De moeder van David S., geb. 3 juli 1959

by Yvonne Keuls

Dutch

Genres: Fiction, Literature, Young Adult, Classics, Adult, Roman, Contemporary

256 pages, Paperback

First published January 1, 1980

About the author

Yvonne Keuls komt op zevenjarige leeftijd naar Nederland en al op jonge leeftijd begint zij te schrijven. Korte verhaaltjes over gebeurtenissen die indruk op haar maken en haar ontroeren. De basis is gelegd, want ook later zal zij op deze manier haar succesvolle romans schrijven. Als gewaardeerd schrijfster ontvangt ze dan ook een aantal literaire prijzen.

Yvonne is één van de eerste Nederlandse schrijvers die sinds 1967 lezingen op scholen en in boekhandels en bibliotheken verzorgd. Daar groeit haar interesse voor de problemen van jongeren, die onderwerp van haar succesvolle boeken als in Het verrotte leven van Floortje Bloem en De moeder van David S. zijn. De moeder van David S. is overigens in meer dan 14 landen in vertaling verschenen.

Vanaf 1969 begint ze met het dramatiseren van beroemde boeken als Boek der kleine zielen en De koperen tuin. Ook speelde ze zelf in verschillende theatervoorstellingen.

Al veertig jaar lang is Yvonne Keuls een veel gelezen en geprezen auteur. Van haar roman Mevrouw mijn moeder zijn meer dan 300.000 exemplaren verkocht. Het boek werd bekroond met de Trouw publieksprijs 1999. In 2001 verscheen haar ontroerende levensverhaal Madame K. Van Indisch kind tot Haagse dame dat direct na verschijnen een bestseller werd.

Reviews

[Robert Lambregts · Rating 4 out of 5]

Eindelijk, na ruim 30 jaar dit boek op mijn TBR gehad te hebben heb ik De Moeder van David S. gelezen. Ooit heb ik het gekocht in een set van 5 boeken voor 25 gulden, Penta Pockets, op school om het te lezen voor de lijst. En dit is het enige boek dat ik destijds van die boeken niet gelezen heb, want ik had toen ook andere boeken die me meer aanspraken uit de bieb. Nu heb ik eindelijk dan dit boek gelezen en mijn god wat was dit een rollercoaster. Het verhaal waarin flarden van jaren uit een gezin worden beschreven, waarin iedereen worstelt met de drugsverslaving van David, de oudste zoon, is heel heftig. Het boek speelt zich af in een tijdsgeest van de jaren 60 en 70 en beschrijft hoe de Moeder van David, en hoe het hele gezin dat volgens mij niet bepaald doorsnee is, ontpopt tot een toch wel ongezonde situatie. En toch is dit een beschrijving waarin ook veel mensen uit die tijd zich juist in zullen herkennen. Daarentegen denk ik dat veel mensen uit latere generaties juist veel van de keuzes van de ouders niet zouden snappen, en dat wekt misschien wel onbegrip en frustratie op tijdens het lezen.
Ik merkte dat bij mijzelf aanvankelijk ook, maar wist me steeds weer voor te houden dat het ging om jonge ouders, opgevoed met de vrije school, creatieve inslag en toch ook de verlangens en verwachtingen die hun eigen ouders hen opleggen. De worsteling is daarmee al begonnen voor David zelfs maar geboren is. Daarmee geeft dit boek heel goed aan wat heel veel mensen vergeten: er is geen school voor ouderschap. Als kind trap je tegen opvoeding aan uit frustratie, onbegrip, het gevoel van vrij en zelfstandig te willen zijn, terwijl ouders graag het beste voor hun kind willen en denken goed te doen door te sturen en corrigeren. Althans, veel ouders. Maar in al dat geweld wordt vergeten dat de ouders geen idee hebben of ze het goed doen, en maar gewoon wat doen. Met als gevolg dat de kinderen, als ze zelf volwassen worden en kinderen krijgen, hun kinderen opvoeden met een beeld van 'ik ga het anders doen'. En als je kind dan ontspoort, wat doe je dan? Faal jij als ouder? Of doe je het juist wel goed? Hoe ga je als ouder om met een kind die drugsverslaafd raakt? Er is geen school die je leert welke keuzes je moet maken in ouderschap, laat staan in zo'n extreme situatie. Zeker in die tijdsgeest was er met name veroordeling en onbegrip. Toch vraag ik me af of tijden zoveel veranderd zijn, want net zo goed als nu, stonden ook toen buitenstaanders heel erg gelijk te halen in hun eigen mening, zonder te (kunnen of willen) helpen.
De Moeder van David S. is een pleidooi voor die tijdsgeest. Is een boegbeeld voor ouders die worstelen met kinderen me drugsgebruik en het instant houden van een gezin en daarmee is dit absoluut een heel goed boek dat nog steeds actueel is en bijdraagt in de huidige maatschappij. Het laat heel goed zien dat de moeder van David een evolutie doormaakt, waarbij ze zich realiseert dat ze er nooit helemaal zal komen, maar wel leert wat ze niet moet doen. Prachtig, indrukwekkend en ontroerend, met aan het einde een pleidooi voor een verbeterde situatie, al vind ik de vorm, uitgeroepen door een dronken vader vanaf het dak van een auto, niet helemaal de beste vorm.

