkla takip edilebilecek bir bağlama oturtulmuş…
Gerçekten zamanın ötesinde bir hayal gücü ve bizlerin bugün bir biçimde farklı veçhelerle de deneyimlediği yenilik-gündeliklerin bir asır öncesinden tahayyülü…
Bilimkurgu teması sevenlerin, klasik kuşak bilimkurgu eseri olan bu çalışmayı, edebi saikleri bir nebze göz ardı ederek şüphesiz -sürükleyicilik, öykü anlatımı, olay kurguları vb gibi- mutlak suretle okuması ve değerlendirmeyi de zamanını aşarak bugüne gelen başarıyı gözeterek yapması tavsiye edilir…
Her ne kadar da bilim kurgu kitaplarının hayranı olmadığımı düşünsem de bu kitabı çok severek dinledim. Yazıldığı zamanı düşünecek olursak kesinlikle çok etkileyici olduğunu söyleyen yorumlara katılırken yine de edebi dili ve yazarın hikayeyi ele alış biçimi beni teknoloji ve bilimde son haddeye(!) ulaştığımız 2023 yılında bile etkilemeyi başardı diyebilirim.
حين أنظرُ إلى القصّة بعيني طفل، وبعينَي قارئٍ عاش قبل أكثر من قرن، حينما كان السفر من المهالك، وكان الإنترنت يتهيأ في العدم، ولم يكن للطائرات والسيارات الحديثة من وجود، ولا للصواريخ والوصول إلى القمر وناسا وأفلام الخيال العلمي وغزو الفضاء وأفلام السفر إلى المستقبل أو الماضي .. أرى القصّة آيةً في الجمال.
القصة: ★★★★ الترجمة التي قام بها «محمد فتحي خضر»:★★★★★
Time travel stories seem fairly standard in today's day and age. Therefore, considering this one of the earliest accounts of time travel, the idea is fairly complex in this short story. Personally, found it a rather difficult read and was drifting off with the extensive amount of details. One part I really enjoyed was the character Professor Van Stop who asked 'Who shall say that this clock is not right to go backward?' A question that gave birth to H.G Wells classic, 'the time machine' a brilliant novel.
"...every condition includes its own contradiction." Written in 1881 this Mitchell short story reflects the interest in the metaphysical that was so prevalent at that time. Who are we? What are we? WHEN are we? A well written and thought provoking look at the connection between past and present. I thoroughly enjoyed this quick read.