Τα Χέγια

by Ζωρζ Σαρή

Η Μάτα τελειώνει το λύκειο στη Λαμία. Ζει ξένοιαστη με τον πατέρα της και την ανύπαντρη θεία της. Αθελά της σκοντάφτει βίαια στο παρελθόν του πατέρα της. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Υπάρχουν περιθώρια για να γεφυρωθεί το χάσμα;

Genres: Fiction, Childrens, Ebooks, Young Adult

195 pages, Paperback

First published November 1, 1987

About the author

Η Ζωρζ Σαρή (English: George Sari), λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Γεωργίας Σαρηβαξεβάνη, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα, αλλά και ταυτόχρονα μια ηθοποιός που έζησε με πάθος τις μεγάλες στιγμές του 20ού αιώνα. Με μητέρα από τη Γαλλική Σενεγάλη και πατέρα από το Αϊβαλί, έφερε μέσα της την πολυπολιτισμικότητα και το άνοιγμα στον κόσμο, στοιχεία που σφράγισαν την προσωπικότητά της και αργότερα τα έργα της. Στην Κατοχή, ενώ σπούδαζε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, συμμετείχε στην Αντίσταση και εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ, βιώνοντας εμπειρίες που αργότερα τροφοδότησαν τη γραφή της με αλήθεια και δύναμη. Τραυματίστηκε στα Δεκεμβριανά και, το 1947, βρέθηκε εξόριστη στο Παρίσι, όπου σπούδασε στη σχολή του Σαρλ Ντιλέν και ήρθε σε επαφή με σπουδαίους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, από τον Κώστα Αξελό έως τον Μαρσέλ Μαρσώ, ενώ εκεί δημιούργησε οικογένεια με τον γιατρό Μαρσέλ Καρακώστα. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και εμφανίστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς, κερδίζοντας μάλιστα βραβεία για τις ερμηνείες της. Όταν όμως επιβλήθηκε η Δικτατορία, αποφάσισε μαζί με φίλους της να μη συμμετάσχει πια στο θέατρο, επιλέγοντας τη σιωπηλή αντίσταση. Τότε ανακάλυψε τη συγγραφή, ξεκινώντας σχεδόν σαν παιχνίδι με τα παιδιά γύρω της να δημιουργεί τον «Θησαυρό της Βαγίας» (1969), ένα βιβλίο που γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση, ανοίγοντας τον δρόμο για μια καινούρια καριέρα που θα την καθιέρωνε στη λογοτεχνία. Από τότε αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο γράψιμο, τονίζοντας πως εκεί βρήκε την ελευθερία που δεν μπορούσε να έχει στη σκηνή, και μέσα από τα βιβλία της μπόρεσε να πει τις ιστορίες της με τον δικό της τρόπο, αναλαμβάνοντας η ίδια την ευθύνη των λέξεων και των ηρώων της. Στο έργο της συνυπάρχουν η προσωπική μνήμη, η Ιστορία και η κοινωνική πραγματικότητα: μυθιστορήματα όπως το «Όταν ο ήλιος…», η «Κόκκινη κλωστή δεμένη…», «Οι νικητές», «Τα γενέθλια» και «Τα χέγια» έφεραν στην παιδική και νεανική λογοτεχνία ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, μιλώντας για την Κατοχή, τον Εμφύλιο και τις πληγές της σύγχρονης Ελλάδας με τρόπο που κανείς δεν είχε τολμήσει ως τότε. Με άλλα έργα της, όπως «Το ψέμα», «Κρίμα κι άδικο», «Νινέτ», «Ζουμ» ή «Μια αγάπη για δύο», έθιξε ζητήματα κοινωνικά, οικογενειακά, αλλά και προσωπικά, ενώ μέσα από τη φιλία της με την Άλκη Ζέη και την κοινή τους πορεία χάρισε στη λογοτεχνία αυτοβιογραφικές αφηγήσεις που μιλούν για την αξία των ανθρώπινων σχέσεων. Δεν περιορίστηκε όμως στα βιβλία· επισκεπτόταν σχολεία σε όλη την Ελλάδα, μιλούσε με παιδιά και εφήβους, συμμετείχε σε συζητήσεις για τη λογοτεχνία και τον ρόλο της γυναίκας, ενώ με την ίδια ζέση υπερασπιζόταν τη θέση του παιδικού βιβλίου στην κοινωνία. Η συμβολή της αναγνωρίστηκε με σημαντικά βραβεία, όπως το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το «Νινέτ», διακρίσεις από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, προτάσεις για διεθνή βραβεία όπως το Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, αλλά και τιμές για την καλλιτεχνική της πορεία στον κινηματογράφο. Ως συγγραφέας αγαπήθηκε γιατί μίλησε με αμεσότητα, με ζεστασιά και με ειλικρίνεια, δίνοντας φωνή σε μια ολόκληρη γενιά που έζησε τον πόλεμο, την εξορία, την αντίσταση και τον αγώνα για ελευθερία, αλλά και μεταφέροντας στα παιδιά την πίστη της στη ζωή, στη φιλία και στην αγάπη. Όπως έλεγε η ίδια, κάθε βιβλίο της κουβαλούσε κομμάτια της προσωπικότητάς της, κρυφά ή φανερά, γιατί «ο συγγραφέας πάντα βρίσκεται κάπου μέσα στις ιστορίες του». Η Ζωρζ Σαρή, είτε με τις σελίδες της είτε με τις ερμηνείες της, άφησε μια παρακαταθήκη γεμάτη πάθος, αλήθεια και ανθρωπιά, και μέχρι σήμερα τα βιβλία της διαβάζονται με την ίδια συγκίνηση, αποδεικνύοντας ότι η λογοτεχνία μπορεί να είναι ταυτόχρονα προσωπική μαρτυρία, ιστορική μνήμη και παγκόσμια φωνή.