Maar dan terug naar dit boek, de reden waarom ik het kocht en het lezen voor de lijst. Daar is dit boek niet geschikt voor. Het verhaal is te heftig, vergt een bepaalde volwassen blik om echt te doorgronden waar dit over gaat en wat voor worsteling vooral de ouders doormaken. En hoe destructief iedereen in deze situatie eigenlijk is, voor zichzelf en voor elkaar. Wel is het prachtig en toegankelijk verteld, maar zeker niet voor iedereen en al helemaal zeker niet voor jonge lezers. Toch wil ik deze ruwe parel aanraden om eens te lezen en kom ik uit tussen 4 en 4,5 ster.

[Belinda Vlasbaard · Rating 4 out of 5]

4 Sterren - Nederlandse paperback

Dit boek is weer een echte Yvonne Keuls. Meerdere waargebeurde verhalen, verpakt in een verhaal.
Ik vond het herkenbaar om te lezen hoe machteloos je staat als ouder als je kind aan de drugs is en hoe er door de maatschappij naar je gekeken wordt. Wat een ongevraagd leerproces voor deze ouders. Ik heb het geluk gehad dat mijn dochter zwanger raakte en 360 omdraaide en overal mee stopte. Complimenten aan Yvonne hoe zij dit zo rauw en eerlijk heeft kunnen opschrijven.

[Marieke · Rating 4 out of 5]

Een makkelijk te lezen boek met een zware inhoud.

[Arienne · Rating 5 out of 5]

Ongelofelijk dat een boek dat uit 1980 is, nog steeds zó up-to-date kan zijn! (Als je een paar woordjes zoals „gulden“ en „stencil“ wegdenkt tenminste!😉)
Het verhaal zelf is nog steeds actueel en de behandelingsmethodes voor drugsverslaafden zijn helaas de laatste 40 jaar ook niet drastisch veranderd. Mooie, „rauwe“ schrijfstijl, die bij het verhaal past.

[Amber Schothorst · Rating 4 out of 5]

Halverwege het boek ben ik even gestopt met lezen omdat ik zo gefrustreerd raakte door wat er gebeurde. Het is meeslepend, ik begreep de personages soms zo erg niet dat het me boos maakte en uiteindelijk viel een heleboel op z’n plek. Dit boek maakte me boos en daarom vind ik het goed.

[Marieke Izelaar · Rating 5 out of 5]

Wat een drama is dit verhaal. Tegelijkertijd duidelijk geschreven in de jaren ‘70 en tijdloos. Een heftig en zwaar boek, wat tegen het einde toch minder zwaar geworden is. Op een bepaalde manier komt het toch ‘goed’, volledig in de stijl van het verhaal.

[Hannah · Rating 3 out of 5]

3.5

[Karin · Rating 2 out of 5]

2,5 ⭐

[Asha Klaassen · Rating 5 out of 5]

Als ik het verhaal meer sterren had kunnen geven, dan had ik dat gedaan.

[Ineke Van · Rating 4 out of 5]

Dit boek heb ik 40 jaar 🫣 geleden gelezen voor mijn lijst en ik vond het toen fantastisch goed. Nu herlezen en iets minder enthousiast. Geef het nu 3,5 ster en for old times sake afgerond naar boven. Andere tijdgeest zullen we maar zeggen 😉

[Lieselot Uyttersprot · Rating 3 out of 5]

3,5 ⭐️

[Esther De Waard · Rating 5 out of 5]

Een boek dat mij laatst werd aangeraden. Een oldtimer. Maar dit verhaal hoe liefde verwoest is echt prachtig!

[Isabel Castelo Branco · Rating 5 out of 5]

Como apaixonada pela língua neerlandesa (com estudos interrompidos, mas não completamente estagnados, por causa do malfadado COVID), tenho um especial interesse por autores dos Países Baixos, pois penso que a aprendizagem de uma língua passa também pelo conhecimento da arte, da história, dos costumes e, naturalmente, da literatura, do país onde essa língua é falada.
Foi através de uma senhora que sigo no Instagram que falou entusiasticamente desta escritora neerlandesa, que fui ver se havia algum livro dela traduzido para português (sim, porque, apesar de tudo, não será tão rápido que conseguirei ler mais do que livros do génreo "Verhaaltjes voor het slapengaan"...(historinhas para criança e para dormir). Ok, tem a vantagem de conseguir dormir como um bebé...:) ).
Pois bem, descobri que sim, que havia este "A Mãe de David", de Yvonne Keuls, traduzido para português, e até o descobri à venda no "Coisas" por escassos 3,5€. Negócio feito e dediquei-me a lê-lo.
Não contava com o tema, confesso. Mas foi um livro que li com um gosto enorme, pela fantástica escrita (eu vivi e sofri cada passagem e cada pensamento e sentimento daquela mãe!). Mas também com enorme desgosto, pois conheço, (todos conheceremos) pais e filhos, famílias devastadas por um jovem enveredar pela senda ascendente da toxicodepedência.
O livro tem uns anos. À altura, nem médicos havia com algum saber para poderem prestar alguma ajuda a uma família no meio de uma "hecatombe" de idas e vindas, "amigos", secretismos, termos desconhecidos, recaídas, ausências, roubos, chantagens, violência, "viagens boas e más" e outras "cenas" que tais. David foi um a criança difícil desde a nascença, afinal de contas.
Que fazer? Como lidar? Melhor estar próximo ou distanciar? Mas que mãe ou pai consegue fazer isso (pelo menos sempre) ao seu filho, ainda que lhe digam que talvez...talvez, a cura possa estar por aí?
É, de facto, um processo complicado, suceptível de arrasar famílias, além do implicado.
No livro é transcrito um fantástico poema de Khalil Gibran que refere algo como os nossos filhos não são nossos, apesar de virem de nós. Podemos ensinar-lhes tudo, dar-lhes todo o nosso amor, ensiná-los a pensar...mas não podemos pensar por eles, pois eles pensam.
E...não são como nós, pois SÃO seres autónomos.
Deixa uma imagem fantástica: nós somos os arcos. de onde os nossos filhos são arremessados como flechas. O arqueiro (quem é ele?) vê o infinito, o alvo. O seu poder dobra-nos para que as flechas atinjam o alvo. Assim, nós, os arcos, temos de ser flexíveis e confiar...pois aquele que ama a flecha, que voa até ao infinito, també ama o arco, que é estável....esta última parte custa a "engrupir" por alguém que passa por tão maus bocados, mas primeira ideia é bem verdadeira. Os filhos têm uma identidade própria e fogem-nos das mãos como flechas...por mais que soframos, nada podemos fazer a não ser desejar o bem. E isto em tudo.
Não tive, felizmente, filhos ou próximos com tal problema, mas cada pedaço do livro tocou-me profundamente.
Refere a autora, em jeito de prefácio que as histórias do livro são reais, mas ela, como escritora, coloriu a realidade como bem lhe aprouve.
O mesmo sucedeu com as personagens.
Dedica o livro aos pais com filho toxicodepnedentes e a todos os que toleram as denominadas "drogas leves", pois, afirma: "Jamais houve alguém a morrer de heroína que não tivesse começado por fumar haxixe."
É um bom livro, de facto.