Reviews

[Effie · Rating 4 out of 5]

B.R.A.CE. 2018 Ένα βιβλίο που δανείστηκες

[Nantia PapiMaf · Rating 3 out of 5]

3,5*

[elena · Rating 3 out of 5]

Read this when I was like 11 and decided to reread
Idk if I understood shit when I was 11

[Lucifer Morningstar · Rating 4 out of 5]

Άλλο ένα βιβλίο που πραγματευεται τα χρόνια της δικτατορίας και τις σχέσεις των ανθρώπων σ'αυτή! Πως οι περιορισμοί των ελευθεριών διχάζουν και αποξενωνουν.

[Maria Tsak · Rating 5 out of 5]

Αν και δεν πίστευα ότι θα ευχαριστιόμουν αυτό το βιβλίο στο τέλος βγήκα λάθος... Όχι ότι είναι μεγάλο, αλλά το διάβασα και σε μισή μόλις μέρα. Μου αρέσει ο τρόπος που γράφει η Ζωρζ Σαρή, σε κρατάει με ενδιαφέρον να διαβάσεις, διαβάζεται εύκολα και επίσης πολύ σημαντικό: οι διάλογοι μεταξύ των προσώπων είναι φυσικοί και ρεαλιστικοί, δεν φαίνονται περίεργοι όπως σε αλλά βιβλία σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων, αυτής της δεκαετίας κυρίως που έχω διαβάσει. (ίσως είναι κάπως δύσκολο να το περιγράψω αλλά έμενα έτσι μου φαίνεται)
Επίσης αυτό που μου άρεσε σε αυτήν εδώ την ιστορία είναι ότι αν και πρωταγωνίστρια είναι ένα 17χρονο κορίτσι η Μάτα, υπάρχει κάπου στην μέση του βιβλίου σε μορφή ημερολογίου κάπως και η οπτική γωνία του πατέρα της, όταν αυτήν ήταν ακόμα μικρή, και έτσι μαθαίνουμε για το παρελθόν του πριν τελειώσει η ιστορία.

[Rory Gilmore · Rating 5 out of 5]

Θα μπορούσα να πω ότι αυτό το βιβλίο είναι ένα από τα καλύτερα της ζωρζ σαρρή και ήταν πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι παρόλο που η μάτα είναι ένα 17χρονο κορίτσι είναι πάρα πολύ ώριμη κ ξέρει πώς να διαχειρίζεται την δύσκολη κατασταση την οποία βρίσκεται και πώς να αντιμετωπίζει το παρελθόν του πατέρα της. Αυτό το βιβλίο εμένα με έκανε να σκεφτώ καλύτερα την σημασία της οικογένειας και πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μας κοιτώντας πάντα μπροστά.