Yvonne Keuls, tem mais de 90 anos, continua a publicar livros e a deliciar os seus leitores...tomara um dia poder lê-la na sua língua natural! :)

[Daan B. · Rating 4 out of 5]

Een aangrijpend en realistisch boek met een passend einde dat, hoewel lichtelijk anticlimax, je echt aan het denken zet.

[Elise · Rating 4 out of 5]

This book gives a very realistic view of the life of the family of a drug addict. The ups and downs, the struggles,... This story is written from the Mum's point of view and shows her dilemma: the love for her child, which means giving him money and a place to crash or the health of her child, which means putting him in an institute and leaving him on his own. That way she also neglects her other children. She finds help in a support group for parents and starts one on her own.

[Thijs · Rating 2 out of 5]

Raar boek waarin eigenlijk alles fout gaat en het barst van de ellende, ik kwam op een gegeven moment op een punt dat ik niet verder wilde lezen, omdat ze maar domme dingen bleven doen.

[Mir S · Rating 2 out of 5]

In één dag uitgelezen, maar ik wou dat ik hem anders had besteedt.

[Pety · Rating 5 out of 5]

Geweldig boek; ik blijf het maar opnieuw lezen en het verveelt me nooit. Voor iemand die werkzaam is in de verslavingszorg erg herkenbaar en realistisch.

[Roland op den Akker · Rating 3 out of 5]

Komt zeer authentiek over, ook al is het niet waargebeurd. Lijkt me nog steeds zeer actueel.

[Alicia · Rating 5 out of 5]

Het is heel erg lang geleden dat een boek me zo meegesleept heeft en emotioneel wist te raken. Het verhaal gaat over een gezin dat probeert om te gaan met een drugsverslaafde zoon. De ouders die proberen er samen uit te komen, steeds proberen vrede te sluiten als ze hun angst en frustraties weer op elkaar hebben afgereageerd. De andere kinderen die lijden onder de verwaarlozing door hun ouders en de agressieve uitbarstingen van hun broer. Oma, die iedere smoes van haar kleinkind weer gelooft.

Je wordt meegezogen in het verhaal omdat je de gedachten volgt van moeder Len en je waant je bijna bij de gesprekken die ze voert. Daardoor kom je ook op dezelfde momenten als zij tot bepaalde inzichten: dat die botte psychiater het misschien toch wel goed had, bijvoorbeeld. Je voelt de tweestrijd die ze ervaart als ze probeert haar zoon David te helpen door hem niet meer achterna te blijven lopen en de machteloosheid als ze ziet hoe ziek en mager hij is.

Dat het zo levensecht beschreven wordt is niet vreemd, het is namelijk gebaseerd op verhalen van mensen die het meegemaakt hebben. Tegen het einde lijkt het soms bijna een verslag van de bijeenkomsten van de lotgenotengroep die Len en haar man Simon beginnen. Dat vind ik een klein minpuntje.

Ik vond de gesprekken die Len met haar eigen moeder voert, als David nog een baby is, erg treffend. In één dialoog legt Keuls de hele verhouding bloot: haar moeder is bezig met haar eigen leed en behoeften, zij cijfert zichzelf weg om haar te troosten en niet teleur te stellen. En uiteindelijk heeft zij vele jaren later haar eigen moment, waarop ze zich realiseert dat ze de behoeften van haar dochter Juliëtje uit het oog is verloren.

Door het boek verspreid staan portrettekeningen van de gezinsleden. Daardoor komt het nog meer tot leven. Vooral het portret van Juliëtje benadrukte hoe jong ze eigenlijk is, hoeveel verantwoordelijkheid ze neemt voor het gezin terwijl ze nog kind had moeten zijn. Als laatste is David aan de beurt, zodat de anonieme junk opeens een gezicht krijgt en menselijker wordt.

[Kirsten · Rating 4 out of 5]

Es beginnt harmlos, mit ein paar Joints. Dann wird daraus täglicher Konsum. David kommt nicht mehr aus seinem Zimmer heraus, verlässt die Schule. Lange schon kennen die Eltern seine Freunde nicht mehr oder wissen, wohin er geht. Plötzlich kommt ein Anruf: David wurde von der Polizei aufgegriffen. Wie konnte aus etwas scheinbar Harmlosen etwas werden, dass die Familie zu zerstören droht?

Wie konnte so etwas passieren? War Davids Weg vielleicht schon vorgezeichnet? Zu sagen, dass er als Kind schwierig war, ist eine Untertreibung. Er brachte seine Mutter an den Rand der Verzweiflung und die Ehe der Eltern mehrmals fast auseinander. Dann, als alles gut zu sein scheint, kommen die Drogen. Die Eltern haben es nicht kommen sehen, haben erste Anzeichen als das normale Verhalten eines Teenagers genommen. Und selbst als es offensichtlich ist, weigern sie sich noch, die Sucht ihres Sohns als Solche anzuerkennen. Mangelnde Disziplin, mangelnde Führsorge. Alles, nur nicht ein süchtiges Kind.

Auch wenn es neben Len und David noch einen Ehemann und Vater und drei Geschwister gibt, scheint es nur noch David und seine Mutter zu geben. Len ist nicht mehr sie selbst, sie ist nur noch Davids Mutter. Alles andere wird zweitrangig. So lange, bis sie sich fast zugrunde gerichtet hat. Aber selbst dann ist sie alleine. In der Zeit, in der die Geschichte spielt, gibt es keine wirkliche Therapie und keine Selbsthilfegruppen. Man ist alleine mit seiner Schande und seiner Scham.

Das Buch ist zwar einige Jahre alt, aber die Geschichte ist immer noch aktuell. Sie zeigt, dass Liebe auch manchmal bedeutet, loslassen zu müssen.

[Christine · Rating 4 out of 5]

Dit boek heb ik tijdens de middelbare school gelezen (35 jaar geleden). Toen vond ik het perspectief van de ouders niet zo boeiend, herinner ik me nu ik het boek opnieuw gelezen heb. Ik wilde alleen maar weten hoe het met David zou aflopen.
Maar nu ik zelf moeder ben van twee (bijna) volwassen zonen, vind ik juist de emoties van de ouders heel interessant, zeker van de moeder.
Hoewel het boek uit 1980 is en er in de Nederlandse samenleving veel is veranderd, is het thema drugsverslaving nog steeds relevant en de emoties tussen ouder en kind onveranderd.

[Tess Scheele · Rating 5 out of 5]

Dit boek is weer een echte Yvonne Keuls. Meerdere waargebeurde verhalen, verpakt in een verhaal. Ik heb het boek in een adem uitgelezen. Ik vond het vooral heel heftig om te lezen hoe machteloos je staat als ouders als je kind aan de drugs is en hoe er door de maatschappij naar je gekeken wordt. Wat een ongevraagd leerproces voor deze ouders. Complimenten aan Yvonne hoe zij dit zo rauw en eerlijk heeft kunnen opschrijven.

[AZRA · Rating 4 out of 5]

Seldom have I read a book so easily. The writing style was so nice and the characters were so well-written that I found myself multiple times extremly frustrated towards the mother. Honestly, a really good book on the effects of drug use on the people around them and on the person using it.

[Agnita Veld · Rating 5 out of 5]

Indrukwekkend boek! Een must-reed, echt waar. Zo knap dat dit boek 45 jaar na de eerste druk nog steeds zo actueel is. Ben erg geraakt door het verhaal.
Voor iedereen die een tiener is, een tiener is geweest en/of tieners kent. Leerzaam. Ben echt onder de indruk.

[Kaya Lia · Rating 5 out of 5]

A heart breaking read, written from the Mother's POV.

[Adéla Stanislavská · Rating 4 out of 5]

Knih se čte dobře. Popisuje muka, které zažívá rodina závislého člověka.

[Jolanda Wieling · Rating 5 out of 5]

Dit boek verdient zoveel meer dan de 5 sterren die ik geven mag, zo authentiek en accuraat geschreven.
Zeer herkenbaar en zo tastbaar en puur,in 1 ruk uitgelezen en zeker niet voor de laatste keer.

[Mara Van Dijk · Rating 3 out of 5]

Interessant om te zien hoe een verhaal van tientallen jaren geleden nog steeds zo toepasbaar is op de huidige samenleving.
Schrijnend verhaal, maar verder niet een boek met een wauw-factor.

[Nicky Lenting · Rating 3 out of 5]

Aangrijpend verhaal over verslaving en de machteloosheid die daar bij komt. Geschreven in 1980 maar tijdloos en nog steeds relevant.