[Rena Argi · Rating 5 out of 5]

"Ο Αλέκος πίστευε από πάντα πως όλα θα συμβούν αύριο, πως το μέλλον βαραίνει πιο πολύ από το παρελθόν. Αυτός απελπίζεται όταν χάνεται το σήμερα, όταν χάνεται δίχως να αφήνει τα χνάρια του"

[Xrii · Rating 4 out of 5]

Τελειοοοο

[AlexNms · Rating 2 out of 5]

"Τα Χέγια" ήταν ένα βιβλίο διαφορετικό από αυτά που διαβάζω συνήθως. Από μόνη μου, δεν νομίζω να το διάβαζα ποτέ αλλά εφόσον η αδελφή μου είχε να κάνει μια εργασία σε αυτό και θα έσκαγε αν δεν το διαβάζαμε μαζί, το διάβασα και πολύ αργά και βασανιστικά μάλιστα. Ανήκει στην κλασική παιδική λογοτεχνία και είναι έργο της φημισμένης συγγραφέα Ζωρζ Σαρή. Η γλώσσα του είναι απλή μα συνάμα έχει το στοιχείο της καθαρεύουσας. Είναι γραμμένο το 1987 οπότε το βρίσκω απολύτως λογικό.
Η ιστορία γυρνάει γύρω από την Μάτα, ένα 17χρονο κορίτσι της εποχής, και τον πατέρα της. Η Μάτα ενώ τελειώνει το σχολείο, έχει μια έντονη επιθυμία να μάθει για την μητέρα της. Ο μπαμπάς της της έχει πει από μικρή πως πέθανε αμέσως μετά την γέννα της αλλά εκείνη ξαφνικά δεν δείχνει να το πιστεύει πλέον αυτό. Της έρχονται ξεχασμένες αναμνήσεις από την ζέστη αγκαλιά μιας γυναίκας σε ένα σπίτι το οποίο σίγουρα δεν μοιάζει με αυτό που μένει τώρα. Επιπρόσθετα, παρουσιάζεται ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του Βλάσση Κλάρα (ο μπαμπάς της Μάτας) μέσα από το οποίο μαθαίνουμε την αλήθεια για την μητέρα της Μάτας.
Η χρονική περίοδος που γίνεται το πισωγύρισμα στον χρόνο περιλαμβάνει τον Νοέμβριο του 1973, γνωστό σε όλους μας αφού τότε έγινε το συμβάν με το Πολυτεχνείο. Η συγγραφέας παίρνει ως αφορμή αυτό το δυστυχές συμβάν για να στηρίξει την ιστορία περιγράφοντας ταυτόχρονα τι γινόταν στην Αθήνα μέσα από τα μάτια ενός πολίτη. Γενικά, η Ζωρζ Σαρή κάνει περιγραφές των συνθηκών που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα κι αυτός είναι από τους λίγους λόγους που εκτίμησα το βιβλίο.
Κατά την άποψή μου, το βιβλίο ήταν υπερβολικά σαχλό.Υπερβολικά απλό, με ασάφειες, χωρίς οργάνωση και κεφάλαια, με ελλιπώς σκιαγραφημένους χαρακτήρες και καθόλου δράση. Η αφήγηση ήταν στο γ' πρόσωπο με παντογνώστη αφηγητή κι αυτό το έκανε ακόμα χειρότερο γιατί δεν μπορούσα να συγχρονιστώ μαζί του. Υπήρχαν ελλείψεις στην πλοκή κι άνετα θα μπορούσαν να προστεθούν αρκετές σκηνές ακόμα ώστε να βγει ένα αξιοπρεπές βιβλίο. Ακόμη, θεωρώ πως ο τίτλος ήταν σχεδόν άσχετος με το βιβλίο. Ναι μεν, εξηγείται και ο αναγνώστης καταλαβαίνει πως τα Χέγια είναι ένα έθιμο του χωριού Δαδί αλλά δε, δεν έχουν κάποιο σημαντικό ρόλο για την ιστορία όπως εγώ περίμενα.
Ίσως φταίει το γεγονός πως εγώ δεν είμαι συνηθισμένη στην κλασσική λογοτεχνία, ίσως αυτό να ήταν ένα από τα "κακά" έργα της Ζωρζ Σαρή αλλά εμένα δεν μου άρεσε σαν ιστορία και σαν βιβλίο γενικά. Δεν ξέρω αν θα το συνιστούσα σε κάποιον να το διαβάσει. Ίσως να το συνιστούσα αν ήθελε να μάθει για τις συνθήκες της εποχής μέσω ενός απλού βιβλίου.

[Demi · Rating 2 out of 5]

Κατα τη γνώμη μου από τα λιγότερο καλά βιβλία της Ζωρζ..Όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πλοκή.

[Giannopoulou · Rating 5 out of 5]

εξαιρετικο.

[Δημήτρης Αθανασόπουλος · Rating 2 out of 5]

ποτέ δεν κατάφερα να περάσω τις 10 πρώτες σελίδες αυτού του βιβλίου. 2 στα 5 και πολύ του είναι.